II SPOTKANIE FORMACYJNE ANIMATORÓW RUCHU ŚWIATO - ŻYCIE DIECEZJI RZESZOWSKIEJ 2000/2001 Wspólnota powstaje nie pod wpływem czynników zewnętrznych, ale jest dziełem Ducha Świętego, sprawcy wiary, nadziei, miłości. Ks. Franciszek Blachnicki
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 2 PROGRAM Piątek Charyzmat spotkania w Ruchu 18.30 Kolacja 19.30 EUCHARYSTIA i Nieszpory 21.15 Apel Jasnogórski Sobota Charyzmat małej grupy w Ruchu 7.00 Pobudka 7.30 Jutrznia 8.00 Śniadanie 9.00 Konferencja: Mała grupa w Kościele 9.15 Praca w grupach 11.30 Godzina liturgiczna 12.00 EUCHARYSTIA 13.00 Obiad 14.00 Konferencja: Metody aktywizujące i ich rola 14.30 Praca w grupach 15.45 Praca wspólna 16.45 Kawa 17.00 Praca w grupach 18.00 Nieszpory 18.30 Kolacja 19.30 Godzina modlitewna 21.00 Apel Jasnogórski. Kompleta Niedziela Jubileusz Ruchu Światło Życie 7.00 Pobudka 7.30 Jutrznia 8.00 Śniadanie 9.00 Godzina Odpowiedzialności 10.00 Konferencja: Komunikacja niewerbalna
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 3 10.30 Praca w wspólna 11.00 Przygotowanie do liturgii 11.30 EUCHARYSTIA 12.30 Obiad KRĄG LITURGICZNY Ap 10, 8-11 Ps 119 Łk 19, 45-48 Konferencja 1 Mała grupa w Kościele Bardzo dużo mówi się dzisiaj o grupach nieformalnych w Kościele. Program duszpasterski mówi o ich zakładaniu, podczas gdy kilka lat temu duszpasterstwo było nastawione bardziej masowo. Nie oznacza to, że Kościół rezygnuje z duszpasterstwa parafialnego. Przez kształtowanie elit, ma nadzieję na przemiennie mas. Coraz rzadziej używa się też terminu: Grupa nieformalna, błędnego socjologicznie. W dokumentach Kościoła znajdziemy informacje o stowarzyszeniach i ruchach odnowy charyzmatycznej. Jaka grupa może nazywać siebie katolicką. Według adhortacji Jana Pawła II Christifideles laici (nr.30), musi spełniać następujące warunki:
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 4 a) Stawia sobie na pierwszym miejscu powołanie każdego chrześcijanina do świętości troszcząc się o ścisłą łączność między życiem a wiarą; b) Czuje się odpowiedzialna w wyznawaniu wiary katolickiej i dlatego jest miejscem głoszenia wiary zgodnie z autentyczną interpretacją Nauczycielskiego Urzędu Kościoła; c) Daje świadectwo trwałej i autentycznej komunii wyrażającej się w synowskim odniesieniu do papieża i biskupa; d) Jest zgodna z apostolskim celem Kościoła i ma udział w jego realizacji, czyli w ewangelizacji, uświęcaniu ludzi, urabianiu sumień. e) Jest obecna w ludzkiej społeczności by pełnić służbę na rzecz pełnej godności człowieka. Dla członków Ruchu Światło Życie tymi elementami są: a) słowo Boże norma działania b) modlitwa jako odpowiedź na Słowo Boże c) świadectwo życia styl życia oparty na Ewangelii d) posługa diakonijna każdy wnosi wkład w budowanie jedności e) wspólnota dóbr materialnych f) Eucharystia - dzięki niej następuje wzrost wspólnoty g) Jedność wspólnota jest otwarta na inne wspólnoty (odrzucamy wszelką konkurencyjność), jednocześnie jest posłuszna Biskupowi, którego reprezentuje kapłan. SPOTKANIE I 1. Widzieć: - Na czym polega w Ruchu Światło Życie wspólnota? - Czy istnieje wśród członków świadomość bycia Kościołem?
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 5 2. Osądzić: - W jakich kategoriach myślę o Kościele: ja oni, czy my? w jakich kategoriach oceniają Kościół uczestnicy mojej grupy? - czy moja wspólnota, do której należę, może być nazwana żywą komórką Kościoła? Czy włączamy się w życie parafii? - Jak wyglądają spotkania diakonii deuteokatechumenalnej ( tzw. odprawy). Czy są to spotkania robocze, czy też jest tam modlitwa, dzielenie się Słowem Życia? - Jak wygląda współpraca pomiędzy poszczególnymi grupami działającymi na parafii? - Czy staramy się doskonalić nasz warsztat animatorski? - Jakie dary odkryliśmy w naszych wspólnotach? - Co sprawia nam największe trudności w budowaniu wspólnoty? Jak staramy się to przezwyciężać? 3. Działać: - Jaka powinna być moja postawa we wspólnocie? - Co wniosę do spotkań diakonii? - Modlitwa w intencji wspólnoty KRĄG LITURGICZNY Ap 11, 4-12 Ps 144 Łk 20, 27-40
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 6 Konferencja 2 Metody aktywizujące i ich rola Jak tworzyć autentyczna wspólnotę? To pytanie nieustannie do nas powraca. Wspólnota to grupa, w której wszyscy czują się dobrze i bezpiecznie. Wszystkie kontakty są nacechowane zaufaniem i szacunkiem do drugiego człowieka. We wzajemnych relacjach pojawia się otwarcie. Członkowie mówią o swoich uczuciach i starają się powstrzymywać od ocen krytycznych ( nie oznacza to pobłażliwości na zło). Akceptacja w grupie pomaga osobie w rozwoju psychicznym, moralnym i religijnym. Człowiek musi uczyć się dawania. Jakie więc należy podjąć działania, aby wspólnota była doskonała? 1. Dowartościowanie osoby człowiek jest darem, a nie przedmiotem wspólnoty. Należy go szanować i starać się rozwijać Jego możliwości. 2. Postać animatora człowiek, który nie koncentruje ludzi na sobie, prowadzi ich do Boga. Jako świadek i przewodnik, sam musi być osobą, która zna siebie, pracuje nad sobą, doskonali swój warsztat animatorski ( ślepy nie może prowadzić ślepego). 3. Zadania integracyjne - poprzez taniec, śpiew, modlitwę, liturgię. Nacisk kładziemy na radość ze wspólnie dokonywanych czynności, a nie na przyszłe efekty. 4. Animator żyje problemami grupy. 5. Grupa powinna żyć normami uświadomienie uczestnikom obowiązków i praw. Jasno określone sytuacje pomagają ludziom wzrastać.
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 7 6. Wpływ środowiska należy doceniać współczesną sytuację w jakiej żyje i wychowuje się młodzież: Sytuacja psychologiczna młodzi ludzie często są rozdarci pomiędzy potrzebą wspólnoty ( lub negatywnie czują strach przed samotnością), a obawą zależności. Potrzeba wspólnoty prowadzi ich do poszukiwania grupy rówieśniczej, druga do cierpienia z powodu bycia razem. Grupa jest bowiem nie tylko pragnieniem, ale miejscem w którym wyładowują się różne napięcia. Współczesna kultura lansowana przez społeczeństwo, promuje indywidualizm, poszukiwanie osobistego sukcesu, afirmację subiektywizmu. Dlatego młodzi odrzucają wszelkie instytucje w których panuje prawo. Problem socjologiczny w kontekście rodziny, szkoły młodzi przeżywają osamotnienie, samotność. Dlatego raz zrażeni, podświadomie neguje wszystkie inne grupy. Ponad to wielu odrzucają grupy oazowe jako zbyt religijne. Wynika to z nietolerancji dla ograniczeń. Uważa się że w takiej grupie brakuje miejsca na wolność. 7. Sprawiedliwość w animacji grupy należy zwracać uwagę, aby równo traktować wszystkich. Należy odrzucić styl autokratywny (prowadzi to do buntu i agresji). 8. Najważniejszy jest Bóg należy pamiętać o pedagogice i psychologii; ale także należy pamiętać, że łaska Boża przemienia człowieka. Bez modlitwy, wsłuchania się w Słowo Boże, a przede wszystkim bez Eucharystii nasze działania mogę rozbijać wspólnotę. I odwrotnie Bóg swoją łaską uzdrawia nasze słabości.
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 8 Konferencja 3 Komunikacja niewerbalna To co mówimy stanowi 20% informacji, pozostałe 80% stanowi to wszystko co wchodzi w skład komunikacji niewerbalnej. Ciało i psychika muszą być w zgodzie, inaczej sprawia to wrażenie sztuczności, gry. Nie powinno się obdarzać gestami na siłę i nieszczerze. Odległość, w jakiej stajemy od kogoś Sposób, w jaki tworzymy otoczenie fizyczne, w którym pracujemy i mieszkamy Gesty Sposób, w jaki: - siedzimy - stoimy - chodzimy - kontaktujemy się wzrokowo Komunikacja niewerbalna może wyrażać się poprzez: Wzdychanie Płacz Marszczenie brwi Uśmiechanie się Śmiech Błaznowanie Nasze otoczenie: - dom - pracę - samochód - rodzinę - przyjaciół Ton głosu Nasz wygląd: - twarz, włosy, ciało - odzież i jej kolor - męskość - kobiecość
II Spotkanie Formacyjne Animatorów str. 9 SPOTKANIE III DOBRE SŁOWO jest jak... dla... KRĄG LITURGICZNY Dn 7, 13-14 Ps 93 Ap 1, 5-8 J 18 33b-37