Bibliografie ogólne Bibliografia polska Estreicherów
Co to takiego? Bibliografia polska, dzieło Karola Estreichera, kontynuowane przez jego syna Stanisława, a następnie wnuka Karola, składa się z 4 części, które łącznie obejmują piśmiennictwo polskie i Polski dotyczące od czasów najdawniejszych do końca XIX w.
Dlaczego ta bibliografia jest taka ważna? Jest to jedyna najpełniejsza bibliografia druków wydanych w l. 1455-1900. Spełnia rolę bibliografii narodowej.
Kryteria włączenia danej publikacji do Bibliografii (1) 1) Pochodzenie druków druki wydane w państwie polskim w jego historycznych granicach, dzieła pisane przez Polaków bez względu na miejsce wydania. 2) Język dzieła w języku polskim wydane gdziekolwiek.
Kryteria włączenia danej publikacji do Bibliografii (2) 3) Temat dzieła obcych autorów dotyczące Polski. 4) Przeznaczenie - dzieła dla Polaków, dedykowane Polakom lub w inny sposób związane z kulturą polską.
Źródła Bibliografii Bibliografie ogólne polskie, bibliografie specjalne, bibliografie obce, katalogi księgarskie polskie i obce, inne wydawnictwa zawierające opisy bibliograficzne (np. encyklopedie) katalogi biblioteczne materiały pochodzące z kilkudziesięciu bibliotek.
Zestawienie części Bibliografii Cz. I: Stulecie XIX (1800-1880) Cz. II: Stulecia XV-XIX (1455-1889) alfabetyczny t. 1-7 (1872-1882) chronologiczny t. 8-11 (1882-1890) Cz. III: Stulecia XV-XVIII alfabetyczny t. 12-35 (1891-1951) Cz. IV: Stulecie XIX (1881-1900) alfabetyczny t. 1-4 (1906-1916) Zeszyt dodatkowy (1871-1873) Stulecia XV-XVI (1455-1600) alf. i działowy (indeksy) chronologiczny i alfabetyczny t. 1-3 (1873) (1875) Bibl. Pol. XIX stulecia. Wyd. 2 alfabetyczny t. 1-17 (1959-2000) wciąż się ukazuje
Zestawienia specjalne w Bibliografii Spis katalogów (t. 1) Autorka (t. 1) Czasopisma (t. 1, s. 240-266; t. 6, s. 134-141; t. 3-II wyd.) Dramat-Dramatycy (t. 2, t. 4-5-II wyd.) Mickiewicz (t. 3) Kraszewski (t. 6) Jocher
Jak szukać w Bibliografii? Druki autorskie nazwisko autora, pseudonim lub kryptonim, nazwisko tłumacza. Dzieła zbiorowe i kalendarze nazwisko wydawcy. Czasopisma nazwisko redaktora. Dzieła kilku autorów nazwisko pierwszego autora. Dzieła anonimowe pierwszy rzeczownik tytułu Dzieła bez tytułu tytuł wymyślony.
Elementy opisu w Bibliografii Autor/zy tytuł, miejsce wydania, nakładca (ew. drukarz), data wydania, format objętość, ilustracje, ryciny, czasem inne dopowiedzenia (np. o autorze)
Zamiast wersji drukowanej można skorzystać z wersji elektronicznej: http://www.estreicher.uj.edu.pl/ lub wersji zeskanowanej: http://www.estreicher.uj.edu.pl/baza_estreichera/skany.php Uwaga! Obie wersje nie są jeszcze kompletne!
Bibliografia literatury polskiej Nowy Korbut
Skąd taki dziwny tytuł? Wzorem Bibliografii literatury polskiej Nowy Korbut było dzieło Gabriela Korbuta: Literatura polska. Książka podręczna informacyjna dla studiujących naukowo dzieje rozwoju piśmiennictwa polskiego. Pierwsze 3-tomowe wydanie obejmowało literaturę od początków do powstania styczniowego i ukazało się w l. 1917-1921, drugie rozszerzone do 4 tomów i uwzględniające literaturę do 1914 r. w latach 1929-1931.
Literatura polska G. Korbuta Korbut pragnął stworzyć podstawy do badań nad literaturą rozumianą jako część zjawisk społecznych. Dobór haseł był bardzo szeroki (nie tylko pisarze uznani, ale też drugorzędni). Nieliczne hasła rzeczowe dotyczyły zjawisk literackich (np. Cyganeria warszawska ) jak i ogólnokulturowych (np. Początki drukarstwa w Polsce ).
Literatura polska G. Korbuta T. 1: X-XVII w. T. 2: XVIII-1820 T. 3: 1820-1863 T. 4: 1864-1914 Hasło osobowe składało się z 3 części: życiorysu, bibliografii podmiotowej oraz bibliografii przedmiotowej.
Literatura polska G. Korbuta Bibliografia podmiotowa, ułożona najczęściej chronologicznie (czasem zagadnieniowochronologicznie) lub wg gatunków uprawianej przez pisarza twórczości zawiera: pierwsze wydania osobne dzieł i niektóre następne, większe utwory drukowane w czasopismach lub wystawiane na scenie, wydania dzieł zbiorowych, korespondencja, informacje o rękopisach.
Nowy Korbut Bibliografia literatury polskiej Nowy Korbut początkowo miała stanowić poprawioną i uzupełnioną trzecią edycję Literatury polskiej G. Korbuta. W rezultacie stała się czymś zupełnie nowym. Z pierwowzoru przejęła podstawowy wykaz haseł oraz zasadę trójczłonowego układu materiałów w hasłach osobowych (życiorys, b-fia podmiotowa, b-fia przedmiotowa).
Nowy Korbut O odmienności zdecydowały: - znaczne poszerzenie zakresu uwzględnianych materiałów - i ich krytyczne opracowanie, - większa precyzja informacji, - wprowadzenie w tomach poszczególnych okresów alfabetycznego układu haseł osobowych, - zmiany układu - i opisu pozycji, - uległa też zmianie wyznaczona dziełu funkcja: Korbut miał być książką podręczno-informacyjną, Nowy Korbut stał się bibliografią literatury polskiej.
Nowy Korbut Znaczne zmiany nastąpiły w zestawie haseł przedmiotowych. Uzupełniono listę autorów, wprowadzając pisarzy nowo odkrytych, nie znanych Korbutowi lub pomijanych w przeszłości. Dodano literaturę I poł. XX wieku. Zmiany spowodowały sześciokrotny wzrost objętości.
Nowy Korbut - układ cz. 1, t. 1-3: Piśmiennictwo staropolskie hasła ogólne: średniowiecze, odrodzenie, reformacja, czasy porenesansowe, wiek XVII; 6 haseł rzeczowych: Akademia Krakowska, Akademia Rakowska, Akademia Wileńska, Akademia Zamojska, Drukarstwo polskie w dobie Odrodzenia, Rzeczpospolita Babińska; 350 haseł anonimowych, 656 haseł osobowych.
Nowy Korbut - układ cz. 2, t. 4-6: Oświecenie hasła ogólne: Oświecenie w Europie, Oświecenie w Polsce, Literatura polska okresu Oświecenia; 16 haseł rzeczowych: Biblioteka Publiczna Załuskich, Czasopiśmiennictwo, Drukarstwo i księgarstwo, Folklorystyka, Komisja Edukacji Narodowej, Kuźnica Kołłątajowska, Obiady czwartkowe, Pieśń legionów, Puławy, Teatr dworski, Teatr dworski w Warszawie, Teatry publiczne prowincjonalne, Towarzystwo Iksów, Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Towarzystwo Szubrawców, Uniwersytet Warszawski; 535 haseł osobowych.
Nowy Korbut - układ cz. 3, t. 7-9: Romantyzm hasła ogólne: Romantyzm w Europie, Romantyzm w Polsce; 12 haseł rzeczowych: Biblioteka Polska w Paryżu, Cyganeria warszawska, Entuzjastki i entuzjaści, Filomaci, Filareci, Promieniści, Koteria petersburska, Poezja powstania listopadowego, Szkoła Główna Warszawska, Tow. Demokratyczne Polskie, Tow. Historyczno-Literackie w Paryżu, Tow. Literacko- Słowiańskie we Wrocławiu, Tow. Poznańskie Przyjaciół Nauk, Zakł. Nar. im Ossolińskich; 405 haseł osobowych.
Nowy Korbut - układ t. 10: Adam Mickiewicz t. 11: Juliusz Słowacki t. 12: Józef Ignacy Kraszewski
Nowy Korbut - układ cz. 4, t. 13-16: Literatura pozytywizmu i Młodej Polski hasła ogólne: Pozytywizm, Naturalizm, Młoda Polska ponad 400 haseł osobowych
Nowy Korbut - układ t. 17: Henryk Sienkiewicz, Bolesław Prus, Eliza Orzeszkowa t. 18: Stanisław Wyspiański, Jan Kasprowicz, Stefan Żeromski t. 19: Bibliografia czasopism literackich (nie ukazała się)
Słownik współczesnych pisarzy polskich Część 5, obejmująca literaturę najnowszą, różni się zarówno w odniesieniu do koncepcji dzieła, jego przeznaczenia, jak i ilości i jakości informacji, dlatego też tej części bibliografii nadano inny tytuł: Słownik współczesnych pisarzy polskich (t. 1-4).
Słownik współczesnych pisarzy polskich Obejmuje on nie uwzględnioną przez Korbuta literaturę pierwszej polowy XX w.: pisarzy, krytyków, historyków i teoretyków literatury, którzy debiutowali książką przed 1950 r.
Słownik współczesnych pisarzy polskich - układ część ogólna: źródła biograficzne i bibliograficzne; opracowania ogólne literatury okresu; wykazy uzupełniające; 14 haseł rzeczowych: Instytucje literackie, Związek Literatów Polskich, PEN-Club, Polska Akademia Literatury, Instytut Badań Literackich, Grupy literackie Zdrój, Futuryści, Formiści, Skamander, Czartak, Awangarda, Reflektor, Kwadryga, Żagary, Przedmieście; 826 haseł osobowych.
Bibliografia literatury polskiej spisy pomocnicze t. 1 indeks tytułów i nazw utworów anonimowych, utworów o niepewnym autorstwie oraz haseł rzeczowych, t. 3 nazwisk i pseudonimów do t. 2-3, t. 6 indeksy do serii oświecenia, t. 9 indeks osobowy do serii romantyzmu, t. 4 Słownika słownik pseudonimów i kryptonimów, indeks tytułów utworów literackich wydanych oddzielnie oraz indeks nazw osobowych.
Polska Bibliografia Literacka Polska Bibliografia Literacka jest (z założenia) bieżącą bibliografia literacką. Ukazuje się od 1954 r., kiedy to wydano pierwszy rocznik 1949. Wersja drukowana obejmuje lata 1944-1988.
Polska Bibliografia Literacka dobór materiałów Polska Bibliografia Literacka - obejmuje teksty literackie i paraliterackie (także przekłady z i na język polski); - rejestruje w całości dorobek literaturoznawstwa (historii, teorii i metodologii) oraz krytykę literacką - uwzględnia materiały dot. życia literackiego i organizacji nauki o literaturze - zawiera pełną bibliografię teatralną.
Polska Bibliografia Literacka zasięg wydawniczo-formalny PBL opisuje: - wydawnictwa samoistne (zwarte); - utwory niesamoistne (teksty literackiej, artykuły, recenzje, notatki, fragmenty książek drukowane w czasopismach).
Polska Bibliografia Literacka opis Opis bibliograficzny opisy sporządzane z autopsji. Opis zasadniczy uzupełniają adnotacje wyjaśniające i zawartościowe.
Polska Bibliografia Literacka pozycje zbiorowe W bibliografii występują też pozycje zbiorowe, które zawierają grupy utworów jednego autora drukowanych w czasopismach i wydawnictwach zbiorowych: a) wiersze (poprz. skrótem W:) b) utwory prozą (poprz. skrótem P:) c) teksty paraliterackie (tylko aut. wybitniejszych)
Polska Bibliografia Literacka układ Roczniki 1944/45-1949 I. Teksty. II. Opracowania. W każdej z tych części wyróżnione są 2 działy: 1. Literatura polska, 2. Literatury obce (najpierw literatury narodów ZSRR, a potem literatury innych krajów w układzie alfabetycznym).
Polska Bibliografia Literacka układ Od rocznika 1950 zastosowano układ rzeczowy. 1. Historia literatury i krytyka literacka. - Literatura staropolska -Oświecenie, romantyzm - Literatura lat 1863-1939 - Literatura współczesna 2. Teoria literatury i krytyki. Językoznawstwo. 3. Nauki pomocnicze. 4. Teatr i film. 5. Organizacja nauki o literaturze.
Polska Bibliografia Literacka indeksy Zrąb główny uzupełniają indeksy: osobowy i rzeczowy. Pełnią one bardzo ważną rolę w poszukiwaniach piśmiennictwa odnoszącego się do poszczególnych osób i innych tematów szczegółowych.