Zaćmienie alfa Warkocza Bereniki (alfa Comae Berenices ) około 25 stycznia 2015 r.???



Podobne dokumenty
Obserwacje Epsilon Aurigae 2014/2015 i nie tylko... Ryszard Biernikowicz PTMA Szczecin Dn r.

Gwiazdy zmienne. na przykładzie V729 Cygni. Janusz Nicewicz

Wykorzystanie cyfrowych aparatów fotograficznych do fotometrii gwiazd zmiennych.

Cairns (Australia): Szerokość: 16º 55' " Długość: 145º 46' " Sapporo (Japonia): Szerokość: 43º 3' " Długość: 141º 21' 15.

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Wstęp do astrofizyki I

Zacznij przygodę z Gwiazdami Zmiennymi. Misja: Zmierzenie jasności gwiazdy zmiennej beta. Lutni (beta Lyrae)

Kamera internetowa: prosty instrument astronomiczny. Dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

Mierzenie odległości we Wszechświecie Cefeidy

AMERICAN ASSOCIATION OF VARIABLE STAR OBSERVERS

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Komety 21P/Giacobini-Zinner 46P/Wirtanen 21P/Giacobini-Zinner 46P/Wirtanen Oznaczenia w tabeli:

Co to jest promieniowanie grawitacyjne? Szymon Charzyński KMMF UW

Analiza danych z nowej aparatury detekcyjnej "Pi of the Sky"

Odległość mierzy się zerami

Zaćmienie EE Cephei VII-IX 2014r. Ryszard Biernikowicz PTMA Szczecin Prezentacja dn r.

Anna Barnacka. Obserwacje gwiazd zmiennych zaćmieniowych

Fotometria DSLR. Ryszard Biernikowicz - PTMA Sz-n, 20 III 2014 r. np. czyli fotometria lustrzanką cyfrową

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

POLAND. Zasady zawodów drużynowych

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Poza przedstawionymi tutaj obserwacjami planet (Jowisza, Saturna) oraz Księżyca, zachęcamy również do obserwowania plam na Słońcu.

Wędrówki między układami współrzędnych

Analiza danych. 7 th International Olympiad on Astronomy & Astrophysics 27 July 5 August 2013, Volos Greece. Zadanie 1.

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Nr 2/2014. Materiały obserwacyjne. Biuletyn Sekcji Obserwacji Słońca. Strona 1

KOMECIARZ. WYDAWNICTWO (NIE)PERIODYCZNE SEKCJI OBSERWATORÓW KOMET PTMA Nr.2. (2/1995)

Sejsmologia gwiazd. Andrzej Pigulski Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Wykład 10 - Charakterystyka podstawowych systemów gwiazdowych: otoczenie Słońca, Galaktyka, gromady gwiazd, galaktyki, grupy i gromady galaktyk

Komety. P/2010 V1 (Ikeya-Murakami) α 2000 δ 2000 r m

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Jak obserwować komety?

Rozdział 3. Instrumenty i oprogramowanie

BIULETYN SEKCJI OBSERWACJI SŁOŃCA PTMA

Komety 2P/Encke 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak C/2015 V2 (Johnson) Oznaczenia w tabeli:

O układach podwójnych z błękitnym podkarłem

Gdzie się znajdujemy na Ziemi i w Kosmosie

FOTOMETRIA OBIEKTÓW PUNKTOWYCH Z UŻYCIEM PROGRAMU SalsaJ

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Rozdział 2 Mapy gwiazd zmiennych

Rys. 1 Schemat układu obrazującego 2f-2f

LVII Olimpiada Astronomiczna 2013/2014 Zadania zawodów III stopnia

Dyfrakcja to zdolność fali do uginania się na krawędziach przeszkód. Dyfrakcja światła stanowi dowód na to, że światło ma charakter falowy.

Fizyka i Chemia Ziemi

Garbate gwiazdy kataklizmiczne

Prosta astrofotografia planetarna i księżycowa. Piotr Biniarz

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Astrofotografia z lustrzanką cyfrową

Podręcznik AAVSO do obserwacji lustrzanką cyfrową (DSLR)

Galaktyki i Gwiazdozbiory

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

V1309 SCORPII: Tragiczny koniec układu podwójnego i narodziny nowej gwiazdy

Analiza danych Strona 1 z 6

Wstęp do fotografii. piątek, 15 października ggoralski.com

CZY TE SCENY TO TYLKO FIKCJA LITERACKA CZY. CZY STAROśYTNI EGIPCJANIE FAKTYCZNIE UMIELI TAK DOBRZE PRZEWIDYWAĆ ZAĆMIENIA?

Jak w Toruniu zaobserwowano najbliższe zjawisko mikrosoczewkowania grawitacyjnego

Pomiary jasności nieba z użyciem aparatu cyfrowego. Tomek Mrozek 1. Instytut Astronomiczny UWr 2. Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Andrzej M. Sołtan (CAMK) Olimpiada Astronomiczna Warszawa, 8 XI / 23

PIPP

GWIEZDNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANDERSONA

Wycieczka po Załęczańskim Niebie

Dane o kinematyce gwiazd

Teleskop Levenhuk Strike 900 PRO (Bez Futerału Na Teleskop)

Poszukiwanie gwiazd zmiennych w eksperymencie Pi of the Sky

Biuletyn Astronomiczny Nr 3

Cykle życia gwiazd. Fotometria gromad gwiazdowych z wykorzystaniem programu SalsaJ. Autorzy: Daniel Duggan & Sarah Roberts Redakcja: Dawid Basak

Konkurs Astronomiczny Astrolabium III Edycja 25 marca 2015 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Ruch Gwiazd. Szkoła Podstawowa Klasy IV VI Doświadczenie konkursowe nr 3

WPROWADZENIE DO GWIAZD ZMIENNYCH. Tadeusz Smela

PROXIMA. 2/2013 (12) KWIECIEŃ 2013 r. ASTRONOMICA.PL BIULETYN OBSERWATORÓW GWIAZD ZMIENNYCH. - Fotometria CCD komet po brytyjsku, włosku

KOMECIARZ. WYDAWNICTWO (NIE)PERIODYCZNE SEKCJI OBSERWATORÓW KOMET PTMA Nr.4. (1/1996)

Mały przewodnik po Mikroobserwatorium.

Przewodnik po fotometrii CCD

Oszacowywanie możliwości wykrywania śmieci kosmicznych za pomocą teleskopów Pi of the Sky

Obserwacje fotometryczne planetoid

Soczewkowanie grawitacyjne

Asteroida Ignatianum 1

Astronomowie potrzebują Twej pomocy!

ZAŁĄCZNIK IV. Obliczanie rotacji / translacji obrazów.

Obserwacje astrometryczne planetoid i komet w Obserwatorium Astronomicznym w Chorzowie

Kometa 19P/Borrelly 3/2001. Nr 23. P olskie T owarzystwo M iłośników A stronomii. Biuletyn N aukowy S ekcji O bserwatorów K omet EPPURSI MUOVE

LXI Olimpiada Astronomiczna 2017/2018 Zadania z zawodów III stopnia

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

ALMA. Atacama Large (sub)millimeter Array

Simp-Q. Porady i wskazówki

Wenus na tle Słońca. Sylwester Kołomański Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Budowa Galaktyki. Materia rozproszona Rozkład przestrzenny materii Krzywa rotacji i ramiona spiralne

Największa panorama nocnego nieba jest dziełem amatora 28-letni Nick Risinger z Seattle pracował jako szef działu marketingu, gdy pewnego dnia zdecydo

Wielkości gwiazdowe. Systematyka N.R. Pogsona, który wprowadza zasadę, że różniaca 5 wielkości gwiazdowych to stosunek natężeń równy 100

Porównanie zdjęć rentgenowskich wewnątrzustnych wykonanych za pomocą RVG.

Temat ćwiczenia: Zasady stereoskopowego widzenia.

Planety w układach podwójnych i wielokrotnych. Krzysztof Hełminiak

Piotr Brych Wzajemne zakrycia planet Układu Słonecznego

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Gwiazdy neutronowe. Michał Bejger,

Ruch obiegowy Ziemi. Ruch obiegowy Ziemi. Cechy ruchu obiegowego. Cechy ruchu obiegowego

Transkrypt:

Zaćmienie alfa Warkocza Bereniki (alfa Comae Berenices ) około 25 stycznia 2015 r.??? Ryszard Biernikowicz PTMA Szczecin Prezentacja dn.17 stycznia 2015r.

Królowa Berenika II (267/266-221 p.n.e.) królowa Egiptu, wcześniej księżniczka Cyreny. Żona Ptolemeusza III. Poniżej złota moneta w wizerunkiem królowej...

Gwiazdozbiór Warkocz Bereniki (łac.comae Berenices) Włosy Bereniki odcięte i złożone bogom w ofierze po szczęśliwym powrocie męża Ptolemeusza III z wyprawy do Azji dały nazwę gwiazdozbiorowi Warkocz Bereniki. Poniżej rys.s.hall'a(1788-1831) z gwiazdozbiorami: Wolarza, Psów Gończych i Warkoczem Bereniki...

Gwiazdozbiór Warkocz Bereniki wersja ze Stellarium

Αlfa Warkocza Bereniki (Diademem,Al Dafirah/warkocz) 1826 rok - odkryta jako gwiazda wizualnie podwójna przez Friedricha G.W. von Struve (ojciec) 0.7 (7000mas) maksymalna obserwowana separacja składników. Otto Struve (syn) publikacja z 1875r. Friedrich G.W.von Struve

Αlfa Warkocza Bereniki niektóre parametry: odległość ~ 60 lat świetlnych, Niektóre parametry orbity tego układu podwójnego (patrz [1]): okres orbitalny ~ 25,97 lat (9485,68 dni ± 0.97), bardzo duże spłaszczenie orbity (mimośród e=0.4957 ± 0.001), nachylenie płaszczyzny orbity 90.054º±0.010, duża półoś orbity 0.66132 ± 0.00061. Niektóre parametry fizyczne gwiazd tego układu podwójnego: jasność całkowita obserwowana V~4.32mag (Składniki: A~5.05mag, B~5.08mag), przez cały okres orbitalny jasność zmienia się o kilka mmag w skali dni i lat, dwie praktycznie identyczne gwiazdy o typie widmowym F5V (skł.b F6V?), całkowita masa układu 2.4 2.8Mʘ, masa składników A/B ~1.43/1.37Mʘ, temperatura pow.obu gwiazd ~6600ºK, promień~1.3 Rʘ i jasności~2.7/2.0lʘ, średnica tarcz obu gwiazd widzianych z Ziemi ~ 0.0007 (0.7mas),

Czy jest możliwe zaćmienie α Com w styczniu 2015r.? Astronomowie Matthew Muterspaugh (Tennessee State University) i Williama Hartkopf (US Naval Observatory) - patrz [1] : 1. Na początku grudnia 2014 r. wykonali pomiary astrometryczne pozycji składników α Com (znajdowały się wtedy na niebie w odległości około 36mas). 2. Wyznaczyli najdokładniej dotychczas znane parametry orbity α Com. 3. W ramach symulacji komputerowej wybrali próbkę 100 tysięcy przypadkowych zestawów parametrów orbitalnych α Com zbliżonych do najdokładniej dotychczas znanych wartości. Zaćmienie obserwowana odległość pomiędzy składnikami α Com < 0.7 mas. 4. Wynik symulacji Muterspaugh a i Hartkopf a [1]: prognozowany moment zaćmienia 25 stycznia 2015r. ±3dni, czas trwania zaćmienia od 28 do 45 godzin, spodziewana amplituda zmian jasności około 0.8mag. 5. 1961, 1989 r. - w czasie poprzednich prognozowanych zaćmień były podejmowane nieudane próby ich detekcji. Za mało obserwacji (znikoma ich ilość?).

Wskazówki dla obserwatorów wizualnych Gwiazdy porównania zaproponowane przez Sebastiana Otero [3] 43 (β Com-śr.jasność 4.25mag), 44 (γ Com), 47 (11 Com) Rys. Mapka do obserwacji wizualnych α Com wygenerowana za pomocą VSP na portalu AAVSO. Tutaj krzyżyk w centrum rysunku wskazuje punkt o wspołrzędnych α = 13h00m, δ =21 00'. Natomiast α Com jest pokazana jako jasna gwiazda (4,3 mag) na południowy-wschod od krzyżyka.

Wskazówki dla obserwatorów CCD/PEP/DSLR: Gwiazdy porównania (podane w alercie AAVSO nr 506 [2]): HD 113848 (39 Com, HR 4946, HIP 63948) V = 5,990 mag, B V = 0,39 mag, typ widm.f4v, HD 114520 (HIP 64312) V = 6,820 mag, B V = 0,46 mag, typ widmowy F2II. Przykład zaangażowanego obserwatora DSLR Christophe (AAVSO nick: MCHB - patrz [4]) z Valence na południu Francji. Obserwuje on α Com od 23 grudnia 2014 r. za pomocą lustrzanki Canon 650D podpiętej do refraktora Takahashi FS102 z reduktorem ogniskowej do 640 mm. Pole widzenia tego setupu wynosi 117' 77'. Ze względu na podatność małych apertur teleskopów/obiektywów na scyntylacje atmosferyczne konieczne jest wykonywanie pomiarów fotometrycznych na uśrednionych zdjęciach z czasami ekspozycji >= 1 minuta. Christophe znalazł następujące optymalne parametry ekspozycji, aby nie prześwietlić α Com i gwiazd porównania: -) apertura FS102 ograniczona diafragmą do 50 mm, 180-sek. ekspozycja przy ISO 100, rozogniskowanie obrazu gwiazd do średnicy 60/65 pikseli; -) pełna apertura FS102, 70-sekundowa ekspozycja przy ISO 100, rozogniskowanie obrazu gwiazd do średnicy 80 pikseli;

Wskazówki dla obserwatorów CCD/PEP/DSLR: Christophe (AAVSO nick: MCHB - patrz [4]) z Valence na południu Francji. Przykład fotometrii DSLR α Com w dn.8.01.2015r. w godz. 3:41-6:34UT wykonanej przez Christophe. Obserwator zastosował 180-sekundowe ekspozycje przy ISO 100 i rozogniskowaniu gwiazd do 80 pikseli. Materiał źródłowy [4].

Wskazówki dla obserwatorów CCD/PEP/DSLR: Christophe (AAVSO nick: MCHB - patrz [4]) z Valence na południu Francji. Fot. Przykładowe zdjęcie okolicy α Com wykonane przez Christophe za pomocą lustrzanki Canon 650D podpiętej do refraktora FS102 z ogniskową 640 mm. Użyto efektywnej apertury tylko 50 mm. Gwiazdy zostały rozogniskowane do średnicy 65 pikseli. Jest to stack 112 zdjęć (każde naświetlane przez 50 sekund, ISO 200). Materiał źrodłowy [3]..

Zaćmienie α Warkocza Bereniki około 25 stycznia 2015 r.? Już teraz zachęcamy do obserwacji α Com, ponieważ czasu do przygotowań nie zostało dużo, a następna szansa na potwierdzenie hipotezy, że ten układ wizualnie podwójny jest również układem zaćmieniowym typu EA (Algol) będzie dopiero w 2041 roku!!! Więcej o układzie α Com oraz przewidywanym zaćmieniu napiszemy już za kilka dni w najnowszym numerze internetowego biuletynu obserwatorów gwiazd zmiennych PROXIMA: http://astronomica.pl/proxima.html

Zaćmienie α Warkocza Bereniki około 25 stycznia 2015 r.? Materiały źródłowe: [1] M. W. Muperspaugh & G. W. Henry 2014, arxiv: 1412.1432http://arxiv.org/pdf/1412.1432v1.pdf [2] Alert nr 506 AAVSO dotyczące zaćmienia alf Com http://www.aavso.org/aavso-alertnotice-506 [3] Wątek dyskusyjny na forum AAVSO poświęcony zaćmieniu α Com http://www.aavso.org/alpha-com-eclipse-observing-campaign-0 [4] Strona internetowa z obserwacjami DSLR Christophe (AAVSO nick: MCHB)https://millimagjournal.wordpress.com/alpha-comae-berenices-eclipse-2014-2015-observations/