20 lat partnerstwa

Transkrypt

1 Zespół Szkół Mechanicznych Racibórz ul. Zamkowa 1 20 lat partnerstwa Střední škola technická Opava Kolofíkovo nábřeží 51

2 ZSM Racibórz i SŠT Opawa 20 lat minęło lat temu, pewnego lutowego dnia 1992 r., z wizytą w Zespole Szkół Mechanicznych w Raciborzu pojawił się Jaroslav Burda ówczesny dyrektor SŠT w Opawie. Po spotkaniu z kierującą wówczas M echanikiem Krystyną Stoczek ( o czym z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru dyrektor Burda wspomina w tej publikacji ) rozpoczęła się współpraca obu szkół, która, o czym wtedy zapewne nikt nawet nie marzył, przetrwała 20 lat. Wzajemne relacje z każdym rokiem stawały się coraz bliższe i dzisiaj opierają się na przyjaźni. Dochodziliśmy do niej powoli: od wymian uczniów, poprzez formalne i nieformalne spotkania nauczycieli, wspólne wycieczki, konferencje, wyjazdy do teatrów w Opawie, Pradze, Wrocławiu, Krakowie, po bardzo szeroką współpracę w ramach programów europejskich: Interreg IIIA, Leonardo da Vinci, Młodzież w działaniu, Comenius. Charakterystyczną cechą tych mijających 20 lat naszej przyjaźni jest fakt, iż tak naprawdę nigdy nie podpisaliśmy żadnego oficjalnego dokumentu dotyczącego współpracy obu szkół. Pojawia się zatem pytanie: dlaczego tak się stało? Szczerze muszę się przyznać, że nie znam na nie odpowiedzi. Niewątpliwie było to niejako spełnieniem życzenia Jaroslava Burdy, który o czym wiem tylko z relacji ustnych świadków wydarzeń sprzed 20 lat od razu zastrzegł, że nie chce podpisywać żadnych oficjalnych dokumentów. A potem nie było nam już to potrzebne, skoro i tak się świetnie i coraz lepiej rozumieliśmy. Bo też siła naszej współpracy nie tkwi w oficjalnych papierach. Jej siłą było i jest praktyczne poznawanie siebie, swoich zwyczajów, obyczajów, charakterystycznych cech, językowych i kulturowych pułapek ( a trochę ich było, oj było ). Szczerze przyznam, że bardzo się cieszę, iż udało się zachować te przyjacielskie relacje, mimo że na emeryturę odeszli wszyscy twórcy tej współpracy. Mam też ogromną nadzieję, że będziemy mogli obchodzić kolejne wspaniałe jubileusze, że nadal będziemy się spotykali, że będziemy realizowali kolejne projekty sportowe, kulturalne i zawodowe. Wierzę, że nasza przyjaźń, sprawdzona przez te 20 lat, będzie się nadal rozwijała. Dyrektor Zespołu Szkół Mechanicznych dr Sławomir Janowski 2

3 Střední škola technická Opava Střední škola technická Opava Ředitel školy: Ing. Josef Vondál Škola je umístěna v klidné části města na levém břehu řeky Opavy. Celý komplex tvoří škola s odbornými učebnami, učebnami výpočetní techniky, zařízení dílen, CNC učebnou, svářečská škola s novou technologií svařování dle evropských norem, tělocvična, sauna, atletické hřiště, beach volejbalové a antukové kurty s bazénem, mládeže a školní jídelna. Výchova a vzdělávání probíhá v souladu se vzdělávacími programy středního vzdělání v návaznosti na kvalifikační ú-roveň pro určité činnosti a funkce. Střední management - ukončeno maturitní zkouškou - Ekonomika a podnikání - Mechanik seřizovač - Mechanik strojů a zařízení - Podnikání - nástavbové studium pro absolventy tříletých učebních oborů Standardní strojírenské nebo elektro profese - ukončeno závěrečnou zkouškou - Strojní mechanik ( dříve Zámečník ) - Nástrojař - Obráběč kovů - Elektrikář - silnoproud - Obráběcí práce - Zámečnické práce ve stavebnictví Obory zaměřeny na služby - Stravovací a ubytovací služby ( dříve Kuchařské práce ) - Šití oděvů Zespół Szkół Mechanicznych w Raciborzu Dyrektor szkoły: dr Sławomir Janowski Szkoła jest umiejscowiona w pięknej części miasta na prawym brzegu rzeki Odry, tuż obok piastowskiego zamku. ZSM jest największą szkołą średnią w powiecie raciborskim i kształci ok uczniów w zakresie najbardziej poszukiwanych kierunków technicznych. W szkole funkcjonują następujące typy szkół: Technikum Nr 4 (4-letnie ) - technik elektronik o specjalnościach: - automatyka - urządzenia audiowizualne - technik mechatronik o specjalnościach: - komputerowe wspomaganie w mechatronice - pneumatyczne i hydrauliczne układy mechatroniczne - technik mechanik o specjalnościach: - projektowanie wspomagane komputerowo - spawalnictwo - technik elektryk o specjalnościach: - instalacje elektryczne - maszyny i napęd elektryczny - technik informatyk - technik teleinformatyk Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 4 ( 3-letnia ) - elektryk, elektromechanik - mechanik pojazdów samochodowych - operator obrabiarek skrawających - ślusarz Technikum Uzupełniające Nr 3 dla Dorosłych - technik mechanik - technik elektryk 3 Zespół Szkół Mechanicznych w Raciborzu

4 Jak to začalo Na podzim roku 1991 jsem byl požádán, abych se zúčastnil schůze Panevropské unie Silesia v Ratiboři. Matice slezská v Opavě měla zájem o kontakty s Ratiboří a tak jsem se jako tehdejší předseda této organizace dostavil do D omu slubow, kde schůze probíhaly. A když už jsem tam byl, požádal jsem tehdejšího ředitele pana Kravczyka o zprostředkování spolupráce s nějakou střední školou v Ratiboři a o kontakty na polské školství vůbec. Při druhé návštěvě v prosinci 1991 mi pan Kravczyk sdělil, že za Odrou na ulici Zamkove 1 je střední škola, která vyučuje strojírenským oborům a řediteluje tam Stoczek. Tak jsem se v únoru vydal do Ratiboře. Za Odrou jsem zahnul doleva, auto postavil na chodník, jak bylo v Polsku zvykem a šel jsem do školy. Hned za dveřmi byl motor asi z letadla. Je to dobré, říkám si. Strojaři to jsou. V kanceláři jsem asi způsobil rozruch, ale protože jsem mluvil slezsko polsky tak mi asi rozuměli, protože mě vmanévrovali do kanceláře dyrektora. Tam byla taková malá, drobná, blonďatá dáma, která se mě zeptala co chci. Tak jsem začal, že jsem ředitelem školy v Opavě a že mě pan Kravczyk posílá za panem Stoczek ihned jsem byl přerušen, že ona je ten pan Stoczek a je ředitelkou školy. Tak, to první bylo za mnou. Nabídla mi kávu a paní odvedle přinesla odněkud koláče, takové, jaké jsem znal z prajské. Byly dobré, i ten mák byl stejný. Rozmluva byla krátká, něco o zaměření školy, možné výměně zkušeností především žáků, ale i jiné další aktivity. Tak, sepíšeme smlouvu, říkala paní Kristýna. K tomu jsem se vyjádřil, že není třeba, vše se dá dohodnout ústně a solidně. A tak se také stalo. Spolupráce byla podle mne velice neformální a přátelská. Poznal jsem další lidi ze Zespolu szkol mechanicznych a dodnes, i když jsem již emerit ( jak říkají Poláci, udržují přátelské styky s Janem Cieslakem. A byl bych moc rád, aby takové kontakty zůstaly zachovány mezi našimi školami. Proto přeji všem v Ratiboři, aby byli spokojeni, na svou školu hrdi a když se občas setkají, aby se setkávali jako staří známí. Vše nejlepší a ahoj přeje bývalý ředitel z Opavy PhDr. Jaroslav Burda 4 Pani Krystyna Stoczek i Pan Jaroslav Burda na spotkaniu w opawskiej szkole

5 Jak to začalo, už víme teď jak to pokračovalo aneb co bylo dál Dzień Opawy w Raciborzu ( r. ) Oficiální seznámení se změnilo na neoficiální partnerský vztah mezi oběma školami a to jak v oblasti výchovy a vzdělávání, tak i sportu, kultuře a volnočasových aktivitách. Nebudeme vzpomínat, kdy která akce proběhla, protože za léta spolupráce jich bylo opravdu hodně. Vzpomeneme ty nejoblíbenější. Mezi jednu z prvních společných akcí patří výměnný studijní pobyt mezi žáky strojírenských oborů naší školy se žáky strojírenských oborů Zespolu szkol mechanicznych, kdy po dobu pěti dnů se studenti seznamují se životem polských studentů od výuky až po kulturu a zábavu a naopak. Polští studenti poznávají náš způsob života, zvyky regionu, okolí Opavy i další odlišnosti Polska a České republiky. Spolupráce v této podobě trvá dodnes a uskutečňuje se vždy v závěru školního roku. Protože přátelství utužuje také soutěživost, zúčastnili se a doufáme, že nadále se zúčastňovat budou studenti z Polska soutěží na technické úrovni, z nichž nejznámější je soutěž zručnosti Zlatý pilník určená studentům rukodělných strojírenských oborů. K nejoblíbenějším akcím patří bezesporu sportovní klání, která v období naší obdivuhodné a milé spolupráce proběhla ve volejbale, fotbale, nohejbale, beachvolejbale. K velmi zajímavým sportovním aktivitám pro polské studenty byly vodácké kurzy a sjezd řek Opavy a Odry z Opavy do Ratiboře. A nezůstalo jen u výměny studentů, ale došlo také na vzájemná setkání pedagogických pracovníků a výměnu zkušeností nejen pracovních. Kolegové z Ratiboře se zúčastnili spolu s našimi zaměstnanci poznávacího zájezdu na jižní Moravu spojeného s ochutnávkou vína a jejich nejoblíbenějším nápojem byl druhý den čaj. Pe-dagogové z Ratiboře jsou našimi milými hosty na oslavách školy v rámci Dne učitelů a výročích školy a my zase slavíme tato významá výročí s kolegy v Polsku. Přesto, že na obou školách se změnilo vedení, protože ti, kteří spáchali toto přátelství již odešli do důchodu, spolupráce trvá a dá se hovořit, že nevznikly jen velmi dob-ré pracovní partnerské vztahy, ale mnohá osobní přátelství. 5 IX Międzynarodowy Konkurs Zręcznościowy Z laty pilnik ( r. ) A co bude dál? Naším přáním je, aby přátelské vztahy mezi oběma školami setrvaly, abychom se v dnešní uspěchané - a snad i pro přátelství nepříznivé době stále setkávali, stále soutěžili ve sportu, kultuře i na technické úrovni, abychom si stále měli co říct a mohli si vyměňovat názory i zkušenosti a je úplně jedno, zda se tak stane proto, že to chceme my, nebo proto, že nás k tomu nabádají různé projekty v rámci EU. Aby ti, kteří nás po létech vystřídají, mohli psát takové články, jako je tento. Ředitel školy Ing. Józef Vondál

6 Nasze szkoły Střední Škola Technická v Opavě W trakcie wizyt wielokrotnie mieliśmy okazję zwiedzić nasze placówki. Poniższe zdjęcia wykonano w 1992 roku. Po prawej: Delegacja ZSM zwiedza techniczną szkołę w Opawie. Poniżej: Goście z ISŠ COP (tak brzmiała nazwa szkoły do końca 2005 roku) zwiedzają obiekty Zespołu Szkół Mechanicznych. Zespół Szkół Mechanicznych w Raciborzu 6

7 Współpraca Koleżeostwo Przyjaźo Wspomnienia to skarb, ale trzeba je umieć odkurzać (Stanisław Kisielewski) Drzewko sadzone z okazji 50-lecia szkoły w Opawie ( r. ) Jest w życiu każdego człowieka i każdej społeczności taki czas, kiedy warto się zatrzymać, aby spojrzeć w przeszłość. Okazją do tej refleksji nad czasem, który przeminął, jest niewątpliwie skromny jubileusz, a mówiąc prościej 20 lat współpracy dwóch szkół: raciborskiego mechanika i technicznej na Kolofikovo nabreżi w Opavie, tak się te szkoły potocznie nazywa. Celowo i świadomie użyłem tego nazewnictwa, ponieważ pragnę wspomnieniami powrócić do tych faktów i wydarzeń, które tworzą zupełnie inny obraz i klimat oficjalnej współpracy i wspólnych kontaktów. Jestem pewny, że dzisiejszą kulatou jak mówią Czesi rocznicę możemy świętować dzięki staraniom I zaangażowaniu dwojga dyrektorów Jaroslava Burdy i Krystyny Stoczek. Podczas pierwszego spotkania, które odbyło się w miesiącu lutym 1992 roku dyrektor Burda zaproponował: nie podpisujemy żadnej umowy o współpracy, my po prostu będziemy się kolegować. To właśnie kolegowanie sprawiło, że w czasie tych 20 lat oprócz oficjalnej współpracy, zawiązały się również prawdziwe przyjaźnie na płaszczyźnie czysto prywatnej i rodzinnej, trwające do dnia dzisiejszego. Dominującą formą była jednak oficjalna współpraca, w ramach której realizowano szereg różnych, a zarazem ciekawych przedsięwzięć. Jedną z takich form była wymiana uczniów czyli tygodniowy pobyt grupy uczniów z Opavy w Raciborzu i odwrotnie. Najbardziej w mojej pamięci pozostały dwa, które miały miejsce w 1998 i 1999 roku, a wszystko z powodu święta Bożego Ciała, obchody którego przypadły podczas pobytu uczniów z Opavy w naszym mieście. Wtedy właśnie miałem okazję bardzo dokładnie obserwować zainteresowanie się młodego pokolenia Czechów naszym świętem. Początkowo zamierzałem po śniadaniu oprowadzić całą grupę uczniów z Opavy po raciborskim rynku i pokazać przygotowany ołtarz u stóp kolumny maryjnej. Jak się później okazało, wszyscy postanowili brać czynny udział w całości obrzędów Bożego Ciała. Uczestniczyli do samego końca w procesji ulicami centrum Raciborza, podziwiając ołtarze i kolorowe dywaniki, które uwieczniali na zdjęciach. Spacerując już po zakończeniu uroczystości ulicami miasta, bardzo szczegółowo wypytywali mnie o wszystko związane z obchodami tegoż święta w Raciborzu i innych polskich miastach. Podczas tych rozmów kilku uczniów oświadczyło, że są praktykującymi katolikami. Powiedzieli również, że w Czechach Boże Ciało obchodzone jest w niedzielę i zupełnie inaczej, nie tak pięknie i uroczyście, jak to zobaczyli w Raciborzu. 7

8 Ważnym niewątpliwe wydarzeniem dla obydwu szkół podczas 20 lat współpracy były uroczyste obchody dwóch jubileuszy: 50 i 60 lecia ich powstania. W publikacjach wspomnieniowych wydanych z okazji 60 lecia obydwu szkół znajduje się wzmianka o posadzeniu polskoczeskiego drzewa przyjaźni obok budynku szkoły w Opavie podczas obchodów jej 50 lecia. Warto jednak wspomnieć, jaka jest historia tegoż drzewa, które rośnie już 13 lat. Otóż będąc w Opavie z grupą uczniów, pamiętam było to dokładnie 10 czerwca 1999 roku, siedzieliśmy z dyrektorem Burdą w jego kancelarii i wówczas powstał pomysł posadzenia przed budynkiem szkoły lipy, która ma w Czechach symboliczne znaczenie długowieczności. Ma to nastąpić podczas obchodów jubileuszu 50 lecia jej powstania. Drzewko ma być zakupione i przywiezione z Polski i wspólnie posadzone podczas oficjalnych uroczystości. Pomysł został zaakceptowany. Problemy pojawiły się dopiero podczas realizacji. Istniejące wówczas granice i służby celne, miały określone przepisy dotyczące przewozu przez granice państwowe różnych towarów. Aby w sposób legalny przewieźć sadzonkę drzewa, potrzebny był dokument wystawiany przez odpowiednie instytucje w Warszawie, wiadomo: podania, szereg różnych zaświadczeń i czas oczekiwania na pozwolenie. Dlatego też decyzja była bardzo szybka i stanowcza, zapakowano zakupioną lipę do osobowego samochodu, a że miała ponad 2 m wysokości, wystawała przez otwarte okno i jazda przez Rudyszwałd do Opavy! Tam bowiem można było przekroczyć granicę bez kontroli i nielegalnie oczywiście kto znał drogę. W taki właśnie sposób polsko-czeska lipa dotarła do Opavy, została posadzona w dniu 1 października 1999 roku i jest symbolem nie tylko naszej współpracy, ale również przyjaźni. Powracając dzisiaj pamięcią do minionych wydarzeń mogę śmiało powiedzieć, że od wtedy właśnie nastał czas naszych prywatnych, pozaszkolnych spotkań z Jaroslavem Burdą. Oficjalne I koleżeńskie kontakty przerodziły się w przyjaźń, która trwa do dnia dzisiejszego, mimo wydarzenia, jakie miało miejsce 27 czerwca 2008 roku, tegoż dnia obydwaj pożegnaliśmy oficjalnie swoich kolegów przechodząc na emeryturę. Tym samym przekazaliśmy pałeczkę współpracy międzyszkolnej naszym młodszym kolegom i mam nadzieję, że podczas kolejnej rocznicy to właśnie oni dostarczą nowych ciekawych informacji do kart historii współpracy obydwu szkół. Jan Cieślak Delegacja z Opawy uczestniczy w obchodach 50-lecia ZSM w Raciborzu ( r. ) Delegacja z Opawy na Dniu Nauczyciela w Raciborzu ( r. ) Dyrektor Jaroslav Burda składa podziękowania pani W. Stanieczek i panu J. Cieślakowi za długoletnią współpracę ( r. ) 8

9 Wspólne wycieczki W takcie 20-letniego partnerstwa wielokrotnie zapraszano się wzajemnie na wycieczki pracownicze. Wspólnie byliśmy m.in. w Mszanie, Pradze, Strażnicy, Wrocławiu, Bratysławie i Wiedniu. Powyżej - Mszana ( V 1995 ), obok - Wrocław ( III 2004 ), Poniżej - Wrocław ( IX 2003) 9

10 10-lecie współpracy pomiędzy ZSM a ISS IŠS Wspólna konferencja w Opawie z okazji jubileuszu partnerstwa ( r. ) 10

11 Konferencja w Czechach r. odbyło się w Opawie seminarium Śląsk wspólne dziedzictwo i przyszłość. Współpraca Zespołu Szkół Mechanicznych w Raciborzu oraz Integrovaná střední škola Centrum odborné přípravy w Opavie jako realizacja idei Euroregionów seminarium na temat Wychowanie i kształcenie w szkołach partnerskich średniego szczebla po wstąpieniu do Unii Europejskiej. Doskonale przygotowana konferencja zacieśniła więzy pomiędzy naszymi szkołami. Seminarium w Opawie ( III 2005 ) 11

12 Konferencje w Polsce r. odbyła się konferencja szkoleniowa pt. Historia Raciborza i Opawy. Impreza odbyła się w ośrodku Leśna Polana w Szymocicach na terenie parku krajobrazowego Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich. Spotkanie zorganizowano w ramach realizacji projektu INTERREG IIIa. Wzięli w niej udział nauczyciele szkół z Raciborza i Opawy. Konferencja Historia Raciborza i Opawy w Szymocicach k. Raciborza ( XI 2006 ) Prezentacja robotów mobilnych HEXOR II ( r. ) 12

13 Euroregion Silesia - Interreg IIIa Jedną z wielu akcji zrealizowanych w latach w ramach współpracy ze szkołą w Opawie był projekt Euroregion Silesia wspólny dom dobrych sąsiadów i przyjaciół. Przyczynił się on w znacznym stopniu do nawiązania bliższych kontaktów z sąsiadami zza południowej granicy i weryfikacji wielu uprzedzeń istniejących u obu nacji. Inauguracja działań miała miejsce podczas Powiatowego Konkursu Ekologicznego połączonego z międzynarodową wystawą fotograficzną O sobliwości turystyczne pogranicza. Akcja cieszyła się dużym zaangażowaniem młodzieży z obu stron. Czesi nadesłali wiele interesujących zdjęć ukazujących piękno ziemi opawskiej. Do lubianych przez dużych i małych punktów każdego programu należą oczywiście wycieczki. W ramach projektu zwiedziliśmy m.in.: Arboretum Nový Dvůr, dobrze zachowane fortyfikacje w Milostowicach, zamki w Hradcu nad Moravicą oraz w Raduni. Na skutek długoletniej izolacji tylko nieliczni z nas wiedzą o istnieniu takich godnych polecenia celów podróży. Istotnym przedsięwzięciem związanym z wzajemnym bliższym poznawaniem się były kontakty w ramach etwinning. Korespondencja odbywała początkowo tylko drogą internetową i dotyczyła m.in. wymiany informacji dotyczących miejsc zamieszkania. Na koniec odbyła się w Opawie uroczysta konferencja, w czasie której doszło do oczekiwanego przez wszystkich spotkania uczniów oraz podsumowania akcji. Jednodniowe wojaże po innym kraju nie zawsze odzwierciedlają rzeczywisty obraz życia jego obywateli. Dużo istotniejsze są dłuższe pobyty. W tym celu zorganizowane zostały wymiany uczniów trwające dłużej. Zarówno nasi chłopcy jak i Czesi skorzystali z wielu przygotowanych pod tym kątem atrakcji. Należały do nich m.in. zawody sportowe, szkolenia na obrabiarkach CNC, warsztaty historyczne i ekologiczne w Rudach oraz rezerwacie Łężczok. Wzajemna współpraca z placówką z Opawy nie opiera się tylko na kontaktach między młodzieżą, ale dotyczy również nauczycieli. W listopadzie 2006 r. odbyła się w Szymocicach wspólna dwudniowa polsko-czeska konferencja pt. H istoria ziemi raciborskiej i opawskiej, w czasie której ciekawą prelekcję wygłosił dr Piotr Sput. Następnego dnia czescy pedagodzy zwiedzili kompleks klasztorny w Rudach. Aby zostać dobrymi sąsiadami i przyjaciółmi pomocny stać się może również kontakt z kulturą. Czescy artyści wystąpili w czasie koncertu w Muzeum w Raciborzu oraz w Opawie w kościele św. Katarzyny, gdzie została przedstawiona Czeska Msza Bożonarodzeniowa Jakuba Jana Ryby. Czeska publiczność podziwiała polską twórczość podczas corocznego przeglądu kolęd i pastorałek w kościele św. Paschalisa w Raciborzu przygotowanego przez Elżbietę i Andrzeja Biskupów. Powyższy projekt można zaliczyć do przedsięwzięć bardzo udanych. Dzięki niemu dalsza współpraca między SŠT z Opawy a ZSM z Raciborza stała się z pewnością łatwiejsza i owocniejsza. Bernard Grzesiczek 13 Wspólna historia ( r.) ETwinning - Opawa ( r. ) W Arboretum Nový Dvůr ( r. )

14 Wydarzenia kulturalne Wyjazd do Czech na koncert V áźné hudby ( r. ) Wyjazd do Opawy na operę Halka ( r. ) Koncert Kolęd w kościele na Płoni w Raciborzu ( r. ) "Czeska Msza Bożonarodzeniowa" w Opawie ( r. ) 14 Po lewej: Nauczyciele obu szkół na koncercie artystów z Opawy w raciborskim muzeum ( r. )

15 Wymiana młodzieżowa Wspólne wycieczki nauczycieli na początku partnerstwa obu szkół zaowocowały umową o wymianie uczniowskiej. Co roku ośmiu uczniów ZSM wraz z opiekunem wyjeżdżało na 5 -dniowy pobyt do Opawy, do Raciborza również przyjeżdżała taka grupa ze szkoły czeskiej. W czasie takiej wymiany uczniowie poznawali kraj sąsiadów na każdej płaszczyźnie. Nie tylko brali udział w zajęciach lekcyjnych i praktycznych, ale również w wycieczkach, rozgrywkach sportowych i wielu atrakcjach. Czesi w Polsce - wycieczka do Krakowa i Wadowic ( V 2003 ) Grupa z Opawy w Raciborzu ( V - VI 2005 ) Powitanie uczniów z Raciborza w szkole opawskiej Zwiedzanie starego młyna pod Opawą ( VI 2005 ) 15

16 Uczniowie Zespołu Szkół Mechanicznych w Opawie ( V - VI 2006 ) Grupa czeska w Polsce ( V 2009 ) Uczniowie ZSM w Opawie ( V 2010 ) Uczniowie SŠT w Raciborzu ( V - VI 2010 ) 16

17 Praktyki w Czechach - Leonardo da Vinci W 2008 i 2009 r. zrealizowano wspólnie z partnerską szkolą projekt Leonardo da Vinci, polegający na zorganizowaniu naszym uczniom miesięcznej praktyki. Zapewniono uczestnikom praktyk naukę na wysokim poziomie i - jak zwykle - wiele atrakcji, m.in. zwiedzanie Opawy i Pragi, możliwość korzystania z aquaparku oraz siłowni. Oto wspomnienia jednego z uczestników: Czechy Opawa r. Tematem przewodnim praktyki zagranicznej były obrabiarki sterowane numerycznie ( C NC ). Jesteśmy wdzięczni nauczycielom, którzy konkretnie podeszli do tematu szkolenia. Po tym wprowadzeniu w świat programowania nowoczesnych maszyn do obróbki skrawaniem wiedzę teoretyczną skonfrontowaliśmy z obsługą i pracą na warsztatowych maszynach CNC. Nabyliśmy naprawdę dużo nowych umiejętności w Opawie. Istotne jest, że robiliśmy to, co przeważnie dotychczas znaliśmy tylko z książek zawodowych lub słyszeliśmy z ust nauczyciela. Frezowanie części w sprasowanym papierze oraz grawerowanie własnego imienia i nazwiska to już niemałe doświadczenie jak na uczniów technikum. Ostatni tydzień praktyki spędziliśmy w firmie "OSTROJ a.s.", której działalność opiera się głównie na obróbce skrawaniem, w tym także na obrabiarkach sterowanych numerycznie. Zobaczyliśmy, jak wygląda praca w dużym zakładzie czeskim. Łukasz Stania 17

18 Młodzież w działaniu D ialog międzykulturowy podstawą współpracy młodego pokolenia zjednoczonej Europy marzec 2009 r. Wymiany młodzieżowe to nie tylko krótka tygodniowa współpraca szkół, to długi, pracowity proces: przygotowanie programu, przebieg samej wymiany, a także podsumowanie jej efektów w postaci folderu, prezentacji czy filmu zajęły więcej czasu. Ta wymiana miała wielonarodowy charakter. Wzięły w niej udział 4 grupy: z Czech, Łotwy, Węgier i Polski. Najbliżej nam było odległością i mentalnością do przyjaciół z Czech, pomógł nam też podobny język, w praktyce uczniowie nie mieli żadnych kłopotów w porozumiewaniu się. Dlatego też najbardziej zaprzyjaźnili się z czeskimi uczniami. Zadania, które wykonywali w terenie, pozwoliły na lepsze poznanie naszej szkoły, miasta i regionu. W czasie prezentacji, wieczoru czeskiego my lepiej poznaliśmy szkołę w Opawie, a także jej okolice. Do dzisiaj świetnie pamiętamy wesołe i skoczne tańce ludowe, w których wywijali młodzi ludzie. Wspólne tańce i zabawy, w których młodzież uczestniczyła, pokazały, jak niewiele się różnimy, jak chętnie bawimy się, uczymy nowych rzeczy, jak wiele mamy wspólnego. Nie zapomnimy też o domowej kuchni, jaką zaprezentowano na jednym z wieczorów. Wszyscy docenili czeskie knedliki, maso a zeli, a do tego sławne nealkoholicke piwo. Te frykasy trafiły do nas prosto z kuchni opawskiej szkoły, razem z paniami kucharkami. Doceniamy też zaangażowanie dyrektora pana Vondala, który kilkakrotnie odwiedził młodzież na wymianie. Cieszyliśmy się, że nasi goście mogli spróbować bigosu, kołacza, a na wycieczce do Wisły świetnego góralskiego jadła. Doskonale pamiętam wyjazd studyjny do Krakowa, w drodze z którego zahaczyliśmy o Oświęcim i Brzezinkę, widać było dojrzałe podejście uczniów pod opieką pani Ludmiły do trudnego tematu holocaustu. Pobyt tam miał nauczyć, że pamięć o przeszłości pomaga w kształtowaniu młodego pokolenia, że nie wolno od niej uciekać, żeby nie popełnić błędów. Zaś wyjazd do Wisły pokazał różnorodność religijną i regionalną naszego, wspólnego Śląska. Opiekę nad grupą czeską miała Ludmila Štenclová, z która się serdecznie zaprzyjaźniłyśmy. Mam nadzieję, że po tej wymianie pozostały nie tylko zdjęcia. Helena Draga 18

19 Projekt Mezinárodní dialog základ spolupráce mladého pokolení sjednocené Evropy V rámci tohoto projektu jsme se v březnu r zúčastnili týdenního pobytu v Ratiboři. Do projektu byli zapojeni také studenti z Polska, Lotyšska a Maďarska. Pečlivě jsme si předem připravovali zadaná témata. Jedním z úkolů bylo předvedení prezentace svého města. Přivezli jsme zajímavý dokumentární film o Opavě. Na počítači, který byl k dispozici, se však nedal promítat. Marně jsme sháněli počítač náhradní. Nezbývalo, než po dva večery dlouho do noci tvořit prezentaci náhradní. Vše se nakonec úspěšně podařilo. Velmi nás zaujala práce ve skupinách složených ze zástupců zúčastněných zemí, což vyžado- valo komunikaci v různých jazycích. Nezapomenutelné byly večery s podáváním národního jídla nebo předvedení a společná výuka národních tanců. Podnětné byly studijní cesty do historického Krakowa, do malebného městečka Wisly a do nedalekého zooparku. Působivý závěr byl ve znamení polonézy, předvedli ji všichni zúčastnění. Vznikla nová přátelství, získali jsme nové zkušenosti, máme spousty zážitků. Na krásné dny dodnes vzpomínáme a děkujeme, že nám bylo umožněno projektu se zúčastnit. Ludmila Štenclová Obóz sportowy ( II 2006 ) Zawody sportowe w Opawie ( r. ) 19 Spotkanie młodzieży - Racibórz ( r. ) Sport Naši absolventi dodnes rádi vzpomínají na společné soustředění polských fotbalistů a našich basketbalistů v polské Brenne. Vybaveni lyžemi, běžkami a snowboardy jsme ihned po příjezdu vyrazili na sníh. Dobř- Dobře jsme udělali, neboť večer začalo pršepršet, prudce se oteplilo a do rána nebylo po sněhu ani památky. Smutní jsme sbalili lyže a plánovali náhrnáhradní program. Prožili jsme krásný týden se spoustou sportovních aktivit. Tréninky v hale, v posilovně, na horolezecké stěně, běh v přírodě. Nezapomenutelná byla atmoatmosféra při mezinárodních utkáních ve fotbalu, basketbalu a volej-balu. Studenti se brzy spřátelili a kromě společného sportování trávili spolu i volný čas turnaji ve stolním tenisu nebo v sauně či na diskotéce. Osmnácté narozeniny jednoho z polských studentů jsme oslavili společně obrovským dortem. Soustředění se velmi vydařilo i bez sněhu, chlapci absolvovali zodpovědně kvalitní a náročné tréninky, prokázali velmi dobrou fyzickou zdatnost a perfektní kázeň. Na krásný týden vzpomínáme i my trenéři a učitelé. Ludmila Štenclová

20 Przygoda z kajakami spływ kultową rzeką, którą jest Wełtawa. W przeciwieństwie do pierwszej wyprawy, która była dofinansowana przez EU, kolejna miała okrojony budżet. Wiązało się to z tym, że spaliśmy pod namiotami i stołowaliśmy się w kuchni polowej, której to my opiekunowie mieliśmy być szefami. Ze względu na wątpliwe zdolności kulinarne strony polskiej ( a należałem do niej ja i Piotr K. ) na talerzach dominowała kuchnia czeska. Po skonsumowaniu jakże pysznych pokarmów nadszedł Odrą z Opawy do Raciborza ( r. ) Spływy kajakowe to jeden z elementów naszej współpracy ze szkołą w Opawie. W sumie odbyły się trzy imprezy tego rodzaju Każda z nich trwała około tygodnia. Pierwszy pomysł wspólnej wodniackiej wyprawy polegał na tym, aby pokonać drogą wodną odległość pomiędzy jedną a drugą szkołą. Było to możliwe, ponieważ rzeka Opawa, która przepływa obok placówki naszych czeskich przyjaciół, czas, aby posprzątać. W kuchni, w której stoło- wpada do Odry. Tym sposobem mogliśmy wało się kilkadziesiąt osób, było co robić. Nie pokonać cały dystans kajakami. Aby dokonać pozostawało mi nic innego, jak zakasać rękawy tego wyczynu, musieliśmy nauczyć młodzież, jak i włączyć się w tę akcję - zmywając gary. Było to się posługiwać takim sprzętem pływającym. Dlatego dla mnie nowe doświadczenie, ponieważ w tym dwa dni przed oficjalnym spływem pojecha- czasie nie byłem jeszcze żonaty, mieszkałem liśmy na szybki kurs do Opawy. Był to dla mnie z rodzicami, którzy przygotowywali dla mnie pierwszy rok pracy w szkole, jak również debiut posiłki i zajmowali się cała resztą. W przeciwieństwie we współpracy zagranicznej. Aby było mi raźniej do zabawnej sytuacji opisywanej podczas na początku tej wyprawy towarzyszył mi doświadczony pierwszego spływu moment ten został udoku- nauczyciel Jan C., za co mu bardzo mentowany w postaci zdjęcia. Jak się później dziękuję. Myślę, że i jemu ten wyjazd został okazało, fotografia ta podstępnie trafiła w ręce w pamięci a szczególnie próba płynięcia kanadyjką. mojej żony, która do dnia dzisiejszego próbuje Otóż podczas wykonywania manewru wykorzystać nabytą wtedy przeze mnie umiejęt- jego łódź przewróciła się. On sam znalazł się po ność. nos w wodzie. Długie włosy tworzące oryginalną Na Wełtawie snuliśmy plany na następny rok. fryzurę pana Jana, unosiły się na powierzchni Wiatry nam sprzyjały. I tak rok później wylądowaliśmy niczym pióropusz wokół nosa i okularów wystających na drugim końcu Czech, gdzie płyną z wody. Był to niezapomniany widok, Bedrunka i Sazana. Zasoby finansowe nie uległy który niestety nie został zapisany na kliszy. zmianie, były ograniczone, więc organizacja ( M am nadzieję, że główny bohater nie będzie spływu wyglądała jak w przypadku opisywanym się gniewał za opis tej sceny). Pomimo początkowych wcześniej. Spaliśmy pod namiotami, których trudności wyprawa ta zakończyła się część była własnością szkoły. Czując się odpo- sukcesem i pełnym naszym zadowoleniem. wiedzialnym za ten sprzęt, starałem się jak to Kolejny rok szkolny idziemy za ciosem. tylko możliwe dopilnować, aby nic nie uległo Udajemy się z naszymi czeskimi przyjaciółmi na zniszczeniu. Plan amortyzacji sprzętu szkolnego 20

21 łodziami, zacumowaliśmy i rozpoczęliśmy zwiedzanie. Podziwialiśmy i chłonęliśmy atmosferę tego miasta, które odważę się porównać ze wspomnianą już Wenecją, sprawiającą wrażenie przereklamowanej. Krumlov natomiast bardzo mile nas zaskoczył. jest bowiem rozpisany tak, aby korzystały z niego przyszłe pokolenia. Takie założenia M echanik ma od czasów powstania szkoły. Niestety z biegiem lat zapomniano o aneksie do tego zapisu i dotyczy on również sprzętu elektronicznego. Ale wracając do spływu skrupulatnie sprawdzałem, jak to na belfra przystało, czy wszystko jest w porządku ze szkolnymi namiotami. Zanim jeszcze spakowaliśmy sprzęt, okazało się, że brakuje śledzi. Taka nazwa przyjęła się dla szpilek, którymi przytwierdza się namiot do podłoża. W późniejszym czasie wyszło na jaw, że wieloznaczność tego wyrazu została w chytry sposób wykorzystana przez uczniów. Otóż, przekonano mnie, że wszystkie śledzie szczęśliwie odnaleziono. W wyniku pośpiechu oraz zaufania do podopiecznych kolejny raz nie przeliczałem brakujących elementów. Dopiero po pewnym czasie sprawdzając rzeczywisty stan magazynu, nieźle się ubawiłem. Okazało się, że w jednym z futerałów na namioty znajdują się śledzie w sosie pomidorowym. Wspólne spływy kajakowe to temat rzeka i gdyby ktoś miał zdolności pisarskie, można by było napisać książkę. Niewątpliwie wyjazdy te należą do najlepszych wycieczek szkolnych, w których brałem udział. Myślę tak całkiem serio pomimo to, że byliśmy w Wenecji, Berlinie, Mediolanie i wielu innych znanych i malowniczych miejscach. Różnica pomiędzy tymi wyjazdami była taka, że w przypadku spływów byliśmy nie tylko turystami, ale przede wszystkim podróżnikami. Wyprawy te były zupełnie inne, niż te oferowane przez tysiące biur podróży, dzięki czemu mogliśmy poznać smak przygody. Zobaczyliśmy przepiękne miejsca takie jak Czeski Krumlov, do którego przypłynęliśmy naszymi Spływ Wełtawą ( r. ) Przy okazji wspomnień nie można pominąć integracji młodzieży, jaka miała miejsce na spływach. Nawiązane znajomości były i są kontynuowane nie tylko na płaszczyźnie współpracy obu szkół, ale również prywatnie. Relacje pomiędzy uczestnikami wyjazdów były bardzo dobre a nawet za dobre. Zważam tu na fakt, że w skład grupy czeskiej wchodziły dziewczyny, na które jest u nas jest mały deficyt. I wszystko byłoby O.K. gdyby nie to, że jedna kobieta wpadła w oko dwóm facetom. Na szczęście mężczyźni, jak to z reguły bywa, potrafili dojść do porozumienia ( dzięki Bogu bezkrwawo ), kobieta natomiast miała poważny dylemat którego wybrać? Tych dobrych wspomnień by nie było, gdyby nie wspaniali ludzie ze szkoły partnerskiej w Opawie. Z całą pewnością można o nich tak powiedzieć, gdyż organizowali to z pełną spontanicznością, życzliwością i perfekcją. Dzięki nim atmosfera na tych wyjazdach była wyjątkowa. Za to wszystko Wam bardzo dziękujemy. A taką kropką nad i niech będą słowa jednego z absolwentów, który był na wszystkich trzech spływach: Te spływy to dla mnie najlepsza rzecz, jaka spotkała mnie w Mechaniku. Wstydząc się trochę wzruszenia, jakie na mnie wywarła ta wypowiedź, odpowiedziałem ze zmarszczonym czołem: a lekcje wychowania fizycznego, to co?. Tomasz Gajda 21

22 Vodácká putování s kolegy z Ratiboře Prvotní myšlenka společného sjíždění řek vznikla na společné oslavě 55. výročí založení naší školy v roce To jsme se seznámili s vysokým učitelem Tv, o kterém jsme se domnívali, že hraje basketbal. Byl to Tomasz Gajda a ten, když uviděl při prohlídce školy naše fotografie z vodáckého kurzu, tak prohlásil, že je také vodák. A toho se chytil tehdejší ředitel školy PhDr. Jaroslav Burda a řekl, že v rámci projektu Euroregion poplujeme na lodích od naší školy v Opavě po řece Opavě a Odře, až ke škole ZSM v Ratiboři. A tak jsme plavbu uskutečnili v červnu 2006 ( ). A protože se nám stýskalo po polském g adaniju, pozvali jsme Tomka Gajdu na řeku Vltavu, v termínu Zážitků bylo mnoho protože mělo být 8 polských facetů, a když jeden onemocněl, tak místo něj přibyl ještě učitel Piotr Kalus, a ten byl také vodácký nováček. Ostřílení čeští vodáci měli radost, že mají 8 polských nováčků, a že budou veselé zážitky a hodněkrát převrácené lodě. Navíc Poláci neznali základní vodácké pojmy jako: háček, zadák, pádlo a ne veslo, porcelán, koňadra, křest a pasování na háčka a na zadáka. Nejvíce se jim líbilo, že mohou na všechny lidi na břehu, i v kempu a hospodě volat AHOJ a cizí lidé jim taky Spływ Berunką i Sazawą ( r. ) odpovídali AHOJ. A tak se Artur Teraňski, David Maciejewski, Marek Krajewski, Przemyslaw Stelmach, Tomasz Bulenda, Marek Strachota a Lukasz Stukator učili vodácká slova, aby byli p raví vodáci. Nejzajímavější postavou byl Piotr Kalus, už svým zvláštním posezením v lodi vyvolával úsměv na tváři, pádlování bylo taky nejisté, i jeho klid a pohoda, když se celkem 2x převrátil v lodi, se nám líbil. Místo toho, aby nadával, tak se jen usmíval, jakoby se nic nestalo. Při závěrečném vodáckém obřadu pasování na háčka a zadáka se admirál Petr domníval, že konečně uvidí naštvaného Piotra, a tak mu vylil půl kýble tekutého, smradlavého bahna na hlavu, ale ani to nevyvedlo Piotra z míry a v klidu se šel umýt do studené řeky. Na Vltavě jsme pluli po řece celkem 58,6 km a řekli jsme si, že po tolika kilometrech nemohou být ještě vodáci a že musí jet všichni ještě příští rok. Rok se s rokem sešel a my jsme společně vyjeli na další vodácká dobrodružství ( ). Tentokrát to byla řeka Berounka, ta měla být taková klidnější a na závěr těžší řeku Sázavu a její nejkrásnější dolní úsek z Týnce nad Sázavou do Píkovic, s 10 jezy, z nichž se 8 jelo, a po posledním jezu na Žampachu je ještě 6,3 km do cíle a řeka teče nádherným zařezaným údolím s mnoha peřejemi. I na řece Berounce byla dramatická chvíle, kdy řeka v městě Berouně vytváří dvěma rameny ostrov, z jedné strany je obrovský jez, který se přenáší a druhou stranou, které se říká Čertovka, jsme pluli. Jenže tam byl také obtížný úsek se dvěma ostrými zatáčkami a menším jezem a dravým proudem. V tomto úseku se převrátilo 6 lodí a mezi nimi i Piotr, opět bez rozčílení a s klidem jemu vlastním. A to už bylo na všechny trochu moc a nevěřili jsme, že může být takový člověk vodák, aniž by se rozčílil nebo na někoho sváděl vinu, že se převrátil. A to jsme ještě netušili, co nás čeká za vrcholný zážitek poslední etapy na řece Sázavě. Před třetím jezem od konce, jmenoval se Kamenný Újezdec, jsme obědvali u malého kiosku. Ten den se domluvili Tomek s Piotrem, že pojedou spolu v lodi. A Piotr, po tom obědě dostal ještě lepší náladu, protože měl bříško plné, sedli do lodi nad jezem a začali ho sjíždět. Piotr v dobrém rozpoložení jaksi zapomněl pádlovat a Tomek jako zadák nestačil vyrovnat loď a oba se převrátili. Piotr místo toho, aby pomohl Tomkovi chytat loď, tak s úsměvem a plným bříškem zvedl nohy nad hladinu řeky, protože měl vestu, tak si pěkně v klidu plaval 50 m po vodě. Poté si sedl na kámen a čekal, co bude a díval se, jak Tomek bojuje s lodí plnou vody a snaží se ji přitáhnout ke břehu řeky. To již bylo na Tomka, jinak velmi klidného, trochu moc a začal Piotrovi nadávat. Všichni, co to viděli, se těm dvěma vodákům smáli, až se za břicha popadali. Nejkrásnějším úsekem řeky Sázavy jsme společné vodácké putování po 52,4 km ukončili. Z těchto společných zážitků nám zůstalo jen krásné přátelství, vzpomínky, fotografie a film. Během těchto dvou společných akcí jsme navštívili také kulturní a turistické zajímavosti: skalní zříceninu Čertova stěna, klášter Vyšší Brod, hrad a zámek Rožmberk, zámek Český Krumlov, muzeum tortury v Českém Krumlově, klášter Zlatá Koruna, zřícenina hradu Dívčí Kámen, zámek Hluboká, zámek Konopiště, hrad Křivoklát a hrad Karlštejn. Peter Kroupa 22

23 Comenius Spotkanie w Polsce ( III 2009) Dyrekcja ZSM z czeską grupą ( III 2009 ) Pobyt w Hiszpanii ( IV 2009) Comenius w Czechach ( III 2010 ) 23 Comenius w Niemczech ( V 2010 )

24 Grona pedagogiczne partnerskich szkół Kadra nauczycielska Zespołu Szkół Mechanicznych w 2007 r. Pracownicy SŠT w Opawie w 2008 r. ZSM Racibórz Opracowanie i skład: Aldona Krajewska