REFORMA WSPÓLNEJ POLITYKI RYBOŁÓWSTWA (WPRYB)

Transkrypt

1 UWAGI WRZESIEŃ 2011 REFORMA WSPÓLNEJ POLITYKI RYBOŁÓWSTWA (WPRYB) Uwagi do propozycji Rozporządzenia w sprawie Wspólnej Polityki Rybołówstwa zaprezentowanej 13 lipca 2011 r. Rybołówstwo europejskie, zdaniem WWF, powinno opierad się na zdrowych ekosystemach morskich, dających możliwośd utrzymania stabilnych populacji ryb, które gwarantowad będą dobrobyt społeczności lokalnych oraz przemysłu rybnego w Europie, jak również na całym świecie. Wizja ta nie odbiega znacząco od tej zaprezentowanej w 2009 roku przez Komisję Europejską w Zielonej Księdze w sprawie reformy WPRyb. W przeciwieostwie do innych polityk, polityka rybołówstwa daje możliwośd szybkiego wprowadzenia skutecznych rozwiązao. Oznacza to, że naszą wspólną wizję rybołówstwa można zrealizowad. W tym celu konieczne jest podjęcie właściwych decyzji w czasie kluczowej dla rybołówstwa reformy. Jak pokazała przygotowana przez Komisję analiza oddziaływania polityki rybołówstwa na środowisko naturalne utrzymanie status quo jest najgorszym rozwiązaniem.

2 Przedstawiona 13 lipca 2011 roku propozycja zreformowanej Wspólnej Polityki Rybołówstwa pokazuje, że Komisja Europejska podjęła próby realizacji przedstawionej w Zielonej Księdze wizji poprzez wprowadzenie wielu zapisów niezbędnych do osiągnięcia zrównoważonego rybołówstwa w Europie. WWF uważa, że zaproponowane zmiany są słuszne. Istnieje jednak szereg elementów, co do których brak w propozycji jasnych rozwiązao w szczególności w zakresie określenia działao mających na celu realizację celów polityki. Propozycja w obecnej formie pozbawiona jest spójności oraz jasnych wytycznych pozwalających paostwom członkowskim oraz interesariuszom na skuteczną realizację celów polityki. Poniżej przedstawiamy szereg rozwiązao, które zdaniem WWF powinny zostad włączone do polityki w celu zagwarantowania gruntownej reformy, umożliwiającej spełnienie zasad zrównoważonego rybołówstwa na wodach Unii Europejskiej oraz na wodach zewnętrznych, na których statki unijne prowadzą połowy. Uważamy, że zarówno podczas procesu reformy, jak i w fazie implementacji nowej polityki konieczne jest silne polityczne wsparcie ze strony paostw członkowskich w celu zagwarantowania możliwości wprowadzenia i realizacji polityki przez Komisję Europejską. KOMENTARZE DOTYCZĄCE KLUCZOWYCH ELEMENTÓW PROPONOWANEJ POLITYKI: GŁÓWNE ZAŁOŻENIE ZRÓWNOWAŻONE RYBOŁÓWSTWO WWF w pełni popiera zapisy Artykułu 2(2) dotyczące konieczności odbudowy oraz eksploatacji komercyjnie poławianych na obszarze Unii Europejskiej gatunków ryb powyżej poziomu gwarantującego osiągnięcie maksymalnie zrównoważonego połowu (MSY) do 2015 roku. Popieramy także, zawarte w części VII propozycji Polityka zewnętrzna, zapisy mówiące o konieczności odbudowy eksploatowanych przez statki unijne stad poza terytorium Wspólnoty powyżej poziomu umożliwiającego osiągnięcie maksymalnego zrównoważonego połowu (Artykuł 39 i 40). WWF popiera także włączenie celów osiągnięcia MSY do artykułów 10, 11 i 14 dotyczących planów wieloletnich. WWF popiera zapisy wdrażające podejście ekosystemowe w zarządzaniu rybołówstwem w celu ograniczenia skutków działalności połowowej dla ekosystemu morskiego (Artykuł 2(3) i 2(4)). WWF popiera również propozycję dotyczące kompetencji Komisji Europejskiej w aspekcie określenia środków związanych z połowami, tak aby zmniejszyd wpływ działalności połowowej w specjalnych obszarach ochrony (Artykuł 12(2)). Pozwoliłoby to na wdrożenie podejścia ekosystemowego.

3 i. WWF uważa, że konieczna jest jasna priorytetyzacja celów środowiskowych, ekonomicznych i społecznych w sposób gwarantujący ochronę zasobów ryb i środowiska morskiego przed negatywnymi skutkami krótkotrwałych zysków ekonomicznych i społecznych. ii. WWF uważa, że zobowiązania dotyczące osiągnięcia dobrego stanu środowiska (GES) zapisane w Ramowej Dyrektywie w sprawie Strategii Morskiej powinny zostad włączone do Artykułu 12 Rozporządzenia opisującego zgodnośd polityki z zobowiązaniami wynikającymi z unijnego prawodawstwa środowiskowego. Obecnie Artykuł ten skupia się wyłącznie na obszarach ochrony wynikających z dyrektywy 2008/56/WE i 2009/147/WE. iii. Artykuł 12 powinien ponadto opisywad niezbędne działania poza specjalnymi obszarami ochrony (SOO) i obszarami specjalnej ochrony (OSO). Uważamy, że konieczne jest także wyraźne nawiązanie do Artykułu 12(4) Dyrektywy Siedliskowej jako gwarancji ochrony innych gatunków zwierząt i roślin. Zmiany te pozwolą na priorytetyzację działao środowiskowych. iv. Artykuł 12 powinien zostad rozszerzony o zapisy dotyczące Morskich Obszarów Chronionych (MPA), ustanowionych na skutek regionalnych porozumieo, jak również Zagrożonych Ekosystemów Morskich, określonych na podstawie porozumieo międzynarodowych. v. W związku z powyższym, proponujemy również rozszerzenie kompetencji Komisji zapisanych w Artykule 12(2) na obszary inne niż specjalne obszary ochrony. vi. Plany wieloletnie powinny opierad się na ocenie oddziaływania danego rybołówstwa na środowisko i realizacji celów środowiskowych. Działanie takie jest niezbędne w celu spełnienia zobowiązao środowiskowych. W obecnej propozycji brak jest takich zapisów. vii. W celu zapewnienia spełnienia założeo wynikających z podejścia ekosystemowego na wszystkich obszarach regulowanych przez WPRyb Artykuły 2(2) i 2(3) powinny zostad uzupełnione o zapisy dotyczące akwakultury jak poniżej: a. Artykuł 2(2) Wspólna polityka rybołówstwa stosuje wobec zarządzania rybołówstwem i akwakultury podejście ostrożnościowe. b. Artykuł 2(3) Wspólna polityka rybołówstwa wdraża podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem, aby zapewnid ograniczenie skutków działalności połowowej oraz akwakultury dla ekosystemu morskiego. PLANY WIELOLETNIE WWF popiera zawarte w Rozporządzeniu zapisy w odniesieniu do planów wieloletnich opartych o łowiska jako głównego środka służącego osiągnięciu celów polityki. WWF popiera także koniecznośd odbudowy stad powyżej poziomu umożliwiającego wytworzenia maksymalnego zrównoważonego połowu do roku 2015 jako spójne z Artykułem 2 i 3 Rozporządzenia. WWF rozczarowany jest jednak brakiem szczegółów w zakresie odpowiedzialności za tworzenie planów, ich implementacji, realizacji oraz okresu trwania. WWF uważa, że rybacy, obok innych interesariuszy,

4 powinni odgrywad główną rolę we współzarządzaniu rybołówstwem w oparciu o plany wieloletnie odniesienia do tej kwestii brakuje w Rozporządzeniu (szczegóły w punkcie V poniżej). i. Ramy czasowe konieczne jest wprowadzenie terminów do których plany wieloletnie muszą powstad. W przypadku braku jasno określonych terminów istnieje możliwośd znaczących opóźnieo w tworzeniu planów. Brak terminów powodowad będzie również trudności legislacyjne w podjęciu odpowiednich działao przez Komisję Europejską w stosunku do paostw członkowskich, które nie stworzyły i nie wdrożyły planów. Uważamy, że plany powinny byd stworzone i wejśd w życie do lipca 2015 roku. ii. Zawartośd WWF uważa, że każdy plan powinien opierad się na ocenie zdolności połowowej oraz ocenie wpływu rybołówstwa na środowisko. Działania takie pozwolą na: a) Określenie, w zgodzie z nadrzędnymi celami polityk, szczegółowych celów planów oraz wskaźników ich realizacji; b) Identyfikację odpowiednich środków technicznych mających na celu osiągnięcie celów. Zwracamy uwagę, że dane niezbędne do przeprowadzenia ocen są wymagana zgodnie z Artykułem 37, konieczne są jednak szczegółowe zapisy w ramach tego artykułu gwarantujące, że zgodnie z tym wymogiem możliwe będzie dostarczenie tych danych do wspierania zarządzania planami na poziomie łowisk. Pozyskiwanie danych, będących podstawą planów, musi odbywad się na bieżąco. iii. Artykuł 11 powinien zawierad zobowiązanie do przeprowadzenia oceny oraz określad kary w przypadku nie wywiązania się z tego obowiązku będącego, zdaniem WWF, niezbędnym elementem skutecznej realizacji celów określonych w planach. iv. Artykuł 11(b) powinien byd spójny z Artykułem 12 (zmienioną wersją Artykułu 12 przedstawioną powyżej) w celu rozszerzenia puli środków technicznych koniecznych do spełnienia celów środowiskowych. v. Wdrażanie propozycja Rozporządzenia powinna jasno określid rolę interesariuszy w procesie zarządzania rybołówstwem w oparciu o plany wieloletnie. WWF uważa, że wdrażanie planów powinno odbywad się na poziomie danego łowiska przez lokalne komitety. Komitety te powinny składad się ze wszystkich stron zaangażowanych w rybołówstwo: paostw członkowskich (przedstawicieli Ministerstw odpowiedzialnych za rybołówstwo i środowisko), przemysł rybny, rybaków, agencje kontroli, przedstawicieli społeczności lokalnych, organizacji ekologicznych oraz naukowców. vi. Rewizja Artykuł 19 określa, że Komisja w każdej chwili może przeprowadzid ocenę zgodności i skuteczności środków ochronnych przyjętych w ramach planów wieloletnich przez paostwa członkowskie. Brak jednak szczegółowych ram czasowych oceny i rewizji planów jak również odpowiedzialnych za ten proces. Ważne jest, aby plany wieloletnie były dynamiczne: w przypadku uzyskania nowych danych powinna

5 istnied możliwośd natychmiastowego dostosowania planów do zaistniałych warunków. Propozycja Rozporządzenia powinna jasno i skutecznie określad zasady zarządzania dynamicznego w obrębie planów wieloletnich. vii. Okres przejściowy W przypadku braku planów ustanowione zostaną prawdopodobnie okresy przejściowe. W takich przypadkach niezwykle ważne będzie stworzenie szczegółowych wytycznych dla paostw członkowskich dotyczących wprowadzenia określonych mechanizmów ochronnych oraz zarządczych takich jak np. zarządzanie flotą. Koniecznym będzie stworzenie listy narzędzi umożliwiających realizację założeo wynikających z Artykułu 34(1) tj. osiągnięcie faktycznej równowagi między przedmiotową zdolności połowową a uprawnieniami do połowów. Narzędzia takie mogą obejmowad np. koncesje połowowe. Zdecydowanie nie powinny natomiast zawierad w sobie działao mogących zwiększad zdolnośd połowową floty. Głównym celem jest określenie środków technicznych oraz środków ochronnych w odniesieniu do planów wieloletnich. W przypadku niektórych łowisk możliwe jest jednak: a) Wystąpienie konieczności wcześniejszej (przed wprowadzeniem planu) weryfikacji sposobu alokacji kwot połowowych; b) Brak możliwości ustalenia wspólnych założeo planów wieloletnich przez interesariuszy. Konieczne jest włączenie do propozycji Rozporządzenia zapisów regulujących opisane powyżej sytuacje. Działania te powinny byd opisane w części II Środki Unijne. WWF uważa, że powinny one stanowid wytyczne do ustanowienia zasad przydzielania praw połowowych (dni, nakład lub kwota) jako kryteriów realizacji zasad zrównoważonych połowów. Kryteria te powinny byd następnie zastosowane do stworzenia rankingu statków/segmentów otrzymujących dostęp do zasobów. Kryteria rankingu powinny obejmowad np.: selektywnośd narzędzi połowowych, nakład pracy na tonę złowionych ryb, emisję dwutlenku węgla, wpływ na ekosystem dna morskiego. Uważamy, że konieczne jest wprowadzenie dodatkowych zapisów zobowiązujących paostwa członkowskie do stosowania opisanych powyżej kryteriów do momentu stworzenia i implementacji planów wieloletnich. NAKAZ WYŁADUNKU CAŁEGO POŁOWU WWF popiera podjęte przez Komisję Europejską działania na rzecz wyeliminowania odrzutów w określonym czasie. Popieramy także intencje Komisji, w myśl których środki techniczne mające na celu eliminację odrzutów powinny byd włączone w pakiet środków technicznych realizowanych w ramach planów wieloletnich. WWF uważa jednak, że wprowadzenie takiego systemu z jednoczesnym stworzeniem rynku na ryby niewymiarowe nie jest dobrym rozwiązaniem dla tego złożonego problemu. WWF uważa, że system mający na celu wyeliminowanie odrzutów powinien skupiad się na działaniach pozwalających uniknąd połowu ryb niewymiarowych i przekraczania kwoty połowowej. Eliminacja odrzutów powinna odbywad się w czasie połowów i byd oparta

6 na mechanizmach ochronnych zwiększających selektywnośd, wprowadzonych w ramach planów wieloletnich. Plany powinny także określad mechanizmy kontroli i monitorowania procesu ograniczania ilości przyławianych ryb i innych organizmów np. poprzez wprowadzenie kamer na pokładach kutrów. Należy także zwrócid uwagę na fakt, że odrzuty nie dotyczą jedynie komercyjnie poławianych gatunków ryb. Praktyki przypadkowego łapania i wyrzucania ryb za burtę dotyczą także gatunków nie wykorzystywanych komercyjnie i chronionych. Środki techniczne mające na celu ograniczenie tego typu przyłowu mogą zostad określone na podstawie Artykułu 8 b) ii. Nie istnieje jednak w Rozporządzeniu bezpośrednie powiązanie pomiędzy zakazem odrzutów a przyłowem niekomercyjnie poławianych gatunków. i. Działania na rzecz zwiększania selektywności oraz eliminacji odrzutów powinny stad się elementem planów wieloletnich. Rozporządzenie powinno w pierwszej kolejności określad działania niezbędne do wypracowania narzędzi ograniczających połowy niechcianych organizmów morskich oraz umożliwid ich implementację na poziomie poszczególnych łowisk w ramach planów wieloletnich. ii. Artykuł 11 h wymaga obecnie aby plany wieloletnie gwarantowały ograniczenie do minimum wpływu na ekosystem. Aby możliwe było spełnienie tych założeo konieczne jest określenie wpływu danego rybołówstwa na konkretny ekosystem. W związku z powyższym uważamy, że Artykuł 11 powinien dodatkowo zawierad zapisy dotyczące konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania danego rybołówstwa na ekosystem (patrz również: sekcja 2: Plany wieloletnie, punkt ii). Wyniki oceny oddziaływania rybołówstwa na środowisko powinny byd następnie podstawą do określania celów oraz wartości referencyjnych zawartych w planie wieloletnim. Pozwoli to na wypracowanie odpowiednich środków technicznych zwiększających selektywnośd połowów i ograniczających odrzuty na poziomie każdego łowiska. iii. Rybacy powinni byd zobligowani do stosowania najbardziej selektywnych narzędzi połowowych w celu eliminacji odrzutów. iv. Plany wieloletnie powinny zawierad mechanizmy kontroli i monitorowania procesu ograniczania ilości przyławianych ryb i innych organizmów np. poprzez wprowadzenie kamer na pokładach kutrów. v. Połowy niewymiarowych lub niechcianych ryb nie powinny nigdy stad się źródłem dodatkowych dochodów dla przemysłu rybnego. Nowa WPRyb nie powinna stwarzad zachęt do połowu wymienionych powyżej organizmów morskich. Działania dążące do eliminacji odrzutów powinny skupiad się na zachętach do stosowania bardziej selektywnych narzędzi połowowych. vi. Dodatkowo dostosowanie nakładu połowowego do wielkości zasobów powinno doprowadzid do ograniczenia ilości odrzutów. W tym celu Artykuł 11 powinien zostad uzupełniony o koniecznośd spełnienia przez plany wieloletnie założeo wynikających z Artykułu 34 (dostosowanie zdolności połowowej). Rozporządzenie powinno zawierad obowiązek przeprowadzenia oceny zdolności połowowej floty w odniesieniu do zasobów. W przypadku zbyt dużej zdolności

7 połowowej Rozporządzenie powinno określad obowiązek wprowadzenie odpowiednich środków technicznych w celu jej redukcji (patrz również: sekcja 2: Plany wieloletnie, punkt ii). a) Konieczne jest wypracowanie szczegółowych wytycznych wdrażania zakazu odrzutów na obszarach, gdzie rybołówstwo zarządzane jest w oparciu o nakładu połowowy. REGIONALIZACJA WWF popiera intencje Komisji Europejskiej zawarte w Artykule 17 Rozporządzenia mające na celu realizację założeo regionalizacji procesu decyzyjnego w oparciu o plany wieloletnie. Uważamy jednak, że w Rozporządzeniu brakuje jasnych i szczegółowych zapisów dotyczących ram czasowych i podziału odpowiedzialności (kto jest odpowiedzialny za co i co kiedy powinien zrealizowad). Punkt 10 wstępu stanowi, że Skuteczne zarządzanie wspólną polityką rybołówstwa zależy również od jasnego zdefiniowania zakresu obowiązków na poziomie unijnym, krajowym, regionalnym i lokalnym oraz od wzajemnej zgodności i spójności środków podejmowanych w ramach innych rodzajów polityk Unii. Uważamy, że właśnie tego rodzaju szczegółowości brakuje w Rozporządzeniu. WWF jest rozczarowany brakiem szczegółowych wytycznych określających kto jest odpowiedzialny za tworzenie planów wieloletnich. Rozporządzenie nie określa także kwestii roli interesariuszy w procesie tworzenia i wdrażania planów. Działania te nie mogą byd prowadzone jedynie poprzez ciała doradcze, lecz poprzez współzarządzanie na poziomie danego łowiska włączające wszystkie strony w ten proces. Wydaje się niemożliwe osiągnięcie zrównoważonego zarządzania europejskim rybołówstwem bez włączenia interesariuszy w proces podejmowania decyzji. Konieczne jest wyraźne określenie roli planów wieloletnich jako narzędzia mającego służyd realizacji założeo regionalnego podejścia do zarządzania rybołówstwem, w tym szczegółowe określenie sposobu realizacji tych założeo. i. Konieczne jest określenie kto jest odpowiedzialny za tworzenie planów wieloletnich i na jakich zasadach będą one wdrażane na poziomie regionalnym. ii. Powinny zostad stworzone szczegółowe ramy czasowe tworzenia i wdrażania planów. iii. WWF uważa, że współzarządzanie powinno byd prowadzone przez lokalne komitety na poziomie danego łowiska. Komitety te powinny składad się ze wszystkich stron zaangażowanych w rybołówstwo: paostw członkowskich (przedstawiciele Ministerstw odpowiedzialnych za rybołówstwo i środowisko), przemysł rybny, rybaków, agencje kontroli, przedstawicieli społeczności lokalnych, organizacji ekologicznych oraz naukowców. iv. Rozporządzenie powinno określad szczegółowo kary za nieprzestrzeganie przepisów.

8 DOSTĘP DO ZASOBÓW SYSTEM PRZEKAZYWALNYCH KONCESJI POŁOWOWYCH ORAZ NADMIERNA ZDOLNOŚĆ POŁOWOWA Biorąc pod uwagę, że nadmierna zdolnośd połowowa została zidentyfikowana jako główna kwestia wymagająca rozwiązania w celu osiągnięcia zrównoważonego rybołówstwa, WWF pragnie wyrazid niezadowolenie z braku jasnej wizji określającej sposób dostosowania potencjału połowowego floty. Jedynym, określonym w Rozporządzeniu, środkiem technicznym umożliwiającym realizację tego celu jest system przekazywalnych koncesji połowowych (TFCs). Mechanizm ten nie daje jednak pewności realizacji celu. i. Istnienie systemów zarządzania rybołówstwem opartych na prawach do połowów jest nieodłącznym elementem zarządzania gwarantującym możliwośd dostosowania presji połowowej do wielkości zasobów. Systemy oparte o prawa własności powinny byd rozumiane jako systemy dające określonej grupie nie tylko przywileje, ale także nakładające odpowiedzialnośd i obowiązki wynikające z eksploatacji zasobów. ii. Rybołówstwo europejskie jest różnorodne i konieczne jest umożliwienie wyboru odpowiedniego dla danego rybołówstwa systemu zarządzania. iii. Ogólne wytyczne dotyczące systemów opartych o prawa własności powinny zostad zawarte w Rozporządzeniu. Systemy powinny byd dostosowane do danego rybołówstwa i wdrażane poprzez plany wieloletnie przy udziale wszystkich interesariuszy. iv. Plany wieloletnie powinny dawad możliwośd wyboru spośród szerokiej gamy systemów zarządzania opartych o prawa do połowów. Systemy te powinny byd dobrane według potrzeb danego rybołówstwa i byd stosowane w odniesieniu do wszystkich statków, także tych poniżej 12 metrów łowiących narzędziami pasywnymi. v. System przekazywania praw połowowych powinien pozostad jedną z opcji do wyboru. vi. System nadzoru powinien umożliwiad czasowe zawieszanie praw do połowów oraz wszelkie inne niezbędne działania administracji paostwowej w przypadku konieczności interwencji wynikających ze zmiany warunków biologicznych, ekonomicznych lub społecznych. Działania takie powinny byd możliwe nie tylko w przypadku naruszenia przepisów jak to jest obecnie określone w Artykule 28. System nadzoru powinien ponadto skutecznie uniemożliwiad koncentrację praw połowowych. vii. Systemy praw połowowych oraz rynkowa wartośd praw do połowu powinny byd transparentne.

9 PODSTAWY NAUKOWE ZARZĄDZANIA RYBOŁÓWSTWEM Rzetelne dane naukowe powinny stanowid trzon nowej polityki rybołówstwa. WWF popiera zawarte w części VI Rozporządzenia zapisy obligujące paostwa członkowskie do zbierania danych naukowych niezbędnych do skutecznego zarządzania rybołówstwem. Wydaje się również, że w celu usprawnienia obecnego procesu zbierania danych należy zobligowad paostwa członkowskie do efektywnego i regularnego przekazywania tych danych. WWF jest jednak zaniepokojony brakiem odniesienia do STECF lub innego równoważnego niezależnego ośrodka naukowego, który powinien byd odpowiedzialny za rewizję i nadzór nad danymi. i. Celem zbierania danych połowowych jest usprawnienie systemu zarządzania rybołówstwem. Biorąc pod uwagę, że głównym narzędziem zarządzania rybołówstwem europejskim mają stad się plany wieloletnie konieczne jest wprowadzenie w nich zapisów gwarantujących efektywne i regularne dostarczanie danych. Dostarczenie danych na temat danego ekosystemu pozwoli na opracowanie rzetelnej oceny oddziaływania rybołówstwa na środowisko oraz zdolności połowowej floty, które powinny byd podstawą wytyczania celów danego planu. ii. Uważamy, że należy wprowadzid zapisy gwarantujące rewizję i nadzór nad danymi poprzez niezależną jednostkę naukową. POLITYKA ZEWNĘTRZNA WWF popiera włączenie zapisów dotyczących polityki zewnętrznej do Rozporządzenia. Zdecydowanie popieramy zobowiązanie Unii Europejskiej do uczestnictwa w działaniach organizacji międzynarodowych zajmujących się rybołówstwem, w tym regionalnych organizacji ds. rybołówstwa zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami i celami politycznymi oraz spójnie z celami ustanowionymi w Artykule 2 i 3 Rozporządzenia. Uważamy jednak, że istnieje możliwośd zwiększenia roli Unii Europejskiej w tych ciałach w celu objęcia przywództwa mającego na celu wdrożenie dobrych praktyk nie tylko w zakresie zbierania danych naukowych i doradztwa, ale również w innych elementach zarządzania takich jak np. współzarządzanie, administrowanie czy egzekwowanie przepisów. WWF popiera również zapisy dotyczące porozumieo w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem mówiące o konieczności zabezpieczenia liczebności populacji powyżej poziomu gwarantującego maksymalny zrównoważony połów oraz odławianiu przez statki unijne jedynie nadwyżki dopuszczalnych połowów określonych przez paostwo trzecie na wodach którego połowy są prowadzone.

10 WWF popiera także zapisy dotyczące uzależnienia realizacji pomocy finansowej od osiągniętych wyników. Uważamy jednak, że przepisy te wymagają uszczegółowienia. i. WWF uważa, że Artykuł 39 regulacji powinien pozostad niezmieniony. ii. WWF uważa, że Artykuł 39(1) powinien zostad uszczegółowiony zgodnie z zapisami punktu 8 wstępu, i stanowid, że Unia aktywnie uczestniczy w działaniach organizacji zajmujących się rybołówstwem w celu promocji celów wspólnej polityki rybołówstwa oraz postanowieo międzynarodowych. W ten sposób Unia otrzyma mandat do aktywnego promowania celów polityki rybołówstwa i stanie się liderem we wdrażaniu zrównoważonego rybołówstwa na świecie. iii. WWF proponuje również wzmocnienie Artykułu 42 regulującego pomoc finansową w ramach porozumieo w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem. Zapisy te powinny zostad uzupełnione o koniecznośd wydatkowania środków na usprawnienie systemu współzarządzania rybołówstwem i zarządzania zasobami np. poprzez przeprowadzenie oceny oddziaływania rybołówstwa na środowisko. iv. WWF proponuje wprowadzenie zapisów zabezpieczających pełen wkład finansowy armatorów na rzecz zakupu praw połowowych. v. WWF zdaje sobie sprawę, że polityka zewnętrzna Unii Europejskiej jest w trakcie tworzenia. Zwracamy jednak uwagę, że już teraz Unia jest jednym z największych podmiotów w zakresie konsumpcji produktów rybnych na świecie. Unia Europejska określiła cele polityki zewnętrznej w Zielonej Księdze z roku Znalazły one swoje odzwierciedlenie w Komunikacie Komisji z 2002 roku oraz Konkluzjach w sprawie porozumieo z paostwami trzecimi z 2004 roku. Od tego czasu sytuacja rybołówstwa światowego uległa znaczącemu pogorszeniu i konieczne są daleko idące zmiany w celu odwrócenia negatywnego trendu. W związku z powyższym WWF liczy na opracowanie szczegółowego i umocowanego prawnie mechanizmu realizacji zawartych w Rozporządzeniu deklaracji oraz sprawnego i efektywnego systemu monitoringu postępów w tej dziedzinie. AKWAKULTURA WWF uznaje duże znaczenie akwakultury jako elementu gwarantującego zapewnienie podaży produktów rybnych tylko w przypadku jednoczesnego zagwarantowania spełnienia zasad zrównoważonego rybołówstwa. W związku z powyższym z zadowoleniem przyjmujemy włączenie akwakultury do Rozporządzenia. Pragniemy jednak zwrócid uwagę na koniecznośd zagwarantowania, że działania związane z akwakulturą prowadzone będą w sposób zrównoważony i niwelujący negatywny wpływ na środowisko. Jednocześnie pragniemy podkreślid, że istnieją różne rodzaje akwakultury w różnym stopniu spełniające wymienione powyżej cele. W związku z tym wspierane powinny byd tylko te, które je spełniają. Każdy aspekt polityki powinien byd rozpatrywany w kontekście odpowiedzialności środowiskowej oraz minimalizacji negatywnego wpływu na bioróżnorodnośd. Stwierdzenie to powinno znaleźd odzwierciedlenie w Artykule 43(1) poprzez dodanie

11 zapisów obligujących działalnośd związaną z akwakulturą do spełnienia założeo Artykułu 2 i 3. Artykuł 2 (2) i 2(3) powinny natomiast zostad uzupełnione o zapisy dotyczące akwakultury. WWF podjął szereg działao na rzecz opracowania certyfikatu zrównoważonej akwakultury ASC (Aquaculture Stewardship Council). Certyfikat ten zdaniem WWF jest istotnym krokiem na przód w definiowaniu kierunku rozwoju akwakultury w celu minimalizacji wpływu tej działalności na różnorodnośd biologiczną. Wnosimy o wykorzystanie tych założeo przy definiowaniu zawartych w Rozporządzeniu zapisów dotyczących zrównoważonej akwakultury. i) W odniesieniu do Artykułu 43(2) dotyczącego konieczności ustanowienia wieloletnich krajowych planów strategicznych na rzecz rozwoju działao w zakresie akwakultury do roku 2014 WWF uważa, że wymóg ten powinien dotyczyd jedynie krajów prowadzących na swoim terytorium tego typu działania, lub planujących ich prowadzenie w najbliższym czasie. ii) WWF uważa, że plany muszą opierad się na podejściu ekosystemowym, uwzględniad integralnośd i pojemnośd ekosystemu oraz byd zgodne z kryteriami zrównoważonego rybołówstwa. Szczegółowe wytyczne w tym zakresie znajdą Paostwo w naszych sugestiach w sekcji 1 sugestie dotyczące włączenia akwakultury do Artykułu 2(2) i 2(3). Artykuł 43(1) powinien nawiązywad do Artykułów 2 i 3. iii) Hodowle, z których ryby odławiane są w sposób przemysłowy (ang. ranching) powinny byd rozpatrywane w Rozporządzeniu oddzielnie, ponieważ aktywnośd ta związana jest zarówno z działalnością połowową jak i akwakulturą. Krajowe plany strategiczne powinny zawierad regulacje dotyczące hodowli w szczególności regulujące zagadnienia opisane w punkcie poniżej. Hodowle powinny byd prowadzone w oparciu o gatunki, których większośd cyklu życiowego odbywa się bez ingerencji człowieka jak np. węgorz czy tuoczyk. Nie powinny natomiast byd stosowane w przypadku np. hodowli małż prowadzonych na sztucznie utworzonych przez człowieka siedliskach. iv) Komisja powinna do roku 2013 opracowad szczegółowe wytyczne w zakresie rozwoju akwakultury. WWF oczekuje, że w dokumencie tym nastąpi integracja wymienionych poniżej elementów w ramach wieloletnich krajowych planów strategicznych na rzecz rozwoju akwakultury : a) Zagwarantowanie bezpieczeostwa żywności, zdrowia oraz dobrostanu zwierząt; b) Zagwarantowanie pochodzenia paszy ze zrównoważonych źródeł, włączając zwierzęce produkty uboczne oraz stworzenie alternatyw dla stosowania mączki oraz olei rybnych; c) Zagwarantowanie zgodności z wymogami Dyrektywy EIA w celu ograniczenia negatywnego wpływu na środowisku oraz zapobiegania zmianom klimatu; d) Zagwarantowanie integracji z Unijną Strategią na Rzecz Akwakultury, unijną polityką środowiskową (Dyrektywa Ramowa w sprawie Strategii Morskiej,

12 REFORMA WSPÓLNEJ POLITYKI RYBOŁÓWSTWA UNII EUROPEJSKIEJ Dyrektywa Siedliskowa, Ramowa Dyrektywa Wodna) oraz włączenie działalności związanej z akwakulturą do planowania przestrzennego obszarów Natura 2000 oraz morskich obszarów chronionych; e) Koniecznośd ustalenia wspólnych standardów produkcji i znakowania. v) Uważamy, że stworzenie oddzielnego ciała doradczego w zakresie akwakultury jest uzasadnione. Zwracamy jednak uwagę na koniecznośd stworzenia odpowiedniej reprezentacji wszystkich interesariuszy w tym ciele. REWIZJA W propozycji brak aktualnie terminu rewizji polityki. Wnosimy o ustanowienie takiego terminu w Rozporządzeniu. Głównym celem WWF jest budowanie przyszłości, w której ludzie żyją w harmonii z przyrodą. WWF.pl Więcej informacji: Louize Hill, Head of European Marine & Fisheries Policy Tel: Mob: lhill@wwf.eu 1986 Panda Symbol WWF - World Wide Fund For Nature (Formerly World Wildlife Fund) WWF is a WWF Registered Trademark. Wyprodukowano na papierze ekologicznym Ewa Milewska Kierownik projektu Zrównoważone rybołówstwo Tel.: emilewska@wwf.pl