Herbaciarnia naukowa 21 HERBACIARNIA NAUKOWA 21 3 marca 2011 grupa uczniów z Zespołu Szkół Ekonomicznych udała się do Krakowa. Młodzież najpierw dotarła do Cinema City i obejrzała - w zależności od upodobań - lekką komedię lub kontrowersyjny thriller. Jednak głównym celem wyjazdu było spotkanie z profesor Wandą Półtawską i wysłuchanie wykładu Ravensbrück - wartości zagrożone". W wypełnionej do ostatniego miejsca auli Polskiej Akademii Umiejętności esej pt. Moje wymarzone państwo" wygłosiła Urszula Świstak z Gimnazjum Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców w Libiążu. Nagrodzono także esej i felieton Łukasza Gąsiora i sprawozdanie pani Moniki Przybyło. Alicja Oktabska w styczniowym numerze Pasji" pisała, że muzyka to nic innego, jak wszechświat nowych doznań i ocean pokładów wrażliwości". O prawdziwości tego stwierdzenia przekonaliśmy się słuchając koncertu w wykonaniu kolejnego młodego artysty, który na klarnecie grał Szeherezadę" Nikołaja Korsakowa-Rimskiego. Ocalałeś nie po to aby żyć masz mało czasu trzeba dać świadectwo (Zbigniew Herbert) Wanda Półtawska przyszła na świat w 1921 w Lublinie. Urodziła się w wolnej Polsce, przez rodziców i nauczycieli
była wychowywana w patriotyzmie, to oni wpoili jej świadomość, że o ojczyznę trzeba walczyć i trzeba ją cenić. Jako młoda dziewczyna działała w Drużynie Harcerskiej im. Orląt Lwowskich. Tuż po wybuchu II wojny światowej lubelskie harcerki zaangażowały się w działalność konspiracyjną, druhny na ręce hufcowej składały przysięgę, że są gotowe umrzeć za ojczyznę. Nie tylko przysięgały - oddały życie za ojczyznę. Karol Wojtyła mówił, że każdy musi mieć swoje Westerplatte - wartość za którą warto oddać życie - one ją odnalazły. Należały do pokolenia, które miało świadomość, że umrze, dostały wyrok śmierci, część rozstrzelano na zamku w Lublinie, część - we wrześniu 1941 - wysłano do Ravensbrück. Wanda Półtawska znalazła się w tej drugiej grupie. Harcerz jest zobowiązany każdego dnia wykonać jakiś altruistyczny uczynek. Wandzie Półtawskiej i jej koleżankom towarzyszyła bez przerwy myśl, że jutro" mogą umrzeć, dlatego dziś" muszą zdążyć zrobić coś dobrego. Były zamknięte, teren ich działania był ograniczony. Wystarczyły jednak słowa, uśmiechy, gesty... Zawsze i wszędzie istnieje możliwość dawania dobra, a człowiek staje się taki, jak jego czyny. W Ravensbrück przebywały zarówno młode dziewczyny - uczennice, jak i nauczycielki, to one prowadziły wykłady" z wszystkich przedmiotów. Więźniarki godzinami stały, kiedy esesmani je liczyli; stały dziesiątkami, nauczycielka w środku, te, które były z boku uważnie słuchały. Uczyły się angielskiego, anatomii, literatury, próbowały urządzać wieczorki poetyckie i dbać o intelektualny rozwój. Ale obóz był w gruncie rzeczy Piekłem, zwłaszcza dla królików" - kobiet poddawanych bestialskim eksperymentom medycznym. Gdy latem 1945 Wanda Półtawska wróciła do Lublina towarzyszyło jej poczucie winy, że ocalała. Przychodziły do niej matki rozstrzelanych dziewczyn i miały w oczach pytanie, dlaczego ona żyje, a ich córki nie? Nie potrafiła uwolnić się od myśli o Ravensbrück. Spisała swoje wspomnienia z pobytu w obozie. Po latach ukazały się one w zbiorze zatytułowanym I boję się snów". Jest to jeden z najbardziej wstrząsających dokumentów o historii XX wieku, o okrucieństwie i człowieczeństwie, cierpieniu i miłości, koszmarze i tęsknocie... Tęsknoty były różne. Miały sto twarzy i tysiąc odcieni. Znałyśmy je wszystkie. Żyły w naszych sercach i gryzły, jedne kąśliwe jak duże czerwone mrówki, inne - jak wielkie wściekłe psy, a jeszcze inne kłuły tysiącem niewidocznych igieł. Były tęsknoty czerwone do miłości, do pocałunków, do pieszczot. Złote - do szczęścia, domu, do ciepła. Błękitne - do lasów zielonych, wrzosowisk, przestrzeni. Zielone - do książki, teatru, muzyki. Były też małe śmieszne tęsknoty do czarnej kawy, do sukni balowej, do kolorowych szmatek. I były też wielkie srebrne tęsknoty do rąk matczynych i siwych włosów, do ciszy kościoła i do ciszy serca". Człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze
(Jan Paweł II) Wanda Półtawska podczas wykładu zachęcała młodzież do czytania, udowadniała, że znajomość jednej księgi Pana Tadeusza" to zbyt mało. Opowiadała o swoich spotkaniach z Ojcem Świętym podczas których pełniła rolę lektorki. Pewnego razu papież poprosił ją, by na wakacje w Castel Gandolfo przywiozła jakiś tekst Zofii Kossak-Szczuckiej. Pod krakowskim dworcem kupiła za dwa złote książkę Nieznany kraj". Bohatera jednej z opowieści ogarnia nieprzemożna chęć pisania wierszy", okazuje się, że papież czuje coś bardzo podobnego, zaczyna pracę, która w finale doprowadzi do powstania Tryptyku rzymskiego". W książce Beskidzkie rekolekcje" W. Półtawska pisze o Janie Pawle II lubił wracać do ulubionych autorów, a w ogóle czytał ogromnie dużo - nie spotkałam w moim życiu człowieka, który by tyle czytał, prowadząc zarazem tak aktywne życie". Kolejne wykłady: Kraków 7 kwietnia Barbara Kalfas Pasja
utkana z tkaniny" wyjazd połączony z wizytą w Parku Miniatur w Inwałdzie (zapisy u p. Moniki Przybyło) 5 maja prof. Marta Wyka Miłosz i rówieśnicy" 2 czerwca Muzealnych zakamarków ciąg dalszy" (spotkanie w muzeum) Niepołomice 17 marca Andrzej Franaszek Czesław Miłosz, lekcja niepokoju" 19 maja prof. dr hab. Jacek Popiel Ludwik Solski - aktor, reżyser, dyrektor" 16 czerwca prof. dr hab. Franciszek Ziejka Poeci w walce o język ojców w czasach niewoli" M.P Zobacz publikacja uczniów i nauczycieli.