Najistotniejszym problemem programu poprawy jakości wód jest budowa oczyszczalni ścieków. W przemyśle konieczne jest zamknięcie technologicznych obiegów wody, zaś w elektroenergetyce - zaprzestanie zrzutu wód podgrzanych. W przemyśle górniczym dużą korzyść może przynieść odsalanie wód kopalnianych. Potrzebna jest również restrukturyzacja gospodarki i unowocześnianie technologii przemysłowych celem wyeliminowania produkcji wodochłonnych.
W realizacji strategii ochrony wód i gospodarki wodnej duże korzyści może przynieść unowocześnienie gospodarowania zasobami poprzez zarządzanie nimi w ramach zlewni, a nie województw. Potrzebne jest również wydzielenie zlewni chronionych oraz wprowadzenie tam uregulowań prawnych i ekonomicznych prowadzących do zwiększania zasobów. Potrzebne jest również doskonalenie prawa z zakresu ochrony wód przy znacznie lepszej niż obecnie jego egzekucji. Całokształt problemów gospodarowania wodą może być rozpatrywany tylko na krajowym szczeblu decyzyjnym ze względu na zasięg przestrzenny przedsięwzięć, ich powszechność oraz wzajemne powiązania.
Rola techniki i technologii sprowadza się do: wprowadzania zmian w asortymencie produkcyjnym dla wyeliminowania produkcji wodochłonnej, zmian technologii wytwarzania na mniej wodochłonne, wprowadzaniu zamkniętych obiegów wody, wyeliminowaniu strat wody z nieszczelności systemu, racjonalizacji zużycia wody, rozbudowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w celu likwidacji poboru wody złej lub niepewnej oraz likwidacji niezorganizowanego zrzutu ścieków, budowy oczyszczalni ścieków i stacji uzdatniania wody.
Oczyszczalnie ścieków są zespołem obiektów składających się z urządzeń do oczyszczania ścieków i unieszkodliwiania osadów ściekowych, a niekiedy także do odzysku wody oraz surowców wtórnych zawartych w ściekach i w osadach. Ze względu na przestrzenny zasięg wyróżnia się oczyszczalnie: lokalne, obsługujące małe obiekty przemysłowe lub indywidualne gospodarstwa i domy; miejscowe, obsługujące wioskę, miasteczko, zakład przemysłowy; centralne, obsługujące duże miasta i zakłady; grupowe, zbiorczo obsługujące kilka miast i zakładów.
Ze względu na rodzaje stosowanych procesów obróbki ścieków oczyszczalnie dzieli się na: mechaniczne, w których odbywa się cedzenie, rozdrabnianie, sedymentacja i filtracja; biologiczne, w których odbywają się procesy z zastosowaniem np. osadu czynnego lub złóż biologicznych; chemiczne, w których prowadzi się rozmaite procesy chemiczno-fizyczne redukujące ładunek ścieków na drodze utleniania, redukcji, neutralizacji, i inne. W praktyce często budowane są oczyszczalnie ścieków dwu- lub trzysto pniowe, z kaskadowym zastosowaniem procesów mechanicznych, biologicznych i chemicznych.
Również transport samochodowy, przemysł budowlany (produkcja cementu) oraz przemysł chemiczny, ale także rolnictwo i hodowla (pylenie z pól, metan z hodowli parzystokopytnych) przyczyniają się do degradacji powietrza. Globalna wydajność źródeł naturalnych jest większa, ale bardziej szkodliwe dla środowiska są źródła antropogeniczne, ponieważ oddziałują na mniejszych obszarach, na ogół gęsto zaludnionych. W przypadku niektórych rodzajów zanieczyszczeń wydajność źródeł antropogenicznych stała się porównywalna ze źródłami naturalnymi. Na przykład za ponad połowę globalnej ilości wyemitowanych tlenków siarki i tlenku węgla odpowiedzialne są źródła antropogeniczne, które w odniesieniu do NO 2 lub CO 2 odpowiadają tylko za kilka procent globalnej emisji tych zanieczyszczeń.
Na półkuli północnej, według danych UNESCO, przemysłowe źródła antropogeniczne są 30-krotnie wydajniejsze od źródeł na półkuli południowej. Źródła rolnicze są wydajniejsze ok. 4 5-krotnie. zaś kontynentalne źródła naturalne są wydajniejsze ok. 2-krotnie. Oznacza to. że o stanie zanieczyszczenia atmosfery Ziemi decyduje głównie emisja z półkuli północnej, co wynika z planetarnego rozkładu kontynentów i oceanów oraz wyższego stopnia rozwoju gospodarczego w Europie, Ameryce Północnej i Wschodniej Azji.