Błogosławieństwa finansowej ofiarności w Muzułmańskiej Wspólnocie Ahmadiyya

Transkrypt

1 W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego Błogosławieństwa finansowej ofiarności w Muzułmańskiej Wspólnocie Ahmadiyya Streszczenie Kazania Piątkowego Wygłoszonego przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad(aba), Przywódcę Światowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya w meczecie Bait-ul-Futuh w Londynie. 4 listopada, 2011 r. Obiecany Mesjasz (as) napisał: Ten skromny człowiek został posłany jedynie po to, aby zanieść BoŜemu stworzeniu przesłanie, Ŝe pośród współczesnych światowych religii prawdziwą i zgodną z wolą Boga jest ta, którą przyniósł Koran.,,Nie ma boga poza Allahem, a Muhammad jest Jego Posłańcem", to drzwi prowadzące do zbawienia. Hadhrat [arab. Jego Ekscelencja] Mirza Ghulam Ahmad (as) był gorliwym wyznawcą Proroka (saw) i został w naszych czasach wyznaczony przez Boga, aby rozpowszechniał nauki Koranu, niosąc je wszystkim mieszkańcom Ziemi, i to w ich ojczystym języku. Był BoŜym wybrańcem, który niósł wysoko sztandar ze słowami,,nie ma boga poza Allahem, a Muhammad jest Jego Posłańcem" i wskazywał drogę zagubionemu światu. Jego obszerne, wyczerpujące i pełne duchowości pisma i dzieła wskazują na to, Ŝe bez zastrzeŝeń wypełnił nałoŝone na niego obowiązki. Za jego czasów doczesne środki przekazu, które umoŝliwiałyby realizację tak kolosalnego zadania, nie były dostępne. JednakŜe on pokładał całkowite zaufanie i bezgranicznie wierzył Bogu. Nigdy nie polegał na świeckich moŝliwościach i zawsze, w zaleŝności od potrzeb, szukał BoŜego wsparcia. Ale Bóg polecił nam przygotowanie środków doczesnych, które 1/11

2 umoŝliwią i będą wspomagać realizację powierzonego nam zadania i dlatego Obiecany Mesjasz (as) poprosił swoich wyznawców o wsparcie finansowe. Ale nadal nie polegał na nikim. BoŜy wybrańcy tak, jak Obiecany Mesjasz (as), zawsze apelowali o datki finansowe, które pomogłyby w realizacji ich misji, ale on zawsze przypominał, Ŝe bezgranicznie ufa Bogu, Który obiecał, iŝ jego zadanie zostanie wypełnione. Nie było to jedynie proste oświadczenie uczynione w maleńkiej miejscowości w Indiach, bo cały świat jest świadkiem, jak to przesłanie rozprzestrzeniło się z maleńkiej wioski na resztę kraju, a potem na cały szeroki świat i dotarło aŝ do państw Zachodu. Wielu wpływowych kapłanów i innych przeciwników islamu, którym zdawało się, Ŝe są potęŝni stanęło po stronie opozycji i zostali oni upokorzeni, albo zniszczeni poprzez BoŜe postanowienia. Świadkami tego upokorzenia były nie tylko Indie, ale teŝ Europa i Ameryka. Na nieszczęście oczy muzułmańskich religijnych uczonych i ludzi uznawanych za świętych nadal pozostają zamknięte. Przeciwnie, rozmiary i intensywność ich wrogości jeszcze wzrastają. Jednak nikt nie jest w stanie przeciwstawić się BoŜym decyzjom. MoŜna to zaobserwować nawet w dniu dzisiejszym, gdy za kaŝdym razem, kiedy Stowarzyszenie jest poddawane presji w taki, czy inny sposób, to jeszcze bardziej się rozrasta i rozwija. Dzieje się tak, poniewaŝ nasza organizacja cały czas ma na względzie cel przybycia Obiecanego Mesjasza (as) i jego słowa zapisane w ulotce Al Wasijjat [Wola]: Bóg Wszechmogący pragnie przyciągnąć do Jedności Boga i Jego sług zgromadzonych pod sztandarem jednej wiary wszystkich, którzy Ŝyją w róŝnych miejscach na świecie, czy to w Europie, czy teŝ w Azji, a którzy odznaczają się cnotliwą naturą. Zaprawdę, to jest celem Boga, dla którego realizacji zostałem posłany do świata. Dlatego wy takŝe powinniście do tego dąŝyć, ale z łagodnością, uczciwością i Ŝarliwymi modlitwami. (Wola, strona 8-9) 2/11

3 Zadanie zgromadzenia ludzi w jednej religii, umocnienie Jedności Boga i królestwa Koranu, sprowadzenie cnotliwych pod sztandar Proroka (saw) to ekstensywna oraz wspaniała misja wypełniana przez Obiecanego Mesjasza (as), którą powierzył swojemu Stowarzyszeniu. Ten cel nie moŝe zostać osiągnięty bez dokonania czystych przemian w sobie samym, bez poświęcenia i bez modlitw. Właśnie te aspekty pozwolą nam być świadkami rozwoju, który decyzją Boga jest przeznaczeniem Stowarzyszenia. Zaprawdę, staramy się postępować zgodnie z tymi zasadami. InshaAllah [arab. jeśli Allah zechce], zawsze będziemy odnosić sukcesy, o ile będziemy oddawać się modlitwie. Kiedykolwiek zwracamy się do Stowarzyszenia z jakimś apelem, to z BoŜą łaską odpowiedź na niego jest pełna entuzjazmu, a jego członkowie prześcigają się w modlitwach i ofiarności. Hudhur przypomniał teŝ o dodatkowym poście i modlitwach. Listy, jakie otrzymuje wskazują na to, iŝ ludzie gorliwie się w to zaangaŝowali. I nie są to jedynie Ahmadi pakistańskiego pochodzenia, którzy obficie się modlą, ale równieŝ ludzie z Afryki, Europy, Ameryki i z innych rejonów świata, którzy nie pochodzą z Pakistanu, ale modlą się w intencji swoich pakistańskich braci oraz w intencji wszystkich Ahmadi borykających się z problemami i to na całym świecie. Kiedy poprosi się o wsparcie finansowe, to ich ofiarność jest zdumiewająca. Obecnie bardzo istotna dla pracy Tabligh [arab. szerzenie przesłania islamu] jest publikacja ksiąŝek i innej literatury, zakładanie nowych misji i dbanie o juŝ istniejące, budowa meczetów i domów misyjnych oraz organizowanie róŝnych środków przekazu, bez których nie sposób się obejść w tej epoce informatycznej komunikacji. To wszystko wymaga wsparcia finansowego ze strony naszych członków. Wspaniałym środkiem Tabligh jest MTA, która korzysta obecnie z 4 róŝnych stacji satelitarnych, które umoŝliwiają jej dotarcie do najdalszych zakątków świata. Nasze przesłanie jest transmitowane w 7-8 najpopularniejszych językach. W tym celu równieŝ potrzebne są środki 3/11

4 finansowe. Trzeba dodać, Ŝe datki wpłacane do Stowarzyszenia są większe niŝ kiedykolwiek. Jak kaŝdego roku, Hudhur ogłosił w dniu dzisiejszym początek nowego roku Tahrik DŜadid. Przypomniał teŝ, iŝ w czasie, gdy Hadhrat Musleh Małuud [Obiecany Reformator, Khalifatul Masih II] (ra) zainicjował Tahrik DŜadid pojawili się ludzie dąŝący do usunięcia z powierzchni ziemi przesłania Obiecanego Mesjasza (as). Jednak, gdy wylansowano Tahrik DŜadid odpowiedź Stowarzyszenia była przytłaczająca i w dniu dzisiejszym jesteśmy obecni w 200 państwach, a w całym świecie za pośrednictwem MTA dokonały się rewolucyjne zmiany. Ofiarność Stowarzyszenia odbywa się pod patronatem Kalifatu, aby wypełnić cel postawiony przed nami przez Obiecanego Mesjasza (as). Gdyby tylko muzułmanie, którzy twierdzą, iŝ miłują Proroka (saw) mogli to zrozumieć i przyłączyli się do tego, kogo wyznaczył Sam Bóg oraz zaoferowali mu swoje wsparcie. Wówczas byliby świadkami tego, jak ich utracona reputacja zostaje odbudowana, jak są respektowani i szanowani przez wielkie potęgi. śaden Ŝałosny karykaturzysta, wydawca czasopisma, ani nikt inny nie ośmieliłby się obraŝać publicznie Proroka Muhammada (saw). Obecnie pewien francuski magazyn znowu dopuścił się nikczemnego ataku na osobę Proroka (saw), co nas bardzo zraniło. Hudhur poprosił francuski DŜama at, aby zaprotestował przeciw takim bezprawnym środkom wyrazu i uświadomił ludziom oraz ostrzegł ich, Ŝe takie ataki mogą ściągnąć na nich BoŜą karę. Tak, czy tak świat zmierza ku destrukcji. Niektóre rejony zostały dotknięte przez katastrofy naturalne, a inne są wyniszczane przez narastające problemy finansowe. Dzieje się tak, poniewaŝ ludzie zapomnieli o Bogu i obraŝają tych, których On umiłował. Z brawurą szaleńca przeciwstawiają się BoŜemu poczuciu honoru. Świat trzeba ostrzec przed BoŜym gniewem i przypomnieć mu o bojaźni BoŜej. Tą pracę wykonują Ahmadi. Gdyby zrozumiała to reszta muzułmanów, to nie tylko ich świat stałby się piękniejszy, ale w efekcie staliby się równieŝ odbiorcami BoŜych błogosławieństw. 4/11

5 W czasie, gdy grupa muzułmanów głosiła swoje zarozumiałe teorie chcąc zniszczyć Ahmadiyyat, Hadhrat Musleh Małuud (ra) zainicjował program Tahrik DŜadid, aby rozpowszechnić Ahmadiyyat, prawdziwy islam na całym świecie, a odpowiedź Stowarzyszenia była niewiarygodna. Dzisiaj jesteśmy świadkami zbierania owoców, jakie przyniosło Tahrik DŜadid i Ahmadiyyat. Kiedy cały świat jest uwikłany w problemy finansowe, nasi członkowie nie tylko płacą obowiązkową składkę (czanda), ale są takŝe gotowi do dodatkowych poświęceń i wpłacają środki na program Tahrik DŜadid. Ofiarność Ahmadi napełnia serca BoŜą chwałą. Hudhur dodał, iŝ nie sposób określić ze stuprocentową pewnością dokąd doprowadzi nas ten kryzys finansowy i jakie osiągnie rozmiary. Ale nie trzeba panikować, a Ahmadi powinni w kaŝdym razie jako środek zapobiegawczy zaopatrzyć swoje domy w kilkudniowy zapas suchego prowiantu. Wyjaśnił, iŝ w krajach nierozwiniętych ludzie są przyzwyczajeni do takiej sytuacji i w ten sposób się zabezpieczają, ale tu na Zachodzie ludzie nie znają takich problemów i nie wiedzą, jak radzić sobie w kryzysowej sytuacji. Po raz ostatni napotkali takie trudności w czasach drugiej wojny światowej, a nowe pokolenie nie ma pojęcia, co moŝe się zdarzyć. Hudhur powiedział, Ŝe powinniśmy w trakcie podejmowania kroków zapewniających naszym rodzinom zapasy poŝywienia modlić się, aby Bóg pozwolił światu rozpoznać swojego Stwórcę i uchronić się przed zesłaną przez Niego karą. Następne Hudhur zrelacjonował kilka wydarzeń związanych z finansową ofiarnością Stowarzyszenia. Nasz misjonarz z WybrzeŜa Kości Słoniowej pisze, Ŝe pewien człowiek złoŝył bai at w 2009 roku i natychmiast zaczął płacić składkę (czanda) w ustalonej wysokości. Pewnego dnia mówił on o błogosławieństwach takich darów, kiedy to ktoś, kto złoŝył bai at w 2004 roku postanowił podwyŝszyć swoją składkę. Jeszcze nie wpłacił zaoferowanej kwoty, kiedy jego dochody wyraźnie wzrosły. 5/11

6 Udał się do misjonarza i podwoił czanda, którą wcześniej zwiększył oraz od razu ją wpłacił. Nasz misjonarz z Gwinei pisze, iŝ pewien młody człowiek przyłączył się do Stowarzyszenia, po długim okresie pracy Tabligh. Był on architektem i pracował w pewnej firmie budowlanej otrzymując przeciętną wypłatę. Interesował się znaczeniem czandy Łasijjat, czandy aam i czandy DŜalsa Salana, które zostały ustanowione za Ŝycia Obiecanego Mesjasza (as). Po uzyskaniu wyjaśnień natychmiast chciał płacić czanda Łasijjat, ale wytłumaczono mu, iŝ najpierw musi wstąpić do tego programu. Natychmiast przyłączył się do Łasijjat i zaczął wpłacać dziesiątą część swoich przychodów. Brał równieŝ udział w innych zbiórkach finansowych. Wkrótce rozpoczął własną działalność gospodarczą, a teraz jest właścicielem firmy i jest znany w całym kraju ze swojej uczciwości. Otwarcie mówi kaŝdemu, iŝ zawdzięcza to błogosławieństwom wynikającym ze wstąpienia do Stowarzyszenia Obiecanego Mesjasza (as) i programu Łasijjat. Misjonarz z Ghany pisze, Ŝe pewien Ahmadi opisał mu, jak ofiarowywał Salat pod gołym niebem, w praŝącym słońcu znajdując się na rozległym terenie i pomyślał, Ŝe naleŝałoby tu zbudować meczet. Dokonał tego, a wybudowany przez niego meczet moŝe pomieścić 300 osób. Teraz wykańczane są jego minarety. Bardzo trudno jest zorganizować transport materiałów budowlanych potrzebnych do budowy meczetu do tak odległego miejsca, ale temu szczeremu Ahmadi udaje się to, pomimo ponoszenia wysokich kosztów. Sadr LaŜna [przewodnicząca wewnętrznej organizacji kobiet] z WybrzeŜa Kości Słoniowej pisze, Ŝe z okazji 50-tego jubileuszu istnienia DŜama at [Wspólnota] w tym kraju zaapelowano o budowę meczetu. Wiele członkiń LaŜna przyrzekło przeznaczyć na ten cel setki tysięcy w lokalnej walucie, a sekretarz Tahrik DŜadid będąca bardzo szczerą osobą nawet od razu wpłaciła te pieniądze. 6/11

7 Hudhur wyjaśnił, Ŝe wprawdzie w przeliczeniu na euro, czy dolary są to małe sumy, ale dla mieszkańców Afryki to powaŝne kwoty i wielkie poświęcenie z ich strony. Amiir [przewodniczący] sahib z Burkina Faso napisał, Ŝe niektórzy słysząc wypowiedź misjonarza uznali, iŝ chociaŝ są biedni, to zwiększą swoje miesięczne czanda do tysiąca w lokalnej walucie. Nadeszła pora deszczowa i chociaŝ ludzie borykali się z kłopotami, jakie z sobą przyniosła, to ich plony zapowiadały się wyjątkowo dobrze. Wzrosła teŝ jego wiara w płacenie czanda i obiecał zwiększyć swoją składkę w Tahrik DŜadid. Jego zbiory równieŝ były wyjątkowo owocne, a on podwoił swoją czanda w Tahrik DŜadid. Amiir sahib z Burkina Faso napisał teŝ o pewnym starszym człowieku, który jest w swojej rodzinie jedynym ahmadi. Z powodu podeszłego wieku i chorób nie odprawiał zbyt regularnie Salat, co go bardzo zasmucało. W tym roku, po złoŝeniu bai at zapłacił czanda w lokalnej walucie. Okazując taką ofiarność, nie pragnął w ten sposób uzyskać poprawy stanu zdrowia, a tymczasem nie tylko, Ŝe mógł regularnie odmawiać Salat, ale zaczął teŝ ofiarowywać nocna modlitwa TahaŜŜud. Sam wierzy, iŝ to wszystko wynika z błogosławieństw, jakie spłynęły na niego z powodu jego ofiarności. Amiir sahib z Australii pisze, Ŝe po rozpoczęciu roku Tahrik DŜadid w listopadzie 2010, na podstawie instrukcji Hudhura, wszystkie miejscowe oddziały zostały poproszone, aby zwiększyły swoje składki w Tahrik DŜadid. Melbourne obiecało je podwoić. Pracowali nad tym usilnie i z BoŜą łaską ich Tahrik DŜadid wzrósł o 164%, a w przypadku Canberry było to 75%. Inspektor Tahrik DŜadid z Indii relacjonuje, iŝ podczas podróŝy Tamila Nadu odbyło się spotkanie Tarbijjat [religijne wychowanie], na którym 7/11

8 poinformowano o Tahrik DŜadid. Po zebraniu przyjmowano obietnice, co do wielkości składek na przyszły rok. Jedna osoba przyrzekła 20,000, inna 100,000. Były tam teŝ obecne jego dwie małe córeczki, które są Łaqfe Nau. Gdy tylko wrócił do domu zadzwonił, aby powiedzieć, Ŝe jego córki uwaŝają, iŝ jego deklaracja była niewystarczająca i dlatego prosi o podwyŝszenie jej do 150,000. W Indiach, kiedy to przedstawiciel Tahrik DŜadid podróŝował po Kaszmirze spotkał pewnego starszego człowieka, który zakończył pracę i był na państwowej emeryturze. Ale jego leki kosztowały więcej, niŝ otrzymywał od państwa i dlatego uznał, Ŝe nie da rady podwyŝszyć swojej czanda. Dopytywał się jednak o cel wizyty przedstawiciela Tahrik DŜadid i kiedy dowiedział się, Ŝe prośba o wzrost składek była oparta o słowa Hudhura powiedział, Ŝe dopóki będzie Ŝył będzie przestrzegał jego instrukcji. Nie tylko, Ŝe podwyŝszył wysokość swojej składki, ale od razu wpłacił połowę tej sumy. Dalszy Vakilul Maal (skarbnik) z Pakistanu pisze, Ŝe pewien Ahmadi z Sind przyrzekł wpłacić 50,000, chociaŝ sytuacja panująca w tamtym rejonie jest bardzo trudna z powodu obfitych opadów. Vakilul Maal sahib poprosił go, aby zwiększył swoją ofertę, gdyŝ pomimo silnego deszczu, jaki zaszkodził jego uprawom jest dobrze sytuowanym człowiekiem. Lekko zawstydzony podwyŝszył składkę do 500,000 i natychmiast ją zapłacił. Po kilku dniach zadzwonił ponownie i powiedział, Ŝe Vakilul Maal sahib przyszedł do niego jako przedstawiciel obecnego Kalifa i duch przyrzeczenia bai at, jakie złoŝył wymaga od niego, aby jego czanda była odpowiednio wysoka, dlatego obiecuje wpłacić równy milion. Później jego Ŝona podarowała Tahrik DŜadid swoją biŝuterię. Zadzwonił, aby powiedzieć, Ŝe Ŝona nalegała, aby odniósł jej klejnoty jeszcze tego samego wieczora chociaŝ powiedział, Ŝe to nie byłoby bezpieczne, ale ona upierała się, iŝ tak to powinno być zrobione. Hudhur rzekł, Ŝe kaŝdy dar jest w oczach Boga akceptowany, o ile wspierają go czyste intencje. Uwzględniając panującą sytuację człowiek nie powinien ulegać emocjom, ale musi zachować wszelką ostroŝność. Dzięki BoŜej łasce wszystko dobrze się układa, ale nie wolno bez potrzeby ryzykować. 8/11

9 Nasz misjonarz z Kazachstanu napisał, iŝ pewien nowo nawrócony Ahmadi podarował duŝo ziemi na główny meczet i dom misyjny. Zakupił teŝ budynek, który przekazał na rzecz Stowarzyszenia. W innym mieście kupił tereny, które takŝe przekazał na budowę meczetu. Jego dary to ponad 495,000 dolarów. Sekretarz Tahrik DŜadid z Niemiec relacjonuje, Ŝe pewna kobieta przekazała na rzecz tego programu 1000 euro, które oszczędzała na zakup biŝuterii. Wiele członkiń niemieckiej LaŜna przekazało swoje klejnoty na fundusz Tahrik DŜadid. Pisze on teŝ, iŝ podczas jego podróŝy ktoś dał mu kartkę, na której napisano, iŝ przekaŝe na Tahrik DŜadid 20,000 euro, ale chce pozostać anonimowym darczyńcą. Opowiadał o tym w dalszym mieście, które odwiedzał. Potem tam takŝe otrzymał od kogoś kartkę z wiadomością, iŝ ofiarowywuje 21,000 na Tahrik DŜadid. Jak powiedział Hudhur, jest to zaledwie kilka incydentów i być moŝe nie są w Ŝaden sposób wyjątkowo inspirujące, ale wybrał je całkowicie przypadkowo. Następnie Hudhur ogłosił początek 78-ego roku Tahrik DŜadid. Poinformował, iŝ zgodnie z otrzymanymi raportami składki zebrane na całym świecie wyniosły 6,631,000 funtów. Suma ta jest większa o 1,162,000 funtów od tej zebranej w roku ubiegłym i wykazała największy, jak dotychczas roczny wzrost. W tym roku wzrosła takŝe liczba ofiarodawców i wysokość datków pomimo pogarszającej się sytuacji ekonomicznej, a to zwłaszcza w Europie. Niech Bóg sprawi, aby tak jak globalny kryzys nie wpłynął na ofiary Tahrik DŜadid, nie miał teŝ wpływu na inne nasze plany. Pomimo trudnej sytuacji finansowej panującej w Pakistanie, tamtejszy DŜama at zajął pierwsze miejsce w zbiórce Tahrik DŜadid. Drugie było USA, trzecie Niemcy, a czwarte miejsce zajęła Wielka Brytania. W ubiegłym roku Wielka Brytania była na miejscu drugim, ale w tym roku Niemcy usilnie pracowali nad zdobyciem lepszej pozycji. Piąte 9/11

10 miejsce zajęła Kanada, szóste Indie, siódme Indonezja, ósme Australia, dziewiąte kraje arabskie, a dziesiąte Szwajcaria. W wielkości datków na osobę (bez uwzględnienia krajów arabskich) wiodło USA (118 funtów na osobę), a zaraz za nim Szwajcaria. Z BoŜą łaską do Tahrik DŜadid dołączyło 109,000 nowych ofiarodawców. Jak powiedział Hudhur, ta liczba moŝe być jeszcze większa. Hudhur wcześniej zwrócił się do krajów afrykańskich, aby ulepszyli działalność swoich oddziałów w tym zakresie i państwem, które najlepiej wywiązało się z tego zadania była Nigeria. Wśród krajów afrykańskich pierwsze trzy pozycje zajęły odpowiednio: Ghana, Mauritius i Nigeria. Gambia i Burkina Faso takŝe dołoŝyły wszelkich starań. W Pakistanie pierwsze trzy pozycje naleŝą do Lahore, Rabwah i Karachi. W USA pierwsze miejsca zajęły poniŝsze DŜama at: LA Inland Empire, Detroit, Silicon Valley, Chicago West, Harrisburg, Dallas, LA West, Boston, Silver Spring i Potomac. W Wielkiej Brytanii najlepszymi okazały się DŜama at z Fazl Mosque, New Malden, Worcester Park, Cheam, Scunthorp, Mosque West, West Hill, Baitul Futuh, Raynes Park i Manchester South. Wśród regionów pierwsze trzy miejsca naleŝą do Londynu, North Eastu i Midlandu. Wśród małych maŝalis pierwszymi były: Bromley, Lewisham, Leamington Spa, Wolverhampton i Spen Valley. W Kanadzie pierwsze miejsca zostały zajęte przez DŜama at z : Edmonton, Vaughan West, Peace Village West, Surrey East i Saskatoon. Indie znalazły się wprawdziw na miejscu szóstym, poniewaŝ jednak jest to kraj, w którym znajduje się Qadian i w którym miało miejsce przybycie Obiecanego Mesjasza (as) Hudhur wymienił kilka pierwszych regionów: Kerala, Tamil Nadu, Andhra Pradesh, jammu Kaszmir, Bengal, Karnataka, Orissa, Punjab, Uttar Pradesh i Dehli. Na pierwszych miejscach znalazły się miasta: Kerala, Kalikat, Hyderabad, Kalkuta, Kannur Town, Qadian, Chennai i Delhi. Hudhur powiedział, Ŝe wzrost datków na Tehrik DŜadid by imponujący. Fundusz ten jest funduszem centralnym i poszczególne kraje nie mają w nim swoich udziałów. Pokrywa on wydatki krajów nierozwiniętych jak i koszty centrum. Jednak w tym roku, gdy wzrost ofiarność był tak wyjątkowy Hudhur 10/11

11 postanowił przeznaczyć część tej kwoty na rzecz krajów znajdujących się na pierwszych pozycjach. Składki USA wzrosły o 188,000 funtów i Hudhur dał im 100,000. W Niemczech składki wzrosły o 300,000 i otrzymali 150,000. Hudhur dodał, Ŝe te pieniądze są przeznaczone na budowę meczetów w USA i w Niemczech. Wzrost ofiarności w Wielkiej Brytanii był równieŝ znaczący i otrzymała 50,000 funtów na budowę meczetów, poniewaŝ teraz takŝe ten kraj skupia się na stawianiu nowych meczetów. Hudhur podsumował wypowiedź modlitwą, aby Bóg pobłogosławił to nasze przedsięwzięcie i umoŝliwił nam okazywanie jeszcze większej ofiarności w przyszłości. Hudhur ogłosił prowadzenie po Salat modlitwy pogrzebowej in absentia za Masood Ahmad Khan Dehlwi sahiba, który zmarł 3 listopada w wieku 91 lat. Jego ojciec i dziadek byli towarzyszami Obiecanego Mesjasza (as). Dehlwi sahib poświęcił swoje Ŝycie juŝ w 1944 roku, a Hadhrat Khalifatul Masih II (ra) mianował go asystentem wydawcy Al Fazl. SłuŜył takŝe jako edytor. Przez 43 lata pozostał związany z tym czasopismem. Był poboŝnym i prostym człowiekiem, który regularnie uczestniczył w niemieckiej DŜalsa. Podczas swojej ostatniej podróŝy do Niemiec Hudhur złamał tradycję nie spotykania się z osobami prywatnymi w meczecie i przyjął go po Modlitwie Piątkowej. Było to jego ostatnie spotkanie z Hudhurem. Niech Bóg wywyŝszy go w Raju. 11/11