ZŁOśONE POCHODZENIE DIPLOIDALNYCH KLONÓW ZIEMNIAKA ŹRÓDŁEM ZMIENNOŚCI GENETYCZNEJ DLA HODOWLI

ZESZYTY PROBLEMOWE POSTĘPÓW NAUK ROLNICZYCH 007 z. 57: 775-78 ZŁOśONE POCHODZENIE DIPLOIDALNYCH KLONÓW ZIEMNIAKA ŹRÓDŁEM ZMIENNOŚCI GENETYCZNEJ DLA HODOWLI Iwona Wasilewicz-Flis, Henryka Jakuczun, Ewa Zimnoch-Guzowska Zakład Genetyki i Materiałów Wyjściowych Ziemniaka, Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział w Młochowie Wstęp Ziemniak diploidalny (n = x = 4) stanowi najliczniejszą grupę tuberyzujących gatunków Solanum wśród 5 sklasyfikowanych gatunków dzikich i sześciu prymitywnie uprawianych [HAWKES 990]. Jest on rezerwuarem szerokiej zmienności genetycznej wielu cech poszukiwanych w hodowli odmian ziemniaka. Uprawny ziemniak (Solanum tuberosum L. subsp. tuberosum) jest tetraploidem (n = 4x = 48) o wysokim stopniu heterozygotyczności. Większość cech waŝnych w hodowli ziemniaka determinowanych jest poligenicznie. Im więc szersza zmienność genetyczna, tym większa szansa na wyselekcjonowanie form skupiających moŝliwie duŝo cech wymaganych od nowoczesnej odmiany. Ziemniak diploidalny daje moŝliwość wzbogacenia puli genetycznej dostępnej dla hodowli o nowe allele genów waŝnych cech jakościowych i odpornościowych. Dzięki gametom o niezredukowanej liczbie chromosomów (gamety n) zmienność genetyczna ziemniaka diploidalnego moŝe być przekazywana na poziom tetraploidalny w bezpośrednich krzyŝowaniach 4x-x. Prace nad introdukcją cech z ziemniaka diploidalnego na poziom tetraploidalny prowadzono w wielu ośrodkach, stosując róŝne schematy opisane przez ZIMNOCH-GUZOWSKĄ [003]. Mimo duŝej liczebności i bioróŝnorodności gatunków ziemniaka, które tworzą serię poliploidalną od diploidów (n = x = 4) do heksaploidów (n = 6x = 7), tylko sześć z nich zostało intensywnie wykorzystanych w pracach hodowlanych i występuje w pochodzeniu wielu odmian ziemniaka [ROSS 986]. Wniosły one przede wszystkim geny odporności na róŝne patogeny i szkodniki ziemniaka. Źródłem odporności na Phytophthora infestans były S. demissum (heksaploid) i S. stoloniferum (tetraploid). Oba wymienione gatunki oraz S. chacoense (diploid) i S. acaule (tetraploid i heksaploid) były źródłem odporności na wirusy ziemniaka, a odporność na nicienie pochodzi z dwóch diploidalnych gatunków, S. vernei i S. spegazzini. W mniejszym stopniu zostały wykorzystane dwa prymitywnie uprawiane gatunki, S. tuberosum subsp. andigena (tetraploid) oraz S. phureja (diploid). W IHAR, w Młochowie, prace z ziemniakiem diploidalnym w celach hodowlanych i poznawczych rozpoczęte w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, kontynuowane są do dziś [SAWICKA i in. 977; ŚWIEśYŃSKI, ZIMNOCH-GUZOWSKA 996; ZIMNOCH-GUZOWSKA 003]. Prace te zapoczątkowały utworzenie kolekcji ziemniaka diploidalnego, która skupia najcenniejsze genotypy o unikatowych

776 I. Wasilewicz-Flis, H. Jakuczun, E. Zimnoch-Guzowska kompletach cech i złoŝonym mieszańcowym pochodzeniu [JAKUCZUN i in. 996]. Kolekcja ziemniaka jest zbiorem niepowtarzalnych rekombinacji genów słuŝącym celom hodowlanym i badawczym. W pracy autorzy przedstawiają bogactwo zmienności genetycznej zabezpieczonej w kolekcji ziemniaka diploidalnego w IHAR w Młochowie, jej stan aktualny i wykorzystanie. Diploidalne gatunki Solanum źródłem cech odpornościowych i jakościowych W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, na początkowym etapie powstawania kolekcji ziemniaka diploidalnego, zabezpieczano w niej źródłowe gatunki Solanum oraz pierwsze mieszańce otrzymane w obrębie tych gatunków lub między gatunkami. Wybór gatunków z róŝnych kolekcji światowych (np. MPI, Niemcy; Glks, Niemcy; CIP, Peru; CPC, Szkocja; WAC, Holandia; CCC, Kolumbia; INTA, Argentyna) i krajowych (Pracownia Kolekcji, Wyszobórz) wynikał z aktualnych w tamtym czasie trendów hodowlanych. Introdukcja plazmy zarodkowej z gatunków diploidalnych miała za zadanie poszerzyć zmienność genetyczną materiałów hodowlanych ukierunkowanych na wysoką zawartość skrobi oraz odporność na wirusy ziemniaka. Źródłem tych cech były S. chacoense, S. commersonii, S. gourlayi, S. megistacrolobum, S. tarijense, S. vernei i S. yungasense [DZIEWOŃSKA i in. 984; SAWICKA 984]. W późniejszych etapach sprowadzono obiekty kolekcyjne gatunków S. demissum, S. microdontum, S. phureja, S. stoloniferum i S. verrucosum, stanowiących źródło odporności na P. infestans [ZARZYCKA i in. 984]. W pracach tych uŝywano równieŝ dihaploidy odmian i rodów tetraploidalnych, które sprowadzano z innych kolekcji lub otrzymywano we własnym zakresie. W Młochowie wyprowadzono dihaploidy z odmian Certa, Azalia, Leda, Pierwiosnek, Pola, Erdkraft, Gitte, Ryś, Tarpan oraz z własnych rodów 4x [DZIEWOŃSKA i in. 984; SAWICKA 984]. Dihaploidy tetraploidalnych form były źródłem cech uŝytkowych oraz miały za zadanie wyparcie niepoŝądanych cech wnoszonych przez dzikie gatunki. Szukano równieŝ wśród nich form z genem Rx (gen krańcowej odporności na PVX), Ry (gen krańcowej odporności na PVY), Ns (gen odporności determinujący nadwraŝliwość na PVS) oraz z genami odporności na PLRV [DZIEWOŃSKA i in. 984]. Wyselekcjonowane klony z dzikich gatunków lub prostych mieszańców międzygatunkowych oraz z dihaploidów brały udział w hodowli rekombinacyjnej, mającej na celu połączenie moŝliwie wielu cech odpornościowych i jakościowych. Pierwsze wyselekcjonowane klony posiadały w swoim pochodzeniu od jednego do czterech gatunków, głównie S. chacoense, S. gourlayi, S. tuberosum oraz S. yungasense. Na przestrzeni ponad 30 lat, w wielu cyklach krzyŝowań otrzymano mieszańce międzygatunkowe o coraz bardziej skomplikowanym pochodzeniu oraz o coraz bogatszych zestawach róŝnych cech jakościowych i odpornościowych. Kolekcja została takŝe wzbogacona o kolejne gatunki ziemniaka oraz o nowe dihaploidy. W kolekcji umieszczano klony otrzymane w ramach syntezy diploidalnych form rodzicielskich, wykorzystane jako formy rodzicielskie potomstw stanowiących materiał do selekcji wybranych cech lub kompletów cech, a takŝe klony siostrzane, stanowiące zabezpieczenie kombinacji genetycznych. Klony źródłowe sprowadzane z zagranicznych kolekcji były obligatoryjnie włączane do kolekcji.

ZŁOśONE POCHODZENIE DIPLOIDALNYCH KLONÓW ZIEMNIAKA... 777 ZłoŜone pochodzenie diploidalnych klonów ziemniaka Complex origin of diploid potato clones Gatunki Solanum występujące w pochodzeniu klonów Solanum species existing in pedigree of clones Tabela ; Table Liczba klonów Number of clones Przydatnych do bezpośredniej konsumpcji lub na chipsy; Suitable for consumption and for chipping chc, tbr, yun phu, stn, tbr chc, grl, tbr, yun chc, phu, tbr, yun chc, grl, phu, stn, tbr, yun chc, mcd, phu, tbr, ver, yun acl, chc, dms, grl, phu, tbr, yun chc, grl, mcd, phu, tbr, ver, yun acl, chc, dms, grl, phu, sto, tbr, yun acl, chc, dms, gon, grl, phu, sto, tbr, yun acl, chc, dms, grl, phu, stn, sto, tbr, yun acl, chc, dms, grl, mcd, phu, stn, tbr, yun, ver acl, chc, dms, grl, mcd, phu, sto, tbr, ver, yun O wysokiej zawartości skrobi; Of high starch kontent chc, tbr chc, tbr, yun phu, stn, tbr acl, chc, dms, grl, phu, sto, tbr, yun acl, chc, dms, grl, mcd, phu, sto, tbr, ver, yun Odpornych na wirusy ziemniaka; Resistant to potato viruses tbr grl, tbr chc, grl, tbr acl, chc, dms, grl, phu, tbr acl, chc, dms, grl, phu, sto, tbr acl, chc, dms, grl, phu, tbr, yun acl, chc, dms, grl, phu, sto, tbr, yun acl, chc, dms, grl, mcd, phu, sto, tbr, ver, yun Odpornych na zarazę ziemniaka; Resistant to late blight chc, mcd, tbr, ver chc, mcd, tbr, yun chc, tbr, ver, yun chc, mcd, phu, tbr, ver chc, phu, tbr, ver, yun acl, chc, dms, phu, stn, tbr chc, grl, mcd, phu, stn, tbr chc, grl, mcd, tbr, ver, yun chc, mcd, phu, tbr, ver, yun acl, chc, dms, grl, mcd, phu, sto, tbr, ver Efektywnie tworzących gamety n; Efficiently forming n gametes chc, tbr, yun acl, chc, grl, tbr chc, phu, tbr, yun UŜyte skróty; Used abbreviations: acl, chc, dms, gon, grl, mcd, phu, stn, sto, tbr, ver, yun = Solanum acaule, S. chacoense, S. demissum, S. goniocalyx, S. gourlayi, S. microdontum, S. phureja, S. stenotomum, S. stoloniferum, S. tuberosum, S. verrucosum S. yungasense 3 3 5 7 6 6 5 3

778 I. Wasilewicz-Flis, H. Jakuczun, E. Zimnoch-Guzowska W sumie, klony wywodzące się z Młochowa mają w swoim pochodzeniu obok S. tuberosum (dihaploidy odmian i rodów) następujących gatunków ziemniaka: S. acaule, S. chacoense, S. demissum, S. goniocalyx, S. gourlayi, S. microdontum, S. phureja, S. stenotomum, S. stoloniferum, S. verrucosum oraz S. yungasense (tab. ). Wyselekcjonowane w Młochowie diploidalne klony utrzymywane w kolekcji polowej są złoŝonymi mieszańcami Solanum, posiadającymi w swoim pochodzeniu od jednego do dziesięciu gatunków ziemniaka. Źródłem cechy wiodącej dla klonów przydatnych do bezpośredniej konsumpcji oraz do przetwórstwa na chipsy są S. phureja, S. goniocalyx i S. tuberosum. Donorem wysokiej zawartości skrobi są S. chacoense, S. yungasense, S. verrucosum i S. tuberosum. Odporność na P. infestans wnoszą S. microdontum, S. phureja, S. verrucosum i S. stenotomum. Odporność na PLRV pochodzi od S. tuberosum i S. chacoense, na PVM z S. gourlayi, na PVY z S. stoloniferum, S. tuberosum i S. chacoense, na PVX z S. acaule. Klony charakteryzujące się wysoką tendencją do tworzenia efektywnych męskich gamet n cechę tę otrzymały głównie z S. phureja i S. chacoense. Stan aktualny kolekcji W 005 roku kolekcja klonów diploidalnych obejmowała 06 form utrzymywanych w polu, 37 w szklarni oraz 5 w kulturach in vitro. Największą grupę polową (8 form) stanowią klony otrzymane w Młochowie w ramach syntezy diploidalnych form rodzicielskich. Biorąc pod uwagę cechę wyróŝniającą, wyodrębniono pięć grup klonów: przydatne do bezpośredniej konsumpcji lub do przetwórstwa na chipsy (4 klony), z wysoką zawartością skrobi (siedem klonów), odporne na wirusy ziemniaka (PLRV, PVM, PVY, PVX, PVS), (3 klonów), odporne na P. infestans (3 klonów) oraz klony z wysoką tendencją do produkcji męskich gamet n (6 klonów). Większość klonów posiada odporność na, 3 lub 4 wirusy ziemniaka, część z nich jest odporna na zarazę ziemniaka, zgniliznę bulw ziemniaka, nicienie lub raka ziemniaka. WaŜną właściwością większości klonów jest dobra krzyŝowalność oraz tworzenie męskich gamet n. W polu utrzymywana jest równieŝ grupa 5 klonów wywodzących się z róŝnych ośrodków zagranicznych. W tej grupie znajduje się sześć klonów S. phureja pochodzących z kolekcji VIR w Rosji, z których cztery zostały określone jako odporne na PVY. Są one nowym źródłem odporności na ten wirus w naszym materiale. Klony te wyróŝniają się równieŝ dobrą przydatnością do bezpośredniej konsumpcji, poprawną morfologią bulw, są męskopłodne oraz tworzą męskie gamety n. Klon KW84-7-57 pochodzący z Holandii wzbogacił naszą kolekcję o gatunek S. goniocalyx, będący źródłem dobrego poziomu cech uŝytkowych. Z kolekcji holenderskiej otrzymaliśmy równieŝ mieszańca S. tuberosum i S. phureja, klon HT/HZ 84 PH 5, o dobrych walorach smakowych i wysokiej tendencji do produkcji męskich gamet n oraz dihaploid S. tuberosum, SVP DH8--04, który jest donorem odporności na PVY. Dwa klony It 68 G 30 i It 63 GA otrzymane z Włoch są dla nas innym źródłem podwyŝszonej zawartości skrobi. W swoim pochodzeniu mają one dwa dzikie gatunki ziemniaka, S. demissum oraz S. microdontum. Niemiecki dihaploid S. tuberosum, Baz-GL-94.77.6 przydatny do bezpośredniej konsumpcji jest w naszej kolekcji donorem odporności na P. infestans o innym podłoŝu genetycznym. Amerykańskie klony USW 593.3 i USW 595.7, pochodzące z krzyŝowania S. phureja z dihaploidem odmiany Katahdin, charakteryzują się wysoką tendencją do tworzenia męskich gamet n.

ZŁOśONE POCHODZENIE DIPLOIDALNYCH KLONÓW ZIEMNIAKA... 779 W kolekcji szklarniowej znajduje się grupa 5 klonów będących źródłem odporności na PVM, której podstawą jest reakcja nadwraŝliwości. NadwraŜliwość determinowana jest obecnością genu Rm pochodzącego z dzikiego gatunku S. megistacrolobum. Oprócz S. megistacrolobum w pochodzeniu tych klonów są inne gatunki - S. sparsipilum, S. vernei, S. phureja oraz dihaploid S. tuberosum. Z tej grupy 3 klonów jest męskopłodnych, a siedem tworzy męskie gamety n. Nowymi donorami odporności na PLRV są trzy klony wyselekcjonowane w obrębie S. yungasense, otrzymane z kolekcji VIR w Rosji. Wykorzystanie W kolekcji polowej utrzymywane są trzy klony (DG 88-89, DW 88-4556, DG 93-33) z oferty diploidalnych materiałów wyjściowych przekazanych polskim hodowcom. Formy te są donorami dobrej jakości kulinarnej oraz przetwórczej typu cold chipping [JAKUCZUN, WASILEWICZ-FLIS 006] i z duŝym powodzeniem zostały wykorzystane w młochowskiej hodowli materiałów wyjściowych ziemniaka [DOMAŃSKI i in. 000, 004]. Blisko połowa diploidalnych klonów ziemniaka, obecnie utrzymywanych w kolekcji polowej, brała udział w programach krzyŝowań wykonywanych głównie w ramach syntezy diploidalnych form rodzicielskich [ZIMNOCH-GUZOWSKA 003]. Część z kolekcyjnych klonów posłuŝyła jako formy rodzicielskie nieselekcjonowanych potomstw wykorzystanych do badań dziedziczenia róŝnych waŝnych cech odpornościowych [WAGENVOORT, ZIMNOCH-GUZOWSKA 99; FLIS, WASILEWICZ-FLIS 998; LEBECKA, ZIMNOCH-GUZOWSKA 004; MARCZEWSKI i in. 004; ŚLIWKA i in. 006] i jakościowych ziemniaka [JAKUCZUN, ZIMNOCH-GUZOWSKA 004, 006]. Na przestrzeni lat klony kolekcyjne były przekazywane do krajowych i zagranicznych ośrodków badawczych i hodowlanych w ramach wymiany materiału roślinnego. Zaletą młochowskich diploidalnych mieszańców ziemniaka dla zagranicznych partnerów była zarówno ich szeroka zmienność genetyczna, jak i złoŝone komplety cech odpornościowych i jakościowych. Najaktywniejszą wymianę materiałów roślinnych prowadzono z ośrodkami w USA, Peru, Danii i Niemczech. Podsumowanie. Kolekcja diploidalnego ziemniaka w IHAR w Młochowie skupia formy powstałe w wyniku wieloletnich prac selekcyjnych prowadzonych w ramach syntezy diploidalnych form rodzicielskich. W sumie, w otrzymaniu klonów kolekcyjnych wzięło udział 3 gatunków Solanum. Klony te są prostymi lub złoŝonymi mieszańcami, posiadającymi w swoim pochodzeniu od jednego do 0 gatunków ziemniaka.. Kolekcja zabezpiecza genotypy o niepowtarzalnym, złoŝonym pochodzeniu oraz unikatowych kompletach cech jakościowych, jak przydatność do bezpośredniej konsumpcji, przydatność do przetwórstwa na chipsy i wysoka zawartość skrobi oraz cech odpornościowych, jak odporność na wirusy ziemniaka i na zarazę ziemniaka. Większość klonów tworzy męskie gamety n.

780 I. Wasilewicz-Flis, H. Jakuczun, E. Zimnoch-Guzowska 3. Kolekcja stanowi dobrą bazę materiałów do prac hodowlanych i badawczych, poniewaŝ reprezentujące ją klony, które oprócz cennych cech wiodących, posiadają cechy agronomiczne na poprawnym poziomie. Klony te są więc bardziej uŝyteczne dla hodowli w porównaniu do źródłowych materiałów dzikich. Literatura DOMAŃSKI L., DOMAŃSKA M., JAKUCZUN H. 000. Ocena potomstw i klonów ziemniaka uzyskanych z krzyŝowań interploidalnych (4x-x). Biul. IHAR 6: 497-503. DOMAŃSKI L., ZIMNOCH-GUZOWSKA E., DOMAŃSKA M., JAKUCZUN H., ZGÓRSKA K., MA- ZURCZYK-FRYDECKA A. 004. The development of cold chipping parental lines for breeding cultivars suitable for processing. Plant Breed. Seed Sci. 49: 9-00. DZIEWOŃSKA M.A., SAWICKA E.J., BUTKIEWICZ H., OSTROWSKA K. 984. Synteza ziemniaków 4-chromosomowych odpornych na wirusy. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 73: 67-8. FLIS B., WASILEWICZ-FLIS I. 998. Progeny tests to identify diploid potato clones homozygous at loci controling resistance to PLRV. Potato Research 4: 9-8. HAWKES J.G. 990. The potato evolution, biodiversity and genetic resources. Belhaven Press, London: 59 ss. JAKUCZUN H., OSIECKA M., STRZELCZYK-śYTA D., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 996. Katalog zasobów genowych ziemniaka w kolekcji diploidów Instytutu Ziemniaka. Instytut Ziemniaka, Bonin: 53 ss. JAKUCZUN H., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 004. Inheritance of glucose content in tubers of diploid potato families. Amer. J. of Potato Res. 8: 359-370. JAKUCZUN H., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 006. Inheritance of tuber greening under light exposure in diploid potatoes. Amer. J. of Potato Res. 83: -. JAKUCZUN H., WASILEWICZ-FLIS I. 006. Przenoszenie zmienności genetycznej wybranych cech z ziemniaka diploidalnego na poziom tetraploidalny w IHAR w latach 996-005. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 5: 3-40. LEBECKA R., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 004. The inheritance of resistance to soft rot (Erwinia carotovora subsp. atroseptica) in diploid potato families. Amer. J. of Potato Res. 8: 395-40. MARCZEWSKI W., FLIS B., SYLLER J., STRZELCZYK-śYTA D., HENNIG J., GEBHARDT C. 004. Two allelic or tightly linked genetic factors at the PLRV.4 locus on potato chromosome XI control resistance to potato leafroll virus accumulation. Theor. Appl. Genet. 09: 604-609. ROSS H. 986. Potato breeding - problems and perspectives. Advances in plant breeding. Suppl. 3. J. Plant Breed.: 3 ss. SAWICKA E.J. 984. Synteza ziemniaków 4-chromosomowych o wysokiej zawartości skrobi. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 73: 39-5. SAWICKA E.J., LIPSKI A., MILEJ-PIETKIEWICZ M. 977. Postępy w syntezie ziemniaków 4-chromosomowych. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 9: 85-90. ŚLIWKA J., JAKUCZUN H., LEBECKA R., MARCZEWSKI W., GEBHARDT C., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 006. The novel, major locus Rpi-phu for late blight resistance maps to potato chromosome IX and is not correlated with long vegetation period. Theor. Appl. Genet. 3: 685-695.

ZŁOśONE POCHODZENIE DIPLOIDALNYCH KLONÓW ZIEMNIAKA... 78 ŚWIEśYŃSKI K.M., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 996. Development of parental lines for Polish potato breeding. J. Appl. Gen. 37A: 5-3. WAGENVOORT M., ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 99. Gene-centromere mapping in potato by half-tetrad analysis: map distance of H, Rx and Ry and their possible use for ascertaining the mode of n-pollen formation. Genome 35: -7. ZARZYCKA H., SAWICKA E.J., OSIECKA M., SUJKOWSKI L. 984. Synteza ziemniaków 4- chromosomowych odpornych na zarazę ziemniaka. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 73: 53-65. ZIMNOCH-GUZOWSKA E. 003. Wykorzystanie form diploidalnych ziemniaka w pracach hodowlanych i genetycznych. Post. Nauk Rol. : 47-66. Słowa kluczowe: gatunki Solanum, mieszańce międzygatunkowe, zasoby genowe, ziemniak diploidalny, zmienność genetyczna Streszczenie Zadaniem kolekcji ziemniaka diploidalnego w IHAR w Młochowie jest zabezpieczenie waŝnej i niepowtarzalnej bioróŝnorodności genetycznej w obrębie gatunków Solanum. Kolekcja ta powstała ponad 30 lat temu. Początkowo gromadzono w niej róŝne gatunki Solanum jako źródło cech odpornościowych i jakościowych. Na przestrzeni lat w kolekcji zabezpieczono wiele cennych diploidalnych klonów, wywodzących się z syntezy diploidalnych form rodzicielskich prowadzonej w Młochowie oraz z innych ośrodków krajowych i zagranicznych. W 005 roku kolekcja klonów diploidalnych obejmowała 06 form utrzymywanych w polu, 37 w szklarni oraz 5 w kulturach in vitro. Największą grupę polową stanowią klony wyselekcjonowane w Młochowie, które są złoŝonymi mieszańcami Solanum, posiadającymi w swoim pochodzeniu następujące gatunki: S. acaule, S. chacoense, S. demissum, S. goniocalyx, S. gourlayi, S. microdontum, S. phureja, S. stenotomum, S. stoloniferum, S. verrucosum oraz S. yungasense. Klony kolekcyjne zostały intensywnie wykorzystane w pracach hodowlanych i poznawczych. COMPLEX ORIGIN OF DIPLOID POTATO CLONES AS A SOURCE OF GENETIC VARIATION FOR BREEDING Iwona Wasilewicz-Flis, Henryka Jakuczun, Ewa Zimnoch-Guzowska Department of Potato Genetics and Initial Material, Plant Breeding and Acclimatization Institute, Research Division Młochów Key words: Solanum species, interspecific hybrids, gene resources, diploid potato, genetic variation Summary The task for diploid potato collection in IHAR Młochów is the preservation of important and unique genetic biodiversity of Solanum species. The collection was formed over 30 years ago. At the beginning, the collection included various Solanum species as the sources of resistance and quality traits. Within many

78 I. Wasilewicz-Flis, H. Jakuczun, E. Zimnoch-Guzowska years, in the collection a lot of diploid clones originated from diploid parental lines conducted at Młochów and from other local and foreign centres were preserved. In 005 the collection of diploid clones included 06 forms propagated in the field, 37 in greenhouse and 5 in in vitro culture. The largest group of field propagated clones consisted of those selected at Młochów. They are complex interspecific hybrids of Solanum, possessing in their pedigree following species: S. demissum, S. goniocalyx, S. gourlayi, S. microdontum, S. phureja, S. stenotomum, S. stoloniferum, S. verrucosum and S. yungasense. The collection clones were intensively utilized in breeding and research works. Mgr Iwona Wasilewicz-Flis Zakład Genetyki i Materiałów Wyjściowych Ziemniaka Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Oddział w Młochowie ul. Platanowa 9 05-83 MŁOCHÓW e-mail: h.jakuczun@ihar.edu.pl