Podstawy mikro- i makroekonomii

Transkrypt

1 Podstawy mikro- i makroekonomii

2 Podręczniki Politechnika Lubelska Politechnika Lubelska Wydział Zarządzania ul. Nadbystrzycka Lublin

3 Bogusław Ślusarczyk Stanisław Ślusarczyk Podstawy mikro- i makroekonomii Politechnika Lubelska Lublin 2011

4 Recenzent: prof. dr hab. Ewa Bojar, Politechnika Lubelska Publikacja wydana za zgodą Rektora Politechniki Lubelskiej Copyright by Politechnika Lubelska 2011 ISBN: Wydawca: Politechnika Lubelska ul. Nadbystrzycka 38D, Lublin Realizacja: Biblioteka Politechniki Lubelskiej Ośrodek ds. Wydawnictw i Biblioteki Cyfrowej ul. Nadbystrzycka 36A, Lublin tel. (81) , wydawca@pollub.pl Druk: ESUS Agencja Reklamowo-Wydawnicza Tomasz Przybylak Elektroniczna wersja książki dostępna w Bibliotece Cyfrowej PL Nakład: 100 egz.

5 Spis treści Wstęp...11 Część I: Mikroekonomia Rozdział I: Przedmiot ekonomii i wstępne wiadomości o jej metodzie Ekonomia jako nauka Cele i metody badań Ekonomia pozytywna i normatywna Mikroekonomia a makroekonomia Rzadkość zasobów i ich alternatywne zastosowanie, krzywa transformacji Rozdział II: Warsztat ekonomisty. Narzędzia analizy Modele ekonomiczne Dane ekonomiczne Wskaźniki Wielkości nominalne i realne Sposoby mierzenia zmian wielkości ekonomicznych Rozdział III: Produkcja, wartość, cena Czynniki i metody produkcji Podział pracy, wymiana Podział pracy w społeczeństwie i w zakładzie wytwórczym Społeczny charakter pracy Prawo wartości prawo gospodarki towarowej Praca w gospodarce towarowej Wartość użytkowa i wartość towaru Pieniądz Rozdział IV: Rynek w gospodarce Pojęcie rynku Miejsce rynku w procesach gospodarowania Podmioty i elementy rynku Mechanizm rynkowy Procesy negocjacyjne i konkurencyjne Rodzaje rynku Segmentacja rynku Istota i kryteria segmentacji Rodzaje procedur segmentacji rynku Struktura podmiotowa i przedmiotowa rynku Efekty działania na rynku Fazy rozwojowe rynku Podstawowe modele rynku

6 Rozdział V: Efektywność rynku konkurencyjnego Pojęcie popytu, podaży i ceny równowagi rynkowej Rynek i cena równowagi Prawo popytu i podaży Krzywa popytu (prawo popytu) Elastyczność i mobilność popytu Nietypowe zależności między zmianami cen a zmianami popytu Krzywa podaży (prawo podaży) Elastyczność podaży Efektywność systemu rynku konkurencyjnego Model graficznej analizy efektywności rynku konkurencyjnego Ceny minimalne i pułapy cen Konkurencja w krótkim i długim okresie Konkurencja niecenowa Co, jak i dla kogo produkować? Rola rządu Rozdział VI: Przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej i koszty produkcji Wpływ zmian form własności na charakter przedsiębiorstw Funkcja produkcji Wybór metody wytwarzania w przedsiębiorstwie Koszty jako funkcja wielkości produkcji Techniczne optimum wielkości produkcji Optimum rozmiarów zakładu Rozdział VII: Konkurencyjność przedsiębiorstwa na rynku Istota i funkcje konkurencji Zdolność konkurencyjna przedsiębiorstwa Model analizy pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa na rynku Strategie konkurencji przedsiębiorstwa na rynku Rozdział VIII: Teoria gospodarstwa domowego Rynek od strony popytu Determinanty struktury rynkowej Racjonalność podstawa badania zachowań ludzkich Racjonalne decyzje w warunkach ograniczeń występujących w otoczeniu Konsumpcja i użyteczność

7 6. Substytucja dóbr i użyteczność Związek między malejącą krańcową użytecznością a prawem popytu Irracjonalność a prawo popytu Rozdział IX: Rynek czynników produkcji Znaczenie rynku czynników produkcji i jego elementy Popyt na czynniki produkcji Popyt na czynniki produkcji w krótkim okresie Popyt na czynniki produkcji w długim okresie Popyt na czynniki produkcji w warunkach monopolu Elastyczność cenowa popytu na czynniki produkcji Podaż czynnika pracy Równowaga na rynku pracy Konkurencja niedoskonała i rynek pracy Podaż innych czynników produkcji Podaż zasobów kapitałowych i naturalnych Renta i quasi-renta Renta gruntowa Rozdział X: Znaczenie rynku kapitałowego w gospodarce Zakres rynku kapitałowego Rodzaje giełd i ich znaczenie Pojęcie, cechy i funkcje giełdy papierów wartościowych Rynek pierwotny i wtórny papierów wartościowych Papiery wartościowe jako przedmiot obrotu rynkowego Pojęcie i klasyfikacja papierów wartościowych Podstawowe rodzaje papierów wartościowych Emisja papierów wartościowych Pochodne instrumenty finansowe Istota i cele instrumentów pochodnych Rodzaje instrumentów pochodnych Inwestorzy rynku kapitałowego Część II: Makroekonomia Rozdział XI: Procesy tworzenia wartości i produkcji w gospodarce Podstawowe kategorie makroekonomii w postaci zasobów i strumieni Modelowe ujęcie gospodarki Ruch okrężny w gospodarce Przepływy międzygałęziowe W. Leontiefa Bilans gospodarki Oskara Langego

8 3. Podstawowe kategorie produktu i dochodu narodowego Produkt narodowy brutto i dochód narodowy Mierniki dobrobytu ekonomicznego Rozdział XII: Mechanizm równowagi w gospodarce Pojęcie mechanizmu równowagi Funkcja konsumpcji Funkcja oszczędności Równowaga inwestycji i oszczędności Funkcja agregatowego popytu Mnożnik Paradoks zapobiegliwości Rozdział XIII: Pieniądz i system bankowy Pieniądz i jego funkcje Podaż pieniądza i popyt na pieniądz System bankowy i funkcje banków Baza monetarna i mnożnik kreacji pieniądza Instrumenty banku centralnego Równowaga na rynkach finansowych Rozdział XIV: Rynek towarowy i pieniężny, popyt globalny Konsumpcja a kształtowanie się dochodu w długim okresie Popyt inwestycyjny Równowaga na rynku towarowym krzywa IS Rynek pieniądza krzywa LM Fiskalna i monetarna polityka ekonomiczna państwa Rozdział XV: Inflacja i bezrobocie Istota i pomiar inflacji Rodzaje inflacji Przyczyny inflacji Bezrobocie Istota i pomiar bezrobocia Rodzaje bezrobocia Inflacja a bezrobocie Skutki inflacji Rozdział XVI: Rola państwa we współczesnej gospodarce rynkowej Podstawowe koncepcje dotyczące interwencjonizmu państwa Funkcje ekonomiczne państwa Koncepcja socjalnej gospodarki rynkowej Obszary i narzędzia aktywnej polityki gospodarczej państwa

9 Rozdział XVII: Makroekonomia gospodarki otwartej Podstawowe pojęcia Handel międzynarodowy a wzrost gospodarczy Mnożnik inwestycyjny i eksportowy, supermnożnik Rozdział XVIII: Bilans płatniczy. Równowaga zewnętrzna i wewnętrzna gospodarki otwartej Pojęcie bilansu płatniczego Budowa bilansu płatniczego Równowaga bilansu płatniczego Przyczyny nierównowagi bilansu płatniczego w krótkim okresie. Mechanizmy automatycznego przywracania równowagi Nierównowaga bilansu płatniczego w długim okresie Istota równowagi zewnętrznej i wewnętrznej Bibliografia Wykaz rysunków Wykaz tabel

10

11 Wstęp Gospodarka rynkowa wymaga specjalistów zorientowanych doskonale w funkcjonowaniu podmiotów gospodarczych w mikro- i makroskali, znajomości reguł rynku, technik z nim związanych oraz zasad polityki gospodarczej państwa. Przy konstrukcji opracowania w znacznej mierze korzystaliśmy z renomowanych podręczników, zarówno jeżeli chodzi o treści wykładu ekonomii, jak i sposób ich prezentacji. Zamierzeniem naszym jest przedstawienie i wyjaśnienie teoretycznych zasad i prawidłowości funkcjonowania współczesnej gospodarki rynkowej. Ekonomia jako przedmiot studiów ekonomicznych musi stać się teoretyczną i metodologiczną podstawą kształcenia ekonomicznego, tak jak ma to miejsce w krajach zachodnich. Nie może ona być jednym z przedmiotów pomocniczych, takich jak: socjologia, historia gospodarcza itd. Prezentowany materiał w podręczniku może być wykorzystany przez studentów roku pierwszego studiów ekonomicznych. Ujmuje on bowiem zarówno wprowadzenie do analizy ekonomicznej, rozważania mikroekonomiczne oraz mechanizmy funkcjonowania gospodarki jako całości. Podręcznik składa się z dwóch części: część I - mikroekonomia (od I do X rozdziału) i część druga makroekonomia (od XI do XVIII rozdziału). Trzy pierwsze rozdziały podręcznika wprowadzają czytelnika w arkana nauki ekonomii. Przyjęliśmy założenie, że jest to pierwsze zetknięcie się studenta z tą dziedziną wiedzy. Omawiamy tu zarówno przedmiot ekonomii i wstępne wiadomości o jej metodzie, warsztat ekonomisty i narzędzia analizy ekonomicznej oraz podstawowe kategorie ekonomiczne tj. produkcję, wartość i cenę. Miejsce rynku w procesach gospodarowania, jego podmiotową i przedmiotową strukturę oraz efektywność rynku konkurencyjnego prezentujemy w rozdziale czwartym i piątym. Przedstawiamy elementy popytu, podaży i proces kształtowania się ceny równowagi rynkowej. Przedmiotem rozdziału szóstego jest teoria produkcji, koszty i przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej. Zachowanie się dwóch podstawowych podmiotów gospodarczych (uczestników rynku) tj. przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowego przedstawiamy w rozdziale siódmym i ósmym. Znaczenie rynku czynników produkcji i rynku kapitałowego w gospodarce kończy rozważania części pierwszej mikroekonomii. Wprowadzeniem do części drugiej - makroekonomii są rozdziały jedenasty i dwunasty, gdzie przedstawiamy proces tworzenia wartości i produkcji w gospodarce oraz funkcję konsumpcji i oszczędności. Pieniądz oraz współczesny system bankowy jest przedmiotem rozdziału trzynastego. W rozdziale czternastym wykorzystaliśmy model IS - LM i na tej podstawie opisaliśmy fiskalną i monetarną politykę ekonomiczną państwa. Problemy inflacji i bezrobocia przedstawiliśmy w rozdziale piętnastym. Zakres, formy i instrumenty oddziaływania państwa na przebieg procesów w skali makro tj. gospodarki narodowej, a także poglądy i koncepcje dotyczące interwencjonizmu państwa stanowią 11

12 przedmiot rozważań rozdziału szesnastego. Zagadnienia makroekonomii gospodarki otwartej tj. jej związków i współzależności z otoczeniem zewnętrznym oraz efektów, jakie one generują zostały zaprezentowane w rozdziale siedemnastym. Istota bilansu płatniczego, jego struktura oraz wpływ na stany równowagi zewnętrznej i wewnętrznej gospodarki otwartej omówiono w rozdziale osiemnastym. Reasumując, w podręczniku przedstawiliśmy najważniejsze zagadnienia z mikroekonomii i makroekonomii obowiązujące studentów wydziałów ekonomicznych. Mamy nadzieję, iż będzie on stanowił wydatną pomoc w studiowaniu tego niełatwego przedmiotu. Autorzy 12

13 Część I: MIKROEKONOMIA Rozdział I Przedmiot ekonomii i wstępne wiadomości o jej metodzie 1. Ekonomia jako nauka W historii społeczeństw ludzkich ogromne znaczenie ma rozwój gospodarczy, co uznają niemal wszyscy historycy, ekonomiści, socjologowie itp. Dowodu na to dostarczają zarówno doświadczenia historyczne, jak i współczesne wydarzenia. Nie ma wątpliwości co do tego, że przodujące stanowisko Wielkiej Brytanii w świecie w XIX w. było wynikiem przede wszystkim jej potęgi gospodarczej, tak jak obecnie dominują Stany Zjednoczone, będące potęgą ekonomiczną, uwarunkowaną wysokim poziomem techniki produkcji. Czynniki rozwoju historycznego należy zatem upatrywać w rozwoju gospodarki społecznej. W jaki sposób ludzie zdobywają niezbędne dla siebie dobra? Oto jedno z fundamentalnych zagadnień stanowiących przedmiot badań ekonomii, którego istotę ujął jeden z twórców tej nauki Adam Smith w tytule swojej pracy Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów. Ekonomia bada społeczny proces gospodarowania w całej dynamicznej złożoności, by wykryć prawa rządzące jego przebiegiem oraz rozwojem systemów gospodarowania, będących podstawą bytu społecznego. Można więc powiedzieć, że przedmiotem ekonomii jest społeczny proces produkcji i podziału dóbr materialnych, czyli proces społecznego gospodarowania. Celem jej badań jest wykrywanie prawidłowości tego procesu oraz formułowanie społecznych praw produkcji i podziału materialnych środków zaspakajania potrzeb ludzkich. Dlatego też celem tak powstałej teorii jest formułowanie zaleceń dla polityki gospodarczej. 6 Niektórzy ekonomiści twierdzą jednak, że zadaniem teorii ekonomii nie jest wyjaśnianie zjawisk, lecz formułowanie przewidywań. Teorie powinny być tak konstruowane, by ich rezultatem były najbardziej trafne przewidywania. Taki pogląd jest nie do przyjęcia, ponieważ aspekt poznawczy i aplikacyjny nie muszą się wzajemnie wykluczać. Jak każda nauka empiryczna, ekonomia na podstawie teoretycznych i metodologicznych dyrektyw ustala, które ze zbioru obserwowanych faktów są faktami naukowymi, tj. których istnienie udowodniono dostępnymi metodami naukowymi. Opisanie, klasyfikacja i interpretacja faktów to stadium empiryczne 6 B. Ślusarczyk, S. Ślusarczyk, Mikroekonomia, Wyd. FOSZE, Rzeszów 1995, s. 9, A. Horodecka, Ewolucja celów polityki gospodarczej. Rola zmian otoczenia, PWN, Warszawa 2008, s

14 nauki. Stadium teoretyczne to natomiast poznawanie istoty faktów i procesów, a także rządzących nimi prawidłowości. Zadaniem ekonomii jest więc formułowanie teorii ekonomicznych, tj. uproszczonych, abstrakcyjnych modeli funkcjonowania obiektywnej rzeczywistości, ujętych w systemy pojęć i twierdzeń teoretycznych. Teorie ekonomiczne, analizujące procesy ekonomiczne, pozwalają w określonych warunkach i przy określonym stopniu poznania naukowego na świadome oddziaływanie na procesy gospodarowania. Należy także podkreślić różnice w pojmowaniu zadań ekonomii przez marksistów i ekonomistów burżuazyjnych. Supremacja społecznych aspektów stosunków produkcji i związana z tym gloryfikacja systemu socjalistycznego, będącego zaprzeczeniem logiki rozwoju społeczeństw ludzkich, stworzyły bariery we właściwym wykorzystaniu ekonomii politycznej. Ekonomii burżuazyjnej obca jest natomiast jej ideologizacja. Ekonomię polityczną sprowadza się bowiem do zasady racjonalnego gospodarowania, a więc od teorii oczekuje się odpowiedzi, jak gospodarować, aby uzyskać maksimum wyników przy określonych nakładach. Społeczeństwo, dokonując alokacji ograniczonych zasobów między konkurencyjne zastosowania, musi rozwiązać problemy ekonomiczne: co, jak i dla kogo wytwarzać. Podręcznik ekonomii pod redakcją D. Begga, S. Fischera i R. Dornbuscha prezentuje te zagadnienia na podstawie zachowania się cen na rynku ropy naftowej. Ceny ropy naftowej są zwyczajowo ustalane w dolarach amerykańskich za baryłkę. Rysunek 1. przedstawia poziom cen ropy w latach W latach ceny ropy naftowej wzrosły trzykrotnie, z 2,90 do 9 dol. za baryłkę. Po łagodniejszym wzroście ( ) zanotowano gwałtowny skok cen z 12 do 30 dol. za baryłkę ( ). Drastyczne zmiany cen w latach oraz zyskały miano szoku cenowego, nie tylko ze względu na to, że były zaskoczeniem dla gospodarki światowej, ale także z powodu zaburzeń, jakie w niej wywołały dotychczasowa struktura ukształtowana była przy założeniu taniej ropy naftowej. Głównym celem niniejszej pracy jest objaśnienie reakcji ludzi na zmiany cen. Kiedy cena towaru wzrasta, konsumenci starają się ograniczać jego zużycie, producenci dążą zaś do zwiększenia sprzedaży. Tego rodzaju reakcje stanowią część procesu, który w społeczeństwach zachodnich określa: co, jak i dla kogo wytwarzać. Rozważmy najpierw, jak wytwarzane są dobra i usługi. W przypadku sześciokrotnego wzrostu ropy (lata 70.) wszystkie przedsiębiorstwa dążyły do ograniczenia zużycia produktów zasilanych ropą naftową. Przemysł chemiczny wdrażał sztuczne substytuty w miejsce stosowanej do produkcji ropy i jej pochodnych. Przewoźnicy powietrzni poszukiwali paliwowo-oszczędnych samolotów, a w energetyce na większą skalę wykorzystywano turbiny napędzane wę- 14

15 glem. Uogólniając, wyższe ceny ropy sprawiają, że producenci poszukują metod wytwarzania pozwalających na mniejsze jej zużycie. Rys. 1. Ceny ropy naftowej w latach Żródło: na podstawie IMF, International Financial Statistics. Należy rozważyć wpływ wzrostu cen ropy na strukturę produkcji, a więc na to, co jest wytwarzane. Przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe zmniejszają w tych warunkach zużycie ropochłonnych produktów. Gospodarstwa domowe przestawiają się na gazowe centralne ogrzewanie i zmieniają samochody na małolitrażowe. Dojeżdżający do pracy tworzą pole samochodowe, a niektórzy zmieniają miejsce zamieszkania, by zmniejszyć koszty dojazdów. Wysokie ceny ropy nie tylko tłumią popyt na produkty ropopochodne, lecz także skłaniają do zakupów substytucyjnych. Zwiększony popyt na substytuty powoduje wzrost cen i zachęca producentów do zwiększenia podaży. Konstruktorzy projektują mniejsze samochody, architekci poszukują rozwiązań wykorzystujących energię słoneczną, a instytuty badawcze rozwijają technologie oparte na alternatywnych (względem ropy) składnikach. Działania te określają również co i dla kogo wytwarzać. 15

16 Przychody ze sprzedaży ropy uzyskane przez OPEC wzrosły z 35 mld dol. W 1973 r. do blisko 300 mld dol. w 1980 r. Większość tych przychodów została następnie wydatkowana na zakup towarów wytworzonych w wysoko rozwiniętych gospodarkach krajów zachodnich. Z kolei gospodarki krajów importerów ropy musiały przeznaczyć zwiększoną część swojej produkcji na sfinansowanie zakupów potrzebnych ilości ropy naftowej. W kategoriach realnych wzrost cen ropy przyniósł wzrost siły nabywczej krajom OPEC i jej spadek krajom importerom ropy, takim jak RFN i Japonia. W rezultacie gospodarka światowa wytwarzała więcej dla krajów OPEC, a mniej dla RFN i Japonii. Gospodarka jest skomplikowanym systemem składającym się ze współzależnych części, a zakłócenia w którejkolwiek z nich przenoszą się na cały system. Odpowiadając na pytanie co i jak wytwarzać, zauważyliśmy, że produkcja w pewnych dziedzinach wytwarzania uległa zwiększeniu, podczas gdy w innych była ograniczana (w wyniku szoku cenowego ). Przedstawiciele przemysłu pierwszej grupy, aby przyciągnąć dodatkową ilość potrzebnej siły roboczej, byli zmuszeni do oferowania wyższych płac (np. brytyjscy górnicy węglowi zdołali uzyskać istotną poprawę warunków płacowych). Przykład szoku cenowego wywołany przez OPEC ilustruje sposób, w jaki społeczeństwo gospodarujące dokonuje alokacji ograniczonych zasobów w różne konkurencyjne zastosowania. Rzadki zasób to taki, na który popyt przy jego cenie równej zeru przewyższa dostępną podaż. Każdy zasób, za którego użytkowanie zmuszeni jesteśmy płacić jest więc zasobem rzadkim. Cena przewyższająca poziom zerowy służy właśnie ograniczeniu popytu do rozmiarów odpowiadających istniejącej podaży. W sensie ekonomicznym można zatem powiedzieć, że w wyniku wzrostu ceny ropa naftowa stała się zasobem (czynnikiem) rzadkim. 2. Cele i metody badań Ekonomię marksistowską, a w pewnym stopniu także klasyczną ekonomię burżuazyjną i przedmarksowską ekonomię wulgarną, cechuje makroekonomiczny punkt widzenia. Oznacza to, że punktem wyjścia rozważań jest gospodarka jako całość; w ten lub inny sposób charakteryzuje się związki i współzależności występujące w społecznym procesie gospodarczym, operuje się kategoriami stanowiącymi odzwierciedlenie tych związków i współzależności. 7 Ogólna metoda, jaką posługiwał się K. Marks w swoich badaniach, została określona jako metoda dialektyczna. Według dialektyki marksistowskiej ekonomii politycznej ekonomia stanowi naukę historyczną. Badając proces produkcji, podziału i wymiany, bada się nie abstrakcyjnie rozumiany proces w ogóle, lecz dany, konkretny i zarazem historycznie zmienny proces. 7 E.V. Bowden, J.H. Bowden, Ekonomia, Warszawa 2002, s

17 W ekonomii klasycznej (A. Smith, D. Ricardo) główne zagadnienia stanowiły czynniki i mechanizm wzrostu gospodarczego, a także mechanizm funkcjonowania gospodarki. Zagadnienia te badano w związku z dokładną analizą funkcji poszczególnych klas społecznych w procesie gospodarczym oraz z ich udziałem w dochodzie narodowym. Ekonomia klasyczna w centrum uwagi postawiła więc zagadnienie ekonomicznych podstaw społecznej struktury kapitalizmu, filozofię społeczeństwa burżuazyjnego. W ekonomii subiektywno-marginalistycznej (lata 70. XIX w.) podstawę całej analizy stanowiły reguły postępowania człowieka gospodarującego (homo economicus). Od tych reguł dopiero próbuje się znaleźć pomosty wiodące do analiz zjawisk gospodarczych w skali społecznej. Uważano, że zasady odnoszące się do jednostki gospodarującej stosuje się też bezpośrednio do społeczeństwa jako całości. Taki sposób pojmowania zjawisk gospodarczych przyjęto nazywać mikroekonomią. Mikroekonomiczny punkt widzenia jest wyrazem indywidualizmu poznawczego, postulującego uznanie motywów postępowania jednostki ludzkiej za właściwy punkt wyjścia do podejmowania badań ekonomicznych. Zasadniczą sferą rozważań tego kierunku stanowi stosunek człowieka do rzeczy, który wyraża się w silniejszym lub słabszym pożądaniu tej rzeczy, w większym lub mniejszym zadowoleniu odczuwanym z jej osiągnięcia. Są to rozważania indywidualistyczne, a treść ich stanowią subiektywne oceny dokonywane przez jednostkę ludzką. W konsekwencji najważniejsze zjawiska i procesy ekonomiczne są ujmowane w kategoriach subiektywnych. Na rynku, w procesie wymiany i kształtowania się stosunku wymiennego (cen), działają siły podaży i popytu. Są one uwzględniane w każdej teorii, ale duże znaczenie ma to, którą z nich się akcentuje. W analizie kształtowania się stosunku wymiennego (cen) w ekonomii klasycznej i marksizmie najistotniejsze są czynniki leżące po stronie podaży (koszt produkcji wyrażony w nakładach pracy społecznej). Ekonomia subiektywistyczna bazuje natomiast na gustach i upodobaniach konsumentów, jako na czynniku kształtującym popyt. 3. Ekonomia pozytywna i normatywna W studiowaniu ekonomii ważne jest rozróżnienie dwóch sposobów podejścia do tego przedmiotu, tj. ekonomii pozytywnej oraz ekonomii normatywnej. Ekonomia pozytywna zajmuje się obiektywnym, naukowym objaśnieniem zasad funkcjonowania gospodarki. Celem ekonomii pozytywnej jest wyjaśnienie, w jaki sposób społeczeństwo gospodarujące podejmuje decyzje dotyczące konsumpcji, produkcji i wymiany dóbr. Służy to dwojakim celom: pierwszy z nich stanowi odpowiedź na pytanie, dlaczego gospodarka działa tak, jak dzia- 17

18 ła, drugi zaś cel to stworzenie podstaw do przewidywań reakcji gospodarki na zmianę warunków działania 8. Ekonomia normatywna istotnie różni się od pozytywnej, przede wszystkim dostarcza zaleceń i rekomendacji opartych na subiektywnych sądach wartościujących. W ekonomii pozytywnej nie ma miejsca na osobiste wartościowanie zjawisk. Rozumowanie prowadzone jest na podstawie następującego schematu: jeśli zajdzie taka a taka zmiana, to wywoła taki a taki skutek. W tym sensie ekonomia pozytywna jest podobna do nauk przyrodniczych, takich jak np. fizyka, geologia czy astronomia. 9 Przytoczmy kilka przykładów ekonomii pozytywnej w praktyce: ekonomiści o różnych poglądach politycznych zgodziliby się z tezą, że kiedy rząd nakłada na jakieś dobro podatek, to cena tego dobra wzrośnie. Normatywne pytanie o to, czy wzrost ceny jest zjawiskiem pożądanym jest zagadnieniem całkowicie odmiennym. Podobnie można przyjąć, że powszechną akceptację uzyskałaby następująca teza: korzystne warunki atmosferyczne sprzyjają zwiększonym zbiorom pszenicy, spadkowi jej ceny i wzrostowi konsumpcji. Wiele twierdzeń ekonomii pozytywnej uzyskałoby zatem aprobatę zawodowych ekonomistów. Oczywiście, tak jak w innych dziedzinach nauki, w ekonomii istnieją również nierozstrzygnięte kwestie i kontrowersje między specjalistami, które występują na pograniczu ekonomii. Niektóre z nich zostają rozstrzygnięte w wyniku prowadzonych badań, ale mimo to pojawiają się wciąż nowe, stając się przedmiotem dalszych analiz. Chociaż kompletne i kompetentne badania mogą w zasadzie rozstrzygnąć wiele niewyjaśnionych zagadnień ekonomii pozytywnej, to nie wydaje się, aby podobna możliwość dotyczyła kontrowersji występujących w ekonomii normatywnej. Ekonomia normatywna oparta jest bowiem na subiektywnym wartościowaniu zjawisk, a nie na poszukiwaniu prawdy obiektywnej. Połączenie elementów ekonomii pozytywnej i normatywnej obrazuje następujący przykład: ludzie starsi ponoszą bardzo wysokie koszty opieki lekarskiej w porównaniu z resztą społeczeństwa i rząd powinien subsydiować wydatki na opiekę zdrowotną tej grupy. Pierwsza część stwierdzenia, w której mowa o względnie wysokich kosztach leczenia ludzi starszych jest typowa dla ekonomii pozytywnej. Dotyczy ona tego, jak wygląda rzeczywistość i można sobie wyobrazić określony program badawczy, który miałby ocenić prawdziwość tego stwierdzenia. Druga część stwierdzenia, zalecająca rządowi co powinien czynić, nie może być przedmiotem weryfikacji metodą naukową pod kątem prawdy lub fałszu. Jest to bowiem subiektywny osąd oparty na odczuciach osoby, która go sformułowała. Można sobie wyobrazić, że wiele osób sąd ten popiera, np. wszyscy ci, którzy wyznają zasadę, że każdy obywatel powinien móc pozwolić sobie 8 Z. Dach, Podstawy mikroekonomii, Wydaw. Synaba, Kraków A. Horodecka, Ewolucja celów polityki gospodarczej. Rola zmian otoczenia, PWN, Warszawa 2008, s

19 na zakup w miarę jednakowej liczby dóbr luksusowych i usług rekreacyjnych z budżetu pozostałego po zaspokojeniu podstawowych potrzeb. Inni jednak mogą się z takim postulatem nie zgadzać. Można przykładowo uznać, że ważniejsze jest przeznaczenie większej ilości rzadkich zasobów na ochronę środowiska naturalnego. Nie ma sposobu na to, aby ekonomia mogła dowieść słuszności lub nieprawidłowości tego rodzaju sądów normatywnych. Wszystko bowiem zależy od preferencji i priorytetów jednostki bądź społeczności dokonującej wyboru. Nie znaczy to jednak, że ekonomia nie jest w stanie naświetlić pewnych problemów normatywnych. Można posłużyć się ekonomią pozytywną, aby szczegółowo przedstawić skutki, jakie pociąga za sobą dokonanie takiego bądź innego wyboru. Przykładowo można by dowieść, że zaniechanie subsydiowania kosztów leczenia ludzi starszych spowoduje zwiększone zapotrzebowanie na usługi medyczne ze strony ludzi w średnim wieku, którzy będą dążyć do wcześniejszego wykrycia i podjęcia leczenia chorób, zanim leczenie ich stanie się droższe z racji bardziej zaawansowanego wieku. Społeczeństwo mogłoby przeznaczyć znaczne zasoby na cele laboratoryjno-metodyczne, pozostawiając mniej na ochronę środowiska. Ekonomia pozytywna może więc służyć przedstawieniu różnych dostępnych możliwości dla społeczeństwa dokonującego normatywnego wyboru. Tego rodzaju rolę doradczą, w kwestii tego, co społeczeństwo winno czynić, należałoby wyraźnie odróżnić od roli ekonomisty, jako eksperta w dziedzinie określania prawdopodobnych następstw danych działań gospodarczych. W tej ostatniej roli zawodowy ekonomista dostarcza wyspecjalizowanej wiedzy z dziedziny ekonomii pozytywnej. Jednak w społeczeństwach demokratycznych, gdzie wszyscy obywatele mają wpływ na określanie celów ogólnonarodowych, ekonomiści nie mają monopolu na czyste sądy wartościujące tylko z racji tego, że są ekonomistami. Ekonomiści dążą do wyraźnego rozróżnienia ich roli jako fachowców w dziedzinie ekonomii pozytywnej od roli, jaką pełnią zwykli obywatele, popierając określone sądy i wybory normatywne. Chociaż z pozoru ten podział ról może wydawać się jasny, to fakty dowodzą, że w ekonomii pozytywnej można spotkać rozbieżności w interpretacji zjawisk. Dokonując wyboru możliwych wyjaśnień rzeczywistości, trudno nie ulec pokusie interpretowania jej przez pryzmat pożądanego sposobu jej kształtowania. 4. Mikroekonomia a makroekonomia Wielu ekonomistów specjalizuje się w określonych dziedzinach przedmiotu ekonomii. Na przykład są ekonomiści zajmujący się ekonomiką pracy, energetyką, specjaliści od pieniądza czy międzynarodowych stosunków gospodarczych. Różnią się oni jednak segmentem życia gospodarczego, którym się interesują. 19

20 Ekonomika pracy zajmuje się zagadnieniami rynku pracy z punktu widzenia przedsiębiorstwa, pracowników i społeczeństwa jako całości. Ekonomika miast (urbanizacji) bada takie problemy, jak: zagospodarowanie terenów, transport, zagęszczenie w ruchu miejskim czy budownictwo mieszkaniowe. Nie ma jednak konieczności klasyfikowania gałęzi ekonomii według dziedzin życia gospodarczego, w odniesieniu do których zadajemy standardowe pytania: co, jak i dla kogo wytwarzać. Gałęzie ekonomii można także klasyfikować według kryterium zastosowanego w nich podejścia lub metody badań. Najszerszy podział sposobów podejścia do problemów gospodarczych na mikroekonomiczny i makroekonomiczny przebiega przez środek większości wymienionych klasyfikacji przedmiotowych 10. Analiza mikroekonomiczna pozwala szczegółowo badać indywidualne decyzje dotyczące pojedynczych towarów. Na przykład można badać, dlaczego poszczególne gospodarstwa domowe preferują samochody bardziej niż rowery oraz w jaki sposób producenci decydują o tym, który z tych produktów wytwarzać. Następnie można zsumować zachowania wszystkich gospodarstw domowych i przedsiębiorstw, aby przeanalizować globalny popyt na samochody i globalną ich produkcję. W warunkach gospodarki rynkowej można badać rynek samochodów. Porównując go z rynkiem rowerów, będzie możliwe wyjaśnienie relacji cen samochodów i rowerów oraz relacji ich podaży. Jedna z bardziej złożonych dziedzin mikroekonomii, znana jako ogólna teoria równowagi, rozszerza to podejście, nadając mu wymiar uniwersalny. Bada równocześnie wszystkie rynki poszczególnych towarów i na tej podstawie zakłada stworzenie ogólnego obrazu konsumpcji, produkcji i wymiany w całej gospodarce w danym momencie. W wielu przypadkach analiza staje się tak złożona, że pojawia się niebezpieczeństwo utraty z pola widzenia zjawiska, którym byliśmy zainteresowani. Zadaniem ekonomistów jest wymyślenie rozsądnych założeń upraszczających, które pozwoliłyby zachować kontrolę nad przebiegiem analizy, nie deformując przy tym zbytnio rzeczywistości. To właśnie w tym miejscu ścieżki mikroi makroekonomii się rozchodzą. Mikroekonomiści oferują szczegółowe badania jednego aspektu życia gospodarczego, ale dla zachowania prostoty i jasności analizy pomijają powiązania z resztą gospodarki. Analiza mikroekonomiczna płac górników uwypukliłaby charakterystykę zawodu i zdolność właścicieli kopalń do zapłaty. Pominęłaby ona jednak łańcuch efektów pośrednich, które mogłaby uruchomić podwyżka płac górniczych. Na przykład pracownicy przemysłu motoryzacyjnego mogliby wykorzystać precedens wzrostu płac górników do wynegocjowania wyższych płac. W konsekwencji mogliby też pozwolić sobie na kupno większych domów, które zużywałyby więcej węgla do ich ogrzewania. Gdy analiza mikroekonomiczna ignoruje tego rodzaju efekty pośrednie, określamy ją wówczas mianem analizy cząstkowej. 10 P.A. Samuelson, Ekonomia, PWN, Warszawa 2002, s