Fizjoterapia w chirurgii jamy brzusznej i angiochirurgii

Transkrypt

1 Fizjoterapia w chirurgii jamy brzusznej i angiochirurgii

2 Narządy jamy brzusznej

3 Schemat jamy brzusznej w przekroju poprzecznym

4 Schemat okolic brzucha

5 Klasyczne linie cięć dla dostępu do narządów jamy brzusznej 1 pośrodkowe w linii środkowej ciała, pomiędzy mięśniami prostymi brzucha 2 przyśrodkowe nad brzegiem przyśrodkowym mięśnia prostego brzucha 3 przyprostne nad brzegiem bocznym mięśnia prostego brzucha 4 przezprostne nad środkową częścią mięśnia prostego brzucha 5 skośne w okolicach podżebrowych lub podbrzusza 6 kątowe dla szerokiego dostępu do narządów w podżebrzach 7 poprzeczne dla dostępów do narządów miedznicy mniejszej 8 kombinowane dla jednoczesnej torakolaparatomii 9 nadłonowe dla dostępu do narządów miednicy

6 Choroby narządów jamy brzusznej wymagające leczenia chirurgicznego Ostre występujące nagle, często zagrażające życiu i wymagające natychmiastowego leczenia chirurgicznego Leczone w trybie planowym

7 Stany wymagające natychmiastowego leczenia chirurgicznego narządów jamy brzusznej Zagrożenie lub z objawami ostrego zapalenia otrzewnej Ostra niedrożność jelit Masywny krwotok do światła przewodu pokarmowego lub otrzewnej Ostre niedokrwienie jelit Urazy

8 Stany wymagające planowego leczenia chirurgicznego narządów jamy brzusznej Rozrosty nowotworowe Kamica żółciowa i moczowa Zapalenie trzustki Choroby żołądka, dwunastnicy i jelit Przepukliny Choroby układu moczowo-płciowego

9 Zapalenie otrzewnej Proces wywołany zmianami patologicznymi narządów jamy brzusznej Najczęstszą przyczyną jest perforacja narządu jamistego czego wynikiem jest przedostanie się drobnoustrojów chorobotwórczych do jamy otrzewnej np. perforacja wyrostka robaczkowego Rozprzestrzenianie się stanu zapalnego narządów jamy brzusznej np. trzustki, jajnika, jajowodów Rzadko jako wynik stanów zapalnych toczących się poza jamą brzuszną np. ropniak opłucnej

10 Ostra niedrożność mechaniczna jelit Zamknięcie światła jelita od zewnątrz (skręt) przez ucisk łączące się z zamknięciem naczyń krwionośnych ściany jelita Zrosty otrzewnowe lub uwięzgnięcie jelit w przepuklinach Ciało obce lub kamień żółciowy Guz nowotworowy

11 Krwotok do światła przewodu pokarmowego Powikłania choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy Powikłania choroby nowotworowej Marskość wątroby Protezowanie aorty

12 Krwotoki do jamy otrzewnowej lub przestrzeni pozaotrzewnowej Urazy, a zwłaszcza wypadki komunikacyjne powodujące pęknięcie narządów miąższowych Uszkodzenia naczyń krwionośnych lub ich pęknięcie w wyniku urazu lub chorób np. pęknięcie tętniaka aorty

13 Ostre niedokrwienie jelit Zakrzep lub zator tętnic krezkowych Powoduje martwicę ściany przewodu pokarmowego

14 Choroby żołądka i dwunastnicy leczone chirurgicznie Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy Rak żołądka

15 Metody leczenia chirurgicznego chorób żołądka i dwunastnicy Resekcja częściowa lub całkowita metodą Rydygiera (Bilroth I) Bilrotha II

16 Choroby trzustki leczone chirurgicznie Zapalenie trzustki ostre przewlekłe Rak trzustki

17 Metody leczenia chirurgicznego chorób trzustki Usunięcie części lub całej trzustki wraz z węzłami chłonnymi

18 Choroby wątroby i pęcherzyka żółciowego leczone chirurgicznie Rak wątroby Torbiele, naczyniaki wątroby Zapalenie pęcherzyka żółciowego Kamica pęcherzyka żółciowego Rak pęcherzyka żółciowego

19 Metody leczenia chirurgicznego chorób wątroby i pęcherzyka żółciowego Usunięcie części wątroby Usunięcie pęcherzyka żółciowego

20 Choroby jelita cienkiego leczone chirurgicznie Nowotwory (rzadko ok. 5%) Niedrożność Zgorzel jelita

21 Metody leczenia chirurgicznego chorób jelita cienkiego Resekcja

22 Choroby jelita grubego leczone chirurgicznie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego nieswoiste zapalenie Rak jelita grubego Choroba Leśniowskiego Crohna - zapalenie

23 Metody leczenia chirurgicznego chorób jelita grubego Resekcja Transversectomia Hemicolectomia sin Hemicolectomia dx Sigmoidectomia

24 Choroby odbytnicy leczone chirurgicznie Hemoroidy żylaki odbytu Szczelina odbytu podłużny ubytek błony śluzowej Rak odbytu Polip odbytu nienowotworowe zmiany ściany jelit Przetoki okołoodbytnicze -

25 Metody leczenia chirurgicznego chorób odbytnicy Resekcja Plastyka odbytu

26 Stomia połączenie światła narządu jamistego z powierzchnią ciała

27 Kolostomia Połączenie światłą jelita grubego ze skórą

28 Ileostomia Połączenie światła jelita krętego ze skórą

29 Wskazania do stomii Integralny etap operacji Przygotowanie do ostatecznej operacji Zabezpieczenie przed powikłaniami

30 Nieswoiste zapalenie jelit Główne wskazania do ileostomii Niedokrwienie jelit Uszkodzenie jelita grubego Mechaniczna niedrożność jelita grubego Odbarczenie obwodowej części przewodu pokarmowego

31 Główne wskazania do kolostomii Nowotwór jelita grubego Nieswoiste zapalenie jelita grubego Niedrożność jelita grubego Następstwa urazów okrężnicy Kałowe zapalenie otrzewnej

32 Technika wyłaniania stomii

33 Powikłania po stomii jelitowej I. Wczesne Niedokrwienie i martwica Krwawienia Zakażenia Wciągnięcie Zwężenia Wypadnięcie II. Późne Przepukliny Niedrożność

34 Zwiększone ryzyko powikłań płucnych po operacjach przewodu pokarmowego Operacje z dużą utratą krwi Z zapaleniem otrzewnej W trybie nagłym Z powodu ostrego zapalenia trzustki Z powodu nowotworów

35 Fizjoterapia po operacjach jamy brzusznej Przedoperacyjna Pooperacyjna Wczesna Późna

36 Okres przedopracyjny Ocena aktywności fizycznej Ocena wydolności i sprawności fizycznej Nauka ćwiczeń pooperacyjnych Fizjoterapia oddechowa Ćwiczenia kondycyjne Ćwiczenia ogólnousprawniające Psychoterapia

37 Wczesny okres pooperacyjny Fizjoterapia klatki piersiowej Ułożenie chorego Profilaktyka przeciwzakrzepowa Wczesna pionizacja i uruchamianie Samoobsługa

38 Ocena aktywności fizycznej Późny okres pooperacyjny Ocena sprawności i wydolności fizycznej Trening fizyczny Wytrzymałościowy Oporowy Korekcja postawy Ćwiczenia ogólnousprawniające

39 Fizjoterapia po resekcji żołądka Wysoka pozycja ułożeniowa Ćwiczenia oddechowe torem piersiowym w okresie wczesnym Ćwiczenia oddechowe torem przeponowym w okresie późnym Trudności prowadzenia ćwiczeń oddechowych

40 Fizjoterapia po resekcji pęcherzyka żółciowego Wysoka pozycja ułożeniowa Ćwiczenia oddechowe torem przeponowym we wczesnym okresie Ćwiczenia oddechowe torem piersiowym w ułożeniu na lewym boku Ćwiczenia oddechowe z oporem przepony po prawej stronie

41 Fizjoterapia po operacjach z zapaleniem otrzewnej Wysokie ułożenie Intensywna fizjoterapia klatki piersiowej Ćwiczenia oddechowe torem piersiowym i przeponowym

42 Wyniki fizjoterapii chorych po operacjach jamy brzusznej PARAMETR OPERACJA W NADBRZUSZU OPERACJA W PODBRZUSZU REH NREH REH NREH % % % % FVC FEV FMF

43 Fizjoterapia chorych ze stomią

44 Zasady ćwiczeń chorych ze stomią Ocena stanu zdrowia Ocena wskazań i przeciwwskazań Ocena wydolności wysiłkowej Dobór obciążeń Indywidualizacja Dostosowanie do aktualnych potrzeb i programu rehabilitacji

45 Czynniki doboru form aktywności ruchowej dla osób ze stomią Choroba zasadnicza Choroby współistniejące Wydolność organizmu Rodzaj i lokalizacja stomii Aktywność ruchowa przed operacją Możliwości i potrzeby (ilość wolnego czasu) Rodzaj aktywności ruchowej - sportu

46 Formy aktywności ruchowej dla osób ze stomią Pływanie Turystyka piesza Turystyka rowerowa Turystyka narciarska Różne formy gimnastyczne

47 Stosunek do aktywności ruchowej Pozytywny Negatywny

48 Sport w życiu osób ze stomią Pływanie Kolarstwo turystyka narciarstwo gimnastyka inne

49 Sport w życiu osób ze stomią po operacji Nadal uprawia Zrezygnowało

50 Przyczyny nie uprawiania sportu Niedostępność Brak czasu Zdrowie Finanse Inne

51 Problemy osób ze stomią uprawiających sport Bez problemów Problemy

52 Przyczyny trudności osób ze stomią uprawiających sport Emocjonalne Techniczne Zdrowotne Sprzętowe Rana Czynność jelit Inni ludzie Inne

53 Kliniczne podstawy fizjoterapii w angiochirurgii

54 Układ żylny

55 Układ tętniczy

56 Układ chłonny

57 Choroby układu naczyniowego Dotyczą głównie naczyń kończyn dolnych Zaburzenia krążenia związane są z upośledzeniem funkcji ruchowych Prowadzi to do ograniczenia sprawności fizycznej i pogorszenia jakości życia Im bardziej zaawansowana jest choroba tym większe jest upośledzenie sprawności

58 Choroby układu tętniczego O charakterze ostrym Tło zatorowe, zakrzepowe lub urazowe Objawy niedokrwienia pojawiają się nagle Towarzyszący ból i inne cechy niedokrwienia kończyny rozwijają się w bardzo krótkim czasie i mają duże nasilenie

59 Choroby układu tętniczego Miażdżyca zarostowa tętnic Zarostowo-zakrzepowe zapalenie naczyń ( choroba Bűrgera) Angiopatie cukrzycowe

60 Miażdżyca zarostowa tętnic Zmiany metaboliczne prowadzą do zwężenia lub całkowitego zamknięcia dużych naczyń tętniczych W przypadku kończyn dolnych zmiany miażdżycowe dotyczą aorty, tętnic biodrowych, tętnic udowych i tętnic obwodowych kończyn Im zmiany obturacyjne są niżej położone i obejmują naczynia tętnicze mniejszego kalibru tym nasilenie zmian niedokrwiennych i związane z tym dolegliwości są zazwyczaj większe

61 Miażdżyca zarostowa tętnic Głównym objawem niedokrwienia kończyny jest ból Początkowo wystąpienie bólu wiąże się z wysiłkiem ( w kończynach dolnych z chodzeniem) i ma charakter tzw. chromania przestankowego Ból pojawia się po przejściu określonego dystansu, najczęściej w łydkach Dystans, po którym wystąpi ból jest miarą postępu niedokrwienia kończyny

62 Miażdżyca zarostowa tętnic Skrajne niedokrwienie charakteryzuje się bólami spoczynkowymi Są to trwałe bóle stopy i podudzi nieco zmniejszające się po opuszczeniu kończyny Inne objawy niedokrwienia to oziębienie, bladość skóry, zanik owłosienia, zaniki mięśni, zaburzenie czucia powierzchownego

63 Miażdżyca zarostowa tętnic Przy dalszym postępie choroby następuje zasinienie skóry Postępujące zmiany troficzne do martwicy palców i owrzodzeń podudzi włącznie Daleko zaawansowane skrajne niedokrwienie określa się mianem krytycznego niedokrwienia kończyny W tym stadium choroby często jedynym postępowaniem jest amputacja kończyny

64 Ocena stopnia zaawansowania choroby według skali Fontaine a Okres niedokrwienia I Stan kliniczny chorego Brak dolegliwości lub nietypowe dolegliwości w obwodowych częściach kończyny (mrowienie, drętwienie, ziębnięcie) IIa IIb Ból chromania pojawiający się po przejściu więcej niż 200 m. Ból chromania pojawiający się po przejściu mniej niż 200 m. III Bóle spoczynkowe, początek zmian troficznych IV Martwica tkanek

65 Ocena stopnia zaawansowania choroby według skali Rutherforda Stopień Kategoria Objawy kliniczne Obiektywne kryteria 0 0 Brak objawów i hemodynamicznych oznak choroby Prawidłowy wynik testu na bieżni 1 I 2 Chromanie niewielkiego stopnia Chromanie średniego stopnia Chory może ukończyć test, ciśnienie okolicy kostki po wysiłku >50 mm Hg, ale co najmniej 20 mm Hg niższe od ciśnienia w spoczynku Kategoria między 1 i 3 Znaczne chromanie 3 Chory nie może ukończyć testu na bieżni, ciśnienie okolicy kostki po wysiłku <50 mm Hg II 4 Ból spoczynkowy Spoczynkowe ciśnienie okolicy kostki <40 mm Hg, na paluchu <30 mm Hg, tętno na tętnicach piszczelowej i grzbietowej stopy słabo wyczuwalne lub niewyczuwalne III 5 Trudno gojące się owrzodzenia, martwica ogniskowa z rozległym niedokrwieniem stopy Spoczynkowe ciśnienie okolicy kostki <60 mm Hg, na paluchu <40 mm Hg, tętno na tętnicach piszczelowej i grzbietowej stopy słabo wyczuwalne lub niewyczuwalne 6 Znaczna utrata tkanek powyżej śródstopia, nieodwracalna utrata sprawności stopy Jak w kategorii 5

66 Choroby układu żylnego Choroby układu żylnego w kończynach dolnych prowadzą do zaburzeń odpływu krwi Na hemodynamikę odpływu krwi z kończyn wpływa wydolność zastawek żylnych i pompa mięśniowa Przy zdrowych, wydolnych zastawkach krew nie ma możliwości cofania się, a podciśnienie wsteczne i pompa mięśniowa nadaje jej kierunek dosercowy

67 Choroby układu żylnego Przebyte stany zapalne, zakrzepica żylna, uszkodzenie zastawek na innym tle stają się przyczyną zastoju krwi i jej cofanie się co powoduje nadciśnienie w obszarze mikrokrążenia Nadciśnienie w mikrokrążeniu jest przyczyną narastającej niewydolności żylnej Szczególne znaczenie ma uszkodzenie zastawek żył łączących układ żylny powierzchowny i głęboki w kończynach dolnych

68 Klasyfikacja CEAP poszczególnych stadiów niewydolności żylnej C określa kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe E określa klasyfikację etiologiczną A określa lokalizację anatomiczną P określa charakter dysfunkcji patofizjologiczne

69 Klasyfikacja kliniczna niewydolności żylnej Symbol Co C1 C2 C3 C4 C5 C6 Objawy kliniczne niewydolności żylnej Brak objawów niewydolności żylnej Obecność teleangiektazji (rozszerzenie śródskórnych żyłek do średnicy około 1 mm) i ( pajączków ) żylnych Obecność żylaków Obecność obrzęku, często utrwalonego Na kończynach pojawiają się przebarwienia, wypryski, sączące ragady (ubytki, pęknięcia) Zmianom troficznym skóry towarzyszą blizny po wygojonych owrzodzeniach Objawom przewlekłej niewydolności żylnej towarzyszą czynne owrzodzenia żylakowe zlokalizowane najczęściej w okolicach kostek

70 Klasyfikacja etiologiczna niewydolności żylnej Symbol Ec Etiologia Wrodzona - wykryte wkrótce po urodzeniu lub być rozpoznane w okresie późniejszym Ep Pierwotna - nie są ani wrodzone, ani nie mają zidentyfikowanej przyczyny Es Wtórna - mają znaną przyczynę patologiczną np. zakrzepicę

71 Klasyfikacja patofizjologiczna niewydolności żylnej Symbol Pr Zmiany Refluks - odwrotny kierunek przepływu krwi z żył głębokich do powierzchniowych Po Obturacja - Pr,o Refluks + obturacja

72 Klasyfikacja anatomiczna niewydolności żylnej Anatomiczny zakres choroby żylnej As zmiany dotyczą żył powierzchownych Ad - zmiany dotyczą żył głębokich Ap - zmiany dotyczą żył przeszywających Miejsce i nasilenie choroby w żyłach powierzchownych, głębokich i przeszywających może być dodatkowo określone przy pomocy anatomicznych segmentów 5 dla układu powierzchownego, 11 dla głębokiego i 2 dla układu żył przeszywających

73 Choroby układu chłonnego Budowa układu chłonnego Zadania układu chłonnego Zaburzenia czynności układu chłonnego

74 Budowa układu chłonnego Przestrzenie międzykomórkowe Przestrzenie okołonaczyniowe Sieć naczyń chłonnych Węzły chłonne

75 Zadania układu chłonnego Odprowadzenie produktów uwolnionych przez komórki,( enzymy, cytokiny, itp.) Usuwanie obumarłych komórek Usuwanie substancji organicznych i nieorganicznych Usuwanie obcych antygenowo ciał

76 Czynniki przepływu chłonki Wpływające na tworzenie się płynu tkankowego Warunkujące przejście płynu tkankowego do naczyń chłonnych Oddziałujące na ruch chłonki w naczyniach chłonnych

77 Czynniki tworzenia się płynu tkankowego Efektywne ciśnienie filtracji EFC = (CHK+TCK)-(TCHP+CKK) Efektywne ciśnienie dla tętniczego końca kapilarów EFC= (30+6)-(0+28)= +8 MM HG Efektywne ciśnienie dla żylnego końca kapilarów EFC = (15+6) (0+28) = -7 MM HG EFC efektywne ciśnienie filtracji; CHK ciśnienie hydrostatyczne krwi; CKK ciśnienie koloidoosmowtyczne krwi; TCK - ciśnienie koloidoosmotyczne płynu tkankowego;tchp - ciśnienie hydrostatyczne płynu tkankowego

78 Obrzęk Ciśnienie hydrostatyczne krwi CHK Ciśnienie hydrostatyczne płynu tkankowego TCHP Ciśnienie koloidoosmotyczne krwi CKK Ciśnienie koloidoosmotyczne płynu tkankowego TCK

79 Warunki przepływu chłonki Pompa tkankowa Skurcze ściany naczynia chłonnego Fala tętna

80 Czynniki prawidłowego przepływu chłonki Ruchy części ciała Ruchy oddechowe klatki piersiowej Działanie tłoczni brzusznej Czynność ssąca serca i tętnienie naczyń tętniczych Czynność przepony Skurcz mięśni gładkich naczyń i węzłów chłonnych

81 Czynniki wzmagające przepływ chłonki Wzrost ciśnienia tętniczego (pojemnościowa niewydolność) Wzrost ciśnienia żylnego (hemodynamiczna niewydolność) Zwiększona przepuszczalność naczyń krwionośnych włosowatych (podwyższona ciepłota, jady, zmniejszona dopływ tlenu do tkanek) Wzmożona czynność narządu Nadmierny wysiłek mięśniowy

82 Obrzęk chłonny Pierwotny - wynikające z zaburzeń rozwojowych układu limfatycznego Wtórny - będące następstwem różnych schorzeń zapalnych oraz urazów Najczęstszą przyczyną są zakażenia pasożytnicze (Azja i kraje Dalekiego Wschodu) Najczęstszą przyczyną jest leczenie chorób nowotworowych (Europa i Ameryka Północna)

83 Obrzęk chłonny Utrudnienie odpływu płynu z przestrzeni międzykomórkowej Poszerzenie tej przestrzeni Spadek ciśnienia hydrostatycznego w tej przestrzeni Zwiększenie ciśnienia koloidoosmotycznego Niewydolność zastawek Wsteczny odpływ skórny

84 Stadia obrzęku chłonnego kończyny dolnej Stadium 0 miękki obrzęk grzbietu stopy Stadium I - obrzęk całej stopy i dolnej części podudzia Stadium II obrzęk obejmujący podudzie Stadium III obrzęk obejmujący połowę uda i poniżej Stadium IV obrzęk obejmujący całą kończynę

85 Stadia obrzęku chłonnego kończyny górnej Stadium A obejmuje rękę Stadium B obejmuje przedramię Stadium C obejmuje ramię Stadium D obejmuje całą kończynę od barku

86 Leczenie operacyjne chorób układu tętniczego Celem jest poprawa ukrwienia kończyny Udrożnienie tętnic Wytworzenie pomostów omijających zmiany obliteracyjne (bądź za pomocą protez naczyniowych, bądź też żył własnych) Odnerwienie współczulne

87 Udrożnienie tętnic Usuwa się złogi miażdżycowo-zakarzepowe poprzez nacięcia tętnicy, odwarstwienie zmian obliterujących i usunięcie ich za pomocą specjalnych pętli. Tętnice zaszywa się szwem naczyniowym a w przypadku zwężenia w miejscu nacięcia wszywa się łatę żylną lub z tworzywa sztucznego.

88 Protezowanie tętnic Protezy naczyniowe wykonywane z biozgodnych tworzyw sztucznych zastępują niedrożne tętnice lub omijają miejsca niedrożności Lepszym choć z racji kalibru rzadziej wykorzystywanym materiałem zastępczym są żyły własne pacjenta, szczególnie żyła odpiszczelowa i żyła udowa powierzchowna Powyższe zabiegi wykonywane są na dużych naczyniach; aorcie, tętnicach biodrowych, udowych i podkolanowych, rzadziej na tętnicach podudzia

89 Protezowanie tętnic W obrębie kończyny górnej operacje wykonuje się na tętnicy podobojczykowej i ramiennej rzadziej na tętnicach przedramienia Inne tętnice operowane powyższymi metodami to tętnice szyjne, kręgowe, krezkowe, nerkowe i wątrobowe Dostęp operacyjny zależny jest od rodzaju tętnicy

90

91 Dostępy operacyjne w operacjach tętnic Do aorty i tętnic biodrowych oraz do tętnic nerkowych, krezkowych i wątroby dostęp jest poprzez cięcia podłużne lub poprzeczne powłok brzusznych Do tętnic obwodowych dostępy operacyjne znajdują się nad tymi tętnicami w różnych lokalizacjach na kończynach

92 Leczenie operacyjne chorób układu żylnego Operacje żylaków kończyn dolnych polegają na usunięciu głównego pnia żyły odpiszczelowej ze pomocą metalowej sondy zakończonej kulką różnej wielkości Zabieg polega na odsłonięciu żyły w okolicy pachwiny i nad kostką przyśrodkową, podwiązanie jej i odcięciu w części bliższej Do jej światła od strony dalszej zakłada się metalową sondę z kulką

93 Leczenie operacyjne chorób układu żylnego Za pomocą tej kulki wyrywa się cały pień żyły odpiszczelowej. Jest to tzw. stripping Z oddzielnych części usuwa się poszczególne żylaki

94 Skleroterapia Leczenie za pomocą wstrzykiwania do światła żylakowato zmienionej żyły środka obliterującego powodującego zarośniecie światła żyły

95 Leczenie chirurgiczne chorób układu chłonnego Węzły chłonne łączy się z żyłą odpiszczelową z cięć w pachwinach Liposukcja (odsysanie tkanki tłuszczowej wraz z zalegającą limfą z okolic objętych obrzękiem limfatycznym) Zabiegi operacyjne polegające na łączeniu węzłów chłonnych z układem żylnym, Rekonstrukcji naczyń chłonnych Wytworzenie drenażu podskórnego (metoda historyczna)

96 Fizjoterapia po operacjach naczyniowych Przedoperacyjna Pooperacyjna Wczesna Późna

97 Cele fizjoterapii przedoperacyjnej Zmniejszenie ryzyka powikłań zatorowo-zakrzepowych, Zmniejszenie powikłań ze strony układu oddechowego, Nauka ćwiczeń stosowanych po operacji, Poprawa ukrwienia kończyn, Poprawa siły mięśni kończyn dolnych oraz sprawności, warunkujące uruchomienie pacjenta po zabiegu, W przypadku planowanej amputacji kończyny zwiększenie siły i sprawności kończyn górnych i dolnych oraz nauka chodu o kulach, Wyrobienie motywacji chorego do rehabilitacji.

98 Fizjoterapia we wczesnym okresie pooperacyjnym Ćwiczenia przeciwzakrzepowe, Ćwiczenia oddechowe wszystkimi torami oddechowymi, Ćwiczenia efektywnego kaszlu, Ćwiczenia nasilonego wdechu i oporowanego wydechu (z pomocą butelki z wodą lub specjalnego aparatu), Ćwiczenia relaksacyjne, Ćwiczenia o charakterze ogólnousprawniającym, Pionizacja, nauka obciążania kończyny, kikuta, nauka chodu, pozycje ułożeniowe kończyn, a w przypadku amputacji kikuta, Ćwiczenia korekcyjne.

99 Cele fizjoterapii w późnym okresie pooperacyjnym Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym, oddechowym i innym, Utrzymanie i poprawa wydolności ogólnej, wieńcowej, ukrwienia obwodowego kończyn, Poprawa sprawności fizycznej warunkującej pionizację i ekonomikę chodu, Hartowanie kikuta i przygotowanie kikuta do zaprotezowania (w przypadku amputacji), Korekcja postawy ciała i chodu, Psychoedukacja pacjenta i rodziny (prewencja wtórna, eliminacja czynników ryzyka chorób naczyń).

100 Chód do tyłu PO RAZ PIERWSZY BADANA KINEMATYCZNE, BIOMECHANICZNE ORAZ ELEKTROMIOGRAFICZNE PRZEZ THORSTENSSONA 1986, VILENSKYA 1987 ORAZ WINTERA WYNIKI BADAŃ SUGERUJĄ ŻE : podobne wzory aktywacji mięśni mogły być używane w obu rodzajach lokomocji z odwróceniem czasowym cyklów pobudzania mięśni koncentryczna działalność mięśni w chodzie do przodu zmienia się na ekscentryczną w chodzie do tyłu i na odwrót trajektorie ruchów kończyn dolnych do przodu i do tyłu odzwierciedlają się wzajemnie nawet gdy ruch przebiega w kierunku odwrotnym ( Thorstensson ) biomechaniczna analiza sugeruje, że chód do tyłu jest prawie prostym odwróceniem chodu do przodu ( Winter ) 1986

101 Trening chodu do tyłu w fizjoterapii utrzymanie sercowo-naczyniowego poziomu wytrenowania istotnie statystycznie większe wartości VO2max, Ve, HR, RQ, powysiłkowego stężenia mleczanów we krwi podczas chodu do tyłu w porównaniu z chodem do przodu (medycyna sportowa) większa aktywność mięśni czworogłowych uda oraz piszczelowych przednich kończyn dolnych w badaniu elektromiograficznym (ortopedia) silna stymulacja czucia propioceptywnego, zwiększa się stabilizacja mięśniowa głowy, tułowia oraz miednicy,pobudzenie mięśni głębokich grzbietu, mięśni brzucha i pośladków ( neurologia) trening równowagi ciała (geriatria)

102 Tętniak aorty brzusznej-aaa TĘTNIAK AORTY BRZUSZNEJ: utrzymujące się w czasie rozszerzenie osłabionej ściany naczynia o wieloczynnikowej patogenezie. zniszczenie lub zwłóknienie części elastycznej błony środkowej aorty brzusznej w przebiegu postępującej miażdżycy, czynników zapalnych i hemodynamicznych. w krajach zachodnich AAA jest 13 przyczyną śmierci pacjentów.

103 Tętniak aorty brzusznej-aaa ZACHOROWALNOŚĆ- (AAA) rozpoznaje się przeważnie u mężczyzn powyżej 60 roku życia, palących tytoń, u których stwierdza się wiele współistniejących - choroba niedokrwienna serca - nadciśnienie tętnicze - miażdżyca tętnic szyjnych - miażdżyca naczyń obwodowych - przebyty udar mózgu chorób takich jak: LECZENIE najlepszym postępowaniem w leczeniu tej jednostki chorobowej jest wykonanie zaplanowanego zabiegu operacyjnego (rycina obok ) CEL FIZJOTERAPII zmniejszenie powikłań i zaburzeń układu krążeniowo-oddechowego osób z ( AAA ) poddanych zabiegowi operacyjnemu

104 Grupa badana 90 mężczyzn wiek lat (średni wiek 65,9 4,22) AAA wydolność czynnościowa I lub II stopień według skali NYHA Model I- grupa kontrolna, średni wiek 66,2±5,2 ( fizjoterapia standardowa ) Model II grupa I, średni wiek 66,7±4,9 ( fizjoterapia standardowa wraz z treningiem chodu do przodu) Model III grupa II, średni wiek 64,9±4,9 (fizjoterapia standardowa wraz z treningiem chodu do tyłu)

105 Grupa badana KRYTERIA WŁĄCZENIA DO BADAŃ wiek lat mężczyźni stabilni kardiologicznie bez zaburzeń neurologicznych tętniak bezobjawowynie pęknięty, bez dolegliwości bólowych osoby chodzące bez zaburzeń ze strony układu ruchu

106 Program fizjoterapii osób z tętniakiem aorty brzusznej OKRES PRZEDOPERACYJNY OKRES POOPERACYJNY 1. nauka ćwiczeń oddechowych 3 razy dziennie 3-4 powtórzenia, 5 serii ) 2. nauka ćwiczeń efektywnego kaszlu- 3 razy dziennie, 5 serii,3 powtórzenia 3. nauka ćwiczeń przeciw-zakrzepowych- każde ćwiczenie po 3 minuty, 3 razy dziennie 4. nauka prawidłowych wzorców ruchowych prawidłowego siadania i wstawania z przytrzymaniem rany pooperacyjnej- 3 razy dziennie, każde ćwiczenie powtarzane po kilka razy 5. prowadzenie ćwiczeń ogólnieusprawniających w połączeniu z formami wysiłku wytrzymałościowego o małej intensywności- do limitu tętna pionizacja chorego między 2 a 3 dobą, wysoka pozycja półsiedząca w pierwszej dobie 2. ćwiczenia oddechowe, efektywnego kaszlu powtórzeń,5 serii,5 razy dziennie, wstrząsanie,oklepywanie klatki piersiowej - 3 razy dziennie 3. ćwiczenia czynne kończyn górnych i dolnych 5-7 powtórzeń 3 serie, 3 razy dziennie 4. ćwiczenia czynne odcinka szyjnego 3-4 powtórzeń, 1 seria, 2 razy dziennie 5. ćwiczenia przeciwzakrzepowe - każde ćwiczenie po 3 minuty,3 razy dziennie 6. ćwiczenia samoobsługi- 3 razy dziennie każde ćwiczenie powtarzane po kilka razy 7. ćwiczenia ogólnie usprawniające formy wysiłku wytrzymałościowego do limitu tętna 120

107 Program treningu chodu do przodu i do tyłu OKRES PRZEDOPERACYJNY OKRES POOPERACYJNY Częstotliwość: I dzień- 1raz w ciągu dnia II dzień 2 razy w ciągu dnia III dzień- 3 razy w ciągu dnia Kolejny dzień przed zabiegiem 3 razy w ciągu dnia Czas trwania: I dzień- 4 minuty 1minuta wysiłku/1minuta przerwy II dzień 5 minut 1 minuta wysiłku/1minuta przerwy III dzień- 6 minut 1minuta wysiłku/1 minuta przerwy Kolejny dzień przed zabiegiem- 6 minut chodu Po uruchomieniu z łóżka Częstotliwość: I dzień- 1 raz w ciągu dnia II dzień-2 razy w ciągu dnia III dzień- 3 razy w ciągu dnia Kolejny dzień po operacji 3 razy w ciągu dnia Czas trwania: Łączny czas chodu w ciągu dnia I dzień-1minuta ( 1 minuta) 1min wysiłku/1minuta przerwy II dzień-2 minuty ( 4minuty) 1min wysiłku/1minuta przerwy III dzień-3 minuty ( 9 minut ) 1min wysiłku/1minuta przerwy IV dzień-4 minuty (12 minut) 1min wysiłku/1minuta przerwy V dzień-5 minut (15 minut) 1min wysiłku/1minuta przerwy VI dzień-6 minut (18 minut) VII dzień 8minut (24 minut) Kolejny dzień również 8 minut

108 Metody badań ARKUSZE OBSERWACJI - liczba dni po operacji w szpitalu, powikłania ogólne i miejscowe, wartości morfologii ogólnej krwi obwodowej wartości spoczynkowe tętna, ciśnienia krwi, częstości oddechów TEST KORYTARZOWY (6-minut) MET, średnia prędkość chodu, tętno treningowe

109 Metody badań BADANIE SPIROMETRYCZNE- natężoną objętość życiową płuc (FVC) natężoną objętość wydechową pierwszosekundową (FEV 1) szczytowy przepływ wydechowy (PEF) stosunek natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej do należnej objętości życiowej płuc (FEV1/FVC) DYNAMOMETRYCZNY POMIAR MOMENTU SIŁY MIĘŚNI CZWOROGŁOWYCH UDA moment siły (Nm) KWESTIONARIUSZ SAMOOCENY C.D. SPIELBERGER, J. STRELAU, M. TYSARCZYK

110 Wyniki Grupa kontrolna Grupa I Grupa II n=30 n=30 n=30 Liczba dni po operacji 7,2 ± 1,7 6,7 ± 0,8 5,8 ± 1,1 NS Porównanie grup p<0,001 p<0,05

111 Wyniki badań Grupa kontrolna Grupa I Grupa II RR skurczowe [ mmhg ] Porównanie grup RR rozkurczowe [ mmhg ] HR Porównanie grup [ 1/min ] Porównanie grup Częstość oddechów [ 1/min ] n=30 n=30 n=30 124,7 ± 8,7 126,1 ± 11,9 123,6 ± 16,2 NS NS NS 81,5 ± 8,8 82,3 ± 8,9 81,2 ± 14,5 NS NS NS 73,2 ± 4,4 72,8 ± 6,8 73,8 ± 7,4 NS NS NS 19,4 ± 2,5 19,6 ± 2,8 19,7 ± 2,7 Porównanie grup NS NS NS

112 Wyniki badań Ht [%] Grupa kontrolna Grupa I Grupa II n=30 n=30 n=30 przed 42,0 ± 4,6 42,9 ± 4,1 41,9 ± 4,1 NS Porównanie grup NS po 35,5 ± 4,4 37,2 ± 4,5 36,4 ± 4,8 NS NS Porównanie grup NS NS Porównanie przed po p<0,001 p<0,01 p<0,01

113 Wyniki badań E [ 10 6 /μl] Grupa kontrolna Grupa I Grupa II n=30 n=30 n=30 przed 4,61 ± 0,51 4,62 ± 0,43 4,46 ± 0,44 NS Porównanie grup NS NS po 3,88 ± 0,58 3,96 ± 0,55 3,95 ± 0,59 NS Porównanie grup NS NS Porównanie przed po p<0,001 p<0,001 p<0,001

114 Wyniki badań Powikłania Pooperacyjne Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Liczba osób % 36,7 16,7 13,3 p< 0,05 Porównanie grup p<0,05 N S

115 Wyniki testu marszowego 19,4% 20,0% 15,0% 12,2% 10,0% 4,7% 5,0% p<0,001 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 1. Procentowy średni spadek wartości dystansu uzyskanego w teście korytarzowym po operacji w poszczególnych grupach

116 10,0% 8,3% 8,0% 6,0% 4,9% 4,0% 2,0% 1,2% 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 2. Przyrosty tętna treningowego uzyskanego w teście korytarzowym po operacji.

117 20,0% 17,6% 15,0% 12,8% 10,0% p<0,05 5,4% 5,0% p<0,001 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 3. Średnie procentowe spadki prędkości chodu podczas testu korytarzowego po operacji.

118 15,0% 11,9% 10,0% 7,9% 6,1% 5,0% p<0,01 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 4. Średnie spadki wartości MET obliczone na podstawie testu 6-minutowego po operacji

119 Wyniki badania spirometrycznego 25,0% 22,0% 20,0% 15,0% 18,9% 14,5% 10,0% 5,0% 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 6. Średnie obniżenie natężonej pojemności życiowej płuc po operacji.

120 20,0% 19,1% 15,0% p<0,05 10,0% p<0,05 5,0% 2,7% 4,6% 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 7. Średnie obniżenie objętości wydechowej pierwszosekundowej po operacji.

121 10,0% 8,7% 8,0% 6,3% 6,0% 4,0% 2,0% 0,9% 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 8. Przyrost wskaźnika Tiffenau po operacji w badanych grupach

122 12,0% 10,5% 10,0% 8,0% 7,1% 6,0% 4,0% 2,0% 1,7% 0,0% Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Rycina 9. Średnie spadki wartości szczytowego przepływu wydechowego po operacji.

123 Wyniki momentu siły mięśni czworogłowych uda Grupa kontrolna Grupa I Grupa II 12,0% 11,4% 10,9% 10,0% p<0,001 p<0,001 8,0% 6,0% p<0,051 6,0% 4,0% 2,0% 2,1% 0,1% p<0,05 1,5% 0,0% STRONA PRAWA STRONA LEWA Rycina 10. Średnie obniżenie wartości momentu siły mięśniowej po operacji.

124 Wyniki badania samooceny Grupa kontrolna Grupa I Grupa II Lęk [steny] Porównani e grup Lęk [centyle] Porównani e grup n=30 n=30 n=30 6,0 ± 1,8 4,9 ± 1,5 4,3 ± 1,5 Z=1,9789 p<0,05 Z=3,4669 p<0,001 NS 56,1 ± 26,4 38,8 ± 24,4 32,8 ± 22,9 Z=2,2276 p<0,01 Z=3,1023 p<0,001 NS Poziom lęku w okresie pooperacyjnym w zależności od przeprowadzonego modelu fizjoterapii u osób po operacji tętniaka aorty brzusznej.

125 Rodzaj badania Grupa I W porównaniu do grupy kontrolnej Grupa II test korytarzowy/odległość ns p<0,05 test korytarzowy/śr prędkość ns p<0,01 test korytarzowy/ MET p<0,05 p<0,05 Test korytarzowy/tętno trening ns p<0,05 spirometria / FVC p<0,05 p<0,05 spirometria/ FEV1 ns p<0,05 spirometria/ wsk Tiffeneau ns ns spirometria/ PEF ns p<0,05 moment siły/ ( kdp) p<0,01 p<0,01 moment siły/ (kdl) p<0,05 p<0,05 liczba dni po operacji ns p<0,05 poziom lęku p<0,05 p<0,05 Istotność różnic badanych parametrów w grupach I i II porównaniu z grupą kontrolną

126 Wnioski 1. Trening chodu do tyłu najskuteczniej zapobiegł obniżeniu tolerancji wysiłkowej chorych po operacji tętniaka aorty brzusznej. 2. Sprawność chodu chorych poddanych treningowi chodu do tyłu po operacji tętniaka aorty brzusznej nie uległa istotnemu pogorszeniu. 3. Najmniejszy spadek wartości wentylacyjnych płuc chorych po operacji tętniaka aorty brzusznej stwierdzono po treningu chodu do tyłu. 4. Trening chodu, zwłaszcza do tyłu skutecznie zapobiegł obniżeniu momentu siły mięśni czworogłowego uda chorych po operacji tętniaka aorty brzusznej.

127 Wnioski 4. U osób po operacji tętniaka aorty brzusznej w utrzymaniu poziomu tolerancji wysiłkowej większe znaczenie miała sprawność układu oddechowego niż siła mięśni czworogłowych ud kończyn dolnych. 5. Sprawność chodu chorych po operacji tętniaka aorty brzusznej w największym stopniu zależała od siły mięśni czworogłowych ud kończyn dolnych. 6. Trening chodu, zwłaszcza do tyłu, istotnie skrócił czas hospitalizacji chorych po operacji tętniaka aorty brzusznej oraz obniżył częstość pooperacyjnych powikłań. 7. Istotnym czynnikiem wpływającym na uzyskane wyniki mogło być znaczne obniżenie poziomu lęku u chorych po operacji tętniaka aorty brzusznej.

128 Ucisk zewnętrzny w fizjoterapii

129 Ucisk stały Ucisk przerywany

130 Historia 4000 LAT BANDAŻOWANIE 1861 SAVILLE - UCISKOWE POŃCZOCHY I RĘKAWY 1889 RINDFLEISCH - SYSTEM JEDNOKOMOROWY 1917 HARTL - KOMORA PNEUMATYCZNA 1929 HAMMERSFAHR - MASAŻ PNEUMATYCZNY 1955 JOBST PRESSOTERAPIA 1983 WRIGHT - KOMPRESJA SEKWENCYJNA

131 Historia SIR MURRAY - ZASTOSOWANIE ZEWNĘTRZNEGO UCISKU W POPRAWIE KRĄŻENIA CHORYCH NA CHOLERĘ JUNOD - SYSTEM SSĄCY W LECZENIU ZABURZEŃ ODDDYCHANIA, KRĄŻENIA I STANÓW ZAPALNYCH POCZĄTEK XX WIEKU - LECZENIE ZAKRZEPOWO-ZAROSTOWEGO ZAPALENIA NACZYŃ I CHOROBY RAYNAUDA HERRMANN I REID - BIERNE ĆWICZENIA NACZYŃ LATA 30-TE XX WIEKU - LANDIS I GIBBON - NAPRZEMIENNE CIŚNIENIE W LECZENIU NIEDOKRWIENIA KOŃCZYN (POPRAWA UCIEPLENIA SKÓRY, WYDŁUŻENIE DYSTANSU CHROMANIA, USTĄPIENIE BÓLU I SZYBSZE GOJENIE OWRZODZEŃ

132 Ucisk zewnętrzny WSPOMAGA POMPĘ MIĘŚNIOWĄ ZWIĘKSZA CIŚNIENIE HYDROSTATYCZNE TKANEK POPRAWIA ODPŁYW ŻYLNY I CHŁONNY POPRAWIA UKRWIENIE KOŃCZYNY

133 Przerywany ucisk zewnętrzny ZMNIEJSZA CIŚNIENIE ŻYLNE ZWIĘKSZA PRZEPŁYW TĘTNICZY ZMNIEJSZA LEPKOŚĆ KRWI POWODUJE ROZSZERZENIE NACZYŃ AKTYWUJE FIBRYNOLIZĘ STYMULUJE WYDZIELANIE CZYNNIKÓW ŚRÓDBŁONKOWYCH I HUMORALNYCH

134 Wskazania do przerywanego ucisku zewnętrznego NIEWYDOLNOŚĆ TĘTNICZA KOŃCZYN DOLNYCH Z : OWRZODZENIEM NIEDOKRWIENNYM BÓLEM SPOCZYNKOWYM, ZAGRAŻAJĄCĄ ZGORZELĄ CHROMANIEM PRZESTANKOWYM NIEDOSTATECZNYM UKRWIENIEM PO AMPUTACJI PRZETRWAŁYM NIEDOKRWIENIEM PO EMBOLEKTOMII LUB PRZĘSŁOWANIU PRZED I/LUB PO REKONSTRUKCJACH NACZYNIOWYCH

135 Wskazania do przerywanego ucisku zewnętrznego CUKRZYCA SKOJARZONA Z NIEWYDOLNOŚCIĄ TĘTNICZĄ : NOCNE SKURCZE KOŃCZYN DOLNYCH NEKROBIOZA CUKRZYCOWA

136 Wskazania do przerywanego ucisku zewnętrznego NIEWYDOLNOŚĆ ŻYLNA : PROFILAKTYKA ZAKRZEPOWEGO ZAPALENIA ŻYŁ GŁĘBOKICH OBRZĘK ŻYLNY OWRZODZENIA ŻYLAKOWATE

137 Wskazania do przerywanego ucisku zewnętrznego NIEWYDOLNOŚĆ CHŁONNA PIERWOTNY OBRZĘK CHŁONNY KOŃCZYN WTÓRNY OBRZĘK CHŁONNY KOŃCZYN

138 Przeciwwskazania do przerywanego ucisku zewnętrznego OSTRE STANY ZAPALNE NACZYŃ OSTRE ZAKRZEPOWE ZAPALENIE ŻYŁ NIEWYDOLNOŚĆ KRĄŻENIA ZESPÓŁ NERCZYCOWY NIEDOBÓR BIAŁKA DUŻE DEFORMACJE KOŃCZYN CIĘŻKIE NIEDOKRWIENIE KOŃCZYN NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY W OBRĘBIE OBRZĘKNIĘTEJ KOŃCZYNY

139 Miażdżyca zarostowa tętnic USZKODZENIE ŚRÓDBŁONKA NACZYNIOWEGO AKTYWACJA PŁYTEK UWALNIANIE CZYNNIKA PŁYKOWEGO 4 UWALNIANIE CZYNNIKA VON WILLEBRANDA

140 Wyniki (niedokrwienie kończyn ) - Banga 8 PACJENTÓW III-IV OKRES CHOROBY IPC - CIŚNIENIE100 MM HG UCISK - 3 SEK, PRZERWA - 20 SEK CZAS LECZENIA MIN WYNIKI - WZROST PRZEPŁYWU KRWI Z 39,9 DO 50,5 ML/MIN

141 Przerywany ucisk zewnętrzny w leczeniu AO 25 OSÓB Z AO W TYM 15 W KLASIE 2A I 10 W KLASIE 2B WG FONTAINE A 3 TYGODNIE KOMPRESJI PNEUMATYCZNEJ ( 15 ZABIEGÓW) CZAS UCISKU 30SEK., A PRZERWY 15 SEK. CIŚNIENIE UCISKU MM HG (SUTKOWSKA 2001)

142 Przerywany ucisk zewnętrzny w leczeniu ao WYDŁUŻENIE DYSTANSU CHROMANIA ZMNIEJSZENIE STOPNIA NIEWYDOLNOŚCI TĘTNICZEJ U 28-36% CHORYCH ZMNIEJSZENIE AKTYWNOŚCI PŁYTEK (OBNIŻENIE POZIOMU CZYNNIKA PŁYTKOWEGO 4) ZMNIEJSZENIE AKTYWNOŚCI UKŁADU KRZEPNIĘCIA (OBNIŻENIE POZIOMU KOMPLEKSU TROMBINA-ANTYTROMBINA) WZROST POZIOMU METABOLITÓW TLENKU AZOTU BRAK USZKODZENIA FUNKCJI ŚRÓDBŁONKA (SUTKOWSKA 2001)

143 Przerywany ucisk WSKAZANIA CIŚNIENIE LICZBA ZABIEGÓW CZAS UCISKU CZAS PRZERWY OBRZĘK CHŁONNY PO MASTEKTOMII OBRZĘK KOŃCZYNY DOLNEJ OWRZODZENIE ŻYLAKOWATE FORMOWANIE KIKUTA X 3 GODZ SEK SEK X 3 GODZ SEK SEK 85 1 X 2,5 GODZ 3/TYDZIEŃ SEK 30 SEK X 4 GODZ SEK SEK OBRZĘK RĘKI X 0,5-1 GODZ 5-10 MIN 5-10 MIN MIAŻDŻYCA TĘTNIC MIN 3 SEK 17 SEK

144 PRZERYWANY UCISK WSKAZANIA UCISK CIŚ CZAS PRZERWA CIŚ CZAS UDAR MÓZGU MIN-2 H 2 X DZIEN CZAS LECZENIA JEDEN ZABIEG ŁĄCZNIE WEDŁUG POTRZEB DYSTROFIA MIĘŚNIOWA MIN 2 X DZIEN WEDŁUG POTRZEB ZAPOBIEGANIE DVT OWRZODZENIA ŻYLAKOWATE PRZED/PODCZA S/PO OPERACJI GOJENIE RAN PRZYKURCZE ,5-1H 2 X DZIEN PRZED I PO OPERACJI PO 8 H 1 H 2 X DZIEN DO URUCHOMIEN DO WYLECZENIA 4 DNI 4-8 TYGODNI

145 Nieznany jest mechanizm działania przerywanej kompresji pneumatycznej

146 Hipotetyczne mechanizmy działania ipc w redukcji obrzęku chłonnego POMPA MIĘŚNIOWA? ZMNIEJSZENIE FILTRACJI KAPILARNEJ? INNY MECHANIZM?

147 Koncepcja kanałów tkankowych BRAK MOŻLIWOŚCI ODPŁYWU CHŁONKI PRZEZ ZAMKNIĘTE NACZYNIA CHŁONNE GROMADZENIE SIĘ PŁYNU TKANKOWEGO W PRZESTRZENI ŚRÓDMIĄŻSZOWEJ SPONTANICZNE TWORZENIE SIĘ KANAŁÓW W TKANCE PODSKÓRNEJ WZDŁUŻ POWIĘZI MIĘŚNIOWEJ, KTÓRE NIE SĄ WYŚCIEŁANE KOMÓRKAMI ŚRÓDBŁONKA LIMFATYCZNEGO PRZEPŁYW PŁYNU W TKANKACH JEST ZNACZNIE GORSZY NIŻ W NACZYNIACH CHŁONNYCH I WYMAGA WSPOMAGANIA SIŁY ZEWNĘTRZNEJ PRZERYWANA KOMPRESJA PNEUMATYCZNA ISTOTNIE WSPOMAGA I PRZYSPIESZA TWORZENIE KANAŁÓW TKANKOWYCH ZMNIEJSZENIE OBWODU KOŃCZYNY PODCZAS IPC WYKAZUJE ZWIĄZEK Z GĘSTOŚCIĄ KANAŁÓW TKANKOWYCH ZALEWSKA, OLSZEWSKI ET AL., LYMPH RESEARCH AND BIOLOGY 2015

148 Mechaniczny efekt przerywanej kompresji pneumatycznej EFEKTY MECHANICZNE KOMPRESJI PNEUMATYCZNEJ NA ŻYŁY LUB TĘTNICE. KOMPRESJA PNEUMATYCZNA ZWIĘKSZA PRZEPŁYW WEWNĄTRZNACZYNIOWY, ŚCINANIE I ŚCISKANIE KOMÓREK ŚRÓDBŁONKA Z UWALNIANIEM MEDIATORÓW BIOCHEMICZNYCH. TPA : TKANKOWEGO AKTYWATORA PLAZMINOGENU ; NO: TLENKU AZOTU; TFPI : INHIBITORÓW SZLAKU CZYNNIKA TKANKOWEGO CHEN ET AL., Eur J Vasc Endovasc Surg 2001

149 Mechaniczny efekt przerywanej kompresji pneumatycznej SYNTEZA TLENKU AZOTU NACZYNIA KRWIONOŚNE ROZCIĄGANIE KOMÓREK ŚRÓDBŁONKA ŚCINANIE KOMÓREK ŚRÓDBŁONKA PROSTACYKLINA INHIBITOR AKTYWATORA PLAZMINOGENU TKANKOWY AKTYWATOR PLAZMINOGENU PRZEŚWIT PRZEPŁYWU CIŚNIENIE ŻYLNE IPC MIĘŚNIE SKURCZ AV GRADIENT PRZEPŁYW TĘTNICZY ZASTÓJ TKANKA PODSKÓRNA ROZCIĄGANIE (ŚCINANIE) CIŚNIENIE TKANKOWE POWRÓT PŁYNU TKANKOWEGO DO KRĄŻENIA?? INHIBITOR SZLAKU CZYNNIKA TKANKOWEGO INNE EFEKTY MECHANICZNE BIOCHEMICZNE

150 Brak jest wiarygodnych dowodów skuteczności przerywanej kompresji pneumatycznej

151 Publikacje z zakresu przerywanej kompresji pneumatycznej CAŁA BAZA 2015 ROK ZAKRZEPICA NIEDOKRWIENIE OBRZĘK INNE PUBMED

152 Rodzaje badań dotyczące przerywanej kompresji pneumatycznej CAŁA BAZA 2015 ROK KLINICZNE LOSOWE KLINICZNE LOSOWE METAANALIZY POZOSTAŁE METAANALIZY POZOSTAŁE PUBMED

153 Jakość badań dotyczących przerywanej kompresji pneumatycznej w fizjoterapii chorób naczyń WSKAZANIE SYSTEMATYCZNE PRZEGLĄDY BADANIA KLINICZNE WARTOŚĆ BADAŃ KLINICZNYCH PROFILAKTYKA ZAKRZEPICY ,5 OBRZĘK CHŁONNY 1 8 4,9 OWRZODZENIA KOŃCZYN 3 8 5,1 CHROMANIE PRZESTANKOWE 1 7 4,1 PEDRos