Błogosławieństwa DŜalsa Salana i przewodnictwo Allaha prowadzące ku Prawdzie.

Transkrypt

1 W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego. Błogosławieństwa DŜalsa Salana i przewodnictwo Allaha prowadzące ku Prawdzie. Streszczenie Kazania Piątkowego Wygłoszonego przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad(aba), Przywódcę Światowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya, w meczecie Bait-ul-Futuh w Londynie. 8 lipca 2011 r. Hudhur powiedział, iŝ w swoim ostatnim piątkowym kazaniu wygłaszanym w Berlinie w Niemczech mówił zarówno o BoŜych błogosławieństwach związanych z DŜalsa (coroczna konferencja wspólnoty), które sam widział i odczuwał, jak i o błogosławieństwach, jakich doświadczył w czasie innych programów zorganizowanych przez niemiecki DŜama at (Wspólnota w Niemczech). Zaobserwowano wiele nowych aspektów tych błogosławieństw oraz otwarto wiele nowych dróg prezentowania DŜama at, które powinny zostać w pełni wykorzystane. Podczas podróŝy do Niemiec Hudhur zatrzymał się na noc w Belgii, a w drodze powrotnej przenocował w Holandii i w obu tych miejscach zauwaŝył wiele błogosławieństw. W Belgii zorganizowano spotkanie z Hudhurem, w którym uczestniczyło około 70 osób. Niektórzy spośród nich mieli bliski kontakt z DŜama at, a Bóg otworzył ich serca oraz obdarzył ich pewnością serca i umysłu, co umoŝliwiło im złoŝenie Bai at. Hudhur powiedział im, Ŝe przybycie Obiecanego Mesjasza (as) miało miejsce współcześnie, aby mógł kontynuować zadanie swojego mistrza Świętego Proroka (saw), który sprawił, Ŝe 1/10

2 nieświadomi niczego ludzie trwający w barbarzyństwie rozpoznali prawdziwe zalety człowieczeństwa i dzięki temu poprowadził ich ku Bogu. Ludzie ci osiągnęli tak wysoki poziom duchowy i byli tak silnie związani z Bogiem, iŝ sprawy doczesne nie miały dla nich Ŝadnego znaczenia, a następnie zgodnie z koranicznym proroctwem przybył Obiecany Mesjasz (as). Ktoś ze zgromadzenia kto, jak przypuszcza Hudhur, był Ahmdi poprosił o głos. Przepełniony emocjami powiedział Hudhurowi, Ŝe słuchając jego słów o tym, iŝ takŝe dzisiaj zadaniem wyznawców Obiecanego Mesjasza (as) jest zmienianie innych w ludzi Boga przyrzekł, Ŝe się poprawi i stanie się pomocny w rozpowszechnianiu prawdziwych nauk islamu na świecie. Potem ogłosił, Ŝe pragnąłby przyłączyć się do owczarni Ahmadiyyat oraz poprosił o przyjęcie jego Bai at, aby mógł być zaliczany do wspaniałych pomocników Obiecanego Mesjasza (as). Jak powiedział Hudhur, dołączyło do niego jeszcze 7 lub 8 innych osób. Vakeelul Tabshir, Majid sahib spisuje szczegółowe sprawozdanie z podróŝy Hudhura po Europie, jakie zostanie opublikowane w Al Fazl. Hudhur dodał, Ŝe ci, którzy składali Bai at byli tym bardzo poruszeni i stwierdzili, iŝ uczynią wszystko, czego się od nich będzie oczekiwać oraz podzielą się z innymi tym, co sami otrzymali. Dzięki BoŜej łasce panuje wśród nich wielki entuzjazm i zapał. Jak powiedział Hudhur, z BoŜą łaską takŝe w Belgii odbyła się DŜalsa Salana i tam równieŝ rośnie liczba Bai at, rozwijają się stosunki Stowarzyszenia i niesienie przesłania Ahmadiyyat innym ludziom. Zaprawdę, to Bóg otworzył te wszystkie drogi i kaŝdy DŜama at powinien wyraŝać swoją wdzięczność poprzez ich efektywne wykorzystywanie, dbanie o nowych członków i kierowanie ich uwagi ku samodoskonaleniu się. W podróŝy powrotnej Hudhur zatrzymał się w Holandii. Dzisiaj rozpoczyna się tam DŜalsa; niech będzie błogosławiona pod kaŝdym względem i niechaj ci ludzie takŝe rozwijają się w Tabligh [rozpowszechnianie przesłania islamu] oraz Tarbijat [wychowanie religijne]. PoniewaŜ w Holandii podnoszą się co pewien 2/10

3 czas głosy przeciwne islamowi, muszą pracować jeszcze intensywniej i równocześnie się modlić. Zarówno DŜama at, jak i oddziały go wspomagające powinny przygotować programy przedstawiające innym nauki islamu. Hudhur spotkał się z nowymi arabskojęzycznymi Ahmadi oraz z ludźmi mającymi bliski kontakt z DŜama at. Jedna osoba spośród nich złoŝyła Bai at. Zaprawdę, Bóg skierował w naszą stronę pomyślny wiatr. Naszym obowiązkiem jest podjęcie wszelkich starań w celu jak najbardziej efektywnego wykorzystania tych błogosławieństw. Brakuje słów, aby opisać stan emocjonalny nowych Ahmadi. Bóg zesłał na DŜama at takie błogosławieństwa, Ŝe są one ewidentne nawet podczas tak krótkiej wizyty. Rewolucyjne zmiany dokonują się w kaŝdej minucie. Hudhur wyjaśnił, iŝ ludzie ci po spotkaniu z nim i rozmowie wracają pełni pasji i wigoru, niosąc światu nowy aspekt objawienia Obiecanego Mesjasza (as) :,,Pomogą ci ludzie, których My skierujemy do z nieba." (Tadhkirah, strona 442). Hudhur wyjaśnił, iŝ większość tych osób otrzymała od Boga pasję poszukiwania prawdy. Przysłowiowy mullah moŝe starać się najlepiej jak potrafi, ale to Bóg jest Tym, Który oczyszcza serca i skłania je ku Ahmadiyyat, a ludzie ci nie okazują słabości ze strachu przed światem. Hudhur powiedział, Ŝe właśnie przeglądał raport z Kamerunu, w którym pełniący tam słuŝbę misjonarz pisze, iŝ po dotarciu do terenów anglojęzycznych przesłanie Ahmadiyyat szybko rozprzestrzenia się teŝ na obszarach, gdzie ludzi posługują się językiem francuskim. W rezultacie czego wśród lokalnych mullah [duchowni muzułmańscy], którzy przybyli tu z Pakistanu wzrasta poczucie zazdrości. Kilku pakistańskich mullah przyszło do naszego meczetu, zachowywali się w obraźliwy sposób i próbowali nas zastraszyć. Ahmadi powiedzieli im, Ŝe jeśli chcą ofiarować Salat[codzienna modlitwa] niech to zrobią, a jeśli nie, to niech odejdą, bo nikt nie chce wysłuchiwać ich bezsensownych wypowiedzi. Odeszli, ale po około 60 km 3/10

4 weszli do innego naszego nowo otwartego meczetu. Większa część tamtejszego DŜama at udała się na konwencję Kalifatu do sąsiedniego DŜama at i w meczecie pozostało tylko kilka osób. Mullahowie chcieli ich przestraszyć. Ahmadi nie zwracali na nich uwagi, poniewaŝ jednak byli wśród nich zarówno lokalni mullahowie, jak i osoby pełniące wysokie stanowiska nie mogli nic zrobić. Mullahowie zabrali kilka kopii Świętego Koranu, kilka ksiąŝek, a z frontowej ściany meczetu zerwali tabliczkę i zabrali ją ze sobą. Kiedy członkowie DŜama at powrócili. powiadomiono o tym zajściu władze. Nasi przeciwnicy podjudzali wszystkich przeciwko nam, a dodatkowo mieli dobre kontakty z władzami. Kiedy jednak sprawa dotarła do naczelnego administratora, który był zaproszony przez nas na inaugurację meczetu, powiadomił nas, Ŝe jeśli ci ludzie powrócą, zaaresztuje ich i postawi przed sądem. Jak stwierdził Hudhur, być moŝe obywatele Afryki nie są biegli w wiedzy doczesnej, ale za to ich serca rozświeca wiara. Zaprawdę, odciąganie ludzi od wiary jest dziełem Szatana. To on ogłosił, iŝ jedynie ludzie czyści i szczerzy nie ulegną jego namowom, a całą resztę sprowadzi na manowce. Tak postępują więc ci, których nęci zło. Ale ci, którym ukazano prawdę i stali się szczerymi sługami Boga zawsze pozostaną silni w wierze. Następnie Hudhur zrelacjonował pewne wydarzenia, które ukazują, jak Bóg prowadzi ludzi ku prawdzie. Nasz przedstawiciel z Kirgizstanu napisał, iŝ w czasie ostatniego Ramadanu złoŝył Bai at. Jego nauczyciel nauczył go kiedyś modlitwy o prowadzenie prostą drogą, ale nigdy jej nie odmawiał. W kilka dni po tym, jak wreszcie zdecydował się ją odprawić miał sen, Ŝe stoi na jednym wzgórzu i skacze z jednego szczytu na drugi. Wokół niego było kilka małp, które nie dawały mu spokoju. Potem nagle zjawiło się coś potęŝnego, co ochroniło go przed małpami. W kilka dni po tym śnie nawiązał kontakt z naszym DŜama at. Otrzymał kilka ksiąŝek, przeczytał je i wkrótce złoŝył Bai at. Później interpretacja tego snu stała się dla 4/10

5 niego czymś oczywistym; zgodnie z hadisami współcześni przywódcy religijni są jak małpy, a DŜama at Ahmadiyya go od nich uwolnił. Pewien Ahmadi z Indonezji opowiada jak przed rokiem, zanim stał się Ahmadi, zachorował i znalazł się w szpitalu. Gdy tam przybył miał wizję Kalima-tul Shahadah [muzułmańskie wyznanie wiary] wypisanej na wielkim ekranie, na którym pojawiły się później koraniczne wersety i Ahadith wraz ze słowami " nie umieraj zanim nie zaakceptujesz islamu" oraz kilka innych zdań. Ta wiadomość dość zaniepokoiła tego człowieka, poniewaŝ był muzułmaninem. Zaczął czytać ksiąŝki i szukać w Ahadith. Po przeczytaniu hadisu o 73 sektach muzułmańskich i o tym, iŝ tylko jedna z nich jest prawdziwa, zaczął poszukiwania, ale były one bezowocne. W 1998 przeszedł na wojskową emeryturę. Spotkał pewnego oficera będącego Ahmadi i wspomniał mu o swoim zaniepokojeniu. Ten opowiedział mu o naszym DŜama at i rzekł, iŝ niezmiernie waŝne jest, aby takie DŜama at miało wyznawców i Imama, który funkcjonuje na poziomie ogólnoświatowym. Ów oficer dodał, Ŝe Światowa Wspólnota Ahmadiyya jest jedyną, którą ma jednego Imama na cały świat, Khalifatul Masih [Następca Obiecanego Mesjasza]. Tego człowieka niepokoiły jednak negatywne opinie o Obiecanym Mesjaszu (as), jakie słyszał od mullah, jednak oficer Ahmadi przedstawił mu wszystkie fakty. W rezultacie jego wiara wzrastała i złoŝył Bai at (deklaracje wstąpienia do Ahmadiyya). Teraz wykazuje się wręcz obsesyjnym zapałem do Tabligh. Amiir sahib z Gambi napisał, Ŝe w wiosce zwanej Sarai Mahmood, Ahmadi i ludzie nie będący Ahmadi wspólnie ofiarowywali Salat. Nie-Ahmadi wybudowali meczet w sąsiedniej wsi. Jeden z mieszkańców zdecydował się pójść tam na Modlitwę Piątkową. Ale przed wyjściem trochę się zdrzemnął i miał sen, w którym usłyszał, iŝ meczet, który chce porzucić jest przez Boga bardziej akceptowany niŝ ten drugi. Po przebudzeniu poszedł do meczetu Ahmadiyya i opowiedział obecnym tam ludziom swój sen. Stwierdził, Ŝe Ahmadiyyat na 5/10

6 pewno mówi prawdę i złoŝył Bai at. TakŜe w Gambii zdarzyło się, Ŝe pewien człowiek we śnie widział jasnoskórych ludzi w pakistańskim ubraniu i zapytał ich, kim są. Usłyszał odpowiedź, iŝ są z Qadian i przyszli z Mahdim. Człowiek, któremu to się przyśniło nigdy wcześniej nie słyszał o Qadian. Później, gdy spotkał naszego Amira sahiba powiedział ludziom, Ŝe we śnie spotkał ludzi takich, jak on i bezzwłocznie złoŝył Bai at. Teraz jest gorliwym Ahmadi bardzo hojnym w dawaniu datków finansowych i prowadzi poboŝne Ŝycie. Muhammad Ramzan sahib przyszedł do naszego domu misyjnego i wyraził chęć przyłączenia się do DŜama at. Misjonarz zapytał go, czy został dokładnie zapoznany z DŜama at. Usłyszał odpowiedź, Ŝe Ramzan sahib zmarnował juŝ zbyt duŝo czasu, bo trzykrotnie był prowadzony tą drogą we śnie i jest pewien, iŝ chce złoŝyć Bai at. Powiedział, Ŝe prosił Boga o przewodnictwo i we śnie po trzykroć widział meczet Ahmadiyya. Muhammad Rabe sahib z Algierii napisał, Ŝe przez pewien czas oglądał MTA i był zdumiony usłyszawszy poglądy na temat śmierci Jezusa (as), DaŜŜal [Antychryst] i Imama Mahdiego. Kiedy odprawił Istikharah [specjalna modlitwa] we śnie ujrzał siebie w meczecie wraz z Mustapha Thabit sahibem i innymi osobami, które pytały go, jak dowiedział się o Imamie Mahdim. Odpowiedział :,,dzięki Istikharah. Stał się Ahmadi, co doprowadziło do tego, Ŝe porzucili go jego przyjaciele, ale powiedział, Ŝe wszystko, czego pragnie to BoŜe zadowolenie. Misjonarz z Zimbabwe napisał, Ŝe pewien urzędnik z Muslim Youth złoŝył Bai at. Zanim stał się muzułmaninem chciał wstąpić do chrześcijańskiego kościoła. Przy pierwszej próbie przyłączenia się do baptystów rozchorował się ich ksiądz, 6/10

7 przy drugiej jego matka, a przy trzeciej zerwała się taka ulewa, Ŝe nikt nie mógł dotrzeć do kościoła. Miał sen, w którym stał w tłumie, a Jezus (as) go przyzywał, ale nie mógł do niego dotrzeć. Zrezygnował więc z tego pomysłu. Przed swoim Bai at miał sen, w którym całego jego ciało aŝ po szyję było zanurzone w bagnie, kiedy ktoś go z niego wyciągnął. Nasz misjonarz zapytał, czy pamięta osobę, która w tym śnie wyciągnęła go z bagna, na co otrzymał twierdzącą odpowiedź. Kiedy pokazał temu człowiekowi zdjęcie Obiecanego Mesjasza (as), ten go rozpoznał. Misjonarz z Burkina Faso napisał, Ŝe pewien 75-letni człowiek złoŝył Bai at mówiąc, iŝ widział we śnie świętego, który powiedział mu, Ŝe Hadhrat Adam juŝ przyszedł i powinien zostać zaakceptowany. Po miesiącu znowu przyśnił mu się ten sam sen. Powiedziano mu, Ŝe Bóg nadał imię Adam Obiecanemu Mesjaszowi (as), co go zadowoliło. Nie tylko złoŝył Bai at, ale przeprowadzi Tabligh w swojej rodzinie w wyniku czego Bai at złoŝyło sto dalszych osób. Pani Haallal sahiba z Egiptu widziała we śnie Imama Mahdiego i jego DŜama at idących po wodzie. Zapytała, czy moŝe się przyłączyć, a oni odpowiedzieli, iŝ zabiorą ją w drodze powrotnej. W oparciu o ten sen zaczęła badać sufizm, ale nie dało jej to satysfakcji. Pewnego dnia przeglądając programy telewizyjne natrafiła na MTA i ze zdumieniem zauwaŝyła tam osobę, którą widziała w swoim śnie, jak chodzi po wodzie. Napisała do Hudhura, Ŝe widziała go w swoim śnie. Hudhur wyjaśnił, iŝ pokazywanie przez Boga ludziom w snach osób z Kalifatu ma na celu uświadomienie im, Ŝe po Obiecanym Mesjaszu (as) jego Kalifat nadal dba o kontynuowanie jego misji. Nasz misjonarz z Beninu napisał, iŝ ich nowa pomoc domowa o imieniu Lateefa była chora i nie przyszła do pracy przez 2-3 tygodnie. W czasie, gdy wróciła, w Anglii odbywała się DŜalsa Salana. Powiedziała Ŝonie murrabiego [wychowawca], Ŝe w czasie choroby kilkakrotnie miała sny, które bardzo ją 7/10

8 poruszyły. Gdy była chora modliła się do Boga, aby jej wybaczył i pozwolił jej umrzeć gdy będzie na właściwej drodze. We śnie wydawało jej się, Ŝe jej pokój wypełnia światło i pojawia się święty człowiek w pięknym białym turbanie, który na nią kiwa. W kolejnym śnie widziała, jak ten święty wchodzi do duŝego białego domu i coś mówi trzymając za ręce innych ludzi. Byli tam ludzie róŝnych ras, którzy powtarzali jego słowa. Potem człowiek ten wstał i wygłaszał wykład o Świętym Proroku (saw). Dzień, w którym opowiadała swój sen był na DŜalsa w Wielkiej Brytanii dniem międzynarodowego Bai at. Zabrano ją do meczetu, aby mogła obejrzeć to wydarzenie w telewizji. Kiedy zaczęła oglądać MTA bezustannie powtarzała, iŝ to właśnie widziała we śnie. Podczas międzynarodowego składania Bai at Hudhur wszedł do wielkiego białego namiotu, a ona zauwaŝyła, " patrzcie, wchodzi do wielkiego białego domu", co wcześniej widziała w swoim śnie. Murrabi sahib wyjaśnił jej, Ŝe oczywistym jest, iŝ to Bóg ją prowadzi i wezwał ją sam Khalifatul Masih. Powiedziała, Ŝe chociaŝ powtarzała te słowa, to nie zastanawiała się nad nimi. Gdy powiedziała to swoim rodzicom, byli na nią bardzo źli. Po jakimś czasie przyszła zapłakana i powiedziała, Ŝe ten święty człowiek ( Hudhur Aqdas) znowu jej się przyśnił i opowiadał jej o Świętym Proroku (saw). Była zagubiona, bo wiedziała, Ŝe śmierć moŝe nadejść w kaŝdej chwili zwłaszcza, Ŝe miała ponad 50 lat. Potem zdecydowała się zostać Ahmadi, złoŝyła Bai at i zaczęła płacić chanda [ datek od dochodu na rzecz potrzebujących]. Hudhur powiedział, Ŝe istnieje niezliczona ilość dalszych podobnych relacji i niektóre z nich przedstawi na zbliŝającej się DŜalsa. Nie jest jednak moŝliwe przytoczyć je wszystkie i dlatego zdecydował się przedstawiać je w ciągu całego roku. Dodał, iŝ nowi i długoletni Ahmadi powinni modlić się o wzmocnienie swojej wiary i wysławiać Boga będąc Mu wdzięcznymi, bo wszystko dzieje się jedynie dzięki Jego łasce i On ukazuje nam drogę prawdy. Niechaj stale nam ją wskazuje. 8/10

9 Następnie Hudhur ogłosił, Ŝe po Modlitwie Piątkowej poprowadzi modlitwy pogrzebowe w intencji: Dr. Syed Farooq Ahmad sahib, który pochodził z Indii i mieszkał w Birmingham w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 6 lipca. Tytuł lekarza uzyskał w 1958 roku na Patna University, a w 1964 roku przyjechał do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Royal College of Surgeon ( Królewski Studium Chirurgiczne) i pracował jako lekarz pierwszego kontaktu. Był bardzo prostym, szczerym i współczującym człowiekiem. Wykazywał wiele entuzjazmu w pracy Tabligh i miał moŝliwość sprowadzenia wielu rodzin na łono Ahmadiyyat. SłuŜył DŜama at jako sekretarz Tabligh, Zaeem Ansarullah, Sadr DŜama at i regionalny Ameer. Zawsze z zapałem uczestniczył w finansowych Tehrik. Jako Amiirowi danego rejonu zostało mu umoŝliwione wybudowanie meczetu Darul Barakat w Birmingham i kilku innych meczetów. Był moosi. Jego młodszy brat, Syed Laeeq Ahmad był jednym z męczenników z Lahore; cała jego rodzina jest szczerze oddana DŜama at. Niech Bóg go wywyŝszy. Sadiqa Quasida sahiba zmarła 21 marca w wieku 57 lat. Była nauczycielką i utrzymywała dobre stosunki z lokalnymi mieszkańcami. Jej dom był jedynym domostwem Ahmadi w okolicy, co wywoływało wiele przykrych zajść, ale zawsze wykazywała się wytrwałością. Była bardzo lojalna wobec DŜama at. Była poboŝną kobietą, regularnie odprawiającą modlitwy i posiadającą wielki zapał w pracy Tabligh. Bardzo regularnie uiszczała chanda i gorliwie przestrzegała zasady noszenia purda. Była moosia. Shahid Talpur mieszkał w Adelajdzie w Australii i 2 czerwca zginął w wypadku przechodząc przez ulicę tuŝ przed własnym domem. Miał 38 lat. Studiował inŝynierię elektryczną, a obecnie pracował jako analityk sieci komputerowych. Kiedy słuŝył jako Qaid (przywódca grupy w organizacji Ahmadiyya) w Pakistanie w swoim majlis był jednym z najbardziej uznawanych Qaid. W /10

10 roku wraz z innymi 21 Ahmadi stał się więźniem politycznym. Jego ojciec był uznanym prawnikiem i sędzia zaproponował, Ŝe wypuści jego syna za kaucją. Jednak jego ojciec odrzekł, iŝ jego synami jest wszystkich 22 męŝczyzn, więc albo uwolni wszystkich, albo i tego jednego pozostawi w zamknięciu. Uwolniony Shahid Talpur woził swoim autem innych Khuddam na rozprawy sądowe przez kolejne 8 lat. Wyjechał do Australii w 1999 roku i takŝe tam słuŝył DŜama at na róŝne sposoby. W dniu swojej śmierci udał się z członkami komitetu Masjid, aby sprawdzić kilka stron. TuŜ po powrocie, przy przechodzeniu przez ulicę uległ wypadkowi i zmarł. Nad jakimkolwiek powierzonym mu przez DŜama at zadaniem pracował sumiennie i uczciwie. TakŜe jego śmierć nastąpiła w trakcie pracy dla DŜama at, co jest wielkim zaszczytem. Był bardzo uprzejmą osobą, gorliwym wiernym, który osobiście pomagał potrzebującym. KaŜdemu okazywał szacunek i był moosi. Pozostawił wdowę i trzy córki. Niech Bóg go wywyŝszy. 10/10