POLITECHNIKA KRAKOWSKA im. Tadeusza Koś ciuszki WYDZIAŁ INŻYNIERII Ś RODOWISKA Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Ochrony Ś rodowiska

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "POLITECHNIKA KRAKOWSKA im. Tadeusza Koś ciuszki WYDZIAŁ INŻYNIERII Ś RODOWISKA Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Ochrony Ś rodowiska"

Karol Kurowski
5 lat temu
Przeglądów:

1 POLITECHNIKA KRAKOWSKA im. Tadeusza Koś ciuszki WYDZIAŁ INŻYNIERII Ś RODOWISKA Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Ochrony Ś rodowiska

2 Uzbrojenie powinno być naniesione na mapę zasadniczą miejscowości.

3 Zależnie od terenu mapy wykonane są w skalach (tab.13-1, str 148):

4 Na mapach stosuje się umowne oznaczenia pozwalające odróżnić rodzaje przewodów, ich wymiary (przekroje), a także sposób zinwentaryzowania.

6 Sytuowanie uzbrojenia w ulicach odbywa się z zachowaniem 5 zasad.

7 Należy zachować minimalne dopuszczalne odległości między przewodami, mając na uwadze, że pomiędzy niektórymi przewodami występują wymienione w tab str. 150 antagonizmy, które dotyczą również drzew.

9 W tabeli 13-4 str. 150 podano odległości poziome w świetle pomiędzy krawędziami skrajnych przewodów lub ich obudowy, podyktowane zarówno wymienionymi antagonizmami, jak też wymaganiami wykonawstwa i napraw w czasie awarii.

11 Dane w tabeli 13-4 dotyczą sytuacji historycznej, kiedy panowały stałe wymagania materiałowe i metody wykonawcze. Współcześnie wprowadzono nowe materiały i technologie, wprowadzono normy europejskie i dane mogą ulegać zmianie.

12 Aktualne dane w podręcznikach Korzeniewskiego Władysława Odległości w zabudowie i zagospodarowaniu terenu

13 Przykrycie przewodów nie powinno być mniejsze, niż te, które określa rysunek str 151. Powinno się skutecznie ochronić zarówno materiał przewodów, jak i przewodzone medium.

15 W przekroju poprzecznym ulicy, blisko linii rozgraniczających, układa się przewody płytsze (kable elektroenergetyczne, telefoniczne), a głębsze (kanały deszczowe, sanitarne) bliżej jezdni..

16 .

17 Przypadek pokazany na rysunku 13.2 jest charakterystyczny dla ulicy ruchu normalnego, w której nie występuje sieć ciepłownicza lub magistrale. Dla takiego rozwiązania szerokość ulicy w liniach rozgraniczających musi wynosić minimum 12 m. Pojawienie się kanału ciepłowniczego o przeciętnych wymiarach, spowoduje konieczność poszerzenia ulicy, do co najmniej 15 m..

18 W ulicach ruchu normalnego dopuszcza się położenie kanalizacji pod jezdnią, natomiast w ulicach ruchu przyspieszonego i ekspresowego kanalizacja musi być ułożona poza jezdnią. Aktualnie pojawiła się tendencja umieszczania kanalizacji poza jezdnią każdej ulicy.

19 Przy szerokości ulicy ponad 30 m stosuje się symetrię uzbrojenia (rys. 13.3), aby nie przekraczać ulicy bardzo długimi przyłączami do poszczególnych domów.

21 Uzbrojenie ulicy nie powinno przekraczać linii rozgraniczających, tj. wykraczać poza teren własności miasta, jaki zwykle stanowi grunt zajmowany przez ulice.

22 Tunele zbiorcze są rozwiązaniem zastępczym do normalnego rozmieszczenia uzbrojenia w przekroju ulicy. W porównaniu z dobrze zorganizowanym wykonaniem uzbrojenia w sposób tradycyjny, koszt tunelu jest wyższy o ok %.

23 Stosuje się najczęściej w wąskich ulicach dzielnic zabytkowych lub w przypadkach konieczności usunięcia istniejącego uzbrojenia w celu pozyskania miejsca na budowę tunelu komunikacyjnego wzdłuż ulicy.

24 Tunele zbiorcze wykonuje się w takich wymiarach, aby przy wykonywaniu napraw, obsługa mogła swobodnie się poruszać. Ze względu na zagrożenie wybuchem unika się umieszczania wewnątrz tunelu przewodów gazowych. Kanały ściekowe, z uwagi na konieczność utrzymania spadków, umieszcza się zazwyczaj poza tunelami (współczesne rozwiązania dopuszczają taką sytuację).

26 Odległość ściany tunelu od budynku powinna wynosić co najmniej 1,5 m, a od krawędzi jezdni co najmniej 1,0 m, aby nie kolidowała z fundamentami słupów oświetleniowych i trakcyjnych.

27 Prowadząc magistralne przewody wodociągowe, gazowe, ciepłownicze i kolektory kanalizacyjne, przeważnie omija się stawy, jeziora, zespoły cennego drzewostanu, skały wyniesione, wychodząc z założenia, że ominięcie tego rodzaju przeszkody jest mniej kosztowne, niż budowa odpowiednich przejść.

28 Natomiast przeszkody liniowe w postaci rzek, kanałów żeglownych, autostrad i dróg ekspresowych, torów kolejoych oraz linii elektroenergetycznych (o napięciu 110 kv i wyższym), przekracza się w miejscach uzgodnionych z zarządem eksploatującym lub organem sprawującym pieczę nad przeszkodą.

29 Samo przekroczenie odbywa się po najkrótszej trasie prostopadle do osi przeszkody liniowej i poza jej łukiem, tj. na odcinku prostym (rys. 13.5).

31 W przypadku torów kolejowych, przejścia najlepiej lokalizować na szlaku, poza rozjazdami torowisk stacyjnych (rys. 13.6).

33 Często rzeka lub linia kolejowa przedziela całe miasto. Przeszkody tego rodzaju nie pokonuje się przewodami rozbiorczymi, lecz przewodami głównymi, i to zaledwie w kilku miejscach. W niedużym mieście zwykle są to dwa lub trzy przejścia, oddalone od siebie np. o 1 km.

34 Jeżeli warunki pozwalają, przewody (poza kanałami) można podwieszać pod mostami drogowymi lub kolejowymi, ale dojścia do mostów muszą być lokalizacyjnie dostępne. Liczba przekroczeń przeszkody liniowej powinna być umiarkowana. Zbyt wiele powoduje kłopoty eksploatacyjne, a za mało niedostatki w obsłudze odbiorców.

35 Gdy nie występuje antagonizm pomiędzy drzewem a przewodem (tab 13.3 str. 150) można dopuścić jego budowę w pobliżu drzewa liściastego w strefie:

38 A odległej 1,0-2,0 od pnia pod warunkiem wykonania przewiertu rurą osłonową poziomą o średnicy zewnętrznej do 300 mm, stanowiącą jednocześnie futerał dla przewodu o mniejszej średnicy;

39 B odległej ponad 2,0 m od pnia do obrysu rzutu poziomego korony pod warunkiem ręcznego wykonania wykopu otwartego, bez przecinania grubszych korzeni;

40 C poza obrysem rzutu poziomego korony wykonując wykop otwarty, mechanicznie przy pomocy koparki.

41 Poważny problem stwarzają trasy przewodów prowadzone przez tereny leśne i parkowe. W zależności od przyjętej technologii budowy dla przeciętnego przewodu wodociągowego lub gazowego (np. 250mm) należy przewidywać konieczność usunięcia drzew w pasie od 7 do 20 m.

43 Ze względu na ochronę kanału przed przedostawaniem się korzeni w wyniku hydrotropizmu dla kanałów ściekowych wymagany jest pas eksploatacyjny o większej szerokości.

Podobne dokumenty

MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO W ZAKRESIE MIESZKALNICTWA I USŁUG

ZARZĄD MIASTA BIELSKO-BIAŁA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO W ZAKRESIE MIESZKALNICTWA I USŁUG ZMIENIAJĄCY MIEJSCOWY PLAN OGÓLNY ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO BIELSKA-BIAŁEJ. obejmujący