Podstawowe ustawienia dokumentu [ctrl+alt+p]

Podstawy

SPIS TREŚCI TREŚCI Podstawowe ustawienia dokumentu [document setup] Obszar cięcia [crop area] Zmiana profilu kolorów [document color setup] Linie pomocnicze/prowadnice [guides] Ustawienia własne [preferences] General Type & auto tracing Units & display performance Guides & grid Smart guides & slices Hyphenation plug-ins & scratch disks File hadling & clipboard Przybornik [toolbox] Sprytne prowadnice [smart guides] Tryby podglądu Zapisane widoki Podgląd kroju czcionki Bounding box

Illustrator cs: podstawy STRONA 3 Ilekroć napiszę coś w sposób prosty i zrozumiały, rychło dowiaduję się, że wiele kwestii jest oczywistych tylko w moim mniemaniu, że tłumacząc obsługę ilustratora pomijam istotne, z punktu widzenia laika, czynności, przez co praca z illustratorem, dla niektórych, miast przyjemności, staje się udręką. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom tych, którzy stawiają pierwsze kroki z illustratorem, jak i mojego serdecznego kolegi, który od roku rzuca mięsem usiłując przesiąść się z corela na illustratora, zdecydowałem się popełnić tenże, traktujący o absolutnych podstawach pracy z illustratorem, tutorial. Pisząc podstawy nie mam na myśli rysowania obiektów, czy manipulacji nimi - bo do tego każdy, po 5 minutach, dojdzie sam. Myślę o tych podstawach, które z reguły są pomijane w podręcznikach, czy tutkach - zmiana rozmiaru dokumentu, profilu kolorów, jednostek miary - tych wszystkich drobiazgach, których nieznajomość przyprawia o pianę na nieogolonym, graficzym pysku ;) Podstawowe ustawienia dokumentu [ctrl+alt+p] Po uruchomieniu programu, jak i przy stworzeniu świata, zastajemy ponurą ciemność. Ponieważ kreacja jest dalekim krewnym boskiego aktu tworzenia, skrótem ctrl+n rozpraszamy szarzyznę ekranu monitora i ścieramy się z parametrami nowego dokumentu Rzecz jasna - można też okno to przywołać komendą z menu file-new - ale, jak już nieraz pisałem, dość mamy złych nawyków, by wyrabiać w sobie kolejne ;) W polu name, jak by to sugerowała znajomość mowy braci naszych, anglosasów [ dalecy, bo dalecy, ale zawsze to krewni ;) ] wpisujemy nazwę naszego dokumentu. Pole Size odpowiada za rozmiar [ możemy wybrać z kilku predefiniowanych gotowców bądź samodzielnie ustalić wymiary. Pole Units określa, jakich jednostek miary będzie program, w trakcie pracy nad dokumentem, używał - rzecz istotna o tyle, że dużo łatwiej jest robić np. reklamy prasowe pracując z milimetrami, niż z pikselami, czy, o zgrozo, picami [ czymkolwiek by one nie były ], zaś orientation decyduje, czy obszar ułożony będzie pionowo, czy poziomo. Pole color mode określa, czy dokument utworzony zostanie w trybie CMYK, czy też RGB.

STRONA 4 Illustrator cs: podstawy Obszar cięcia Mając zdefiniowany rozmiar dokumentu, warto stworzyć obszar cięcia. Mówiąc po ludzku jest to obszar, do którego przycinana jest grafika podczas eksportu do *eps, *tiff, czy innego drukowalnego formatu. Skądinąd słusznym wydaje się pytanie po co to. Gdy pracuję nad czymkolwiek, po obszarze roboczym illustratora walają się różne półprodukty - przycięte obiekty, elementy, z których tworzę pędzle - jest tego cała masa, walającego się po ekranie [i poza nim] śmiecia. Eksportując plik do formatu *eps [ najchętniej widziany przez drukarnie, z którymi współpracuję ] niejednokrotnie dziwiłem się, dlaczego mój potwór z gigabajtem RAM u spędza kwadrans na przemieleniu reklamy A4, i dlaczego to potem waży pół giga? Odpowiedź pojawiała się po kontrolnym otworzeniu pliku *eps w photoshopie - program wyeksportował nie tylko właściwą reklamę, lecz także wszystkie półprodukty, przez co plik, z formatu A4 rozrósł się do kwadratu metr na metr... Obrazek poniżej przedstawia znaczniki cięcia utworzone z obszaru właściwego dokumentu. Aby je utworzyć, skrótem ctrl+shift+a deselekcjonujemy [ polska być badzo trudna jezik... ] wszystko, co było zaznaczone i korzystamy z komendy object-crop area-make. W sytuacji, gdy konieczne jest utworzenie znaczników cięcia z określonego kształtu - zaznaczamy ów kształt i korzystamy z tej samej komendy. Wszystko cacy - nowy dokument, jak się patrzy [jak się nie patrzy - też jest, tylko go nie widać], jednak mamy kaprys zmienić w nim conieco - powiedzmy, że do formatu A4,musimy dodać spady po 5mm z każdej strony, zmienić profil kolorów, bo przez pomyłkę wcisnęło się RGB... Zanim ciśniesz owym słowem, z cudnie wibrującą spółgłoską R otwórz menu file, a w nim zakładkę document setup... Okno wydaje się cokolwiek znajome; w zasadzie to jest to samo okno, które widziałeś tworząc plik. Zabieramy się zatem do zmian - kwestię spadów załatwiamy bez zbędnych obliczeń [ ile to jest 297 +10... ] - po prostu w pole wys. i szer. wpisujemy +10 a program dodaje po 5 mm z każdej strony. Można też, ustawiwszy kursor w stosownym polu, zwiększać lub zmniejszać jego wartość za pomocą strzałek [góra/dół]. Plusem illustratora jest to, że jakiejkowiek zmiany w wielkości byśmy nie wprowadzili, wykonywana jest ona zawsze względem środka dokumentu - poszerzenie dokumentu o 3mm doda mu dokładnie po 1,5mm - nie trzeba się zatem martwić o ponowne repozycjonowanie [ kolejne trudne słowo ;) ] obiektów. Zmiana rozmiaru dokumentu, nie zmienia obszaru cięcia nawet, gdy ten ustawiony jest wg wielkości dokumentu. Aby zmienić obszar cięcia korzystamy z komendy object-crop area-release. Ni stąd, ni zowąd na ekranie pojawia się zaznaczony prostokąt... Nie ma powodu do paniki - tak po prostu działa illustrator - obszar cięcia tworzony jest na podstawie obiektu, a ponieważ nie zdefiniowaliśmy takiego

Illustrator cs: podstawy STRONA 5 [cięliśmy wg rozmiaru strony] - program automatycznie stworzył obiekt o rozmiarach dokumentu i na jego podstawie zdefiniował obszar cięcia - to bardzo miłe ze strony programistów, że nie uraczyli nas nagłym komunikatem o treści you must select an object to specify crop area!, lub podobnym. Prostokąt usuwamy, definiujemy nowy obszar cięcia - i po zawodach. No może niezupełnie - bo pozostaje nam najważniejsze - zmiana profilu kolorów - a jak go zmienić, skoro stosownego miejsca, w panelu document setup, nie ma? Zmiana profilu kolorów Spokój wodza, wszystko jest, tylko czasem bardzo nielogicznie porozrzucane - bo czymże innym, jeśli chwilowym zwisem procesów myślowych panów od usability programu wytłumaczyć umieszczenie profilu kolorów w oddzielnej zakładce? Szybki kilk w menu file-color-mode, ciche na pohybel skur*** pod nosem - i RGB odeszło do przeszłości. Linie pomocnicze aka prowadnice [ctrl+;] Przed przystąpieniem do kreacji właściwej dobrze jest zaznaczyć sobie spady [obszar projektu obcinany w drukarni] oraz margines bezpieczeństwa - kolejne 3-5mm przy krawędzi dokumentu, chroniące przed omyłką drukarza, któremu czasem zdarza się krzywo położyć arkusz na maszynie, która z kolei krzywo przytnie i upierniczy z etykiety tak drobny szczegół jak adres witryny internetowej klienta, który za ową etykietę zapłacił... Do zdefiniowania spadów, oraz rzeczonego marginesu posłużą nam prowadnice, z angielska zwane też guides. Skrótem ctrl+r przywołujemy linijki, które pojawiają się u góry, oraz z lewej strony ekranu. Jak widać za załączonym obrazku, zwisy procesów myślowych muszą być chroniczną udręką człowieka odpowiedzialnego za usability programu. Nie mam pojęcia dlaczego początek układu współrzędnych w poziomie i pionie zaczyna się w innych miejscach [zawsze myślałem, że początek jest jeden], wiem, na szczęście, jak to zmienić

STRONA 6 Illustrator cs: podstawy Skutki umysłowego niedomagania człowieka od usability niwelujemy klikając w biały kwadrat znajdujący się dokładnie w lewym górnym rogu ekranu i, trzymając wciśnięty przycisk myszy/tabletu przesuwamy kursor w kierunku rogu naszego projektu, bądź jakiegokolwiek innego miejsca, w którym chcemy zdefiniować początek układu współrzędnych. Sygnałem, że coś się dzieje będą, podążające za kursorem, dwie przecinające się linie. Zwolniwszy kursor na wysokości rogu dokumentu, z radością zauważamy, że wytyczył on początek układu współrzędnych zarówno w pionie, jak też w poziomie. Babol tak ewidentny, że, za nie wyeliminowanie go w wersji CS [jedenastej...], należałoby komuś solidnie dać w pysk... Chcąc ustawić gdzieś prowadnicę klikamy w boczną, bądź górną linijkę i, trzymając wciśnięty klawisz myszy, przeciągamy przerywaną linię w dowolne miejsce. Warto zauważyć [ba, NIE DA się nie zauważyć] że próby przesunięcia prowadnicy w inne miejsce kończą się fiaskiem - dzieje się tak, ponieważ prowadnice domyślnie są zablokowane. Odblokowujemy [oraz ponownie blokujemy] je skrótem alt+ctrl+;. Za ukrywanie/pokazywanie prowadnic odpowiada skrót ctrl+;.

Illustrator cs: podstawy STRONA 7 Units setup i inne opcje z zakładki preferences [ctrl+k] W zależności od tego, do jakiego medium przeznaczona jest dana praca, ustalamy konkretne jednostki miary. Robiąc coś na potrzeby sieci - pracujemy w pixelach [ bo taka jest jednostka miary monitora ], do druku mogą to być zarówno milimetry, jak i punkty [ określają wysokość czcionki ]. Aby zmienić domyślne ustawiania, nie tylko jednostek miary, ale i paru innych opcji, korzystamy z menu edit-preferences [ctrl+k] i wybieramy interesującą nas zakładkę. Powyższy zrzut przedstawia zakładkę ustawień ogólnych. Kto choć trochę kuma język Szekspira ten sam domyśli się o co chodzi. Kto nie - temu śpieszę z wyjaśnieniem co i jak. Nie będę tłumaczył każdej opcji - bo nie w każdej grzebałem :) - kiedyś tak skutecznie poprzestawiałem ustawienia programu, że skończyło się to reinstalacją - i od tej pory przestawiam tylko to, co uważam za potrzebne. Keyboard increment - przemieszczać obiekty można nie tylko za pomocą myszy/tabletu, ale też za pomocą strzałek na klawiaturze. O ile korzystanie z myszy jest bardziej intuicyjne, o tyle zupełnie nie sprawdza się w przypadku, gdy zachodzi potrzeba przesunięcia obiektu o jeden milimetr [ a może to tylko mi się tak ręce trzęsą ;) ]. W takich sytuacjach ustawiamy sobie increment na 1mm i od tej pory każde kliknięcie w strzałkę, przesunie obiekt o... 1mm. Warto przy okazji pamiętać, że przytrzymawszy jednocześnie klawisz shift, zwiększamy ów increment 10cio krotnie

STRONA 8 Illustrator cs: podstawy Use precise cursors - kiedyś, zastanawiałem się, dlaczego mój kursor raz wygląda tak, a raz inaczej. Okazało się, że klikając caps lock, zamiast shift, nieopatrznie włączam/wyłączam opcję dokładnych kursorów. Co to znaczy dokładnych - pokazuje obrazek poniżej. Z wyłączoną opcją - kursor przybiera kształt ikony narzędzia [ w tym przypadku - pióra]; włączywszy ją - staje się celownikiem [ ech, te gierczane nawyki językowe ;) ] Po co to komu? Czasem się przydaje, szczególnie, gdy obszar roboczy zawalony jest obiektami, i każda dodatkowa przeszkadzajka, powoduje wzrost zamieszania. Show tooltips - odpowiada za podpowiedzi ukazujące się po najechaniu kursorem na ikonę narzędzia. Przydatne dla początkujących użytkowników programu. Transform pattern tiles- Dopóki nie zaczniesz używać wypełnień wzorkowych, możesz nie zwracać uwagi na tą opcję. Jeżeli jednak wiesz conieco o wektorach [np przesiadasz się z corela na il ] i masz zamiar używać wypełnień wzorkowych, rzuć, proszę, okiem na obrazek poniżej Pierwszy kwadrat przeskalowano z zaznaczoną opcją transformacji wypełnień, co skończyło się zmniejszeniem wzorka. Kwadrat drugi, przeskalowano wyłączywszy tą opcję - dzięki czemu wzorek utrzymał swój pierwotny rozmiar, a jedynie dopasował się do wielkości pojemnika - czyli kwadratu.

Illustrator cs: podstawy STRONA 9 Scale strokes and effects - odpowiada za skalowanie obrysów, oraz efektów nadawanych obiektom. Ponownie zapraszam do rzucenia okiem na załączony przykład. Obydwa kwadraty mają ten sam obrys i rzucają taki sam cień. Kwadrat nr1 przeskalowałem z włączoną opcja skalowania obrysu i efektów, kwadrat drugi zaś - wyłączywszy opcje skalowania. Efekt jest widoczny gołym okiem i, mam nadzieję, nie wymaga komentarza. Use preview bounds - pokazuje granice, nie tyle samego obiektu - bo to działka boundig boxu [tych utkanych kwadratami linii dokoła figury] - ile obiektu wraz z nałożonymi na niego efektami - co przedstawione jest na załączonym obrazku. Osobiście korzystam z tej opcji, gdyż daje mi podgląd faktycznego zasięgu każdego z obiektów na ekranie.

STRONA 10 Illustrator cs: podstawy Z kolejnego submenu preferences - type zmieniam w zasadzie tylko kilka opcji [ na obrazku zaznaczone na czerwono ] Number of recent fonts odpowiada za ilość czcionek wyświetlanych w submenu recent fonts [dokładniej opisane w dalszej części tutoriala]. Font preview size określa wielkość podglądu kroju czcionki. Jeszcze nigdy nie potrzebowałem zmieniać ani liczby krojów w recent fonts, ani rozmiaru podglądu czcionki, co nie znaczy, że tobie się to nie przyda. Reszty opcji nie sprawdzałem - toteż wypowiadać się na ich temat nie mogę. Mam nadzieję, że wybaczysz ;)

Illustrator cs: podstawy STRONA 11 W końcu dotarliśmy do opcji units, która była pretekstem do całej tej wyprawy przez zakładkę preferences. W submenu Units & display performance zdefiniować możemy oddzielne jednostki miary dla dokumentu, obrysu obiektów, oraz czcionek. W przypadku czcionek jest to istotne o tyle, że większość specyfikacji technicznych, jaki otrzymywałem [ i nie tylko ja - bo to standard w tej branży ] rozmiar czcionki określa w punktach, nie zaś, jak by się to wydawać mogło, w milimetrach. Display performance określa jakość obrazu na ekranie podczas korzystania z łapki. Ponieważ z łapki przychodzi się korzystać nader często [ przynajmniej mi ] należy wybalansować kompromis pomiędzy jakością obrazu, a możliwościami komputera. Niestety, illustrator zachłanny jest na zasoby jak ksiądz na pieniądze - więc poniżej 512 RAM i dobrze ponadgigowego procesora, lepiej jest przesunąć wskaźnik bardziej w okolice faster upadets, niż full quality. Znajdująca się pomiędzy jednostkami miary a display performance opcja identify object służy [tak myślę, gdyż nigdy, z racji całkowitego braku programistycznej wiedzy, tego nie testowałem] do identyfikacji obiektów przy pisaniu skryptów do illustratora. IL umożliwia pisanie skryptów, dzięki którym można tworzyć najróżniejsze wykresy i fraktalo-podobne dziwactwa [natknąłem się na nie kiedyś, szwendając się bez celu po sieci]. Jak już napisałem - tematu nie drążyłem - więc wszystkich ciekawskich muszę odesłać do wyszukiwarki google i wpisania w nią magicznego hasła scripting in adobe illustrator.

STRONA 12 Illustrator cs: podstawy Submenu guides &grid odpowiada za kolor prowadnic [guides] oraz za to, czy są przedstawiane w postaci prostych linii, czy też linii kropkowanych. To samo tyczy się siatki [grid]. Gridline every ustala odstęp pomiędzy budującymi siatkę liniami [czyli, widocznego na rys nr2, rysowanego grubszym konturem, kwadratu] zaś subdivisions - na ile mniejszych kwadracików, ów duży kwadrat jest dzielony. W sytuacji przedstawionej na załączonym obrazku, duży kwadrat [gridline every] ma 50 mm, dzielimy go [subdivisions] na 5 jednostek w pionie i w poziomie - zatem każda z nich ma 1cm wys. i szer. Jakkolwiek nie korzystam z siatki prawie wcale, to dla ludzi zajmujących się rys. technicznym, musi być to nieocenione narzędzie.

Illustrator cs: podstawy STRONA 13 text label hints - dzięki nim, program wyświetla informację, czy kursor znajduje się przy centrum figury, czy też jej krawędzi construction guides - świetnie spisują się w przypadku obiektów potraktowanych filtrem pathfinder. Ich istota sprowadza się do pokazania zarysów figur, które złożyły się na aktualnie zaznaczony kształt. Rys na sąsiedniej stronie przedstawia właśnie taką figurę transform tools - nigdy nie odkryłem, za co to odpowiada - zatem wszystko przed tobą ;) object highlightng - jak sama nazwa wskazuje, odpowiada za podświetlanie obiektów, nad którymi aktualnie znajduje się kursor. Rzecz bardzo przydatna, choć w przypadku pracy nad gąszczem obiektów, doprowadza do męczącej oczy, migającej dyskoteki. angles - odpowiada za to, co ile stopni [co jaki kąt] pokazują się sprytne prowadnice [na obrazku z sąsiedniej strony prowadnice informują, że kursor, względem środka koła, nachylony jest o 45 stopni]. Świetnie sprawdza się to przy przesuwaniu obiektów po skosie. Wybierać możemy z kilku predefiniowanych zestawów kątów, jak też ustalić kilka własnych - ja nigdy nie czułem takiej potrzeby. snapping - ponieważ trudno jest trafić idealnie w punkt, który nas interesuje [np środek figury] program sam przyciągnie kursor do tego miejsca - trzeba tylko określić, w jakiej odległości od niego musi się znajdować kursor myszy - i to właśnie określamy w polu snapping tolerance. Slice - cóż, IL nie jest programem do grafiki sieciowej...

STRONA 14 Illustrator cs: podstawy Submenu hyphenation to swoista ciekawostka, gdyż słowo to, po angielsku oznacza przenoszenie wyrazów, zaś w menu owym ustalamy jedynie język, jakiego, przy wpisywaniu tekstu, oraz sprawdzaniu pisowni, ma używać program. NIE WPŁYWA to na polonizację interfejsu illustratora. Folderu, w którym przetrzymywane są wtyczki lepiej nie zmieniać. Warto zatem zmienić scratch disk [czyli miejsce, wykorzystywane podczas skomplikowanych operacji jako podręczna pamięć, i magazyn plików *temp] na partycję, z jak największą, najlepiej liczoną w gigabajtach, ilością wolnego miejsca.

Illustrator cs: podstawy STRONA 15 W opcjach file handling nigdy nie grzebałem - więc ciężko mi cokolwiek konkretnego o nich napisać. Jedyną opcją, z której korzystam jest update links - a to z tego powodu, że praca moja wymaga korzystania z wielu, osadzonych w pliku illustratora, bitmap. Automatyczne aktualizowanie osadzonych w programie obrazków rastrowych jest wygodne o tyle, że zmieniwszy którąkolwiek z użytych bitmap w fotoszkopie, nie muszę jej ponownie importować do programu, repozycjonować, nadawać tych samych efektów, etc - program robi to za mnie - a ja mam czas na dochodzenie do perfekcji w obsłudze gadu-gadu :) I to koniec wyprawy po opcjach Preferences. Starałem się nie truć ci głowy mądrzeniem się na temat opcji, z których nie korzystam, lub zwyczajnie nie znam. Tłumaczenie helpa, czy powtarzanie podręcznikowych frazesów jakoś nie leży w obszarze moich ambicji ;) Jeżeli znasz, bądź odkryjesz zastosowanie którejś z pominiętych tutaj opcji - daj mi znać mailowo, lub po prostu załóż stosowny topik na serwisie Eastern Frontline. Z góry dzięki.

STRONA 16 Illustrator cs: podstawy Przybornik Wielokrotnie zarzekałem się, że nie będę plenił złych nawyków, do których należy min. korzystanie z toolbox u, zamiast skrótów klawiaturowych, niemniej kilka słów wyjaśnienia, na temat tego elementu interfejsu, w tutku traktującym, było nie było, o podstawach, się należy. Toolbox, zawalony śmieciem jest - to widać na pierwszy rzut oka. Co prawda nie jest to bajzel porównywalny z tym, który napotkać można we freehandzie [ tej poprzeczki przeskoczyć się chyba nie da... ], niemniej... Klikanie w ikonkę jest na tyle intuicyjne, że pominę je milczeniem; warto jednak, jeżeli ikona narzędzia posiada mały czarny trójkąt w prawym dolnym rogu, kliknąć go i przytrzymać - pojawia się wówczas pasek z subnarzędziami należącymi do konkretnej dziedziny - np, pod ikoną pióra znaleźć można przybory służące do modyfikacji krzywych beziera, etc. NIektóre narzędzia, jak np próbnik kolorów [pipeta, eyedropper - jak zwał tak zwał...] warto kliknąć dwukrotnie, celem wejścia w ich ustawienia. Inne znowu, jak np, znana z fotoszkopa, magiczna różdżka [ nigdy z niej nie korzystałem, co nie znaczy, że do niczego się nie przydaje... ] mają swoje własne palety. Opcji i niuansów jest tu wiele - warto zatem spędzić trochę czasu klikając tu i tam, co zaowocuje przydatną wiedzą. Ostatnia ukrytą opcją większości narzędzi jest kliknięcie z altem. Jak przed chwilą pisałem - dwukrotnie kliknięcie w niektóre ikony narzędzi przywołuje przypisane im palety. Szybszym sposobem jest wybranie, odpowiadającego danemu narzędziu, skrótu klawiaturowego [ w przypadku odbicia będzie to klawisz [o] ] wciśnięcie klawisza alt i kliknięcie w miejsce, wobec którego chcemy dokonać transformacji. Sytuację taką przedstawia zrzut obok. Cały proces, jeżeli nie masz doświadczeń z grafiką wektorową, może wydawać się cokolwiek karkołomny, niemniej, po kilku próbach, będziesz korzystał z tej metody równie intuicyjnie, jak z butelki piwa ;)

Illustrator cs: podstawy STRONA 17 Temat przybornika nie byłby pełny bez, choćby pobieżnego, opisu narzędzi. Oszczędzę sobie jednak wodolejstwa, a tobie traktowania jak debila i zajmę się tylko tym, co jest mniej [ albo wcale ] oczywiste. 1 - wskaźnik - służy do przesuwania obiektów. Przywoływany skrótem [v]. Szalenie przydatna opcją jest możliwość chwilowego przywołania go podczas pracy z jakimkolwiek narzędziem - rysując, powiedzmy, koło wystarczy wcisnąć klawisz ctrl aby, na czas owego przytrzymania, korzystać z nieograniczonego potencjału wskaźnika. Zwolnienie klawisza ctrl powoduje powrót do rysowania koła. Jedna z najczęściej wykorzystywanych w pracy sztuczek. 1 2 3 4 5 6 7 8 2 - direct selection tool - nazwa długa i głupia, za to samo narzędzie - nieocenione. Służy głównie do przesuwania punktów kontrolnych [ anchor points] figury. Chcąc przesunąć róg kwadratu, miast kombinować z narzędziami perspektywy, klikamy [a], zaznaczamy punkt kontrolny, po czym przesuwamy go w dowolne miejsce. Brzmi to banalnie - ale jest to jedna z podstawowych czynności w pracy z wektorami. Bez tego narzędzia byłaby straszna bida... 3 - różdżka - ni cholery nie pojmuję, do czego mogłaby się przydać. Nigdy z niej nie korzystałem 4 - lasso - przez rok wydawało mi się zaśmieczaczem ekranu [ jak to ma miejsce z, wspomnianą przed chwilą, różdżką ]. Okazało się niezastąpione przy pracy ze skomplikowanymi fakturami [ Po konkretne przykłady odsyłam do mojego tutka opisującego tworzenie etykiety od sera ]. Skrót klawiaturowy [q] 5 - pióro - najgenialniejsze wektorowe narzędzie, jakie kiedykolwiek wymyślono. Obsługę pióra, jak też zasady posługiwania się krzywymi beziera [ do których tworzenia pióro właśnie służy ] opisuję w tutku poświęconym krzywym beziera w IL. Skrót klawiaturowy [p] 6 - tekst - służy do prania i wyżymania. Mrowie opcji, kwalifikujące się na osobny tutek. Skrót klawiaturowy [t] 7 - kreska - gotuje i zmywa podłogę. W submenu chowa narzędzia do rysowania łuków, spiral, siatek oraz innych nigdy nieprzydatnych i bezmyślnie zaprojektowanych dupereli. Skrót klawiaturowy [\] 8 - elipsa - w submemu chowa kwadrat, kwadrat z zaokrąglonymi rogami [ co, mając na uwadze obecność, zaokrąglającego narożniki, efektu round corners, jest zwyczajnym zaśmiecaniem interfejsu ], bezmyślnie zaprojektowaną [ określenie to jeszcze nieraz usłyszysz/przeczytasz ] gwiazdę, efekciarską flarę. Skrót klawiaturowy [l]

STRONA 18 Illustrator cs: podstawy 9 11 13 15 17 19 10 12 14 16 18 20 9 - paintbrush, lub, jak kto woli, pędzel - narzędzie, w pewnych sytuacjach, bardzo przydatne i kryjące w sobie sporo, kwalifikujących się na osobny tutek, możliwości. Wywoływane skrótem [b] 10 - ołówek - podstawowe narzędzie do odręcznego rysowania. Posiada, uruchamianą dwukrotnym kliknięciem, paletę opcji. W submenu chowa genialne w swej prostocie narzędzie do wygładzania narysowanych kształtów, oraz gumkę. Wywoływany skrótem [n] 11 - reflect tool, które, jak sama nazwa wskazuje, służy do odbijania obiektów. W submenu chowa, niemal zupełnie nieprzydatne, narzędzie do obracania figur [pracując z IL sam sie przekonasz, że są na to dużo szybsze i bardziej intuicyjne sposoby, jak chociażby korzystanie z dźwigni bounding box u, o którym mowa w dalszej części tutka]. Narzędzie do odbijania wywołujemy skrótem [o], narzędzie obrotu zaś skrótem [r]. 12 - scale tool - kolejny śmieć na interfejsie adobe illustratora. NIGDY z niego nie korzystałem, podobnie jak z ukrytych w jego submenu narzędzi do pochylania, oraz odkształcania obiektów. Pierwsze dwie czynności można wykonać przy pomocy bounding boxu, trzecia zaś jest na tyle nieprecyzyjna, że zupełnie nieprzydatna. Skrótów nie podaję - bo po co uczyć się niepotrzebnych, złych nawyków? 13 - warp tool - jak dla mnie, efekciarski [ co nie znaczy, że zły ], służący do odkształcania obiektów, dodatek do IL. W submenu chowa jeszcze bardziej efekciarskie narzędzia. Choć osobiście nigdy z nich nie korzystałem, znam osobę, która dość często wykorzystuje owe narzędzia przy pracy nad wektorowymi ilustracjami. Wywoływane skrótem [shift+r] 14 - free transform tool - narzędzie, bez którego do niedawna nie sposób było osiągnąć perspektywę w IL. Dzięki niemu można skalować, pochylać figury, odkształcać narożniki - jest głównym powodem, dla którego narzędzia skali, czy obrotu, uważam za interfejsowe śmiecie. Jedno z częściej wykorzystywanych w pracy narzędzi. Wywoływane skrótem [e]. 15 - rozpylacz symboli. W pewnych sytuacjach, po prostu, nieoceniony. Świetnie pomyślane i zaprojektowane narzędzie, chowające wiele asów w rękawie [ submenu się znaczy ]. Co prawda do samej obsługi symboli znalazłoby się kilka ale, niemniej sam rozpylacz, nie dość że jest przydatny, funkcjonuje erste klasse. Wywoływany skrótem [shift+s]. 16 - narzędzie do robienia wykresów - ANI RAZU z niego nie korzystałemtoteż słowa o nim napisać nie mogę.

Illustrator cs: podstawy STRONA 19 17 - siatka gradientu - Jedno z potężniejszych wektorowych narzędzi, służące do tworzenia skomplikowanych, siatkowych wypełnień. Kwalifikuje się na osobny, całkiem spory tutek. Wywoływane skrótem [u] 18 - gradient - nigdy z niego nie korzystałem, bo z nawyku używam palety gradient [f9]. Kolejny śmieć na interfejsie. Wywoływane skrótem [g] 19 - pipeta, próbnik kolorów, eyedropper. Bardzo przydatne narzędzie służące do kopiowania atrybutów innego obiektu [ zwykłe kliknięcie ] bądź też jego koloru [ kliknięcie z shiftem]. W submenu chowa kompletnie nieprzydatne wiaderko z farbą służące do wypełniania obiektów barwą [dużo prościej i szybciej jest, po prostu, kliknąć daną próbkę koloru w palecie swatches ] oraz miarkę, służącą do.. Mierzenia odległości Wywoływana skrótem [i]. 17 18 19 20 21 22 20 - ewolucje, lub blendy, jak kto woli. Kolejny interfejsowy śmieć bo, choć samo narzędzie jest tyleż potężne, co przydatne, to korzystanie z niego dużo prostsze jest, gdy korzysta się z menu object-blend-make, tudzież skrótu klawiaturowego [ctrl+alt+b]. Zaśmiecanie interfesju ikoną ewolucji jest jednak niczym, wobec żenady, jaka kryje się w jej submenu - auto trace tool. Pomimo wielu usilnych prób nie udało mi się osiągnąć tym narzędziem rezultatu, już nawet nie zadowalającego, co choćby akceptowalnego. Nie znam ani jednej osoby, której udałaby się ta sztuka... Powiedzmy to jasno - narzędzie do dupy jest - i basta. Jest to o tyle logiczne że adobe sprzedaje oddzielny program do trasowania [ konwersji obrazów bitmapowych, na wektorowe ] i bez sensu byłoby dawanie normalnie funkcjonującego narzędzia do trasowania, do innego programu. Kto by wówczas kupił streamline [ ów samodzielny, dużo gorszy od corelowego tracera, program do trasowania]? 21 - slice tool. Ponieważ wszystkie programy kłaniają się internetowi, geniusze z adobe postanowili, dodać illustratorowi narzędzi do tworzenia stron www. Osobiście nie słyszałem o nikim, kto by podjął się tego zadania w celu innym, niż zaprezentowanie nowych możliwości w, poświęconym programowi, podręczniku - ale narzędzia ku temu są. Jedynym plusem tych ukłonów w stronę sieci jest, doskonale nadające się do eksportu poglądowych jpg-ów, wywoływane skrótem [ctrl+shift+alt+s] polecenie save for web. O całej reszcie nie tyle można, co wręcz należy, zapomnieć. 22. Nożyce - jak nietrudno się domyśleć, służą do rozcinania obiektów. Różnica pomiędzy nimi, a znajdującym się w submenu nożem jest taka, że nożyce służą do rozcinania punktów kontrolnych, nożyk zaś - do swobodnego szlachtowania geometrii. Skrót klawiaturowy [c]

STRONA 20 Illustrator cs: podstawy 23 25 24 26 23 - łapka - służy do przesuwania ekranu [ nie grafiki, którą stworzysz, ale obszaru roboczego]. Mój osobisty faworyt w konkursie na największy śmieć na interfejsie adobe illustratora. Dlaczego? Ponieważ wystarczy wcisnąć spację i - tak długo, jak przytrzymasz ten klawisz -aktualnie używane narzędzie przełączy się na łapkę, po czym, zwolniwszy klawisz spacji - wrócisz do aktualnie używanego narzędzia. Pomysł, w swej prostocie wręcz genialny, niestety, nazbyt genialny dla programistów pakietu pt corel draw... W submenu łapki znajduje się page tool, którego zapewne nigdy w życiu nie użyjesz bo... ni cholery nie wiadomo, do czego służy- a przynajmniej ja do tego nie dotarłem ;) 24 - lupa - kolejny interfejsowy śmieć, którego nigdy nie użyjesz via toolbox. Dlaczego? Dokładnie z tego samego powodu, dla którego łapkę będziesz wywoływał, za pomocą spacji :) Aby uruchomić lupę, wystarczy wcisnąć jednocześnie klawisze [ctrl+spacja], i kliknąć gdzie bądź. Aby, zamiast przybliżenia, oddalić nieco obraz - wystarczy do tej kombinacji dodać klawisz [alt] - i mamy klasyczny Zoomout. Przesuwanie przy pomocy spacji, i zoom przy użyciu kombinacji ctrl+alt - to jedne z najczęściej wykonywanych przez mnie czynności, a przy okazji powód, dla którego uważam corela za program cokolwiek upośledzony ctrl+spacja - zoom in ctrl+alt+spacja- zoom out 25 i 26 - kolor tła oraz obrysu. Na dzień dobry polecam zapomnieć o ich obecności w toolbox ie i wkuć na pamięć lokalizacje klawisza [x] - ponieważ dzięki niemu, miast bezmyślnie klikać w ikony, przełączamy się pomiędzy kolorem wypełnienia, a kolorem obrysu. Kliknij sobie kilka razy w ten klawisz - tak dla wprawy - a ikony w toolbox ie zaczną napawać cię obrzydzeniem. Trzy kolejne ikony odpowiadają za [w kolejności] nadawanie jednolitego koloru, wypełnianie gradientem, oraz usuwanie wypełnienia. W przełożeniu na jedyny słuszny język skrótów klawiaturowych, brzmi to następująco: [,] - wypełnienie jednolite [.] - gradient [/] - brak wypełnienia W połączeniu z klawiszem [x] stanowią one podstawowe narzędzia, dzięki którym geometria nabiera kolorków, oraz je traci.

Illustrator cs: podstawy STRONA 21 Trzy ostatnie ikony odpowiadają za bałagan na ekranie. Aby zrozumieć, kto i po co je tam umieścił - wciśnij klawisz [f] i obserwuj zmiany interfesju. Wciśnij ponownie. A potem jeszcze raz... Rzecz jasna, na początku czeka cię praca na pełnym interfejsie, niemniej przesiadka na interfejs minimalny jest tylko kwestią praktyki... Poruszając temat śmiecenia na interfejsie, trzeba jeszcze wspomnieć o zbawczym działaniu klawisza [tab]. Smutna prawda jest taka, że nawet największy monitor jest za mały, by pomieścić wszystkie palety, których używasz. Po 30 min pracy mam z reguły taki burdel na monitorze, że nie wiem co należy do projektu, a co jest elementem interfejsu - wówczas klikam wspomniany [tab] i wszystkie palety znikają z ekranu. Gdy już się napatrzę na swoje arcydzieło - ponownie klikam [tab] i wracam do swojskiego bałaganu ;) I to tyle, jeżeli chodzi o toolbox illustratora. Natłok funkcji i skrótów klawiaturowych może cokolwiek przerażać niemniej nie tyle warto, co NALEŻY się ich nauczyć - bo szalenie przyśpieszają pracę. Powyższy opis jest tak dalece subiektywny, jak subiektywny jest ten tutek. Narzędzia, które dla mnie są podstawą pracy, tobie mogą nie przydać się do niczego - odwrotnie - to, co dla mnie jest śmieciem, tobie może zaoszczędzić sporo pracy.