Do: Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej ul. Wiejska 4/6/8 00-902 Warszawa Warszawa, 11.12.09 r. My, sygnatariusze niniejszej petycji, zwracamy się do Pana, Panie Marszałku, w celu wyraŝenia sprzeciwu wobec sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizn przekazywanych na cele charytatywne za pomocą krótkich wiadomości tekstowych wysyłanych z telefonów komórkowych (SMS). śyjemy w dobie globalizacji i informatyzacji Ŝycia, a postęp technologiczny wkracza we wszystkie przejawy Ŝycia społecznego. Z duchem czasu podąŝają równieŝ organizacje charytatywne, które środki pienięŝne na realizację swoich szczytnych idei pozyskują głównie za pośrednictwem telefonów komórkowych, które pozwalają darczyńcom przekazać darowiznę na rachunek organizacji poŝytku publicznego wysyłając SMS na specjalny numer telefonu udostępniony przez operatora telefonii komórkowej. Zdumienie nasze budzi fakt, iŝ państwo, które opiera się na konstytucyjnych zasadach demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej niezgodnie z prawem pobiera podatek od towarów i usług od SMS-owych darowizn dokonywanych na cele charytatywne. W naszej ocenie obecna praktyka władz skarbowych, polegająca na przyjęciu, Ŝe opodatkowaniu podatkiem VAT w przypadku tzw. charytatywnego sms podlega takŝe kwota darowizny przekazywanej przez operatora telefonii komórkowej na naszą rzecz, jest niesprawiedliwa i sprzeczna z prawem. W istocie rzeczy, usługa świadczona przez operatorów telefonii komórkowej na naszą rzecz jest analogiczna do usługi, jaką wykonuje poczta, bądź wyspecjalizowana instytucja finansowa, przyjmując do przekazu określoną kwotę pieniędzy. Wynagrodzenie takich instytucji (a w konsekwencji kwota opodatkowana podatkiem od towarów i usług) nie jest równe kwocie pieniędzy przyjętej do przekazu, lecz odrębnie ustalonemu wynagrodzeniu, tj. prowizji (np. 1% kwoty przekazu plus 5 zł zgodnie z cennikiem Poczty Polskiej). Nie ma zatem powodu, aby w analogicznej sytuacji operator telefonii komórkowej traktował całość przekazywanej kwoty pieniędzy jako swoje wynagrodzenie podlegające opodatkowaniu podatkiem towarów i usług. Jesteśmy wstrząśnięci, Ŝe władze państwowe nie dostrzegają tej oczywistości. Kuriozalna, bowiem z prawnego, moralnego i społecznego punktu widzenia, jest interpretacja, która na
równi z usługami świadczonymi komercyjnie stawia darowizny przekazywane na cele charytatywne za pomocą SMS-ów. Nie do przyjęcia jest to, Ŝe do zrealizowanej za pomocą SMS-a darowizny dolicza się podatek od towarów i usług, który obciąŝa darczyńcę dodatkowym kosztem w wysokości ponad 1/5 kwoty samej darowizny, a w konsekwencji znacząca część kwoty darowizny (docelowo przeznaczonej na pomoc potrzebującym) trafia nie do potrzebujących, a do budŝetu państwa. Nie moŝemy i nie chcemy tolerować takiej sytuacji. śądamy, aby władze państwowe podąŝyły w ślad za innymi krajami Unii Europejskiej (Dania, Finlandia, Estonia, Szwecja, Niemcy, Luksemburg, Holandia, Austria, Wielka Brytania i inne) i dokonały prawidłowej interpretacji przepisów prawa odnośnie charytatywnych SMS-ów. Zwracamy uwagę, iŝ prawidłowe interpretowanie przepisów prawa jest obowiązkiem władz państwowych, a ich powinnością jest takŝe zagwarantowanie moŝliwości wykonywania zadań organizacji niedziałających w celu osiągnięcia zysku. Organizacje te wielokrotnie bowiem juŝ udowodniły, iŝ potrafią pomagać potrzebującym bardziej skutecznie niŝ organy państwa. Prosimy, aby miał Pan, Panie Marszałku, na uwadze, Ŝe nie dbamy tu o własny interes, ale o interes tych, którym pomagamy i z którymi łączymy się w ramach solidarności społecznej. W dniu dzisiejszym, razem z sygnatariuszami niniejszej petycji, stają przed Panem: osoby, dla których zabraknie miejsca w hospicjum; dzieci, które nie będą mogły otrzymać pomocy po doznanych urazach neurologicznych; dzieci i młodzieŝ, która pozbawiona będzie równych szans dostępu do wiedzy z uwagi na miejsce zamieszkania, niepełnosprawność, chorobę czy ubóstwo; dzieci osierocone i opuszczone; osoby walczące o zachowanie dziedzictwa naturalnego i ochronę zwierząt; dzieci, które nie zostaną uratowane za pomocą specjalistycznego sprzętu medycznego; dzieci z biednych rodzin, dla których nie znajdą się środki na sfinansowanie posiłków w szkole; ofiary wojen i kataklizmów, dla których nie wystarczy pomocy humanitarnej; uchodźcy i repatrianci, którzy w ucieczce przed prześladowaniami nie otrzymają w Polsce pomocy ani schronienia; kobiety, których prawa naruszane są w pracy; samotne matki, których potrzeb Państwo nie będzie w stanie zaspokoić; mieszkańcy rodzinnych domów dziecka;