Projekt 06.03.12 USTAWA z dnia 2011 r. o powiadamianiu ratunkowym Art. 1. Ustawa określa organy właściwe w sprawach powiadamiania ratunkowego oraz ich zadania i zasady działania, a także zasady finansowania zadań powiadamiania ratunkowego. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) obsłudze zgłoszeń alarmowych należy przez to rozumieć zespół czynności mający na celu odbiór zgłoszenia, zakwalifikowanie tego zgłoszenia, a w przypadku, gdy zachodzi taka potrzeba, przekierowanie zgłoszenia do Policji, Państwowej Straży Pożarnej lub dyspozytora medycznego lub przekazanie do podmiotu, do którego zadań należy ochrona życia, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludności, a także mienia i środowiska; 2) stanowisku obsługi zgłoszeń alarmowych należy przez to rozumieć stanowisko pracy do obsługi zgłoszeń kierowanych do numerów alarmowych obsługiwanych w wojewódzkim centrum powiadamiania ratunkowego i centrum powiadamiania ratunkowego; 3) zgłoszeniu alarmowym należy przez to rozumieć informację o wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia nagłego zagrożenia dla życia, zdrowia, środowiska, mienia, jak również zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, przekazaną na numery alarmowe obsługiwane w wojewódzkim centrum powiadamiania ratunkowego lub centrum powiadamiania ratunkowego albo przy wykorzystaniu innych środków komunikacji, umożliwiających niezwłoczne przekazanie tej informacji do wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego lub centrum powiadamiania ratunkowego; 4) zasobach ratowniczych należy przez to rozumieć siły i środki, w tym ludzi, infrastrukturę, materiały i środki finansowe oraz bazy danych i systemy wymiany informacji, które mogą być wykorzystane w celu zadysponowania w związku z przekierowanym lub przekazanym zgłoszeniem alarmowym. Art. 3. 1. Tworzy się system powiadamiana ratunkowego, zwany dalej systemem, jako jednolity i ogólnopolski system mający na celu obsługę zgłoszeń alarmowych kierowanych do numerów alarmowych 112, 999, 998 i 997 oraz dysponowanie właściwych zasobów ratowniczych. 2. Obsługę zgłoszeń alarmowych realizują wojewódzkie centrum powiadamiania ratunkowego, zwane dalej wojewódzkim centrum, oraz centrum powiadamiania ratunkowego, zwane dalej centrum. 3. Zasoby ratownicze są dysponowane przez Państwową Straż Pożarną, Policję, dyspozytorów medycznych oraz inne podmioty, do których zadań należy ochrona życia, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludności, a także mienia i środowiska. 4. W wojewódzkim centrum i centrum mogą być obsługiwane również numery alarmowe inne niż wymienione w ust. 1. Obsługa tych numerów może być realizowana wyłącznie na podstawie porozumienia zawartego między wojewodą a kierownikiem podmiotu dysponującego numerem alarmowym. 5. Porozumienie określa zakres i zasady wykonywania przez wojewódzkie centrum i centrum obsługi numerów alarmowych, o których mowa w ust. 4, oraz sposób jej finansowania.
Art. 4. 1. Nadzór nad systemem na terenie kraju sprawuje minister właściwy do spraw administracji publicznej. 2. Wojewoda planuje, organizuje, koordynuje oraz nadzoruje system na terenie województwa. 3.W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw administracji publicznej może w szczególności: 1) żądać od wojewody informacji dotyczących funkcjonowania systemu na terenie województwa; 2) przeprowadzać kontrolę wojewódzkich centrów i centrów. 4. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 2, wojewoda może żądać od Państwowej Straży Pożarnej, Policji, dyspozytorów medycznych oraz innych podmiotów, do których zadań należy ochrona życia, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludności, a także mienia i środowiska informacji dotyczących funkcjonowania systemu na terenie województwa. Art. 5. 1. Do zadań wojewódzkiego centrum należy: 1) obsługa zgłoszeń alarmowych; 2) kwalifikacja zgłoszeń alarmowych i przekierowanie ich do Państwowej Straży Pożarnej, Policji, dyspozytorów medycznych lub przekazanie do właściwego podmiotu, do którego zadań należy ochrona życia, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludności, a także mienia i środowiska informacji dotyczących funkcjonowania systemu na terenie województwa; 3) wykonywanie analiz związanych z funkcjonowaniem systemu na obszarze obsługiwanym przez wojewódzkie centrum; 4) współpraca z innymi wojewódzkimi centrami lub centrami w koordynowaniu działań przekraczających obszar zasięgu działania jednego wojewódzkiego centrum; 5) współpraca oraz wymiana informacji z wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego. 2. Do zadań centrum należy: 1) obsługa zgłoszeń alarmowych; 2) kwalifikacja zgłoszeń alarmowych i przekierowanie ich do Państwowej Straży Pożarnej, Policji, dyspozytorów medycznych lub przekazanie do właściwego podmiotu, do którego zadań należy ochrona życia, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludności, a także mienia i środowiska informacji dotyczących funkcjonowania systemu na terenie województwa. Art. 6. 1. W województwie tworzy się wojewódzkie centrum obejmujące zasięgiem swojego działania obszar województwa, a w przypadku gdy wojewódzkie centrum, w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2, nie obejmuje zasięgiem swojego działania obszaru całego województwa, tworzy się centrum. 2. W województwie na obszarze zamieszkiwanym przez co najmniej 1 milion mieszkańców, niezależnie od wojewódzkiego centrum, może zostać utworzone centrum. 3.W przypadku gdy wojewódzkie centrum i centrum tworzone są w mieście będącym siedzibą wojewody lokalizuje się je w tej samej siedzibie. 4. Liczbę centrów oraz ich teren działania na obszarze województwa określa wojewoda, po zasięgnięciu opinii komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, komendanta wojewódzkiego Policji oraz dysponentów zespołów ratownictwa medycznego funkcjonujących na terenie obsługiwanym przez centrum. 2
Art. 7. 1. Zadania wojewódzkich centrów i centrów są wykonywane przy pomocy systemu teleinformatycznego. 2. W przypadku braku możliwości odbioru połączenia do numeru alarmowego przez właściwe terytorialnie wojewódzkie centrum lub centrum system teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1, kieruje to połączenie do innego wojewódzkiego centrum lub centrum. 3. System teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1, umożliwia odbiór zgłoszeń alarmowych od osób niepełnosprawnych, w szczególności osób niesłyszących, z niesprawnością słuchu, niesprawnością mowy i głuchoniewidomych, za pośrednictwem krótkich wiadomości tekstowych (SMS) z użyciem publicznej sieci telekomunikacyjnej, poczty elektronicznej, faksu lub innych środków komunikacji. Art. 8. Wojewódzkie centrum i centrum wchodzą w skład komórek organizacyjnych urzędów wojewódzkich właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego. Art. 9. 1. W skład wojewódzkich centrów i centrów wchodzą stanowiska obsługi zgłoszeń alarmowych kierowanych do numerów alarmowych 112, 999, 998 i 997. 2. W skład wojewódzkiego centrum może również wchodzić stanowisko lekarza koordynatora ratownictwa medycznego, chyba że wojewoda umiejscowi to stanowisko w wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego. 3. W skład wojewódzkiego centrum i centrum mogą wchodzić stanowiska obsługi zgłoszeń kierowanych do numerów alarmowych, o których mowa w art. 26a ust. 4. Art. 10. Wojewoda może, w drodze porozumienia, powierzyć organizowanie wojewódzkiego centrum lub centrum staroście lub prezydentowi miasta na prawach powiatu. Porozumienie to określa prawa i obowiązki stron oraz zasady współfinansowania organizowania wojewódzkiego centrum lub centrum. Art. 11. Wojewódzkie centrum i centrum mogą uzyskać, za pośrednictwem centralnego punktu systemu centrów powiadamiania ratunkowego albo własnego punktu centralnego, o których mowa w art. 78 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm. 1) ), informacje dotyczące lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego 112 albo innego numeru alarmowego oraz dane dotyczące abonenta o których mowa w art. 169 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne. Art. 12. 1. W urzędzie wojewódzkim są zatrudnieni operatorzy numerów alarmowych w celu obsługi zgłoszeń alarmowych obsługiwanych w wojewódzkim centrum i centrum. 2. Operatorem numerów alarmowych może być osoba, która: 1) posiada co najmniej średnie wykształcenie; 2) posługuje się co najmniej jednym językiem obcym w stopniu komunikatywnym; 3) ukończyła szkolenie operatorów numerów alarmowych, o którym mowa w art. 14 ust. 1, oraz zdała egzamin lub posiada odpowiednie kwalifikacje wymagane dla stanowisk dyspozytora Państwowej Straży Pożarnej, dyspozytora medycznego lub dyżurnego Policji. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217, Nr 220, poz. 1600, Nr 235, poz. 1700 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 23, poz. 137, Nr 50, poz. 331 i Nr 82, poz. 556, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 11, poz. 59, Nr 18, poz. 97 i Nr 85, poz. 716, z 2010 r. Nr 81, poz. 530, Nr 86, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 182, poz. 1228, Nr 219, poz. 1443, Nr 229, poz. 1499 i Nr 238, poz. 1578 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 586 i 587. 3
3. W przypadku niewykonywania pracy na stanowisku operatora numerów alarmowych przez okres 3 lat, ponowne podjęcie pracy na tym stanowisku jest poprzedzone szkoleniem operatorów numerów alarmowych oraz zdaniem egzaminu. Art. 13. 1. Wojewoda prowadzi szkolenie operatorów numerów alarmowych. 2. Wojewodowie mogą zawierać między sobą porozumienia w sprawie prowadzenia przez jednego z nich szkolenia operatorów numerów alarmowych. Porozumienie to określa prawa i obowiązki stron oraz zasady współfinansowania szkolenia. 3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) organizację i sposób przeprowadzania szkolenia operatorów numerów alarmowych, 2) ramowy program szkolenia operatorów numerów alarmowych, 3) rodzaje zajęć dydaktycznych wraz z ich wymiarem czasowym, 4) kwalifikacje wykładowców i instruktorów, 5) wymagania dla bazy dydaktycznej, 6) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia operatorów numerów alarmowych - uwzględniając obiektywne kryteria weryfikacji wiedzy i umiejętności zdobytych podczas szkolenia operatorów numerów alarmowych. Art. 14. 1. Wojewoda opracowuje program szkolenia operatorów numerów alarmowych na podstawie ramowego programu szkolenia operatorów numerów alarmowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2. 2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej zatwierdza program szkolenia po: 1) stwierdzeniu jego zgodności z ramowym programem, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2; 2) przeprowadzeniu weryfikacji kwalifikacji wykładowców i instruktorów oraz posiadanej bazy dydaktycznej. 3. Każda zmiana programu szkolenia w zakresie objętym ramowym programem szkolenia operatorów numerów alarmowych powoduje obowiązek ponownego uzyskania zatwierdzenia programu przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej. 4. Szkolenie operatorów numerów alarmowych jest zakończone egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności praktycznych objętych programem szkolenia przeprowadzonym przez komisję egzaminacyjną, zwaną dalej komisją, składającą się z: 1) przedstawiciela ministra właściwego do spraw administracji publicznej; 2) dwóch przedstawicieli wojewody. 5. Członków komisji powołuje i odwołuje wojewoda. Do składu komisji nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby, która składa egzamin. 6. Do egzaminu może przystąpić osoba, która odbyła wszystkie zajęcia teoretyczne i praktyczne objęte programem szkolenia. 7. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w formie testu składającego się z zestawu 30 zadań testowych przygotowanych przez komisję. 8. Zaliczenie egzaminu teoretycznego polega na udzieleniu prawidłowych odpowiedzi co najmniej na 90% zadań testowych. 9. Pozytywny wynik egzaminu teoretycznego stanowi warunek konieczny dopuszczenia do egzaminu praktycznego. 10. Egzamin praktyczny obejmuje wykonanie przez osobę zdającą: 4
1) trzech losowo wybranych zadań egzaminacyjnych sprawdzających umiejętność telefonicznego przekazywania informacji dotyczących sposobów udzielania pierwszej pomocy oraz 2) pięciu losowo wybranych zadań egzaminacyjnych sprawdzających postępowanie w ramach przyjmowania zgłoszeń na numery alarmowe. 11. Wykonanie zadań, o których mowa w ust. 10, jest oceniane odrębnie przez każdego członka komisji posługującego się skalą punktacji od 1 do 6, gdzie 1 oznacza ocenę najniższą, a 6 - najwyższą. 12. Ocena końcowa za egzamin praktyczny wynika ze średniej arytmetycznej punktów przyznanych przez członków komisji za każde zadanie. Egzamin praktyczny uznaje się za zdany z wynikiem pozytywnym w przypadku otrzymania łącznie co najmniej 115 punktów. 13. W przypadku gdy osoba przystępująca do egzaminu nie uzyska wyniku pozytywnego z całości lub z części praktycznej albo nie przystąpi do niego w całości lub do jego części praktycznej, z powodu choroby potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim lub wskutek działania siły wyższej, może przystąpić ponownie tylko raz do egzaminu lub jego części praktycznej w najbliższym wyznaczonym terminie, bez odbycia powtórnego szkolenia. Ponowny egzamin nie może być przeprowadzony wcześniej niż przed upływem dwóch tygodni od dnia pierwszego egzaminu. Art. 15. 1. Funkcjonowanie wojewódzkich centrów i centrów oraz utrzymanie systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, jest finansowane z budżetu państwa. 2. Utrzymanie systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, jest finansowane z budżetu państwa od 1 stycznia 2014 r. Art. 16. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółową organizację wojewódzkich centrów i centrów, 2) kryteria określenia liczby stanowisk operatorów numerów alarmowych, 3) wymagania dla systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 - uwzględniając potrzeby systemu w zakresie jego sprawnego działania. Art. 17. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 353) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 12 otrzymuje brzmienie: Art. 12. Minister właściwy do spraw wewnętrznych pełni nadzór nad funkcjonowaniem krajowego systemu ratowniczo gaśniczego oraz nad ochroną przeciwpożarową. ; 2) uchyla się art. 14a-14f. Art. 18. W ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, z późn.zm. 2) ) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. W zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniu uczestniczą: Państwowa Straż Pożarna i inne jednostki ochrony przeciwpożarowej, Policja, jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, dyspozytorzy medyczni, jednostki ochrony zdrowia, Straż Graniczna, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa oraz inne właściwe w tych sprawach państwowe urzędy, agencje, inspekcje, straże i służby.. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2006 r. Nr 50, poz. 360 i Nr 191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 oraz z 2009 r. Nr 11, poz. 59. 5
Art. 29 W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm. 3) ) wprowadza się następujące zmiany: W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm. 4) ) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 3 a) pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie: 8) informacje o lokalizacji wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego i centrów powiadamiania ratunkowego w rozumieniu ustawy o powiadamianiu ratunkowym (Dz.U. Nr, poz ) i terenach przez nie obsługiwanych, 9) opis struktury systemu powiadamiania o stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego w celu dokonania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zestawienia koniecznych łączy telekomunikacyjnych, zapewniających możliwość niezbędnych przekierowań połączeń z wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego lub centrum powiadamiania ratunkowego do właściwych jednostek organizacyjnych Policji, Państwowej Straży Pożarnej i stanowisk dyspozytorów medycznych. ; b) dodaje się pkt 10 w brzmieniu:,,10) informacje o lokalizacji i liczbie stanowisk dyspozytorów medycznych oraz liczbie dyspozytorów medycznych. ; 2) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Dysponent zespołów ratownictwa medycznego właściwy dla lokalizacji stanowisk dyspozytorów medycznych, zatwierdzonych w planie, zatrudnia dyspozytora medycznego albo zawiera z nim umowę cywilnoprawną. ; 3) w art. 27: a) ust. 1a otrzymuje brzmienie: 1a. Wykonywanie zadań dyspozytora medycznego, o których mowa w ust. 1, stanowi udzielanie świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. ; b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b 1d w brzmieniu:,,1b. Stanowiska dyspozytorów medycznych funkcjonują w ramach systemu powiadamiania ratunkowego, o którym mowa w ustawie art. 3 ustawy o powiadamianiu ratunkowym 1c. Liczbę stanowisk dyspozytorów medycznych oraz ich lokalizację wojewoda określa w planie, w taki sposób, aby zapewnić funkcjonowanie jednego stanowiska dyspozytora medycznego na każde pełne 200 tys. mieszkańców, jednak nie mniej niż 2 stanowiska w jednej lokalizacji. 1d. Wojewoda może, uwzględniając liczbę zgłoszeń alarmowych, ich rodzaj, czas obsługi i natężenie w ciągu doby, miesiąca i roku, dostosować liczbę stanowisk dyspozytorów 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653, z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007, 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 219, poz. 1443 oraz z 2011 r. Nr 30, poz. 151 i Nr 112, poz. 654. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653, z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007, 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 219, poz. 1443 oraz z 2011 r. Nr 30, poz. 151 i Nr 112, poz. 654. 6
medycznych do potrzeb zapewniających wystarczający poziom obsługi zgłoszeń alarmowych. ; 4) w art. 29 ust.1 otrzymuje brzmienie: 1. W wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego, o którym mowa w art. 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 o zarządzaniu kryzysowym albo w wojewódzkim centrum powiadamiania ratunkowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o powiadamianiu ratunkowym działają lekarze koordynatorzy ratownictwa medycznego w liczbie niezbędnej do zapewnienia całodobowej realizacji zadań, o których mowa w ust. 2. ;, 5) art. 30 otrzymuje brzmienie: Art. 30. 1. W przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej, w rozumieniu ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym oraz katastrof naturalnych i awarii technicznych w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, z późn. zm.), lub gdy w ocenie lekarza koordynatora ratownictwa medycznego skutki zdarzenia mogą spowodować stan nagłego zagrożenia zdrowotnego znacznej liczby osób, lekarz ten informuje niezwłocznie wojewodę o potrzebie postawienia w stan podwyższonej gotowości wszystkie lub niektóre podmioty lecznicze, działające na obszarze danego województwa. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda może nałożyć, w drodze decyzji administracyjnej, na podmioty lecznicze określone w ust. 1 obowiązek pozostawania w stanie podwyższonej gotowości w celu przyjęcia osób znajdujących się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. 3. Decyzji, o której mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 4. Wojewoda może upoważnić lekarza koordynatora ratownictwa medycznego do wydawania decyzji, o których mowa w ust. 2. 5. Jeżeli świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez podmioty lecznicze w ramach wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie są finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przepisy art. 19 ust. 2-6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, 1027, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio. ; 6) w art. 31 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:,,2)dysponentów jednostek działających na obszarze województwa w trybie i na zasadach określonych w przepisach o działalności leczniczej; ; 7) w art. 33 ust. 2 otrzymuje brzmienie:,,2. W razie konieczności szpital, w którym znajduje się szpitalny oddział ratunkowy, centrum urazowe lub jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego zapewnia niezwłoczny transport sanitarny pacjenta urazowego albo osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w odpowiednim zakresie. ; 8) w art. 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Oznaczenia systemu używają jednostki systemu oraz lekarz koordynator ratownictwa medycznego. ; 7
9) w art. 39c ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:,,2. Centrum urazowe, po zakończeniu udzielania świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1, kieruje pacjenta urazowego do innego oddziału szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe lub innego podmiotu leczniczego w celu kontynuowania leczenia lub rehabilitacji. 3. Zespół urazowy zaleca wskazania co do dalszego leczenia lub rehabilitacji pacjenta urazowego w oddziale szpitala lub podmiocie leczniczym, o których mowa w ust. 2, właściwych ze względu na jego stan zdrowia. ; 10) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie:,,1. Minister właściwy do spraw zdrowia, inni właściwi ministrowie, podmiot tworzący podmiot leczniczy, wojewodowie oraz jednostki samorządu terytorialnego mogą finansować lub dofinansować nakłady na inwestycje związane z działalnością: 1) zespołów ratownictwa medycznego - w liczbie właściwej dla zapewnienia parametrów czasu określonych w art. 24; 2) szpitalnych oddziałów ratunkowych oraz centrów urazowych; 3) stanowisk dyspozytorów medycznych. ; 11) w art. 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie:,,1. Kierownik podmiotu leczniczego, w którym znajduje się szpitalny oddział ratunkowy, dostosuje ten oddział do wymagań określonych w art. 34, do dnia 31 grudnia 2011 r., zgodnie z harmonogramem ustalonym w planie przez właściwego ze względu na siedzibę tego podmiotu wojewodę. ;. Art. 24. Operatorzy numerów alarmowych, o których mowa w art. 17 a ust. 5 ustawy zmienianej w art. 2, stają się operatorami numerów alarmowych w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 25. 1. Wojewódzkie centrum powiadamiania ratunkowego i centrum powiadamiania ratunkowego, zorganizowane na podstawie art. 14c ust. 1 ustawy zmienianej w art. 17, staje się, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wojewódzkim centrum powiadamiania ratunkowego w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Centrum powiadamiania ratunkowego w Warszawie, utworzone na podstawie porozumienia, o którym mowa w art. 14c ust. 3 ustawy zmienianej w art.17, staje się, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, centrum powiadamiania ratunkowego w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 26. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 14e ustawy zmienianej w art. 2 zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie art. 26 k ust. 3 oraz art. 26 n ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 27. Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa wyrażony kwotowo na okres wykonywania ustawy łącznie wynosi 1 032 815 534 zł, z tego: 1) w 2012 r. - 71 519 000 zł; 2) w 2013 r. - 52 806 975 zł; 3) w 2014 r. - 104 127 150 zł; 4) w 2015 r. - 106 730 328 zł; 5) w 2016 r. - 109 398 587 zł; 6) w 2017 r. - 112 133 553 zł; 7) w 2018 r. - 114 824 758 zł; 8
8) w 2019 r. - 117 580 552 zł; 9) w 2020 r. - 120 402 486 zł; 10) w 2021 r. - 123 292 145 zł. 1. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków, o których mowa w ust. 1, oraz odpowiedzialnym za wdrożenie mechanizmów korygujących, o których mowa w ust. 4, jest minister właściwy do spraw administracji publicznej. Wdrożenia mechanizmów korygujących dokonuje minister właściwy do spraw administracji publicznej. 2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, dokonując przynajmniej cztery razy do roku, według stanu na koniec każdego kwartału, oceny wykorzystania limitu wydatków na dany rok. 4. Ustala się następujące mechanizmy korygujące w zakresie systemu powiadamiania ratunkowego: 1) ograniczenie wydatków na szkolenia operatorów numerów alarmowych; 2) ograniczenie lub wstrzymanie wydatków na upowszechnianie wiedzy o numerach alarmowych; 3) ograniczenie wydatków na wynagrodzenia dla operatorów numerów alarmowych; 4) likwidacja stanowisk zastępcy kierującego wojewódzkim centrum powiadamiania ratunkowego lub centrum powiadamiania ratunkowego; 5) ograniczenie wydatków związanych z utrzymaniem i obsługą techniczną obiektów wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego lub centrów powiadamiania ratunkowego; 6) ograniczenie wydatków związanych z utrzymaniem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w szczególności : a) ograniczenie wydatków na rozwój nowych usług tego systemu, b) ograniczenie kosztów związanych ze świadczeniem usług serwisowych tego systemu. 5. Wdrożenie mechanizmu korygującego, o którym mowa w ust. 4 pkt 6, może nastąpić od dnia 1 stycznia 2014 r. 6. Minister właściwy do spraw administracji publicznej wprowadza, w drodze rozporządzenia, co najmniej jeden z mechanizmów korygujących, o których mowa w ust. 4, w przypadku gdy: 1) może nastąpić przekroczenie limitu wydatków budżetowych przewidzianych na okres jednego roku, 2) w okresie od początku roku kalendarzowego do końca okresu objętego ostatnim monitoringiem wydatków, część limitu rocznego przypadającego proporcjonalnie na ten okres została przekroczona co najmniej o 10 % - mając na względzie zapewnienie ciągłości funkcjonowania systemu powiadamiania ratunkowego. Art. 28. Ustawa wchodzi po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 9