1. Co powinna zapewniać Globalna Infrastruktura Informacyjna, co do niej należy, kto publikuje standardy, cechy standardów Co powinna zapewniać

Transkrypt

1 1. Co powinna zapewniać Globalna Infrastruktura Informacyjna, co do niej należy, kto publikuje standardy, cechy standardów Co powinna zapewniać GII [50,51 str.] 1.2. Co należy do GII [53,54 str.] 1.3. Kto publikuje standardy związane z GII [50 str.] 1.4. Cechy standardów GII [50 str.] 2. Model przekazu informacji Shannona [5 str.] 3. Co to jest konwergencja, jakie media podlegają temu zjawisku, elementy chronologii konwergencji mediów 3.1. Co to jest konwergencja? [22, 32 str.] 3.2. Jakie media polegają zjawisku konwergencji? [32 str.] 3.3. Elementy chronologii konwergencji mediów [32, 33 str.] 4. Nasycenie mediami powyżej 80/100 mieszkańców w roku 2010 obserwowano dla: [10 str.] 5. Telefonia czwartej generacji 5.1. Rozwiązania pre-4g: [23 str.] 5.2. Techniki kandydujące do miana sieci 4G: [23 str.] 5.3. Docelowe cechy sieci 4G: [24 str.] 6. QoS - do czego służy, kamienie milowe 6.1. Do czego służy[19 str Kamienie milowe [20 str.] 7. Strategia UE Podpis/poświadczenie elektroniczne 8.1. Podpis elektroniczny 8.2. Certyfikat 8.3. Poświadczenie elektroniczne 8.4. NCC - Narodowe Centrum Certyfikacji

2 1. Co powinna zapewniać Globalna Infrastruktura Informacyjna, co do niej należy, kto publikuje standardy, cechy standardów Co powinna zapewniać GII [50,51 str.] globalne standardy dotyczące: o reprezentacji informacji o sposobów bezpiecznego dostępu o uniezależnienia od lokalizacji dostawcy/usługodawcy i użytkownika umożliwienie bezpiecznej komunikacji: o w każdym czasie i miejscu o wszystkim usługodawcom i użytkownikom o z akceptowalnym kosztem o z odpowiednią jakością dostarczenie zbioru usług komunikacyjnych wsparcie dla wielu aplikacji o charakterze otwartym objęcie wszystkich form informacji, w tym: o generowania o wykorzystania o transportu działania w sposób: o przezroczysty o przyjazny dla użytkownika o prosty harmonijne połączenie współpracujących ze sobą sieci umożliwienie współzawodnictwa pomiędzy podmiotami w sektorach konwergentnych 1.2. Co należy do GII [53,54 str.] metody dostępu - dla żądania i rezerwowania zasobów/usług systemu adresowanie: o do identyfikowania jednostek o do otrzymywania usług dostarczania informacji w tym katalogu grup o do nawigacji po katalogach i dynamicznego doboru tras kompresja danych: o limity kosztów: o do określenia poziomu i metody kompresji danych transmitowanych pomiędzy niejednorodnymi sieciami i aplikacjami do informowania użytkowników o kosztach związanych z żądaniami usługami i metodami, według których dokonywane są płatności nawigacja po danych: o do przenoszenia się z jednego źródła informacji do innego związanego źródła informacji przenośność danych dzięki konwersji: o do tłumaczenia formatu danych używanego aktualnie na format akceptowany przez żądającego przenośność danych bez konwersji o do przenoszenia danych pomiędzy platformami w neutralnym formacie identyfikacja: o do identyfikacji obiektów i jednostek danych o do transmisji tych obiektów przez GII jako należących do specyficznego typu, zbioru lub sekwencji informacji międzynarodowość: o do dostosowania aplikacji do generacji tekstu w specyficznych językach o do identyfikacji języka danych o do dostarczania alternatywnych wersji tych samych informacji dla użytkowników, którzy nie rozumieją oferowanego języka

3 testowanie współpracy: o do testowania współpracy pomiędzy usługami kontrola opóźnień: o do kontrolowania maksymalnej długości czasu, jaki może zająć komunikatowi podróż od źródła do celu o (użytkownicy muszą mieć wspólny sposób określania maksymalnego akceptowalnego opóźnienia transmisji, żądania otrzymania informacji natychmiast lub w miarę możliwości oraz tego, jak bardzo deterministyczny musi być mechanizm dostarczania) 1.3. Kto publikuje standardy związane z GII [50 str.] Standardy związane z GII publikuje organ międzynarodowego związku telekomunikacyjnego ITU-T ITU (International Telecomunication Union) Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, to najstarsza na świecie organizacja międzynarodowa, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, ustanowiona w celu standaryzowania oraz regulowania rynku telekomunikacyjnego i radiokomunikacyjnego. Głównym zadaniem związku są standaryzacja i zarządzanie pasmem radiowym. ITU-T (ITU Telecommunication Standarization Sector), czyli sektor normalizacji telekomunikacji. Zajmuje się tworzeniem wysokiej jakości standardów (ITU-T Recommendations) obejmujących wszystkie dziedziny telekomunikacji Cechy standardów GII [50 str.] powinny odpowiadać wymaganiom rynku nie powinny ograniczać kreatywności żadnego z rynków: o dostawców sprzętu o rozwiązań programowych o użytkowników powinny zapewniać realistyczną i stabilną podstawę dla przewidywalnej infrastruktury informacyjnej 2. Model przekazu informacji Shannona i W.Weavera [5 str.] Określany także mianem modelu matematycznego lub modelu teorii informacji. Początkowo odnosił się jedynie do transmisji sygnałów w układach technicznych (telefon, telegraf), by następnie zostać zaadaptowany do komunikacji międzyludzkiej. Elementy składowe: o źródło informacji, o nadajnik(kodowanie) - szumy, o kanał przekazu(kod) przepustowość i pojemność kanału, o odbiornik(dekodowanie) - szumy, o adresat informacji.

4 Najistotniejszą cechą tego modelu jest instrumentalizm komunikacji: źródło informacji generuje przekaz, który przy pomocy nadajnika jest przekształcony w sygnał ten z kolei emitowany jest przez kanał przekazu, by następnie po odebraniu przy pomocy odbiornika trafić do adresata informacji. Najciekawszą rzeczą, którą niesie z sobą ten model jest wprowadzenie nieznanych wcześniej pojęć: o szum w kanale przekazu informacji, czyli zakłócenia, na jakie może natrafić nadawana informacja, o kod, czyli sposób przekazywania informacji, o przepustowość i pojemność kanału. 3. Co to jest konwergencja, jakie media podlegają temu zjawisku, elementy chronologii konwergencji mediów Co to jest konwergencja? [22, 32 str.] Adaptacja techniki jednego rodzaju do pełnienia funkcji techniki drugiego rodzaju. np. telekomunikacja informatyka media. Adaptacja wybranej techniki stosowanej w telekomunikacji do pełnienia funkcji w Informatyce (skype).integracja: proces transformacji wielu platform komunikacyjnych (telefonicznej, informatycznej i mediów) w jedną, spójną, uniwersalną.cyfryzacja: przetworzenie mediów do postaci cyfrowej., We współczesnych mediach, informatyce i telekomunikacji mianem konwergencji określa się upodobnianie się urządzeń, które zaczynają pełnić podobne funkcje, choć pierwotnie nie były ze sobą technicznie spokrewnione. Konwergencja jest rezultatem cyfowerj rewolucji i przenikania się różnych sektorów rynku: o telekomunikacyjnego, o mediów, o informatycznego, Siłami napędowymi według Franciszka Kamińskiego są: o Internet, o biznes elektroniczny (e-business), o szybki rozwój informatycznych i multimedialnych, o wzrost mocy obliczeniowej komputerów i spadek ich cen. Kamiński wyróżnia kilka rodzajów konwergencji: o techniczną, o transmisyjną, o rynkową: produktów, usług. Przykładem konwergencji technicznej może być wydawanie prasy drukowanej, która dzięki Internetowi jest dostępna także przez medium elektroniczne przez co bierze udział w zjawisku konwergencji. Jednym z najbardziej kontrowersyjnych przykładów konwergencji jest telefonia Internetowa, czyli możliwość prowadzenia rozmów przez sieć Internet, gdzie głos przesyłany jest w postaci minipakietów danych. Obszarem najsilniejszego występowania zjawiska konwergencji jest upodobnianie się funkcji pełnionych przez telefonię komórkową i Internet.

5 Przykłady: o łączny przekaz głosu z danymi, o integracja przekazów głosu przez różne sieci (VoIP, VoFR, VoATM), o współistnienie komutacji łączy z komutacją pakietów, o współdzielenie telefonu z komputerem (CTI), o integracja sieci lokalnych z rozległymi Jakie media polegają zjawisku konwergencji? [32 str.] TV Internet komputer telekomunikacja 3.3. Elementy chronologii konwergencji mediów [32, 33 str.] muzyka w komputerze zdjęcia w komputerze film na komputerze telewizja w internecie telewizja interaktywna (kanał zwrotny w innym medium) gazeta w internecie e-booki audiobooki internet w telefonie internet w set-top-boxach internet w PDA telewizja interaktywna (kanał zwrotny w tym samym medium)

6 4. Nasycenie mediami powyżej 80/100 mieszkańców w roku 2010 obserwowano dla: [10 str.] telefonii komórkowej telewizji 5. Telefonia czwartej generacji 5.1. Rozwiązania pre-4g: [23 str.] 3GPP LTE Mobile WiMAX (IEEE e) UMB (EV-DO) iburst / MBWA (IEEE ) 5.2. Techniki kandydujące do miana sieci 4G: [23 str.] LTE Advanced (release 10) głównymi celami nowego standardu jest zwiększenie możliwości telefonii komórkowej poprzez zwiększenie prędkości przesyłania danych zmniejszenie opóźnień, zwiększenie efektywności spektralnej łączy radiowych, zmniejszenie kosztów transmisji danych, uproszczenie architektury. In LTE-Advanced focus is on higher capacity: Increased peak data rate, DL 3 Gbps, UL 1.5 Gbps Higher spectral efficiency, from a maximum of 16bps/Hz in R8 to 30 bps/hz in R10 Increased number of simultaneously active subscribers Improved performance at cell edges, e.g. for DL 2x2 MIMO at least 2.40 bps/hz/cell. WiMAX Advanced (IEEE m) najnowszy ratyfikowany w 2011r. znany również Mobile WiMAX Release 2. Będzie on umożliwiał osiąganie transferu nawet do 1 Gbit/s dla połączeń stacjonarnych oraz do 100 Mbit/s dla połączeń mobilnych. Określa się, że maksymalna przepustowość WiMAX zbliżona jest do 75 Mb/s, jednak aby ją uzyskać odbiornik nie może być umieszczony dalej niż 10 km od nadajnika. Praktyczna przepustowość technologii WiMAX w Polsce wynosi do 4 Mb/s jest to spowodowane dystrybutorami Internetu posługującymi się tą technologią(netia i T-Mobile). Sama technologia może działać aż do 50 km od nadajnika w Polsce jest to 30km. Technologia jest uniezależniona od warunków atmosferycznych oraz niewielkich przeszkód w postaci budynków czy drzew. Największa wada tej technologii to utrata szybkości przesyłania danych wraz ze wzrostem odległości od nadajnika.

7 5.3. Docelowe cechy sieci 4G: [24 str.] transmisja all-ip (bez komutacji kanałów) 100 Mb/s w profilu aktywnej mobilności 1000 Mb/s w profilu mobilności nomadycznej zmienna szerokość kanału o 5-20 MHz o max = 40 MHz płynne przełączanie między heterogenicznymi technikami bezprzewodowymi wysoki stopień zapewnienia QoS i wsparcie mediów strumieniowych następnej generacji efektywność kodowa o 15 b/s/hz (down -) o 6.75 b/s/hz (uplink) o 1000 MB/s wymagana około 67 MHz Zalety sieci 4G: istotne przyspieszenie możliwości transferowych, rzadkie występowanie przestojów i błędów transferu, nawet 10-krotnie szybszy czas reakcji w porównaniu do 3G, przebudowa systemu z trzeciej generacji na czwartą nie wymaga całkowitej modernizacji połączeń (jak w przypadku ewolucji z 2G do 3G) komutacja pakietów na protokole IP, uproszczona struktura sieci szkieletowej. Wada sieci 4G: konieczność podniesienia kosztów urządzeń mobilnych oraz aparatów telefonicznych, obsługujących standard 4G. 6. QoS - do czego służy, kamienie milowe 6.1. Do czego służy[19 str.] QoS (Quality of Service), czyli jakość usługi. Służy do zaspokojenia wyrażonej potrzeby użytkownika danej usługi. Rozróżniane są metody: Usług zróżnicowanych (DiffServ QoS miękki) celem było obmyślenie skalowalnego mechanizmu klasyfikowania ruchu w jednostki zagregowane, które ostatecznie umożliwią każdą jednostkę zagregowaną traktować w odrębny sposób zwłaszcza, jeśli w sieci występują braki zasobów, takich jak odpowiednia szerokość pasma i wielkość bufora. Jednym z głównych założeń w Diffserv było stworzenie alternatywnego mechanizmu do rozróżniania usług w Internecie, osłabiając problem skalowalności występujący w modelu IntServ. Usług zintegrowanych (IntServ QoS twardy) opiera się na 2 kluczowych zasadach. Po pierwsze, w każdym elemencie sieci są potrzebne mechanizmy sterowania jakością usług, a po drugie aplikacja musi mieć zdolność przekazywania do sieci swoich wymagań dotyczących jakości usług. Elementom sieci w kategoriach IntServ może być pojedynczy węzeł, jak na przykład router, podsieć lub większa jednostka ATM czy szkielet DiffServ. Stosowane są następujące mechanizmy, aby zapewnić QoS: kształtowanie i ograniczanie przepustowości zapewnienie sprawiedliwego dostępu do zasobów nadawanie odpowiednich priorytetów poszczególnym pakietom wędrującym przez sieć, zarządzanie opóźnieniami w przesyłaniu danych, zarządzanie buforowaniem nadmiarowych pakietów: DRR, WFQ, WPR, określenie charakterystyki gubienia pakietów, unikanie przeciążeń: Connection Admission Control (CAC), Usage Parameter Control (UPC)

8 6.2. Kamienie milowe [20 str.] IP precedence, ToS(1962r.) pierwszeństwo IP, TOS Type of Service pole w nagłówku IPv4 opisujący ważność i wymagania pakietu. Dla TOS zarezerwowanych jest 8 bitów w nagłówku IP, pierwsze 3 bity używane do oznaczenia ważności datagramu, im wyższa wartość tym datagram ważniejszy(0-7) Bity opisują co następuje: D: wymagane jest małe opóźnienie, T: wymagana jest duża przepustowość R wymagana jest duża niezawodność. IntServ ( miękki QoS) + RSVP(1994r) protokół rezerwacji zasobów protokół dla sieci zintegrowanych usług IntServ, które do transmisji danych wymagają określonej przepustowości łącza np. dla transmisji strumieniowych audio lub wideo przez Internet. Protokół RSVP umożliwia aplikacji inicjującej transmisję danych strumieniowych zgłoszenie węzłom sieci(hostom) wymagań dotyczących przepustowości łącza i na ich podstawie dokonuje rezerwacji zasobów na każdym węźle wzdłuż trasy przesyłu danych, zapewniając potrzebną przepustowość całego połączenia oraz jakość przekazu QoS. RSVP nie jest protokołem trasowania, ale został zaprojektowany do współpracy z obecnymi i przyszłymi protokołami trasowania. IPv6 (Traffic class: DSCP + ECN) 1999r. Differentiated Services Code Point to pole w pakiecie IP, które umożliwia przypisywanie ruchowi w sieci różnych poziomów usług. Osiąga się to przez oznaczenie każdego pakietu w sieci kodem DSCP i dostosowanie do niego odpowiedniego poziomu usług. ECN(ang. Explicit Congestion Notification) jawne powiadomienie o przeciążaniu działa z algorytmem RED, aby powiadomić dwa hosty komunikujące się za pośrednictwem sieci o jakimkolwiek przeciążeniu na trasie połączenia. Jest to osiągane poprzez umożliwienie RED ustawiania flagi w nagłówku pakietu zamiast jego porzucania. Zakładając, że wysyłający host obsługuje ECN, może on odczytać flagę i zdławić odpowiednią ilość wysyłanych pakietów. DiffServ ( twardy QoS) 1999r. architektura DiffServ jest obecnie uważana za jedyną pozwalającą na zapewnienie ścisłych gwarancji QoS w sieci IP. MPLS (Multi-Protocol Label Switching) 2002r. technika stosowana przez routery, w której trasowanie pakietów zostało zastąpione przez tzw. przełączanie etykiet. Nazywany protokołem warstwy 2.5, ponieważ korzysta z zalet warstwy 2 wydajności i szybkości oraz warstwy 3 skalowalności. Łącząc je, poprawia działanie usług dostarczanych w sieciach IP. Umożliwia rezerwacje pasma dla przepływu ruchu, gwarantuje rozróżnienie wymagań QoS i implementowanie VPN. 7. Strategia UE2020 [46-47 str.] o Rozwój inteligentny rozwój gospodarki opartej na wiedzy i innowacjach o Rozwój zrównoważony: promowanie gospodarki zrównoważonej efektywniej wykorzystującej zasoby, bardziej zielonej, a zarazem konkurencyjnej o Rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu: wzmacnianie gospodarki charakteryzującej się wysokim zatrudnieniem oraz spójnością ekonomiczną, społeczną i terytorialną o Osiągnięcie wskaźnika 3% PKB (2010 planowano 0,9%) w zakresie nakładów na badania i rozwój łączny poziom inwestycji publicznych i prywatnych w sektorze B+R o prowadzone są prace nad wskaźnikiem odzwierciedlającym intensywność działalności B+R i innowacyjnej

9 o poziomy innowacyjności: przedsięwzięcie innowacyjne w skali kraju przedsięwzięcie globalnie innowacyjne 8. Podpis/poświadczenie elektroniczne 8.1. Podpis elektroniczny [43 str.] Dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi danymi, do których zostały dołączone lub logicznie z nimi powiązane, służą do identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny Certyfikat [43 str.] Elektroniczne zaświadczenie, za pomocą którego dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego są przyporządkowane do osoby składającej podpis elektroniczny Poświadczenie elektroniczne [44 str.] Dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi danymi, do których zostały dołączone lub logicznie z nimi powiązane, umożliwiają identyfikację podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenia certyfikacyjne lub spełniają następujące wymagania: a) są sporządzane za pomocą podlegających wyłącznej kontroli podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenie certyfikacyjne bezpiecznych urządzeń służących do składania poświadczenia elektronicznego, b) jakkolwiek zmiana danych poświadczonych jest rozpoznawalna NCC - Narodowe Centrum Certyfikacji NCCert główny urząd certyfikacji dla infrastruktury bezpiecznego podpisu elektronicznego w Polsce prowadzony przez departament ochrony NBP, powstał 22 sierpnia 2005 roku. Do jego zadań należy wytwarzanie i wydawanie zaświadczeń certyfikacyjnych dla kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne oraz prowadzenie rejestru tych podmiotów. Centrum publikuje listę wydanych, jak też unieważnionych zaświadczeń oraz dane niezbędne do ich weryfikacji. NCCert nie wydaje kwalifikowanych certyfikatów zajmują się tym inne podmioty.