- system budowy sieci opracowany przez firmę Xerox, podniesiony do poziomu standardu w wyniku współpracy firm: Xerox, DEC i Intel. Standard IEEE 802.3 określa podobny typ sieci, ale różniący się formatem ramki. Podstawowe cechy Ethernetu: przepustowość pierwotna 10 Mbit/s (nowsze rozwiązania są zdecydowanie szybsze ), topologia: magistrali lub gwiazdy (w nowszych rozwiązaniach)m metoda dostępu do łącza CSMA/CD (ang. Carrier Sense Multiple Access/Collision Detection), możliwość podłączenia do znacznej liczby stacji roboczych do pojedynczej sieci lokalnej. Odmiany sieci Ethernet i ich cechy charakterystyczne: Typ sieci Ethernet Przepustowość, MB/s Transmisja Długość segmentu, m Łącze 10Base-5 10 w paśmie 10Base-2 10 w paśmie 10Base-T 10 w paśmie 500 przewód 185 przewód 100 10Broad-36 10 szerokopasmowa 3600 przewód 10Base-F 10 w paśmie 100Base-X 100 w paśmie 100VG-AnyLAN (ang. Video Grade) 4000 światłowód 100 100-150 czteroprzewodowa 100Base-TX 100 w paśmie 1000Base-T 1000 w paśmie UWAGA: o przepustowościach w danej sieci poza zastosowanym rodzajem łącza decydują również inne parametry sieci, np.: możliwość równoległego wysyłania i odbierania danych, czy zastosowane schematy kodowania danych. Ograniczenia długości magistrali wprowadzone zostało ze względu na możliwość wystąpienia kolizji i opóźnień związanych z propagacją sygnału. 1
Segmentacja sieci Ethernet - podział sieci na dwie lub więcej części, co poprawia wydajność sieci. Do łączenia poszczególnych sieci służą mosty i routery. Możliwa jest organizacja, w której użytkownicy korzystają z własnych segmentów (np. w przypadku transmisji video). Do segmentacji wykorzystywane są huby przełączające. Nawet pojedyncza stacja robocza może mieć wyłączny dostęp do serwera lub innego urządzenia. Formaty ramek wykorzystywane w sieciach Ethernet Ramki określają strukturę przesyłanego pakietu danych. Są również wykorzystywane przy monitorowaniu pracy w sieci. Ethernet II - oryginalna ramka Ethernetu, przydziela pakietowi unikalny nagłówek. Ethernet 802.3, Ethernet 802.2 - typ ramki używany najczęściej w sieciach Novell, Novell Netware. Oryginalna ramka Ethernet Nagłówek Przeznaczenie Źródło Typ Dane CRC Długość pola 8 6 6 2 46-1500 4 Ethernet (IEEE 802.3) Nagłówek SFD Przeznaczenie Źródło LEN Dane PAD CRC Znacznik początku ramki 7 1 2 lub 6 2 lub 6 2 0-1500 X 4 Długość pola danych Suma kontrolna Znaczenie poszczególnych pól: nagłówek (lub preambuła, PR) - pole sygnalizujące początek ramki (101010...), SFD (ang. Start Frame Delimiter) - znacznik początku ramki (10101011), przeznaczenie (ang. Destination Address) - adres docelowy, adres odbiorcy ramki, źródło (ang. Source Address) - adres źródłowy, adres nadawcy ramki, LEN (ang. Length)- długość segmentu danych w ramce, dane - transmitowane dane, PAD - uzupełnienie pola dane w celu zapewnienia minimalnej długości ramki, CRC - suma kontrolna obliczana dla pakietu. 2
Krótkie omówienie wybranych rodzajów sieci Ethernet Ethernet 10Base-5 (ang. Thick Ethernet, czyli tzw. Gruby Ethernet) - pierwsza implementacja Ethernetu. robocza Przyłącze z kablem 50-ohmowy terminator z uziemieniem Repeater Maksimum 50 m Struktura okablowania z grubym przewodem m. Kabel główny - specjalny kabel współosiowy o średnicy 1 cm, który w jednym segmencie (bez regeneratorów) może osiągnąć 500 m. Każda stacja robocza dołączona jest do magistrali za pomocą transceivera (przyłącza) i kabla przyłączeniowego. Transceiver jest elementem mocowanym na grubym kablu Ethernet. Posiada trzy złącza: wejście i wyjście kabla magistrali oraz odgałęzienie do stacji roboczej. Maksymalna odległość stacji roboczej od transceivera wynosi 50 m. Minimalna odległość pomiędzy transceiverami wynosi 2,5 m. Można połączyć do pięciu segmentów magistrali, używając czterech repeaterów, przy czym stacje robocze mogą być włączone do trzech segmentów, pozostałe służą do przedłużenia sieci. Do magistrali można podłączyć maksimum 100 stacji roboczych (repeater jest liczony jako stacja). Na obu końcach każdego segmentu musi znajdować się 50-omowy terminator. Obecnie 10Base-5 praktycznie nie jest stosowany. Ethernet 10Base-2 (ang. Thin Ethernet, czyli tzw. Cienki Ethernet) Jako cienki przewód Ethernet używany jest przewód o średnicy 5 mm. Koncentryczny cienki kabel Ethernet jest łatwiejszy w obsłudze, tańszy, nie wymaga transceivera, ale zastosowanie go zmniejsza maksymalną długość magistrali. Maksymalna długość odcinka magistrali wynosi 185 m. Przewód do karty sieciowej przyłącza się za pomocą rozgałęźnika (T-connector). 3
robocza Repeater Terminator 50-ohmowy ze stykiem uziemiającym Maksimum 186 m Można połączyć do pięciu segmentów magistrali, używając czterech repeaterów, przy czym stacje robocze mogą być włączone do trzech segmentów, pozostałe służą do przedłużenia sieci. Maksymalna długość magistrali wynosi 910 m. Do jednej magistrali można dołączyć najwyżej 30 odgałęzień (również: repeatery, mosty, routery i serwery). Całkowita liczba odgałęzień we wszystkich segmentach sieci nie może przekroczyć 1024. Na każdym końcu magistrali należy przyłączyć terminator. Możliwe jest łączenie systemów z cienkim i grubym przewodem. Segment kombinowany z przewodu grubego i cienkiego ma na ogół długość 182-492m. Ethernet 10Base-T Okablowanie oparte jest na skrętce i topologii gwiazdy, mimo to jednak, część specyfikacji 10Base-T jest kompatybilna z innymi standardami IEEE 802.3. Nie ma potrzeby wymiany kart sieciowych przy przechodzeniu z kabla koncentrycznego na skrętkę. Możliwe jest rozbudowywanie istniejącej magistrali o segmenty skrętkowe, dzięki zastosowaniu repeaterów obsługujących zarówno kable koncentryczne, światłowodowe, jak i skrętkowe. Maksymalnie 100 metrów Transciver może być elementem karty złącze RJ45 Stacje robocze podłączone są do centralnego huba lub koncentratora, który pracuje jako repeater. Po nadejściu sygnału od stacji roboczej hub rozprowadza go do wszystkich linii wyjściowych. Stacje robocze przyłącza się za pomocą nieekranowanej skrętki o długości do 100 m. Ilość stacji przyłączonych do huba zależy m.in. od ilości portów danego huba. Konfigurację można rozszerzyć przez hierarchiczne połączenie hubów. 4
Ethernet 100Base-X i 100VG-AnyLAN SIECI KOMPUTEROWE Nowsze odmiany Ethernetu charakteryzujące się przede wszystkim wysoką prędkością transmisji danych, czyli 100 Mbit/s, co jest koniecznością ze względu na aplikacje obsługujące multimedia i aplikacje działające w czasie rzeczywistym. Okablowanie w tym standardzie wykorzystuje skrętkę czteroprzewodową. Charakterystyczna dla sieci Ethernet metoda dostępu do łącza CSMA/CD została zastąpiona metodą dostępu na żądanie. Topologia gwiazdy i ramka, czyli struktura danych przesyłanych w sieci, pozostały takie same jak w poprzednich wersjach. To właśnie format ramki, a nie protokół CSMA/CD jest czynnikiem decydującym o możliwości współdziałania pomiędzy odmiennymi standardami Ethernetu. Możliwe jest działanie mostów pomiędzy starszymi standardami Ethernetu a 100VG-AnyLAN. Zastosowano transmisję kwartetową: podczas gdy 10Base-T wykorzystywał dwie pary przewodów (jedna dla nadawania, jedna dla odbioru), 100VG-AnyLAN używa czterech par. Transmisja kwartetowa odbywa się z tą samą częstotliwością co w 10Base-T, ale sygnał 25 MHz jest przesyłany każdą z czterech par przewodów. Używany w 10Base-T system kodowania Manchester został zastąpiony nowym systemem 5B6B. Długość pojedynczego odcinka przewodu w szybkich sieciach Ethernet jest ograniczona do 100 m, ale zastosowanie w 100VG-AnyLAN innych kabli pozwala na zwiększenie jej do 150 m. Ethernet 1000Base-T pozwala stosować okablowanie kategorii 5, spełniające wymogi specyfikacji ANSI/TIA/EIA-568A (1995) oraz nowsze kable kategorii 5e sieci 1000Base-T używają wszystkich 4 par skrętki kategorii 5 szybkość 1000Mb/s jest uzyskiwana przez równoległe wysyłanie i odbieranie strumieni danych 250Mb/s przez każdą z czterech par skrętki Dla porównania sieci 100Base-TX używają dwóch par przewodów: jedna transmituje, druga odbiera dane, - sieci 100Base-TX (FastEthernet z okablowaniem miedzianym) osiągają szybkość 100Mb/s, stosują schemat kodowania 4B/5B, który angażuje prawie 25% przepustowości na znaki kontrolne. - sieci 1000Base-T używają schematu pięciopoziomowego kodowania PAM5 (są zgodne w warstwie fizycznej z sieciami 100Base-FX). 5