Oddzielenie mitu od prawdy? Artykuł napisany przez Warren Peary i William Peavy Ph.D.

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Oddzielenie mitu od prawdy? Artykuł napisany przez Warren Peary i William Peavy Ph.D."

Henryk Owczarek
6 lat temu
Przeglądów:

1 NATURALNE TOKSYNY W KIEŁKUJĄCYCH ROŚLINACH: Oddzielenie mitu od prawdy? Artykuł napisany przez Warren Peary i William Peavy Ph.D. Tłumaczenie: Aleksandra Maciejewska Ostatnio naturalne toksyny w jedzeniu stały się bardzo gorącym i kontrowersyjnym tematem. W ostatnich kilku latach kilku popularnych autorów atakowało kiełki (szczególnie lucernę i kiełki strączkowych)jako te, które zawierają naturalne toksyny. Ci autorzy mogli coś słyszeć o toksynach zwanych: LATHYROGEN, SAPONINA, CANAVANINE i może o jeszcze innych źle brzmiących toksynach, mogli więc dojść do wniosku, że kiełki strączkowych są toksyczne w postaci surowej i w takowej postaci nie powinny być jedzone. Jednak to stwierdzenie jest wyrwane z kontekstu. LATHYROGEN Toksyna pierwsza wśród naturalnych toksyn, o której już wspominano pochodzi z groszku z genu LATHYRUS. Jest obwiniana za przyczyny choroby zwanej LATHYRISM. Powoduje 1 / 5

2 choroba ta paraliż w nogach u ludzi bardzo podatnych i twierdzi się że jest ta choroba powodowana przez toksyczny aminokwas. Brzmi to groźnie, ale tak nie jest, ponieważ groszek z tym genem nie jest jadalny. Toksynę można znaleźć tylko w niektórych gatunkach groszku: L. Sativus, L.Cicera, L.Clymenum. Jadalny groszek i fasola rodzaj cicer, glycinephaseolus, pisum i vigna. One nie zawierają takich toksyn. Niejadalny groszek z genem lathyrus to słodki groszek, który rośnie jako ozdoba dla kwiatów. W Indiach gdzie jedzenia często brakuje, niektórzy ludzie uciekają się do jedzenia niejadalnej odmiany groszku zwanej LATHYRUS SATIVUS. Często ta odmiana jest zwana ciecierzycą lub grochem włoskim, ale nie jest to jednak ta sama odmiana ciecierzycy co jedzona w naszym kraju czy innych krajach rozwiniętych. Niejadalna ciecierzyca ma gen CICER w botanice jest znany jako CICER ARIENINUM. Za wybuch choroby zwanej LATHIRISM w Indiach obwiniano jedzenie dużych ilości niejadalnej odmiany ciecierzycy bez odpowiedniego gotowania, ponieważ dobrze ugotowana staje się całkiem bezpieczna do jedzenia. Dla nas jest to zupełnie bez znaczenia ponieważ te problemy związane są jedynie z odmianami niejadalnymi. Jest około 1500 gatunków kiełków w tym są jeszcze podgatunki. Z tych 1500 tylko kilka tuzinów jest popularnie używanych przez ludzi. Oczywiście w surowych kiełkach używanych przez ludzi też mogą znajdować się toksyny. Dlatego musimy nauczyć się, które z nich można jeść a które nie. Jednak to prowadzi do błędnych wniosków, Autorzy myślą tu o toksynach, które znajdują się w gatunkach niejadalnych, w tych których ludzie nie jedzą. SAPONINA 2 / 5

3 Drugim błędem często popełnianym w rozważaniach na temat naturalnych toksyn, jest nazywanie mianem toksyczne, czegoś co jest w ciele i wcale nie jest toksyczne, lecz odwrotnie może być dla nas korzystne. Tak właśnie jest z saponiną. Saponina jest związkiem znalezionym w kiełkach, również w kiełkach strączkowych. Jest ona toksyczna dla czerwonych komórek krwi jedynie in vitro(na zewnątrz ciała, w preparacie badawczym). W rzeczywistości saponina pojawiła się aby być korzystnym związkiem, będąc odpowiedzialną za główny czynnik obniżający poziom cholesterolu. Może to więcej niż zbieg okoliczności, ze wzrost przypadków chorób serca w 20 wielu w zachodnich krajach powiązany jest z zanikiem konsumpcji bogatych w saponinę kiełków. Wygląda na to, że saponima ma działanie przeciw rakotwórcze. W badaniach hamowała raka okrężnicy. Nawet niektóre z najbardziej odżywczych składników takie jak np. witamina C, mogą być przedstawione jako toksyczne podczas szczególnych warunków laboratoryjnych. A tymczasem witamina C jest ważnym czynnikiem działającym antytoksycznie i zapobiegającym występowaniu raka. Jednak w warunkach eksperymentu, w obecności jonów żelaza (Fe III) lub miedzi (Cu II) może wydzielić się szkodliwy RADICAL (molekuła z dodatkowym atomem). Czy to znaczy, że powinniśmy unikać witaminy C? Absolutnie nie. Warunki, w których jest woźna są ekstremalne nie maja przełożenia na to co zachodzi w ludzkim organizmie. CANAVANINE Trzecim błędem popełnianym gdy mówi się o naturalnych toksynach jest twierdzenie, że mała ilość jest bez znaczenia. Tak jest w przypadku toksyny zwanej CANAVANINE, która została znaleziona w nasionach lucerny. Niektórzy autorzy robi z tej toksyny niebezpieczny CARCINOGEN. A tak nie jest. CANAVANINE jest bez proteinowym aminokwasem, czynnikiem wzrostu i ochroną przeciwko naturalnym drapieżcą. Ilość CANAVANINE spada gwałtownie gdy kiełki wzrastają. Tekst?Fizjologia nasion? stwierdza, że canavanine jest nietoksyczna dla ssaków w małym stężeniu. Cavanine jst tak mało istotna, że w artykule z 1980 r.?toksyczne składniki artykułów 3 / 5

4 żywnościowych? nie wspomniano o niej nawet słowem. Ważący 150 funtów człowiek musiałby zjeść mikrogramów canavanine w jednej dawce, aby była tak toksyczna jak w przypadku myszy. To jest jednak suma niewiarygodna. Bez wątpienia w najlepszym przypadku w kiełkach lucerny możesz znaleźć nie więcej niż kilka miligramów. Nie ma canavanine w innych strączkowych, które są często używane jako żywność ludzka. Nawet w toksycznych ilościach nie ma nic wspólnego z rakiem. W dużych ilościach toksyna może spowodować objawy podobne do anemii. Jest to związane ze zmianami w czerwonych ciałkach krwi. Jednak działo się tak w przypadku badań przeprowadzonych na zwierzętach, te badanie nie są relatywne do diety człowieka. Pamiętaj, że większość substancji może wykazywać pewnego rodzaju efekt toksyczny w dawce wystarczająco wysokiej. Witamina A, selen, cynk i żelazo mogą cię w odpowiednich dawkach zabić. Więc nie przestawaj jeść kiełków lucerny, jeśli będziesz miał na nie ochotę, tylko dlatego że może w nich być znikoma ilość toksyny. Kiełki te są dobrym źródłem witaminy C, kwasu foliowego i innych związków odżywczych. SUBSTANCJE NIE ODŻYWCZE W KIEŁKACH W kiełkach mogą występować substancje zwane nie odżywczymi. Te substancje mogą powiązać enzymy lub środki odżywcze lub zahamować wchłanianie tych odżywczych substancji. Powszechnie używanymi substancjami nie odżywczymi są proteaza, amylaza, kwas fitynowy i tanina. Przy odpowiednim namoczeniu i kiełkowaniu jednak nie mamy się o co bać. Na całym świecie prowadzono badania i wprowadzono do użycia kiełkujące nasiona jako tanie, wysoko odżywcze ludzkie jedzenie. Przyjęto, że kiedy strączkowe są odpowiednio namoczone i kiełkują, ich odżywcze wartości bardzo wzrastają, zwykle do poziomu równego lub przekraczającego te w gotowanej fasoli. (Wartości odżywcze to zdolność do przetwarzania z form nieużytecznych do wartościowych: proteiny, węglowodany, witaminy i minerały). Tak jest w przypadku fasoli mung, bobu, soczewicy, ciecierzycy, groszku, fasoli, fenugreek (nasionko używane do mieszanki curry), soi i strączkowych w ogóle. Wzrost odżywczych wartości surowych kiełkujących nasionach spowodowany jest eksplozją aktywności enzymów, które rozbijają gromadzące się proteiny i skrobię w nasionach na aminokwasy, peptydy, i prostsze węglowodany potrzebne do wzrostu nasion. Nasiona są dosłownie przetrawiane przez własne proteiny i skrobię i wytwarzają w tym prosesie aminokwasy. W tym samym czasie nie odżywcze substancje jak enzymyi inne są obniżane do nieznacznego poziomu lub zanikają. Moczenie w niektórych przypadkach obniża ilość substancji nie odżywczych. Np. Moczenie przez 24 godziny w temperaturze pokojowej usuwa 66% trypsyny, z fasoli mung, 93% z soczewicy, 59%z 4 / 5

5 ciecierzycy i 100% z bobu. Wtedy w procesie kiełkowania, substancje nie odżywcze spadają do bardzo znikomych ilości. Moczenie przez 10 godzin i kiełkowanie przez 3 dni całkowicie usuwa amylazę z soczewicy. Natomiast gotowanie usuwa większość a nawet wszystkie substancje nie odżywcze. SUBSTANCJE NIE ODŻYWCZE JAKO OCHRONNE Niektóre z często używanych nie odżywczych substancji są aktualnie wzywane do ochrony przed rakiem. Chodzi tu między innymi o proteazę i taninę. Problemem w większości diet jest zbyt mała ilość tych substancji. Poważne badania wskazują na to, że proteaza jest substancja działającą anty rakowo i mamy ja w naszym arsenale. Udowodniono, że przeciwdziała rakowi okrężnicy, piersi i prostacie. Tanina jest również przedstawiana jako substancja chroniąca przeciwko rakowi (z wyjątkiem taka żołądka i płuc) kiedy jest podawana doustnie. Tanina i inne substancje mogą odgrywać dużą rolę w walce z psującymi się zębami. Tanina może również brać udział w procesie trawiennym i przynosić korzyści. Mała ilość jedzenia powoli zmniejsza wchłanianie reguluje poziom insuliny. To ma znaczenie w zapobieganiu i leczeniu cukrzycy. Małe ilości proteazy, taniny są wartościowe i mogą być uznane jako część substancji odżywczych. // 5 / 5

Podobne dokumenty

Odżywianie i osiągnięcia sportowców Autor: Douglas N. Graham D.C.

Odżywianie i osiągnięcia sportowców Autor: Douglas N. Graham D.C. Artykuł pochodzi z www.rawfoods.com Artykuł udostępniony przez "Wegetarianie w raju" http://www.vegparadise.com Tłumaczenie: Aleksandra