st. kpt. mgr inż. Maciej Chilicki Rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych nr upr. 612/2014

180 ust. 1 WT: Instalacja i urządzenia elektryczne, przy zachowaniu przepisów rozporządzenia, przepisów odrębnych dotyczących dostarczania energii, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, a także wymagań Polskich Norm odnoszących się do tych instalacji i urządzeń, powinny zapewniać ( )

PN-IEC 60364-5-56:1999 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych - Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego - Instalacje bezpieczeństwa PN-IEC 60364-4-482:1999 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych - Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa - Dobór środków ochrony w zależności od wpływów zewnętrznych - Ochrona przeciwpożarowa

PN-IEC 60364-4-482:1999 Pkt 482.1. Warunki dotyczące wyjść awaryjnych (Warunki BD2: małe zagęszczenie ludźmi, trudne warunki ewakuacji BD3: duże zagęszczenie ludźmi, łatwe warunki ewakuacji BD4: duże zagęszczenie ludźmi, trudne warunki ewakuacji wg 322.4 IEC 364-3:1993)

PN-IEC 60364-4-482:1999 Uwaga: warunki BD mogą być regulowane przez uprawnione instytucje odpowiedzialne za konstrukcję budynków, organizację zebrań publicznych, ochronę przeciwpożarową.

PN-IEC 60364-4-482:1999 Pkt 482.1.1. Nie zaleca się lokalizowania oprzewodowania w obrębie dróg ewakuacyjnych zakwalifikowanych do warunków BD2, BD3 i BD4. Jeżeli nie można tego uniknąć, oprzewodowanie powinno być instalowane w osłonach lub obudowach, które nie podtrzymują lub nie rozprzestrzeniają ognia

PN-IEC 60364-4-482:1999 Pkt 482.1.1. lub nie osiągną temperatury wystarczającej do zapalenia otaczających materiałów w czasie określonym przepisami dla elementów budowlanych dróg ewakuacyjnych, a jeżeli brak tych przepisów w ciągu 2h.

PN-IEC 60364-4-482:1999 Pkt 482.1.1. Oprzewodowanie znajdujące się w obrębie dróg ewakuacyjnych nie powinno być zlokalizowane w zasięgu ręki lub powinno być zabezpieczone przed mechanicznymi uszkodzeniami mogącymi wystąpić w czasie ewakuacji. Trasa ułożenia przewodów w obrębie dróg ewakuacyjnych powinna być jak najkrótsza.

IEC 364-3:1993 Electrical installations of buildings - Part 3: Assessment of general characteristics IEC 364-3:1993 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych Część 3: Ustalanie ogólnych charakterystyk jest obecnie normą PN-IEC 60364-3:2000 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych Część 3: Ustalanie ogólnych charakterystyk

PN-IEC 60364-3:2000 Punkt 322.4 Warunki ewakuacji Kod Opis klasy Cechy charakterystyczne Zastosowania i przykłady BD1 Normalne Małe zagęszczenie, łatwe warunki ewakuacji Normalne lub niskie budynki przeznaczone do zamieszkania BD2 Trudne Małe zagęszczenie, trudne warunki ewakuacji Budynki wysokościowe BD3 Zatłoczone Duże zagęszczenie, łatwe warunki ewakuacji Pomieszczenia otwarte dla publiczności (kina, domy towarowe, itp.) BD4 Trudne i zatłoczone Duże zagęszczenie, trudne warunki ewakuacji Budynki wysokościowe otwarte dla publiczności (hotele, szpitale itp.)

183 ust. 1 punkt 6) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690) określa, że w instalacjach elektrycznych należy stosować przeciwpożarowe wyłączniki prądu.

183 ust. 2 WT: Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m 3 lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.

Zasilanie budynku z systemu elektroenergetycznego

183 ust. 3 WT: Przeciwpożarowy wyłącznik prądu powinien być umieszczony w pobliżu głównego wejścia do obiektu lub złącza i odpowiednio oznakowany.

183 ust. 4 WT: Odcięcie dopływu prądu przeciwpożarowym wyłącznikiem nie może powodować samoczynnego załączenia drugiego źródła energii elektrycznej, w tym zespołu prądotwórczego, z wyjątkiem źródła zasilającego oświetlenie awaryjne, jeżeli występuje ono w budynku.

Zasilanie budynku z systemu elektroenergetycznego z awaryjnym zasilaniem z zespołu prądotwórczego

Zasilanie budynku z wydzielonymi obwodami instalacji urządzeń przeciwpożarowych

212 ust. 9 WT: Pomieszczenia, w których są umieszczone przeciwpożarowe zbiorniki wody lub innych środków gaśniczych, pompy wodne instalacji przeciwpożarowych, maszynownie wentylacji do celów przeciwpożarowych oraz rozdzielnie elektryczne, zasilające, niezbędne podczas pożaru, instalacje i urządzenia, powinny stanowić odrębną strefę pożarową.

183 ust. 2 WT: Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych o kubaturze przekraczającej 1000 m 3 lub zawierających strefy zagrożone wybuchem.

181 ust. 1 WT: Budynek, w którym zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne, należy zasilać co najmniej z dwóch niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej ( )W budynku wysokościowym jednym ze źródeł zasilania powinien być zespół prądotwórczy.

PN-IEC 60364-5-56:1999 ( ) Instalacje bezpieczeństwa Pkt 561.1. Instalacje bezpieczeństwa, które mają działać w przypadku pożaru powinny spełniać dwa następujące warunki: - źródło zasilania powinno zapewniać dostawę energii w odpowiednio długim czasie oraz

PN-IEC 60364-5-56:1999 ( ) Instalacje bezpieczeństwa Pkt 561.1. - wszystkie urządzenia, zarówno przez swoją konstrukcję, jak i montaż, powinny zapewniać odporność na oddziaływanie ognia w odpowiednio długim czasie

http://www.kgpsp.gov.pl/

270 ust. 1 WT: Instalacja wentylacji oddymiającej powinna: 1) usuwać dym z intensywnością zapewniającą, że w czasie potrzebnym do ewakuacji ludzi na chronionych przejściach i drogach ewakuacyjnych nie wystąpi zadymienie lub temperatura uniemożliwiające bezpieczną ewakuację

Norma PN-EN 12101-6:2007 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Część 6: Wymagania techniczne dotyczące systemów różnicowania ciśnień zestawy urządzeń. Punkt 11.6.1 Zasilanie energią elektryczną (podstawowe i dodatkowe) powinno się odbywać zgodnie z pren 12101-10 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Cześć 10: Zasilacze.

( ) Aby zredukować ryzyko utraty zasilania elektrycznego w przypadku pożaru, za istotne uważa się posiadanie dodatkowego zasilania. Wymagane jest dodatkowe zasilanie z generatora lub oddzielnej podstacji, o wydajności wystarczającej do podtrzymania zasilania w instalacjach bezpieczeństwa życia i ochrony przeciwpożarowej, łącznie z systemami kontroli rozprzestrzeniania dymu, systemami wykorzystującymi różnice ciśnień i wyposażeniem pomocniczym.

Energia elektryczna powinna być zapewniona trzema środkami: a) zewnętrzna sieć elektryczna i b) dodatkowe/rezerwowe źródło zasilania (generator) lub c) oddzielne podstacje

181 ust. 1 WT: Budynek, w którym zanik napięcia w elektroenergetycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne, należy ( ) wyposażyć w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (zapasowe lub ewakuacyjne).

Oświetlenie awaryjne Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne Awaryjne oświetlenie zapasowe

181 ust. 2 WT: Awaryjne oświetlenie zapasowe należy stosować w pomieszczeniach, w których po zaniku oświetlenia podstawowego istnieje konieczność kontynuowania czynności w niezmieniony sposób lub ich bezpiecznego zakończenia. Czas działania tego oświetlenia powinien być dostosowany do uwarunkowań wynikających z wykonywanych czynności oraz warunków występujących w pomieszczeniu.

181 ust. 2 WT: Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne należy stosować: 1) w pomieszczeniach: a) widowni kin, teatrów i filharmonii oraz innych sal widowiskowych, b) audytoriów, sal konferencyjnych, czytelni, lokali rozrywkowych oraz sal sportowych, przeznaczonych dla ponad 200 osób, c) wystawowych w muzeach,

181 ust. 2 WT: Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne należy stosować: 1) w pomieszczeniach: d) o powierzchni netto ponad 1000 m 2 w garażach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym, e) o powierzchni netto ponad 2000 m 2 w budynkach użyteczności publicznej, budynkach zamieszkania zbiorowego oraz w budynkach produkcyjnych i magazynowych,

181 ust. 2 WT: Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne należy stosować: 2) na drogach ewakuacyjnych: a) z pomieszczeń wymienionych w pkt 1, b) oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym, c) w szpitalach i innych budynkach przeznaczonych przede wszystkim do użytku osób o ograniczonej zdolności poruszania się, d) w wysokich i wysokościowych budynkach użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego.

181 ust. 7 WT: Oświetlenie awaryjne należy wykonywać zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi wymagań w tym zakresie. PN-EN 1838 z 2005r. Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne. PN-EN 50172 z 2005r. Systemy awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego

Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne Oświetlenie drogi ewakuacyjnej Oświetlenie strefy wysokiego ryzyka Oświetlenie strefy otwartej

PN-EN 1838 z 2005r. Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne. Oświetlenie drogi ewakuacyjnej część awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego umożliwiająca skuteczne rozpoznanie i bezpieczne użytkowanie środków ewakuacji przez osoby opuszczające miejsce przebywania.

Oświetlenie strefy wysokiego ryzyka część awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego stosowana dla bezpieczeństwa osób biorących udział w potencjalnie niebezpiecznym procesie lub znajdujących się w potencjalnie niebezpiecznej sytuacji, a także umożliwiająca właściwe zakończenie działań w sposób bezpieczny dla osoby działającej i innych osób przebywających w tej strefie.

Oświetlenie strefy otwartej (w pewnych krajach znane jako zapobiegające panice). Część awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego stosowana w celu uniknięcia paniki oraz umożliwienia dotarcia do miejsca, z którego droga ewakuacyjna może być rozpoznana.

PN-EN 50172 z 2005r. Systemy awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego Strefa otwarta strefa o nieokreślonej drodze ewakuacyjnej w halach lub w nieruchomościach, o powierzchni podłogi większej niż 60 m2 lub o powierzchniach mniejszych, jeżeli istnieje dodatkowe zagrożenie z powodu wykorzystania nieruchomości przez dużą liczbę osób

PN-EN 1838 z 2005r. Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne. W celu zapewnienia odpowiedniego natężenia oświetlenia, oprawy oświetleniowe do oświetlenia ewakuacyjnego powinny być usytuowane w pobliżu każdych drzwi wyjściowych oraz w takich miejscach, gdy to konieczne, aby zwrócić uwagę na potencjalne niebezpieczeństwo lub umieszczony sprzęt bezpieczeństwa.

Zatem oprawy powinny być umieszczane: - przy każdych drzwiach wyjściowych przeznaczonych do wyjścia ewakuacyjnego -- w pobliżu (patrz uwaga) schodów, tak aby każdy stopień był oświetlony bezpośrednio -- w pobliżu (patrz uwaga) każdej zmiany poziomu -- obowiązkowo przy wyjściach ewakuacyjnych i znakach ewakuacyjnych

Zatem oprawy powinny być umieszczane: -- przy każdej zmianie kierunku -- przy każdym skrzyżowaniu korytarzy -- na zewnątrz i w pobliżu każdego wyjścia końcowego -- w pobliżu (patrz uwaga) każdego punktu pierwszej pomocy -- w pobliżu (patrz uwaga) każdego urządzenia przeciwpożarowego i przycisku alarmowego

UWAGA: W niniejszym rozdziale w pobliżu oznacza w obrębie 2 m mierzona w poziomie

Średnie natężenie oświetlenia dróg ewakuacyjnych o szerokości do 2 m na podłodze wzdłuż środkowej linii drogi ewakuacyjnej powinno być nie mniejsze niż 1 lx, a na centralnym pasie drogi, obejmującym nie mniej niż połowę szerokości drogi, natężenie oświetlenia powinno stanowić co najmniej 50% podanej wartości.

Stosunek maksymalnego natężenia oświetlenia do minimalnego natężenia oświetlenia wzdłuż centralnej linii drogi ewakuacyjnej nie powinien być większy niż 40:1.

Natężenie oświetlenia strefy otwartej nie powinno być mniejsze niż 0,5 lx na poziomie podłogi, na niezabudowanym polu czynnym strefy otwartej, z wyjątkiem wyodrębnionego przez wyłączenie z tej strefy obwodowego pasa o szerokości 0,5 metra.

Maksymalną odległość widzenia znaku wyznacza się z równania: d = s*p d odległość widzenia p wysokość znaku s stała: 100 dla znaków oświetlonych zewnętrznie; 200 dla znaków oświetlonych wewnętrznie

181 ust. 6 WT: W pomieszczeniu, które jest użytkowane przy wyłączonym oświetleniu podstawowym, należy stosować oświetlenie dodatkowe, zasilane napięciem nieprzekraczającym napięcia dotykowego dopuszczalnego długotrwale, służące uwidocznieniu przeszkód wynikających z układu budynku, dróg komunikacji ogólnej lub sposobu jego użytkowania, a także podświetlane znaki wskazujące kierunki ewakuacji.

Obwody bezpieczeństwa zasilające urządzenia przeciwpożarowe muszą funkcjonować również w warunkach pożaru zależnie od wymaganego, dla danej instalacji, czasu funkcjonowania.

187 ust. 3 WT: Przewody i kable elektryczne oraz światłowodowe wraz z ich zamocowaniami, stosowane w systemach zasilania i sterowania urządzeniami służącymi ochronie przeciwpożarowej, powinny zapewniać ciągłość dostawy energii elektrycznej lub przekazu sygnału przez czas wymagany do uruchomienia i działania urządzenia.

Urządzenia przeciwpożarowe to: urządzenia (stałe lub połstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) służące do zapobiegania powstaniu, wykrywania, zwalczania pożaru lub ograniczania jego skutków, a w szczególności: stałe i półstałe urządzenia gaśnicze i zabezpieczające, urządzenia inertyzujące,

urządzenia wchodzące w skład dźwiękowego systemu ostrzegawczego i systemu sygnalizacji pożarowej, w tym - urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, - urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, Instalacje oświetlenia ewakuacyjnego, hydranty wewnętrzne i zawory hydrantowe, hydranty zewnętrzne, pompy w pompowniach przeciwpożarowych, przeciwpożarowe klapy odcinające, urządzenia oddymiające, urządzenia zabezpieczające przed powstaniem wybuchu i ograniczające jego skutki, kurtyny dymowe oraz drzwi, bramy przeciwpożarowe i inne zamknięcia przeciwpożarowe, jeżeli są wyposażone w systemy sterowania, przeciwpożarowe wyłączniki prądu, dźwigi dla ekip ratowniczych

W odpowiedzi na pismo w sprawie wyjaśnień do stosowania wymagań przepisów techniczno-budowlanych w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, informuje się: - ciągłość dostawy energii elektrycznej do wentylatora oddymiającego powinna być zapewniona zespołami kablowymi, o których mowa w 187 ust. 3, przez czas wynikający ze spełnienia wymagań 270 ust. 4 WT

270 ust. 4 WT: Wentylatory oddymiające powinny mieć klasę: 1) F600 60, jeżeli przewidywana temperatura dymu przekracza 400 C, 2) F400 120 w pozostałych przypadkach, przy czym dopuszcza się inne klasy, jeżeli z analizy obliczeniowej temperatury dymu oraz zapewnienia bezpieczeństwa ekip ratowniczych wynika taka możliwość.

Norma PN-EN 12101-3:2004 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła Część 3: Wymagania techniczne dotyczące wentylatorów oddymiających.

Badanie zachowania funkcji zespołów kablowych wg DIN 4102-12 W specjalnej dużej komorze o wymiarach 3x3x3 m sprawdza się kompletną instalację kablową stosując zwykle 2 sztuki typoszeregu kabla 4 różne mocowania kabli. W czasie badania kable są pod napięciem 400V (energetyczne) lub 100V teletechniczne) Czas badania podzielony jest na 3 klasy: E30, E60, E90 Temperatura w komorze rośnie do ok. 980 o C ZACHOWANIE FUNKCJI ZESPOŁU KABLOWEGO MA MIEJSCE GDY W CZASIE BADANIA NIE POWSTANIE ZWARCIE ORAZ PRZERWA W DOPŁYWIE PRĄDU W OKREŚLONYM CZASIE tj: 30. 60 LUB 90 min TAKIEMU SYSTEMOWI NADAJE SIĘ ODPOWIEDNIĄ KLASĘ PODTRZEMYWANIA FUNKCJI E30, E60 LUB E90

Badanie zachowania funkcji zespołów kablowych z elementami łączeniowymi wg DIN 4102-12

Badanie palności przewodów kabli (PH) wg PN-EN 50200 i PN-IEC 60331-31 Norma dotyczy kabli o średnicy zewnętrznej nie większej niż 20 mm Próbkę stanowi odcinek kabla lub przewodu o długości co najmniej 1200mm wygięty w kształcie litery U do którego przykłada się napięcie o wartości znamionowej tworząc w ten sposób zamknięty obwód elektryczny. W czasie trwania próby kabel poddany jest działaniu ognia o temperaturze 842 o C oraz udarowi mechanicznemu przez określony czas. Zmierzony czas prawidłowego funkcjonowania kabla odpowiada tzw. klasie odporności ogniowej PH WYRÓŻNIA SIĘ NASTĘPUJĄCE KLASY: PH 15, 30, 60, 90, 120 ODPOWIADAJĄCE CZASOWI DO USZKODZENIE PROBKI (ZANIKU NAPIĘCIA)

Kanały kablowe, zachowanie ciągłości dostaw energii i sygnału 30-120 min. 1. kanał kablowy z płyt 2. profil nośny 3. wieszaki, pręty gwintowane z met. kołkiem rozporowym >= M 8 w stropie masywnym 4. tabliczka informacyjna 5. kratka wentylacyjna

Kable w połączeniu z systemami nośnymi

Przykład wykorzystania obejm do mocowania kabla zasilającego wentylator strumieniowy

Wybrane przykłady szczególne doboru zespołów kablowych Pompy tryskaczowe 30, 60 lub 90 min Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne 60 min Zasilanie dźwigu dla straży pożarnej nie mniej niż wymagana klasa odporności ogniowej obudowy szybu windowego 60 min lub 120 Zasilanie pomp sieci wodociągowej przeciwpożarowej 120 min, Zasilanie siłowników klap dymowych 30 min, Zasilanie siłowników odcinających klap przeciwpożarowych działających na przerwę prądową brak wymagań Zasilanie siłowników odcinających klap przeciwpożarowych działających od impulsu prądowego 30 min

187 ust. 5 WT: Przewody i kable elektryczne w obwodach urządzeń alarmu pożaru, oświetlenia awaryjnego i łączności powinny mieć klasę PH odpowiednią do czasu wymaganego do działania tych urządzeń, zgodnie z wymaganiami PN dotyczącej metody badań palności cienkich przewodów i kabli bez ochrony specjalnej stosowanych w obwodach zabezpieczających.

187 ust. 6 WT: Zespoły kablowe powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby w wymaganym czasie, nie nastąpiła przerwa w dostawie energii elektrycznej lub przekazie sygnału spowodowana oddziaływaniami elementów budynku lub wyposażenia.

W warunkach technicznych pojawiają się następujące określenia dotyczące wentylacji pożarowej: urządzenia zapobiegające zadymieniu ( 245, 253 ust. 4, 256 ust. 2) urządzenia służące do usuwania dymu ( 245, 256 ust. 2) samoczynne urządzenia oddymiające uruchamiane za pomocą systemu wykrywania dymu ( 246 ust. 3)

W warunkach technicznych pojawiają się następujące określenia dotyczące wentylacji pożarowej: samoczynne urządzenia oddymiające ( 215 ust. 1, 277 ust. 5) instalacja wentylacji oddymiającej ( 270 ust. 1) urządzenia techniczne, zapobiegające rozprzestrzenianiu się dymu ( 243 ust. 1)

W warunkach technicznych pojawiają się następujące określenia dotyczące wentylacji pożarowej: rozwiązania techniczno-budowlane zabezpieczające przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych ( 247 ust. 1 i 2) rozwiązania techniczno-budowlane zapewniające usuwanie dymu z tego pomieszczenia i z dróg ewakuacyjnych ( 247 ust. 3)

W rozporządzeniu MSWiA ( 15) w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów pojawia się zapis: techniczne środki zabezpieczenia przeciwpożarowego, polegające na m.in.: zabezpieczeniu przed zadymieniem wymienionych w przepisach technicznobudowlanych dróg ewakuacyjnych, w tym: na stosowaniu urządzeń zapobiegających zadymieniu lub urządzeń i innych rozwiązań technicznobudowlanych zapewniających usuwanie dymu

270 ust. 1 WT: Instalacja wentylacji oddymiającej powinna: 1) usuwać dym z intensywnością zapewniającą, że w czasie potrzebnym do ewakuacji ludzi na chronionych przejściach i drogach ewakuacyjnych nie wystąpi zadymienie lub temperatura uniemożliwiające bezpieczną ewakuację

Interpretacja ze strony: http://www.kgpsp.gov.pl/ z 2010 roku

Polska Norma PN-B-02877-4 Instalacje grawitacyjne do odprowadzania dymu i ciepła. Zasady projektowania.

Powierzchnia czynna klap dymowy: Acz = cv* Ag Ag powierzchnia geometryczna cv bezwymiarowy aerodynamiczny współczynnik przepływu klap dymowych. Jeśli brak jest danych doświadczalnych, współczynnik przepływu przyjmuje wartość 0,6.

Klatki schodowe: Dla budynków niskich i średniowysokich powierzchnia czynna powinna wynosić co najmniej 5% powierzchni rzutu poziomego podłogi tej klatki schodowej, a w budynkach wysokich nie mniej niż 7,5%. Powierzchnia jednego otworu pod klapę dymową nie może być mniejsza niż 1,0 m2 w budynkach N i SW i 1,5 m2 w budynkach W.

Zapewnienie dostatecznego dopływu powietrza: Należy przewidzieć odpowiednią liczbę otworów, przez które przedostaje się powietrze uzupełniające, umiejscowionych w dolnych częściach pomieszczenia. Geometryczna powierzchnia otworów wlotowych powinna być co najmniej 30% większa niż suma powierzchni wszystkich klap dymowych.

PN-EN 12101-2 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Wymagania techniczne dotyczące klap dymowych. Powinno się unikać dopływu powietrza do pomieszczenia objętego pożarem zamiast usuwania dymu z tego pomieszczenia. Małe kąty otwarcia i/lub inne przypadki montażu mogą prowadzić do osiągania ujemnych współczynników wypływu.

Interpretacja ze strony: http://www.kgpsp.gov.pl/ z 2010 roku

KONIEC CZEŚCI III