2. Zakres regulacji rozporządzenia

Transkrypt

1 1 UZASADNIENIE 1. Część ogólna Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać kanały technologiczne i ich usytuowanie wydaje się na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, j.t. z późn. zm.), zwanej dalej Pb. Konieczność wydania przedmiotowego rozporządzenia wynika ze zmiany ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ((Dz. U. z 2013 r., poz. 260, j.t. z późn. zm.), zwanej dalej udp, dokonanej ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675, z późn. zm.), dalej jako uwruist. Przedmiotowa nowelizacja nałożyła na zarządców dróg obowiązek lokalizowania w pasie drogowym kanału technologicznego w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Obowiązek ten dotyczy dróg krajowych oraz innych dróg publicznych, w tym dróg gminnych. Udp przewiduje możliwość odstąpienia od realizacji obowiązku wyłącznie w przypadku, gdy nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego w pasie drogi wojewódzkiej, powiatowej albo gminnej. Na zarządcy drogi publicznej, innej niż droga krajowa, spoczywa obowiązek zamieszczenia na swojej stronie internetowej informacji o zamiarze rozpoczęcia budowy lub przebudowy drogi i możliwości zgłaszania zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego oraz jednoczesnego zawiadomienia o tym Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Takie ogłoszenie powinno zostać zamieszczone najpóźniej na 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej albo o pozwoleniu na budowę drogi wojewódzkiej, powiatowej albo gminnej. Jeśli w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia takiej informacji nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego, zarządca drogi jest zwolniony z obowiązku lokalizowania kanału technologicznego. Zgodnie z Pb uczestnikami procesu budowlanego są inwestor, inspektor nadzoru inwestorskiego, projektant, kierownik robót lub kierownik budowy. Na inwestorze spoczywa obowiązek zorganizowania procesu budowy w sposób, który uwzględniać będzie zawarte w przepisach prawnych zasady bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, w tym zapewnienie objęcia kierownictwa budowy przez kierownika oraz opracowania planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, wykonania i odbioru robót budowlanych. Do ustawowych obowiązków inwestora należy także podjęcie wszelkich kroków zmierzających do zabezpieczenia terenu budowy, przez co należy rozumieć m.in. zapewnienie ochrony terenu przed wstępem osób nieupoważnionych, tj. podejmowanie niezbędnych działań uniemożliwiających wstęp na budowę osobom nieupoważnionym, a tym bardziej uniemożliwiających takim osobom prowadzenia na tym terenie własnych robót budowlanych. W uwruist zostały wprowadzone przepisy mające na celu likwidowanie barier w prowadzeniu działalności telekomunikacyjnej przez przedsiębiorców tej branży. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że zgodnie ze znowelizowanym art. 39 ust. 7 udp, zarządca drogi ma obowiązek udostępnić kanał technologiczny za opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu, w celu umieszczenia w kanale technologicznym m.in. linii telekomunikacyjnych wraz z zasilaniem. Ustęp 7f tego artykułu stanowi, że za udostępnienie kanału

2 2 technologicznego pobiera się opłaty w wysokości określonej w umowie, przy czym opłaty te są ustalane na poziomie kosztów budowy i utrzymania kanału. Przepisu art. 40 ust. 3 udp nie stosuje się do linii telekomunikacyjnych i energetycznych oraz innych urządzeń umieszczonych w kanale technologicznym. Z przedstawionej regulacji prawnej wynika, że Prezes UKE nie uczestniczy w określaniu wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego. Ważnym uprawnieniem dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, którzy instalują infrastrukturę telekomunikacyjną w kanale technologicznym jest zwolnienie linii telekomunikacyjnej od opłaty pobieranej za zajęcie pasa drogowego (art. 39 ust. 7f zdanie 2 udp). Zmiany dokonane uwruist dają zatem przedsiębiorcom telekomunikacyjnym i innym potencjalnie zainteresowanym przedsiębiorcom, możliwość wykorzystania kanałów technologicznych w ramach planowania i prowadzenia inwestycji w infrastrukturę telekomunikacyjną. Dotyczy to również przedsiębiorców elektroenergetycznych. 2. Zakres regulacji rozporządzenia W niniejszym rozporządzeniu określono wymagania techniczne dla kanałów technologicznych rozumianych jako ciąg osłonowych elementów obudowy, studni i zasobników służących umieszczeniu lub eksploatacji: a) urządzeń infrastruktury technicznej związanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, b) linii telekomunikacyjnych wraz z zasilaniem oraz linii elektroenergetycznych, niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. Podstawowymi korzyściami wynikającymi z lokalizacji kanałów technologicznych przy okazji wykonywania robót budowlanych polegających na budowie lub przebudowie dróg publicznych są: a) uniknięcie konieczności kosztownego i często trudnego (uzbrojenie podziemne, zakłócenie ruchu) rozkopywania ulic przy rozbudowie sieci, b) uniknięcie wysokich nakładów finansowych towarzyszących rozbudowie sieci (układaniu nowych kabli), a w szczególności: - opłat za projekt organizacji ruchu drogowego, - opłat za zajęcie terenu na czas robót, - kosztów rozbiórki nawierzchni, - opłat za badania laboratoryjne zagęszczenia gruntu w trakcie zasypywania wykopów, - kosztów odtworzenia nawierzchni (często nawierzchni ulepszonej), - kosztów wywózki nadmiaru gruntu, - kosztów nadzoru specjalistycznego przy kolizjach z innymi urządzeniami uzbrojenia terenu. c) obniżenie kosztów i przyspieszenie realizacji inwestycji liniowych (telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych) co w dłuższej perspektywie pozwala na: - zwiększenie dostępności usług, w szczególności szerokopasmowego dostępu do Internetu, - obniżenie kosztów i wzrost jakości usług telekomunikacyjnych dla odbiorców, - wzrost konkurencyjności i atrakcyjności inwestycyjnej obszaru posiadającego

3 3 rozbudowaną sieć kanałów technologicznych umożliwiających budowę szybkich sieci telekomunikacyjnych. W wypadku budowy ciągów kanałów technologicznych wszystkie powyższe koszty są ponoszone tylko raz. Zasady projektowania i budowy kanałów technologicznych zostały skorelowane z: - ustawą o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 106, poz. 675 z późn zm.), - ustawą o drogach publicznych ((Dz. U. z 2013 r., poz. 260, j.t. z późn. zm.), - ustawą Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, j.t. z późn. zm.), - ustawą Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.), - ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, j.t. z późn. zm.), - ustawą o kompatybilności elektromagnetycznej. (Dz. U. z 2007 r. Nr 82, poz. 556, z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie (Dz. U. z 2005 r. Nr 219, poz z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno użytkowego (Dz. U. z 2013 r., poz. 1129, j.t. z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2012 r., poz. 462 z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r. Nr 43, poz. 430 z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz. U. z 2000 r. Nr 63, poz. 735 z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie wymagań w zakresie odległości i warunków dopuszczających usytuowanie drzew i krzewów, elementów ochrony akustycznej i wykonywania robót ziemnych w sąsiedztwie linii kolejowej, a także sposobu urządzania i utrzymywania zasłon odśnieżnych oraz pasów przeciwpożarowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 153, poz. 955 z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno użytkowym (Dz. U. z 2004 r. nr 130, poz. 1389), - rozporządzeniem Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 2006 r. Nr 83, poz. 578 z późn. zm.), - rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 953 z późn. zm.),

4 4 - rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. z 2003 r. Nr 47, poz. 401), - rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 826 z późn. zm. ). Rozporządzenie uwzględnia również wprowadzone do zbioru Polskich Norm, Normy Europejskie regulujące nowe rozwiązania w zakresie projektowania i budowy kanałów technologicznych, a w szczególności: - PN EN 12620:2013 Kruszywa do betonu, - PN EN ISO : Tworzywa sztuczne Metody oznaczania gęstości tworzyw sztucznych nieporowatych Część 1: Metoda zanurzeniowa, metoda piknometru cieczowego i metoda miareczkowa, - PN EN 1563:2012 Odlewnictwo Żeliwo sferoidalne, - PN EN 1561:2012 Odlewnictwo Żeliwo szare, - PN-EN :2011 Systemy rur instalacyjnych do prowadzenia przewodów Część 1. Wymagania ogólne, - PN EN ISO :2011 Tworzywa sztuczne Oznaczanie masowego wskaźnika szybkości płynięcia (MFR) i objętościowego wskaźnika szybkości płynięcia (MVR) tworzyw termoplastycznych. Część 1:Metoda standardowa, - PN-EN :2010 Systemy rur instalacyjnych do prowadzenia przewodów - Część 24: Wymagania szczegółowe - Systemy rur instalacyjnych układanych w ziemi. - PN EN ISO 9969:2008. Rury z tworzyw termoplastycznych. Oznaczanie sztywności obwodowej, - PN-EN ISO :2008 Rury, kształtki i zestawy z termoplastycznych tworzyw sztucznych do przesyłania płynów - Oznaczanie wytrzymałości na ciśnienie wewnętrzne - Część 4: Przygotowanie zestawów, - PN-EN ISO :2007 Rury, kształtki i zestawy z termoplastycznych tworzyw sztucznych do przesyłania płynów - Oznaczanie wytrzymałości na ciśnienie wewnętrzne - Część 1: Metoda ogólna, - PN EN :2007 Kable światłowodowe Część 5: Kable światłowodowe Specyfikacja grupowa mikrokanalizacji kablowej dla instalacji metodą wdmuchiwania, - PN EN :2007 Wyroby walcowane na gorąco ze stali konstrukcyjnych Część 1 Ogólne warunki techniczne dostawy, - PN EN :2007 Wyroby walcowane na gorąco ze stali konstrukcyjnych Część 2 Warunki techniczne dostawy stali konstrukcyjnych niestopowych. - PN EN ISO 3126:2006 Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych Elementy z tworzyw sztucznych Sprawdzanie wymiarów, - PN-EN :2005 / A11:2011 Systemy rur instalacyjnych do prowadzenia przewodów - Część 21: Wymagania szczegółowe - Systemy rur instalacyjnych sztywnych, - PN-EN :2005 / A11:2011 Systemy rur instalacyjnych do prowadzenia przewodów Część 22: Wymagania szczegółowe. Systemy rur instalacyjnych giętkich, - PN EN ISO :2003 Rury z tworzyw termoplastycznych Oznaczanie właściwości mechanicznych podczas rozciągania Część 1: Ogólna metoda badania. - PN EN 206 1:2003 Beton. Część 1: Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność,

5 5 - PN EN 124:2000 Zwieńczenia wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego. Zasady konstrukcji, badania typu, znakowanie, kontrola jakości, - PN EN 744:1997 Systemy przewodowe z tworzyw sztucznych. Rury z tworzyw termoplastycznych. Badania odporności na uderzenia zewnętrzne metodą spadającego ciężarka. 3. Część szczegółowa W 1 określono ogólny zakres stosowania przedmiotowego rozporządzenia. Stosowny projekt rozporządzenia został opracowany na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 Pb, a także Ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych z dnia 7 maja 2010 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 106, poz. 675 z późn. zm), poprzez zmianę ustawy o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 260, j.t. z późn. zm.), które to nałożyły na zarządców dróg obowiązek lokalizowania w pasie drogowym kanału technologicznego w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Obowiązek ten dotyczy wszystkich kategorii dróg publicznych. W 2 dookreślono zakres stosowania przedmiotowego rozporządzenia. Zapisy rozporządzenia wraz z załącznikami obowiązują na wszystkich etapach inwestycyjnych od projektowania, poprzez budowę i przebudowę kanałów technologicznych. Są to wytyczne dla projektantów oraz firm budujących kanały technologiczne (KT) w pasach dróg. Zasady te nie dotyczą kanalizacji kablowej (KK), dla której wymagania określone są innym rozporządzeniem. Punkt styku KT z KK powinien znajdować się w określonej projektem studni kablowej. W 3 zostały zdefiniowane określenia dotyczące kanałów technologicznych. m.in. takie jak: system kanału technologicznego (KT), kanał technologiczny, kanał technologiczny uliczny (KTu) i przepustowy (KTp), elementy kanałów technologicznych, mikrokanalizacja kablowa, studnia kablowa, zasobnik, współwykorzystanie kanału technologicznego, zbliżenie i skrzyżowanie kanału technologicznego z innymi obiektami budowlanymi. Definicje te są skorelowane z innymi obowiązującymi w kraju dokumentami oraz związane z nomenklaturą techniczną stosowaną w budownictwie telekomunikacyjnym. W 4 podano główne wymagania, jakie powinny spełnić budowane kanały technologiczne, w szczególności wymagania dotyczące bezpieczeństwa użytkowników dróg, ochrony środowiska oraz konstrukcji wszystkich elementów wchodzących w skład ciągów kanałów technologicznych. Wymagania te są istotne dla prawidłowego funkcjonowania KT podczas budowy i przebudowy dróg. Przyjmuje się że prawidłowe wykonanie ciągów KT wraz z zastosowanymi do ich budowy materiałami powinno spełniać wymaganie trwałości mechanicznej i środowiskowej w przeciągu 20 lat przy zapewnieniu bezpieczeństwa użytkowników dróg, a także elementów transmisyjnych umieszczanych w KT. W 5 określono zalecenia zgodne z udp. System kanałów technologicznych powinien zapewniać możliwość umieszczenia i eksploatacji:

6 6 1) kabli telekomunikacyjnych, w szczególności światłowodowych o odpowiednich średnicach oraz linii elektroenergetycznych, niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego; 2) kabli zasilających i sygnalizacyjnych umieszczanych w przeznaczonych dla tych kabli ciągach rur; 3) urządzeń infrastruktury technicznej związanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego; 4) urządzeń systemów sygnalizacji włamania. Powyższe kable i urządzenia powinny być umieszczane w KT zbudowanych z ciągów rur osłonowych o określonych parametrach zapewniających bezpieczeństwo użytkowników dróg, a także w specjalnych pomieszczeniach w postaci studni kablowych i zasobników, w których można dokonywać wszelkich typów połączeń kabli, m.in. do styku z inną kanalizacją kablową umieszczaną poza granicami pasa drogowego. W 6 wskazano typy ciągów kanałów technologicznych z podziałem na ciągi uliczne oraz ciągi przepustowe. Jednocześnie określono, iż kanały technologiczne mogą być budowane także przy współwykorzystaniu drogowych obiektów inżynierskich, takich jak: mosty, tunele, wiadukty, elektroenergetyczne linie napowietrzne, elektroenergetyczne linie kablowe podziemne, wodociągi, ciepłociągi, kanalizacja ściekowa i burzowa, gazociągi, ropociągi. Jest to wymaganie bardzo istotne, gdyż w sytuacji bezpośredniego sąsiedztwa z różnego rodzaju drogowymi obiektami inżynierskimi, niezbędne może okazać się zastosowanie indywidualnego rozwiązania projektowego, dostosowanego do stopnia zagrożenia tak projektowanych KT, jak i powyższych obiektów znajdującego się w zbliżeniu oraz do lokalnych warunków terenowych. W 7 opisano główne elementy ciągów kanałów technologicznych jakim są rury i studnie kablowe. Elementy te powinny być stosowane zgodnie z polskimi normami, a w szczególności: 1. rury i mikrorury powinny spełniać wymagania Polskich Norm: PN-EN :2005 Systemy rur instalacyjnych do prowadzenia przewodów. Część 21: Wymagania szczegółowe. Systemy rur instalacyjnych sztywnych oraz PN-EN :2011 Systemy rur instalacyjnych do prowadzenia przewodów. Część 1: Wymagania ogólne. 2. studnie kablowe powinny spełniać wymagania Polskich Norm: PN-EN 124:2000 Zwieńczenia wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego. Zasady konstrukcji, badania typu, znakowanie, kontrola jakości

7 7 oraz PN-EN 206 1:2003 Beton. Część 1: Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność. Normy na rury określają wymagania jak powinny być zaprojektowane i wykonane, aby w normalnych warunkach pracy działały niezawodnie i nie stwarzały zagrożenia dla użytkowników i otoczenia. Rury po zmontowaniu powinny zapewniać odpowiednią ochronę mechaniczną zainstalowanych wewnątrz kabli wszystkich typów. Normy na studnie określają klasy zwieńczeń, materiały oraz wymagania dotyczące budowy i przeprowadzania badań gotowych elementów. Wskazano jednocześnie, iż szczegółowe wymagania dotyczące projektowania i budowy kanałów technologicznych zawarto w załączniku nr 1 do rozporządzenia, a wykaz norm polskich powołanych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. W 8 powołano się na rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 października 2005 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie. Załącznik nr 1 do tego rozporządzenia zawiera rozdziały, dotyczące sposobu współwykorzystania i usytuowania linii kablowych i kanalizacji kablowej, zbliżenia z innymi obiektami budowlanymi i skrzyżowania z innymi obiektami budowlanymi i śródlądowymi wodami powierzchniowymi. Usytuowanie kanałów technologicznych jest ściśle powiązane z opisaną w powyższym rozporządzeniu kanalizacją kablową. Podano tam podstawowe warunki takie jak głębokość podstawowa oraz sposób realizacji zabezpieczeń specjalnych i szczególnych. Wymagania te mogą być stosowane również dla KT. W 9 dotyczącym przypadku usytuowania ciągu rur kanału technologicznego na drogowym obiekcie inżynierskim odwołano się do przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie. Rozporządzenie to określa wymagania dotyczące wykorzystania obiektów mostowych, tuneli, przepustów i konstrukcji oporowych. W niektórych przypadkach może zajść potrzeba wykorzystania tych obiektów przy projektowaniu i budowie KT. W 10 określono zalecenie dotyczące szczelności kanałów technologicznych. Szczelność KT zapewnia długotrwałą, bezawaryjną pracę szczególnie kabli telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych. KT powinny być szczelne w każdym punkcie, niedostępne dla zanieczyszczeń stałych i płynnych, zarówno w czasie budowy jak i w eksploatacji. Szczelność powinna być zapewniona przez zastosowanie odpowiednich materiałów (rur i ich złączek) i przez dokładny montaż z użyciem środków uszczelniających. Dotyczy to również ciągów nie zajętych przez kable, puste rury, które należy uszczelniać stosowanymi do tego celu uszczelkami. 11 wskazuje dwa przypadki, w których nie stosuje się rozporządzenia. Pierwszy dotyczy złożenia przed dniem wejścia w życie rozporządzenia wniosku o pozwolenie na budowę lub odrębnego wniosku o zatwierdzenie projektu budowlanego, opracowanego na podstawie dotychczasowych przepisów. Drugi przypadek odnosi się do dokonania zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych w przypadku, gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. Do realizacji

8 8 inwestycji drogowych, dla których przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zostało rozstrzygnięte postępowanie o udzielenie zamówienia na projekt, wykonawstwo lub projekt i wykonawstwo, stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że inwestor wyrazi zgodę na stosowanie przepisów niniejszego rozporządzenia. 12 określa termin wejścia w życie rozporządzenia. 4.Załącznik nr 1 do rozporządzenia W roku 2005 weszło w życie rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie. W załączniku nr 1 do tego rozporządzenia zostały określone parametry usytuowań i zabezpieczeń budowli infrastruktury telekomunikacyjnej, a zwłaszcza kanalizacji kablowej, we wszystkich przypadkach współwykorzystania innych obiektów, zbliżeń z innymi obiektami budowlanymi i skrzyżowań z innymi obiektami budowlanymi i śródlądowymi wodami powierzchniowymi. Wymagania te są uwzględnione w przedmiotowym projekcie rozporządzenia, gdyż dotyczą także kanałów technologicznych. W załączniku nr 1 do przedmiotowego rozporządzenia określono szczegółowe wymagania techniczne dotyczące projektowania, budowy i przebudowy kanałów technologicznych. Załącznik zawiera regulacje dotyczące materiałów, z jakich powinny być wykonane kanały technologiczne, aby zapewnić ich prawidłowe działanie i wytrzymałość. Podano rodzaje modułów poszczególnych typów ciągów kanałów technologicznych. Załącznik nr 1 do rozporządzenia podzielono na następujące rozdziały: I. Ciągi kanałów technologicznych KT W rozdziale tym podano wspólne wymagania dotyczące kanałów technologicznych z ich podziałem, zasadami usytuowania i rozwiązaniami technologicznymi, szczególnie przy montażu i zabezpieczaniu takich kanałów. 1) Podano podział KT na uliczny KTu lub przepustowy KTp. KTu powinny być lokalizowane w pasach drogowych w miejscach o małym narażeniu na uszkodzenia mechaniczne np. chodnik, trawnik, w miejscach przeznaczonych wyłącznie dla pieszych i rowerzystów. Mogą być stosowane zarówno na terenach zabudowanych jak i poza terenem zabudowy. KTp lokalizowane są w miejscach przebiegających pod przeszkodami terenowymi w miejscach o dużym narażeniu na uszkodzenia mechaniczne m. in. w jezdniach dróg, utwardzonych poboczach oraz obszarach parkingowych dla wszystkich rodzajów pojazdów drogowych. Szczególnie powinny być stosowane na skrzyżowaniach dróg, przejściach przez rzeki. 2) Podano podstawowe profile KTu i KTp. Profil KTu podano na rysunku poniżej:

9 9 Profil podstawowy KTu składa się z jednej rury RO, trzech rur RS i jednej wiązki mikrorur WMR. Profil KTp podano na rysunku poniżej: Profil podstawowy KTp składa się z dwóch rur RO, trzech rur RS i jednej wiązki mikrorur WMR.

10 10 3) W przypadku gdy zamiast rur RS zainstaluje się wiązki WMR można je bezpośrednio ułożyć w ziemi stosując pogrubioną ściankę zewnętrzną dla zabezpieczenia przed uszkodzeniami mechanicznymi. 4) Zaproponowano że jedna RO w każdym profilu jest przeznaczona dla kabli elektroenergetycznych. 5) RS powinny być identyfikowalne na całej długości. Skuteczną metodą oznakowania są kolorowe paski identyfikacyjne które są nanoszone w trakcie produkcji rur. Identyfikacja rur jest istotnym czynnikiem, szczególnie w studniach kablowych i zasobnikach. Nie dochodzi wtedy do pomyłek monterskich. 6) Połączenia RS powinny być wykonywane wyłącznie w studniach kablowych za pomocą specjalnych złączek zaciskowych które zapewniają wymaganą szczelność wodną, gazową oraz zabezpieczają przed wnikaniem wewnątrz rur wszelkich nieczystości stałych. 7) W przypadku stosowania mikrokanalizacji do połączeń w studniach należy stosować odpowiednie obudowy liniowe. W tym przypadku również zapewniona powinna być szczelność przed wnikaniem do wnętrza mikrorur wody, gazu i nieczystości stałych. 8) Wytrzymałość pneumatyczna rur i mikrorur powinna być nie mniejsza niż 1 MPa. Wymagania w zakresie przeprowadzania prób wytrzymałości i szczelności określają Polskie Normy. 9) Wszystkie RS przechodzące przez studnie SK powinny być szczelne i połączone. Warunek dotyczy zarówno uszczelnienia między otworami wprowadzeniowymi rury RS do studni, rur pustych jak i rur z kablem. 10)W punkcie podano parametr KTu na odcinkach prostoliniowych o długości nie większej niż 200 m pomiędzy studniami kablowymi. Dopuszczono odchyłki prostoliniowości. Zależą one od warunków terenowych i przebiegu ciągu KT. Długość odcinków KTu między studniami determinuje technologia zaciągania kabli i wiązek światłowodowych. Wszystkie aspekty odległości między studniami będą uwzględniane na etapie założeń i projektów lokowania KT w pasie drogowym. 11)Na etapie projektowania powinna być ustalona studnia kablowa z wyprowadzeniem do granicy pasa drogowego będącym punktem styku z istniejącą kanalizacją kablową innych operatorów. Ma to na względzie ograniczenie opłat za zajęcie pasa drogowego. 12)KTp należy projektować i budować w miarę prostoliniowo z dopuszczalnymi odchyłkami. Odległości między studniami będą zależne od długości przepustów np. szerokości rzeki. 13)W przypadku stosowania rur w miejscach narażonych na działanie promieniowania UV należy stosować materiały ze specjalnymi domieszkami zapewniającymi wytrzymałość KT w całym okresie eksploatacji. 14)W celu wczesnego ostrzegania o zakopanym KT w połowie głębokości układana powinna być taśma w kolorze pomarańczowym. Kolor taśmy jest powszechnie ustalony jakiego rodzaju rury zostały zainstalowane. Dla telekomunikacji przyjęto kolor pomarańczowy. Na taśmie powinien być wykonany trwały nadruk Uwaga Kanał Technologiczny. W przypadku prac budowlanych i wykopaniu (przerwaniu) takiej taśmy powinny być powiadamiane służby odpowiedzialne za KT.

11 11 15)W niektórych przypadkach mogą być stosowane specjalne markery elektromagnetyczne układane w charakterystycznych punktach trasy KT. Markery takie umożliwiają lokalizację elektromagnetyczną rezonansową o częstotliwości 101,4 khz przeznaczoną dla telekomunikacji. 16)Studnie i zasobniki powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. Sposób zabezpieczenia powinien być określony w projekcie budowlanym. Powszechnie stosowane są specjalne pokrywy wewnętrzne lub zewnętrzne z układem zasuwowo-ryglowym. II. Kanały technologiczne uliczne (KTu) W rozdziale II przedstawiono szczegółowe wymagania dotyczące kanałów technologicznych ulicznych. 1) Zaproponowano podstawowy profil takiego kanału w postaci jednej rury osłonowej RO oraz trzech rur światłowodowych RS i jednej prefabrykowanej wiązki mikrorur WMR zgodnie z punktem opisanym powyżej. 2) Określono podstawowe parametry rur RO. Powinny być wykonane z polietylenu pierwotnego wysokiej gęstości 940 kg/m 3 z oznaczeniem właściciela KT. Gęstość taka uwzględnia jedynie zastosowanie surowców z tworzywa sztucznego nierecyklingowanego, czyli zapewniającego powyższe parametry wytrzymałościowe. Zaproponowano kolor rur czarny najpowszechniejszy dla tego rodzaju rur. Zakres średnic zewnętrznych RO od 110 do 160 mm i grubości ścianki co najmniej 8 mm. Zakres średnic umożliwia instalację kabli elektroenergetycznych w szerokim zakresie średnic zewnętrznych. Sztywność obwodowa (SN) co najmniej 8 kn/m 2. SN charakteryzuje stopień ugięcia rury poddanej działaniom sił zewnętrznych, np. od ciężaru znajdującej się nad nią ziemi. Jest to jeden z ważniejszych parametrów wytrzymałości rur. Sposób badania został określony w normie PN EN ISO 9969:2008 Rury z tworzyw termoplastycznych. Oznaczanie sztywności obwodowej. 3) Określono podstawowe parametry rur RS. Powinny być wykonane z polietylenu pierwotnego wysokiej gęstości 940 kg/m 3. Zakres średnic zewnętrznych RS od 40 do 50 mm i grubości ścianki co najmniej 3,7 mm. Zakres ten umożliwia instalacje kabli światłowodowych o możliwie dużej ilości włókien światłowodowych. Określono także współczynniki tarcia. Przy określonych współczynnikach kable i wiązki światłowodowe mogą być instalowane na długich odległościach. 4) Określono podstawowe parametry wiązek mikrorur WMR. Wiązki te powinny być zbudowane z prefabrykowanych mikrorur cienkościennych o średnicy zewnętrznej od 5,0 do 12,0 mm i grubości ścianki od 0,75 do 1,0 mm instalowanych w osłonach o średnicy od 40 mm do 50 mm. Konfiguracja WMR może być dowolna z zastrzeżeniem okrągłego kształtu wiązki i maksymalnego wypełnienia wynikającego z wartości średnicy wewnętrznej rury osłonowej. W celu zwiększenia pojemności układanych w rurach kabli dopuszczono instalację mikrorur do RS w którym mogą znajdować się już kable światłowodowe. 5) Określono konstrukcje KTu. Profile KTu powinny być złożone ze sobą i związane opaskami samozaciskowymi. Ma to na celu zmniejszenie objętości profilu i utrzymanie jego prawidłowego kształtu. W przypadku zwielokrotnienia profilu o kolejne rury między nimi należy zachować 50 mm odstęp. Można również

12 12 zastosować specjalne wkładki dystansowe z tworzywa sztucznego, w które umieszcza się poszczególne rury. Zalecono aby odcinki KT były między studniami bez złączek. Można w ten sposób kontrolować wszelkie parametry, w tym szczelność pneumatyczną. KT powinny być układane w wykopach na podsypce piaskowej o grubości min. 10 cm i przysypana warstwą przesianej ziemi o grubości nie mniejszej niż 10 cm. Ma to na celu zabezpieczenie rur przed przypadkowymi uszkodzeniami mechanicznymi. RO dla kabli elektroenergetycznych należy umieszczać nad RS lub WMR w odległości 50 mm, pomiędzy którymi powinna być warstwa piasku. RO powinny być łączone za pomocą zgrzewania lub złączek zewnętrznych a RS za pomocą złączek skręcanych o odpowiednich średnicach zapewniających odpowiednie wymagania mechaniczne. RS mogą być zarówno puste jak i mogą to być WMR. O rodzaju RS lub WMR będzie decydowało zapotrzebowanie określane wcześniej przez operatorów. III. Kanały technologiczne przepustowe (KTp) W rozdziale III przedstawiono szczegółowe wymagania dotyczące kanałów technologicznych przepustowych. 1) Zaproponowano podstawowy profil takiego kanału w postaci dwóch rur osłonowych RO z czego w jednej z nich należy zainstalować przynajmniej trzy rury światłowodowe RS i jedną prefabrykowaną wiązkę mikrorur WMR zgodnie z punktem opisanym powyżej. 2) Określono podstawowe parametry rur RO. Powinny być wykonane z polietylenu pierwotnego wysokiej gęstości 940 kg/m 3 z oznaczeniem właściciela KT. Zaproponowano kolor rur czarny najpowszechniejszy dla tego rodzaju rur. Zakres średnic zewnętrznych RO od 110 do 160 mm i grubości ścianki co najmniej 9 mm. Zwiększona grubość ścianki zapewnia większą wytrzymałość rur podczas budowy i eksploatacji KTp. Zakres średnic umożliwia instalację kabli elektroenergetycznych w szerokim zakresie średnic zewnętrznych. Sztywność obwodowa (SN) co najmniej 8 kn/m 2. SN charakteryzuje stopień ugięcia rury poddanej działaniom sił zewnętrznych, np. od ciężaru znajdującej się nad nią ziemi. Jest to jeden z ważniejszych parametrów wytrzymałości rur określony. Sposób badania został określony w normie PN EN ISO 9969:2008 Rury z tworzyw termoplastycznych. Oznaczanie sztywności obwodowej. 3) Określono podstawowe parametry rur RS. Powinny być wykonane z polietylenu pierwotnego wysokiej gęstości 940 kg/m 3. Zakres średnic zewnętrznych RS od 40 do 50 mm i grubości ścianki co najmniej 3,7 mm. Zakres ten umożliwia instalacje kabli światłowodowych o możliwie dużej ilości włókien światłowodowych. Określono także współczynniki tarcia. Przy określonych współczynnikach kable światłowodowe mogą być instalowane na długich odległościach. 4) Określono podstawowe parametry wiązek mikrorur WMR. Wiązki te powinny być zbudowane z prefabrykowanych mikrorur cienkościennych o średnicy zewnętrznej od 5,0 do 12,0 mm i grubości ścianki od 0,75 do 1,0 mm instalowanych w osłonach o średnicy od 40 mm do 50 mm. Dodatkowo zaproponowano WMR instalowane bezpośrednio w ziemi które powinny być zbudowane z prefabrykowanych mikrorur grubościennych o średnicy zewnętrznej od 7,0 do 14,0 mm i grubości ścianki od 1,5 do 2,5 mm. Konfiguracja WMR może być dowolna z zastrzeżeniem okrągłego

13 13 kształtu wiązki i maksymalnego wypełnienia wynikającego z wartości średnicy wewnętrznej rury osłonowej. W celu zwiększenia pojemności układanych w rurach kabli dopuszczono instalację mikrorur do RS w którym mogą znajdować się już kable światłowodowe. 5) Określono konstrukcje KTu. Określono metody instalowania rur. Może to być metoda przecisku lub przewiertu sterowanego. Przy metodzie przecisku stosuje się pręt wwiercany od wykopu startowego do wykopu docelowego. W wykopie docelowym do pręta mocowana jest głowica rozwiercająca, do której przymocowuje się rurę przepustową. Następnie pręt wraz z głowicą i rurą są wciągane z powrotem do wykopu startowego. Przy wciąganiu pręta do stanowiska startowego należy zapewnić posuwanie się rury i zapobiegać zasypywaniu się wyciśniętego otworu. Głowica rozwiercająca musi mieć średnicę odpowiednią do średnicy wciąganej rury przepustowej. Łączenie RO następuje poprzez zgrzewanie doczołowe. W metodzie przewiertu sterowanego otwór dla rury przepustowej jest wykonywany przy pomocy poziomego młota pneumatycznego (kreta). Rury przepustowe są bezpośrednio wciągane lub wpychane do otworu za głowicą urządzenia. Średnica głowicy urządzenia powinna być odpowiednio dobrana do średnicy rury przepustowej. Są to metody bezwykopowe zapewniające ciągłość ruchu drogowego i nie wymagające zamykanie dróg. Obniża się zatem koszty opisane w części ogólnej w p. 2b). Następnie do ułożonych wcześniej RO można wpychać lub wciągać RS i WMR. Metody te są najskuteczniejsze i najbezpieczniejsze w technologii układania KTp. Odcinki KTp wszystkich rur powinny być zakończone w studniach kablowych lub zasobnikach umieszczanych na początku i końcu przepustu. Odległość jest uzależniona od długości przepustu. Skrzyżowanie KTp z innymi obiektami budowlanymi powinno być wykonane na podstawie zatwierdzonego projektu budowlanego z uwarunkowaniami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia. IV. Studnie kablowe i zasobniki W rozdziale IV przedstawiono szczegółowe wymagania dotyczące studni kablowych i zasobników, w tym materiałów do budowy oraz usytuowania i zastosowania. Zachodzące w ostatnich kilkunastu latach zmiany w stosunkach formalno - prawnych oraz w technice i technologii budowy telekomunikacyjnych linii kablowych wywołują coraz silniej odczuwane potrzeby zmian i usprawnień również w zakresie wytwarzania, budowy i wykorzystywania studni kablowych i zasobników w dostosowaniu do wymagań Unii Europejskiej. Te nowe potrzeby i postulaty dotyczą, między innymi: uwzględnienia faktu szybkiego rozwoju sieci kabli optotelekomunikacyjnych (światłowodowych), które są budowane zarówno w liniach wyodrębnionych, jak i w liniach wspólnych z kablami miedzianymi, zmniejszania się maksymalnej średnicy kabli miedzianych od ok. 60 mm dawniej do mm obecnie, zwiększenia się liczby właścicieli i operatorów linii telekomunikacyjnych oraz zagęszczenia infrastruktury podziemnej w miastach, dążenia do optymalizacji, tzn. względnego ograniczania kosztów inwestycji telekomunikacyjnych, a więc i cen studni kablowych,

14 14 wytwarzania prefabrykatów studni kablowych i zasobników w postaci jak najbardziej uniwersalnej, umożliwiającej wykorzystanie ich stosownie do potrzeb występujących podczas budowy jak i podczas eksploatacji, zapewnienia łatwego montażu studni i zasobników na budowie, z uwzględnieniem możliwości i życzeń odbiorcy. 1) Studnie i zasobniki są bardzo istotną częścią KT. Szczególnie ich zwieńczenia są elementem, które wymagają wysokiej jakości wykonania i instalowania ze względu na bezpieczeństwo użytkowników dróg. Wymagania na zwieńczenia zostały określone w normie PN-EN 124:2000 oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie. W dokumentach tych określono szczegółowo parametr odporności zwieńczeń na nacisk z góry w miejscach lokalizacji studni i zasobników. W celu identyfikacji właściciela KT w pokrywach studni i zasobników powinno być umieszczone trwałe logo. Powinno to być realizowane na etapie produkcji pokryw. Dodatkowo dostęp do studni powinien być uniemożliwiony dla osób nieuprawnionych. Realizacja tego powinna być poprzez stosowanie pokryw zewnętrznych lub wewnętrznych z układami zasuwowo-ryglowymi zamykanymi specjalnymi kodowanymi zamkami. Dostęp i praca wewnątrz studni i zasobników powinna być realizowana przez osoby przeszkolone, m. in. ze względu na występowanie kabli elektroenergetycznych. 2) Studnie kablowe i zasobniki powinny być wykonane z materiałów gwarantujących wieloletnią eksploatację, szczególnie w okresie zimowym, odpornych m. in. na zasolenie czy wielokrotne zamrażanie i rozmrażanie. Materiały określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia gwarantują odpowiednią wytrzymałość. 3) Określone w załączniku nr 1 miejsca instalowania studni kablowych zapewniają układanie KT we wszystkich możliwych konfiguracjach terenowych przez które będzie przechodził. 4) Zasobniki przeznaczone są głównie do instalowania zapasów kabli i wiązek mikrokabli światłowodowych oraz ich osłon złączowych, głównie na terenach niezabudowanych. W załączniku nr 2 do rozporządzenia podano wykaz powołanych polskich norm. Projekt rozporządzenia jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Ze względów na techniczny charakter załącznika nr 1 do rozporządzenia projekt aktu normatywnego podlega notyfikacji. Nie zachodzi konieczność przedkładania projektu rozporządzenia właściwym organom i instytucjom Unii Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu, w celu uzyskania opinii, dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia. OCENA SKUTKÓW REGULACJI 1. Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny Niniejszy projekt rozporządzenia oddziałuje w zależności od kategorii drogi na zarządców tych dróg tj.: a) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych - Skarb Państwa, w przypadku drogi krajowej, b) zarząd województwa - samorząd województwa, w przypadku drogi wojewódzkiej,

15 15 c) zarząd powiatu - samorząd powiatu,, w przypadku drogi powiatowej, d) wójt (burmistrz, prezydent miasta) - samorząd gminy, w przypadku drogi gminnej. W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych jest prezydent miasta. Rozporządzenie wpłynie również na przedsiębiorców, w szczególności zajmujących się projektowaniem i budową linii kablowych, producentów poszczególnych wyrobów stosowanych przy budowie kanałów technologicznych, a także przedsiębiorców telekomunikacyjnych. 2. Konsultacje społeczne Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. z 2005 r., Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.), projekt został przekazany do konsultacji społecznych oraz udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej. Stosownie do postanowień uchwały Nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.), art. 16 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. z 1991 r., Nr 55, poz. 235, z późn. zm.) oraz art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001r., Nr 79, poz. 854, z późn. zm.) projekt został również przekazany do organizacji pracodawców oraz związków zawodowych, a także do organizacji zrzeszających podmioty z sektora telekomunikacyjnego i drogowego. Projekt zostanie również skonsultowany z Komisją Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz Komitetem Rady Ministrów ds. Cyfryzacji. Projekt w ramach konsultacji społecznych został przekazany do następujących odbiorców: Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, Główny Inspektor Sanitarny, Dyrektor Instytutu Łączności Państwowego Instytutu Badawczego, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, Instytut Badawczy Dróg i Mostów, Krajowa Izba Gospodarcza, Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji, Krajowa Izba Komunikacji Ethernetowej, Liga Ochrony Przyrody, Ogólnopolska Izba Gospodarcza Drogownictwa, Państwowa Rada Ochrony Środowiska, Państwowa Rada Ochrony Przyrody, Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji, Polska Izba Komunikacji Elektronicznej, Polska Izba Radiodyfuzji Cyfrowej, Polska Izba Inżynierów Budownictwa, Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Zarząd Główny, Stowarzyszenie Inżynierów Telekomunikacji, Stowarzyszenie Teletechników Polskich XXI, Stowarzyszenie Polski Kongres Drogowy, Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP, Unia Metropolii Polskich, Związek Pracodawców Mediów Elektronicznych i Telekomunikacji Mediakom, Związek Telewizji Kablowych w Polsce, Izba Gospodarcza,

16 16 Związek Gmin Wiejskich, Związek Powiatów Polskich, Związek Województw RP, Forum Związków Zawodowych, Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan, Business Centre Club, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność, Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, Pracodawcy RP, Związek Rzemiosła Polskiego, Polskie Towarzystwo Przesyłu i Rozdziału Energii Elektrycznej, Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A., PGE Dystrybucja S. A., TAURON Dystrybucja S. A., Energa Operator S.A., ENEA Operator Sp. z o.o., RWE Stoen Operator Sp. z o.o., Polski Komitet Normalizacyjny. W wyniku konsultacji otrzymano odpowiedzi od: KPRM, Ministra Finansów, Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Ministra Gospodarki, Ministra Spraw Wewnętrznych, Rządowego Centrum Legislacji, Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej, Urzędu Komunikacji Elektronicznej, Polskiego Komitet Normalizacyjny, Federacji Związków Pracodawców Ochrony Zdrowia Porozumienie Zielonogórskie Związek Województw RP, Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji, Polskiej Izby Komunikacji Elektronicznej, Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, Instytutu Łączności Państwowy Instytut Badawczy, PGE S.A., Polskiego Towarzystwo Przesyłu i Rozdziału Energii Elektrycznej PTPiREE. 3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie ma wpływu na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego. Obowiązek budowy i udostępniania kanałów technologicznych wynika z przepisów art. 39 ustawy o drogach publicznych. Celem rozporządzenia jest jedynie doprecyzowanie wymogów technicznych w tym zakresie. Poniżej dokonano przykładowego porównania kosztów 1 km 2 różnych rodzajów kategorii dróg z kosztami wybudowania 1 km KT. Z porównania kosztów wybudowania drogi i KT wynika, że budowa KT stanowi niewielki koszt całkowitego nakładu. Trasa A została zaprojektowana w drodze powiatowej z zabudową wielorodzinną i instytucjonalną. Charakteryzuje się głównie wysokim kosztem odtworzenia nawierzchni.

17 17 Trasa B została zaprojektowana w drodze gminnej w centrum miasta, w tym przewiert przez rzekę oraz wiele skrzyżowań z innymi obiektami drogowymi. W tabeli poniżej przedstawiono szczegółowy zakres trasy A i trasy B. Trasa A Droga powiato wa Długość KT KT w ziemi KT w rurach ochronnych Przewierty sterowane Wykopy Przeciski otwarte KT 7 rur KT 4 rury Studnie kablowe Średnia długość przelotu m m m m m m m m szt. m Trasa B Droga gminna w centrum W tabeli poniżej porównano koszty wykonania 1 km KT dla obu przypadków Koszt 1 km (KT bez kosztów odtworzenia nawierzchni) w PLN KT bez wiązek WMR KT z wiązkami WMR Koszt 1 km (KT z wszystkimi kosztami) w PLN KT bez wiązek WMR Trasa A KT z wiązkami WMR Trasa A Trasa B Trasa B W celu porównania kosztów budowy nawierzchni drogowych podatnych (asfaltowych) i sztywnych (betonowych) Stowarzyszenie Producentów Cementu dokonało analizy porównawczej wykonania nawierzchni drogowych dla kategorii ruchu od KR1 (ruch lekki) do KR6 (ruch ciężki) wraz z uwzględnieniem różnych rozwiązań konstrukcyjnych. Przyjęto oznaczenia: typ A, B, C, D dla nawierzchni podatnych i półsztywnych, które najczęściej są wykorzystywane w drogownictwie, oraz typ I, II, III, IV dla nawierzchni sztywnych. Dla nawierzchni asfaltowych rozwiązania konstrukcyjne zaczerpnięto z Katalogu Typowych Konstrukcji Nawierzchni Podatnych i Półsztywnych, wydanego przez Generalną Dyrekcję Dróg Publicznych w 1999 roku i Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U Nr 43, poz. 430, z późn. zm.). W przypadku nawierzchni betonowych wykorzystano rozwiązania konstrukcyjne z Katalogu Typowych Konstrukcji Nawierzchni Sztywnych, zatwierdzonego przez Generalną Dyrekcję Dróg Publicznych w 2001 roku. Bazą kosztorysową dla cen materiałów M, sprzętu S i robocizny R jest baza cenowa pochodząca z cennika Sekocenbud, która jest powszechnie wykorzystywana do kosztorysowania robót drogowych, m.in. przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych

18 18 i Autostrad. W kosztorysach wykorzystano aktualne ceny materiałów i sprzętu z I kwartału 2013 roku. Zakres prac w poszczególnych etapach budowy nawierzchni asfaltowych i betonowych wraz z normami czasowymi pochodzą z Katalogów Nakładów Rzeczowych (KNR 231, KNR 6 oraz uzupełnienie do KNR 231). Łączne zestawienie kosztów budowy nawierzchni betonowych i asfaltowych dla kategorii ruchu od KR1 do KR6 dla 1 m 2 w PLN Nawierzchnie podatne Nawierzchnie sztywne Kategoria ruchu Typ A Typ B Typ C Typ D Typ I Typ II Typ III Typ IV KR1 100,78 85,48 111,18 129,72 107,96 99,13 108,21 125,44 KR2 129,55 134,85 121,16 141,76 114,80 105,81 115,04 142,54 KR3 173,47 163,20 170,46 181,22 131,45 119,57 152,74 163,51 KR4 209,03 212,97 215,57 189,57 137,59 126,25 160,92 181,07 KR5 237,37 241,33 243,89 229,84 149,47 136,34 167,76 187,91 KR6 265,71 262,88 254,67 242,10 167,11 157,46 194,23 227,02 4. Wpływ aktu normatywnego na rynek pracy Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie będzie miało wpływu na rynek pracy. 5. Wpływ aktu normatywnego na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw Kompleksowe uregulowanie zasad projektowania i budowy kanałów technologicznych oraz stworzenie przejrzystego otoczenia prawnego, ułatwi prowadzenie działalności gospodarczej przez podmioty obecnie funkcjonujące na rynku, a także przedsiębiorców, którzy zamierzają dopiero podjąć taką działalność. Projekt rozporządzenia będzie wywierać pozytywny wpływ na konkurencyjność gospodarki oraz sytuację i rozwój regionów. 6. Wpływ aktu normatywnego na sytuację i rozwój regionalny Rozporządzenie będzie miało neutralny wpływ na sytuację i rozwój regionalny. Dzięki określeniu warunków technicznych dla wykonywania obowiązku budowy kanałów technologicznych, stanowiących wytyczne dla zarządców dróg, nie posiadających profesjonalnej wiedzy na temat specyfiki budowy infrastruktury telekomunikacyjnej czy elektroenergetycznej pozwoli na: a) uniknięcie nieefektywnego wykorzystania środków na budowę kanałów technologicznych; b) wprowadzenie jednolitych standardów budowy kanałów technologicznych. Za zgodność pod względem prawnym i redakcyjnym Dyrektor Departamentu Prawnego Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji Katarzyna Kobierska (podpisano cyfrowo)