WNIOSEK O UTWORZENIE NOWEJ SPECJALNOŚCI

Transkrypt

1 WNIOSEK O UTWORZENIE NOWEJ SPECJALNOŚCI 1. Proponowana/e specjalność/ci w ramach prowadzonego kierunku studiów: [proszę podać nazwę także w języku angielskim] Fizyka jądrowa i oddziaływań fundamentalnych Nuclear physics and fundamental interactions 2. Prowadzony kierunek studiów w ramach, którego utworzona/e zostanie/ną nowa/e specjalność/ści [proszę podać nazwę także w języku angielskim] Fizyka (Physics) 3. Specjalizacje w ramach proponowanej specjalności: [proszę podać nazwę także w języku angielskim] -- a) Fizyka cząstek i oddziaływań fundamentalnych Physics of particles and fundamental interactions b) Fizyka jądra atomowego Physics of atomic nucleus c) Spektroskopia jądrowa Nuclear spectroscopy 4. Jednostka(i) mająca(e) prowadzić specjalność: [proszę podać nazwę także w języku angielskim] Instytut Fizyki Doświadczalnej, Wydział Fizyki UW Institute od Experimental Physics, Faculty of Physics, University of Warsaw 5. Rodzaj studiów (pierwszego stopnia/drugiego stopnia), forma studiów (stacjonarne/niestacjonarne), czas trwania studiów: [proszę podać nazwę także w języku angielskim] studia drugiego stopnia, stacjonarne, 2 lata (second stage studies, stationary, 2 years) 6. Przewidywany termin rozpoczęcia studiów: rok akademicki 2010/11 7. Uzasadnienie merytoryczne: Wiedza o budowie i oddziaływaniach podstawowych składników materii należy do kanonu wykształcenia fizyka. Własności kwarków i gluonów, zbudowanych z nich hadronów (protonów i neutronów), które tworzą złożone układy jąder atomowych, są powiązane z własnościami dwóch rodzajów oddziaływań fundamentalnych: oddziaływania silnego i oddziaływania słabego. Badania w tym zakresie, dotyczące zarówno własności cząstek fundamentalnych jak i jąder atomowych, należą do wiodących kierunków współczesnych badań podstawowych. Wiedza o procesach zachodzących w mikroswiecie cząstek przekłada się na zastosowania aplikacyjne, do których należą przede wszystkim energetyka jądrowa, medyczne metody jądrowe diagnostyczne i terapeutyczne, techniki datowania czy też techniki kontroli materiałów. Poza zastosowaniami bezpośrednimi, związany z badaniami w zakresie cząstek fundamentalnych i badaniami jądrowymi rozwój metod instrumentalnych i analitycznych (np. w zakresie technik informacyjnych) jest istotnym elementem postępu technologicznego.. 8. Rekrutacja: załącznik A: Al. Wymagania stawiane kandydatom A2. Zasady rekrutacji A3. Zasady odpłatności A4. Przewidywana liczba studentów/limit przyjęć

2 9. Opis studiów: załącznik B: Bl. Oczekiwane cele kształcenia B2. Kwalifikacje absolwenta B3. Ramowy program studiów zgodny ze standardami kształcenia dla kierunku i poziomu kształcenia, z uwzględnieniem punktacji ECTS B4. Szczegółowy plan studiów zgodny ze standardami kształcenia dla kierunku i poziomu kształcenia, z uwzględnieniem punktacji ECTS B5. Programy nauczania przedmiotów objętych planem studiów (sylabusy) 10. Informacja o jednostce prowadzącej studia: załącznik C: Cl. Informacja o minimum kadrowym C2. Informacja o infrastrukturze zapewniającej prawidłową realizację celów kształcenia C3. Informacja o dostępie do biblioteki wyposażonej w literaturę związaną ze specjalnością C4. Informacja o prowadzonych przez jednostkę badaniach naukowych w dyscyplinie lub dziedzinie związanej z kierunkiem ** C5. Informacja o liczbie studentów stacjonarnych i niestacjonarnych oraz proporcji na każdych prowadzonych przez jednostkę studiach 11. Kosztorys studiów zawierający kalkulację kosztów i wysokość opłat na studiach płatnych załącznik D 12. Uchwała(y) rady wydziału/rad wydziałów/rady międzywydziałowej jednostki organizacyjnej wnioskująca(e) do Senatu UW o utworzenie specjalności oraz Porozumienia: załącznik E: El. Uchwały E2. Porozumienie o współpracy zawarte między jednostkami UW E3.Porozumienie dotyczące przypadku, gdy specjalność będzie prowadzona wspólnie przez różne uczelnie i inne instytucje naukowe, w tym zagraniczne 13. informacja o konsultacji specjalności *** załącznik F Data podpis Dziekana (ów) /Kierownika (ów) podstawowej jednostki organizacyjnej *Specjalizacja nie jest zatwierdzana przez Senat uczelni **Dotyczy studiów drugiego stopnia ***Dotyczy sytuacji w której inna jednostka UW prowadzi taką samą specjalność

3 ZAŁĄCZNIK A Al. Wymagania stawiane kandydatom Zainteresowanie własnościami jąder atomowych, cząstek elementarnych i oddziaływań fundamentalnych w świecie subatomowym oraz spełnienie wymogów punktu A2. A2. Zasady rekrutacji Warunkiem przyjęcia na specjalność jest przejście procedury rekrutacyjnej ustalonej przez Radę Wydziału oraz zaliczenie I semestru Studiów II stopnia na kierunku fizyka. Zaliczenie warunkowe można uzyskać uzyskując nie mniej niż 25 ECTS, w tym co najmniej jeden blok zajęć na Pracowni II stopnia (5 ECTS). Decyzję o przyjęciu na specjalność podejmuje Kierownik Specjalności. A3. Zasady odpłatności nie dotyczy A4. Przewidywana liczba studentów/limit przyjęć przewidywanych 12 studentów rocznie / limit 24 studentów rocznie

4 ZAŁĄCZNIK B Bl. Oczekiwane cele kształcenia Celem specjalności Fizyka jądrowa i oddziaływań fundamentalnych jest kształcenie fizyków w jednej z następujących specjalizacji: Fizyka cząstek i oddziaływań fundamentalnych, Fizyka jądra atomowego, Spektroskopia jądrowa. Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy o oddziaływaniach fundamentalnych, własnościach cząstek elementarnych i jąder atomowych. Oprócz przekazanej wiedzy teoretycznej w ramach szeregu pracowni absolwent zdobędzie umiejętności prowadzenia badań naukowych od zaplanowania i przeprowadzenia eksperymentów, opracowania uzyskanych danych do przedstawienia wyników i wniosków w naukowej publikacji. Absolwent będzie posiadał głęboką wiedzę w swojej specjalizacji oraz szeroką znajomość pozostałych specjalizacji wchodzących w tworzoną specjalność. B2. Kwalifikacje absolwenta Absolwent posiada poszerzoną w stosunku do studiów pierwszego stopnia wiedzę ogólną z zakresu nauk fizycznych oraz wiedzę specjalistyczną w wybranej specjalności Fizyka jądrowa i oddziaływań fundamentalnych oraz wybranej specjalizacji: Fizyka cząstek i oddziaływań fundamentalnych lub Fizyka jądra atomowego lub Spektroskopia jądrowa. Absolwent posiada wiedzę i umiejętności pozwalające na definiowanie oraz rozwiązywanie problemów fizycznych zarówno rutynowych jak i niestandardowych. Potrafi korzystać z literatury oraz prowadzić dyskusje fachowe zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami. Absolwent ma podstawowe pojęcie o problemach energetyki jądrowej, zastosowań izotopów promieniotwórczych w biologii, medycynie, rolnictwie itp., zastosowań promieniowania w materiałoznawstwie, a także zdobywa wiedzę z obszaru ochrony środowiska w zakresie zagrożeń powodowanych przez naturalne i sztuczne promieniowanie radioaktywne. Wiedza i umiejętności absolwenta umożliwiają mu podjęcie pracy w: jednostkach badawczych, laboratoriach przemysłowych i laboratoriach diagnostycznych. Absolwent ma nawyki ustawicznego kształcenia i rozwoju zawodowego oraz jest przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich). B3. Ramowy program studiów zgodny ze standardami kształcenia dla kierunku i poziomu kształcenia, z uwzględnieniem punktacji ECTS Ramowy program studiów zgodny ze standardami kształcenia dla kierunku i poziomu kształcenia, z uwzględnieniem punktacji ECTS (Patrz: 3,4,13,14,15 rozporządzenia z dnia 12 lipca 2007 r.): A. Przedmioty podstawowe Nazwa przedmiotu liczba godzin liczba punktów ECTS Pracownia fizyczna II stopnia Łącznie: B. Przedmioty kierunkowe Nazwa przedmiotu liczba godzin liczba punktów ECTS Współczesne metody doświadczalne fizyki 60 6 materii skondensowanej i optyki Badanie budowy materii i oddziaływań 60 6 fundamentalnych we współczesnych eksperymentach Doświadczalne metody fizyki biologicznej, medycznej i środowiska naturalnego 60 6

5 Wybrane aspekty fizyki współczesnej 90 9 Specjalistyczne laboratorium fizyczne Wykład specjalistyczny - Fizyka jądra atomowego II Wykład specjalistyczny - Fizyka cząstek elementarnych II Proseminarium Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych II Pracownia specjalistyczna Seminarium specjalistyczne Fizyki jądra atomowego 30 3 Seminarium Struktura jądra atomowego 30 3 Seminarium specjalistyczne Fizyka cząstek i oddziaływań fundamentalnych Seminarium specjalistyczne: Fizyka cząstek z elementami astrofizyki Wykład monograficzny - Wybrane zagadnienia spektroskopii jądrowej Warsztaty Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych Wykład monograficzny - Reakcje jądrowe Wykład monograficzny Metody doświadczalne w fizyce subatomowej Wykład monograficzny Wybrane zagadnienia astrofizyki cząstek Wykład monograficzny _ Wybrane zagadnienia oddziaływań fundamentalnych 15 2 PRACOWNIA SPECJALISTYCZNA II i PRACA MAGISTERSKA Łącznie: 1350 (lub więcej) 120 C. Przedmioty dodatkowe Nazwa przedmiotu liczba godzin liczba punktów ECTS OGÓLNOUNIWERSYTECKIE 60 (lub więcej) 6 Łącznie: 60 (lub więcej) 6 Proszę podać informacje na jakim standardzie oparty jest program studiów.

6 B4. Szczegółowy plan studiów zgodny ze standardami kształcenia dla kierunku i poziomu kształcenia, z uwzględnieniem punktacji ECTS l semestr Nazwa przedmiotu wykład ćwiczenia konwersatorium punkty ECTS forma zaliczenia Pracownia fizyczna II stopnia ocena Współczesne metody doświadczalne fizyki materii skondensowanej egzamin i optyki Badanie budowy materii i oddziaływań fundamentalnych we egzamin współczesnych Doświadczalne metody fizyki biologicznej, egzamin medycznej i środowiska naturalnego Wybrane aspekty fizyki współczesnej egzamin Łączna liczba godzin: 360 Łączna liczba punktów ECTS: 37 II semestr, Nazwa przedmiotu Wykład specjalistyczny - Fizyka jądra atomowego I Wykład specjalistyczny - Fizyka cząstek elementarnych I Proseminarium Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych I Specjalistyczne laboratorium fizyczne Wykład monograficzny - Wybrane zagadnienia spektroskopii jądrowej Warsztaty Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych wykład ćwiczenia Konwersa Punkty forma zaliczenia torium ECTS 60 6 egzamin 60 6 egzamin 30 3 zaliczenie na ocenę zaliczenie na ocenę 15 1 egzamin 30 3 zaliczenie na ocenę

7 Wykład monograficzny - Reakcje jądrowe Wykład monograficzny Metody doświadczalne w fizyce subatomowej Wykład monograficzny Metody Statystyczne Wykład monograficzny Wybrane zagadnienia astrofizyki cząstek Wykład monograficzny Wybrane zagadnienia oddziaływań elementarnych Przedmioty ogólnouniwersyteckie 15 1 egzamin 30 3 egzamin 30 3 egzamin 15 2 egzamin 15 2 egzamin 30 3 Student jest zobowiązany zaliczyć (w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji) jeden z wykładów specjalistycznych, specjalistyczne laboratorium, proseminarium i jeden z wykładów monograficznych lub warsztaty. Łączna liczba godzin 285 Łączna liczba punktów ECTS - 23 III semestr Nazwa przedmiotu Wykład specjalistyczny - Fizyka jądra atomowego II Wykład specjalistyczny - Fizyka cząstek elementarnych II Proseminarium Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych II Pracownia specjalistyczna przedmiot roczny Wykład monograficzny - Wybrane zagadnienia spektroskopii jądrowej Warsztaty Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych Wykład monograficzny - Reakcje jądrowe Wykład monograficzny Metody doświadczalne w fizyce subatomowej Wykład monograficzny Wybrane zagadnienia astrofizyki cząstek Wykład monograficzny Wybrane zagadnienia oddziaływań elementarnych wykład ćwiczenia Konwersa Punkty forma zaliczenia torium ECTS 60 6 egzamin 60 6 egzamin (200) (15) 30 3 zaliczenie na ocenę 15 1 egzamin 30 3 zaliczenie na ocenę egzamin 15 2 egzamin 15 2 egzamin

8 Przedmioty ogólno-uniwersyteckie 30 3 Student jest zobowiązany zaliczyć (w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji) jeden z wykładów specjalistycznych, pracownię specjalistyczną, proseminarium i jeden z wykładów monograficznych lub warsztaty. Łączna liczba godzin 335 Łączna liczba punktów ECTS 28 IV semestr Nazwa przedmiotu Seminarium specjalistyczne: Fizyki jądra atomowego Seminarium Struktura jądra atomowego Seminarium specjalistyczne: Fizyka cząstek i oddziaływań fundamentalnych Seminarium specjalistyczne: Fizyka cząstek z elementami astrofizyki Pracownia specjalistyczna przedmiot roczny Przygotowanie pracy magisterskiej i egzaminu magisterskiego wykład ćwiczenia Konwersa torium Punkty forma zaliczenia ECTS 30 3 zaliczenie na ocenę 30 3 zaliczenie na ocenę 30 3 zaliczenie na ocenę 30 3 Zaliczenie na ocenę (100) (9) zaliczenie na ocenę egzamin Student jest zobowiązany zaliczyć jedno z seminariów i przygotować pracę magisterską Łączna liczba godzin 370 Łączna liczba punktów ECTS 32 Łączna liczba godzin dla I + II roku = 1350 Łączna liczba punktów ECTS dla I + II roku = 120 B5. Programy nauczania przedmiotów objętych planem studiów (sylabusy): A. Przedmioty podstawowe

9 Nazwa przedmiotu: Pracownia fizyczna II stopnia Treści kształcenia: Konstrukcje aparaturowe i zestawy pomiarowe z zakresu fizyki klasycznej i współczesnej. Komputerowe metody wspomagania eksperymentu. Zaawansowane metody analizy danych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: planowania złożonych eksperymentów fizycznych z uwzględnieniem różnych metod pomiarowych; obsługi złożonych układów pomiarowych z wykorzystaniem narządzi elektronicznych i informatycznych; precyzyjnego przeprowadzania pomiarów i analizy danych; prezentacji oraz interpretacji wyników pomiarów. B. Przedmioty kierunkowe Nazwa przedmiotu: Współczesne metody doświadczalne fizyki materii skondensowanej i optyki Treści kształcenia: Struktura materii skondensowanej, atom, cząsteczka, ciało stałe. Stany skupienia. Przemiany fazowe; wzrost kryształów. Samoorganizacja materii skondensowanej; Bliskie uporządkowaniedalekie uporządkowanie. Elementy krystalografii. Symetria, własności termiczne sieci krystalicznej. Elementy opisu struktury pasmowej kryształów. Dielektryki. Magnetyki. Metale. Półprzewodniki. Nadprzewodnictwo. Nadciekłość. Fizyka powierzchni i międzypowierzchni. Metody doświadczalne fizyki faz skondensowanych: metody dyfrakcyjne i spektroskopowe z wykorzystaniem promieni X i neutronów, badania mikroskopowe struktury objętościowej i powierzchni, źródła światła, metody charakteryzacji promieniowania elektromagnetycznego, metody optyczne badania materii skondensowanej, badania spektroskopowe nanoobjektów, metody transportowe badania zjawisk kwantowych w strukturach o obniżonej wymiarowości, metody badań własności magnetycznych, Efekty kształcenia - umiejętności i kompetencje: umiejętność opisu właściwości i procesów dokonujących się w fazach skondensowanych; rozumienia zjawisk fizycznych w fazach skondensowanych, umiejętność korzystania z różnych technik eksperymentalnych w badaniach fazy skondensowanej i optyce. Nazwa przedmiotu: Badanie budowy materii i oddziaływań fundamentalnych we współczesnych eksperymentach Treści kształcenia:materia (kwarki, leptony) i pola (gluony, fotony, bozony Z 0 i W), siły jądrowe, Oddziaływanie cząstek naładowanych i fotonów z materią, Akceleratory, Detektory, Wiązki, Możliwości doświadczania, Podstawy doświadczalne Modelu Standardowego, Model Standardowy,Perspektywy badawcze Large Hadron Collider (LHC), Facility for Antiprotons and Ion Research (FAIR), Tokai to Kamioka (T2K), Doświadczenia nieakceleratorowe, Fazy materii jądrowej, Egzotyczne rozpady, Reakcje jądrowe, Związek pomiędzy współczesnym eksperymentem a zastosowaniami w przemyśle i medycynie. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: Znajomość podstaw budowy materii, znajomość eksperymentalnych metod fizyki jądrowej i fizyki wysokich energii, umiejętność czynnego udziału w planowaniu eksperymentu w fizyce subatomowej, umiejętność określenia stosowalności określonych modeli i teorii do zagadnień fizycznych, umiejętność określenia właściwych metod doświadczalnych do weryfikacji teorii i modeli fizycznych, zapewnienie podstaw do kompetentnej dyskusji na temat zastosowania fizyki subatomowej w przemyśle i medycynie. Nazwa przedmiotu: Doświadczalne metody fizyki biologicznej, medycznej i środowiska naturalnego Treści kształcenia: Podstawowe wiadomości o budowie Ziemi, biosferze, komórkach organizmu żywego oraz anatomii i fizjologii. Biologia, medycyna i nauki o Ziemi jako obszary zainteresowania fizyki. Wybrane problemy fizyczne w biologii, medycynie i naukach o Ziemi. Promieniowanie elektromagnetyczne (promienie X, UV, VIS, IR, fale radiowe) i fale mechaniczne (ultradźwięki, fale sejsmiczne) jako narzędzia badania (spektroskopie: UV-VIS, IR, Ramana, NMR, EPR, ultradźwiękowa, dyfrakcja promieni X; metody obrazowania: tomografia komputerowa, optyczna i sejsmiczna, MRI, fmri, EEG, MEG, ultrasonografia, georadar; detekcja na odległość: lidar, radar, sodar, teledetekcja pasywna) struktury materii ożywionej, biosfery, litosfery i atmosfery oraz procesów w nich zachodzących, w szerokich skalach czasowych (od femtosekund do miliardów lat) i przestrzennych (od angstromów do rozmiarów całej Ziemi i większych). Podstawy teoretycznej analizy omawianych eksperymentów/pomiarów (sformułowanie problemu odwrotnego,

10 budowanie modelu badanego zjawiska/procesu/obiektu). Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: poznanie szerokiej gamy możliwości stosowania nowoczesnych metod badawczych fizyki doświadczalnej w dziedzinach spoza fizyki, zarówno o charakterze nauk podstawowych, takich jak biologia i nauki o Ziemi, jak i tych o znaczeniu praktycznym, związanych z biotechnologią, medycyną i ochroną środowiska; przygotowanie do samodzielnego dostrzegania i analizowania problemów w dziedzinach spoza fizyki jako zagadnień dla fizyki i umiejętność stosowania metod fizyki doświadczalnej do rozwiązywania tych problemów, poprzez dobór właściwej doświadczalnej metody badawczej i zastosowanie odpowiedniego modelu teoretycznego. Nazwa przedmiotu: Wybrane aspekty fizyki współczesnej Blok I: Elementy współczesnej fizyki klasycznej Czasoprzestrzeń Galileusza i Minkowskiego szczególnej teorii względności. Kinematyka i dynamika punktów materialnych i brył sztywnych. Więzy, zasada d'alemberta, równania Lagrange'a. Zasady wariacyjne i prawa zachowania. Twierdzenie Noether. Przestrzeń fazowa, równania Hamiltona. Niezmienniki przekształceń kanonicznych, całki ruchu. Stabilność trajektorii fazowych. Elementy teorii chaosu. Elementy dynamiki relatywistycznej. Elementy mechaniki sprężystych ośrodków rozciągłych. Blok II: Elementy współczesnej fizyki kwantowej Treści kształcenia: Układy wielu cząstek. Symetria funkcji falowej. Rachunek zaburzeń - zależny i niezależny od czasu. Teoria rozpraszania - przybliżenie Borna, przesunięcia fazowe, całki po trajektoriach - równoważność podejścia Schrödingera, Heisenberga i Feynmana. Równanie Diraca. Relatywistyczna mechanika kwantowa. Blok III: Elementy współczesnej fizyki statystycznej Treści kształcenia: Elementy klasycznej mechaniki statystycznej. Elementy kwantowej mechaniki statystycznej. Zastosowania klasycznej i kwantowej mechaniki statystycznej w termodynamice i fizyce fazy skondensowanej. Statystyki Fermiego i Bosego. Efekty kształcenia - umiejętności i kompetencje: Wykład jest adresowany głownie do studentów chcących specjalizować się w fizyce eksperymentalnej. Celem wykładu jest: wykształcenie intuicji fizycznej związanej z rozumieniem zjawisk i procesów makro i mikroświata; zaznajomienie studentów z podstawowymi metodami matematycznymi stosowanymi we współczesnej fizyce teoretycznej, oraz nauczenie wykorzystywania formalizmów matematycznych fizyki klasycznej, kwantowej i statystycznej do opisu zjawisk i procesów w makro i mikroświecie. Nazwa przedmiotu: Fizyka jądra atomowego I Treści kształcenia: W oparciu o podstawy oddziaływań cząstek fundamentalnych (kwarków i leptonów) przedstawione zostaną podstawy budowy cząstek elementarnych i ich klasyfikacja. Omówione zostaną potencjały oddziaływań między cząstkami i dostępne stany związane. W oparciu o nie przedstawiona zostanie budowa jądra atomowego, jego własności i podstawowe modele opisu jąder. Omówione zostaną przyczyny deformacji jąder i charakterystyki wzbudzeń jąder, jak również przyczyny i przebieg rozpadów jądrowych różnych typów. Jedna czwarta czasu wykładu będzie przeznaczona na rozwiązywanie i dyskusję przykładów ilustrujących. Program 1. Cząstki i oddziaływania fundamentalne: zarys 2. Budowa i oddziaływania hadronów, klasyfikacja hadronów 3. Potencjał oddziaływania kwark-kwark i nukleon-nukleon, stany związane 4. Podstawowe własności jąder atomowych 5. Model kroplowy jądra atomowego 6. Model powłokowy jądra atomowego 7. Oddziaływania resztkowe 8. Kolektywne wzbudzenia jąder atomowych

11 9. Sprzężenia ruchów kolektywnych i jednocząstkowych 10.Rozpady jądrowe a) przejścia gamma, stany izomeryczne b) rozpad beta, podwójny rozpad beta c) rozpad alfa i rozpady protonowe, emisja ciężkich fragmentów d) rozszczepienie spontaniczne Efekty kształcenia: Zrozumienie podstawowych własności jąder atomowych, sposobów wzbudzeń i rozpadu, umiejętność zastosowania modeli jądrowych do opisu tych własności. Nazwa przedmiotu: Fizyka jądra atomowego II Treści kształcenia: Opis reakcji jądrowych różnych typów w szerokim zakresie energii zderzeń. Metody modelowania procesów oparte zostaną na koncepcji pola średniego (niskie energie) i jego dynamicznej ewolucji (energie pośrednie) aż do koncepcji materii jądrowej (energie relatywistyczne) i plazmy kwarkowo-gluonowej (energie ultrarelatywistyczne). Przedstawione zostaną typowe, aktualnie wykorzystywane, akceleratory i urządzenia detekcyjne. Na przykładach zostanie omówiona procedura projektowania i realizacji przykładowych eksperymentów jądrowych w zakresie niskich energii (spektroskopia gamma) i wysokich energii (badanie zderzeń jądro-jądro). Program: 1. Oddziaływania elastyczne i nieelastyczne, kinematyka zderzenia 2. Rozszczepienie wymuszone jąder atomowych 3. Reakcje jądrowe przy energiach w okolicy bariery elektrostatycznej, wzbudzenia kulombowskie, fuzja i niekompletna fuzja jąder, nukleosynteza 4. Materia jądrowa i jej diagram fazowy 5. Zderzenia jądro-jądro przy energiach pośrednich, multifragmentacja, modele transportu, dyssypacja energii 6. Zderzenia jądro-jądro przy energiach relatywistycznych, spalacja, pływ cząstek, masa efektywna hadronów, plazma kwarkowo-gluonowa 7. Wybrane urządzenia akceleracyjne i detekcyjne 8. Projektowanie i realizacja przykładowego eksperymentu 9. Wybrane zastosowania technik jądrowych, energetyka jądrowa, techniki diagnostyczno-terapeutyczne, promieniotwórczość w środowisku naturalnym Efekty kształcenia: Zrozumienie własności i przebiegu reakcji jądrowych w szerokim zakresie energii wzbudzenia. Zdobycie umiejętności projektowania złożonych eksperymentów. Nazwa przedmiotu: Wykład specjalistyczny Fizyka Cząstek Elementarnych I Treści kształcenia: Wprowadzone są liczby kwantowe charakteryzujące elementarne fermiony (L, B, zapachy kwarków, kolor, ładunek elektryczny i słaby, spin i moment pędu, parzystości C, P i T, oraz CP). Omówione są: przykłady doświadczalnego wyznaczania tych liczb, sprzężenia fermionów z bozonami przenoszącymi oddziaływania (fotonem, W i Z oddziaływań słabych, gluonami) oraz wyznaczanie elementów macierzy CKM, łamanie CP w układzie neutralnych kaonów. W oparciu o własności elementarnych fermionów (liczby kwantowe)- kwarków i leptonów, oraz bozonów pośredniczących omówione są własności (masy, czasy życia, spiny itp.) i rozpady hadronów oraz struktura multipletów SU(3). Przedyskutowane jest zagadnienie oscylacji neutrin. Przedstawione są podstawowe własności i metody opisu oddziaływań elektromagnetycznych, słabych i silnych: całkowite i elastyczne przekroje czynne, reakcje ekskluzywne i inkluzywne, reakcje produkcji i formacji, rozkłady krotności, elementy analizy fal cząstkowych, fenomenologiczny opis oddziaływań hadron- hadron, kinematyka wspomnianych procesów i powszechnie używane zmienne: x F, y, p t i x Bj.

12 Program 1. Wiadomości wstępne: przekrój czynny, układ jednostek ħ = c = 1, eksperymenty formacji i produkcji cząstek. 2. Systematyka cząstek w modelu kolorowych kwarków i gluonów (konstrukcja multipletów mezonowych i barionowych) 3. Model kwarkowo - partonowy oddziaływań cząstek. 4. Diagramy kwarkowe. Kąt Cabibbo, mechanizm GIM, macierz Kobayashi-Maskawy (CKM). 5. Zasady zachowania w fizyce cząstek. Zachowanie zapachów: S, C, B, T. Parzystość P, parzystość ładunkowa C, parzystość G, parzystość kombinowana CP. Wnioski z zasady zachowania izospinu w oddziaływaniach silnych (formalizm Szmuszkiewicza) 6. System neutralnych kaonów, oscylacje dziwności, regeneracja składowej krótkożyciowej. Niezachowanie parzystości CP. 7. Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy-Sakaty (MNS). 8. Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, Pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność (pseudorapidity). Rozpraszanie leptonów na hadronach. Zmienna x Bjorkena. Rozpraszanie głębokonieelastyczne (DIS). 9. Elementy analizy fal cząstkowych (PWA) w eksperymentach formacji cząstek. 10. Przegląd danych doświadczalnych o produkcji cząstek w oddziaływaniach lepton-lepton, leptonhadron, hadron-hadron (przekroje czynne, krotności, funkcje struktury). Nazwa przedmiotu: Wykład specjalistyczny Fizyka Cząstek Elementarnych II Treści kształcenia: Głównym celem tego wykładu jest przeprowadzenie porównania danych doświadczalnych z przewidywaniami Modelu Standardowego (MS) w sektorze elektrosłabym, chromo dynamiki kwantowej i spontanicznego łamania symetrii. Przegląd współczesnych i aktualnych danych dotyczących oddziaływań hadron- hadron, lepton- hadron i e + e -- prowadzi do dyskusji sygnałów Poza Modelem Standardowym. Program 1. Sprawdzanie przewidywań MS w sektorze elektrosłabym: przegląd danych doświadczalnych z oddziaływań e + e --, Przypomnienie: i wstęp teoretyczny rachunek zaburzeń zależny od czasu, równania Kleina- Gordona i Diraca, elementy kwantowej teorii pola, teoria Fermiego oddziaływań słabych, Teoria V-A., rola transformacji cechowania, renormalizacja i wyrazy masowe, teorie GUT,. 2. Model Standardowy jako teoria z cechowaniem nieabelowym. Sektor elektrosłaby- podobieństwa i różnice z teorią V-A. Mechanizm Higgsa jako przykład spontanicznego łamania symetrii. Oddziaływania kolorowe i QCD. 3. Rozszerzenia MS: supersymetria, MSSM. 4. Porównywanie danych i przewidywań teorii: metody symulacyjne, kontrola i minimalizacja błędów systematycznych, znaczenie pomiarów świetlności. 5. neutrino- hadron i hadron- hadron, rozpady hadronów pięknych i powabnych.. 6. Sprawdzanie przewidywań QCD- przegląd danych doświadczalnych nt. dżetów, ewolucji funkcji struktury, funkcji fragmentacji. 7. Sektor spontanicznego łamania symetrii: poszukiwania cząstki (-stek) Higgsa, inne alternatywne sygnały: rozpraszanie W L W L.. 8. Poza Model Standardowy: przegląd ograniczeń wynikających z danych doświadczalnych. 9. Ciemna materia i ciemna energia. Nazwa przedmiotu: Specjalistyczne laboratorium fizyczne Treści kształcenia: Szkolenie z ochrony radiologicznej związane z pracą z promieniowaniem jonizującym. Poznanie elementów pracy eksperymentalnej - produkcja tarcz, próżnia akceleratorowa, separator izotopów. Zapoznanie się z nowoczesnymi urządzeniami pomiarowymi. Wykonanie 1 lub 2 ćwiczeń w zależności od ich trudności. Ćwiczenia pozwalają zapoznać się z współczesnymi metodami pomiarowymi, metodami opracowania danych stosowanymi w fizyce jądrowej.

13 Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje: Zapoznanie się z wybranymi metodami detekcji promieniowania jonizującego. Przygotowanie do samodzielnej pracy w dziedzinie fizyki jądrowej. Znajomość przepisów dotyczących pracy z promieniowaniem jonizującym. Nazwa przedmiotu: Proseminarium z Fizyki Jądra Atomowego i Cząstek Elementarnych I,II Treści kształcenia: Zapoznanie ze współczesnymi badaniami w dziedzinie fizyki jądrowej i fizyki oddziaływań fundamentalnych oraz przygotowanie do biernego i czynnego uczestnictwa w seminariach (zarówno jako słuchaczy, jak i referentów) Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje: Zapoznanie z tematyką związaną z fizyką jądrową, spektroskopią jądra atomowego i fizyką cząstek elementarnych uprawianą w Warszawie i na świecie. Uczestnicy nabywają doświadczenia w przygotowaniu i wygłaszaniu referatów. Tematyka referatów zależy od wybranej specjalności i związana jest z najbardziej aktualnymi problemami badawczymi w danej dziedzinie. Nazwa przedmiotu: Pracownia specjalistyczna Treści kształcenia: magisterskiej. Pracownia związana jest bezpośrednio z tematyką badań stanowiących treść pracy Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje: Zapoznanie się z tematyką związaną z pracą magisterską. Poznanie stanu wiedzy w danej dziedzinie i odpowiedniej literatury fachowej. W zależności od wybranego tematu pracy magisterskiej przygotowanie aparatury badawczej, udział w eksperymencie, analiza danych czy wykonanie symulacji komputerowych. Nazwa przedmiotu: Seminarium Zakładu Fizyki Jądra Atomowego Seminarium specjalistyczne dla studentów II roku (IV semestr), specjalizacja: fizyka jądra atomowego. Treści kształcenia: Seminarium specjalistyczne prowadzone jest w ramach całorocznego seminarium Zakładu Fizyki Jądra Atomowego, w którym uczestniczą studenci, doktoranci i pracownicy. Seminarium ma na celu zapoznanie studentów z najnowszymi osiągnięciami w fizyce jądrowej i dziedzinach pokrewnych. Referaty wygłaszane są przez zapraszanych gości z innych ośrodków fizyki jądrowej (Instytut Problemów Jądrowych - Świerk, UJ - Kraków, Instytut Fizyki Jądrowej PAN - Kraków, UMCS Lublin i in.), pracowników Wydziału Fizyki, doktorantów oraz studentów wykonujących prace magisterskie. Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje; Zapoznanie się z najnowszymi osiągnięciami w fizyce jądrowej i pokrewnych dziedzinach. Nazwa przedmiotu: Seminarium Struktura jądra atomowego Seminarium specjalistyczne Zakładu Spektroskopii Jądrowej dla studentów II roku (IV semestr), specjalizacja: Spektroskopia Jądrowa. Treści kształcenia: Seminarium specjalistyczne prowadzone jest w ramach całorocznego seminarium Zakład u Spektroskopii Jądrowei i Katedry Teorii Struktury Jąder Atomowych, w którym uczestniczą studenci, doktoranci i pracownicy. Seminarium ma na celu zapoznanie studentów z najnowszymi osiągnięciami w fizyce jądrowej i dziedzinach pokrewnych. Referaty wygłaszane są przez zapraszanych gości z innych ośrodków fizyki jądrowej, krajowych -Instytut Problemów Jądrowych - Świerk, UJ - Kraków, Instytut Fizyki Jądrowej PAN - Kraków, UMCS Lublin i in. i ośrodków zagranicznych, pracowników Wydziału Fizyki, doktorantów oraz studentów wykonujących prace magisterskie.

14 Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje; jądrowej i pokrewnych dziedzinach. Zapoznanie się z najnowszymi osiągnięciami w fizyce Nazwa przedmiotu: Seminarium: Fizyka cząstek i oddziaływań fundamentalnych Seminarium specjalistyczne Zakładu Cząstek i Oddziaływań FundamentalnychPrzeznaczone dla studentów IV i V roku specjalizacji oraz doktorantów. Treści kształcenia: Seminarium poświęcone najnowszym osiągnięciom w badaniach fizyki cząstek elementarnych i dziedzinach pokrewnych. Prowadzone jest w ramach całorocznego seminarium Zakładu Cząstek i Oddziaływań Fundamentalnych i Katedry Cząstek i Oddziaływań Elementarnych, w którym uczestniczą pracownicy studenci i doktoranci. W ramach seminarium przedstawiane są najnowsze osiągnięcia fizyki cząstek elementarnych, prowadzone w Zakładzie prace doktorskie i wybrane magisterskie. Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje; Poznanie idei oraz różnorodności metod badawczych stosowanych do rozwiązania zagadek Wszechświata. Nazwa przedmiotu: Seminarium: Fizyka cząstek z elementami astrofizyki Przeznaczone dla studentów IV i V roku specjalizacji oraz doktorantów. Treści kształcenia : Seminarium poświęcone najnowszym osiągnięciom w badaniach na styku fizyki cząstek elementarnych oraz astrofizyki i kosmologii takich jak: poszukiwania ciemnej materii, asymetria materii i antymaterii, zagadkowe błyski gamma. Efekty kształcenia- umiejętności i kompetencje; Poznanie idei oraz różnorodności metod badawczych stosowanych do rozwiązania zagadek Wszechświata. Nazwa przedmiotu: Wybrane zagadnienia spektroskopii jądrowej Treści kształcenia: Szczegółowe przedstawienie najważniejszych problemów fizyki jądrowej niskich energii. Wykład przeznaczony dla studentów IV i V roku specjalizacji oraz doktorantów. Program: 1. Masy jąder atomowych 2. Deformacje kwadrupolowe i oktupolowe jąder 3. Wysoko-spinowe wzbudzenia jąder 4. Rozpad beta 5. Emisja protonów ze stanów podstawowych i wzbudzonych jąder 6. Badanie własności jąder przy pomocy separatorów produktów reakcji Efekty kształcenia: Uzyskanie pogłębionej wiedzy o własnościach jąder atomowych i sposobach rozpadu. Zaznajomienie się z metodami badań, uzyskanie umiejętności planowania skomplikowanych eksperymentów. Nazwa przedmiotu: Reakcje jądrowe Treści kształcenia : Opis zderzeń jądro-jądro w szerokim zakresie energii od kilku MeV/nukleon do kilkudziesięciu GeV/nukleon. Metody wytwarzania i przyspieszania wiązek jonów. Aparatura badawcza, przegląd technik eksperymentalnych w badaniach produktów reakcji jądrowych. Opisy teoretyczne model statystyczny, mikroskopowe modele transportu i modele termodynamiczne. Wyniki eksperymentalne kinematyka, produkcja cząstek, równanie stanu, efekty kolektywne, pływy, interferometria. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: Rrozumienie zjawisk fizycznych związanych ze

15 zderzeniami jąder atomowych. Rozumienie interpretacji wyników eksperymentalnych oraz ich opisu przy pomocy modeli teoretycznych. Umiejętność korzystania z technik eksperymentalnych wykorzystywanych do badania promieniowania jonizującego. Nazwa przedmiotu: Metody doświadczalne w fizyce subatomowej Treści kształcenia: Wykład ma za zadanie przedstawienie najważniejszych metod detekcji cząstek, zarówno tych historycznych, które odegrały najistotniejszą rolę w rozwoju dziedziny, jak i tych używanych współcześnie. Omówione też będą zasady budowy i działania współczesnych detektorów hybrydowych oraz podstawowe zagadnienia związane ze zbieraniem i analizą danych. Wykład przeznaczony dla studentów IV i V roku. Program: oddziaływanie cząstek z materią podstawy detekcji promieniowania jonizującego i promieniowania γ historyczny rozwój metod detekcji cząstek współczesne metody rejestracji cząstek (liczniki gazowe, detektory półprzewodnikowe, scyntylatory, liczniki Czerenkowa) duże detektory w fizyce cząstek (detektory śladowe, kalorymetry, zasady budowy detektorów hybrydowych) omówienie konstrukcji wybranych współczesnych eksperymentów systemy wyzwalania i zbierania danych podstawowe zagadnienia związane z analizą danych Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: Poznanie współczesnych technik doświadczalnych wykorzystywanych w fizyce jądrowej i fizyce cząstek elementarnych. Zrozumienie zasad konstrukcji współczesnych eksperymentów i roli poszczególnych ich elementów. Umiejętność oceny dokładności pomiarowych i wskazania ewentualnych źródeł niepewności. 3. Nazwa przedmiotu Wybrane zagadnienia oddziaływań elementarnych: Struktura kwarkowa jader atomowych i nukleonów Treści kształcenia: Kurs będzie przedstawieniem współczesnych poglądów na doświadczalne i fenomenologiczne (oparte o QCD) aspekty kwarkowo-gluonowej struktury jąder atomowych, a w szczególności protonu. Kurs będzie przeznaczony dla studentów IV i V roku. Program 1. Wstęp: przegląd oddziaływań, przekroje czynne, diagramy Feynmana. 2. Doświadczalne metody badania struktury obiektów subatomowych, aktualne ośrodki i programy badawcze. 3. Rozpraszanie elastyczne elektronów na jadrach atomowych i nukleonach. 4. Rozpraszanie głęboko nieelastyczne leptonów naładowanych i neutralnych na jadrach atomowych i nukleonach, model kwarkowo-partonowy. 5. Analiza wyników doświadczalnych z punktu widzenia QCD, bazy danych do opisu struktury nukleonu. 6. Szczególne aspekty struktury nukleonu: obszar nieperturbacyjny, fizyka dużej gęstości partonów, dyfrakcja. 7. Nowy stopień swobody: spin; doświadczenia polaryzacyjne i najnowsze wyniki pomiarów. 8. Rola i metody symulacji oddziaływań: programy symulacyjne typu "Lund", symulacje detektora, opracowanie danych w oparciu o metody Monte Carlo.

16 Efekty kształcenia - umiejętności i kompetencje: Poznanie współczesnego stanu badan nad struktura kwarkowa obiektów subatomowych. Umiejętność używania odpowiednich baz danych i metod symulacyjnych. W ramach wykładu monograficznego Wybrane zagadnienia oddziaływań elementarnych planowane są tez inne wykłady poświęcone tej tematyce ( np. Fizyka przy LHC) 4. Nazwa przedmiotu: Astrofizyka cząstek: Wybrane zagadnienia powiązania fizyki cząstek z elementami astrofizyki. Treści kształcenia: Wykład ma za zadanie przedstawienie najciekawszych osiągnięć w badaniach na styku fizyki cząstek elementarnych oraz astrofizyki i kosmologii. Wykład przeznaczony dla studentów IV i V roku specjalizacji oraz doktorantów. Przykładowe zagadnienia: - Krótki zarys narodzin Wszechświata (idee i obserwacje) - Ciemna materia (dowody na istnienie, metody poszukiwań) - Problem asymetrii materia antymateria we Wszechświecie - Pierwsze obserwacje neutrin z supernowych - Obserwacje błysków gamma Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: Poznanie stanu naszego zrozumienia ewolucji Wszechświata, metod badawczych oraz problemów pozostałych do wyjaśnienia. W ramach wykładu monograficznego Wybrane zagadnienia z astrofizyki cząstek planowane są też inne wykłady poświęcone tej tematyce Nazwa przedmiotu: Metody statystyczne Treści kształcenia: Przedmiot ogarnia podstawowe elementy rachunku prawdopodobieństwa i zasadnicze koncepcje i procedury statystyki matematycznej. W części dotyczącej teorii prawdopodobieństwa dyskutowane są aksjomaty Kołmogorwa i ich konsekwencje, prawdopodobieństwo warunkowe, rozkłady i własności zmiennej losowej. W części dotyczącej statystyki matematycznej omawiane jest zagadnienie estymatorów i ich własności oraz sposoby ich konstrukcji. Pokrótce omawiana jest także bayesowska interpretacja prawdopodobieństwa i jej konsekwencje oraz zastosowanie do analizy i interpretacji danych doświadczalnych. Program 1. Rozkład prawdopodobieństwa i gęstość, własności; 2. Pewniki Kołomogorowa i wynikające z nich prawa rządzące prawdopodobieństwem; 3. Prawdopodobieństwo warunkowe i twierdzenie Bayesa; 4. Zmienna losowa i jej własności momenty; 5. Koncepcja estymatora i jego własności; 6. Podstawowe rozkłady prawdopodobieństwa i ich własności; 7. Metody estymacji parametrycznej i przedziałowej; 8. Bayesowskie metody analizy statystycznej. Efekty kształcenia: Adresat przedmiotu, po przebyciu kursu posiądzie zrozumienie podstawowych koncepcji statystycznych pojawiających się w literaturze naukowej z dziedziny fizyki cząstek elementarnych, jądra atomowego i spektroskopii jądrowej, gdy dyskutowane są kwestie dotyczące analizy danych doświadczalnych. Nazwa przedmiotu: Warsztaty fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych

17 Treści kształcenia: Opracowanie 2, 3 zagadnień dotyczących programu specjalizacji, w szczególności bliskiej tematyce przewidywanej pracy magisterskiej. Publiczna prezentacja i obrona opracowania. Program: (Przykładowe zagadnienia) 1. Własności jąder atomowych w stanach podstawowych 2. Własności stanów wzbudzonych jąder 3. Deformacje jąder atomowych 4. Rozpady jąder atomowych 5. Własności rozpadu beta 6. Emisja protonów 7. Emisja cząstek opóźnionych 8. Reakcje jądrowe w szerokim zakresie energii wzbudzenia 9. Własności materii jądrowej 10.Rozkłady wielkości fizycznych pochodzących z aktualnych danych doświadczalnych 11.Współczesne metody analizy danych doświadczalnych. Efekty kształcenia: Uzyskanie pogłębionej wiedzy o własnościach jąder atomowych i sposobach rozpadu. Umiejętność nowoczesnej analizy danych doświadczalnych. Uzyskanie umiejętności samodzielnego sięgania do materiałów źródłowych, opisu prezentacji i obrony opracowania. C. Przedmioty dodatkowe Przedmioty ogólnouniwersyteckie do wyboru z oferty Uniwersytetu Warszawskiego.

18 ZAŁĄCZNIK C Cl. Informacja o minimum kadrowym Informacja o dorobku naukowym i specjalności naukowej nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe dla specjalności studiów oraz przykładowe przyporządkowanie nauczycieli do przedmiotów: C1: Informacja o minimum kadrowym Lista nauczycieli akademickich stanowiących minimum kadrowe dla specjalizacji: 1. Barbara Badełek Tytuł naukowy prof. dr hab. Kariera naukowa: Przebiegała dwutorowo: na Uniwersytecie Warszawskim (dalej oznaczanym UW) oraz na Uniwersytecie Uppsalskim, Uppsala, Szwecja (dalej oznaczanym UU). Data nadania stopnia {\bf doktora} Data nadania stopnia {\bf doktora habilitowanego} (UW) oraz 1990 (UU) Data nadania stopnia {\bf tytułu profesora} (UW) oraz 1999 (UU) Ważniejsze publikacje naukowe (max. 5): 1.J. Ashman... B. Badełek...et al, A measurement of the spin asymmetry and determination of the structure function g 1 in deep inelastic muonproton scattering Phys.Lett. B206 (1988) 364; cytowana 1383 razy. 2. P. Amaudruz... B. Badełek...et al, The Gottfried sum from the ratio F 2 n /F 2 p Phys.Rev.Lett. 66 (1991) 2712, cytowana 429 razy. 3. B. Adeva... B. Badełek...et al, Measurement of the spin-dependent structure function g 1 (x) of the deuteron Phys.Lett.B302 (1993) 533, cytowana 551 razy. 4. B. Badełek i J. Kwieciński, Electroproduction structure function F 2 in the low Q 2, low x region Phys.Lett. B295 (1992) 263, cytowana 92 razy. 5. V. Yu. Alexakhin... B. Badełek...et al, First measurement of the transverse spin asymmetries of the deuteron in semi-inclusive deep inelastic scattering Phys.Rev.Lett.94 (2005) , cytowana 100 razy. Zajęcia dydaktyczne prowadzone dotychczas: 1a. Ćwiczenia (UW): Wstęp do Fizyki I, II, III oraz IV. 1b. Ćwiczenia (UU):

19 Elektryczność; Drgania i fale; Termodynamika; Mechanika kwantowa I; Wstęp do fizyki jądra i cząstek elementarnych. 2a. Wykłady kursowe (UW): Wstęp do fizyki II (Studium Nauczycielskie); Wstęp do fizyki IV; Metody numeryczne III rok (autorski), Wstęp do fizyki cząstek elementarnych, III rok (autorski, zaproponowany przeze mnie i wprowadzony do programu studiów); Wstęp do fizyki kwantowej (Studium Podyplomowe). 2b. Wykłady kursowe (UU): Drgania i fale II rok; Wstęp do fizyki jądra i cząstek elementarnych III rok. 3a. Wykłady monograficzne (UW): Formfaktory i funkcje struktury; Spin w fizyce wysokich energii; Struktura nukleonu. 3b. Wykłady monograficzne (UU): Monte Carlo: applications in HEP experiments and data unfolding (dla doktorantów). 4a. Pracownie (UW): wstępna; komputerowa; I; II; III. 4b. Pracownie (UU): z elektryczności I rok. 5a. Pokazy do wykładów (UW): Wstęp do fizyki II, IV. 6b. Seminarium zakładowe z fizyki wysokich energii (UU). 7a. Opieka nad seminariami studenckimi (UW). 8a. Prace magisterskie i doktorskie (UW). 8b. Prace magisterskie i doktorskie (UU). Zajęcia dydaktyczne, które będą prowadzone w ramach nowej specjalności: Rozmaite, w tym wykład monograficzny: "QCD i struktura nukleonu"; 2. Marta Kicińska-Habior Tytuł naukowy prof. dr hab. Kariera naukowa: Data nadania stopnia doktora 1982 Data nadania stopnia doktora habilitowanego 1993 Data nadania tytułu profesora nauk fizycznych 2002 Ważniejsze publikacje naukowe (max. 5): M.Kicińska-Habior, K.A.Snover, J.A.Behr, C.A.Gossett, Y.Alhassid and N.Whelan: "Search for a phase transition in the nuclear shape at finite temperature and rapid rotation." Phys. Lett. B 308 (1993) J.A.Behr, K.A.Snover, C.A.Gossett, M.Kicińska-Habior, J.H.Gundlach, Z.M.Drebi, M.S.Kaplan, and D.P.Wells: "Restoration of isospin symmetry in highly excited compound nuclei." Phys. Rev. Lett. 70 (1993) M.P. Kelly, K.A. Snover, J.P.S. van Schagen, M.Kicińska-Habior, Z. Trznadel: "The GDR width in highly excited nuclei: does it saturate?" Phys. Rev. Let. 82 (1999) Z. Trznadel, M.Kicińska-Habior, M.P. Kelly, J.P.S. van Schagen, K.A. Snover: Giant Dipole Resonance in hot Se nuclei and bremsstrahlung emission in 12 C + 58,64 Ni experiments at 6-11 MeV/u, Nucl. Phys. A687 (2001) 199c-206c

20 E. Wójcik, M. Kicińska-Habior, O. Kijewska, M. Kowalczyk, M. Kisieliński, J. Choiński, Giant Dipole Radiation and Isospin Mixing in Hot Nuclei with A=32-60, Acta Phys. Pol. B38 (2007) Zajęcia dydaktyczne prowadzone dotychczas: ćwiczenia ze Wstępu do Fizyki Jądrowej, ćwiczenia rachunkowe do wykładu z Fizyki I dla studentów Wydziału Fizyki pokazy do wykładów z Fizyki I i II dla studentów Wydziału Fizyki wykład z Fizyki IV (Wstęp do fizyki współczesnej) dla studentów II roku Wydziału Fizyki.. III Pracownia z fizyki jądrowej, wykład ze Wstępu do Fizyki Jądrowej i Cząstek Elementarnych dla studentów IV roku NKF, potem dla I roku II stopnia NKF, Wydziału Fizyki, wykład Elementy Fizyki Jądrowej dla studentów III roku Wydziału Fizyki, I Pracownia Fizyczna, Ćwiczenia rachunkowe ze Wstępu do Fizyki Jądra atomowego i cząstek elementarnych dla studentów III roku Wydziału Fizyki Zajęcia dydaktyczne, które będą prowadzone w ramach nowej specjalności: Wykład Reakcje jądrowe w zakresie niskich energii pocisków - planowane 3. Andrzej Płochocki Stopień naukowy Profesor doktor habilitowany Kariera naukowa: Stopień naukowy doktora - rok 1974 Stopień naukowy doktora habilitowanego rok 1985 Tytuł profesora rok 2006 Ważniejsze publikacje naukowe: J. Kurpeta, V.-V. Elomaa, T. Eronen, J. Hakala, A. Jokinen, P. Karvonen, I. Moore, H. Penttilä, A. Płochocki, S. Rahaman, S. Rinta-Antila, J. Rissanen, J. Ronkainen, A. Saastamoinen, T. Sonoda, W. Urban, Ch. Weber, J. Äystö "Penning trap assisted decay spectroscopy of neutron-rich 115 Ru" Eur. Phys. J. A 31 (2007) J. Kurpeta, W. Urban, Ch. Droste, A. Płochocki, S.G. Rohoziński, T. Rząca-Urban, T. Morek, L. Próchniak, K. Starosta, J. Äystö, H. Penttilä, J.L. Durell, A.G. Smith, G. Lhersonneau, I. Ahmad "Low-spin structure of 113 Ru and 113 Rh" Eur. Phys. J. A 33 (2007) J. Kurcewicz, W. Czarnacki, M. Karny, M. Kasztelan, M. Kisieliński, A. Korgul, W. Kurcewicz, J. Kurpeta, S. Lewandowski, P. Majorkiewicz, H. Penttilä, A. Płochocki, B. Roussiere, O. Steczkiewicz, A. Wojtasiewicz "Identification of an α-decaying (9 - ) isomer in 216 Fr" Phys. Rev. C 76 (2007) , -6 Zajęcia dydaktyczne prowadzone dotychczas: Wykład Fizyka IIIL (II rok fizyki, 3 lata), wykłady monograficzne, ćwiczenia rachunkowe, zajęcia na I, II, III pracowni fizycznej Zajęcia dydaktyczne, które będą prowadzone w ramach nowej specjalności: Wykład specjalistyczny - Fizyka jądra atomowego I, II, Wykład monograficzny - Wybrane zagadnienia spektroskopii jądrowej, Specjalistyczne laboratorium fizyczne, Pracownia specjalistyczna, Warsztaty Fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych.

21 4. Krystyna Siwek-Wilczyńska Tytuł naukowy prof. dr hab. Kariera naukowa: Data nadania stopnia doktora 1969 Data nadania stopnia doktora habilitowanego 1985 Data nadania tytułu profesora nauk fizycznych 2002 Ważniejsze publikacje naukowe (max. 5): K.Siwek-Wilczyńska, I. Skwira, J. Wilczyński Test of the fission-evaporation competition In the deexcitation of heavy nuclei Physical Review C 72 (2005) W.J. Świątecki, K. Siwek-Wilczyńska, J. Wilczyński "Fusion by difusion. II. Syntesis of transfermium super heavy nuclei in cold fusion reactions." Physical Review C 71 (2005) X. Lopez K.Siwek-Wilczyńska. (FOPI Collaboration) Isospin dependence of relative yields of K+ and K0 mesons at at 1.528A GeV Phys. Rev. C 75 (2007) M. Merschmeyer,.,.K. Siwek-Wilczyńska. (FOPI Collaboration) K 0 and Λ production in Ni+Ni collisions, near threshold Phys. Rev. C76 (2007) J. Wilczyński, I. Skwira-Chalot, K. Siwek-Wilczyńska et al. (Reverse Collaboration) Re-separation modes of Au+AU system at sub-fermi energies International Journal of Modern Physics E17 (2008) 41 Zajęcia dydaktyczne prowadzone dotychczas: Wykład specjalistyczny Reakcje Jądrowe Pracownia specjalistyczna Pracownia magisterska Wykład monograficzny Zderzenia jądro-jądro. Zajęcia dydaktyczne, które będą prowadzone w ramach nowej specjalności: Pracownia specjalistyczna Prowadzenie prac magisterskich Wykład monograficzny 5. Aleksander Filip Żarnecki Stopień naukowy doktor nauk fizycznych, fizyka cząstek elementarnych (1993), doktor habilitowany nauk fizycznych, fizyka doświadczalna (2000) Tytuł naukowy tytuł profesora (2007) Kariera naukowa:

22 : asystent stażysta : asystent : starszy asystent : adiunkt od 2005: profesor w Instytucie Fizyki Doświadczalnej Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, Zakład Cząstek i Oddziaływań Fundamentalnych Ważniejsze publikacje naukowe (max. 5): A. F. Żarnecki, Photon collider beam simulation with CAIN Pramana 69:937, P. Nieżurawski, A. F. Żarnecki, M. Krawczyk, Simulation of the Higgs boson production at LHC, ILC and photon linear collider. Acta Phys.Polon.B37: , A.F. Żarnecki, CompAZ: Parametrization of the photon collider luminosity spectra, Acta Phys. Polon. B34: , ZEUS Collaboration (S.Chekanov et al.) Search for contact interactions, large extra dimensions and finite quark radius in ep collisions at HERA, Phys. Lett. B591:23-41, P. Nieżurawski, A. F. Żarnecki, M. Krawczyk, Determination of the Higgs boson couplings and CP properties in the SM like two Higgs doublet model, J. High Energy Phys. 0502:041, Zajęcia dydaktyczne prowadzone dotychczas: Mechanika (Fizyka I), wykład dla I roku jednolitych studiów magisterskich Elementy Fizyki Cząstek Elementarnych, wykład dla III roku jednolitych studiów magisterskich, Wszechświat cząstek elementarnych, wykład ogólnouniwersytecki, Warsztaty Collider and Astroparticle Physics w języku angielskim, IV i V rok jednolitych studiów magisterskich, Warsztaty Higgs Physics at Future Colliders w języku angielskim, IV i V rok jednolitych studiów magisterskich, Pracownia fizyczna dla zaawansowanych (II Pracownia Fizyczna), ćwiczenia laboratoryjne dla III roku jednolitych studiów magisterskich Zajęcia dydaktyczne, które będą prowadzone w ramach nowej specjalności: Wykład Metody doświadczalne w fizyce subatomowej (tytuł roboczy!) Specjalistyczne laboratorium fizyczne Pracownia specjalistyczna Opieka nad magistrantami 6. Waldemar Urban Stopień naukowy Profesor doktor habilitowany Kariera naukowa Stopień naukowy doktora - rok 1985