8110 Piargi i gołoborza krzemianowe

Transkrypt

1 8110 Piargi i gołoborza krzemianowe Koordynator: Krzysztof Eksperci lokalni: Kozłowska-Kozak, Marek Malicki, Krzysztof, Krzysztof Świerkosz Siedlisko 8110 występuje w regionie alpejskim w Tatrach i na Babiej Górze, a także w regionie kontynentalnym w wyższych partiach Sudetów. Liczba stanowisk monitoringowych oraz ich lokalizacja na tle obszarów. Monitoring siedliska będzie kontynuowany w 2014 roku. W roku 2013 rozpoczęto monitoring siedliska na 3 obszarach sieci Natura Region kontynentalny reprezentowany był przez obszary: PLH Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika oraz PLH Karkonosze, zaś w regionie alpejskim monitoring wykonano w obrębie obszaru. Łącznie monitoringiem objęto 36 stanowisk 7 w regionie kontynentalnym i 29 w alpejskim. Na dwóch obszarach położonych w regionie kontynentalnym siedlisko reprezentowane jest przez podtyp , który stanowią rumowiska skalne ze zmienką górską Cryptogramma crispa i licznym udziałem porostów. Natomiast w regionie alpejskim występują oba pozostałe podtypy siedliska: , czyli piargi krzemianowe z roślinnością pionierską i utrwalone piargi krzemianowe. Pełne zestawienie monitorowanych stanowisk wraz z ich lokalizacją, nazwą i nazwiskami ekspertów lokalnych zawarto w poniższych tabelach (Tab. 1, Tab. 2). Strona 1 z 19

2 Tab. 2A. Zestawienie badanych stanowisk i obszarów w regionie alpejskim (wg obszarów NATURA 2000). Lokalizacja stanowiska (obszar Natura Nazwisko eksperta lokalnego Nazwa stanowiska 2000)(województwo jeżeli nie leżyw obszarze) (wykonawcy monitoringu) Czerwony Piarg w Dolinie Pięciu Stawów Kozłowska-Kozak Dolina Gąsienicowa 1 Dolina Gąsienicowa 2 Dolina Gąsienicowa 3 Dolina Pańszczyca 1 Dolina Pańszczyca 2 Dolina Pańszczyca 3 Dolina Pańszczyca 4 Dolina Pięciu Stawów 1 Dolina Pięciu Stawów 2 Dolina Pięciu Stawów 3 Dolina Pięciu Stawów 4 Dolina Pięciu Stawów 5 Dolina Pięciu Stawów 6 Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 1 Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 2 Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 3 Nad Czarnym Stawem Strona 2 z 19

3 Gąsienicowym 4 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 1 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 2 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 3 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 4 Szeroki Piarg pod Łopatą 1 Szeroki Piarg pod Łopatą 2 Szeroki Piarg pod Łopatą 3 Szeroki Piarg pod Wołowcem Wielki Piarg nad Morskim Okiem 1 Wielki Piarg nad Morskim Okiem 2 Wielki Piarg nad Morskim Okiem 3 Tab. 1. Zestawienie badanych stanowisk i obszarów w regionie kontynentalnym (wg obszarów NATURA 2000). Lokalizacja stanowiska (obszar Natura Nazwisko eksperta lokalnego Nazwa stanowiska 2000)(województwo jeżeli nie leży w obszarze) (wykonawcy monitoringu) PLH Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika Pod Śnieżnikiem Krzysztof Świerkosz PLH Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika Śnieżnik Kłodzki Krzysztof Świerkosz PLH Karkonosze Kopa Marek Malicki PLH Karkonosze Mały Śnieżny Kocioł Marek Malicki PLH Karkonosze Wielki Szyszak Marek Malicki PLH Karkonosze Wielki Śnieżny Kocioł Marek Malicki PLH Karkonosze Żleb Prosty Kocioł Małego Stawu Marek Malicki Strona 3 z 19

4 Reprezentatywność wyników pod względem lokalizacji W przypadku regionu kontynentalnego liczba i rozmieszczenie monitorowanych stanowisk pozwala na uzyskanie reprezentatywnych wyników dla całego regionu. Natomiast należałoby zwiększyć liczbę monitorowanych stanowisk w regionie alpejskim. W pierwszej kolejności trzeba wyznaczyć kilka powierzchni monitoringowych w obszarze Babia Góra PLH120001, gdzie głównie w okolicach kopuły szczytowej Diablaka występują płaty siedliska Łączna liczba monitorowanych stanowisk w Tatrach jest dość znaczna, ale ze względu na duże zasoby i silne zróżnicowanie siedliska na tym obszarze, dla pełnej reprezentacji jego zmienności wskazane byłoby wyznaczenie kilku kolejnych stanowisk w najwyżej położonych płatach siedliska w obrębie Buczynowej Dolinki, Koziej Dolinki czy Dolinki za Mnichem, a także założenie kilku dodatkowych powierzchni monitoringowych w Tatrach Zachodnich, gdzie dotąd wyznaczono tylko kilka transektów. Rozszerzenie monitoringu o rejon Babiej Góry i wyznaczenie dodatkowych stanowisk w Tatrach pozwoliłoby na uzyskanie w miarę pełnej reprezentacji zasobów i rozmieszczenia siedliska w regionie alpejskim. Metodyka badań Monitoring siedliska 8110 prowadzono podobnie jak pokrewnego siedliska 8120, badanego przed dwoma laty (KOZŁOWSKA & KOZAK 2012). Powierzchnie monitoringowe na poszczególnych obszarach wybierano tak, by prowadzone badania objęły w jak największym stopniu całość naturalnej zmienności siedliska. W Tatrach stanowiska wyznaczano przede wszystkim w miejscach o największych zasobach siedliska. Jako powierzchnie monitoringowe wybierano pojedyncze piargi, zlokalizowane na zboczach, u wylotów żlebów czy pod stromymi ścianami skalnymi, reprezentujące obydwa podtypy siedliska występujące na tym obszarze. Na wybranym stożku piargowym wyznaczano transekt o szerokości 10 m i długości dostosowanej do wielkości stożka. Wymiary poszczególnych transektów wahały się w granicach m x 10 m, wyjątkowo były krótsze. Transekty prowadzono zarówno w górę, na ukos, jak i w poprzek stożka piargowego. Na początku, w środku i na końcu każdego z nich wykonywano według metodyki Braun- Blanqueta zdjęcie fitosocjologiczne o powierzchni 25 m2. Lokalizację każdego zdjęcia zapisywano przy pomocy odbiornika GPS, notując współrzędne geograficzne jego środka i wysokość nad poziomem morza. Ponadto, na każdym transekcie notowano informacje na temat właściwości biotycznych i abiotycznych stanowiska, pozwalające na właściwą ocenę poszczególnych wskaźników specyficznej struktury i funkcji siedliska. Spisywano m.in. wszystkie gatunki występujące w granicach transektu, notowano stopień pokrycia stanowiska przez drzewa, krzewy i rośliny zielne, określano rozmiary rumoszu skalnego i dominujące rodzaje zbiorowisk, a także ewentualne ślady ludzkiej obecności, jak np. obecność śmieci i wydeptywania. W ten sam sposób monitorowano stanowiska sudeckie w regionie kontynentalnym. Ze względu na większą fragmentację siedliska jedyną różnicą w tym przypadku była większa zmienność w rozmiarach transektów na poszczególnych stanowiskach, które dostosowywano do powierzchni konkretnych płatów siedliska. W niektórych przypadkach powierzchni badawczej nie stanowił ciągły transekt, a kilka izolowanych płatów siedliska położonych w bliskiej odległości od siebie. Badania, w zależności od wysokości bezwzględnej na jakiej położone są poszczególne płaty, powinny być prowadzone od końca czerwca do końca sierpnia, z optimum przypadającym przeważnie na lipiec. Nie wymagają one żadnego dodatkowego sprzętu poza standardowym wyposażeniem używanym przy prowadzeniu badań fitosocjologicznych w górach (odbiornik GPS, kompas, wysokościomierz, notatnik lub formularze fitosocjologiczne). Konieczny jest również aparat fotograficzny. Ponieważ teren, na którym zlokalizowane są płaty siedliska, szczególnie w Tatrach, jest wyjątkowo trudno dostępny i niebezpieczny, badania wymagają doświadczenia w poruszaniu się po obszarach wysokogórskich, dobrej koordynacji Strona 4 z 19

5 ruchowej oraz ogólnej sprawności fizycznej. Ze względu na możliwe kontuzje, zasłabnięcia oraz inne nieprzyjemne zdarzenia, a w Tatrach także możliwość napotkania niedźwiedzia, po terenie nie powinno poruszać się samotnie. Ponadto, wymagana jest dobra znajomość flory górskiej oraz gatunków chronionych i zagrożonych, aby nie powodować szkód przez nieprzemyślane działania. Ze względu na dominującą rolę roślin zarodnikowych w płatach siedliska na terenie Sudetów, eksperci lokalni monitorujący powierzchnie badawcze w tych górach powinni dobrze znać wysokogórską florę mszaków i porostów. Ponieważ siedlisko to występuje głównie w obrębie obszarów ochrony ścisłej parków narodowych (Karkonoskiego i Tatrzańskiego), należy odpowiednio wcześniej postarać się o pozwolenie na swobodne poruszanie się po terenie właściwego parku poza wyznaczonymi szlakami. Wiele roślin naczyniowych tworzących zbiorowiska piargowe należy do grup trudnych i/lub krytycznych, wymagających dokładnego oznaczenia w warunkach laboratoryjnych, dlatego należy dodatkowo wystąpić o pozwolenie na zbiór pojedynczych okazów, zwłaszcza z takich rodzajów jak jastrzębiec (Hieracium), kostrzewa (Festuca), macierzanka (Thymus), mietlica (Agrostis), mniszek (Taraxacum), przywrotnik (Alchemilla), wiechlina (Poa) (nazwy taksonów przyjęto za MIRKIEM i in. 2002). Wskaźniki i parametry stanu ochrony oraz sposób ich określania W trakcie monitoringu stan siedliska na każdym stanowisku oceniano za pomocą niżej przedstawionych parametrów stanu ochrony i wskaźników specyficznej struktury i funkcji. Poniżej opisano sposób określania poszczególnych wskaźników, a w tabeli (Tab. 3.) zawarto kryteria waloryzacji płatów siedliska na stanowisku pod kątem zastosowanych parametrów i wskaźników. Opis wskaźników Dominująca frakcja rumoszu określenie przeciętnej średnicy kamieni i bloków skalnych na transekcie. W przypadku gdy przeważająca frakcja jest mocno zróżnicowana, należy podać zakres, w którym zawiera się wielkość większości kamieni. Jeżeli w obrębie piargu widać wyraźną różnicę w pionowym rozmieszczeniu frakcji rumoszu, należy to odnotować i podać wartości średnicy dla najmniejszych i największych bloków. Ze względu na skąpą pokrywę roślinną na większości stanowisk siedliska, zwykle określenie wartości tego parametru nie sprawia większych trudności. Dominujące rodzaje zbiorowisk zwięzłe określenie charakteru roślinności porastającej piarg poprzez podanie, jakiego typu zbiorowiska przeważają na transekcie. Jeśli jest to możliwe, należy sprecyzować przynależność fitosocjologiczną dominujących zbiorowisk. W pozostałych przypadkach można ograniczyć się do podania, czy obecne na stanowisku zbiorowiska mają charakter piargowy, murawowy, trawo- lub ziołoroślowy, czy też pośredni między wyżej wymienionymi typami fitocenoz. Gatunki typowe podanie liczby i wymienienie wszystkich gatunków typowych stwierdzonych w obrębie transektu, zarówno gatunków odnotowanych w zdjęciach fitosocjologicznych, jak i rosnących w płatach między zdjęciami. Przyjmuje się, że gatunkami typowymi dla siedliska są gatunki charakterystyczne i wyróżniające rzędu Androsacetalia alpinae (MATUSZKIEWICZ 2008) oraz gatunki uznane za reprezentatywne dla poszczególnych podtypów siedliska w opracowaniu Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 (MRÓZ & PERZANOWSKA 2004). Gatunki wysokogórskie podanie liczby i wymienienie wszystkich gatunków wysokogórskich występujących na całej powierzchni transektu. Za gatunek wysokogórski uznaje się takson, którego centrum rozmieszczenia pionowego w Polsce znajduje się w piętrach subalpejskim, alpejskim i/lub Strona 5 z 19

6 turniowym. Liczna obecność gatunków wysokogórskich stanowi wyróżniającą cechę siedliska, odróżniającą jego płaty od podobnego siedliska występującego w niższych położeniach Obce gatunki inwazyjne odnotowanie wszystkich potencjalnie inwazyjnych gatunków obcych geograficznie dla siedliska, wraz z ich pokryciem na transekcie. Ze względu na skrajnie trudne warunki środowiska, w których występuje siedlisko jest ono mało podatne na wkraczanie gatunków obcych, ale biorąc pod uwagę intensywny ruch turystyczny w pobliżu niektórych stanowisk, który w przyszłości może stać się przyczyną zawlekania gatunków obcych, wskaźnik ten ma potencjalnie duże znaczenie w określaniu stanu zachowania siedliska. Pokrycie przez drzewa i krzewy oszacowanie procentowego pokrycia drzew i krzewów w transekcie. Za krzewy powinno się uznawać rośliny zdrewniałe o wysokości powyżej 50 cm. Należy podać gatunki tworzące tę warstwę i zwięźle określić, jak są rozmieszczone na stanowisku (np. pojedyncze krzewy równomiernie rozmieszczone na całej powierzchni, zwarte płaty w niższych partiach transektu itp.). Pokrycie roślin zielnych oszacowanie powierzchni transektu porośniętej przez roślinność zielną (w %). Wartość wskaźnika będzie w dużej mierze uzależniona od podtypu siedliska i panujących na stanowisku zbiorowisk roślinnych. Piargi ruchome z roślinnością pionierską (podtyp ) są najczęściej nieznacznie pokryte warstwą roślin zielnych. W przypadku podtypu zwarcie roślin jest zwykle wielokrotnie wyższe, w skrajnych przypadkach pokrywać mogą one niemal całą powierzchnię stanowiska. Procent powierzchni siedliska na transekcie oszacowanie powierzchni transektu zajętej przez siedlisko (w %). Do siedliska wlicza się również fragmenty piargów o zerowym pokryciu roślinnością oraz płaty o charakterze pośrednim między zbiorowiskami piargowymi a murawami acydofilnymi (związek Juncion trifidi), ziołoroślami (związek Adenostylion alliariae) i traworoślami (związek Calamagrostion), a nawet zwarte murawy z udziałem wierzby wykrojonej (Salix retusa). Ślady antropopresji odnotowanie wszelkich śladów obecności człowieka na transekcie. Najczęstszym tego przejawem będą śmieci, rzadziej ścieżki lub wydeptane płaty roślinności. Obecność pojedynczych śmieci nie powinna automatycznie obniżać oceny wskaźnika. Wskaźniki kardynalne gatunki typowe, gatunki wysokogórskie, obce gatunki inwazyjne. Tab. 3. Waloryzacja wskaźników dla parametrów: powierzchnia, specyficzna struktura i funkcje, perspektywy ochrony Parametr Powierzchnia siedliska Specyficzna struktura i funkcje Wskaźnik Dominująca frakcja rumoszu Dominujące rodzaje Ocena FV U1 U2 Nie podlega zmianom lub zwiększa się. Inne kombinacje. Wyraźny spadek powierzchni siedliska w porównaniu z wcześniejszymi badaniami lub danymi z literatury. Wskaźnik ten ma jedynie charakter opisowy, charakteryzuje właściwości siedliska, ale nie służy do oceny jego zachowania, dlatego każda wartość uznawana jest za FV, oprócz sytuacji, kiedy w transekcie występuje prawie wyłącznie frakcja bardzo dużych bloków (>1 m), utrudniająca rozwój roślinności typowo piargowej wtedy U1. Wskaźnik wyłącznie informacyjny, nie służy do oceny stanu zachowania siedliska, a jedynie pokazaniu jego zmienności. Stąd każdy stan oceniany jako FV, za wyjątkiem Strona 6 z 19

7 zbiorowisk Gatunki typowe Perspektywy ochrony Gatunki wysokogórskie Obce gatunki inwazyjne Pokrycie przez drzewa i krzewy Pokrycie roślin zielnych Procent powierzchni siedliska na transekcie Ślady antropopresji skrajnie wysokiego pokrycia powierzchni stanowiska przez zarośla kosodrzewiny (>50%) wtedy U gatunków >7 gatunków (); (); <4 gatunki (); >2 gatunki (Karkonosze i 1-2 gatunki brak (Karkonosze i Śnieżnik Kłodzki) Śnieżnik Kłodzki) (Karkonosze i Śnieżnik Kłodzki) >7 gatunków (); >2 gatunki (Karkonosze); >1 gatunek (Śnieżnik Kłodzki) Brak 4-7 gatunków (); 1-2 gatunki (Karkonosze); 1 gatunek (Śnieżnik Kłodzki) 1 gatunek o pokryciu < 1% <4 gatunki (); brak (Karkonosze i Śnieżnik Kłodzki) 2 lub więcej gatunków lub 1 gatunek o pokryciu >1% 1-5% 5-25% >25% <50% 50-90% >90% >50% 25-50% <25% Brak lub znikome. O średnim nasileniu. Perspektywy zachowania siedliska dobre lub doskonałe, nie przewiduje się Inne kombinacje. znacznego oddziaływania czynników zagrażających. Wyraźne, oddziałujące negatywnie na strukturę i funkcję siedliska. Perspektywy zachowania siedliska złe, obserwowany silny wpływ czynników zagrażających, nie można zagwarantować przetrwania siedliska w dłuższej perspektywie czasowej. Wyniki badań Region alpejski W regionie alpejskim badania prowadzono tylko w obrębie obszaru. Wyznaczono tam 29 stanowisk, które dość dobrze oddają strukturę, wewnętrzne zróżnicowanie i rozmieszczenie siedliska w Tatrach. Poniżej zaprezentowano wyniki otrzymane w trakcie monitoringu stanowisk regionu alpejskiego. 3. Podsumowanie wyników badań wskaźników na stanowiskach Tab. 4a. Zestawienie ocen wskaźników stanu ochrony siedliska przyrodniczego na badanych stanowiskach w regionie alpejskim (wartości w tabeli oznaczają liczbę stanowisk) (29 stanowisk). Ocena U1 XX Suma Parametr Wskaźnik FV U2 niezadowalają Nieznana właściwa Zła ca Powierzchnia Specyficzna struktura i Dominująca frakcja rumoszu Strona 7 z 19

8 funkcje Dominujące 0 29 rodzaje zbiorowisk Gatunki typowe Gatunki wysokogórskie Obce gatunki inwazyjne Pokrycie przez drzewa i krzewy Pokrycie roślin zielnych Procent 0 29 powierzchni siedliska na transekcie Ślady antropopresji Ogólnie Perspektywy ochrony Dominująca frakcja rumoszu Pomimo różnic między stanowiskami pod względem dominującej na nich frakcji materiału skalnego, na wszystkich badanych powierzchniach rozmiary rumoszu mieściły się w granicach oceny FV. Najczęściej na stanowiskach przeważały kamienie średniej wielkości, o średnicy cm. Na części stanowisk z frakcją o średnich rozmiarach współdominowała frakcja żwirowa o średnicy 2-5 cm. Zwykle na stanowiskach rumosz był bardzo zróżnicowany co do wielkości, w górnych partiach piargu występowały kamienie o drobniejszej granulacji, których rozmiary wzrastały wraz ze spadkiem wysokości. Na niektórych stanowiskach u podnóży piargów zalegały bloki skalne o średnicy powyżej 50 cm. Dominujące rodzaje zbiorowisk Ze względu na wyłącznie informacyjny charakter wskaźnika wszystkim stanowiskom przyznano ocenę FV, niezależnie od dominującego typu roślinności na transektach. Poszczególne stanowiska bardzo różniły się między sobą pod kątem rozwijających się na nich płatów roślinności. Wielokrotnie na transektach występowało kilka różnych zbiorowisk roślinnych, równie często badane płaty roślinności miały charakter pośredni, o niejednoznacznej przynależności fitosocjologicznej. Na stosunkowo niewielu stanowiskach dominowały piargowe zbiorowiska pionierskie podtypu , mające postać zespołu Oxyrio digynae- Saxifragetum carpaticae (np. stanowiska Dolina Pańszczyca 2, Dolina Pańszczyca 4 ). Znacznie częściej jako dominujący rodzaj roślinności występowały zbiorowiska z podtypu , między którymi wyróżniał się piargowo-traworoślowy zespół z kosmatką brunatną Luzuletum alpino-pilosae (np. Dolina Gąsienicowa 2, Nad Czarnym Stawem pod Rysami 2, Szeroki Piarg pod Łopatą 1 ). Na wielu pozostałych stanowiskach roślinność miała charakter pośredni, piargowo-murawowy lub piargowo-murawowotraworoślowy. Rzadko na pojedynczych transektach przeważały zbiorowiska ziołoroślowe z miłosną górską Adenostyletum alliariae ( Nad Czarnym Stawem pod Rysami 4 ) lub traworoślowe związku Calamagrostion ( Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 4 ). Gatunki typowe Na wszystkich monitorowanych powierzchniach liczba gatunków typowych dla siedliska mieściła się w granicach oceny FV. Pomiędzy poszczególnymi stanowiskami odnotowano znaczne różnice pod względem Strona 8 z 19

9 wartości tego wskaźnika liczba gatunków uznanych za typowe wahała się od 8 do 23 (średnio 13,4 gatunków/stanowisko). Najwyższe wartości wskaźnika odnotowano na tych stanowiskach, gdzie przynajmniej na części transektu wykształciły się zbiorowiska piargów ruchomych, reprezentujące podtyp , w których występuje szczególnie dużo gatunków typowych dla siedliska (np. Dolina Pańszczyca 2, Dolina Pańszczyca 4, Nad Czarnym Stawem pod Rysami 3 ). Natomiast najmniej gatunków typowych odnotowano na stanowiskach o niewielkim ogólnym bogactwie florystycznym, niskim pokryciu roślinnością i przewadze rumoszu o dużych rozmiarach (np. Szeroki Piarg pod Wołowcem, Dolina Gąsienicowa 2 ), a także na tych transektach, gdzie dominowały zbiorowiska nietypowe dla piargów ( Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 4 ). Gatunki wysokogórskie Mimo znacznych różnic pomiędzy monitorowanymi stanowiskami pod względem liczby gatunków wysokogórskich, na wszystkich powierzchniach badawczych wskaźnik ten osiągnął wartości wystarczające do przyznania oceny FV. Liczba gatunków wysokogórskich na poszczególnych stanowiskach wyniosła od 9 do 50 gatunków (średnio 26 gatunków/stanowisko). Najuboższe w gatunki z tej grupy były zwykle te same stanowiska, na których odnotowano najmniej gatunków typowych (patrz wyżej). Z kolei najwięcej taksonów wysokogórskich spotykano najczęściej na tych transektach, gdzie występowała mozaika różnych zbiorowisk roślinnych i/lub obserwowane fitocenozy miały charakter pośredni, z udziałem gatunków charakterystycznych dla bardzo różnych jednostek fitosocjologicznych (np. Nad Czarnym Stawem pod Rysami 3, Wielki Piarg nad Morskim Okiem 1, Dolina Pańszczyca 3 ). Dużo gatunków wysokogórskich występowało też na stanowiskach z dominacją zbiorowisk piargów ruchomych, reprezentujących podtyp ( Dolina Pańszczyca 2, Dolina Pańszczyca 4 ). Obce gatunki inwazyjne Na żadnym z monitorowanych stanowisk w regionie alpejskim nie stwierdzono obecności obcych gatunków inwazyjnych. Tak więc na wszystkich stanowiskach wskaźnik ten otrzymał ocenę FV. Brak gatunków obcych w obrębie monitorowanych płatów wynika przede wszystkim ze skrajnie trudnych warunków środowiskowych, w których rozwija się siedlisko, drastycznie ograniczających ryzyko ich pojawienia się. Niemniej jednak, ze względu na położenie niektórych stanowisk w pobliżu popularnych szlaków turystycznych istnieje niewielkie zagrożenie zawleczenia ich w przyszłości, szczególnie na stanowiska niżej położone. Pokrycie przez drzewa i krzewy Potencjalne występowanie drzew i krzewów w obrębie płatów siedliska jest w dużej mierze skorelowane ze stopniem utrwalenia piargu i wysokością bezwzględną, na której znajduje się stanowisko. Na stanowiskach wysoko położonych, mało utrwalonych warunki do egzystencji roślinności drzewiastej i krzewiastej są bardzo trudne. Natomiast wkraczanie tego typu roślinności jest znacznie ułatwione w płatach siedliska niżej położonych i mocniej utrwalonych przez roślinność zielną. Na monitorowanych powierzchniach najczęściej obserwowano całkowity brak drzew i krzewów. Na pozostałych stanowiskach udział roślinności krzewiastej był znikomy i wahał się w granicach 1-5% powierzchni stanowiska (zwykle <1%). W granicach tych stanowisk najczęściej występowała kosodrzewina (Pinus mugo), zwykle w postaci niewielkich kęp lub pojedynczych krzewów. Znacznie rzadziej odnotowywano obecność pojedynczych osobników wierzby śląskiej (Salix silesiaca), skarlałych świerków (Picea abies), limby (Pinus cembra), czy modrzewia (Larix decidua), występujących najczęściej w najniżej położonych partiach transektów. Tylko w jednym przypadku pokrycie warstwy drzew i krzewów osiągnęło wartość 10%, co pociągnęło za sobą ocenę wskaźnika na U1. Dotyczy to stanowiska o nazwie Szeroki Piarg pod Łopatą 3, porośniętego w dolnej partii głównie przez wierzbę śląską (Salix silesiaca), w mniejszej mierze przez kosodrzewinę (Pinus mugo) i świerka (Picea abies). Należy jednak podkreślić, że jest to Strona 9 z 19

10 zjawisko całkowicie naturalne, wpisane w dynamikę siedliska, któremu nie należy w żadnej mierze przeciwdziałać. Pokrycie roślin zielnych Na zdecydowanej większości stanowisk wartość wskaźnika mieściła się w granicach oceny FV (<50%), najczęściej oscylując w zakresie 5-30%. Pokrycie warstwą roślin zielnych w dużej mierze zależało od rodzaju zbiorowisk występujących na poszczególnych stanowiskach. Na stanowiskach z dominacją zbiorowisk z podtypu warstwa roślin zielnych była z reguły słabiej rozwinięta niż w przypadku transektów z fitocenozami należącymi do podtypu Na trzech powierzchniach badawczych pokrycie roślinnością zielną było znacznie wyższe, osiągając 70-75%, co pociągnęło za sobą obniżenie oceny wskaźnika do U1. W tych przypadkach na monitorowanych powierzchniach występowały zbiorowiska niepiargowe, w każdym przypadku inne: murawowe, traworoślowe z trzcinnikiem owłosionym (Calamagrostis villosa), bądź ziołoroślowe z miłosną górską (Adenostyles alliariae). Mimo obniżenia oceny, zwiększony udział roślin zielnych na tych stanowiskach jest konsekwencją naturalnych procesów przyrodniczych, związanych z dynamiką płatów siedliska, którym w żadnym wypadku nie należy przeciwdziałać. Procent powierzchni siedliska na transekcie Prawie na wszystkich stanowiskach siedlisko zajmowało całą powierzchnię transektów (27 ocen FV). Jedynie dwukrotnie przyznano ocenę U1 (stanowiska Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 4, Nad Czarnym Stawem pod Rysami 4), gdyż w tych przypadkach płaty wliczone do siedliska stanowiły 25-30% powierzchni stanowiska. Pozostały obszar transektu pokryty był przez roślinność o charakterze na tyle odmiennym, że fragmentów piargu nią pokrytych nie zaliczono do siedliska W jednym przypadku na transekcie przeważały płaty ziołorośli z miłosną górską Adenostyletum alliariae, w drugim traworośla ze związku Calamagrostion. Nie należy jednak zapominać, że obecność tych zbiorowisk na niektórych piargach jest zjawiskiem całkowicie naturalnym, wpisanym w dynamikę siedliska, a stanowiska na których obserwuje się wkraczanie tego typu roślinności nie wymagają żadnych działań ochrony czynnej. Ślady antropopresji Na zdecydowanej większości stanowisk nie stwierdzono żadnych śladów działalności człowieka. W obrębie kilku transektów, położonych w pobliżu przebiegu szlaków turystycznych, obserwowano obecność pojedynczych śmieci, rzadziej zagubionych elementów ekwipunku alpinistycznego. Tylko w jednym przypadku (stanowisko Czerwony Piarg w Dolinie Pięciu Stawów) płaty siedliska są narażone na wydeptywanie ze strony turystów. Jednak stopień nasilenia tego zjawiska i obszar potencjalnej penetracji turystów jest na tyle ograniczony, że nie ma ono negatywnego wpływu na zachowanie siedliska. Stąd też wskaźnik ten na wszystkich monitorowanych stanowiskach otrzymał ocenę FV. Tab. 4b. Zestawienie ocen wskaźników stanu ochrony siedliska przyrodniczego na badanych stanowiskach w regionie kontynentalnym (wartości w tabeli oznaczają liczbę stanowisk) (7 stanowisk). Parametr Wskaźnik FV właściwa U1 niezadowalając a Ocena U2 Zła XX Nieznana Powierzchnia Dominująca frakcja rumoszu Specyficzna Dominujące 0 7 struktura i rodzaje funkcje zbiorowisk Gatunki typowe Suma Strona 10 z 19

11 Gatunki wysokogórskie Obce gatunki inwazyjne Pokrycie przez drzewa i krzewy Pokrycie roślin zielnych Procent 0 7 powierzchni siedliska na transekcie Ślady antropopresji Ogólnie Perspektywy ochrony Dominująca frakcja rumoszu Wszystkie badane powierzchnie oceniono na FV. Generalnie, na stanowiskach dominował rumosz średnioi gruboziarnisty. Na części stanowisk rozmiary dominującej frakcji odłamków skalnych były dość zróżnicowane, od 20 do 120 cm średnicy. Nie odnotowano znaczących różnic w wartościach tego wskaźnika między stanowiskami karkonoskimi, a powierzchniami ze Śnieżnika. Dominujące rodzaje zbiorowisk Wszystkie stanowiska uzyskały ocenę FV. Na każdej z monitorowanych powierzchni zdecydowanie dominowały zbiorowiska rzędu Androsacetalia alpinae, najczęściej z bardzo skąpym udziałem roślin zielnych, a dobrze rozwiniętą warstwą mszaków i porostów. Na większości stanowisk karkonoskich przynajmniej na części transektu występował zespół ze zmienką górską Cryptogrammetum crispae. Inne typy zbiorowisk (borówczyska, ziołorośla, zarośla kosodrzewiny), o ile stwierdzono ich obecność, zajmowały znikomą powierzchnię transektów. Gatunki typowe Liczba gatunków uznanych za typowe dla siedliska 8110 na wszystkich monitorowanych stanowiskach mieściła się w zakresie oceny FV. Na dwu transektach wyznaczonych na Śnieżniku (Pod Śnieżnikiem, Śnieżnik Kłodzki) odnotowano kolejno 3 i 4 gatunki typowe. Z kolei w obrębie stanowisk w Karkonoszach liczba gatunków typowych wynosiła od 3 do 6. 3 gatunki n a stanowisku Żleb Prosty - Kocioł Małego Stawu, natomiast 6 na stanowsiakch Wielki Śnieżny Kocioł oraz Kocioł. Najistotniejszą różnicę florystyczną między płatami siedliska na obu obszarach stanowi obecność zmienki górskiej Cryptogramma crispa na większości stanowisk karkonoskich i jej całkowity brak na Śnieżniku. Gatunki wysokogórskie Wskaźnik na wszystkich badanych powierzchniach osiągnął wartość wystarczającą do przyznania oceny FV. Na stanowiskach na Śnieżniku Kłodzkim (Pod Śnieżnikiem, Śnieżnik Kłodzki) zanotowano po dwa gatunki wysokogórskie. Więcej taksonów z tej grupy występowało w obrębie transektów karkonoskich, gdzie na poszczególnych stanowiskach ich liczba mieściła się w zakresie 3-8 gatunków. Najwięcej gatunków wysokogórskich odnotowano na piargu w obrębie Wielkiego Śnieżnego Kotła. Strona 11 z 19

12 Obce gatunki inwazyjne Na żadnym ze stanowisk regionu kontynentalnego nie odnotowano występowania obcych gatunków inwazyjnych. Stąd też wszystkie powierzchnie badawcze oceniono na FV. Ze względu na trudne warunki siedliskowe i położenie płatów siedliska na znacznych wysokościach, ryzyko zawleczenia gatunków obcych nie jest wysokie, ale nie należy go wykluczać, szczególnie na tych stanowiskach, które zlokalizowane są w niższych położeniach, w pobliżu szlaków turystycznych. Pokrycie przez drzewa i krzewy Za wyjątkiem jednego stanowiska, wszystkie powierzchnie badawcze uzyskały ocenę FV. Na Śnieżniku Kłodzkim nie odnotowano drzew i krzewów w obrębie transektów. W Karkonoszach ich pokrycie było najczęściej znikome i kształtowało się w zakresie 1-5%. Tworzyły je krzewy kosodrzewiny (Pinus mugo) i jarzębiny (Sorbus aucuparia var. glabrata), występujące najczęściej na obrzeżach transektów. Tylko jedno stanowisko karkonoskie otrzymało ocenę U1 ( Żleb Prosty Kocioł Małego Stawu ). Warstwa krzewów w tym przypadku wynosiła 20%, a tworzyły ją głównie jarzębina (Sorbus aucuparia var. glabrata) i wierzba śląska (Salix silesiaca). Pokrycie roślin zielnych Na wszystkich stanowiskach pokrycie roślin zielnych było niewielkie i mieściło się w zakresie oceny FV (<50%). Szczególnie skąpa warstwa roślin zielnych występowała na transektach wyznaczonych na gołoborzach, gdzie ich szacunkowe pokrycie wynosiło najczęściej 5-10%. Na tych stanowiskach zwykle lepiej wykształcona była warstwa mszaków i porostów. Zdecydowanie wyższą wartość wskaźnika osiągnęło karkonoskie stanowisko zlokalizowane na piargu, gdzie rośliny zielne zajmowały około 35% powierzchni transektu. Procent powierzchni siedliska na transekcie Na każdej z monitorowanych powierzchni udział siedliska był bardzo wysoki i kształtował się w zakresie %. W związku z tym wszystkie stanowiska oceniono na FV. Ślady antropopresji Negatywne oddziaływania o pochodzeniu antropogenicznym stwierdzono na większości badanych powierzchni. Gorzej pod tym kątem wygląda sytuacja na Śnieżniku Kłodzkim, gdzie oba monitorowane stanowiska otrzymały ocenę U1. W jednym przypadku było to spowodowane wydeptywaniem płatów siedliska przez turystów, a w drugim obecnością na stanowisku blach niewiadomego pochodzenia. Natomiast w Karkonoszach dwa stanowiska otrzymały ocenę FV, a na pozostałych trzech transektach ocenę obniżono do U1 ze względu na obecność śmieci. Strona 12 z 19

13 Podsumowanie ocen stanu ochrony siedliska przyrodniczego, w tym jego parametrów na badanych stanowiskach Tab. 5a. Zestawienie ocen stanu ochrony siedliska przyrodniczego, w tym jego parametrów na badanych stanowiskach w regionie alpejskim. Obszar NATURA 2000 (województ wo jeżeli nie leży w obszarze) Stanowisko Powierzchnia Oceny na stanowiskach Specyficzna struktura i funkcja Perspektywy ochrony Ocena ogólna Czerwony Piarg w Dolinie Pięciu Stawów Dolina Gąsienicowa 1 Dolina Gąsienicowa 2 Dolina Gąsienicowa 3 Dolina Pańszczyca 1 Dolina Pańszczyca 2 Dolina Pańszczyca 3 Dolina Pańszczyca 4 Dolina Pięciu Stawów 1 Dolina Pięciu Stawów 2 Dolina Pięciu Stawów 3 Dolina Pięciu Stawów 4 Dolina Pięciu Stawów 5 Dolina Pięciu Stawów 6 Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 1 Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 2 Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym 3 Nad Czarnym Strona 13 z 19

14 Stawem Gąsienicowym 4 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 1 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 2 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 3 Nad Czarnym Stawem pod Rysami 4 Szeroki Piarg pod Łopatą 1 Szeroki Piarg pod Łopatą 2 Szeroki Piarg pod Łopatą 3 Szeroki Piarg Pod Wołowcem Wielki Piarg nad Morskim Okiem 1 Wielki Piarg nad Morskim Okiem 2 Wielki Piarg nad Morskim Okiem 3 Suma ocen poszczególnych parametrów FV - 29 FV - 29 FV - 29 FV - 29 Powierzchnia siedliska Powierzchnia siedliska na poszczególnych stanowiskach była bardzo różna i zależała głównie od powierzchni konkretnego stożka piargowego. Wahała się od kilkudziesięciu arów do kilkunastu hektarów, bez uwzględnienia nachylenia terenu (wartości zostały odczytane z mapy, więc są zaniżone). Zwykle płaty siedliska zajmowały całą powierzchnię transektu. Nie zaobserwowano zmniejszania się powierzchni siedliska w obrębie transektów, stąd wszystkie stanowiska oceniono na FV. Specyficzna struktura i funkcja Mimo dużego zróżnicowania siedliska na transektach, wszystkie stanowiska charakteryzowały się prawidłowo wykształconą strukturą, stąd przyznano im ocenę FV. Wartości wszystkich wskaźników kardynalnych mieściły się w zakresie oceny FV, podobnie jak wartości pozostałych wskaźników na zdecydowanej większości stanowisk. Jedynie w pojedynczych przypadkach obniżono ocenę niektórych wskaźników do U1, najczęściej ze względu na nadmierne zarastanie piargu, dominację na stanowisku zbiorowisk nietypowych dla siedliska czy dość obfite występowanie krzewów. Trzeba jednak pamiętać, że zjawiska te mają charakter zupełnie naturalny i wpisują się w zmienność i dynamikę monitorowanego siedliska. Strona 14 z 19

15 Perspektywy ochrony Wszystkie monitorowane stanowiska regionu alpejskiego znajdują się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, w obrębie obszaru objętego ochroną ścisłą. Zdecydowana większość z nich zlokalizowana jest w miejscach nienarażonych na jakiekolwiek bezpośrednie oddziaływania antropogeniczne. Tylko kilka transektów położonych jest w pobliżu popularnych szlaków turystycznych, ale nawet na tych stanowiskach nie stwierdzono negatywnych wpływów antropogenicznych, które mogłyby stanowić zagrożenie dla płatów siedliska w najbliższej perspektywie czasowej. Stąd też bez żadnego wyjątku wszystkie badane stanowiska oceniono pod kątem parametru Perspektywy ochrony na FV. Ocena ogólna Wszystkie badane powierzchnie uzyskały ocenę FV. Na każdym ze stanowisk odnotowano prawidłowo wykształconą strukturę w ramach naturalnej zmienności siedliska, nie odnotowano zmniejszania się jego powierzchni i nie stwierdzono zagrożeń w najbliższej perspektywie czasowej. Tab. 5b. Zestawienie ocen stanu ochrony siedliska przyrodniczego, w tym jego parametrów na badanych stanowiskach w regionie kontynentalnym. Obszar NATURA 2000 (województwo jeżeli nie leży w obszarze) Stanowisko Powierzchnia Oceny na stanowiskach Specyficzn Perspektywy a struktura ochrony i funkcja Ocena ogólna PLH Góry Bialskie Pod i Grupa Śnieżnika Śnieżnikiem FV FV U1 U1 PLH Góry Bialskie Śnieżnik i Grupa Śnieżnika Kłodzki FV FV U1 U1 PLH Karkonosze Kopa U1 FV FV U1 PLH Karkonosze Mały Śnieżny Kocioł PLH Karkonosze Wielki Szyszak PLH Karkonosze Wielki Śnieżny Kocioł PLH Karkonosze Żleb Prosty Kocioł Małego Stawu U1 FV FV U1 FV - 5 FV - 7 FV - 5 FV - 3 Suma ocen poszczególnych parametrów U1-2 U1-2 U1-4 Na 71% stanowisk parametr powierzchnia siedliska został oceniony jako właściwy. Na tych stanowiskach siedlisko obejmuje wszystkie dostępne płaty gołoborzy, powierzchnia siedliska nie zmniejsza się. Dwa stanowiska otrzymały ocenę niezadowalającą: Kopa, gdzie występuje niewielki, izolowany płat roślinności oraz Żleb Prosty Kocioł Małego Stawu, siedlisko tam wykształcone jest na niewielkiej powierzchni. Oba stanowiska znajdują się w południowo-wschodniej części obszaru Natura 2000 Karkonosze. Pozostałe stanowiska w innych lokalizacjach zostały ocenione na FV. Parametr specyficzna struktura i funkcje został oceniony jako właściwy. Na poszczególnych stanowiskach wszystkie wskaźniki kardynalne zostały ocenione na FV a pozostałe wskaźniki co najmniej na U1. Strona 15 z 19

16 Perspektywy ochrony na 71% stanowisk są właściwe, większość tych stanowisk znajduje się na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego w obrębie ochrony ścisłej. 2 stanowiska znajdujące się w okolicy Śnieżnika zostały ocenione jako niezadowalające ze względu na wydeptywanie siedlisk przez turystów udających się na Śnieżnik. Ocena ogólna jest wypadkową powyższych parametrów. 57% otrzymało ocenę ogólną niezadowalającą. Natomiast pozostałe stanowiska właściwą. Zestawienie ocen wskaźników na obszarach Natura 2000 Tab. 6a. Zestawienie ocen wskaźników dla siedliska przyrodniczego na badanych obszarach NATURA 2000 w regionie alpejskim (wartości w tabeli oznaczają liczbę obszarów) (jeden obszar). Ocena Parametr Wskaźnik FV U1 U2 XX Suma właściwa niezadowalająca zła Nieznana Powierzchnia Dominująca frakcja rumoszu Dominujące rodzaje zbiorowisk Gatunki typowe Gatunki wysokogórskie Specyficzna Obce gatunki inwazyjne struktura i Pokrycie przez drzewa i funkcje krzewy Pokrycie roślin zielnych Procent powierzchni siedliska na transekcie Ślady antropopresji Ogólnie Perspektywy ochrony Tab. 6b. Zestawienie ocen wskaźników dla siedliska przyrodniczego na badanych obszarach NATURA 2000 w regionie kontynentalnym (wartości w tabeli oznaczają liczbę obszarów) (2 obszary). Ocena Parametr Wskaźnik FV U1 U2 XX Suma właściwa niezadowalająca zła Nieznana Powierzchnia Dominująca frakcja rumoszu Dominujące rodzaje Specyficzna zbiorowisk struktura i Gatunki typowe funkcje Gatunki wysokogórskie Obce gatunki inwazyjne Strona 16 z 19

17 Pokrycie przez drzewa i krzewy Pokrycie roślin zielnych Procent powierzchni 0 2 siedliska na transekcie Ślady antropopresji Ogólnie Perspektywy ochrony Podsumowanie ocen stanu ochrony siedliska przyrodniczego, w tym jego parametrów w obszarach Natura Tab. 7a. Zestawienie ocen parametrów i oceny ogólnej stanu ochrony siedliska przyrodniczego na badanych obszarach NATURA 2000 w regionie alpejskim. Oceny dla obszarów NATURA 2000 Obszar NATURA Specyficzna struktura i Perspektywy 2000 Powierzchnia Ocena ogólna funkcja ochrony FV - 1 FV - 1 FV - 1 FV - 1 Suma ocen poszczególnych parametrów W roku 2013 monitoring siedliska 8110 w regionie alpejskim prowadzono tylko na jednym obszarze:. Na wszystkich badanych stanowiskach tatrzańskich powierzchnia siedliska, jego struktura i funkcje oraz perspektywy ochrony otrzymały ocenę właściwą. Stąd też wszystkie parametry siedliska 8110 na obszarze oceniono na FV. Tab. 7b. Zestawienie ocen parametrów i oceny ogólnej stanu ochrony siedliska przyrodniczego na badanych obszarach NATURA 2000 w regionie kontynentalnym. Obszar NATURA 2000 Powierzchnia Oceny dla obszarów NATURA 2000 Specyficzna struktura i Perspektywy funkcja ochrony Ocena ogólna PLH Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika FV FV U1 U1 PLH Karkonosze FV - 2 FV - 2 FV - 1 FV -1 Suma ocen U1-1 U1-1 poszczególnych parametrów Strona 17 z 19

18 W roku 2013 badania monitoringowe siedliska 8110 w regionie kontynentalnym realizowano na dwóch obszarach sieci Natura 2000: PLH Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika oraz PLH Karkonosze. Stan siedliska na pierwszym z wymienionych obszarów oceniono na U1 ze względu na obniżoną ocenę parametru Perspektywy ochrony. Natomiast w Karkonoszach stan ochrony siedliska jest właściwy wszystkie składowe parametry oceniono na FV. Informacja o gatunkach obcych Na żadnym z monitorowanych stanowisk, tak w obszarze alpejskim jak i kontynentalnym, nie stwierdzono obecności gatunków obcych. Ocena zastosowanej metodyki monitoringu i ewentualne propozycje zmian wraz z uzasadnieniem Zasadniczym problemem przy doborze odpowiedniej metodyki do badania siedliska 8110 jest jego ogromna różnorodność. Nie wyczerpuje jej dokonany podział siedliska na 3 główne podtypy, gdyż również w obrębie poszczególnych podtypów występuje bardzo duże zróżnicowanie płatów. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w opracowaniu siedliska w Poradnikach ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 (MRÓZ & PERZANOWSKA 2004) głównym kryterium przy wyróżnianiu płatów siedliska 8110 była rzeźba terenu i rodzaj podłoża, a dopiero w dalszej kolejności szata roślinna. W Tatrach poszczególne stanowiska nawet tego samego podtypu bardzo się różnią pod względem porastających je zbiorowisk roślinnych, a bardzo często kilka odmiennych rodzajów zbiorowisk występuje w obrębie jednego stanowiska lub dominują zbiorowiska pośrednie, które trudno jednoznacznie sklasyfikować. Obserwowane zjawiska mają charakter zupełnie naturalny i świadczą o dużej dynamice płatów siedliska. Uchwycenie w trakcie monitoringu naturalnej różnorodności siedliska w Tatrach wymaga wyznaczenia wielu stanowisk, reprezentujących całą gamę jego zmienności. Ponadto, aby nie następowało automatyczne obniżenie oceny w przypadku naturalnych płatów siedliska nieco odbiegających od typowo wykształconych, zakresy poszczególnych wskaźników specyficznej struktury i funkcji dla oceny właściwej FV powinny być dość szerokie. Mimo to, niewielka liczba płatów zawsze będzie przekraczać kryteria oceny FV. W przypadku gdy jest to spowodowane przebiegiem naturalnych procesów, np. zmianami sukcesyjnymi, świadczy to o ewoluowaniu siedliska w kierunku innych wysokogórskich siedlisk, które zwykle także mają dużą wartość przyrodniczą. W takich sytuacjach obniżenie oceny poszczególnych wskaźników w żadnym razie nie może stanowić przesłanki do podejmowania jakichkolwiek działań, zakłócających naturalne procesy. Pojedynczym wskaźnikom nadano charakterze wyłącznie opisowy, informacyjny. W tych przypadkach kryteria oceny FV rozszerzono w taki sposób, by w jej zakresie mieściła się prawie cała obserwowana zmienność płatów, za wyjątkiem sytuacji skrajnych, rzadko występujących. Reasumując, zastosowana metodyka ma na celu nie tylko ocenę stanu siedliska, ale i uchwycenie jego naturalnej różnorodności. Nie wszystkie wskaźniki wykorzystane do opisu specyficznej struktury i funkcji siedliska w równym stopniu nadają się do oceny jego stanu. Jednak rezygnacja z ich użycia znacznie ograniczyłaby pełne poznanie zmienności siedliska i przemian zachodzących w obrębie jego płatów. Strona 18 z 19

19 Propozycje działań ochronnych oraz wnioski dotyczące skuteczności dotychczas wykonywanych zabiegów. Większość monitorowanych stanowisk znajduje się w obrębie obszarów ochrony ścisłej parków narodowych (Karkonoskiego i Tatrzańskiego). Stan ten zapewnia optymalny sposób ochrony dla płatów siedliska 8110, które wymagają ochrony biernej. Niektóre stanowiska położone są w pobliżu przebiegu szlaków turystycznych. Jednak ze względu na trudny dostęp i specyfikę warunków, w których rozwijają się płaty siedliska, niepożądana i nielegalna penetracja nie stanowi dla nich dużego zagrożenia. Wyjątkiem pod tym względem są stanowiska zlokalizowane na Śnieżniku, zagrożone wydeptywaniem wskutek nadmiernego ruchu turystycznego. Płaty siedliska najbardziej narażone na to zjawisko powinno się zabezpieczyć przed penetracją poprzez postawienie odpowiednich barierek w miejscach, gdzie turyści najczęściej zbaczają ze szlaku. Syntetyczne podsumowanie wyników dla siedliska przyrodniczego. W roku 2013 monitoring siedliska 8110 prowadzono zarówno w regionie alpejskim, jak i kontynentalnym, łącznie w obrębie trzech obszarów sieci Natura W obszarze, zlokalizowanym w regionie alpejskim, stan ochrony siedliska jest właściwy wszystkie parametry oceniono na FV. W obrębie obszaru nie stwierdzono poważnych zagrożeń dla siedliska, a wśród stwierdzonych oddziaływań tylko bardzo nieliczne miały charakter antropogeniczny i charakteryzowały się niską intensywnością. Wszystkie monitorowane stanowiska w Tatrach znajdują się w strefie ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego. W regionie kontynentalnym monitoring realizowano w dwóch obszarach: PLH Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika oraz PLH Karkonosze. W Karkonoszach stan ochrony siedliska oceniono jako FV wszystkie parametry uzyskały taką ocenę. Odnotowane oddziaływania antropogeniczne nie zostały uznane za duże zagrożenie dla płatów siedliska. Podobnie jak w Tatrach, bardzo korzystnie wygląda w Karkonoszach kwestia ochrony obszarowej płatów siedliska wszystkie monitorowane powierzchnie znajdują się obrębie strefy ochrony ścisłej Karkonoskiego Parku Narodowego. Nieco gorzej wygląda stan ochrony siedliska na Śnieżniku Kłodzkim. Oceniono go na U1, a obniżenie oceny ogólnej wynika z obniżenia do takiej samej oceny parametru Perspektywy ochrony. Powodem tego jest silna presja turystyczna w miejscu występowania siedliska, przejawiająca się m. in. wydeptywaniem niektórych jego płatów. W celu przeciwdziałania temu zjawisku w miejscach najbardziej narażonych należałoby zainstalować barierki, ograniczające niepożądaną penetrację ze strony turystów. Strona 19 z 19