Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

Transkrypt

1 PARLAMENT EUROPEJSKI Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych LIBE_PV(2012)0125_1 PROTOKÓŁ wizyty delegacji w dniach 24 listopada 2011 r., 25 listopada 2011 r. i 26 listopada 2011 r. SYCYLIA, WŁOCHY 1. Przebieg wizyty Dziesięcioosobowa delegacja Komisji przebywała z wizytą na Sycylii (Włochy), w Trapani, Agrigento, Palermo, Mineo oraz na Lampedusie w dniach od 24 do 26 listopada 2011 r. Delegacji przewodniczyła Cecilia Wikström. Celem wizyty było zebranie informacji i bezpośrednia ocena sytuacji na Sycylii w związku z przyjęciem na wyspę osób ubiegających się o azyl oraz imigrantów przybyłych na wyspę po serii wydarzeń w regionie, a w szczególności w związku z przybyciem obywateli państw trzecich z krajów południowego wybrzeża Morza Śródziemnego. Celem delegacji było w szczególności zbadanie warunków panujących w ośrodkach oraz spotkanie z przedstawicielami władz lokalnych, organizacji międzynarodowych i organizacji pozarządowych oraz spotkania z miejscową ludnością i samymi imigrantami. Przed wyjazdem członkowie delegacji spotkali się Komisją, Frontexem, Stałym Przedstawicielstwem Włoch, organizacjami pozarządowymi i międzynarodowymi, takimi jak: Wysoki Komisarz Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR), Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM), Save the Children i Europejska Rada ds. Uchodźców i Wypędzonych (ECRE), w celu uzyskania wstępnych informacji na temat sytuacji na Sycylii. Wizyta delegacji obejmowała trzy różne ośrodki: CIE (Centro di Identificazione ed Espulsione, ośrodek detencyjny) w Milo, prowincja Trapani, ośrodek CARA (Centro di Accoglienza per Richiedenti Asilo, ośrodek przyjęć osób ubiegających się o azyl) w Trapani Salina Grande oraz ośrodek CARA w Mineo, prowincja Catania. Ponadto delegacja postanowiła udać się do ośrodka na Lampedusie, zamkniętego od dnia 20 PV\ doc PE v01-00 Zjednoczona w różnorodności

2 września 2011 r., kiedy to część budynku uległa zniszczeniu w wyniku podpalenia. Delegacja spotkała się również z lokalnymi władzami, szeregiem organizacji międzynarodowych i pozarządowych w Agrigento, jak również z władzami lokalnymi, organizacjami pozarządowymi, agencją Frontex i ludnością miejscową Lampedusy. W Palermo delegacja złożyła wizytę w pogotowiu ambulatoryjnym (placówce medycznej zajmującej się w szczególności imigrantami) oraz w Missione di Speranza e Carità, organizacji misyjnej założonej przez brata Biagia Contego. Spotkała się również z władzami lokalnymi w Palermo i kilkoma organizacjami pozarządowymi w Catanii. W Palermo odbyła się konferencja prasowa delegacji, która odbiła się szerokim echem w środkach przekazu. Informowano o niej w artykułach na pierwszych stronach kilku lokalnych gazet, retransmitowano w telewizji lokalnej oraz komentowano na portalach społecznościowych. 2. Wizyty w ośrodkach 2.1 CIE (Centro di Identificazione ed Espulsione, ośrodek detencyjny) w Milo Ośrodek CIE w Trapani został otwarty dnia 7 lipca 2011 r. i jest najnowszym ośrodkiem we Włoszech. Może on pomieścić do 204 osób. Od czasu otwarcia ośrodka przebywało w nim już 500 osób. Podczas wizyty delegacji w ośrodku przebywało 178 osób (jedynie mężczyźni), spośród których 140 ubiega się o azyl. Prefekt wyjaśnił, że włoskie prawo nie zezwala na przenoszenie osób z ośrodka detencyjnego (CIE) do ośrodka przyjęć osób ubiegających się o azyl (CARA), dlatego też osoby ubiegające się o azyl, które przebywają w ośrodku detencyjnym nie mogą zostać przeniesione do innego miejsca. Ośrodek składa się z pięciu sektorów-budynków. Jest to zamknięty ośrodek detencyjny i osoby w nim przebywające nie mogą wychodzić poza jego teren. Spółdzielnia wybrana w drodze procedury zamówień publicznych kieruje ośrodkiem przy pomocy pracujących tam osób. Ministerstwo przyznaje ośrodkowi 34 euro na osobę dziennie. Sprawdzana jest tożsamość osób przebywających w ośrodku, przechodzą one badania lekarskie i otrzymują odzież. Przysługuje im również kwota 2,5 euro dziennie oraz papierosy. W każdym pokoju, wyposażonym w łazienkę, odbiornik telewizyjny i stół, przebywa 6 osób. Świadczenia dostępne w ośrodku obejmują centrum opieki zdrowotnej, stołówkę, zajęcia rekreacyjne, dostęp do dwóch mediatorów, doradztwo prawne i wsparcie psychologiczne (dwóch psychologów). W przypadku wystąpienia poważnych problemów zdrowotnych pacjenci są przewożeni do szpitala. W ośrodku nie przebywają osoby niepełnoletnie. 90% przebywających w ośrodku to Tunezyjczycy. Jeden z działów commissione territoriale (komisji ds. azylu) w Trapani ma swoją siedzibę bezpośrednio na terenie ośrodka. Komisje ds. azylu złożone są z przedstawicieli prefektury, policji, władz lokalnych i UNHCR. Osoby ubiegające się o azyl powinny być przesłuchane przez komisję w ciągu 7 dni, jednak średni czas rozpatrywania dokumentacji wynosi miesiąc. Według przedstawiciela UNHCR wskaźnik pozytywnie rozpatrzonych przez komisję wniosków o azyl wynosi około 18%. Dodatkowo niektórym osobom ubiegającym się o azyl przyznano ochronę humanitarną (corocznie odnawialne pozwolenia). PE v /12 PV\ doc

3 2.2 CARA (Centro di Accoglienza per Richiedenti Asilo, ośrodek przyjęć osób ubiegających się o azyl) w Salina Grande Dyrektor ośrodka CARA w Salina Grande (Trapani) tłumaczy, że jest to ośrodek otwarty dla osób ubiegających się o azyl, a osoby w nim przebywające mogą swobodnie przemieszczać się, wchodzić do i wychodzić z ośrodka w określonych godzinach. Po przyjęciu imigrantów do ośrodka ustalana jest ich tożsamość, są badani przez lekarza, następnie uzyskują niezbędną pomoc w zależności od potrzeb. Osoby ubiegające się o azyl otrzymują zakwaterowanie, wyżywienie, opiekę lekarską, wsparcie prawne, socjalne i psychologiczne oraz dostęp do kursów języka włoskiego (na kursy uczęszcza 55% osób przebywających w ośrodku), kursów czytania i pisania oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Każda z osób przebywających w ośrodku posiada kartotekę zawierającą jej życiorys i ewentualne problemy (przeżyte traumy itp.) Każdy z imigrantów zostaje wysłuchany przez commissione territoriale (komisję ds. azylu). W ośrodku identyfikuje się osoby najbardziej narażone, a niektóre z nich są objęte projektem ochronnym, w którym bierze udział 30 osób z problemami psychologicznymi. Osobom tym zapewniane jest zakwaterowanie dodatkowo przystosowane dla osób o szczególnych potrzebach. Projekt ten, tak samo jak projekt Nautilus, jest finansowany przez Europejski Fundusz na rzecz Uchodźców. Imigranci posiadający pozwolenie na pobyt mogą brać udział w projekcje SPRAR (Sistema di protezione per richiedenti asilo e rifugiati, system ochrony osób ubiegających się o azyl i uchodźców), który zapewnia zakwaterowanie dodatkowe na okres do 6 miesięcy oraz doradztwo zawodowe i socjalne. Ośrodek dysponuje 260 miejscami, a podczas wizyty delegacji przebywały w nim 233 osoby. Kilka rodzin przebywających w ośrodku otrzymało osobne pokoje (w jednym pokoju mieszkają maksymalnie 2 rodziny) i mogą one również korzystać z usług żłobka. W ośrodku przebywają obywatele Nigerii, Bangladeszu, Pakistanu, Tunezji, Gwinei, Wybrzeża Kości Słoniowej, Burkina Faso i Gambii oraz kilku obywateli Erytrei i Turcji. Komisja ds. azylu sprawnie rozpatruje wnioski. Włoskie prawo przewiduje, że osoby ubiegające się o azyl muszą zostać przesłuchane przez komisję ds. azylu w ciągu 3 miesięcy. W rzeczywistości trwa to od 5 do 6 miesięcy z uwagi na dużą liczę imigrantów. Osoby niepełnoletnie pozbawione opieki nie są przyjmowane do ośrodka. Osoby te przekazywane są do specjalnych ośrodków. Podczas wizyty w ośrodku członkowie delegacji zauważyli, że budynek wymaga gruntownego remontu. Stwierdzili, że spłuczki toalet często nie działały, same toalety nie miały drzwi czy zasłon, a niektóre pokoje były przepełnione na podłodze rozłożonych było nawet do 14 materacy). Osoby przebywające w ośrodku stwierdziły, że poziom czystości ośrodka jest zazwyczaj gorszy niż w dniu wizyty komisji. 2.3 CARA (Centro di Accoglienza per Richiedenti Asilo, ośrodek przyjęć osób ubiegających się o azyl) w Mineo Ośrodek został otwarty w dniu 22 marca 2011 r. w prywatnym budynku wykorzystywanym wcześniej przez wojska Stanów Zjednoczonych, położonym 6 km od Mineo, małej miejscowości na wzgórzu. Ośrodek składa się z budynków położonych w dwóch strefach w jednej z nich przebywają w większości osoby posługujące się językiem angielskim, a w drugiej osoby francuskojęzyczne. Ośrodek jest w stanie przyjąć osób. W trakcie wizyty delegacji przebywało tam PV\ doc 3/12 PE v01-00

4 osób, w tym ok. 100 rodzin, 43 małych dzieci (poniżej 2 roku życia) oraz około 20 dzieci w wieku szkolnym. Każdy z domów posiada 3 dwuosobowe pokoje. Ogółem na każdy dom, łazienkę i pokój dzienny (nieumeblowany) przypada 6 osób. Wśród mieszkańców ośrodka zorganizowano 25 społeczności narodowych reprezentowanych przez przedstawicieli wyłonionych w drodze wyborów (wybory zorganizowane zostały przez UNHCR). Czerwony Krzyż zarządzał ośrodkiem do dnia 18 października 2011 r., kiedy to zarząd nad ośrodkiem objęła prywatna spółka Sisifo, zatrudniająca obecnie w ośrodku około 150 osób, w tym 6 tłumaczy ustnych. Personel opisał to jako pozytywne doświadczenie: przy wsparciu władz rozpoczęto szkolenia zawodowe, kursy językowe i zajęcia integracyjne oraz zorganizowano kursy autobusowe do najbliższych miast (autobusy do Catanii dwa razy w tygodniu oraz codzienne do Mineo). Każdy z mieszkańców ośrodka otrzymuje codziennie bon o wartości 3,5 euro do wykorzystania w sklepie na terenie ośrodka (sklep sprzedaje głównie karty telefoniczne, znaczki pocztowe i papierosy) oraz odzież (odzież zimowa nie jest jeszcze dostępna). Na terenie ośrodka mieszkańcy nie mają dostępu do prasy, telewizji ani internetu. Jeden z oddziałów komisji ds. azylu ma swoją siedzibę w pobliskim mieście Mineo, a drugi znajduje się na terenie ośrodka. Władze zauważyły przyspieszenie procedur: osoby ubiegające się o azyl są przesłuchiwane w ciągu 45 dni, a następnie czekają na odpowiedź od 1 do 2 miesięcy. To najszybsza komisja na terenie Włoch. Czerwony Krzyż jest nadal obecny w ośrodku i świadczy pomoc zdrowotną. W ośrodku znajduje się również biuro UNHCR. 3. Spotkania w Agrigento 3.1 Spotkanie z organizacjami międzynarodowymi i pozarządowymi W Agrigento delegacja spotkała się z przedstawicielami następujących organizacji: UNHCR, IOM, Save the Children, włoski Czerwony Krzyż, Caritas, ASGI (Associazione per gli Studi Giuridici sull'immigrazione), ANFE (Associazione Nazionale Famiglie Emigrati) i Chimeia, a także z Padre Nastasim, księdzem działającym na Lampedusie. UNHCR, IOM i włoski Czerwony Krzyż, a od roku 2007 także Save the Children, wchodzą w skład projektu Praesidium. Jest to projekt współpracy między organizacjami zajmującymi się pomocą imigrantom, w szczególności niepełnoletnim bez opieki i innym szczególnie narażonym grupom, który uruchomiono 2006 r. na Lampedusie, a następnie rozwinięto, tak aby objął inne ośrodki we Włoszech. Organizacje działają w ośrodku CARA i CIE, a także w portach. Podkreślają one swą współpracę z włoskimi władzami, zwłaszcza z siłami policji na Lampedusie. Zaznaczyły one jednak, że w ostatnich miesiącach spotkały się z szeregiem problemów, takich jak odmowa dostępu do portu, niewpuszczanie do ośrodków PE v /12 PV\ doc

5 organizacji pozarządowych, a w niektórych przypadkach imigranci były odsyłani do kraju bez możliwości spotkania z organizacją pozarządową, prawnikami czy obrońcami praw człowieka. Głównymi problemami są ich zdaniem: przewlekłość procedur administracyjnych dla osób ubiegających się o azyl (niektórzy migranci czekają 8-9 miesięcy przed wysłuchaniem przez komisję ds. azylu), brak integracji, który stanowi główny problem zwłaszcza dla niepełnoletnich, oraz zatłoczone ośrodki. Wskazano na wiele niedociągnięć logistycznych i organizacyjnych, zwłaszcza w ośrodkach w Trapani. Organizacje te twierdzą, że warunki przyjęć są często niewystarczające i poniżej minimalnych norm. Podkreśliły one także kwestię braku strażników dla niepełnoletnich, przez co zadanie to wykonują często woluntariusze, biorąc na siebie poważną odpowiedzialność. UNHCR poruszył szereg niepokojących kwestii dotyczących niektórych Tunezyjczyków odesłanych do ośrodków detencyjnych CIE mimo że złożyli wnioski o azyl, sprawę przedłużającego się przetrzymywania oraz sprawę szeregu Egipcjan odesłanych do Egiptu bez możliwości wcześniejszego ubiegania się o azyl, a organizacjom pozarządowym odmówiono prawa do kontaktu z nimi. 3.2 Spotkanie z władzami Delegacja spotkała się z następującymi organami władzy: prefektem Agrigento, Questore di Agrigento, szefem Guardia di Finanza prowincji, szefem Carabinieri prowincji, szefem władz portu Porto Empedocle, szefem straży pożarnej i arcybiskupem Agrigento. Władze zaznaczyły, że w związku z przybyciem na wyspę migrantów prefektura przeprowadziła szereg działań, w szczególności przyjęcie migrantów, ale także zapewnienie porządku i bezpieczeństwa publicznego. Większość przybyłych na wyspę to mężczyźni, zazwyczaj zdrowi. Stwierdzono 7 przypadków gruźlicy i chorzy uzyskali opiekę zdrowotną. Jedyny problem w zakresie porządku publicznego miał miejsce dnia 20 grudnia, kiedy w ośrodku, w którym przebywało ok Tunezyjczyków, wybuchł pożar. Do tamtego dnia system wprowadzony na Lampedusie przez Włochy i umożliwiający przyjęcie do osób działał sprawnie. Od dnia 20 września na pokładzie 5 łodzi przybyło tylko 175 osób. Siły powietrzne i morskie Guardia di Finanza są obecne na Lampedusie wraz z zespołami Frontexu. Wcześniej były tam także obecne siły terytorialne, lecz opuściły wyspę w związku z tym, że nie ma już więcej imigrantów. Na wyspie Linosa są obecni jedynie karabinierzy, lecz w razie konieczności mogą oni przejąć wszystkie zadania. W związku z pytaniami posłów władze poinformowały, że tymczasowe pozwolenia, które przyznano w maju 2011 r. i już wygasły, zostały odnowione na 6 miesięcy. Władze wyjaśniły również, dlaczego w okresie od lipca do września na Lampedusie przebywało aż tylu migrantów. Pokreśliły, że w tym okresie przybyło wiele grup, a z powodu złej pogody nie można było zawsze przewieźć migrantów na Sycylię albo wysłać po nich łódź ratunkową. PV\ doc 5/12 PE v01-00

6 4. Lampedusa 4.1 Sytuacja na Lampedusie Lampedusa jest małą wyspą położoną poniżej Sycylii, do której należy pod względem administracyjnym, lecz geograficznie położona jest bliżej Tunezji niż Włoch. Wyspa jest bramą do Europy dla wielu imigrantów, którzy pokonują Morze Śródziemne łodziami, niektórzy z nich w ucieczce przed prześladowaniami i w poszukiwaniu azylu, zwłaszcza Afrykanie z Sahary Południowej, inni to migranci ekonomiczni. Od początku roku 2000 napływ imigrantów na Lampedusę stale wzrastał aż do roku 2010, w którym rządy Włoch i Libii podpisały umowę przewidującą odsyłanie imigrantów przybywających z Libii. W wyniku tej umowy spadła liczba imigrantów przybywających na wyspę. Centro di primo soccorso e accoglienza na Lampedusie był przewidziany jedynie jako ośrodek przejściowy, w którym migranci przebywali nie dłużej niż 48 godzin przed ich przewiezieniem do innych ośrodków we Włoszech. Miał przyjmować 850 osób, lecz często był przepełniony przez dłuższy czas, ponieważ imigranci przebywali w nim przez wiele tygodni. Mimo ogromnych wysiłków miejscowej ludności na rzecz pomocy imigrantom, ta przedłużająca się krytyczna sytuacja doprowadziła do napięć. W wyniku tzw. Arabskiej Wiosny w Tunezji i Libii od lutego 2011 na Lampedusę przybywała nowa fala migrantów także w okresie, kiedy ośrodek był zamknięty osiągając apogeum w maju i sierpniu, kiedy przybyło odpowiednio i imigrantów. Z uzyskanych przez delegację informacji, w tym z informacji zebranych na miejscu, wynika, że w niektórych okresach (zwłaszcza w lipcu i sierpniu 2011 r.) w ośrodku przez tydzień przebywało ok osób (tj. 2,5 razy więcej niż pierwotnie przewidziano), śpiąc na zewnątrz lub w skandalicznych warunkach. Dziennie przybywało do osób, a przewóz imigrantów na stały ląd spowolnił się. Tę przedłużającą się krytyczną sytuację pogarszał jeszcze fakt, że migranci myśleli, że zostaną natychmiast wydaleni. Sytuacja wymknęła się spod kontroli dnia 20 września 2011 r., kiedy w ośrodku podłożono ogień, co spowodowało, że wielu imigrantów uciekło i doszło do konfrontacji z miejscową ludnością. W wyniku tych zdarzeń, na wniosek ministerstwa spraw wewnętrznych i władz portowych, włoskie władze orzekły, że Lampedusa nie jest bezpiecznym portem. Port, ogłoszony jako niebezpieczny dla migrantów, lecz nie dla rybołówstwa czy turystyki, jest obecnie jedynym portem obok Trypolisu oznaczonym jako niebezpieczny na Morzu Śródziemnym. W konsekwencji osoby ocalone na morzu nie mogą być przewożone na Lampedusę, lecz na Sycylię, do Porto Empedocle koło Agrigento. Tak było na przykład w dniu 11 listopada z łodzią z 44 Somalijczykami na pokładzie, w tym ciężarną kobietą, którą uratowano za pomocą helikoptera. Pozostali pasażerowie byli przetrzymywani na łodzi w tragicznych warunkach. 4.2 Wizyta w ośrodku na Lampedusie Na Lampedusie delegacja zwróciła się z wnioskiem o pozwolenie na wstęp do ośrodka. Włoskie władze wydały zgodę. Ośrodek składa się z 7 budynków z prefabrykatów, z których 3 to biura i budynki użytkowe, a 4 to budynki mieszkalne. Pożar z dnia 20 września 2011 r. kompletnie zniszczył jeden z 4 budynków mieszkalnych, a inny budynek uległ uszkodzeniu. W czasie wizyty delegacji ośrodek PE v /12 PV\ doc

7 był wciąż jeszcze zamknięty, a członkom delegacji powiedziano, że uruchomiono procedury w celu odbudowy obiektu. Z drugiej strony szereg organizacji pozarządowych i międzynarodowych informowało, że nie są wpuszczane na teren ośrodka. Podkreślały one, że ośrodek jest stosunkowo niewielki i nie spełnia potrzeb kilkudniowego pobytu, zwłaszcza ze względu na sytuację panującą na wyspie. W przypadku gdy migranci nie są niezwłocznie przewożeni na stały ląd, ośrodek szybko się przeludnia i może dojść do eskalacji napięć. Niektóre organizacje pozarządowe twierdzą, że to właśnie z tego powodu dnia 20 września doszło do kryzysowej sytuacji i że zniszczenie obozu było reakcją na przeludnienie i strach przed wydaleniem. 4.3 Spotkania na Lampedusie Na Lampedusie delegacja spotkała się z szeregiem organizacji pozarządowych (Legambiente, Askavusa, Alternativa Giovani, Lekarze bez granic), z prawnikiem specjalizującym się w sprawach migracyjnych, osobą odpowiedzialną za centrum pomocy doraźnej w nagłych wypadkach oraz z miejscową ludnością (przedstawicielami rybaków i przemysłu turystycznego). Spotkała się także z przedstawicielami straży przybrzeżnej, Guardia di Finanza i koordynatorem Frontexu ds. operacji Hermes. Podczas tych spotkań omawiano sytuację na wyspie w nadzwyczajnych wypadkach i operacje ratunkowe. Delegacja dowiedziała się, że większość imigrantów nie dobija do brzegu, lecz jest zatrzymywana i przejmowana na morzu przez straż przybrzeżną albo Guardia di Finanza. W tym kontekście zgłoszono konieczność opracowania wspólnej definicji nadzwyczajnej sytuacji na szczeblu UE, ponieważ termin ten jest dotychczas różnie interpretowany w poszczególnych państwach członkowskich. Sytuacja na Lampedusie była krytycznie oceniana przez organizacje pozarządowe i międzynarodowe oraz przez miejscowy kościół. Wszystkie organizacje kwestionowały zarówno działania władz, jak i decyzję o ogłoszeniu portu jako niebezpiecznego dla imigrantów. Organizacje pozarządowe informowały, że rybacy i miejscowa ludność coraz mniej chętnie ratują ludzi na morzu, ponieważ obawiają się, że jeżeli uratują imigrantów, będą musieli przetransportować ich dalej do Porto Empedocle, co zajmuje więcej czasu. Może to negatywnie wpłynąć na obecny system niesienia pomocy. Nawet stowarzyszenia turystyczne stwierdziły, że decyzja o ogłoszeniu portu w Lampedusie jako niebezpiecznego nie jest uzasadniona i że konieczne są ulgi podatkowe, aby ocalić zagrożoną gospodarkę wyspy. Frontex potwierdził niektóre informacje prasowe o tym, że libijski rząd zmuszał obywateli krajów trzecich zamieszkujących na terytorium państwa do wstąpienia do wojska albo do opuszczenia kraju łodzią do Włoch na pokładzie niektórych łodzi było nawet 800 osób oraz że znaczący spadek liczby przybywających migrantów jest związany z upadkiem Kaddafiego. W okresie między obaleniem Kaddafiego a wizytą delegacji przybyły jedynie dwie łodzie, jedna na Lampedusę, a druga na sąsiednią wyspę Linosę. Na ich pokładzie było łącznie ok. 60 migrantów (40 Somalijczyków i 24 Tunezyjczyków). Frontex omówił operację Hermes rozpoczętą na Lampedusie w dniu 20 lutego w celu wdrożenia i koordynacji działań przybrzeżnych, w szczególności nadzoru wybrzeża i przekazywania informacji o działalności ośrodka. PV\ doc 7/12 PE v01-00

8 Przedstawiciele straży przybrzeżnej informowali o tym, że łodzie przypływające z Tunezji są zazwyczaj małe (z maksymalnie 20 osobami na pokładzie) i pływają w normalnych warunkach, lecz mogą mieć problemy przy złych warunkach na morzu. Z drugiej strony łodzie przypływające z Libii są zazwyczaj przepełnione i w bardzo złym stanie. Przedstawiciele straży przybrzeżnej oświadczyli również, że w niektórych przypadkach konieczność ratowania życia ludzi zmusza ich do naruszania zarządzenia władz portowych. 5. Wizyta w Palermo W Palermo delegacja złożyła wizytę w pogotowiu ambulatoryjnym placówce medycznej dla imigrantów oraz w misji Missione di Speranza e Carità brata Biagia Contego. 5.1 Pogotowie ambulatoryjne Placówka ta została otwarta 6,5 roku temu i jest czynna codziennie w godz Od chwili otwarcia pomoc lekarską uzyskało pacjentów (z 48 krajów). W pogotowiu tym pracuje ok. 70 osób, z których tylko 7 otrzymuje wynagrodzenie, a pozostali to wolontariusze (np. emerytowani lekarze czy też lekarze czynni zawodowo, pracujący tam w wolnym czasie). Zespół składa się z dwóch mediatorów kulturowych, pediatrów, stomatologów, ginekologów... Każdego dnia przyjmowanych jest około 100 pacjentów. Dyrektor pogotowia zaznaczył, że we Włoszech zgodnie z art. 32 konstytucji służba zdrowia jest bezpłatna i prawo do opieki zdrowotnej jest powszechne, dostępne także dla legalnych i nielegalnych imigrantów. Jednak nie wszystkie regiony kraju wdrożyły te przepisy tak samo. Cztery regiony (Sycylia, Puglia, Lazio i Toskania) przyznały dostęp do wszystkich usług, podczas gdy pozostałe regiony ograniczyły opiekę do nagłych przypadków. Pogotowie ambulatoryjne posiada we Włoszech dwie placówki (w Palermo i w Margherze) i dwa autobusy do pomocy ambulatoryjnej w terenie (w szczególności w miejscach pracy robotników sezonowych, np. w Rosarno czy Puglii). Są one w całości finansowane z datków prywatnych i współpracują z lokalnymi służbami. 5.2 Misja Missione di Speranza e Carità brata Biagio Contego Brat Biagio Conte wyjaśnił, że jego stowarzyszenie powstało na głównym dworcu w Palermo w celu niesienia pomocy bezdomnym, imigrantom, byłym więźniom itp. We współpracy z władzami stowarzyszeniu udało się przekształcić opuszczone domy w ośrodki przyjęć. Pierwszy dom otwarto w 1991 r., a drugi przeznaczony jedynie dla kobiet i trzeci powstały w dawnych koszarach sił morskich i powietrznych, które stały zamknięte przez 40 lat. Ogółem misja przyjmuje obecnie ok osób (700 w obiekcie, który odwiedziła delegacja). Większość z tych osób posiada wizę lub pozwolenie na pobyt. Około 100 z nich ma pracę, a dzieci chodzą do szkoły. Misja zapewnia im zakwaterowanie, opiekę i pomoc prawną. W ośrodku pracują PE v /12 PV\ doc

9 lekarze-wolontariusze i studenci szkół zawodowych na praktykach. Ośrodek posiada własną pralnię i piekarnię, a także prowadzi warsztat ceramiki. 6. Spotkanie w Catanii W Catanii delegacja spotkała się z przedstawicielami organizacji pozarządowej ARCI. Przedstawili oni w szczególności sytuację w ośrodku CARA w Mineo i omówili szereg trudności, takich jak brak ośrodków opieki lekarskiej, pomocy prawnej czy tłumaczy ustnych. Powiedzieli oni, że ośrodek nie zapewnia odpowiedniej opieki osobom najbardziej narażonym, takim jak dzieci i osoby z problemami fizycznymi czy psychicznymi. W niektórych przypadkach niepełnoletni byli identyfikowani jako ta grupa także podczas przesłuchania przez komisję ds. azylu, tj. po 6-7 miesiącach pobytu w CARA. Według ARCI imigranci z ośrodka w Mineo nie mają możliwości integracji z otoczeniem, ponieważ nie mogą opuszczać ośrodka w określonych godzinach, a nawet jeżeli mogą, to nie mają pieniędzy na bilet autobusowy i muszą iść kilka kilometrów do najbliższej miejscowości. Zgłosili oni również problemy, jakie napotykają niektóre organizacje pozarządowe i prawnicy z wejściem na teren ośrodka w celu pomocy imigrantom. ARCI twierdzi również, że wiele osób ubiegających się o azyl jest przenoszonych z jednego CARA do drugiego bez wyraźnej przyczyny, podczas gdy zdążyli się już częściowo zintegrować w poprzednim ośrodku. Poinformowali oni również delegację o niedawnych napięciach (w tym o wybuchu przemocy w lipcu 2011 r.) w ośrodku między imigrantami należącymi do różnych grup etnicznych. ARCI poruszyła również kwestię dyskryminacji Tunezyjczyków, których nie informowano każdorazowo o możliwości ubiegania się o azyl i odsyłano do ośrodków detencyjnych CIE, nawet jeżeli wystąpili o azyl. PV\ doc 9/12 PE v01-00

10 ПРИСЪСТВЕН ЛИСТ/LISTA DE ASISTENCIA/PREZENČNÍ LISTINA/DELTAGERLISTE/ ANWESENHEITSLISTE/KOHALOLIJATE NIMEKIRI/ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΟΝΤΩΝ/RECORD OF ATTENDANCE/ LISTE DE PRÉSENCE/ELENCO DI PRESENZA/APMEKLĒJUMU REĢISTRS/DALYVIŲ SĄRAŠAS/JELENLÉTI ÍV/ REĠISTRU TA' ATTENDENZA/PRESENTIELIJST/LISTA OBECNOŚCI/LISTA DE PRESENÇAS/LISTĂ DE PREZENŢĂ/ PREZENČNÁ LISTINA/SEZNAM NAVZOČIH/LÄSNÄOLOLISTA/DELTAGARLISTA Бюро/Mesa/Předsednictvo/Formandskabet/Vorstand/Juhatus/Προεδρείο/Bureau/Ufficio di presidenza/prezidijs/biuras/elnökség/ Prezydium/Birou/Predsedníctvo/Predsedstvo/Puheenjohtajisto/Presidiet (*) Cecilia Wikström (1, 2, 3) Членове/Diputados/Poslanci/Medlemmer/Mitglieder/Parlamendiliikmed/Μέλη/Members/Députés/Deputati/Deputāti/Nariai/Képviselõk/ Membri/Leden/Posłowie/Deputados/Deputaţi/Jäsenet/Ledamöter Rita Borsellino (1, 2, 3), Simon Busuttil (1, 2, 3), Rosario Crocetta (1, 2, 3), Tanja Fajon (1, 2, 3), Salvatore Iacolino (1, 2, 3), Véronique Mathieu (1, 2), Georgios Papanikolaou (1, 2), Judith Sargentini (1, 2, 3), Kyriacos Triantaphyllides (1, 2) Заместници/Suplentes/Náhradníci/Stedfortrædere/Stellvertreter/Asendusliikmed/Αναπληρωτές/Substitutes/Suppléants/Supplenti/ Aizstājēji/Pavaduojantys nariai/póttagok/sostituti/plaatsvervangers/zastępcy/membros suplentes/supleanţi/náhradníci/namestniki/ Varajäsenet/Suppleanter 187 (2) 193 (3) 49 (6) (Точка от дневния ред/punto del orden del día/bod pořadu jednání (OJ)/Punkt på dagsordenen/tagesordnungspunkt/päevakorra punkt/ημερήσια Διάταξη Σημείο/Agenda item/point OJ/Punto all'ordine del giorno/darba kārtības punkts/darbotvarkės punktas/ Napirendi pont/punt fuq l-aġenda/agendapunt/punkt porządku dziennego/ponto OD/Punct de pe ordinea de zi/bod programu schôdze/ Točka UL/Esityslistan kohta/föredragningslista punkt) Наблюдатели/Observadores/Pozorovatelé/Observatører/Beobachter/Vaatlejad/Παρατηρητές/Observers/Observateurs/Osservatori/ Novērotāji/Stebėtojai/Megfigyelők/Osservaturi/Waarnemers/Obserwatorzy/Observadores/Observatori/Pozorovatelia/Opazovalci/ Tarkkailijat/Observatörer Присъствал на/presente el/přítomný dne/til stede den/anwesend am/viibis(id) kohal/παρών στις/present on/présent le/presente il/piedalījās/ Dalyvauja/Jelen volt/preżenti fi/aanwezig op/obecny dnia/presente em/prezent/prítomný dňa/navzoči dne/läsnä/närvarande den: (1) (2) (3) PE v /12 PV\ doc

11 По покана на председателя/por invitación del presidente/na pozvání předsedy/efter indbydelse fra formanden/auf Einladung des Vorsitzenden/Esimehe kutsel/με πρόσκληση του Προέδρου/At the invitation of the Chair(wo)man/Sur l'invitation du président/ Su invito del presidente/pēc priekšsēdētāja uzaicinājuma/pirmininkui pakvietus/az elnök meghívására/fuq stedina tal-president/ Op uitnodiging van de voorzitter/na zaproszenie Przewodniczącego/A convite do Presidente/La invitaţia preşedintelui/na pozvanie predsedu/na povabilo predsednika/puheenjohtajan kutsusta/på ordförandens inbjudan Съвет/Consejo/Rada/Rådet/Rat/Nõukogu/Συμβούλιο/Council/Conseil/Consiglio/Padome/Taryba/Tanács/Kunsill/Raad/Conselho/ Consiliu/Svet/Neuvosto/Rådet (*) Комисия/Comisión/Komise/Kommissionen/Kommission/Euroopa Komisjon/Επιτροπή/Commission/Commissione/Komisija/Bizottság/ Kummissjoni/Commissie/Komisja/Comissão/Comisie/Komisia/Komissio/Kommissionen (*) Други институции/otras instituciones/ostatní orgány a instituce/andre institutioner/andere Organe/Muud institutsioonid/ Άλλα θεσμικά όργανα/other institutions/autres institutions/altre istituzioni/citas iestādes/kitos institucijos/más intézmények/ Istituzzjonijiet oħra/andere instellingen/inne instytucje/outras Instituições/Alte instituţii/iné inštitúcie/druge institucije/muut toimielimet/andra institutioner/organ Други участници/otros participantes/ostatní účastníci/endvidere deltog/andere Teilnehmer/Muud osalejad/επίσης Παρόντες/Other participants/autres participants/altri partecipanti/citi klātesošie/kiti dalyviai/más résztvevők/parteċipanti oħra/andere aanwezigen/ Inni uczestnicy/outros participantes/alţi participanţi/iní účastníci/drugi udeleženci/muut osallistujat/övriga deltagare Секретариат на политическите групи/secretaría de los Grupos políticos/sekretariát politických skupin/gruppernes sekretariat/ Sekretariat der Fraktionen/Fraktsioonide sekretariaat/γραμματεία των Πολιτικών Ομάδων/Secretariats of political groups/secrétariat des groupes politiques/segreteria gruppi politici/politisko grupu sekretariāts/frakcijų sekretoriai/képviselőcsoportok titkársága/segretarjat gruppi politiċi/fractiesecretariaten/sekretariat Grup Politycznych/Secr. dos grupos políticos/secretariate grupuri politice/sekretariát politických skupín/sekretariat političnih skupin/poliittisten ryhmien sihteeristöt/gruppernas sekretariat PPE S&D ALDE ECR Verts/ALE GUE/NGL EFD NI Michael Speiser Annie Lemarchal Ottavio Marzocchi Christine Sidenius Chiara Tamburini PV\ doc 11/12 PE v01-00

12 Кабинет на председателя/gabinete del Presidente/Kancelář předsedy/formandens Kabinet/Kabinett des Präsidenten/Presidendi kantselei/γραφείο Προέδρου/President's Office/Cabinet du Président/Gabinetto del Presidente/Priekšsēdētāja kabinets/pirmininko kabinetas/elnöki hivatal/kabinett tal-president/kabinet van de Voorzitter/Gabinet Przewodniczącego/Gabinete do Presidente/ Cabinet Preşedinte/Kancelária predsedu/urad predsednika/puhemiehen kabinetti/talmannens kansli Кабинет на генералния секретар/gabinete del Secretario General/Kancelář generálního tajemníka/generalsekretærens Kabinet/ Kabinett des Generalsekretärs/Peasekretäri büroo/γραφείο Γενικού Γραμματέα/Secretary-General's Office/Cabinet du Secrétaire général/gabinetto del Segretario generale/ģenerālsekretāra kabinets/generalinio sekretoriaus kabinetas/főtitkári hivatal/kabinett tas- Segretarju Ġenerali/Kabinet van de secretaris-generaal/gabinet Sekretarza Generalnego/Gabinete do Secretário-Geral/Cabinet Secretar General/Kancelária generálneho tajomníka/urad generalnega sekretarja/pääsihteerin kabinetti/generalsekreterarens kansli Генерална дирекция/dirección General/Generální ředitelství/generaldirektorat/generaldirektion/peadirektoraat/γενική Διεύθυνση/ Directorate-General/Direction générale/direzione generale/ģenerāldirektorāts/generalinis direktoratas/főigazgatóság/direttorat Ġenerali/Directoraten-generaal/Dyrekcja Generalna/Direcção-Geral/Direcţii Generale/Generálne riaditeľstvo/generalni direktorat/ Pääosasto/Generaldirektorat DG PRES DG IPOL DG EXPO DG COMM DG PERS DG INLO DG TRAD DG INTE DG FINS DG ITEC Laura Polidori Правна служба/servicio Jurídico/Právní služba/juridisk Tjeneste/Juristischer Dienst/Õigusteenistus/Νομική Υπηρεσία/Legal Service/ Service juridique/servizio giuridico/juridiskais dienests/teisės tarnyba/jogi szolgálat/servizz legali/juridische Dienst/Wydział prawny/ Serviço Jurídico/Serviciu Juridic/Právny servis/pravna služba/oikeudellinen yksikkö/rättstjänsten Секретариат на комисията/secretaría de la comisión/sekretariát výboru/udvalgssekretariatet/ausschusssekretariat/komisjoni sekretariaat/γραμματεία επιτροπής/committee secretariat/secrétariat de la commission/segreteria della commissione/komitejas sekretariāts/komiteto sekretoriatas/a bizottság titkársága/segretarjat tal-kumitat/commissiesecretariaat/sekretariat komisji/ Secretariado da comissão/secretariat comisie/sekretariat odbora/valiokunnan sihteeristö/utskottssekretariatet Hélène Calers, Maria Gandolfo Сътрудник/Asistente/Asistent/Assistent/Assistenz/Βοηθός/Assistant/Assistente/Palīgs/Padėjėjas/Asszisztens/Asystent/Pomočnik/ Avustaja/Assistenter Michela Lucchini * (P) = Председател/Presidente/Předseda/Formand/Vorsitzender/Esimees/Πρόεδρος/Chair(wo)man/Président/Priekšsēdētājs/Pirmininkas/ Elnök/President/Voorzitter/Przewodniczący/Preşedinte/Predseda/Predsednik/Puheenjohtaja/Ordförande (VP) = Заместник-председател/Vicepresidente/Místopředseda/Næstformand/Stellvertretender Vorsitzender/Aseesimees/Αντιπρόεδρος/ Vice-Chair(wo)man/Vice-Président/Priekšsēdētāja vietnieks/pirmininko pavaduotojas/alelnök/viċi President/Ondervoorzitter/ Wiceprzewodniczący/Vice-Presidente/Vicepreşedinte/Podpredseda/Podpredsednik/Varapuheenjohtaja/Vice ordförande (M) = Член/Miembro/Člen/Medlem./Mitglied/Parlamendiliige/Μέλος/Member/Membre/Membro/Deputāts/Narys/Képviselő/ Membru/Lid/Członek/Membro/Membru/Člen/Poslanec/Jäsen/Ledamot (F) = Длъжностно лице/funcionario/úředník/tjenestemand/beamter/ametnik/υπάλληλος/official/fonctionnaire/funzionario/ Ierēdnis/Pareigūnas/Tisztviselő/Uffiċjal/Ambtenaar/Urzędnik/Funcionário/Funcţionar/Úradník/Uradnik/Virkamies/Tjänsteman PE v /12 PV\ doc