KANCELARIA SENATU BIURO ANALIZ I DOKUMENTACJI

KANCELARIA SENATU BIURO ANALIZ I DOKUMENTACJI Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych krajach Unii Europejskiej OPINIE EKSPERTYZY OE 222 LISTOPAD 2014

BIURO ANALIZ I DOKUMENTACJI Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych krajach Unii Europejskiej OPINIE EKSPERTYZY OE-222 Kancelaria Senatu Listopad 2014

Materiał przygotowany przez Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Biura Analiz i Dokumentacji. Biuro Analiz i Dokumentacji zamawia opinie, analizy i ekspertyzy sporządzone przez specjalistów reprezentujących różne punkty widzenia. Wyrażone w materiale opinie odzwierciedlają jedynie poglądy autorów. Korzystanie z opinii i ekspertyz zawartych w tym zbiorze bez zezwolenia Kancelarii Senatu dopuszczalne wyłącznie w ramach dozwolonego użytku w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) i z zachowaniem wymogów tam przewidzianych. W pozostałym zakresie korzystanie z opinii i ekspertyz wymaga każdorazowego zezwolenia Kancelarii Senatu. Copyright by Kancelaria Senatu, Warszawa 2014 Dyrektor Agata Karwowska-Sokołowska tel. 22 694 94 32, fax 22 694 94 28, e-mail: Agata.Karwowska-Sokolowska@senat.gov.pl Wicedyrektor Ewa Nawrocka tel. 22 694 90 53, e-mail: Ewa.Nawrocka@senat.gov.pl Wicedyrektor Romuald Łanczkowski tel. 22 694 95 32 e-mail: Romuald.Lanczkowski@senat.gov.pl Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych tel. 22 694 92 04, fax 22 694 94 28 Redaktor prowadzący Robert Stawicki Opracowanie graficzno-techniczne, druk i oprawa Biuro Informatyki, Dział Edycji i Poligrafii

Prof. zw. dr hab. inż. Leszek Woźniak Katedra Przedsiębiorczości, Zarządzania i Ekoinnowacyjności Politechnika Rzeszowska Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych krajach Unii Europejskiej wraz z komentarzem na temat konsekwencji społecznych i ekonomicznych (gospodarczych) ich wprowadzenia Wprowadzenie Działalność gospodarcza człowieka bardzo często prowadzi do powstawania zagrożeń środowiskowych i zdrowotnych. W takim przypadku wymaga wprowadzenia szybkich rozwiązań prawnych, narzucających zasady etycznego w stosunku do społeczeństwa i ekosystemu postępowania. W przypadku większości krajów, w tym szczególnie w Unii Europejskiej zagadnienia te są już dobrze rozwiązane, lub też, wraz z postępem naukowym i technologicznym, umożliwiającym wyeliminowanie groźnych zjawisk, poprzez wprowadzenie innowacji, a szczególnie ekoinnowacji (technologii prośrodowiskowych), systematycznie korygowane. Ustawodawstwo to ma więc ciągle rozwojowy charakter. W środowisku, w tym w powietrzu, występują również substancje zapachowe (odory), które mają charakter bardzo często naturalny, nie są jednoznacznie określane jako substancje toksyczne lub groźne dla człowieka, jednak natężenie takiego zapachu może powodować wyraźny dyskomfort psychiczny u osób zamieszkujących dany obszar. Ponieważ zagadnienia tego typu, dotyczące związków naturalnych, znanych w przyrodzie, nie są rozwiązywane poprzez wykorzystanie określonych przepisów prawnych (unijnych jak i krajowych), a są przedmiotem wielu skarg i problemów, wymagają wprowadzenia odpowiednich przepisów prawa, które prowadziłyby do zagwarantowania czystości powietrza także w tym przypadku, narzucając zasadę etycznego postępowania przedsiębiorstwom, których to dotyczy. W skali świata wielokrotnie opisywano olbrzymie problemy, jakie związane są przykładowo z funkcjonowaniem bardzo dużych ferm chowu i hodowli zwierząt. Również w Polsce zjawisko to wyraźnie się nasila, wraz z pojawianiem się obiektów przemysłowego chowu zwierząt, w przypadku których liczba hodowanych zwierząt może wynosić nawet kilka tysięcy. Tego typu wielkie obiekty są źródłem odorów docierających na znaczne odległości, Al Gore (niegdyś wiceprezydent Stanów Zjednoczonych) opisywał te zjawiska, podając przykłady niesamowitego fetoru także na wysokości jednego i dwóch kilometrów ponad takimi obiektami. Widzimy więc, że obok dyskomfortu dla mieszkańców, tego typu metody chowu zwierząt stwarzają duże zagrożenie dla ziemskiej atmosfery, potęgując efekt cieplarniany, jak i degradację ozonosfery. 3

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Uciążliwość zapachowa (odory) jest zagadnieniem stwarzającym problemy legislacyjne praktycznie w większości krajów. Stąd też w wielu przypadkach (państwa lub regiony) nie wypracowano konkretnego ustawodawstwa w tym zakresie, znacznie częściej w Unii Europejskiej pojawia się odniesienie do normy EN 13725:2003+AC:2006: Jakość powietrza Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej. W takim przypadku w miejsce ustawy funkcjonują mniej lub bardziej skuteczne poradniki lub przewodniki wskazujące na zasady wykonywania analiz dotyczących uciążliwości zapachowej, a równocześnie pojawiają się odniesienia do innych przepisów prawa, związanych ogólnie z ochroną środowiska, które niejednokrotnie pozwalają na skuteczne przeciwdziałanie niektórym uciążliwościom zapachowym. Stąd też różnorodność przyjętych rozwiązań jest duża, ale zasadniczo absolutna większość zarówno twórców przepisów, jak i organów zajmujących się tym problemem, wykorzystuje w celu oceny jakości powietrza oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej. Takie rozwiązanie nie wymaga specjalnego kreowania wielu dodatkowych przepisów, jest to bowiem metoda sprawdzona i znormalizowana. Różnego rodzaju substancje zapachowe, emitowane przez człowieka do atmosfery w bezpośrednim sąsiedztwie innych obiektów, zabudowań, osiedli, itd. mogą stanowić uciążliwość dla mieszkańców. Dominujące do tej pory tradycyjne analizy jakościowe i ilościowe na ogół nie są wystarczającym źródłem informacji dotyczącym zarówno ilości, jak i jakości substancji zapachowych emitowanych do atmosfery, tym bardziej, że zmienność emisji może być różna. Na zagadnienie to zwracają uwagę autorzy synestetycznej publikacji dotyczącej standardów związanych z zapachową jakością powietrza 1. Autorzy ci przedstawili również wybrane przykłady podejścia do problemu odorów w niektórych krajach świata, lub, w przypadku innych krajów, do poszczególnych regionów. Cytowani autorzy zwrócili również uwagę na pogłębiający się problem jakości powietrza i związany z nim wzrost liczby skarg kierowanych do różnych urzędów administracji państwowej. Mimo iż zapach nie jest jednoznacznym wskaźnikiem zagrożenia zdrowia, (a ponadto niektóre substancje emitowane do atmosfery pozbawione są zapachu, a mogą być groźne), to jednak w przypadku emisji substancji zapachowych należy spodziewać się narastającego psychicznego dyskomfortu, w niektórych przypadkach prowadzącego do pojawienia się objawów chorobowych, przykładowo mdłości, wymiotów, bólów głowy 2, podrażnienia oczu, nosa i gardła, biegunki, chrypki, kaszlu, ucisku w klatce piersiowej, kołatania serca, zmiany tempa oddechu, stresu, senności, reakcji alergicznych, itd. 3 W Polsce nie przeprowadzono do tej pory sformalizowanych działań legislacyjnych mających na celu wprowadzenie ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej (tzw. ustawy odorowej), chociaż podejmowano próby. Należy podkreślić, że w wielu krajach świata przyjęcie tego typu ustawodawstwa, chociaż z jednej strony oczekiwanego i wymaganego, napotykało na pewne opory. Najczęściej było to związane z obawami wielu sektorów gospodarczych. Uwzględniono również fakt, że standaryzacja może być utrudniona ze względu na różnorodne czynniki kulturowe, edukacyjne i inne, które wpływają na percepcję ryzyka w danej populacji, jednak przynajmniej niektóre równoważne procedury należy stosować w celu osiągnięcia podobieństwa między różnymi przepisami międzynarodowymi, 1 Krajewska B., Kośmider J., Standardy zapachowej jakości powietrza, Ochrona Powietrza i Problemy Odpadów, 6/2005, s. 181 191. 2 Tamże, s.2. 3 Loriato A.G., Salvador N., Santos J.m., Moreira D.M., Reis Jr N.C., Odour A vision on the existing regulation, Chemical Engineering Transactions, vol. 30, 2012, s. 25. 4

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... krajowymi i regionalnymi, szczególnie w warunkach Unii Europejskiej, gdzie wymagana jest standaryzacja i unifikacja przepisów prawnych. O potrzebie pilnego ustanowienia prawa umożliwiającego kontrolę i ograniczanie uciążliwości zapachowej może świadczyć fakt, iż około połowa skarg, petycji, uwag dotyczących zanieczyszczenia powietrza to ciągle problemy związane z uciążliwością zapachową. Najbardziej istotne wydają się zagadnienia uciążliwości zapachowej związane z dużymi obiektami produkcji zwierzęcej (są to przemysłowe fermy chowu trzody chlewnej, drobiu, zwierząt futerkowych, także niektóre ubojnie). W niektórych regionach Polski problem ten jest podnoszony przez społeczności lokalne, zamieszkujące tereny w pobliżu funkcjonujących spalarni odpadów, czego przykładem może być Rzeszów. Na bazie obecnego ustawodawstwa, mimo zagrożenia społeczeństwa, problem okazał się trudny do rozwiązania. Problem uciążliwości zapachowej był przedmiotem kilku projektów oraz prac rozpoczętych w latach 90. ubiegłego wieku. W roku 1997 została przyjęta Krajowa Strategia Zmniejszania Zapachowych Uciążliwości, nie doczekała się jednak realizacji. W 2008 r. poddano konsultacjom społecznym projekt ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej, a kolejny w roku 2011. Również w 2011 r. Ministerstwo Środowiska przyjęło do realizacji projekt ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej, w ramach tego projektu opracowywano w Departamencie Zmian Klimatu i Zmian Atmosfery odpowiednie przepisy. Należy podkreślić, że część przepisów zawartych w innych dokumentach prawnych (unijnych i krajowych) pozwala na podejmowanie szeregu działań nakierowanych na zmniejszenie uciążliwości zapachowej. Jednak, podobnie jak w niektórych krajach, działania te nie posiadają pełnego umocowania prawnego w jednej ustawie. W 2001 roku w ustawie Prawo ochrony środowiska (art. 86), fakultatywnie, przejściowo upoważniono ministra środowiska (w porozumieniu z ministrem właściwym ds. zdrowia) do wydania odpowiedniego rozporządzenia określającego standardy zapachowej jakości powietrza oraz metody jej oceny (ust. 3 5). W 2005 r. przepisy dotyczące przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej (odorom) zostały przeniesione do art. 222 wspomnianej ustawy. Ustawa jest aktem prawnym najwyższej rangi krajowej. Przygotowanie oraz uchwalenie ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej wydaje się więc być warunkiem skutecznego egzekwowania także przepisów zawartych w innych regulacjach prawnych. Praktyka wykazała bowiem, co podkreślono wyżej, że mimo istnienia pewnych możliwości w tym zakresie, jeżeli nawet podejmowane są pewne działania, to ich skuteczność jest niewielka, a okres ewentualnego uzyskania pozytywnych efektów zdecydowanie zbyt długi. Wielu autorów opracowań z tego zakresu podkreśla, że wdrożenie odpowiednich standardów i procedur możliwe jest w oparciu o funkcjonującą już od wielu lat normę Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego EN 13725:2003, która przez Polski Komitet Normalizacyjny została w identycznej formie przyjęta jako norma PN-EN 13725 4 w lipcu 2007 roku, wprowadzając w ten sposób europejską normę EN 13725:2003+AC:2006, IDT, zastępując zarazem PN-EN 13725:2005 (U). Norma ta, zatytułowana Jakość powietrza Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej, jest w pełni kompleksowym rozwiązaniem dotyczącym tytułowych zagadnień, należy jednak podkreślić że jest tylko normą. Podobne problemy występowały w wielu krajach, które wykorzystując cytowaną normę, najczęściej przygotowały odpowiednie przewodniki, w których zaprezentowano wytyczne jej wykorzystania, a także metody i sposoby osiągania zadowalających rezultatów w trosce o jakość zapachową powietrza. 4 PN-EN 13725:2007: Jakość powietrza Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej, PKN, Warszawa 2007, s. 1 69. 5

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Przykładowe rozwiązania prawne w niektórych krajach Unii Europejskiej ujęcie syntetyczne Podkreślano już, że w warunkach ciągłego braku ujednoliconych przepisów prawnych dotyczących przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, istotne znaczenie odgrywają pakiety przepisów prawnych związanych z szeroko rozumianą ochroną środowiska. W wielu przypadkach, odpowiednio wykorzystane, mogą przejściowo zastąpić planowane rozwiązania w postaci dyrektywy, rozporządzenia, a następnie przepisów krajowych jednoznacznie nakierowanych na przeciwdziałanie uciążliwości zapachowej. Punktem wyjścia jest Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy 5. W artykule 1 dyrektywa ustanawia środki mające na celu: 1. zdefiniowanie i określenie celów dotyczących jakości powietrza, wyznaczonych w taki sposób, aby unikać, zapobiegać lub ograniczać szkodliwe oddziaływanie na zdrowie ludzi i środowisko jako całość; 2. ocenę jakości powietrza w państwach członkowskich na podstawie wspólnych metod i kryteriów; 3. uzyskiwanie informacji na temat jakości powietrza, pomocnych w walce z zanieczyszczeniami powietrza i uciążliwościami oraz w monitorowaniu długoterminowych trendów i poprawy stanu powietrza wynikających z realizacji środków krajowych i wspólnotowych; 4. zapewnienie, że informacja na temat jakości powietrza będzie udostępniana społeczeństwu; 5. utrzymanie jakości powietrza tam, gdzie jest ona dobra, oraz jej poprawę w pozostałych przypadkach; 6. promowanie ścisłej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie ograniczania zanieczyszczenia powietrza 6. Wśród definicji istotne jest pojęcie zanieczyszczenia oznacza ono każdą substancję znajdującą się w powietrzu, która wywołuje prawdopodobieństwo szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzkie i/lub środowisko jako całość 7. Można podkreślić użycie słowa prawdopodobieństwo, a następnie wykorzystać to sformułowanie w kreowaniu przepisów dotyczących przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, bowiem bezpośrednich odniesień dotyczących odorów w tej dyrektywie nie uwzględniono. W artykule 3 dyrektywy przedstawiono zakres obowiązków, który może być również podstawą podobnego ich sformułowania w przepisach prawnych dotyczących przeciwdziałania uciążliwości zapachowej. Państwa członkowskie wyznaczają na odpowiednich szczeblach właściwe organy i podmioty odpowiedzialne za: a) ocenę jakości powietrza; b) akceptację systemów pomiarowych (metod, sprzętu, sieci i laboratoriów); c) zapewnienie właściwości pomiarów; d) analizę metod oceny; e) koordynację na swoim terytorium wspólnotowych programów zapewniania jakości, opracowanych przez Komisję Europejską; 5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 11.6.2008, s. 1 44. 6 Tamże, s.4. 6 7 Tamże, s.4.

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... f) współpracę z innymi państwami członkowskimi oraz Komisją Europejską 8. Wiele istotnych kwestii dotyczących zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli zawarto w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/1/WE z dnia 15 stycznia 2008 r., dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli 9. Dyrektywa ta, prezentująca m. in. zasady udzielania pozwoleń dla nowych instalacji oraz wymogi związane z udzielaniem pozwoleń dla istniejących instalacji w wielu punktach odnosi się do zagadnień uciążliwości zapachowej. Spośród różnych kategorii działalności przemysłowej, wymienia te, w efekcie działalności których dochodzi do emisji odorów. Są to: 1. instalacje do unieszkodliwiania lub recyklingu zwierząt padłych oraz odpadów zwierzęcych, o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie; 2. instalacje do intensywnej hodowli drobiu i świń, wyposażone w więcej niż: a. 40 000 miejsc dla drobiu, b. 2 000 miejsc dla tuczników (powyżej 30 kg), lub c. 750 miejsc dla macior; 3. instalacje do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów, z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych, w szczególności do obróbki, drukowania, powlekania, odtłuszczania, uszczelniania, klejenia, malowania, czyszczenia lub impregnowania, o wydajności przekraczającej 150 kg na godzinę lub przekraczającej 200 ton rocznie; 4. instalacje do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów niebezpiecznych określonych w wykazie określonym w art. 1 ust. 4 dyrektywy 91/689/EWG, określonych w załącznikach II A i II B (działanie R1, R5, R6, R8 i R9) do dyrektywy 2006/12/WE oraz w dyrektywie Rady 75/439/ EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych (2), o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie; 5. instalacje do spalania odpadów komunalnych (odpady z gospodarstw domowych i podobne odpady z działalności handlowo-usługowej i odpady przemysłowe i instytucjonalne), o wydajności przekraczającej 3 tony na godzinę; 6. składowiska odpadów przyjmujące ponad 10 ton odpadów dziennie lub o całkowitej pojemności przekraczającej 25 000 ton, z wyjątkiem składowisk odpadów obojętnych 10. Publikacje, raporty, przewodniki, wykazują znaczne różnice w zakresie podejścia do rozwiązań dotyczących przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, można jednak zauważyć zbieżność dotyczącą sposobów pomiarów zapachów, natomiast dużo rozbieżności w definiowaniu właściwości substancji zapachowych, jednostek pomiarowych i wyznaczanych progów. Funkcjonują więc w praktyce regionalne lub krajowe rozwiązania oparte na ocenie częstotliwości występowania odorów, podczas gdy inne korelują je z mierzalnymi ilościami, takimi jak koncentracja, intensywność, czas trwania lub częstotliwość. Powyższe zagadnienie zaprezentowano w Tabeli 1, która przedstawia przykłady istniejących różnic w politykach zarządzania zapobiegającego uciążliwościom zapachowym w niektórych krajach i regionach, przy uwzględnieniu różnych kryteriów. 8 Tamże, s. 6. 9 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 29.1.2008 r., s. 1 29. 10 Tamże, s. 21 22. 7

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Tabela 1. Kryterium Stężenie zapachu Stężenie substancji Minimalna odległość Czas trwania i częstotliwość Intensywność zapachu Wskaźnik zapachu Zapobieganie uciążliwości Emisja ilościowa Skargi, zażalenia Najlepsza dostępna technologia Państwo/Region Japonia, Australia, CEN*, Kalifornia, Waszyngton Minnesota, Kalifornia, Australia, Brazylia Niemcy, Australia, Ontario, Nowa Zelandia Niemcy, Nowa Zelandia Niemcy, Holandia, Nowa Zelandia Japonia Niemcy, Holandia, USA (42 stany), Brazylia Niemcy, Francja, Dania, Holandia, Szwajcaria, Kalifornia, Japonia, Brazylia Szwajcaria, Nowa Zelandia, Kalifornia, Australia Niemcy, Australia, Waszyngton, Szkocja Źródło: opracowanie własne na podstawie Loriato A.G., Salvador N., Santos J.m., Moreira D.M., Reis Jr N.C., Odour A vision on the existing regulation, Chemical Engineering Transactions, vol. 30, 2012, s. 25 30. W Tabeli 2 przedstawiono, poddane analizie, normy i inne źródła europejskie, w wielu przypadkach będące podstawą praktykowanych rozwiązań dotyczących przeciwdziałania uciążliwości zapachowej. Tabela 2. Lista regulacji w poszczególnych krajach odnoszących się do normy EN 13725:2003 Unia Europejska Niemcy Kraj Nazwa regulacji Best Available Techniques (BAT) Reference Document for the Intensive Rearing of Poultry and Pigs JRC Reference Report on Monitoring of emissions from IED- -installations Best Available Techniques (BAT) Reference Document for Common Waste water and Waste Gas Treatment/Management Systems in the Chemical Sector Integrated Pollution Prevention and Control (IPPC) Reference Document on the General Principles of Monitoring IPPC BREF Reference Document on Best Available Techniques (BAT) in the Slaughterhouses and Animal By-products Industries IPPC BREF Reference Document on Best Available Techniques for the Waste Treatments Industries Detection and Assessment of Odour in Ambient Air (Guideline on Odour in Ambient Air GOAA) * CEN Europejski Komitet Normalizacyjny (fr. Comité Européen de Normalisation) prywatne stowarzyszenie techniczne typu non-profit, działające w ramach prawa belgijskiego z siedzibą w Brukseli. Członkami CEN są krajowe jednostki normalizacyjne państw Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA). Obecnie stowarzyszenie liczy 30 członków krajowych, w tym jednym z nich jest Polski Komitet Normalizacyjny (PKN), który uzyskał status pełnoprawnego członka 1 stycznia 2004 r. 8

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... Irlandia Włochy Holandia Hiszpania Wielka Brytania Environmental Protection Agency Office of Environmental Enforcement (OEE) Air Guidance Note 5 (AG5) Odour Impact Assessment Guidance for EPA Licensed Sites Bolletino Ufficiale, Regoione Lombardia, D.g.r. 15 febbraio 2012 - n. IX/3018 Determinazioni generali in merito alla caratterizzazione delle emissioni gassose in atmosfera derivanti da attività a forte impatto odorigeno Nederlandse Emissie Richtlijnen NeR, Nederlandse Emissierichtlijn Lucht 3.6 (NeR): Handleiding geur: Bepalen van het aanvaardbare hinderniveau van industrie en bedrijven (niet veehouderijen) Meten luchtemissies Normen voor luchtemissiemetingen Netherlands Technical Agreement NTA 9065 Air quality - Odour measurements - Odour measurement and calculation emeente Raalte, Verordening geurhinder en veehouderij Esborrany d avantprojecte de llei contra la contaminació odorífera Ordenança municipal d'olors de riudellots de la Selva ajuntament de riudellots de la selva Department for Environment, Food and Rural Affairs, Odour Guidance for Local Authorities Environment Agency, Additional guidance for H4 Odour Management. How to comply with your environmental permit Health Protection Agency, Odour Frequently Asked Questions DEFRA, Code of Practice on Odour Nuisance from Sewage Treatment Works Odour guidance 2010 (Scoltand) Źródło: Opracowanie własne na podstawie European Environment Agency. Przedstawione wyżej dokumenty (najczęściej mające charakter przewodników i wytycznych, pozwalają na wyciągnięcie pewnych uogólnionych wniosków dotyczących historii kształtowania się podejścia poszczególnych krajów lub regionów do problemu uciążliwości zapachowej. Holandia W Holandii już na początku lat 50. opracowano długofalowy program poprawy jakości powietrza. Pierwotnie celem było w miarę szybkie zmniejszenie odsetka populacji narażanego na uciążliwe zapach. Punktem wyjścia były proste metody polegające na właściwym planowaniu zagospodarowania przestrzennego; wyznaczono również zasady sytuowania uciążliwych lub potencjalnie uciążliwych zapachowo źródeł w odpowiednich odległościach od obszarów mieszkalnych. Istotnym było także prawidłowe określenie przeznaczenia obszarów, zależnie od już występujących na nim obiektów. Wprowadzono obowiązujące pojęcia: akceptowalny oraz dopuszczalny poziom uciążliwości. W celu ograniczenia negatywnego oddziaływania przepisów na kwestie ekonomiczne, dopuszczalny poziom uciążliwości był określany poprzez analizę wielu różnych czynników i aspektów, takich jak historia instalacji, jej aktualny stan 9

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych i właściwości, charakter zapachu. Precyzowano możliwości techniczne rozwiązania problemu, a w kwestiach ekonomicznych określano również wpływ podjętych regulacji prawnych na zatrudnienie. Akceptowalny poziom uciążliwości jest natomiast określany wyłącznie na podstawie wskazań środowiskowych. Wykorzystano znaną zasadę ALARA (ang. as low as reasonbly achievable tak niskie, jak jest to racjonalnie osiągalne). W rozwiązaniu tym również kryją się zagadnienia ekonomiczne, bowiem obowiązek zmniejszenia emisji dotyczy takiego poziomu, w przypadku którego dalsza poprawa jakości powietrza byłaby niewspółmiernie mała w stosunku do ponoszonych nakładów. Równocześnie dokonano decentralizacji odpowiedzialności związanej z wydawaniem pozwoleń środowiskowych, przenosząc ją z ministerstwa w kierunku władz regionalnych i miejskich 11. Procedury wydawania pozwoleń zróżnicowano w zależności od kategorii źródeł: źródła w dużym stopniu niezorganizowane (przykładowo fermy hodowlane), źródła zorganizowane (przykładowo kominy zakładów przemysłowych, ciepłowni, itd.). Dla holenderskiego społeczeństwa bardzo istotne było rozwiązanie problemu odorów związanych z chowem i hodowlą trzody chlewnej. Mimo, iż wytyczne były zmieniane i modyfikowane, to jednak stosowano normy określające zachowanie minimalnych odległości obiektu hodowlanego od zabudowań mieszkalnych, biorąc pod uwagę wielkość tego obiektu i sposób zagospodarowania obszaru. Interesujące jest również to, że określano wspomnianą - minimalną odległość, na podstawie analizy liczby zgłaszanych skarg. Dokonano również klasyfikacji obszarów, na których fermy są zlokalizowane, wyodrębniając cztery podstawowe kategorie: 1 obszary nierolnicze (budynki mieszkalne, szpitale, rekreacja, itd.); 2 miasteczka, osiedla i wsie na obszarach o miejskim charakterze; 3 izolowane domy mieszkalne lub skupiska domów mieszkalnych w miejskim otoczeniu; 4 wyłącznie budynki fermy 12. Podobne zasady od prawie 30 lat są wykorzystywane przy określaniu standardów jakości powietrza w otoczeniu np. zorganizowanych źródeł przemysłowych. 10 Niemcy Podobnie jak w Holandii historia standaryzacji zapachowej jakości powietrza w Niemczech jest również długa i sięga początku lat 80. Punktem wyjścia w przyjmowaniu procedur od 1986 roku stały się zapisy federalnej ustawy dotyczącej ochrony powietrza atmosferycznego. Ograniczenia immisji 13 dotyczą tych źródeł, których zapach jest rozpoznawalny w otoczeniu, a stężenie zapachowe w otoczeniu emitora jest równe lub wyższe od progu rozpoznania. Restrykcje prawne dotyczące immisji pojawiają się, gdy emitowane odoranty powodują zdefiniowaną znaczącą uciążliwość zapachową. Niemieckie przepisy wykonawcze mają zwykle zasięg lokalny, a szczegółowo dotyczą określonych rodzajów działalności, są oparte na wykresach minimalnych odległości w przypadku hodowli lub chowy zwierząt, ale także na standardach immisyjnych, określających dopuszczalny poziom stężenia zapachowego w otoczeniu i równocześnie częstości jego przekra- 11 Krajewska B., Kośmider J., Standardy zapachowej jakości, jw., s. 184. 12 Tamże, s. 184. 13 Immisja pośrednia oznacza działanie na nieruchomość sąsiednią, powodujące, że skutki przenikają na nią w sposób naturalny. Tytułem przykładu można wskazać wytwarzanie ciepła, hałasu, dymu, wstrząsów, przykrych zapachów, zanieczyszczanie powietrza, odwodnienie lub podtopienie nieruchomości sąsiedniej, zakłócenia w zakresie odbioru radiowego czy telewizyjnego, tamowanie dopływu światła słonecznego (zmniejszenie nasłonecznienia).

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... czania i/lub emisyjnych, dotyczących dopuszczalnej emisji. Również w Niemczech jednym z podstawowych źródeł odorantów, w zakresie uciążliwym dla społeczeństwa są chlewnie. Wyznaczono więc diagramy umożliwiające określenie minimalnej odległości fermy od najbliższych zabudowań mieszkalnych. Odległość ta jest uzależniona przede wszystkim od liczby hodowanych tzw. sztuk przeliczeniowych oraz od sposobu hodowli. Należy podkreślić, że w całej Unii Europejskiej pakiet przepisów prawnych lub zaleceń i wskazań (np. prawo obornikowe, ustawa azotanowa, kodeksy dobrej praktyki rolniczej) w znacznej mierze rozwiązały ten problem. Niemiecki resort rolnictwa określa również zasięg ponadnormatywnej uciążliwości zapachowej, wykorzystując pomiary emisji zapachowej i metody modelowania dyspersji w atmosferze. Jak w wielu przypadkach, również w Niemczech emisja jest oznaczana olfaktometrycznie. Określono zasady i skład zespołów, wprowadzono pojęcie godziny odorowej oraz w pełni sprecyzowano zasady wykonywania tego typu pomiarów. Przykładowo, jeżeli zapach jest wyczuwany przez więcej niż minutę w czasie jednej dziesięciominutowej kontroli, oceniający odnotowuje tzw. godzinę odorową 14. Wielka Brytania Również w Wielkiej Brytanii bardziej zdecydowane podejście do prawnej ochrony społeczeństwa przed uciążliwością zapachową związane jest z wejściem w życie ustawy o ochronie środowiska z 1995 r. Właśnie w niej odory wymieniono jako uciążliwości, które podlegają regulacji prawnej. W pewnym zakresie zmieniło to dotychczasowe podejście związane z kontrolą uciążliwości zapachowej i immisji odorantów, w którym odpowiedzialność jak również kontrola tych czynników znajdowała się w gestii władz lokalnych. W 2003 roku Agencja Ochrony Środowiska (EPA) wydała wytyczne dotyczące rozwiązywania problemu odoru. Źródła immisji podzielono na kilka ich rodzajów. Za najbardziej uciążliwe uznano rafinerie ropy naftowej, duże fermy trzody chlewnej, zakłady przetwarzające odpady pochodzenia zwierzęcego i oczyszczalnie ścieków. Wśród źródeł mniej uciążliwych znalazły się takie, jak browary, piekarnie, palarnie kawy. Podstawą dokonywania obliczeń jak również metodą wykorzystywaną w określaniu uciążliwości zapachowej jest metoda olfaktometrii dynamicznej, a podstawą obliczeń są wyniki pomiarów stężenia immisyjnego 15. Belgia W Belgii realizację wieloletniego programu, którego celem było ustalenie zasad prawnej ochrony jakości powietrza, rozpoczęto od przygotowania rozwiązań dla pięciu uznawanych za najbardziej uciążliwe rodzajów działalności gospodarczej: hodowla trzody chlewnej; rzeźnie; lakiernie; oczyszczalnie ścieków; zakłady włókiennicze. W rozwiązaniach belgijskich podczas pomiarów terenowych zastosowano tzw. jednostki węchowe (zamiast najczęściej wykorzystywanych jednostek zapachowych). Jednostka węchowa jest to ilość odorantów w metrze sześciennym powietrza, której obecność umożliwia rozpoznanie zapachu charakterystycznego dla źródła z prawdopodobieństwem 0,5. Przyjęto, że tak 14 Tamże, s. 186 187. 15 Tamże, s. 187 188. 11

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych definiowana jednostka węchowa odpowiada dziesięciu jednostkom zapachowym. Przyjmując jako punkt wyjścia odległość, w jakiej źródło przestaje być wyczuwalne w standardowych warunkach meteorologicznych, obliczono tzw. emisję zapachową. W ten sposób wyznaczono standardy imisyjne dla otoczenia rzeźni i oczyszczalni ścieków (najbardziej rygorystyczne) oraz dla otoczenia lakierni. W kolejnych latach wyznaczane były standardy imisyjne dla kolejnych sektorów działalności gospodarczej. Celem jest systematyczne zmniejszanie się liczby ludzi narażonych na uciążliwość zapachową, a ostatecznym zmniejszenie odsetka takich osób do zera. Aktualnie ciągle prowadzone są badania dotyczące wypracowania metod pomiaru immisji w przypadku oddziaływania dwóch lub więcej emitorów odorantów 16. Czechy Historia prac nad kreowaniem przepisów związanych z ograniczaniem uciążliwości zapachowej w Czechach sięga 2002 r., kiedy to zostało wydane odorowe rozporządzenie ministra środowiska. Określono standardy emisyjne, jak i dopuszczalne wartości stężeń zapachowych w strumieniu emitowanych gazów, różnicując je również w zależności od odległości od źródła. Stężenia są określane metodą olfaktometrii dynamicznej, a w pomiarach uczestniczy zespół złożony przynajmniej z 6 osób. Przygotowano również standard immisyjny, a stężenie zapachowe w powietrzu otoczenia obiektu jest obliczane metodą modelowania dyspersji 17. Dania W Danii, podobnie jak w Holandii, największe problemy budziły odory emitowane przez przemysłowe fermy hodowli zwierząt. Zastosowane tam rozwiązania mają charakter zarówno planowania przestrzennego (zapobieganie nadmiernej koncentracji ferm), a także rygorystycznego przestrzegania zasad składowania gnojowicy, nawożenia organicznego pól, itd. Wykorzystano więc regulacje tzw. dyrektywy azotanowej. W kolejnym etapie wprowadzono również obowiązek zachowania minimalnej odległości ferm od budynków mieszkalnych. Rozwiązania te nie dotyczyły ferm już istniejących, wprowadzono jednakże zakaz zwiększania hodowli, gdy odległość od budynków mieszkalnych była zbyt mała. W Danii obowiązują również kryteria zapachowej jakości powietrza, z podziałem na poziom stężenia zapachowego dla obszarów zamieszkałych i obszarów niezamieszkałych, a dopuszczalny czas przekroczeń wynosi 1% minut na rok 18. Zakres oraz sposoby definiowania Podstawowe, wyjściowe znaczenie mają przyjęte w różnych przepisach definicje zapachu lub odoru. Może być on określany na wiele sposobów, jako: rodzaj substancji lub zanieczyszczenia; uciążliwość substancji lub zanieczyszczenia; zapach substancji lub zanieczyszczenia; 12 16 Tamże, s. 188 189. 17 Tamże, s. 188. 18 Tamże, s. 188.

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... wpływ zapachu, także poprzez określenie go jako nieprzyjemny lub przyjemny (należy pamiętać, że wiele substancji chemicznych o przyjemnym zapachu wykazuje bardzo negatywne oddziaływanie na zdrowie człowieka). Analizowane w literaturze przykłady bardzo często obejmują rozróżnianie między przyjemnym i nieprzyjemnym zapachem (rozróżnienie to wyraźnie jest widoczne przykładowo w regulacjach obowiązujących w Ontario w Kanadzie), podczas gdy przykładowo systemy prawne w Alabamie (USA) jednoznacznie określają zapach jako nieprzyjemny wtedy, gdy może on powodować podrażnienie górnych dróg oddechowych lub nudności 19. Z punktu widzenia normalizacji obowiązującej w Unii Europejskiej, zasadnicze znaczenie w kreowaniu ustawodawstwa krajowego związanego z przeciwdziałaniem uciążliwości zapachowej powinny mieć regulacje będące w swojej treści zgodne z normą PN-EN 13725:2007. Zgodnie z nimi odorant to: substancja pobudzająca system węchowy człowieka, tak, że odczuwa on zapach (3.1.41). Strumień zapachowy jest to ilość europejskich jednostek zapachowych, która przechodzi przez daną powierzchnię podzielona przez czas. Jest iloczynem stężenia zapachowego C od, prędkości na wylocie v i powierzchni wylotu A lub iloczynem stężenia zapachowego C od i odpowiedniego strumienia objętości. Gaz wonny gaz który zawiera odoranty. Zapach cecha organoleptyczna odbierana przez organ węchowy podczas wąchania pewnych lotnych substancji 20. W warunkach obowiązywania wymienionej normy najbardziej rozsądnym rozwiązaniem byłoby uwzględnienie zapisanych w niej definicji, tym bardziej że właśnie one funkcjonują w rozwiązaniach w większości krajów i regionów europejskich. W niektórych przepisach i rozwiązaniach działania niepożądane obejmują także ludzkie zdrowie (rozumiane szeroko), dobrostan zwierząt i roślin, możliwość występowania zakłóceń w prowadzonej działalności, ograniczenie możliwości korzystania z własności i uszkodzenia mienia. Większość obowiązujących przepisów używa więc określenia uciążliwy lub pojęcia jakość życia 21. Zagadnienie pomiaru odoru (zapachu) Najbardziej istotnym zagadnieniem jest wybór metod pomiaru odoru (zapachu), dlatego przedstawiono znacznie szerzej zagadnienia dotyczące tej kwestii, w formie najczęściej uwzględnianej jakości zapisów i litery prawa. Punktem wyjścia na ogół jest definiowanie jednostki pomiarowej. Europejska jednostka zapachowa [ou E ] jest taką ilością odorantu(ów), która po odparowaniu do 1 m 3 obojętnego gazu w warunkach standardowych wywołuje fizjologiczną reakcję osób oceniających (próg wyczuwalności) równoważną reakcji wywołanej przez jednostkę masy europejskiego wzorca zapachu (EROM) 22 odparowaną do 1 m 3 obojętnego gazu w warunkach standardowych. Jedna EROM jest taką masą substancji, która po odparowaniu do 1 m 3 obojętnego gazy w warunkach standardowych wywołuje reakcję fizjologiczną D 50 (próg wyczuwalności), wyznaczoną przez zespół oceniający zapach zgodnie z niniejszą normą co odpowiada, zgodnie z definicją, stężeniu 1ou E /m 3. 19 Bokowa A. H., Review of Odour Legislation, Chemical Engineering Transactions, vol. 23, 2010, s. 32. 20 PN-EN 13725:2007: Jakość powietrza Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej, PKN, Warszawa 2007, s. 9 10. 21 Bokowa A. H., Review of Odour., jw., s. 32. 22 European Reference Odour Mass (EROM). Europejska jednostka zapachowa (1 EROM = 123 µg n- -butanolu 1 ou E mieszaniny odorantów). 13

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych W praktyce na świecie wykorzystywane są różne rodzaje testów dotyczących zapachów. Są to: 1. test na zapach u źródła emisji z modelowaniem dyspersji atmosferycznej związanej z dopływem określonych stężeń zapachowych do receptorów, 2. pomiary wpływu intensywności zapachowej na receptor wykorzystując scentometer lub równoważne urządzenie, 3. proste spostrzeżenia dotyczące obecności w receptorach zapachu polegające na wykorzystaniu autoryzowanych inspektorów 23. Istotą olfaktometrii dynamicznej jest wykorzystywanie również zespołów oceniających jakość powietrza. Zgodnie z normą PN-EN 13725:2007 członkiem zespołu oceniającego może być osoba, która ma kwalifikacje do oceny próbek wonnego gazu z zastosowaniem olfaktometrii dynamicznej w zakresie niniejszej normy, natomiast zespół stanowi grupa osób o tych samych kwalifikacjach. Istnieją również ściśle określone zasady selekcji członków zespołu oraz jego weryfikacji 24. We wspomnianej normie szczegółowo przedstawiono zasady powoływania zespołu oraz jego funkcjonowania. Ponieważ zagadnienie jest bardzo istotne także pod kątem etyki postepowania członków zespołu, niezbędne jest w takim przypadku przestrzeganie specyficznego kodeksu zachowania oceniających i członków zespołu 25. Podczas rekrutacji zespołów powinny być spełnione następujące warunki: członkowie zespołu powinni mieć przynajmniej 16 lat oraz powinni być zdolni do przestrzegania instrukcji. Aby zakwalifikować się na członków zespołu, oceniający powinni przestrzegać następującego kodeksu zachowania: członek zespołu powinien być umotywowany, aby sumiennie wykonywać swoje zadanie; członek zespołu powinien być dyspozycyjny podczas całej sesji pomiarów (serie pomiarów w danym dniu, przerywane jedynie krótkimi przerwami); członek zespołu powinien być angażowany na wystarczająco długi okres czasu, aby utworzyć i kontrolować historię pomiaru; na 30 minut przed pomiarem olfaktometrycznym oraz w czasie jego trwania członkom zespołu nie należy pozwalać palić, jeść, pić (z wyłączeniem wody) lub używać gumy do żucia czy słodyczy; członkowie zespołu powinni zwracać dużą uwagę, by nie zakłócać własnej percepcji lub percepcji innych osób w pomieszczeniach do przeprowadzania ocen przez niedostatek higieny osobistej lub stosowanie perfum, dezodorantów, balsamów do ciała lub kosmetyków; członkowie zespołu cierpiący na katar lub inną chorobę wpływającą na ich percepcję zapachu (np. ataki alergii, zatoki), powinni być wyłączeniu z udziału w pomiarach; członkowie zespołu powinni przebywać w pomieszczeniu do przeprowadzania ocen lub innym z porównywalnymi warunkami przez 15 minut przed rozpoczęciem pomiaru, aby zaadoptować się do środowiska zapachowego, istniejącego w pomieszczeniu do przeprowadzania ocen; w czasie pomiarów członkowie zespołów nie powinni porozumiewać się na temat wyników ich własnych wyborów. W wypadku stosowania metody wymuszonego wyboru informowanie oceniających po pomiarze o poprawności ich wyborów może zwiększyć motywację podczas kolejnych pomiarów. 14 23 Bokowa A. H., Review of Odour, jw., s. 33. 24 PN-EN 13725:2007: Jakość powietrza, jw., s. 11. 25 Tamże, s. 33 34.

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... Operator powinien zagwarantować, by kodeks zachowania był w pełni znany każdemu członkowi zespołu. Egzekwowanie kodeksu zachowania jest czynnikiem wywierającym bezpośredni wpływ na wyniki pomiarów, a więc ma ogromne znaczenie. Operator powinien zagwarantować, że motywacja członków zespołu będzie zachowana przez cały czas pomiarów, a działania naprawcze należy podjąć, gdy tylko pojawi się taka potrzeba 26. Powyższy fragment zacytowano szczegółowo, ponieważ w metodzie olfaktometrii dynamicznej właśnie czynnik ludzki może decydować o prawidłowości wykonanych pomiarów, lub błędnych wynikach. Zagwarantowanie przestrzegania zasad kodeksu zachowania może być podstawowym argumentem w kierunku przekonania biznesu (przedsiębiorców), że metoda ta, podobnie jak w tych krajach lub regionach, w których ją przyjęto, jest w pełni obiektywna, i odpowiada logice przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, która odnosi się do człowieka, a nie do przyrządu. Z tego powodu selekcja osób oceniających powinna odbywać się na podstawie indywidulanej zmienności i wrażliwości. Aby czujnik, który złożony jest z pewnej określonej liczby członków zespołu był w pełni wiarygodny, z populacji powinny być wybierane osoby oceniające o określonych, odpowiadających zasadom opisanym w normie PN-EN 13725:2007 cechach. Aby osiągnąć cel w postaci zapewnienia powtarzalności wyników czujnika utworzonego przez zespół, wybierane są osoby o określonej wrażliwości na uznany w normie odorant odniesienia n-butanol. Norma precyzuje ściśle zasady doboru, oceny jak i inne kryteria związane z budowaniem czujnika złożonego z członków zespołu 27. Sposoby prezentacji i wyboru odorantów oceniających zostały również precyzyjnie przedstawione w normie PN-EN 13725:2007. Szczególnie europejskie rozwiązania zawierają jedną z dwóch metod: metoda tak/nie lub metoda wymuszonego wyboru. Zgodnie z treścią normy obie te metody pozwalają określić ten sam wynik ocenę progu indywidualnego, tak więc obie traktowane są w normie jako identyczne pod względem możliwości zastosowania. Metoda tak/nie (8.1.2 PN-EN 13725:2007) polega na tym, że oceniającego prosi się, aby ocenił gaz emitowany z określonego króćca i stwierdził, czy wyczuwa zapach (tak/nie). Oceniający jest świadomy, że w niektórych przypadkach prezentowane są próbki ślepe (tylko gazu obojętnego). Wyrażenie odpowiedzi zespołu w metodzie tak/nie (odpowiedź fałsz lub prawda, czy wyczułeś zapach nie lub tak) 28. Metoda wymuszonego wyboru polega na tym, że oceniającemu prezentowane są gazy z dwóch lub większej liczby króćców, z których jeden podaje bodziec, a pozostały(e) gaz obojętny. Pozycja bodźca jest w kolejnych prezentacjach losowo przemieszczana między dwoma lub większa liczbą króćców. Oceniający jest proszony o wskazanie, który z króćców prezentuje bodziec. Jeżeli oceniający ma wątpliwości, proszony jest o wskazanie króćca na chybił trafił. W celu zmniejszenia zmienności i osiągniecia zbieżności z metodą tak/nie stosowana jest niżej podana procedura by odróżnić odpowiedzi FAŁSZ czy PRAWDA. Oceniający jest pytany, czy dokonując wyboru zagwarantował, wyrażał przypuszczenie czy pewność. Na podstawie kombinacji wyniku wyboru oraz poziomu pewności odpowiedź jest klasyfikowana jako FAŁSZ lub PRAWDA 29. 26 Tamże, s. 33. 27 Tamże, s. 34. 28 Tamże, s. 38. 29 Tamże, s. 38. 15

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Tabela 3. Wyrażanie odpowiedzi zespołu w metodzie wymuszonego wyboru Odpowiedź Wynik wyboru Pewność FAŁSZ Niepoprawny Zgadywanie FAŁSZ Poprawny Zgadywanie FAŁSZ Niepoprawny Przypuszczenie FAŁSZ Poprawny Przypuszczenie FAŁSZ Niepoprawny Pewność PRAWDA Poprawny Pewność Źródło: PN-EN 13725:2007: Jakość powietrza Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej, PKN, Warszawa 2007, s. 38 W Załączniku B do Normy PN-EN 13725:2007 zawarty jest opis podstawowych kwestii odnoszących się do procedury pomiarów olfaktometrycznych. W rozdziale B2 przedstawiono psychofizyczne podstawy a zarazem zasady skutecznego wykorzystania tej metody. Sensoryczna percepcja odorantów ma cztery główne wymiary: wyczuwalność, intensywność, jakość i ton hedoniczny. Wyczuwalność odorantu (lub próg) odnosi się do teoretycznego minimalnego stężania odorantów stymulujących, które jest konieczne do wyczucia przez pewien określony procent populacji. Wartości progowe nie są ustalonymi fizjologicznymi faktami lub stałymi fizycznymi, ale statystycznie reprezentują najlepsza szacunkową wartość z grupy indywidualnych reakcji. Podczas oceny progów zapachowych stosuje się dwa sposoby wskazania odpowiedzi: tak/nie i wymuszony wybór. Podczas klasycznych ocen tak/nie odpowiedzi zależą m. in. od takich czynników, jak uczciwość osób biorących udział w badaniach i ich motywacje. Jeżeli bodziec prezentowany jest wystarczająco wiele razy, na przemian z próbami ślepymi, odpowiedzi tak/nie mogą być ocenione za pomocą teorii detekcji sygnałów, która umożliwia nawet kontrolowanie wpływu kontekstu. Jak już wspomniano problemem nowoczesnego podejścia do pomiaru wrażliwości obserwatorów, o niezależnym kryterium, jest procedura wymuszonego wyboru. W poszczególnych próbach przedstawiane są dwie lub więcej możliwości, a zadaniem obserwatorów jest dokonanie wyboru pomiędzy możliwościami. Zakłada się, że w przypadku braku nastawienia ku jednej lub większej liczbie możliwych odpowiedzi obserwator wybiera tę możliwość, której odpowiada największe sensoryczne pobudzenie. Udział odpowiedzi poprawnych może być użyty jako miara wrażliwości, ponieważ zawsze jest określany z wykorzystaniem porównań do próbek ślepych. Wynika z tego, że bodźce porównawcze (próbki ślepe) powinny być dokładnie określone i kontrolowane 30. Zagadnienie to przedstawiono szerzej, bowiem ma ono podstawowy charakter, a metoda ta jest wykorzystywania praktycznie w większości rozwiązań. Analiza przyjmowanych w różny sposób rozwiązań wskazuje na wybór właśnie tej drugiej, uznawanej za bardziej nowoczesną i skuteczną metodę. 16 Krótkie przedstawienie możliwych konsekwencji społecznych oraz ekonomicznych (gospodarczych) wprowadzenia tego typu regulacji (w nawiązaniu do spodziewanych efektów) Wykonana analiza dostępnych rozwiązań dotyczących przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, jak i innych dokumentów prawnych, mających związek z tym problemem, pozwala 30 Tamże, s. 48.

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... na stwierdzenie, że konsekwencje ekonomiczne i społeczne mogą dotyczyć przede wszystkim następujących rodzajów działalności (również dla tego typu działalności najczęściej kreowano zasady postępowania w krajach lub regionach europejskich): chów lub hodowla zwierząt; przechowywanie nawozów naturalnych, w tym szczególnie gnojowicy i gnojówki; unieszkodliwianie lub odzysk padłych lub ubitych zwierząt; składowanie i składowiska odpadów; spalanie odpadów; oczyszczanie i oczyszczalnie ścieków; wszystkie rodzaje działalności, w których wykorzystywane są rozpuszczalniki aromatyczne; produkcja wyrobów z niektórych kategorii tworzyw sztucznych; przeróbka ropy naftowej i gazu; garbowanie i wyprawianie skór. W związku z tym nie każdy rodzaj działalności gospodarczej będzie podlegał przepisom prawnym dotyczącym przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej. Wpływ regulacji na wydatki sektora publicznego, w tym wydatki budżetowe W zależności od przyjętego rozwiązania, koszty prowadzenia postępowania powania i oceny zapachowej jakości powietrza dotyczyć mogą administracji samorządowej lub rządowej. Z uwagi na to, że w każdym praktycznie przypadku realizacja tych zadań będzie nadzorowana lub przeprowadzana przez istniejące instytucje i ich organy, ewentualny wzrost kosztów funkcjonowania tych instytucji będzie bardzo niewielki. Trudne do oszacowania koszty, przy aktualnym stanie prac (zależne także od liczby zgłaszanych skarg) wynikają z konieczności opłacania (np. delegacje) osób (zespołów) oceniających uciążliwość zapachową w terenie, na podstawie metodyki subiektywnych badań sensorycznych. Aby uniknąć wielu problemów, jakie mogą pojawić się zarówno po stronie podmiotu gospodarczego, jak i osób lub instytucji składających skargę, najlepszym rozwiązaniem byłoby finansowanie wszystkich tego typu badań ze środków publicznych: z budżetu administracji rządowej lub samorządowej, także w pewnym wymiarze z funduszy ekologicznych. Najlepszym jednak rozwiązaniem, które dyscyplinowałoby przedsiębiorstwa byłoby wykorzystanie opłat wnoszonych przez nie, związanych z różnego typu sankcjami dotyczącymi negatywnego oddziaływania na środowisko. Analiza sytuacji w innych krajach pokazuje, że w miarę jak cel i regulacje tego typu stają się coraz bardziej znane społeczeństwu, liczba zgłaszanych skarg i zażaleń rośnie. Po rozwiązaniu podstawowych problemów należy spodziewać się ich gwałtownego spadku, tym bardziej, że ograniczanie uciążliwości zapachowej związane jest także z wymogami przepisów prawa zawartego w innych ustawach, a dotyczącego ochrony środowiska. W większości przypadków wprowadzane regulacje wbrew opiniom, pozytywnie wpływały na rynek pracy, a szczególnie na zapotrzebowanie pod kątem usług ekspertów z dziedziny ochrony środowiska. Równocześnie wzrośnie liczba miejsc pracy w przedsiębiorstwach i firmach usługowych zajmujących się produkcją przykładowo urządzeń związanych z oznaczaniem stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej, lub innych, służących tego typu analizom. 17

Biuro Analiz i Dokumentacji, Zespół Analiz i Opracowań Tematycznych Nie należy spodziewać się negatywnego oddziaływania tego typu przepisów na funkcjonowanie dobrych przedsiębiorstw nie stwierdzono takiego przypadku w żadnym z branych pod uwagę krajów. Wprost przeciwnie, przykład Niemiec, Austrii, krajów skandynawskich, dowodzi, że wprowadzane regulacje dotyczące ochrony środowiska podnoszą konkurencyjność gospodarki, bowiem niejako wymuszają konieczność wprowadzania innowacyjnych rozwiązań. W wymiarze społecznym regulacje tego typu zawsze wywierają pozytywny wpływ na zdrowie lub życie ludzi. Ograniczają możliwość pojawienia się niektórych chorób wywoływanych przez zawarte w powietrzu toksyny, a w ten sposób ograniczają wydatki na lekarstwa związane z leczeniem tego typu chorób, przykładowo alergii, zawsze trudnych do wyleczenia, a więc z punktu widzenia ekonomicznego kosztownych przypadłości. Równocześnie, wpływając pozytywnie na komfort psychiczny osób zamieszkujących do tej pory zanieczyszczone obszary, również decydują o ograniczaniu możliwości pojawiania się niektórych jednostek chorobowych. Konsekwencje społeczne i ekonomiczne dotyczą też możliwości rozwijania pożądanych kierunków gospodarki, niestanowiącej zagrożenia dla środowiska, szczególnie na ternach wiejskich, ale także przykładowo w obszarach Natura 2000. Ekonomiczny i społeczny kierunek zmian, jakie mogą zajść po wprowadzeniu ustawodawstwa dotyczącego ograniczania uciążliwości zapachowej, jest więc zdecydowanie pozytywny, chociaż niektóre rezultaty mogą wystąpić w nieco późniejszym okresie. 18 Wnioski Mimo, iż niektóre elementy standardów dotyczących zapachowej jakości powietrza są przedmiotem odpowiedniej dyrektywy Unii Europejskiej (2008/50/EC), jednak rozwiązania stosowane w poszczególnych krajach są podobne i bardzo często wynikają z przenoszenia przynajmniej niektórych zapisów normy EN 13725:2003: Jakość powietrza Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej do stosownych regulacji prawnych. Najczęściej używane są takie same jednostki, natomiast zróżnicowanie dotyczy dopuszczalnych progów emisji lub immisji. Absolutnie dominującą, wykorzystywaną metodą oznaczania stężenia zapachowego jest metoda olfaktometrii dynamicznej. Największe trudności dotyczą uciążliwości zapachowej źródeł niezorganizowanych (przykładowo są to fermy chowu lub hodowli zwierząt) i w takim przypadku dominuje tendencja do wykorzystywania diagramów minimalnych odległości zabudowań ferm od budynków mieszkalnych. Najczęściej odległości te są uzależniane od wielkości fermy (podawanej w jednostkach przeliczeniowych), istotny jest także sposób zagospodarowania terenu. W większości krajów prawna ochrona jakości powietrza uwzględniania jest w innych kategoriach przepisów (najczęściej są to ustawy o ochronie środowiska lub o ochronie powietrza). Przeciwdziałanie odorom polega na ustalaniu odpowiednich standardów zapachowych, definiowanych najczęściej poprzez wprowadzenie pojęcia jednostki zapachowej ou lub jej odpowiedników jak su i D/T. Coraz częściej stosuje się jednak europejską jednostkę zapachową - ou E. Wykonany przegląd regulacji prawnych oraz innych dokumentów (zaleceń, rozwiązań) mających wpływ na przeciwdziałanie uciążliwości zapachowej, pozwala na wyciągnięcie następujących wniosków, zbieżnych z wynikami prac innych autorów zajmujących się tym zagadnieniem: niezbędne jest wykonanie dalszych prac badawczych, które pozwolą na rozwiązanie kilku nurtujących badaczy problemów w tym zakresie, m. in. na możliwy związek kilku substancji chemicznych, które mogą wykazywać synergistyczne oddziaływanie odorowe, co wymaga

Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym (odorom) w wybranych... zastosowania nie jednej, ale kilku metod równocześnie. W takim przypadku metoda olfaktometrii dynamicznej wydaje się być najlepszym rozwiązaniem, tym bardziej że właśnie ona rekomendowana jest w normie PN-EN 13725:2007 z włączoną poprawką AC:2006; w warunkach Unii Europejskiej, a więc także w Polsce, niezbędne jest nadanie większej przejrzystości i jednolitości w definicjach jednostek pomiarowych, czasu uśredniania itd., zgodnie z wymienioną powyżej normą; pożądane jest większe zaangażowanie laboratoriów naukowych w celu opracowania niezawodnych procedur pomiarowych, których wyniki będą dokładne i powtarzalne; obok rozwiązań dotyczących metod pomiaru, jednostek pomiarowych itd., należy uwzględnić postrzeganie ryzyka przez społeczności; niektórzy analitycy tego problemu podkreślają konieczność zwrócenia uwagi na przykrości zapachowe, ich częstotliwość i intensywność w zamkniętych budynkach publicznych, urzędach i zakładach produkcyjnych, mimo iż w wielu przypadkach są one przynajmniej częściowo rozwiązywane. Mogą one powodować dyskomfort, a także ostre lub przewlekle problemy zdrowotne; w przypadku przygotowania odpowiednich przepisów prawnych w naszym kraju, dotyczących przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej, należy wyłączyć z ich zakresu indywidualne, rodzinne gospodarstwa rolnicze, prowadzące naturalny chów lub hodowlę zwierząt metodą ściółkową. W przeciwnym razie, szczególnie w obszarach podmiejskich, restrykcyjne prawo pozwalałoby nowym osadnikom ograniczać prawidłowo prowadzoną, tradycyjną produkcję rolniczą, w tym ekologiczną. Podobnie jak w wielu innych krajach, zgodnie z kodeksem dobrej praktyki rolniczej, a szczególnie z zasadami prowadzenia gospodarstw ekologicznych, czynnikiem zapobiegającym jakimkolwiek problemom jest odpowiednia obsada zwierząt na jednostkę powierzchni (w wymiarze obszarowym, jak i obiektu hodowlanego dopuszczalna wielkość produkcji, która wyłączałaby rodzinne i ekologiczne gospodarstwo z zakresu obowiązywania ustawy odorowej ). Naturalne substancje związane z prawidłowo prowadzonym chowem zwierząt nie są przecież odorem, ale zapachem wsi. 19