Refundacje i dofinansowania
ZAOPATRZENIE W PRZEDMIOTY ORTOPEDYCZNE I ŚRODKI POMOCNICZE Przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze Przedmioty ortopedyczne to przyrządy ortopedyczne niezbędne osobie niepełnosprawnej w przypadku trwałego inwalidztwa, w okresie choroby lub usprawniania leczniczego. Przedmioty ortopedyczne przysługują bezpłatnie lub częściowo odpłatnie (w zależności od rodzaju przedmiotu) raz na 2,3,4 lub 5 lat. Środki pomocnicze to takie środki, które ułatwiają w znacznym stopniu, bądź wręcz umożliwiają funkcjonowanie osoby niepełnosprawnej w środowisku społecznym (są nimi np. pomoce optyczne dla niewidzących, aparaty słuchowe, cewniki, pieluchomajtki, kule, wózki inwalidzkie, wózki akumulatorowe). Zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze Prawo do otrzymania określonego rodzaju przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego (bezpłatnie lub częściowo odpłatnie) mają: osoby ubezpieczone oraz osoby pozostające na ich utrzymaniu.
Przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze przyznawane są uprawnionemu na własność. Ponowne przyznanie zaopatrzenia może nastąpić po upływie okresu jego używalności, zgodnie z obowiązującymi przepisami. W sytuacji, gdy cena przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych jest wyższa niż limit określony przez rozporządzenie różnicę pokrywa uprawniony. Może on jednak skorzystać z dofinansowania, przyznawanego przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie- właściwe dla miejsca zamieszkania pod warunkiem, że jest osobą niepełnosprawną. O dofinansowanie można się ubiegać, jeżeli dany przedmiot lub środek jest przyznawany na podstawie odrębnych przepisów (oznacza to, że dany przedmiot musi znajdować się na liście świadczeń przysługujących osobie niepełnosprawnej z ubezpieczenia zdrowotnego). Dofinansowanie z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie przysługuje, jeżeli średni miesięczny dochód obliczany z ostatnich 3 miesięcy przed złożeniem wniosku nie przekracza 50% przeciętnego wynagrodzenia na członka rodziny, pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym i 65% - w przypadku osoby samotnej. Wysokość dofinansowania zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze wynosi: do 100% udziału własnego osoby niepełnosprawnej w limicie ceny ustalonym na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli taki udział jest wymagany,
do 150% sumy kwoty limitu, o którym mowa w podpunkcie wyżej, wyznaczonego przez kasę chorych oraz wymaganego udziału własnego osoby niepełnosprawnej w zakupie tych przedmiotów i środków, jeżeli cena zakupu jest wyższa niż ustalony limit. Do PCPR należy złożyć: odpowiedni wniosek o dofinansowanie, kserokopię orzeczenia o niepełnosprawności, udokumentowane dochody. Procedura ubiegania się o zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze z NFZ Podstawą do uzyskania refundowanego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest zlecenie wystawione przez lekarza lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego (upoważnionego zgodnie z obowiązującymi przepisami). Zlecenie na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze wymaga, przed przyjęciem do realizacji, potwierdzenia przez właściwy ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy oddział wojewódzki NFZ. Zgłoszenia zlecenia do ewidencji i potwierdzenia do realizacji dokonuje świadczeniobiorca lub inna osoba w jego imieniu osobiście lub drogą pocztową.
W przypadku czasowego pobytu świadczeniobiorcy poza miejscem zamieszkania, potwierdzenia zlecenia można dokonać w oddziale wojewódzkim Funduszu, na terenie którego świadczeniobiorca przebywa. zlecenie na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze traci ważność po upływie 90 dni od daty wystawienia; bieg terminu określonego powyżej ulega zawieszeniu na czas oczekiwania w kolejce na potwierdzenie zlecenia; zlecenie na comiesięczne zaopatrzenie w środki pomocnicze, traci ważność po upływie 30 dni od daty wystawienia; zlecenia przyjęte do realizacji po upływie ich terminu ważności, nie będą refundowane przez oddział wojewódzki NFZ; świadczeniobiorca może być zaopatrzony jednorazowo w środki pomocnicze na okres nie dłuższy niż trzy kolejne miesiące kalendarzowe; karta zaopatrzenia comiesięcznego, zwana dalej Kartą zaopatrzenia, wydawana jest świadczeniobiorcy na podstawie pierwszego zlecenia na dany rodzaj środka pomocniczego na okres 12 miesięcy przez oddział wojewódzki NFZ, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy; oddział wojewódzki NFZ wystawia następną kartę zaopatrzenia na kolejny okres na podstawie danych o dotychczasowej realizacji; karta zaopatrzenia podlega zaewidencjonowaniu i wraz ze zleceniami, otrzymywanymi przez świadczeniobiorcę, jest podstawą do realizacji zaopatrzenia przez okres kolejnych 12 miesięcy; oddział wojewódzki NFZ może wydać wkładkę uzupełniającą do karty zaopatrzenia w ramach terminu ważności karty; w przypadku zaopatrzenia comiesięcznego każdorazowe
ewidencjonowanie zlecenia przed jego realizacją nie jest wymagane; jeżeli świadczeniobiorca wymaga zaopatrzenia również w inny środek pomocniczy przysługujący comiesięcznie, musi potwierdzić pierwsze zlecenie na ten środek. Z potwierdzonym przez oddział NFZ zleceniem udajemy się do świadczeniodawcy firmy bądź sklepu, gdzie chcemy je zrealizować. Świadczeniodawca, u którego chcemy zrealizować zlecenie, musi mieć podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. Oddział wojewódzki NFZ finansuje cenę przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego do wysokości limitu cen określonego w odrębnych przepisach. Jeżeli cena przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest niższa niż określona limitem, oddział wojewódzki NFZ finansuje cenę przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego do wysokości ceny, z zachowaniem udziału własnego świadczeniobiorcy, jeżeli taki został określony w odrębnych przepisach dla danego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego. Jeżeli cena przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest wyższa niż określona limitem, oddział wojewódzki NFZ finansuje cenę przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego do wysokości ustalonego limitu ceny, z zachowaniem udziału własnego świadczeniobiorcy, jeżeli taki został określony w odrębnych przepisach dla danego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego.
Oddział wojewódzki NFZ refunduje tylko zlecenia potwierdzone do realizacji przez ten oddział. Jeżeli cena przedmiotu przewyższa limit, świadczeniodawca proszony jest o wydanie faktury pro forma- z wpisaną kwotą limitu i pozostałą jako udział własny i zwracamy się do PCPR o dofinansowanie, przedstawiając fakturę określającą kwotę opłacaną w ramach ubezpieczenia zdrowotnego oraz kwotę udziału własnego lub inny dokument potwierdzający zakup. W sytuacji otrzymania decyzji o dofinansowaniu, realizujemy zakup. W przypadku nie otrzymania dofinansowania z PCPR, musimy sami pokryć tak zwany udział własny w cenie zakupu, albo wybrać tańszy sprzęt (o ile jest taka możliwość). Zasady uzyskiwania i potwierdzania wniosków na naprawę przedmiotu ortopedycznego Podstawą do naprawy przedmiotu ortopedycznego podlegającej refundacji jest wniosek świadczeniobiorcy o wykonanie naprawy, potwierdzony do realizacji przez właściwy oddział wojewódzki Funduszu zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wniosek o naprawę traci ważność po upływie 30 dni od daty wystawienia. Ważność wniosku liczona jest do dnia przedstawienia wniosku do realizacji u świadczeniodawcy. Refundowane naprawy przedmiotów ortopedycznych są możliwe po upływie okresu gwarancji, tylko w okresie użytkowania przedmiotów ortopedycznych określonym w odrębnych przepisach,
maksymalnie do kwoty ustalonego limitu ceny, niezależnie od liczby napraw. Ważne informacje Szczegółowych informacji na temat m.in.: limitów cen, wykazu świadczeniodawców posiadających podpisaną z NFZ umowę, można zasięgać w poszczególnych oddziałach Narodowego Funduszu Zdrowia (wydziały zaopatrzenia ortopedycznego i środków pomocniczych), bądź na stronie internetowej NFZ. Aktualny adres: www.nfz.gov.pl W przypadku, kiedy pacjent przebywa czasowo poza miejscem zamieszkania, może dokonać potwierdzenia w oddziale wojewódzkim NFZ, na terenie którego przebywa. Jeżeli Oddział NFZ nie będzie posiadał wystarczających środków finansowych na realizację wszystkich zleceń na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, utworzone zostaną chronologiczne listy oczekujących na potwierdzenie i realizacje zleceń. Na czas oczekiwania na potwierdzenie i realizację zlecenia termin ważności jest zawieszany. Pacjentowi przysługuje prawo wglądu do list w zakresie dotyczącym własnej osoby i uzyskania informacji na temat przewidywanego terminu oczekiwania. Oddział NFZ powiadamia ubezpieczonego o szczegółowym terminie potwierdzenia zlecenia.
Zlecenie, które zostało potwierdzone i zaewidencjonowane lub zlecenie wraz z kartą zaopatrzenia można zrealizować u dowolnie wybranego przez ubezpieczonego świadczeniodawcy, który ma podpisaną umowę o współpracy z Oddziałem NFZ.
LIKWIDACJA BARIER ARCHITEKTONICZNYCH, W KOMUNIKOWANIU SIĘ I TECHNICZNYCH Bariery architektoniczne to wszelkie utrudnienia występujące w budynku i w jego najbliższej okolicy, które ze względu na rozwiązania techniczne, konstrukcyjne lub warunki użytkowania uniemożliwiają lub znacznie utrudniają swobodę ruchu osobom niepełnosprawnym. Bariery techniczne to takie bariery, które utrudniają lub uniemożliwiają osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie społeczne. Likwidacja tej bariery powinna powodować sprawniejsze działanie tej osoby w społeczeństwie i umożliwić jej funkcjonowanie w życiu codziennym. Bariery w komunikowaniu się to ograniczenia uniemożliwiające lub utrudniające osobie niepełnosprawnej swobodne porozumiewanie się i/lub przekazywanie informacji. O dofinansowanie ze środków Funduszu w/w tytułów (jeżeli ich realizacja umożliwi lub w znacznym stopniu ułatwi osobie niepełnosprawnej wykonywanie podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem) mogą ubiegać się: na likwidację barier architektonicznych osoby niepełnosprawne, które mają trudności w poruszaniu się, jeżeli są właścicielami nieruchomości lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości albo posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym stale zamieszkują; na likwidację barier w komunikowaniu się i technicznych osoby niepełnosprawne, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.
Wysokość dofinansowania likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych wynosi do 80% kosztów przedsięwzięcia, nie więcej jednak niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. Pozostałe 20% pokrywa wnioskodawca. Osoba niepełnosprawna, która ma trudności z poruszaniem się, może wystąpić o pomoc w likwidacji barier architektonicznych utrudniających jej dostęp do budynku, w którym mieszka do PCPR, właściwego terytorialnie ze względu na miejsce zamieszkania. Do wniosku o dofinansowanie należy dołączyć: kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zaświadczenie o dochodach wnioskodawcy, ksero aktu własności lub umowy najmu lokalu, w którym mają być likwidowane bariery. Oprócz tego osoba składająca wniosek: nie może mieć zaległości wobec PERON, nie mogła korzystać z dofinansowania na ten cel w ciągu 3 lat przed złożeniem wniosku, w ciągu 3 lat przed złożeniem wniosku nie była stroną umowy zawartej z PERON i rozwiązanej z jej przyczyny.
Dofinansowania dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności Dofinansowanie dla osoby niepełnosprawnej ruchowo Dofinansowaniem mogą być objęte: 1) budowa pochylni i dojścia do budynku mieszkalnego, zapewniającego osobom niepełnosprawnym samodzielny dostęp do lokalu; 2) dostawa, zakup i montaż: podnośnika, platformy samochodowej, transportera schodowego, windy przyściennej, innych urządzeń do transportu pionowego; 3) sporządzenie dokumentów stanowiących podstawę do wydania zgody na dopuszczenie do eksploatacji urządzenia, jeżeli konieczność uzyskania takiej zgody wynika z odrębnych przepisów; 4) dostawa, zakup i montaż poręczy oraz uchwytów w ciągach komunikacyjnych, ułatwiających także uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń higieniczno-sanitarnych; 5) roboty polegające na likwidacji: progów, wyrównaniu poziomu podłogi; 6) przystosowanie drzwi: - zakup i montaż drzwi wejściowych o szerokości co najmniej 90 cm, a pozostałych, co najmniej 80 cm, - zakup i montaż drzwi przesuwanych,
- zakup i zamontowanie systemu otwierania drzwi, w tym balkonowych, przyciskiem (dla wnioskodawców o niesprawnych rękach), - zakup i montaż zabezpieczenia drzwi (do wysokości 40 cm od podłogi) przed uszkodzeniami mechanicznymi i zainstalowanie ościeżnicy stalowej (wyłącznie dla wnioskodawców poruszających się na wózku inwalidzkim), - zakup oraz montaż okuć do drzwi balkonowych i okien, umożliwiających ich samodzielną obsługę przez osobę poruszającą się na wózku inwalidzkim, zamieszkałą samotnie lub z osobą o takiej samej lub innej dysfunkcji narządu ruchu, gdy montaż okuć ze względu na stan techniczny okien i drzwi balkonowych jest możliwy, w kuchni i jednym pokoju, wybranym przez wnioskodawcę, - zakup oraz wymiana okien i drzwi balkonowych w przypadkach, o których mowa wyżej, gdyż montaż okuć jest niemożliwy; 7) przystosowanie podłoża pod wykładzinę antypoślizgową oraz jej ułożenie; 8) budowa lub zakup wolnostojących: łazienki i wc dostosowanych do potrzeb wnioskodawcy; 9) przystosowanie wyposażenia kuchni do samodzielnej obsługi przez osobę niepełnosprawną, w tym: obniżenie i obudowanie (umożliwiające dojazd wózkiem inwalidzkim) zlewozmywaka, oraz zakup i montaż niskich blatów, zakup i montaż półek oraz pojemników na specjalnych prowadnicach, zakup i montaż zawiasów umożliwiających otwieranie drzwiczek pod kątem
większym niż 90 st. (do 170 st.), zakup i montaż zatrzasków magnetycznych; 10) zakup i montaż telefonu; 11) zakup i montaż faksu i telefaksu (dla osób niepełnosprawnych czynnych zawodowo); 12) zakup i montaż urządzenia wspomagającego Sam (dla osób z porażeniem czterokończynowym). Dofinansowanie dla osób dysfunkcją narządu wzroku Dofinansowanie może objąć: 1) dostawę, zakup i montaż poręczy i uchwytów w ciągach komunikacyjnych, oraz uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń higieniczno-sanitarnych; 2) roboty polegające na likwidacji: progów, zróżnicowania poziomów podłogi; 3) przystosowanie pod wykładzinę antypoślizgową oraz ułożenie tej wykładziny; 4) zakup i montaż instalacji dźwiękowej sygnalizacyjnej i alarmowej; 5) oznakowanie wyposażenia lokalu i ciągów komunikacyjnych różnym kolorem i fakturą; 6) budowę instalacji oraz zakup i montaż urządzeń do ogrzewania z własnym źródłem ciepła na paliwo gazowe, olejowe lub energię elektryczną w lokalu lub budynku mieszkalnym osoby niepełnosprawnej, zamieszkałej samotnie lub z inną osobą niepełnosprawną;
7) zakup kuchni mikrofalowej oraz zakup i montaż kuchni elektrycznej w przypadku wyposażenia lokalu w kuchnię węglową lub gazową w lokalu lub budynku mieszkalnym osoby niepełnosprawnej, zamieszkałej samotnie lub z inną osobą niepełnosprawną; 8) zakup i montaż telefonu; 9) wykonanie dodatkowego oświetlenia w pomieszczeniu lub zmiana sposobu oświetlenia dla wnioskodawców o umiarkowanym i znacznym stopniu niepełnosprawności. Dofinansowanie dla osób z dysfunkcją narządu mowy Dofinansowanie objąć może: 1) zakup i montaż specjalistycznej sygnalizacji świetlnej: wyposażenie dzwonka do drzwi w sygnalizacji świetlnej, wyposażenie telefonu w sygnalizację świetlną, sygnalizatory optyczne do telefonów, tekstofonów, telefaksów i wideofonów; 2) zakup budzików świetlnych i wibracyjnych; 3) zakup i instalacja aparatów (faksu, tekstofonu, wideofonu) dla osób niepełnosprawnych czynnych zawodowo; 4) zakup telefonów z cewką indukcyjną w słuchawce albo wzmacniaczem, lub zakup wzmacniacza do telefonu; 5) zakup przenośnych indywidualnych wzmacniaczy dźwięku, słuchawek, minipętli induktofonicznych; 6) zakup indywidualnych urządzeń akustycznych przybliżających dźwięki (działających na FM lub podczerwień);
7) zakup urządzeń wspomagających odbiór dźwięku z telewizora (przewodowych i bezprzewodowych); 8) refundację różnicy kosztów między ceną telewizora z teletekstem i ceną telewizora bez teletekstu, przy udokumentowanym zakupie przez osobę niepełnosprawną zamieszkałą samotnie lub z inną osobą niepełnosprawną, telewizora z teletekstem. Ważne informacje PCPR nie zwraca kosztów poniesionych w związku z pracami wykonanymi przed wydaniem decyzji. By otrzymać dofinansowanie, należy również spełnić warunek kryterium dochodowego na pomoc może liczyć osoba, która nie ma wyższego dochodu niż: 50% przeciętnego wynagrodzenia na osobę w rodzinie, 65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej. Likwidacja barier w komunikowaniu się i technicznych ma za zadanie umożliwienie lub znaczne ułatwienie osobie niepełnosprawnej wykonanie podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem, więc dofinansowanie może dotyczyć sprzętów, które zgodnie z indywidualnymi potrzebami osoby niepełnosprawnej temu służą. Jeżeli przedmiotem dofinansowania jest np.: budowa podjazdu do budynku mieszkalnego lub dobudowa windy, należy dopełnić następujących formalności:
wystąpić do wydziału architektury urzędu dzielnicowego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w celu sprawdzenia czy planowana budowa podjazdu jest zgodna z przeznaczeniem terenu w planach zabudowy), trzeba też przedstawić zgodę właściciela gruntu na budowę podjazdu; gdy właścicielem jest gmina, należy uzyskać dzierżawę tego terenu, po uzyskaniu pozytywnej decyzji, należy w tym samym urzędzie złożyć projekt architektoniczno-budowlany podjazdu, uzyskać pozwolenie na budowę.
TURNUSY REHABILITACYJNE I SANATORIA Istnieją dwie możliwości rehabilitacji: turnusy rehabilitacyjne i leczenie uzdrowiskowe (sanatoryjne). Różnica między nimi polega na innych źródłach dofinansowania oraz innych zadaniach realizowanych w ramach pobytu na turnusie rehabilitacyjnym i w sanatorium. W sanatorium pobyt dofinansowany jest ze środków pochodzących z naszego ubezpieczenia zdrowotnego. Środkami dysponują oddziały Narodowego Funduszu Zdrowia i tam też składa się skierowanie od lekarza. W sanatorium z założenia realizowana jest przede wszystkim rehabilitacja usprawniająca i lecznicza, jedynie z elementami rehabilitacji społecznej. Turnus rehabilitacyjny jest jednym z elementów całego procesu rehabilitacji zawodowej i społecznej osoby niepełnosprawnej opisanego w ustawie o rehabilitacji i może być dofinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, będących w dyspozycji Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie. Turnus rehabilitacyjny ze swojego założenia powinien służyć rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych i tylko tym osobom przysługuje. Warunkiem otrzymania dofinansowania pobytu na turnusie rehabilitacyjnym jest udokumentowanie faktu niepełnosprawności uczestnika, natomiast z sanatorium może korzystać każdy ubezpieczony, zgodnie z informacjami poniżej.
Leczenie uzdrowiskowe, sanatorium Leczenie uzdrowiskowe jest jednym ze świadczeń zdrowotnych gwarantowanych ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przysługuje wszystkim ubezpieczonym, po spełnieniu określonych warunków. Z leczenia uzdrowiskowego może skorzystać każdy ubezpieczony, który otrzyma stosowne skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie to musi zostać potwierdzone w oddziale wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia, właściwym dla pacjenta ze względu na jego miejsce zamieszkania. Do sanatoriów kierowane są m.in. osoby niepełnosprawne, osoby po ciężkich chorobach, czy też po długim leczeniu szpitalnym. W większości przypadków osoby te uczestniczą w kosztach pobytu w sanatorium tzn. dopłacają, pokrywając w ten sposób część wydatków związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem. Koszty przejazdu do i z uzdrowiska, oraz częściowo zakwaterowania i wyżywienia ponosi pacjent. Z wszelkich opłat za pobyt zwolnione są dzieci i młodzież do 18 roku życia, a jeżeli kształcą się dalej do ukończenia 26 lat, dzieci niepełnosprawne w stopniu znacznym (bez ograniczenia wieku), a także dzieci uprawnione do renty rodzinnej. Leczenie uzdrowiskowe obejmuje trzy rodzaje świadczeń: leczenie w szpitalu uzdrowiskowym, leczenie w sanatorium uzdrowiskowym, leczenie ambulatoryjne.
Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym traktowany jest jako kontynuacja leczenia szpitalnego. Jest on całkowicie bezpłatny i odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego. Na leczenie w sanatorium uzdrowiskowym kieruje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego: lekarz pierwszego kontaktu, specjalista, bądź lekarz ze szpitala. Wystawiając skierowanie, może on wskazać zalecane miejsce i rodzaj leczenia uzdrowiskowego. Skierowanie takie, wraz z dokumentacją medyczną, przesłane jest przez lekarza wystawiającego skierowanie do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. W ciągu 30 dni od daty wpłynięcia skierowania do oddziału, lekarz specjalista dokonuje jego weryfikacji. Termin ten może zostać wydłużony o 14 dni w przypadku, gdy konieczne jest uzupełnienie informacji medycznej. Po stwierdzeniu zasadności skierowania przez lekarza specjalistę, oddział wojewódzki Funduszu określa miejsce, rodzaj oraz czas trwania leczenia uzdrowiskowego, przy czym wcześniejsze wskazania na skierowaniu nie muszą zostać uwzględnione. Potwierdzone przez oddział skierowanie dostarczone jest ubezpieczonemu nie później niż na 14 dni przed rozpoczęciem leczenia. Oddział może nie potwierdzić skierowania w przypadku, gdy brakuje miejsc w odpowiednich zakładach leczenia uzdrowiskowego. W takiej sytuacji skierowanie trafia na listę oczekujących i zostaje potwierdzone w momencie, gdy odpowiednie miejsce jest dostępne.
W przypadku, gdy lekarz specjalista nie potwierdzi zasadności skierowania, dokumentacja odsyłana jest lekarzowi, który wystawił skierowanie z podaniem uzasadnienia odmowy. Od decyzji takiej nie przysługuje odwołanie. Ubezpieczony wyjeżdża do sanatorium w ramach urlopu wypoczynkowego i pokrywa część kosztów zakwaterowania i wyżywienia oraz koszt przejazdu. O tym jak często można się ubiegać o wyjazd do sanatorium decydują wewnętrzne uchwały wojewódzkich oddziałów NFZ. Średnio jest to raz na dwa lata. Uzależnione jest to przede wszystkim od ilości środków, którymi dysponuje oddział, ilości miejsc w ośrodkach uzdrowiskowych oraz ilości wniosków napływających do oddziału. Okres pobytu na leczeniu uzdrowiskowym dla dorosłych wynosi: 1) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym 21 dni, 2) dla leczenia w sanatorium uzdrowiskowym 21 dni, 3) dla leczenia ambulatoryjnego od 6 do 18 dni zabiegowych. Okres pobytu na leczeniu uzdrowiskowym dla dzieci wynosi: 1) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym 27 dni, 2) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym 21 dni, 3) dla leczenia ambulatoryjnego od 6 do 18 dni. Powyższe okresy mogą być wydłużone na wniosek lekarza zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, za zgodą oddziału NFZ.
Odpłatność za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym (wliczone koszty wyżywienia i zakwaterowania) różnicuje się ze względu na sezon rozliczeniowy, w którym leczony odbywa leczenie: 1) sezon I od dnia 1 października do dnia 30 kwietnia dopłata od 6,5 zł do 22 zł w zależności od standardu pokoju, 2) sezon II od dnia 1 maja do dnia 30 września - dopłata od 8,5 zł do 27 zł w zależności os standardu pokoju. Aby skorzystać z leczenia ambulatoryjnego pacjent także potrzebuje skierowania od lekarza, na którym musi być zaznaczone, że chodzi o taką formę leczenia. Osoba chcąca z niego skorzystać, sama decyduje, gdzie i kiedy chce się uczyć. Jedynym warunkiem jest to, aby uzdrowisko było dostosowane do leczenia danego schorzenia, oraz aby miało podpisaną umowę z oddziałem wojewódzkim NFZ. Przed skierowaniem wniosku do oddziału NFZ należy zapewnić sobie zakwaterowanie w danej miejscowości uzdrowiskowej (w samym domu sanatoryjnym lub na kwaterze prywatnej), a na skierowaniu zaznaczyć, kiedy i gdzie pacjent chce wyjechać. Skierowanie podlega takiej weryfikacji, jak w przypadku skierowania do sanatorium i trwa około 14 dni. W ramach uzdrowiskowego leczenia ambulatoryjnego ubezpieczony ma zapewnione badania lekarskie oraz nie mniej niż trzy zabiegi fizykalne dziennie. Leczenie takie może trwać 14 lub 21 dni. Turnusy rehabilitacyjne Turnusy rehabilitacyjne są zorganizowaną formą aktywnej rehabilitacji połączoną z elementami wypoczynku. Celem uczestnictwa w turnusie jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, między innymi poprzez
nawiązywanie i rozwijanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu. Z turnusów rehabilitacyjnych mogą korzystać osoby niepełnosprawne, które posiadają ważne orzeczenie: 1) o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, lub 2) o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów, lub 3) o niepełnosprawności, wydane przed ukończeniem 16 roku życia. Turnusy trwają co najmniej 14 dni, ich ceny są zróżnicowane w zależności od miejsca oraz pory roku. Uczestnictwo w turnusie rehabilitacyjnym jest odpłatne, można się jednak ubiegać o dofinansowanie kosztów udziału w turnusie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, będących w dyspozycji Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie. PCPR-y dofinansowują część kosztów pobytu na turnusie rehabilitacyjnym, resztę opłaty pokrywa osoba ubiegająca się o wyjazd. Program turnusu powinien zawierać elementy rehabilitacji odpowiedniej do rodzaju schorzenia osoby niepełnosprawnej oraz powinien zawierać elementy zajęć kulturalno-oświatowych. Należy pamiętać, że: O dofinansowanie można się ubiegać nie częściej niż raz w roku kalendarzowym. Turnus może się odbywać jedynie na terenie Polski. Osoba niepełnosprawna starająca się o dofinansowanie nie może pełnić roli członka kadry na turnusie i nie może być opiekunem innej osoby.
Dofinansowanie przekazywane jest bezpośrednio organizatorowi turnusu, a nie osobie niepełnosprawnej. Druki wniosków pobieramy z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (druk o tytule: WNIOSEK O UCZESTNICTWO W TURNUSIE REHABILITACYJNYM Z DOFINANSOWANIEM ZE ŚRODKÓW PFRON, druk: Wniosek Lekarski na Turnus Rehabilitacyjny, wraz ze wskazaniem, czy wymagamy obecności opiekuna podczas trwania turnusu wypełnia lekarz prowadzący). Wybrany przez osobę zainteresowaną turnus powinien odbywać się w ośrodku wpisanym do rejestru ośrodków zaakceptowanych przez wojewodę (tylko rehabilitacja w trybie niestacjonarnym zwalnia z rejestracji na takiej liście). Osobie niepełnosprawnej (jeśli takiej pomocy potrzebuje) może towarzyszyć na turnusie osoba asystująca (jej pobyt też może być dofinansowany). Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie zobowiązane są do udzielania osobom zainteresowanym informacji dotyczących ośrodków i organizatorów turnusów, którzy posiadają wpisy do odpowiednich rejestrów. Dzięki temu osoby niepełnosprawne mogą wybrać ofertę odpowiednią do rodzaju niepełnosprawności i zaleceń lekarza. Procedura ubiegania się o środki na dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego Wnioski o przyznanie dofinansowania składa się w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, właściwym dla miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej (wniosek zawiera rubrykę oświadczenie o wysokości dochodu w rodzinie oraz miejsce na wpisanie liczby osób we wspólnym gospodarstwie domowym).
Do wniosku należy załączyć skierowanie od lekarza prowadzącego wystawione nie wcześniej niż trzy miesiące przed datą złożenia wniosku oraz kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Wniosek jest rozpatrywany w terminie 30 dni od złożenia. PCPR w terminie 7 dni od dnia rozpatrzenia wniosku powiadamia w formie pisemnej wnioskodawcę o sposobie jego rozpatrzenia. Informuje przy tym o wysokości przyznanego dofinansowania bądź też uzasadnia odmowę jego przyznania. Osoba, która otrzymała dofinansowanie, wybiera konkretny ośrodek i termin turnusu oraz powiadamia o tym PCPR w ciągu 30 dni od otrzymania decyzji (nie później jednak niż 21 dni przed rozpoczęciem turnusu). O rozpatrywaniu wniosku decyduje: - stopień i rodzaj niepełnosprawności, - wpływ niepełnosprawności na możliwość realizacji przez wnioskodawcę kontaktów społecznych w codziennym funkcjonowaniu (sytuacja życiowa wnioskodawcy), - częstotliwość korzystania z dofinansowania pierwszeństwo w rozpatrywaniu wniosku mają osoby, które nie korzystały z dofinansowania w danym roku, - wiek osoby ubiegającej się o dofinansowanie. Osoba niepełnosprawna może ubiegać się o dofinansowanie z PCPR uczestnictwa w turnusie, jeżeli jej dochód nie przekracza: - dla osoby pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym- 50% przeciętnego wynagrodzenia, - dla osoby samotnej- 65% przeciętnego wynagrodzenia.
W przypadku przekroczenia określonych kwot dochodu, kwotę dofinansowania pomniejsza się o kwotę, o którą dochód ten został przekroczony. W przypadku uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową osoby niepełnosprawnej dofinansowanie ze środków Funduszu uczestnictwa w turnusie tej osoby lub dofinansowanie uczestnictwa jej opiekuna może zostać przyznane bez pomniejszania kwoty dofinansowania pomimo przekroczenia kwot dochodu, ale obie te zasady stosowane są uznaniowo przez poszczególne PCPR i od ich decyzji zależy, czy dany przypadek uznają za wyjątkowy. Kwoty przeciętnego wynagrodzenia ulegają kwartalnym zmianom. Informację o aktualnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia można uzyskać na stronie www.mps.gov.pl, www.zus.pl Uwaga: Wojewodowie mają obowiązek przekazywania informacji o środkach i organizatorach turnusów wpisanych do uaktualnianych rejestrów do Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, który prowadzi bazę danych m.in. na witrynie internetowej www.mps.gov.pl