2.Opis techniczny instalacji przeciwpożarowej Niniejsze opracowanie obejmuje projekt instalacji systemu sygnalizacji pożarowej Podstawa opracowania a) Wytyczne projektowe b) Projekt budowlany w budynku c) Obowiązujące normy, przepisy, zarządzenia i katalogi - PN-91/E-05009/482 Ochrona przeciwpożarowa, - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz.U. Nr 121; poz. 1137) Założenia projektowe instalacji systemu sygnalizacji pożarowej Projektowane rozwiązanie. a) Czujki, sygnalizatory oraz ręczne ostrzegacze pożarowe b) Centrala sygnalizacji pożarowej Charakterystyka systemu. W skład systemu wchodzą: kable YnTKSY 1x2x0,8 mm 2, czujki optyczne dymu DOR-40, ręczne ostrzegacze pożarowe ROP-30 (nieadresowalny) oraz wskaźniki zadziałania WZ-31 Zastosowany system sygnalizacji pożarowej IGNIS 1000 jest przeznaczony do wykrywania i sygnalizowania zagrożenia pożarowego po odebraniu informacji od współpracujących z nią czujek i ręcznych ostrzegaczy pożarowych. Szczegółowe założenia techniczne. Do zabezpieczania budynku zastosowano - Instalacje wykonaną przewodem YnTKSY 1x2x0,8 mm 2 pod tynkiem. - Zbudowany system sygnalizacji pożarowej IGNIS 1000 oparty na mikroprocesorowej centrali sygnalizacji pożarowej IGNIS 1080 w szybki i niezawodny sposób wykrywanie oraz sygnalizowanie zagrożenia pożarowego. - Zastosowana optyczna czujka dymu typu DOR-40 jest przeznaczona do wykrywania widzialnego dymu, powstającego w bezpłomieniowym początkowym stadium pożaru, - Centrala spełnia wymagania normy PN-EN 54-2.
2 Projektowane rozwiązanie instalacja sygnalizacji pożarowej. Dla zapewnienia bezpieczeństwa przed powstaniem pożaru, projektuje się instalację przeciwpożarową składającą się z mikroprocesorowej centrali sygnalizacji pożarowej która jest przeznaczona do wykrywania i sygnalizowania zagrożenia pożarowego po odebraniu informacji od współpracujących z nią czujek i ręcznych ostrzegaczy pożarowych. IGNIS 1080 jest centralą konwencjonalną (nieadresowalną), w której ostrzegacze pożarowe są umieszczone na liniach dozorowych, zakończonych rezystorami końcowymi. Centrala sygnalizuje alarm pożarowy i uszkodzenie całej linii, a nie poszczególnych punktów detekcji. Układ mikroprocesorowy w centrali zbiera wszystkie niezbędne informacje z linii dozorowych, linii kontrolnych, linii sygnalizatorów oraz od elementów manipulacyjnych centrali i steruje sygnalizacją świetlną i akustyczną oraz przekaźnikami obwodów wyjściowych. Układ ten zawiera również rejestrator zdarzeń, współpracujący z zegarem dobowym i gniazdem wyjściowym RS 232. Centralę należy mocować na ścianie przy użyciu trzech kołków rozporowych o średnicy co najmniej 8 mm. Rozmieszczenie otworów mocujących centralę pokazano na rys. poniżej. Mocowanie jest możliwe tylko przy wyjętych akumulatorach. Linie dozorowe, kontrolne i sterująca powinny być prowadzone zgodnie z zasadami przyjętymi w telekomunikacji. Linie muszą być ciągłe, zakończone rezystorami końcowymi. Linie nie mogą być instalowane wzdłuż kabli energetycznych dużej mocy. Do centrali przewody instalacyjne mogą wchodzić z instalacji wtynkowej lub natynkowej. Wprowadza się je w górnej części centrali, poprzez okrągłe przepusty, oddzielnie sieć, oddzielnie przewody niskonapięciowe. Przewody sieci energetycznej 230V/ 50Hz należy podłączyć (po odkręceniu płytki osłaniającej) do odpowiednio oznakowanych zacisków zasilania sieciowego. Centralka może być użytkowana tylko w przypadku zastosowania dodatkowej ochrony przeciwporażeniowej. Ze względu na większą odporność całej instalacji na zakłócenia zaleca się stosowanie uziemienia. Centrala IGNIS 1080
3 Widok centrali IGNIS 1080 Centrala ma obudowę przystosowaną do mocowania na ścianie. Przód centrali stanowią drzwi, na których znajdują się elementy manipulacyjne i sygnalizacyjne, wyświetlacz oraz zamek z kluczykiem umożliwiającym wybranie drugiego poziomu dostępu do funkcji centrali. Otwarcie drzwi jest możliwe po odkręceniu dwóch wkrętów mocujących. Z tyłu obudowy znajdują się przepusty kablowe do wprowadzania przewodów. Na lewym boku
4 znajduje się gniazdo RS 232 do zewnętrznego rejestratora zdarzeń, zakryte zaślepką. Centralkę należy zamontować w budynku łącznika z którego należy wyprowadzić trzy linie dozorowe wykonane przewodem YnTKSY 1x2x0,8 mm 2 pod tynkiem. Do czterech linii dozorowych (na każdej kondygnacji) należy zamontować czujki optyczne dymu typu DOR-40 zabudowane w pozostałej części budynku, (oznaczone na rys. symbolem OCD)której zasada działania opiera się na pomiarze promieniowania podczerwonego, rozproszonego przez cząsteczki aerozolu w komorze pomiarowej, niedostępnej dla światła zewnętrznego. Czujka ma wbudowany cyfrowy układ samoregulacji, utrzymujący stałą czułość przy postępującym zabrudzeniu komory pomiarowej. Po przekroczeniu założonego progu samoregulacji może wysłać do centrali sygnał alarmowy, stwarza to konieczność okresowego oczyszczania układa optycznego czujki. Czujki DOR-40 instaluje się (wysokość, rozmieszczenie) zgodnie z wytycznymi, wskazanymi przez Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej. Czujki instaluje się w pomieszczeniach, w których wyposażenie i nagromadzone materiały z chwilą powstawania pożaru będą wydzielać widzialny dym. W/w czujki należy mocować poprzez gniazda G-40 które zawiera łączówkę kablową z bezśrubowymi zaciskami pozwalającą szybkie podłączanie przewodów instalacji. Konstrukcja gniazda umożliwia elastyczne mocowania go do podłoża i estetyczne doprowadzenie okablowania. Gniazdo wyposażone jest w zatrzask umożliwiający ewentualną wymianę czujki bez zastosowania obcych narzędzi jest umożliwia szybkie mocowania czujek na suficie i dołączanie do nich przewodów linii dozorowej. Sposób łączenia czujek na liniach dodrowych
5 Sposób podłączenie linii dozorowej Dodatkowo należy podłączyć sygnalizację optyczną grupy czujek poprzez dołączenie wskaźnika zadziałania WZ-31oraz ręcznych ostrzegaczy pożarowych typu ROP-30 Wskaźnik zadziałania WZ-31 jest przeznaczony do optycznego powtórzenia sygnalizacji stanu alarmowania grupy czujek w systemach sygnalizacji pożarowej. Wskaźnik zadziałania sygnalizuje świeceniem czerwonej diody stan alarmowania pojedyńczej czujki lub przynajmniej jednej z grupy współpracujących czujek. Dioda świecąca podświetlająca wskaźnik zadziałania jest zasilana przez prąd płynący przez czujkę, będącą w stanie alarmowania. Wskaźnik zadziałania powinien być instalowany na ścianach lub sufitach, w widocznym miejscu. Ręczny ostrzegacz pożarowy ROP-30 jest przeznaczony do przekazywania informacji o pożarze do centrali sygnalizacji pożarowej przez osobę, która zauważyła pożar i ręcznie uruchomiła ostrzegacz (zbiła szybkę). Ostrzegacz przeznaczony jest do montażu wewnątrz obiektów. Ręczny ostrzegacz pożarowy ROP-30 działa po zbiciu szybki i wciśnięciu przycisku. W ostrzegaczu znajduje się układ elektroniczny z diodą świecącą, która przerywanym świeceniem potwierdza zadziałanie systemu sygnalizacji pożarowej. Ręczny ostrzegacz pożarowy ROP-30 ma obudowę wykonana z czerwonego tworzywa. W środku obudowy znajduje się płytka drukowana z zamontowanym przełącznikiem, układem elektronicznym sygnalizacji zwrotnej i łączówkami wejściowymi. Na tabliczce umieszczonej w drzwiach obudowy za szklaną szybką, znajdują się napisy objaśniające sposób uruchomienia ostrzegacza. U dołu obudowy znajduje się przepust kablowy z dławicą do wprowadzania przewodów instalacji. Możliwy jest montaż podtynkowy ostrzegacza przy zastosowaniu specjalnej puszki instalacyjnej P4.
6 Czujnik DOR-40 Wskaźnik WZ-31 Ręczny ostrzegacz pożarowy ROP-30 Uwagi końcowe: 1. Niniejsze opracowanie stanowi całość wraz z PB instalacji elektrycznej dedykowanej. 2. Podczas montażu instalacji zachować koordynację z instalacjami elektrycznymi i sanitarnymi. 3. Po zakończeniu montażu instalacji Wykonawca robót wykona niezbędne sprawdzenia, badania oraz pomiary zgodnie z Technicznymi Wymaganiami Odbioru. 4. Całość prac wykonać zgodnie z obowiązującymi normami oraz przepisami Prawa Budowlanego. 5. Przyjęte w projekcie materiały, urządzenia oraz aparaty elektryczne posiadają wymagane certyfikaty dopuszczenia do stosowania w budownictwie oraz atesty. 6. Prace budowlane nie wymagają opracowania planu BIOZ przez Wykonawcę robót.