-----Původní zpráva----- From: Sent: Tuesday, September 13, :45 AM To: Subject: Zawiadomienie o przestępstwie

-----Původní zpráva----- From: Sent: Tuesday, September 13, 2011 10:45 AM To: DerdziukZ@zus.pl Subject: Zawiadomienie o przestępstwie Czeska Republika dnia 13 września 2011 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ul. Szamocka 3/5 01-748 Warszawa Pan Zbigniew Derdziuk Dotyczy: decyzji z dnia 13.07.2009 r., znak: E 2243274/05 ZAWIADOMIENIE O POPEŁNIENIU PRZESTEPSTWA ORAZ WNIOSEK O UNIEWAZNIENIE DECYZJI Zgodnie z art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zawiadamiam Pana o popełnieniu na moją szkodę przestępstwa pozbawienia mnie świadczenia emerytalnego, które zostało obliczone z pominięciem niżej podanych aktów prawnych, gwarantujących mi prawo do emerytury wyliczonej z moich składek pozostawionych w Polsce. Przestępstwa tego dopuścili się: I. Urzędnicy ZUS-u Oddział w Nowym Sączu: 1 Ob. B. Bułat-Kwiatkowska starszy aprobant, 2. Ob. B. Rębilas naczelnik WRUM I, 3. Ob. W. Kuropatwiński gł. specjalista, II. 1. Ob. T. Szabliński naczelnik Departamentu Rent Zagranicznych w centrali ZUS-u. I. Akty prawne gwarantujące mi prawo do emerytury: 1) dwustronna umowa pomiędzy Rzeczypospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o zabezpieczeniu społecznym z dnia 05.04.1948 r., 2) rozporządzenia Rady dotyczące koordynacji zabezpieczenia społecznego,

3) liczne orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, 4) Konwencja (1950 r.) o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, 5) Europejska Karta Społeczna (1961 r.), 6) Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, 7) Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ONZ z 1948 r., art. 22, 8) Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych ONZ z 1966 r., art. 9, 9) Europejska Konwencja o Zabezpieczeniu Społecznym RE z 1972 r., 10) Europejska Konwencja o Statusie Prawnym Pracowników Migrujących RE z 1977 r., 11) Konwencja nr 102 MOP z 1952 r., 12) Konstytucja RP z 1997 r., art. 67, 13) Ustawa z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych: a) art. 2a. 1. Ustawa stoi na gruncie równego traktowania wszystkich ubezpieczonych bez względu na płeć, stan cywilny, stan rodzinny. 2. Zasada równego traktowania dotyczy w szczególności: - warunków objęcia systemem ubezpieczeń społecznych, - obowiązku opłacania i obliczania wysokości składek na ubezp. społ., - obliczania wysokości świadczeń, - okresu wypłaty świadczeń i zachowania prawa do świadczeń, 14) Ustawa z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach z FUS: a) art. 4 ust. 15 ubezpieczony to także osoba, która podlegała ubezpieczeniu społecznemu przed dniem wejścia w życie ustawy, b) art. 109 ust. 2 (ochrona praw nabytych), 15) Obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 01.03.2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu o emeryturach i rentach z FUS, do którego załącznikiem jest ustawa z dnia 17.12.1998 r. (Dz. U. 2004 nr 39, poz. 353), w której artykuły 17 i 18 mają brzmienie: - art. 18 ust. 1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla osób, którym przy ustalaniu prawa do świadczenia uwzględniono okresy ubezpieczenia za granicą, o których mowa w art. 8, ustala się na zasadach określonych w art. 15 17, z zastrzeżeniem ust. 2. - art. 18 ust. 2. Jeżeli okres kolejnych lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje również ubezpieczenie za granicą, podstawę wymiaru emerytury ustala się z okresu faktycznego pozostawania w ubezpieczeniu społecznym w Polsce. - art. 17 ust. 2. Nie ustala się podstawy wymiaru emerytury lub renty dla ubezpieczonego, jeżeli nie pozostawał on w ubezpieczeniu co najmniej przez 1 rok kalendarzowy. II. Przepisy, które zostały zignorowane przez ww. osoby: 1. Rozporządzenie Rady nr 1408/71 EWG z dnia 14 czerwca 1971 roku: - akapit 5, 6 i 7 wstępu do rozporządzenia, - art. 4(1), - art. 12(9)(11) ust. 1 za ten sam okres składkowy i nieskładkowy mam przyznane dwa świadczenia i dwa razy proporcjonalnie podzielone, czeskie i polskie,

- art. 45 (11) (14) - okresy zatrudnienia zostały zsumowane tylko do ustalenia prawa do emerytury, ale nie do obliczenia jej wysokości, - art. 46b(11) ust. 1 kumulacja dwóch świadczeń emerytalnych za ten sam okres ubezpieczenia, - art. 46 ust. 2 teoretyczną wysokość świadczenia wyliczono tylko z 2 m-cy i 17 dni zamiast z 17 pełnych kalendarzowych lat, - art. 46(11) ust. 3, - art. 47(1)(g), - art. 48(11), - art. 58 ust. 1, - art. 95c ust. 2 - okresy zatrudnienia w Polsce zostały uwzględnione tylko celem ustalenia prawa do świadczenia, ale nie do wyliczenia jego wysokości, 2. Rozporządzenie Rady nr 574/72 EWG z dnia 21 marca 1972 roku: - art. 7 ust. 1 lit. a), 3. Rozporzorządzenie Rady nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r.: - akapit 12, 13 i 14 rozporządzenia, - punkt 10, punkt 12, punkt 13, 4. Decyzja nr P1 z dnia 12 czerwca 2009 r. w sprawie wykładni art. 50 ust. 4, art. 58 i art. 87 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/04 (...): - punkt I, poz. 1 i 2, 5. Rozporządzenie nr 1612/68 Swiadczenie społeczne gwarantujące minimalne środki stanowi przywilej socjalny, 6. Orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości: - nr C-153/97 (Grajera Rodriguez) - nr C-227/89 (Roenfeldt), - nr C-10/78 (Belbouab), - nr C-249/83 (Hoeckx), - nr C-1/72 (Frili), - nr C-347/00 (Angel Borreira Perez), - nr C-251/94 (Nieto), - nr C-153/97 (Grajera Rodriguez), - nr C-366/96 (Cordelle), - nr C-122/84 (Scrovner), - nr C-205/05 (Fabian Nemec), - nr C-440/09 (S. Tomaszewska), 7. Dwustronna międzynarodowa umowa pomiędzy Republiką Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym z dnia 05.04.1948 r.: - art. 14 ust. 1 i ust. 2, - art. 15 ust. 1, 8. Traktat Wspólnot Europejskich: - art. 39 i art. 42, 9. Ustalenia Rady, zgodnie z którymi podstawę wymiaru świadczenia oblicza się

wyłącznie na podstawie okresów ubezpieczenia spełnionych z uwzględnieniem ustawodawstwa danego państwa członkowskiego. 10. Zasada zachowania praw w trakcie nabywania, która zobowiązuje do zliczania wszystkich okresów ubezpieczenia społecznego i obliczania wysokości świadczeń ze składek pozostawionych w danym państwie członkowskim. 11. Zasada zachowania już praw nabytych, które są trwałe, a ograniczenia tych praw są niezgodne z art. 39 i 42 TWE. 12. Art. 109 ust. 2 ustawy o emeryturach z FUS z dnia 17.12.1998 r.: Jeżeli w wyniku ponownego ustalenia emerytura lub renta jest niższa, świadczenie przysługuje w dotychczasowej wysokości. 13. Wyrok SN z dnia 30.01.2008 r. (sygn. I UK 195/07): ZUS nie może zmienić nej decyzji ustalającej prawo do emerytury, jeśli w sprawie nie pojawią się nowe dokumenty lub nie ujawniono nowych, wcześniej nieuwzględnionych, okoliczności. 14. Wyrok SA z dnia 16.02.2007 r. (sygn. III Aua 1233/05): ZUS nie może pozbawić zainteresowanego emerytury lub obniżyć jej wysokość na podstawie tych samych dokumentów, które posłużyły mu wcześniej do przyznania świadczenia. 15. Postanowienie SN (sygn. III UZP 4/03): Na podstave art. 100 ustawy o FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, czyli prawo do emerytury powstaje i powstawało z mocy samego prawa (ex lege), z dniem spełnienia ustawowych warunków, a organ rentowy, wydając decyzję o jej przyznaniu tylko stwierdza, że osoba ubiegająca się o to świadczenie warunki te spełnia. Zaden z przepisów ustawy o FUS nie uprawnia organu rentowego do dokonywania oceny, czy osoba, która uzyskała uprawnienia do świadczenia na podstawie przepisów zaopatrzenia, obowiązujących przed dniem 01.01.1999 r. spełnia warunki do tego świadczenia w oparciu o przepisy ustawy o FUS. W słowniku ustawy pod pojęciem okresy ubezpieczenia objęte są okresy opłacania składek lub okresy z nimi zrównane, które zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawnymi zostały ustalone, uznane lub potwierdzone jako okresy uprawniające do roszczeń. Oznacza to, że okresy pracy, które na podstave art. 1 umowy zawartej z Czechosłowacją z 05.04.1948 r. zostały zrównane z okresami składkowymi w Polsce i uznane za uprawniające do emerytury, są równoznaczne z okresami ubezpieczenia w rozumieniu tej umowy. U Z A S A D N I E N I E W Polsce pracowałam w okresie od 29.05.1968 r. do 17.03.1986 r. W Czeskiej Republice w okresie: a) od 28.04.1986 r. do 30.06.1995 r. b) od 01.01.1997 r. do 30.09.1998 r. c) od 03.07.1995 r. do 31.12.1996 r. Urząd Zatrudnienia w Czeskiej Republice d) od 01.10.1998 r. do 14.05.2009 r. Urząd Zatrudnienia w Czeskiej Republice

Z Polski wyjechałam w 1986 r. i do chwili obecnej żyję w Czeskiej Republice. Dnia 20.01.2006 r. za pośrednictwem czeskiej instytucji emerytalnej (KSSZ) w Usti nad Labem wystąpiłam z wnioskiem do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Nowym Sączu o przyznanie wcześniejszej emerytury. Decyzją z dnia 24.08.2006 r., po spełnieniu warunków na podstawie przepisów zaopatrzenia, obowiązujących przed dniem 01.01.1999 r. i przepisów dwustronnej umowy pomiędzy Rzeczypospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o zabezpieczeniu społecznym z dnia 05.04.1948 r., rozporządzenia Rady EWG nr 1408/71, a w szczególności art. 29 ust. 1 pkt. 1 i art. 46 ustawy o emeryturach z FUS z dnia 17.12.1998 r., ZUS przyznał mi emeryturę, zaliczając powyższy okres zatrudnienia, tj. 17 pełnych kalendarzowych lat + 9 m-cy i 20 dni w Polsce i 14 pełnych kalendarzowych lat + 190 dni w Czechach, jednocześnie wyliczając podstawę wymiaru świadczenia z lat 1975 1984. Decyzja była bez załącznika, który ZUS jest zobowiązany dołączać automatycznie, a który jest bardzo ważną informacją o sposobie i rzetelności obliczenia emerytury, czyli jest faktycznym uzasadnieniem, wskazującym fakty, które organ rentowy uznał za udowodnione oraz dowody, na których się oparł. Wtedy nie wiedziałam, że taki załącznik musi być, a dzisiaj wiem, że jego brak to było świadome działanie urzędników ZUS-u. Załącznik ten otrzymałam od naczelnika Departamentu Rent Zagranicznych T. Szablińskiego dopiero dnia 27.09.2010 r., tj. po ponad 4 latach, aż gdy o przysłanie kserokopii poprosiłam Departament Ubezpieczeń Społecznych Ministerstwa Pracy i Pomocy Społecznej w Warszawie w piśmie z dnia 18.08.2010 r. O przysłanie tego załącznika po raz pierwszy prosiłam urzędników ZUS-u w Nowym Sączu w piśmie z dnia 22.05.2009 r., które pozostało bez odpowiedzi a ja naturalnie bez załącznika. W 2009 r. otrzymałam czeską emeryturę. Przy tej okazji pomyślałam, żeby jeszcze raz spróbować obliczyć tą polską. Krok za krokiem, pomału zdobywałam informacje i przepisy, które mi pomogły zrozumieć sposób obliczania emerytury (najważniejsza była ta o kwotach rocznych przeciętnego wynagrodzenia w kraju). Udało się i wyszło mi inaczej niż urzędnikom z ZUS-u. Przy okazji zorientowałam się, że jedna z instytucji do legitymacji ubezpieczeniowej nie wpisała moje zarobki za niecałe dwa lata (tj. za okres od 18.04.0977 r. do 31.12.1978 r.), o czym wcześniej nie wiedziałam, a urzędnicy ZUS-u mnie nie poinformowali. Spostrzegłam też, że urzędnicy ZUS-u nie wliczyli mojego wynagrodzenia z miesiąca listopada do zarobków za 1984 r. O jednym i drugim fakcie dowiedziałabym się z faktycznego uzasadnienia (załącznika do decyzji), który celowo nie otrzymałam razem z decyzją, ani później, pomimo moich próśb o jego przysłanie. Chciałam też wiedzieć, a czemu nie rozumiałam, dlaczego urzędnicy ZUS-u podstawę wymiaru świadczenia obliczyli z lat 1975 1984, a nie z lat 1976 1985. Lata 1976 1985 były dla mnie korzystniejsze. O tych sprawach informowałam urzędników ZUS-u, prosząc o wyjaśnienie m.in. w piśmie z dnia 25.03.2009 r. W międzyczasie wyszła ustawa o zastosowaniu minimalnego wynagrodzenia w przypadku nieudokumentowania zarobków, w związku z czym ZUS przeliczył moje świadczenie ponownie z urzędu, doliczając minimalne wynagrodzenie za brakujący okres i otrzymałam nową decyzję z dnia 17.04.2009 r. Decyzja ta była już z załącznikiem. Ponieważ nie otrzymałam, ani odpowiedzi, ani wyjaśnień dotyczących pozostałych kwestii, ponowiłam prośbę pismem z dnia 22.05.2009 r. o ich uwzględnienie i ewentualne wyjaśnienie w przypadku, gdybym nie miała racji. W piśmie tym poruszyłam jeszcze jeden problem, a mianowicie: od 01.03.2009 r. były waloryzowane emerytury. Waloryzacja wyniosła w moim przypadku 60,07 zł. Po odliczeniu okresu czeskiego była to kwota 32,80 zł. Czyli przy średnim kursie 6,- koron za 1,- zł (taki był mniej więcej w tym okresie) powinnam otrzymać o cca 190,- koron więcej niż w poprzednim miesiącu. Otrzymałam tylko 25,90 koron. W związku z tym w piśmie z dnia 22.05.2009 r. prosiłam ZUS o

przysłanie kserokopii przelewów bankowych albo pisemnego potwierdzenia o wysokości przekazanej kwoty na moje konto. Wnioskowałam też o przekazywanie informacji na wypisach bankowych o kursie zł/korona, tak, jak to było, kiedy świadczenia otrzymywałam za pośrednictwem poczty. Ponieważ w ciągu 2 miesięcy ZUS nie reagował na powyższe pismo (myślałam, że nie dotarło do adresata) ponownie do ZUS-u posłałam jego kopię, tym razem listem poleconym dnia 20.07.2009 r., do którego dołączyłam pismo z dnia 16.07.2009 r., a w którym zasugerowałam urzędnikom ZUS-u wyliczenie moich brakujących zarobków na podstawie umowy o pracę, której kopię dołączyłam do tego pisma. O takiej możliwości informuje serwis ZUS Postępowanie w sprawie przyznania świadczeń pod redakcją Departamentu Swiadczeń Emerytalno-Rentowych. W takim przypadku ZUS był zobowiązany przyznać mi świadczenie w kwocie zaliczkowej zbliżonej do kwoty przewidywanych świadczeń i powiadomić mnie o dopełnieniu brakujących dokumentów, czego naturalnie nie uczynił. Zamiast jakichkolwiek wyjaśnień, przepisów, powiadomienia mnie o brakujących dokumentach i przysłania faktycznego uzasadnienia do decyzji przyznającej emeryturę w odpowiedzi na powyższe pisma otrzymałam decyzję (tym razem z załącznikiem) z dnia 13.07.2009 r. (znak: E 02243274/05), pozbawiającą mnie świadczenia (załącznik nr 1 i 2) oraz pierwsze pismo wyjaśniające z dnia 28.07.2009 r.(załącznik nr 3), w którym urzędniczka B. Bułat-Kwiatkowska poinformowała mnie, bez powołania się na podstawę prawną i bez uzasadnienia co zmieniło się w moich aktach, że w wyniku weryfikacji akt stwierdzono, że emerytura wypłacana była wg błędnie ustalonego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wobec czego ZUS był zobowiązany do przeliczenia świadczenia i ustalenia prawidłowego wskaźnika. Takie gołosłowne stwierdzenie (jak również brak faktycznego uzasadnienia do decyzji przyznającej świadczenie) oznacza, że urzędniczka ta dopuściła się nadużycia, poświadczając nieprawdę poprzez zatajowanie stanu faktycznego, a pismo to należy traktować jako bezwartościowe i nie mające znaczenia prawnego, co w swoich wyrokach podkreśla NSA. Dotyczy to też wszystkich pism, które otrzymałam od urzędniczki WRUM I B. Rębilas i urzędnika Departamentu Rent Zagranicznych T. Szablińskiego oraz pisma z dnia 10.09.2009 r. podpisanego przez urzędnika ZUS-u W. Kuropatwińskiego a skierowanego do sądu. Stwierdzenia ww. urzędników nie są też zgodne z zapewnieniem rzecznika prasowego ZUS Waldemara Grzegorczyka, który twierdzi, że cyt. ZUS pozbawia świadczeń w sytuacji, kiedy w wyniku weryfikacji akt stwierdzi, że ubezpieczony, ubiegając sią o emeryturę, przedłożył dokumenty sfałszowane lub potwierdzające stan faktyczny, który nie istniał w rzeczywistości, czego w moim przypadku nie stwierdzono i nie udowodniono, o co wielokrotnie prosiłam. Poza tym urzędniczka zatrudniona w ZUS-ie Oddział w Nowym Sączu B. Bułat-Kwiatkowska wysłała pismo z nagłówkiem Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych I? Szokującym jest fakt, że w odpowiedzi na moje pisma urzędniczka ta ze wściekiem i świadomie pozwoliła sobie na złomyślne przekręcenie stanu faktycznego, praktycznie na obrócenie do góry nogami całej decyzji i załącznika do niej, z premedytacją pozbawiając mnie mojej nabytej własności, zagwarantowanej ww. aktami prawnymi. Jeszcze bardziej szokującym jest fakt, że wszyscy pozostali urzędnicy solidarnie i świadomie współuczestniczą w tym przestępstwie. Ponieważ w ZUS-ie wspaniałomyślnie uznano, że powinnam otrzymać dodatkowe wyjaśnienia dotyczące skandalicznego przeliczenia mojego świadczenia posłano na mój adres pismo z dnia 03.08.2009 r. (załącznik nr 4), podpisane przez naczelnik WRUM I B. Rębilas, w którym urzędniczka ta wmawia mi nieprawdę, interpretując art. 18 ust. 3 ustawy o emeryturach z dnia 17.12.1998 r. tak, żeby dopasować do przekręconej do góry nogami decyzji z dnia 13.07.2009 r. i

przekręconego do góry nogami załącznika do niej, a mianowicie, że rok 1986 (jest to rok ukończenia ubezpieczenia społecznego w Polsce i kontynuowania ubezpieczenia w Czeskiej Republice) nie można mi wliczyć do 20-lecia poprzedzającego rok zgłoszenia wniosku, ponieważ w tym roku pozostawałam w Polsce w ubezpieczeniu przez okres 3 miesięcy (faktycznie: 2 m-ce i 17 dni). Przy tym sama potwierdza, że w moim przypadku dwudziestolecie poprzedzające rok zgłoszenia wniosku o emeryturę obejmuje lata 1986 2005. W dalszym ciągu tego pisma pisze, że w moim przypadku koniecznym jest zastosowanie art. 18 ust. 2 ustawy i przyjęcie wynagrodzeń począwszy od roku 1986. W tym miejscu podkreślam, że rok 1986 (niepełny rok) zaliczyła mi czeska instytucja emerytalna zgodnie z art. 48(11) rozporządzenia nr 1408/71 EWG, podkreślam też, że nie znalazłam w ustawie z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach z FUS artykułu pozwalającego na wyliczenie świadczenia tylko z niepełnego roku kalendarzowego. W dalszym ciągu tego pisma naczelnik B. Rębilas wmawia mi, że 1998 r. jest pełnym rokiem kalendarzowym (jest to niepełny rok zatrudnienia w Czeskiej Republice, który został wyłączony) a lata 2004 2005 są w ogóle latami ubezpieczenia (lata te nie są ujęte w ogóle w załączniku do decyzji). Czyli po wyłączeniu rzeczywiście pełnych lat ubezpieczenia w Czechach, tj. lat 1987 1994 i rok 1997, naczelnik B. Rębilas wyłączyła jeszcze niepełny rok 1998 oraz lata 2004 2005, które są latami mojej ewidencji w Urzędzie Zatrudnienia w Czechach. Dalej pisze, że w ostatnim 20-leciu (jest to 20-lecie mojego pobytu w Czechach) pozostało Jej 8 lat kalendarzowych z okresu czeskiego, dlatego, jak pisze, wynagrodzenie uzyskane z 2 miesięcy i 17 dni ubezpieczenia w Polsce musi zostać podzielone przez 8 lat składkowych i nieskładkowych w Czechach.. Wszystkie te haniebne kłamstwa w żywe oczy i matactwa (o wszystkich nie piszę) oraz wmawianie mi nieprawdy są dopasowane do złomyślnie skonstruowanej przez urzędniczkę ZUS-u B. Bułat-Kwiatkowską. decyzji z dnia 13.07.2009 r. i załącznika do niej. Emerytura moja ww. decyzją została obliczona dwa razy z jednego okresu, tj. z okresu składkowego i nieskładkowego w Czeskiej Republice, z którego mam prawidłowo obliczoną emeryturę czeską. Po raz drugi urzędniczka ZUS-u wyliczyła ją z 2 miesięcy i 17 dni roku 1986, w którym ukończyłam zatrudnienie w Polsce, a rozpoczęłam pracę w Czechosłowacji oraz z 7 składkowych i nieskładkowych lat w Czechach, tj.: 1. z roku 1995, w którym byłam zatrudniona w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca, do 31 grudnia brałam zasiłek dla bezrobotnych, 2. z roku 1996, w którym do czerwca brałam zasiłek dla bezrobotnych, 3. niepełny rok 1998 został wyłączony (do 30 września byłam zatrudniona, a do 31 grudnia pobierałam zasiłek dla bezrobotnych), 4. z roku 1999, w którym do lipca brałam zasiłek dla bezrobotnych, a do 31 grudnia pozostawałam w ewidencji Urzędu Zatrudnienia, 5. z lat 2000 2003, w których to latach byłam zarejestrowana w Urzędzie Zatrudnienia (w niektórych swoich pismach ZUS wmawia mi, że w latach 2004 2005 byłam również zatrudniona), Z powyższego okresu jest też dwa razy zastosowana zasada pro rata temporis, jak przez stronę czeską prawidłowo, tak i przez stronę polską niezgodnie z przepisami. A biorąc rok po roku, zgodnie z załącznikiem do decyzji z dnia 13.07.2009 r., urzędniczka ZUS-u w Nowym Sączu B. Bułat-Kwiatkowska moją emeryturę wyliczyła w następujący sposób:

1. 1986 r: w Polsce przepracowałam tylko 2 miesiące i 17 dni. Za ten okres moje wynagrodzenie wyniosło tylko 35.914,- zł, które urzędniczka B. Bułat-Kwiatkowska podzieliła przez roczną kwotę przeciętnego wynagrodzenia w tym roku, i wyszedł Jej wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, równający się 12,42 %, przy czym jest to (powołuję się, jak na polskie, tak i przepisy rozporządzenia nr 1408/71 EWG oraz orzeczenia ETS): a) niezgodne z art. 48(11) ust. 1 rozporządzenia 1408/71 EWG - Nie naruszając art. 46 ust. 2, instytucja państwa członkowskiego nie jest zobowiązana do przyznawania świadczeń z tytułu okresów ukończonych z uwzględnieniem stosowanego przez nią ustawodawstwa, które podlegają uwzględnieniu w momencie realizacji ryzyka, jeżeli długość tych okresów jest krótsza niż jeden rok, b) niezgodne z art. 48(11) ust. 3 rozporządzenia 1408/71 EWG w nawiązaniu do art. 48(11) ust. 1 tego rozporządzenia - W przypadku, gdy stosowanie ust. 1 spowodowałoby zwolnienie ze zobowiązań wszystkich instytucji zainteresowanych państw członkowskich, świadczenia są przyznawane wyłącznie na podstawie ustawodawstwa ostatniego z tych państw, którego warunki są spełnione, tak jak gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia lub zamieszkania, ukończone i uwzględnione zgodnie z art. 45 ust. 1 4, zostały ukończone z uwzględnieniem ustawodawstwa tego państwa. Zgodnie z tym artykułem, ten krótszy niż 1 rok uwzględniła Czeska Republika c) niezgodne z art. 14 ust. 3 dwustronnej międzynarodowej umowy pomiędzy RP i CSSR z dnia 05.04.1948 r. Poprzednich postanowień o dzieleniu emerytur nie stosuje się, jeżeli w jednym z obu państw nie uzyskano co najmniej 12 policzalnych miesięcy składkowych: w tym przypadku nie istnieje prawo do świadczeń z instytucji ubezpieczeniowej tego państwa, d) niezgodne z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach z FUS Nie ustala się podstawy wymiaru emerytury lub renty dla ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 1, jeżeli nie pozostawał on w ubezpieczeniu co najmniej przez 1 rok kalendarzowy. Na podstawie tego artykułu nie nabyłam prawa do świadczenia po przepracowaniu tylko 2 miesiący i 17 dni, e) niezgodne z powyższym artykułem, ponieważ wyraźna norma tego artykułu, zakazująca ustalania podstawy wymiaru w sytuacji określonej w tym przepisie, oznacza, iż nie może mieć w takim przypadku zastosowania ogólna zasada wynikająca z art. 15 ust. 4(1)(2) powyższej ustawy, tj.: (1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek /.../ w okresie każdego roku z wybranych lat kalendarzowych, (2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia za dany rok /.../), umożliwiająca przy ustalaniu podstawy wymiaru porównanie wysokości wynagrodzenia osiągniętego przez niepełny rok kalendarzowy do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za ten rok. W moim przypadku urzędniczka ZUS-u porównała wysokość mojego wynagrodzenia z 2 m- cy i 17 dni do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia w 1986 r. i wyszedł Jej wskaźnik = 12, 42 %.

2. 1995 r.: do 30.06. tego roku byłam zatrudniona w Czeskiej Rep., od 01.07. do 31.12.1995 r. pobierałam zasiłek dla bezrobotnych, Powyższy rok ten został zaliczony do polskiej emerytury. 3. 1996 r.: do czerwca tego roku pobierałam zasiłek dla bezrobotnych, Powyższy rok ten został zaliczony do polskiej emerytury. 4. 1999 r.: do lipca pobierałam zasiłek dla bezrobotnych, Powyższy rok ten został zaliczony do polskiej emerytury. 5. w latach 2000-2003 byłam w ewidencji czeskiego Urzędu Zatrudnienia, Powyższe lata zostały zaliczone do polskiej emerytury. a) punkty: 2, 3, 4, 5 są niezgodne z art. 47(1)(g) rozporządzenia nr 1408/71 EWG (pierwsza część orzeczenia nr C-153/97): Art. 47(1)(g) rozporządzenia 1408/71 stanowi z jednej strony że jeżeli ustalenie wysokości świadczeń (emerytur i rent) na podstawie ustawodawstwa jednego państwa członkowskiego, zgodnie z którym wysokość świadczeń jest obliczana na podstawie uśrednionej składki odpowiadającej wynagrodzeniu otrzymywanemu w trakcie określonej liczby lat poprzedzających nabycie prawa do emerytury (...), to podstawę średniej składki w przypadku pracowników, którzy po tym, jak byli objęci ustawodawstwem tego państwa członkowskiego, kontynuowali zatrudnienie (i ubezpieczenie) w innym państwie członkowskim, i to aż do końca ich kariery zawodowej, należy oprzeć wyłącznie na składkach zapłaconych z tytułu ustawodawstwa pierwszego państwa. b) powyższe punkty 2, 3, 4, 5 są niezgodne z art. 12(9)(11) ust. 1 rozporządzenia 1408/71 EWG: Na podstawie niniejszego rozporządzenia nie można przyznać ani zachować prawa do kilku świadczeń tego samego rodzaju za ten sam okres ubezpieczenia obowiązkowego (orzeczenie nr C-366/96 /Cordelle/ - Swiadczenia w ramach systemu ubezpieczeń społecznych muszą być uważane za świadczenia tego samego rodzaju w rozumieniu art. 12(2) rozporządzenia 1408/71, zmienionego i uaktualnionego rozporządzeniem 2001/83, gdy cel i przedmiot, jak również podstawa ich naliczania oraz warunki ich przyznawania są identyczne ), c) powyższe punkty 2, 3, 4, 5 są niezgodne z art. 95c ust. 2 rozporządzenia 1408/71 EWG: Wszelkie okresy ubezpieczenia oraz tam gdzie jest to właściwe, wszelkie okresy zatrudnienia lub i zamieszkania spełnione w ramach ustawodawstwa jednego z państw członkowskich przed 25.10.1998 r., zostaną uwzględnione w celu określenia praw nabytych, zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 1616/98 WE, d) powyższe punkty 2, 3, 4, 5 są niezgodne z orzeczeniem nr C-10/78: Art. 2(1) oraz 94(2) rozporządzenia 1408/71, czytane łącznie, należy interpretować jako gwarancję, że wszystkie zaliczone okresy ubezpieczenia oraz wszystkie zaliczone okresy zatrudnienia bądź zamieszkania podlegające ustawodawstwu państwa członkowskiego przed wejściem w życie rozporządzenia powinny zostać uwzględnione podczas ustalania uprawnień do

świadczeń zgodnie z jego przepisami, pod warunkiem że pracownik przemieszczający się był obywatelem jednego z państw członkowskich, kiedy okresy te zostały zaliczone. Przepis ten urzędniczka ZUS-u zastosowała tylko przy ustalaniu uprawnień do emerytury, ale nie przy obliczaniu wysokości świadczenia. e) powyższe punkty 1, 2, 3, 4, 5 są niezgodne nie tylko z podanymi wyżej przepisami, ale i niezgodne z treścią p. II. 1. decyzji z dnia 13.07.2009 r., w którym urzędniczka ZUS-u B. Bułat- Kwiatkowska napisała: Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społ. z 8 lat kalendarzowych ubezp. w Polsce wybranych z 20 lat ubezp. występując. przed rokiem zgłoszenia wniosku, Z załącznika do decyzji jasno wynika, że tych 8 lat, to lata składkowe i nieskładkowe w Czeskiej Rep. i tylko 2 miesiące i 17 dni z 1986 r. ubezpieczenia w Polsce. Wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia, równający się 12,42 %, obliczony tylko z 2 miesięcy i 17 dni z roku 1986, urzędniczka podzieliła przez 8 (7 lat tych składkowych i nieskładkowych w Czeskiej Rep. + niepełny 1986 r. w Polsce), z czego wyszedł Jej wskaźnik = 1,55 %, który pomnożyła przez kwotę bazową (1.903,03 zł), otrzymując podstawę wymiaru = 29,50 zł, przy użyciu której obliczyła wysokość mojej emerytury, podwyższając ją do kwoty minimalnej emerytury w Polsce, co jest niezgodne: a) z dwustronną międzynarodową umową pomiędzy RP i CSSR z dnia 05.04.1948 r. art. 14 ust. 2 (...) Przepisy o minimalnej wysokości renty (emerytury) nie mają zastosowania do rent (emerytur) częściowych na podstawie niniejszej umowy, b) z orzeczeniem nr C-1/72... Ustawowe zapewnienie prawa do dochodu gwarantowanego, zabezpieczonego na mocy przepisów prawa krajowego wszystkim mieszkańcom, którzy osiągnęli określony wiek, w przypadku pracowników, którzy legitymują się okresami pracy w tym państwie i którzy nabyli w nim prawo do świadczenia, należy rozpatrywać jako świadczenie z tytułu starości (a nie jako świadczenie socjalne mój przypisek) w rozumieniu art. 2 ust. 1, lit. (c) rozporządzenia 3 z 3 grudnia 1958 r., c) z orzeczeniem nr C-249/83 Cechy szczególne świadczeń stanowią podstawowe kryterium rozróżniania między świadczeniami objętymi zakresem przedmiotowym rozporządzenia 1408/71. W szczególności chodzi tu o cele i funkcje, jakie ma do spełnienia dane świadczenie, a także o warunki, na jakich jest ono gwarantowane, a nie o to, czy w przepisach danego kraju zaliczane jest do świadczeń z zabezpieczenia społecznego czy też nie. Aby dane przepisy zostały objęte koordynacją przewidzianą w rozporządzeniu 1408/71, ustawodawstwo krajowe powinno w każdym przypadku spełniać przede wszystkim taki warunek, że przedmiotem danej regulacji jest jedno z ryzyk wymienionych w art. 4(1) rozporządzenia. Wynika z tego, że lista ryzyk zawartych w tym paragrafie jest wyczerpująca, a więc taka gałąź zabezpieczenia, która nie znalazła się na tej liście, nie wchodzi w zakres koordynacji, nawet w przypadku gdy ustawodawstwo krajowe stanowi inaczej. Generalnie świadczenia socjalne gwarantujące minimum środków egzystencji, zwane dochodem minimalnym, nie są uznawane za jedną z dziedzin zabezpieczenia społecznego wymienionych w art. 4(1) rozporządzenia 1408/71, nie stanowią więc świadczeń z zabezpieczenia społecznego w rozumieniu tego rozporządzenia, d) z orzeczeniem nr C-122/84 Objęcie świadczenia zakresem rozporządzenia 1408/71

uzależnione jest od charakterystyki tego świadczenia, a przede wszystkim celu i warunków jego przyznania, a nie od faktu, czy ustawodawstwo krajowe definiuje to świadczenie jako należące do zabezpieczenia społecznego. W znaczeniu rozporządzenia 1408/71 warunkiem objęcia zakresem zabezpieczenia społecznego, który musi być spełniony, jest w szczególności uwzględnienie jednego z ryzyk wymienionych w art. 4(1) tego rozporządzenia. Lista ryzyk ujętych w tym paragrafie jest wyczerpująca i dziedzina nie uwzględniona na tej liście nie wchodzi w zakres zabezpieczenia społecznego, nawet jeśli nadaje osobom roszczeniowe prawo do świadczeń. Swiadczenie społeczne gwarantujące minimalne środki utrzymania, w sposób ogólny nie może być sklasyfikowane w ramach żadnego ryzyka ujętego na liście w art. 4(1) rozporządzenia 1408/71 i dlatego nie stanowi świadczenia zabezpieczenia społecznego w rozumieniu tego rozporządzenia. Pojęcie przywileju socjalnego w znaczeniu art. 7(2) rozporządzenia 1612/68 obejmuje wszystkie przywileje, które bez względu na to, czy związane są z umową o pracę przyznawane są pracownikom krajowym z tytułu posiadania przez nich statusu pracownika lub jedynie z tytułu zamieszkania na terenie tego państwa (...). Swiadczenie społeczne gwarantujące minimalne środki utrzymania stanowi przywilej socjalny w znaczeniu rozporządzenia 1612/68, e) z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach z FUS, zgodnie z którym minimalna emerytura przysługuje osobie, która ukończyła 60 lat (kobieta) i posiada minimalny staż ubezpieczeniowy 20 lat. Państwo polskie gwarantuje minimalną emeryturę osobom, które nie były w stanie ją wypracować, a nie tym którzy wykazali się wymaganym okresem ubezpieczenia. W roku 2009 miałam 59 lat życia i ponad 32-letni staż ubezpieczeniowy. f) z art. 46b(11) ust. 1 rozporządzenia 1408/71 EWG: Przepisów dot. zmniejszenia, zawieszenia lub zniesienia przewidzianych w ustawodawstwie państwa członkowskiego nie stosuje się do świadczeń obliczonych zgodnie z art. 46 ust. 2 /zasada pro rata temporis/, g) z art. 46(11) ust. 3 rozporządzenia 1408/71 EWG: Zainteresowany ma prawo otrzymać od właściwej instytucji każdego państwa członkowskiego najwyższą kwotę obliczoną zgodnie z ust. 1 i 2 (...). Obliczona w powyższy sposób emerytura dodatkowo została podzielona proporcjonalnie. Tak szczegółowo tą gmatwaninę opisałam m.in. w piśmie z dnia 23.07.2010 r. adresowanym do naczelnik Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych I w Nowym Saczu B. Rębilas, w którym po raz pierwszy prosiłam o ponowne przeliczenie mojego świadczenia zgodnie z przepisami oraz w piśmie z dnia 07.10.2010 r. adresowanym do naczelnika Departamentu Rent Zagranicznych T. Szablińskiego. Na pismo z dnia 23.07.2009 r. do chwili obecnej nie otrzymałam odpowiedzi ani od urzędniczki ZUS-u B. Rębilas, ani od urzędnika centrali ZUS-u T. Szablińskiego. Sumując: 1. W decyzji z dnia 24.08.2006 r. przyznającej emeryturę były m.in. następujące niezgodności z przepisami: a) nie było dołączone faktyczne uzasadnienie (załącznik do decyzji),

b) emeryturę wyliczono z lat 1975 1984 zamiast z lat 1976 1985, co jest niezgodne z art. 18 ustawy o emeryturach z FUS z dnia 17.12.1998 r., c) do zarobków z 1984 r. nie wliczono wynagrodzenie za miesiąc listopad w wysokości 11.550,- zł, d) świadczenie było obliczone na podstawie niezwaloryzowanych składek, co jest niezgodne z drugą częścią orzeczenia ETS nr C-153/97 Z drugiej zaś strony stanowi, że wysokość tych świadczeń musi być zaktualizowana i zrewaloryzowana w ten sposób, ażeby odpowiadała takiej wysokości składek, jaką zainteresowany zapłaciłby, gdyby kontynuował pracę na tych samych warunkach w pierwszym państwie członkowskim oraz niezgodne z orzeczeniem ETS nr C- 251/94 Art. 47(1)(e) rozporządzenia 1408/71 musi być interpretowany zgodnie z celem wyznaczonym w art. 51 Traktatu, który stanowi w szczególności, że pracownicy migrujący nie mogą ponieść straty w postaci wysokości świadczeń z ubezpieczenia społecznego z powodu korzystania przez nich prawa do swobodnego przemieszczania się w ramach Wspólnoty. To pociąga za sobą taki skutek, że w sytuacji gdy zainteresowany stał się niezdolny do pracy w państwie członkowskim, którego system ubezpieczenia społecznego jest różny od systemu, który ma w danym przypadku zastosowanie, a ponadto zainteresowany w okresie służącym do ustalenia średniej podstawy wymiaru, od której obliczana jest wysokość świadczenia nie opłacał składek na ubezpieczenie społeczne w tym systemie, który ma być zastosowany, to wysokość tego świadczenia będzie taka sama jak gdyby zainteresowany zachował obowiązek opłacania składek zgodnie z tym systemem. A zatem, w tej sytuacji teoretyczna wysokość świadczenia obliczona na podstawie składek opłaconych wyłącznie w tym systemie będzie musiała być zwaloryzowana i podwyższona tak, jakby zainteresowany kontynuował pracę na tych samych warunkach w danym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo będzie zastosowane w tym przypadku, e) wynagrodzenie z 1977 r., za okres tylko 3 miesięcy i 15 dni, podzielono przez kwotę rocznego przeciętnego wynagrodzenia w Polsce, e) nie było dokonane porównanie wskaźników z okresu polskiego ze wskaźnikami z okresu czeskiego. 2. W decyzji z dnia 13.07.2009 r. są m.in. następujące niezgodności z przepisami: a) świadczenie.wyliczono z 2 miesięcy i 17 dni, przy jednoczesnym zaliczeniu mi przez ZUS 17 pełnych kalendarzowych lat + 9 miesięcy i 20 dni w Polsce oraz 14 lat i 190 dni w Czeskiej Republice, b) zarobki z 2 miesięcy i 17 dni podzielono przez roczne przeciętne wynagrodzenie za dany rok w Polsce, c) wskaźnik podstawy wymiaru obliczony z 2 miesięcy i 17 dni podzielono przez 8 lat, tj. niepełny rok 1986 zatrudnienia w Polsce i 7 lat składkowych i nieskładkowych (niepełnych) w Czeskiej Republice, d) po zaliczeniu mi przez ZUS ponad 32 lat składkowych i nieskładkowych przyznano mi minimalną emeryturę, czyli świadczenie socjalne,

e) świadczenie socjalne podzielono proporcjonalnie, tj. 213 miesięcy pracy w Polsce do 390 miesięcy pracy łącznej, f) nie jest zgodna treść p. II.1. decyzji z podaną treścią w załączniku do niej, ponieważ w p. II.1. decyzji urzędniczka B. Bułat-Kwiatkowska napisała, że Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto PRZECIETNA PODSTAWE WYMIARU SKŁADEK NA UBEZPIECZENIE SPOŁ. Z 8 LAT KALENDARZOWYCH UBEZP. W POLSCE WYBRANYCH Z 20 LAT UBEZP. WYSTEPUJAC. PRZED ROKIEM ZGŁOSZENIA WNIOSKU, a z załącznika jasno wynika, że jest to niepełny rok zatrudnienia w Polsce i 7 lat składkowych i nieskładkowych (m.in. niepełnych) w Czeskiej Republice, g) w załączniku nie są ujęte lata 2004 2005, na które powołują się ww. urzędnicy, h) brak jest konkretnych artykułów podstaw prawnych, tj. ustawy z dnia 17.12.1998 r. i rozporządzenia Rady EWG nr 1408/71, na które powołuje się ZUS w decyzji z dnia 13.07.2009 r. Jak już wspomniałam wyżej w przestępstwie bierze udział urzędnik Departamentu Rent Zagranicznych T. Szabliński, który to przestępstwo potwierdził po raz pierwszy w piśmie z dnia 08.01.2010 r. (załącznik nr 5) w odpowiedzi na moje pismo z dnia 27.11.2009 r. skierowane do prezesa I Oddziału ZUS Centralne Biuro Obsługi Umów Międzynarodowych, a które trafiło do rąk T. Szablińskiego. Na zadane w tym piśmie pytanie nie odpowiedział (pytanie: czy mam prawo do polskiej emerytury, jeżeli tak, to z których lat powinnam ją mieć obliczoną?), jedynie gołosłowne stwierdził, że emerytura moja ustalona została z zastosowaniem prawidłowej podstawy prawnej, potwierdzając jednocześnie celowo złą interpretację przez Ob. B. Rębilas art. 18 ust. 2 i 3 ustawy, a mianowicie, cyt. W występującym w Pani sprawie stanie faktycznym i prawnym brak jest podstaw do zastosowania ww. art. ponieważ nie została spełniona przesłanka braku ubezpieczenia w Polsce w okresie 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku oraz sfałszowany stan faktyczny. Podsumowując powyższe ww. urzędnicy powołują się tylko: 1. na akt prawny najniższego rzędu w hierarchii aktów prawnych, tj. ustawę o emeryturach z FUS z dnia 17.12.1998 r., interpretując przepisy tej ustawy (art. 17 i 18) wg swojego widzimisię i dopasowując je do swoich kłamstw, zawartych w decyzji z dnia 13.07.2009 r. i załączniku do niej, 2. na wymyślony i niezgodny z prawdą stan faktyczny, który nie został udokumentowany, pomimo moich kilkakrotnych próśb, a mianowicie: a) że lata 1995 i 1998 są pełnymi kalendarzowymi latami mojego zatrudnienia w Czeskiej Republice, b) że lata 2004 2005 są w ogóle latami ubezpieczenia w Czeskiej Republice, c) że w 2006 r. pobierałam jakieś wynagrodzenie w Czeskiej Republice, 3. na przepisy (bez udokumentowania), które mnie nie dotyczą (pismo z dnia 10.09.2009 r. skierowane do sądu a podpisane przez urzędnika ZUS-u W. Kuropatwińskiego: - na art. 86 ust. 1, który odsyła do art. 56, mówiącego o okresach w gospodarstwie rolnym, - na art. 73 dotyczący rent rodzinnych,

- na art. 85, który dotyczy najniższych rent z tytułu niezdolności do pracy i rent rodzinnych, - na art. 85 ust. 5, który dotyczy ubezpieczonych zamieszkałych w Polsce, 4. na art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r., zgodnie z którym dopuszczalne jest ponowne ustalenie z urzędu prawa do świadczenia lub jego przeliczenia, gdy po uprawomocnieniu się decyzji organu rentowego okaże się, że przedłożone dowody nie dawały podstaw do jego nabycia lub przeliczenia. Ww. urzędnicy nie przedłożyli żadnych dowodów potwierdzających stan faktyczny, który nie istniał w chwili przyznania mi po raz pierwszy świadczenia. Odwrotnie to ww. osoby dopuściły się nadużycia, odbierając mi świadczenie przez jego przeliczenie z urzędu, powołując się na wymyślony przez siebie stan faktyczny, przy tym zaliczając mi ponad 17 lat ubezpieczenia w Polsce. Po raz pierwszy na przepis art. 114 powołał się naczelnik Departamentu Rent Zagranicznych T. Szabliński w piśmie z dnia 21.09.2010 r. twierdząc, że artykuł ten urzędnicy ZUS-u zastosowali prawidłowo, nie podając przy tym żadnych dowodów, które by miały wpływ na zmianę mojego świadczenia. Po raz drugi na ten artykuł i tylko na ten, pomimo tego, że odwołuje się na rozporządzenia Rady WE nr: 883/04 i nr 987/09 oraz umowę z 05.04.1948 r. pomiędzy RP i CSSR bez podania konkretnych artykułów tych aktów prawnych, powołuje się naczelnik Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych I w Nowym Sączu B. Rębilas w decyzji odmownej ponownego przeliczenia świadczenia z dnia 07.04.2011 r., żądając ode mnie przedłożenia dokumentów, mających wpływ na zmianę wysokości świadczenia, obliczonego decyzją z dnia 13.07.2009 r., przy tym sama, razem z urzędniczką B. Bułat-Kwiatkowską, wprowadziła bałagan do moich akt i sama nie przedłożyła uzasadnienia w oparciu o obowiązujące przepisy ani dowodów przeliczenia z urzędu mojego świadczenia. Zgodnie z opinią rzecznika praw obywatelskich na podstawie tego artykułu emerytura lub renta powinna być odbierana tylko tym osobom, które nabyły do niej prawo na podstawie sfałszowanych dokumentów lub zeznań świadków. W moim przypadku stan faktyczny został sfałszowany przez urzędników ZUS-u w Nowym Sączu, 4. na nieistniejący wyrok sądowy (na dokument nie mający mocy prawnej). Przestępstwem jest: 1. przeliczenie mojej emerytury z urzędu po wcześniejszym przyznaniu mi prawa do świadczenia, rozstrzygniętego prawomocną decyzją z dnia 24.08.2006 r., 2. przeliczenie świadczenia na podstawie tych samych dokumentów, które posłużyły do jego przyznania, 3. sfałszowanie stanu faktycznego, 4. powoływanie się na przepisy, które mnie nie dotyczą, 5. celowo zła wykładnia przepisów, 6. pominięcie przepisów Rady WE o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, 7. pominięcie przepisów dwustronnej umowy o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy RP i CSSR z dnia 05.04.1948 r., 8. poświadczanie nieprawdy w treści decyzji i załączniku do niej oraz w pismach, w których zawarte dane rozmijają się ze stanem faktycznym, zniekształcając go, 9. poświadczanie nieprawdy przeciwko wiarygodności dokumentów znajdujących się w moich aktach, 10. znieużywanie aktów prawnych, celem zdezorientowania mnie i działania na moją szkodę,

11. wydanie decyzji (dokumentu urzędowego bez prawnego uzasadnienia), w którym poświadcza się nieprawdę w pozycji PODSTAWA PRAWNA, powołując się na akty prawne bez podania konkretnego artykułu i szczegółów dotyczących stanu faktycznego, jakim jest np. załącznik do decyzji. Ponieważ: 1. w świetle prawa decyzja z dnia 13.07.2009 r. jest aktem rażąco wadliwym, gdyż w sposób istotny narusza przepisy prawa materialnego, który narusza konstytucyjne zasady porządku prawnego (np. zasadę równości obywateli wobec prawa, praworządność, zasadę uzasadniania podjętej decyzji, lekceważy nadrzędność unijnych aktów prawnych), który opiera się na niewłaściwie ustalonym stanie faktycznym i błędnej wykładni przepisów, w związku z czym nie istnieje. Zgodnie z art. 58 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą (konstytucją) albo mająca na celu obejście ustawy (konstytucji) jest nieważna, nieważna jest też czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego art. 58 2 k.c. Do tych dwóch artykułów nawiązuje art. 5 k.c. Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społecznym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie nie jest uważane za wykonywanie prawa, 2. moje dobro chronione tyloma powyższymi aktami prawnymi zostało naruszone w sposób rażący przez urzędników ZUS-u w Nowym Sączu pod ochroną i świadomym poparciem naczelnika Departamentu Rent Zagranicznych T. Szablińskiego, 3. jedyną reakcją urzędników na mój problem była wymiana korespondencji i to nie zawsze. W większości mój problem, po zaniechaniu właściwej reakcji na moje udowodnione przepisami argumenty w dziesiątkach moich pism, był z pełną świadomością i premedytacją przerzucany przez urzędnika na urzędnika, od których otrzymane pisma niczego do mojej sprawy nie wniosły i niczego nie wyjaśniły. Wniosły tylko kłamstwa, przekręty stanu faktycznego, wmawianie mi nieprawdy i ogólnikowe stwierdzenia że wszystko jest zgodne z prawem bez uzasadnień i powołania się na podstawę prawną, 4. podawane przeze mnie prawne dowody, przykłady i liczne prośby o odpowiedzi na konkretne pytania były i są ignorowane, jakby ich nie było, 5. dochodzenie swoich praw wśród tych urzędników jest teatralnym przedstawieniem, którego zadaniem jest odniesienie wrażenia przeze mnie, że wszystko robi się dla mojego dobra i dobra mojej sprawy, a które to przedstawienie nie ma nic wspólnego z praworządnością i urzędniczą etyką, wręcz jest urągające godności ludzkiej, wnoszę: 1. o skuteczne zainteresowanie się moim problemem, 2. o podjęcie kroków w celu wstrzymania bezprawnych działań pracowników ZUS-u w Nowym Sączu oraz naczelnika DRZ T. Szablińskiego, 3. o unieważnienie decyzji z dnia 13.07.2009 r. zgodnie z art. 156 1 k.p.a. i spowodowanie, aby urzędnicy ZUS-u w Nowym Sączu moje świadczenie wyliczyli zgodnie z prawem i z moich oszczędności pozostawionych w Polsce w formie składek na za-

bezpieczenie emerytalne. Jako dowód rażącego naruszenia prawa w załączeniu przesyłam odpis pisma (jednego z wielu) z dnia 27.06.2011 r. urzędniczki (naczelnik) Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych I w Nowym Sączu (załącznik nr 6), w którym, jak we wszystkich pozostałych, potwierdza wszystkie moje zarzuty wobec urzędników organu rentowego, a mianowicie, że moja polska emerytura: 1. została obliczona z okresu czeskiego (składkowego i nieskładkowego), 2. że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczono tylko z 2 miesięcy i 17 dni ubezpieczenia społecznego w Polsce w 1986 r., argumentując cyt. a w tym roku choć krótko ale była Pani objęta ubezpieczeniem społecznym w Polsce, dlatego nie można zastosować zapisu cytowanego art. 18 ust. 3 Ustawy, jednocześnie wmawiając mi, że składki opłacone przeze mnie za okres od 29.05.1968 r. do 31.12.1985 r. przepadły, 3. że został przekręcony stan faktyczny, 4. że wmawia mi nieprawdę m.in. Zasada proporcjonalności nie ma zastosowania przy ustalaniu wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych, oraz kopię mojej reakcji na powyższe pismo z dnia 29.07.2011 r. (załącznik nr 7), na które do chwili obecnej urzędniczka (naczelnik) Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych I w Nowym Sączu B. Rębilas nie reagowała i jak to wygląda z mojego z tą osobą doświadczenia i z praktyk urzędników ZUS-u w Nowym Sączu żadnej reakcji się nie doczekam, czym jednocześnie potwierdza, że zgadza się z treścią mojego pisma z dnia 29.07.2011 r. W załączeniu: 1. Odpis decyzji z dnia 13.07.2009 r. 2. Odpis załącznika do ww. decyzji. 3. Odpis pisma ZUS-u z dnia 28.07.2009 r 4. Odpis pisma ZUS-u z dnia 03.08.2009 r. 5. Odpis pisma T. Szablińskiego z dnia 08.01.2010 r. 6. Odpis pisma ZUS-u dnia 27.06.2011 r. 7. Kopia mojego pisma z dnia 29.07.2011 r. Z poważaniem