Akustyka budowlana 30/12/2015. c f. Wprowadzenie. Wprowadzenie. Wprowadzenie. Wprowadzenie. Wprowadzenie. Zagadnienia Współczesnej Fizyki Budowli

Transkrypt

1 Akustyka budowlana Wprowadzenie Dźwięk jest zjawiskiem falowym wywołanym drganiami cząstek ośrodka. Sposoby wytwarzania fal akustycznych: przez drgania mechaniczne przez turbulencję Wprowadzenie czas droga Wprowadzenie Długość fali dźwiękowej λ odległość jaką przebywa fala akustyczna w czasie jednego okresu drgań. okres T długość fali λ czas =1 s częstotliwość = liczba okresów drgań Prędkość fali dźwiękowej c jest zależna od ośrodka, którym rozchodzi się fala oraz od rodzaju fali. Prędkość fali w powietrzu uzależniona jest m.in. od temperatury, ciśnienia atmosferycznego. Prędkość dźwięku w powietrzu przyjmuje się: m/s. λ = Wprowadzenie c f = T c Wprowadzenie Częstotliwość fali f liczba okresów drgań w ciągu 1 s. Przedział między dowolną częstotliwością (częstotliwość dolna f d ) a częstotliwością dwa razy większą (częstotliwość górna f g ) nazywa się oktawą. λ długość fali dźwiękowej [m] c prędkość dźwięku [m/s] f częstotliwość dźwięku [Hz] T okres drgań [s], T=1/f Częstotliwość środkowa f o f o = f d = f g Oktawa dzieli się na 3 części przedziały 1/3 oktawowe tercje. Tercja jest to pasmo częstotliwości, dla których stosunek między częstotliwością górną a dolną wynosi 3 1

2 Wprowadzenie Ze względu na częstotliwość i związaną z tym długość fali akustycznej dźwięki dzieli się na: Infradźwięki niesłyszalne dla człowieka f<16 Hz, λ>1 m Natężenie dźwięku I [W/m ] ilość energii akustycznej przepływającej w jednostce czasu przez jednostkę powierzchni. Moc akustyczna źródła na jednostkę powierzchni prostopadłej do kierunku rozchodzenia się fali akustycznej. Dźwięki słyszalne 16 Hz<f<0 khz, 1,7 cm<λ<1 m Ultradźwięki niesłyszalne dla człowieka f>0 khz, λ<1,7 cm Dźwięki słyszalne 10 oktaw o częstościach środkowych: 16 Hz; 31,5 Hz; 63 Hz; 15 Hz; 50 Hz; 500 Hz; 1 khz; khz; 4 khz; 8 khz; 16 khz Moc akustyczna P [W] ilość energii jaką wysyła źródło dźwięku w jednostce czasu W W Ciśnienie akustyczne p [Pa] w powietrzu różnica między chwilową wartością ciśnienia powstałego w danym punkcie pola pod działaniem fal akustycznych a wartością ciśnienia statycznego (atmosferycznego). Poziom mocy akustycznej L w [db] P moc akustyczna źródła P o moc akustyczna odniesienia P o =10-1 W Poziom natężenia dźwięku L I [db] I natężenie dźwięku I o natężenie dźwięku odniesienia I o =10-1 W/m L L I w =10log =10log P P I I o o Poziom ciśnienia akustycznego L p [db] p ciśnienie akustyczne p o ciśnienie akustyczne odniesienia, p o = 10-5 Pa Znając poziomy ciśnienia akustycznego dla poszczególnych pasm częstotliwości L fi można obliczyć poziom dźwięku L A p Lp = 10log p = 10log Σ10 o L i + K Ai 10

3 L A = 10log Σ10 L i + K Ai 10 Poziom hałasu: 0-30 db można porozumieć się szeptem db można porozumieć się normalnym głosem db głosem podniesionym db rozmowa b. utrudniona db można porozumieć się tylko krzykiem >100 db porozumiewanie się niemożliwe Średni poziom dźwięku A (L Am ) oblicza się zgodnie ze wzorem (dla hałasu ustalonego): Równoważny poziom dźwięku A (L Aeq ) jest to natomiast uśredniony w czasie obserwacji poziom dźwięku A hałasu nieustalonego: 3

4 HAŁAS Wymagania prawne Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Pomieszczenia w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy chronić przed hałasem: Zewnętrznym przenikającym do pomieszczenia spoza budynku, Pochodzącym od instalacji i urządzeń stanowiących techniczne wyposażenie budynku, Powietrznym i uderzeniowym, wytwarzanym przez użytkowników innych mieszkań, lokali użytkowych lub pomieszczeń o różnych wymaganiach użytkowych, Pogłosowym, powstającym w wyniku odbić fal dźwiękowych od przegród ograniczających dane pomieszczenie (009). Danielewski J., Dom i mieszkanie komfort akustyczny, Fabryka Ciszy, Poznań 007. Lp. PN-B-0151-:1987 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach. Dopuszczalny poziom dźwięku A w pomieszczeniach przeznaczonych do przebywania ludzi Przeznaczenie pomieszczenia Dopuszczalny równoważny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wszystkich źródeł hałasu łącznie L Aeq [db] Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wyposażenia technicznego budynku oraz od innych urządzeń w budynku i poza budynkiem średni poziom dźwięku A, (L Am) (przy hałasie ustalonym 1/ ) lub równoważny poziom dźwięku A, (L Aeq) (przy hałasie nieustalonym / ) [db] maksymalny poziom dźwięku A (L Amax), przy hałasie nieustalonym / [db] w dzień w nocy w dzień w nocy w dzień w nocy Klasy i pracownie szkolne (z wyjątkiem zajęć technicznych), sale wykładowe, audytoria / Na przykład, pochodzący z centralnego ogrzewania, wentylacji, stacji transformatorowych. / Na przykład, pochodzący od urządzeń dźwigowych, od zsypów śmieci. Źródło: M.Kokorniak Ocena parametrów akustycznych sal wykładowych w kontekście wymagań normowych praca magisterska, Szczecin 01 Lp. Rodzaj pomiaru Wyniki pomiarów poziomu dźwięku w sali 306 Pora pomiaru Godzina pomiaru L Aeq [db] ,9 w czasie zajęć , , poranny ,5 w czasie ,0 przerw , ,3 8 w czasie zajęć , ,9 w południe ,5 w czasie , przerw , ,5 14 w czasie zajęć , ,9 popołudniowy ,3 w czasie ,9 przerw ,3 Średnia z 3 pomiarów [db] 44,0 44,6 44,9 50,1 43,8 44,8 Izolacyjność akustyczna przegrody zależy od częstotliwości przenikającej ją fali akustycznej. Właściwości akustyczne przegrody powinny być określane przez krzywe izolacyjności akustycznej w funkcji częstotliwości. Oceny izolacyjności przegród budowlanych dokonuje się zgodnie z polską normą PN-B :1999 Źródło: M.Kokorniak Ocena parametrów akustycznych sal wykładowych w kontekście wymagań normowych praca magisterska, Szczecin 01 4

5 Izolacyjność akustyczna związana z przenoszeniem dźwięków przez przegrodę jest determinowana głównie przez masę przegrody (gęstość objętościowa). Im jest większa gęstość objętościowa materiału, tym lepsze jest ograniczenie propagacji dźwięków. Dźwiękochłonność jest zjawiskiem fizycznym związanym z padaniem dźwięku na przegrodę. Nadmierny pogłos (potocznie zwany echem) wynika z odbicia bez strat dźwięku od przegrody architektonicznej ograniczającej przestrzeń. Materiałami i technologiami dźwiękochłonnymi nazywamy te, które nie powodują odbicia dźwięku od swojej płaszczyzny i powrotu do pomieszczenia. Materiały i ustroje dźwiękochłonne! Izolacyjność od dźwięków powietrznych w przypadku pobudzania przegrody dźwiękami powietrznymi Izolacyjność od dźwięków uderzeniowych w przypadku pobudzenia przegrody w sposób mechaniczny np. chodzenie, przesuwanie, toczenie przedmiotów po stropie Przenoszenie dźwięków pomiędzy pomieszczeniami: drogą bezpośrednią drogą pośrednią Izolacyjność od dźwięków powietrznych przegrody budowlanej (izolacyjność właściwa) oznacza zdolność tej przegrody do tłumienia przenikania przez nią dźwięków powietrznych, wyrażana w decybelach (db). W 1 moc padająca na przegrodę po stronie nadawczej, W; W moc przeniesiona przez przegrodę na stronę odbiorczą, W. Przybliżona izolacyjność akustyczna właściwa przegrody w budynku R, podobnie jak izolacyjność akustyczna właściwa przegrody budowlanej R jest zbiorem wartości w 1/3-oktawowych lub oktawowych pasmach częstotliwości i przedstawia się ją w postaci charakterystyki R (f), analogicznie R(f). Źródło: Barbara Szudrowicz PRZENOSZENIE DŹWIĘKU POWIETRZNEGO MIĘDZY POMIESZCZENIAMI DROGAMI POŚREDNIMI 5

6 Izolacyjność od dźwięków powietrznych przegrody w budynku oznacza zdolność tej przegrody do tłumienia przenikania dźwięków powietrznych przez tę przegrodę i wszystkimi innymi drogami pośredniego przenoszenia dźwięku między pomieszczeniami rozdzielonymi daną przegrodą. Jednoliczbowewskaźniki izolacyjności od dźwięków powietrznych przegród budowlanych i izolacyjności w budynku: wskaźnik ważony izolacyjności akustycznej właściwej R w wskaźniki oceny izolacyjności akustycznej właściwej R A1 i R A W 1 moc padająca na przegrodę po stronie nadawczej, W; W moc przeniesiona przez przegrodę na stronę odbiorczą, W; W 3 moc akustyczna przenikająca między pomieszczeniami wszystkimi drogami pośrednimi. Wartość ważonego wskaźnika izolacyjności akustycznej właściwej (lub pozostałych wielkości) nie jest bezpośrednio związana z wartością zmniejszenia poziomu dźwięku A przenikającego przegrodę. Zmniejszenie poziomu dźwięku zależy nie tylko od przebiegu charakterystyki izolacyjności akustycznej przegrody w funkcji częstotliwości, ale również od widma hałasu oddziałującego na przegrodę. Wzorcowe widma hałasu: widmo szumu różowego widmo szumu charakteryzującego się przewagą niskich częstotliwości Szum różowy wykorzystywany do wyznaczania wskaźnika adaptacyjnego C Szum z przewagą niskich częstotliwości wyznaczanie wskaźnika adaptacyjnego C tr wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej właściwej RA1 suma ważonego wskaźnika izolacyjności akustycznej właściwej Rw i widmowego wskaźnika adaptacyjnego C RA1 = Rw + C, db wskaźnik adaptacyjny C wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej właściwej RA suma ważonego wskaźnika izolacyjności akustycznej właściwej Rw i widmowego wskaźnika adaptacyjnego Ctr, RA = Rw + Ctr, db wskaźnik adaptacyjny C tr 6

7 Wg EN ISO 717-1:1996 w zależności od źródła hałasu należy stosować odpowiednie wskaźniki dostosowawcze C lub C tr C - źródła hałasu bytowego (rozmowa, muzyka, radio itd.) - zabawa dzieci - ruch kolejowy ze średnią lub dużą prędkością - ruch na drodze szybkiego ruchu - samoloty odrzutowe w małej odległości C tr - ruch uliczny miejski - ruch kolejowy z małymi prędkościami - śmigłowce - samoloty odrzutowe w dużej odległości - zakłady przemysłowe emitujące hałas niskoczęstotliwościowy wartości wskaźników C i C tr mają wartości ujemne!!!! wartości R A1 i R A są zawsze mniejsze wartości R w Prawo masy Falę akustyczną padającą na przegrodę pod katem Θ można rozłożyć na dwie składowe równoległą i prostopadłą. Składowa równoległa powoduje powstanie w płycie fal giętnych. Prędkość fal giętnych zależy od częstotliwości fali akustycznej i stosunku sztywności płyty na zginanie B do masy powierzchniowej m`. c B = πf 4 B m` 7

8 Zjawisko koincydencji (rezonans przestrzenny) występuje, gdy długość składowej padającej fali akustycznej równoległa do przegrody pokrywa się z długością fal giętnych w przegrodzie. Dla pewnej częstotliwości i przy określonym kącie padania drgania giętne przegrody są wzmacniane i energia akustyczna będzie transmitowana przez tę przegrodę prawie bez tłumienia. Zjawisko koincydencji (rezonans przestrzenny) może występować przy każdej częstotliwości powyżej częstotliwości granicznej wyrażonej: c m` = π B c fc 1,8c h f c L h grubość przegrody [m], c L prędkość fali podłużnej w przegrodzie [m/s]. W płytach grubych powstają fale ścinające, które przyczyniają się do zwiększenia przenoszenia energii akustycznej przez przegrodę. Zjawisko to nazywane jest rezonansem grubościowym. f 1 h D c L h grubość przegrody [m], c L prędkość fali podłużnej w przegrodzie [m/s]. Jedną z metod pozwalającą na przesunięcie wpływu koincydencji w zakres większych częstotliwości bez redukowania izolacyjności akustycznej jest stosowanie przegród podwójnych częstotliwość koincydencji zależy od grubości każdego z elementów korzystny jest dobór dwóch przegród o różnych grubościach, aby uniknąć nałożenia się efektu koincydencji w tym samym zakresie częstotliwości W pracach badawczych wskazuje się na konieczność uwzględniania rodzaju materiału przegrody przy uogólnianiu wyników badań w postaci prawa masy". Wiąże się to z dwoma podstawowymi parametrami różnicującymi Izolacyjność przegród o takiej samej masie, lecz wykonanych z różnych materiałów: różnym współczynnikiem tłumienia wewnętrznego w materiale, różną grubością przegród o tej samej masie, lecz przy różnej gęstości materiału, z czego wynika różna wartość częstotliwości granicznej koincydencji, a więc pasmo, w którym występują w przegrodzie fale giętne. 8

9 Przegrody masywne Izolacyjność akustyczna konstrukcji murowych zależy od: masy powierzchniowej przegrody, rodzaju materiału oraz jego gęstości objętościowej, wymiarów elementów, sposobu łączenia elementów, procentu drążeń, ich kształtu oraz sposobu ułożenia względem płaszczyzny ściany, sposobu wykończenia powierzchni ściany. Rzeczywistą izolacyjność właściwą przegrody określa się przede wszystkim na podstawie badań laboratoryjnych. Kształty drążeń elementów ściennych: kołowe lub eliptyczne (charakterystyka izolacyjności akustycznej właściwej ma bardzo regularny przebieg w funkcji częstotliwości), prostokątne, rombowe (w zależności od wymiarów i ułożenia w przekroju ściany wiele z tego typu drążeń może przyczyniać się do występowania zjawisk rezonansowych brak możliwości zastosowania prawa masy) Barbara Szudrowicz, OCENA WŁAŚCIWOŚCI AKUSTYCZNYCH ŚCIAN Z ELEMENTÓW CERAMICZNYCH DRĄŻONYCH Autor: LAFARGE GIPS Konstrukcje szkieletowe wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej właściwej od około 35 db do ponad 60 db widmowe wskaźniki adaptacyjne C tr wartości ujemne (do 10 db) Izolacyjność stropów od dźwięków uderzeniowych określa się za pomocą wartości poziomu uderzeniowego, jaki występuje pod stropem pobudzonym poprzez znormalizowane źródło dźwięków uderzeniowych. Poziom uderzeniowy znormalizowany L n : gdzie: Ln = Li + 10 log A A L i poziom średniego ciśnienia akustycznego w pasmach 1/3 oktawowych w pomieszczeniu odbiorczym, gdy dany strop pobudzany jest stukaczem znormalizowanym. A 0 pole powierzchni dźwiękochłonnej odniesienia (chłonność akustyczna odniesienia) przyjmuje się A 0 =10m 0 Dźwięki uderzeniowe 9

10 Wskaźnik ważony poziomu uderzeniowego Poziom uderzeniowy określa się również jednoliczbowym wskaźnikiem ważonym odpowiednio L n,w, L n,w. Wymagania odnośnie do izolacyjności akustycznej przegród w budynkach oraz izolacyjności akustycznej elementów budowlanych podaje norma PN-B/0151-3:1999. Wskaźnik ważony określa się na podstawie charakterystyki w funkcji częstotliwości danej wielkości poziomu uderzeniowego przez porównanie jej z krzywą wzorcową. Dźwięki uderzeniowe i uderzeniowe Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Pole akustyczne pomieszczenia składa się z fali biegnącej bezpośrednio ze źródła oraz fal jedno- i wielokrotnie odbitych. Jakość akustyczna pomieszczenia zależy od: stosunku energii fali bezpośredniej do energii fal odbitych, kierunku biegu fal odbitych i czasu ich opóźnienia po dotarciu fali bezpośredniej, intensywność efektu nakładania się fal, prędkość z jaką zanika energia fal odbitych. Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Czynniki wpływające na orientację słuchową opóźnienie nadejścia fali najwcześniej odbitej, rozkład kierunków, z których do ucha docierają fale dochodzące tuż po fali bezpośredniej. 55 o Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Odbicia zwierciadlane i rozproszone odbicie zwierciadlane l K λ odbicie rozproszone wielkość przegrody w polu akustycznym mniejsza od długości fali przeszkoda nie jest płaska 10

11 Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Nakładanie się fal fala stojąca powstaje, gdy dwie fale o jednakowych amplitudach biegną w przeciwnych kierunkach po zamkniętej drodze, będącej wielokrotnością Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Rezonans Helmholtza powstaje, gdy fala dźwiękowa wnika do wnęki wypełnionej ośrodkiem sprężystym połowy długości fali w granicznym przypadku amplituda wychylenia cząstki w strzałce może być sumą amplitud fal pobudzających, a w węźle równa zero wzmocnienie fal o wybranej długości nosi nazwę rezonansu interferencja destruktywna c prędkość dźwięku, S pole powierzchni przekroju szyjki rezonatora, V objętość wnęki rezonatora, l długość efektywna szyjki, l całkowita długość szyjki rezonatora. Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Rezonans Helmholtza Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Rezonans Helmholtza Źródło: A. Kulowski, Akustyka sal, Wyd. PG, 011 Źródło: A. Kulowski, Akustyka sal, Wyd. PG, 011 Zjawiska akustyczne w pomieszczeniach Rezonans Helmholtza Zanikanie dźwięku w pomieszczeniu Zanikaniedźwięku następuje po wyłączeniu źródła dźwięku. Zjawisko związane z odbijaniem się fal od powierzchni ograniczających pomieszczenie i pochłanianiem dźwięku przez te powierzchnie oraz ośrodek. Źródło: A. Kulowski, Akustyka sal, Wyd. PG, 011 Zanikanie dźwięku może przyjąć jedną z dwóch postaci: echa, pogłosu. 11

12 ECHO Zanikanie dźwięku w pomieszczeniu Powstaje przy dużym opóźnieniu dźwięku odbitego w stosunku do dźwięku pierwotnego tj. ok. 35 ms. Zanikanie dźwięku w pomieszczeniu POGŁOS Dźwięk pogłosowy powstaje w pomieszczeniu na skutek wielokrotnego odbijania się fal dźwiękowych od przegród, które ograniczają pomieszczenie. Różnica dróg przebyta przez oba dźwięki wynosi zatem: W odróżnieniu od echa, pogłos jest stopniowym zanikaniem dźwięku związanym z 340 m/s 0,035 s = 1 m k h l k h = h = k (l k + l < 17m ( l + 17) / ) ( l) / występowaniem bardzo dużej liczby fal odbitych docierających do słuchacza. ECHO A POGŁOS Zanikanie dźwięku w pomieszczeniu wg Sabine a: Chłonność akustyczna A wnętrza określana jest za pomocą równoważnego pola powierzchni dźwiękochłonnej, które jest hipotetycznym polem powierzchni całkowicie dźwiękochłonnej. wg Eyringa: 0,161 V T = S ln(1 α ) sr + dowolny stopień wytłumienia wnętrza, nieuwzględnione tłumienie ośrodka, niedokładność, gdy kubatura powyżej 1000 m 3. A 0 wg Knudsena: 0,161 V T = S ln(1 α ) + A sr mv m współczynnik pochłaniania dźwięku przez powietrze, zdolność tłumienia ośrodka rośnie wraz z częstotliwością, powyżej 4 khz 1- odbicia 1

13 Współczynnik pochłaniania dźwięku α Właściwości dźwiękochłonne materiału zależą od: struktury powierzchniowej, faktury, grubości, uwarstwienia, sposobu mocowania np. do ściany, kąta padania fali dźwiękowej. Wyróżnia się trzy grupy elementów pochłaniających dźwięk: materiały dźwiękochłonne, wyroby dźwiękochłonne, ustroje dźwiękochłonne. Właściwości dźwiękochłonne materiałów oraz ustrojów zależą od częstotliwości dźwięku. W przypadku materiałów porowatych lub tekstylnych drgania są tłumione na skutek tarcia o włókna tkaniny lub ścianki porów. W przypadku elementów o charakterze rezonansowym drgania powietrza wewnątrz rezonatora mają największą amplitudę przy rezonansowej częstotliwości dźwięku, co prowadzi do maksimum tłumienia dźwięku o częstotliwości rezonansowej. Tłumienie następuje na skutek tarcia powietrza o ścianki otworu oraz wygaszającej interferencji fali padającej i promieniowanej przez rezonator. MATERIAŁ / USTRÓJ DZWIĘKOCHŁONNY Pogłosowy współczynnik pochłaniania dźwięku α dla częstotliwości f w Hz Ściany i stropy 1 beton surowy 0,01 0,01 0,016 0,019 0,03 0,035 beton malowany olejno 0,009 0,01 0,014 0,016 0,017 0,018 3 cegła niewyprawiona 0,04 0,05 0,031 0,04 0,049 0,07 4 ściana ceglana tynkowana 0,01 0,01 0,0 0,0 0,03 0,03 5 tynk na supremie 0,03 0,05 0,07 0,11 0,011 0,13 6 tynk chropowaty na drewnianym oszalowaniu 0,05 0,045 0,06 0,085 0,043 0,058 7 tynk porowaty 0,18 0,0 0,4 0,6 0,30 0,36 58 ława drewniana z oparciem, na każde 0,01 0,015 0,019 0,05 0,05 0,05 miejsce 59 krzesło gięte drewniane 0,014-0,016-0,19-60 krzesło składane (z podnoszonym siedzeniem) ze sklejki 0,018 0,018 0,0 0,036 0, krzesło składane całe wyściełane skórą 0,13-0,149-0,06-6 krzesło składane całe wyściełane 0,8-0,8-0,34,4 welurem 63 krzesło drewniane ciężkie 0,05 0,06 0,05 0,06 0,08 0, fotel 0,15 0,13 0, 0,31 0,8 0,7 65 fotel z osobą 0,17 0,0 0,4 0,44 0,4 0,44 66 fortepian 0,0-0,60-0,5-67 rośliny pokojowe na 1m , Materiały dźwiękochłonne są to materiały, które nie mogą być umieszczane samodzielnie (bez dodatkowej obróbki) jako okładziny na ścianach czy sufitach. Mogą za to służyć jako wypełnienie ustrojów dźwiękochłonnych, czy też wkładki w zabezpieczeniach przeciwhałasowych. Zalicza się do nich: maty i płyty z wełny skalnej, maty i płyty z włókna szklanego, maty i płyty drewnopochodne, maty i płyty z tworzyw sztucznych, włókna tekstylne, płyty gipsowe, płyty ceramiczne, tynki i wyprawy. 13

14 Wyroby dźwiękochłonne to materiały uformowane fabrycznie głównie w postaci pływ z wykończoną powierzchnią, co umożliwia ich samodzielne stosowanie jako wykładzin sufitowych lub ściennych. Do wyrobów dźwiękochłonnych zalicza się głównie płyty z waty szklanej i wełny Ustroje dźwiękochłonne są to konstrukcje wykonane z kilku materiałów, wyposażone w elementy do montażu na ścianach czy sufitach i tak skonstruowane, że pochłaniają dźwięki w określonym paśmie częstotliwości. Rozróżnia się ustroje płaskie i przestrzenne. mineralnej. Ustroje płaskie są to konstrukcje podstropowe lub naścienne, wykonane z płyty czołowej, montowanej do szkieletu nośnego. Zalicza się tu : ustroje płytowe, ustroje membranowe, ustroje perforowane, ustroje szczelinowe. Opis produktu Płyta ze skalnej wełny mineralnej Widoczna strona płyty: mikronatryskowa, malowana, biała powierzchnia o zwiększonej trwałości Tył płyty: welon z włókna szklanego Malowane, trwałe krawędzie, odporne na uszkodzenia Pochłaniacze przestrzenne 14

15 Lp. Wymagania dotyczące optymalnego czasu pogłosu w pomieszczeniach budynków użyteczności publicznej (założenia do PN-B ) Pomieszczenie 1 Klasy szkolne (z wyjątkiem klas do zajęć muzycznych), sale do posiedzeń, sale konferencyjne, sale do prezentacji słownych i audiowizualnych V = m 3 Sale wykładowe, sale nagrań, zebrań, sale sądowe V = m 3 Optymalny czas pogłosu T optymalny [s] Zakres tolerancji wartości optymalnego czasu pogłosu w pomieszczeniach w pasmach oktawowych w przedziale Hz wg tabeli jw. Zakres tolerancji wartości czasu pogłosu pomieszczeń wyrażony stosunkiem rzeczywistej lub prognozowanej wartości czasu pogłosu pomieszczenia do wartości optymalnej (założenia do PN-B ) Środkowa częstotliwość pasma oktawowego [Hz] T/T optymalny 0,65 1, 0,8 1, 0,8 1, 0,8 1, 0,8 1, 0,65 1, Źródło: K. Ratuszny Ocena czasu pogłosu w wybranych salach wykładowych budynku WBiA w Szczecinie PRACA DYPLOMOWA INŻYNIERSKA, Szczecin 013 Poziom ciśnieniea akustycznego [db] Poziom ciśnienia akustycznego [db] 1000 Hz y = -9.04x R² = czas [s] 1000 Hz y = x R² = czas [s] Krzywa zaniku Liniowy (Krzywa zaniku) Krzywa zaniku Liniowy (Krzywa zaniku) 15

16 T [s] Częstotliwość [Hz] Sala 11 Sala 4 Sala