leczenie (wyjazd do miejscowości leczniczych), chęć odkrycia i poznania.

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "leczenie (wyjazd do miejscowości leczniczych), chęć odkrycia i poznania."

Wanda Wróblewska
7 lat temu
Przeglądów:

1 Wykład 3. PROCESY ROZWOJU TURYSTYKI 1

2 1. Fazy rozwoju turystyki: Rożne klasyfikacje rozwoju turystyki, najczęściej: A. Faza prekursorska do 1850 r., B. Faza kształtowania ideowych podstaw turystyki ( ), 1914), C. Faza wzrostu ( ), 1945), D. Faza turystyki masowej (od 1945 r.) A. Faza prekursorska: Turystyka miała formę wędrówek i wyjazdów, odbywających się z następujących motywów: handel i kontakty gospodarcze, kult religijny, kształcenie, igrzyska sportowe, leczenie (wyjazd do miejscowości leczniczych), chęć odkrycia i poznania. 2

3 Zwykle wędrówki i wyjazdy: nie były dobrowolne, długo trwały, towarzyszyły im niebezpieczeństwa i uciążliwości zagrażające zdrowiu, a nawet życiu, nie miały charakteru rekreacyjnego, obejmowały ograniczony zakres osób uczestniczących w podróżach. Przykłady działań związanych zanych z turystyką: 1. Igrzyska Olimpijskie w Grecji, którym towarzyszyło budowanie domów gościnnych, zajazdów, jadłodajni itp. 2. W średniowieczu w VII w. zaczęto budować hospicja i zajazdy, a edykt Karola Wielkiego nałożył na klasztory obowiązek gościnności; powstawały hospicja przyklasztorne. 3

4 faza prekursorska przykłady działań turystycznych cd. 3. Wyprawy podróżnicze, np. Marco Polo (XIII w., wyprawa do Chin), Petrarka wyprawa górska w XIV w. 4. W XIV w Padwie powstało Hospitium Bovis, które traktuje się jako zaczątek rozwoju hotelarstwa. 5.Wyjazdy związane z kształceniem i pobytem w określonej miejscowości (np. Padwa, Kraków). 6. Wyjazdy do Rzymu związane z poznaniem i kultem religijnym. W XVI w. do Rzymu jeździło 600 tys. osób, było tam ponad 250 zajazdów, a w księgarniach można było kupić plany miasta. 7. W XVII w. we Francji powstają przewodniki dla turystów i pojawiają się usługi przewodników. 8. W XVII w. rozpowszechniły się podróże po Europie, tzw. Grand Tour of Europe, od Londynu przez Paryż do Włoch, trwające do 3 lat. 9. W XVII i XVIII w. powstają kurorty rodzinne (np. Baden-Baden, Baden, Spa, Mariańskie Łaźnie). 4

5 B. Faza kształtowania ideowych podstaw turystyki ( ): 1914): Fazę tę cechuje: rozbudowa infrastruktury informacyjnej i poczty, rozbudowa infrastruktury transportowej i rozwój nowych środków transportu, powstanie biur podróży i organizacji turystycznych, upowszechnianie funkcji rekreacyjnej i krajoznaw- czej wyjazdów, upowszechnianie zorganizowanych wyjazdów, wzrost liczby mieszkańców korzystających z turystyki, ale turystyka nadal ma charakter elitarny. Pierwszy zorganizowany wyjazd miał miejsce w 1841 r. Jego organizatorem był Tomasz Cook, który założył pierwsze komercyjne biuro podróży i w 1865 r. wywiózł pierwszą zorganizowaną grupę na wypoczynek do Szwajcarii. 5

6 W 1873 r. uruchomiono pierwsze wagony sypialne na trasie Berlin-Ostenda, Paryż-Kolonia, Paryż-Wiedeń. W drugiej połowie XIX w. powstały organizacje turystyczne, np.: Angielski Klub Alpinistyczny (1857 r.), Poznaj swój kraj w Norwegii (1861 r.), Austriackie Towarzystwo Alpejskie (1862 r.), Włoski Klub Alpinistyczny (1863 r.), Szwajcarski Klub Alpinistyczny (1863 r.), Niemieckie Towarzystwo Alpinistyczne (1869 r.), Francuski Klub Alpejski (1874 r.). 6

7 C. Faza wzrostu ( ): 1945): Fazę tę cechuje ponadto (w stosunku do poprzedniej): rozbudowa infrastruktury turystycznej i transportowej, powstawanie towarzystw turystycznych o zasięgu międzynarodowym, poszerzenie grup społecznego wyjazdu, określane demokratyzacją turystyki,, m. in. poprzez rozwój turystyki socjalnej, letniskowej, dla młodzieży, poszerzenie bazy turystyki uzdrowiskowej, rozwój turystyki przez organizacje polityczne. W 1924 r. powstaje Międzynarodowe Stowarzyszenie Wielkich Organizacji Turystycznych (AGOT); W 1929 r. powstaje Stowarzyszenie Schronisk Młodzieżowych. Poszerzeniu bazy turystycznej sprzyjały regulacje prawne: urlopu wypoczynkowego i turystyki. 7

8 D. Faza turystyki masowej (od 1945 r.): Fazę tę cechuje ponadto (w stosunku do poprzedniej): dalszy rozwój turystyki i to coraz bardziej zorgani- zowanej, postępująca demokratyzacja turystyki, prowadząca do jej masowego charakteru, zróżnicowanie form turystyki i dywersyfikacja oferty, jakościowy rozwój produktów turystycznych, powstanie alternatywnych form turystyki (np. agroturystyki), intensywny marketing, zwłaszcza promocja turystyki, turystyka traktowana jest jako środek reprodukcji siły roboczej w czasie wolnym, wzrastają wyjazdy związane z załatwieniem spraw służbowych, działalnością naukową, kultem religijnym, aktywnością sportową itp. 8

9 2. Współczesny biznes turystyczny: Współczesny biznes turystyczny łączy się z: powstaniem gospodarki turystycznej, cechującej się m. in. normalizacją, specjalizacją i dywersyfikacją produktu turystycznego, koncentracją działalności i łączeniem mniejszych przedsiębiorstw w coraz to większe, koncentracją kapitałów w światowym biznesie turystycznym i centralizacją kapitału, specjalizacją firm turystycznych, zwłaszcza małych, dalszym rozwojem infrastruktury turystycznej, w tym informatyczno-informacyjnej, informacyjnej, rozwojem turystyki łącznie ze środkami transportu, a wraz z tym poprawą warunków podróży i jej czasu. 9

10 Turystyka jest nie tylko biznesem, ale również wpływa na: aktywizację regionów problemowych i nowe miejsca pracy, zmniejszenie różnic regionalnych dzięki tej aktywizacji, proekologiczne przekształcenie struktury gospodarczej, integrację różnych grup ludności. Turystyka staje się trzecim po pracy i mieszkaniu miernikiem określającym jakość życia. 10

11 3. Zarys historii rozwoju turystyki w Polsce: A. Faza prekursorska (elitarny charakter turystyki): początkowo wyjazdy religijne, kształceniowe i poznawcze, od drugiej połowy XVIII w. wyjazdy emigracyjne, XVIII w. i początek XIX w. rozwój krajoznawstwa. Przykłady: przewodniki turystyczne o Rzymie i miastach włoskich oraz Warszawie w XVII w., wyjazdy poznawcze zagraniczne Potocki (Bliski Wschód), Beniowski (Japonia, Chiny, Madagaskar), Rzewuski (kraje arabskie), S.. Staszic upowszechnienie rozwoju turystyki górskiej (Beskidy, Tatry), Wiek XIX powstanie miejscowości wypoczynko- wych i uzdrowiskowych: Nałęczów, Ciechocinek, Polanica, Sopot itp. 11

12 B. Faza kształtowania ideowych podstaw turystyki ( ): 1914): rozwój krajoznawstwa i odpoczynku w Polsce, rozwój bazy turystycznej i organizacji turystycznych, wyjazdy kształceniowe i demokratyzacja turystyki. Przykłady: 1873 r. Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie, (po odzyskaniu niepodległości Polskie PTT); 1906 r. Polskie Towarzystwo Krajoznawcze (PTK), 1874 r. pierwsze schronisko nad Morskim Okiem, a następnie inne (Dolina Pięciu Stawów, Hala Gąsienicowa itd.), O. Kolberg sformułował podstawy krajoznawstwa i folkloru. 12

13 C. Faza wzrostu ( ): 1945): rozwój turystyki uzdrowiskowej i letniskowej, w tym świątecznej (Ciechocinek, Krynica, Zakopane, Konstancin), rozwój krajoznawczego ruchu wycieczkowego (woj. krakowskie, Warmia i Mazury, Warszawa, Gdynia, Poznań), rozwój bazy wycieczkowej, schronisk szkolnych, a od 1931 r. kempingów, rozwój organizacji turystycznych (np. Orbisu w 1920 r., Gromady w 1937 r., Ligi Popierania Turystyki w 1935 r., Polskiego Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych w 1935 r.). przewaga przyjazdów zagranicznych nad krajowymi. 13

14 D. Faza turystyki masowej (od 1945 r.): demokratyzacja turystyki, rozwój turystyki socjalnej, wzrost znaczenia ośrodków zakładowych i Fundu- szu Wczasów Pracowniczych, powstanie obok Orbisu i Gromady biur turystycznych: Almatur, Juwentur, Harctur itp., powstanie w 1950 r. Polskiego Towarzystwa Tury- styczno-krajoznawczego (z połączenia PTK i PTT), do 1990 r. głównie turystyka w Polsce, obecnie wzrost znaczenia turystyki zagranicznej, powstanie dużej liczby biur turystycznych, rozwój turystyki alternatywnej i organizacji z nią związanych, rozwój bazy turystycznej i stopniowa poprawa jakości usług turystycznych. 14

15 Dziękuję za uwagę... 15

Podobne dokumenty

Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy

Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy Tworzenie produktu turystycznego Sztuka zarabiania na wypoczynku dr Marcin Haberla Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu 2 grudnia 2013 r. Historia turystyki STAROŻYTNOŚĆ