Strychy Strychy leżą 1,5 km na północ od Wierzbna. Wieś została założona w 1600 r. Ziemia została zagospodarowana przez osadników holenderskich. W czasie wojny trzydziestoletniej we wsi zamieszkali osadnicy niemieccy. W Strychach istniał kościół ewangelicki i szkoła. Wieś posiadała młyn stępowy i młyn wodny, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z 1697 r. (akt sprzedaży młyna). W roku 1701 zbudowano w Strychach wiatrak. Wieś liczy 176 mieszkańców. Istnieje tu firma Super Down, zajmująca się produkcja pierza oraz Ośrodek ANASTASIS, prowadzący terapię uzależnień od narkomanii. W 2011 r. oddano do użytku boisko do plażowej piłki siatkowej.
Rokitno Rokitno to miejscowość położona o 4 km od Przytocznej przy drodze do Międzyrzecza, wśród falistych pagórków morenowych, licząca 627 mieszkańców. Rokitno to stara słowiańska osada, położona malowniczo wśród falistych pagórków morenowych. W Rokitnie znajduje się Sanktuarium z Cudownym Obrazem Matki Bożej Rokitniańskiej piękny kościół wzniesiony w latach 1746-1756, muzeum oraz ogród. W budowie jest również Droga Krzyżowa rozciągająca się wśród okolicznych pól i łąk. Sanktuarium to również piękny park z iglakami, dojrzewającymi wiśniami i stawem. To przygotowane specjalnie dla pielgrzymów miejsca modlitewne: Kaplica Matki Bożej Fatimskiej, Ostra Brama, Golgota. To również drewniany domek pustelnia Pięciu Braci Męczenników Międzyrzeckich. W wielu miejscach biją źródełka, z których można czerpać wodę. Według dawnych pisanych przekazów parafia była tu już w XII w. W 1378 r. wieś stała się własnością opata Mikołaja i bledzewskich cystersów. Od tego czasu wieś łączyły z klasztorem stosunki lenne Nazwa Rokitno pochodzi od gatunku wierzby rokita. Jest to nazwa bardzo stara, pochodząca z XII lub XIII wieku. Już w 1333 zbudowano we wsi pierwszy kościół drewniany, założony przez biskupa poznańskiego Jana Doliwe. W 1661 kościół przeszedł na własność bledzewskiego konwentu cystersów. Osiem lat później z Bledzewa przeniesiono tu słynący łaskami obraz Matki Boskiej. Kolejny kościół powstał w 1642 roku, była to budowla drewniana. Na początku XVIII w. cystersi rozpoczęli budowę nowego murowanego kościoła, jednak budowla ta nie została ukończona. W 1746 r. rozebrano ją i przystąpiono do wznoszenia zachowanej
do dziś późnobarokowej świątyni. Autorem projektu był nadworny architekt królewski, Karol Marcin Frantz. Budowę ukończono w 1756 r. Dzieje Rokitna związane są ściśle z kościołem i kultem Najświętszej Marii Panny. Znajduje się tu Bazylika Mniejsza Matki Bożej Królowej Rokitniańskiej, sanktuarium, miejsce pielgrzymek wiernych z całego świata. Wzrastający ruch pielgrzymkowy przyczynił się do podjęcia decyzji o budowie nowej świątyni. Dzisiejszy budynek kościoła zbudowany został w latach 1746-1748. Jest to trzynawowa bazylika halowa w stylu barokowym, bogato zdobiona. Projektantem kościoła był królewski architekt Karol Marcin Frantz. Dwuwieżowa fasada wzorowana jest na austroczeskim baroku, ołtarz główny oraz ołtarze boczne rokokowe. Przedmiotem kultu i głównym zabytkiem kościoła jest obraz Matki Boskiej Cierpliwie Słuchającej. Cudowny Obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej Namalowany w I poł. XVI w. przez nieznanego artystę, przypuszczalnie ze szkoły niderlandzkiej, drewno lipowe, być może fragment większego obrazu Madonny z Dzieciątkiem. Znakiem szczególnym dzieła jest odsłonięte ucho Madonny, stąd tytuł Obrazu. Pierwotnie w posiadaniu osiadłej na Kujawach rodziny Stawickich. Następny właściciel to Wacław Leszczyński kanclerz koronny Królestwa Polskiego. Po nim Obraz przejął Jan Opaliński opat bledzewski, który umieścił go w swojej rezydencji, później w kościele bledzewskim, a następnie w specjalnie przygotowanym kościele w Rokitnie. Po wnikliwych badaniach w dniu 4.03.1670 r. obraz uznano za cudowny. Szczególną opieką otaczał Ikonę król Michał Korybut Wiśniowiecki, który sprowadził ją do Warszawy, zabrał na wyprawę pod Lublin w celu stłumienia buntu szlachty. Rycerstwo Polskie pod przewodem Króla modliło się o zwycięstwo mieczem, zaś jak się okazało, tam na polu bitwy doszło do zawarcia pokoju narodowego. Dowodem królewskiej czci i wdzięczności jest umieszczony na Obrazie biały orzeł z napisem Daj Panie
pokój dniom naszym. Po tym zwycięstwie Boga nad przemocą, Król ofiarował Matce Bożej Koronę królewską, a obraz umieścił w swojej kaplicy na zamku Królewskim w Warszawie. Dnia 24.11.1671 r. obraz zostaje przywieziony do Rokitna i po nocnym czuwaniu w kaplicy polnej uroczyście wniesiony do odnowionego Kościoła. Na powrót obrazu wybudowano kaplicę polną, pierwotnie drewnianą. Istnieje przypuszczenie, że budowę sponsorował sam król Michał Korybut Wiśniowiecki, dlatego też drogę tę nazwano traktem królewskim. W 1758 roku wzniesiono kaplicę murowaną, a ostateczny kształt nadano jej w roku 1900. Znajdująca się w kaplicy figura Matki Bożej Fatimskiej jest darem papieża Jana Pawła II. Wiele darów papieskich znajduje się również w muzeum przy kościelnym. Całość otoczona jest pięknie utrzymanym parkiem, w którym znajduje się droga krzyżowa. Powstała też Kalwaria Rokitniańska, rozlokowana między jeziorami Lubikowskim i Rokitniańskim, która kończy się na wzgórzu przed Rokitnem, miejscem pierwszej świątyni, na której znajdują się 32 stacje /kapliczki/. Godne polecenia jest jezioro Rokitno, które ma powierzchnię 70 ha i głębokość 13 m. Jest ono bezodpływowe o cząstkowej zlewni w obszarze gminy Przytoczna i Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. Jezioro to niegdyś było połączone z jeziorem Lubikowskim. Położone jest malowniczo pośród lasów. Nad jeziorem rozlokowany jest ośrodek wypoczynkowy. W 2009 r. dokonano remontu budynku świetlicy wiejskiej wraz z remizą strażacką w miejscowości Rokitno. Funkcjonuje tu również Internetowe Centrum Edukacyjno-Oświatowe, gdzie wszyscy mieszkańcy i nie tylko mogą przyjść i skorzystać z internetu.
Nowa Niedrzwica Wieś leży 3,5 km na północny zachód od Przytocznej; 2 km na południe od Nowej Niedrzwicy znajduje się stacja kolejowa Rokitno (dziś nieczynna). Pierwszy zapis historyczny o osadzie
pochodzi z list podatkowych z 1581 roku. W 1700 r. wieś przeszła w ręce polskiego właściciela. Dawna nazwa miejscowości to Hersztop. Obecna nazwa został przywieziona przez osadników ze wschodu, z okolic Niedrzwicy Kościelnej koło Lublina. Nazwa pochodzi z języka niemieckiego i oznacza wieś Hermana. Od początku wieś była posiadłością szlachecką, najwcześniejszym znanym właścicielem był Jakub Herstopski. Do roku 1939 wieś funkcjonowała na prawie rycerskim. Zamieszkuje ją 259 mieszkańców. Powierzchnia użytków rolnych wynosi 747,3 ha. Największymi firmami-pracodawcami tutaj są: Rozlewnia gazu AmeriGas Polska Sp.z o.o., Gospodarstwo Rolne Państwa Pacan i Firma AUTO PORT /stacja paliw, motel i restauracja/. Lubikowo Pierwsze zapiski historyczne o Lubikowie pochodzą z połowy XV wieku. Wieś posiadała katolicką i ewangelicką szkołę. Lubikowo
należy do najstarszych w regionie. Miejscowość ta położona jest na południowym zachodzie gminy Przytoczna. Zamieszkuje ją 302 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzi wieś Lubikówko i Dziubielewo. Na turystyczne walory wsi składają się: piękne okolice, jezioro i położenie z dala od ośrodków miejskich. Na południowy zachód od wsi rozpościera się Jezioro Lubikowskie, malowniczo położone wśród lasów, łąk i pól. Jezioro Lubikowskie jest największym i najgłębszym jeziorem na terenie gminy o powierzchni 314,7 ha i 36 m głębokości. Biorąc pod uwagę wielkość jezior Pojezierza Lubuskiego plasuje się ono na 4 miejscu. Ma urozmaiconą linię brzegową oraz wiele zatok. W jego południowo-wschodniej części znajduje się malownicza wyspa zwana Konwaliową, leśno-krajobrazowy rezerwat przyrody o powierzchni 4.4 ha. Głównym przedmiotem ochrony jest naturalny starodrzew dębowy, związane z nim zbiorowisko roślinne oraz zabezpieczenie cennego krajobrazu z rozległymi trzcinowiskami stanowiącymi znakomite miejsce rozrodu ptaków wodnych. Na niewielkim obszarze wyspy znajduje się ponad 100 gatunków roślin naczyniowych. Ścisłą ochroną objęty jest bluszcz pospolity rosnący tu w rzadkiej formie płożącej, naziemnej. Na wzmiankę zasługuje konwalia majowa, od której nazwę wzięła wyspa. Gatunek ten jest szczególnie liczny w środkowej części wyspy i tu tworzy rozległe łany. Największe z dębów występujących na wyspie w obwodzie przekraczają 400 cm, a ich wiek można szacować na wiele setek lat. Częstymi gośćmi na wyspie są dziki. Mało kto wie, że te duże ssaki są wprawnymi pływakami, a przepłynięcie między stałym lądem a brzegami wyspy nie stanowi dla nich problemu. Dziki przybywają na wyspę całymi watahami po żołędzie, czasami potrafią tu żerować nawet kilka dni. Częstym gościem na wyspie jest bielik, który tu odpoczywa bądź przygotowuje się do łowów. Niezwykle rzadką atrakcją wyspy jest północny płytki litoral obfitujący w ogromne głazy narzutowe, których średnica przekracza 2 m. Wyspa objęta jest całkowitą ochroną. Z zachodniej strony wyspy widoczny jest wysoki, przeciwległy
brzeg zwany Górą Czarownic, wcinający się w jezioro długim, wąskim półwyspem. Nieco dalej wznosi się Góra Borsucza. Wzgórza owiane są legendami. Osobliwością jeziora jest jego przezroczysta woda o niewielkiej zlewni w okolicach sąsiednich gmin i Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. Ta czystość wody umożliwia oglądanie dna nawet do głębokości 5-7 m, co stwarza idealne warunki do podwodnych wojaży płetwonurków. Jezioro doskonale nadaje się do uprawiania żeglarstwa. Atrakcje te uzupełniają: sport wędkarski szczególnie z kajaków lub łodzi oraz polowanie na ptactwo wodne. Jezioro z rybackiego punktu widzenia jest typem sielawowym, średnio żyznym, głębokim. Licznie są tu reprezentowane: okoń, szczupak, węgorz, miętus, leszcz i płoć mniej lin i krasnopióra. Dobre warunki do wypoczynku i spacerów zapewniają pobliskie lasy obfitujące w poziomki, jagody, jeżyny, orzechy laskowe i grzyby. Wschodnie brzegi jeziora zaroiły się od domków turystycznych. Wyjątkowo twarde i piaszczyste dno oraz łagodnie nachylone stoki tej części jeziora stwarzają wymarzone miejsce do plażowania i odbywania kąpieli.
Spis przydatnych telefonów i adresów A Ania Klub Abstynenta ul.główna 1a tel.95 7494 329 Apteka mgr Krystyna Pospieszna-Szyk ul.główna 1a tel. 95 7493 690 B Gospodarczy Bank Spółdzielczy
ul.główna 44 tel.95 7494 010 Biblioteka Publiczna Gminna ul.glowna 42 tel. 95 7494 335 D Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci Rokitno 38 tel.95 7493 059 Dom Pomocy Społecznej Rokitno 58 tel. 95 7493 024 G Gimnazjum ul. Polna 17 tel. 95 7494 320 GOK Gminny Ośrodek Kultury ul. Główna 42 tel.95 7494 335 Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ul.główna 1a
tel. 95 7494 333 Gminny Zakład Komunalno-Mieszkaniowy ul.dworcowa 8 tel.95 7494 330 Gminna Spółdzielnia SCh ul.glówna 16 tel.95 7493 009 GS Przytoczna ul. Główna 13 tel. 95 7493 480 K Klub Seniora przy GOK ul.glowna 42 tel.95 7494 335 N Niepubliczny Zaklad Opieki Zdrowotnej ul.glówna 1a tel.95 7493 040 O Ochotnicza Straż Pożarna Przytoczna ul. Krzywa 4 tel. 95 7494 337
P Parafia Rzymskokatol. Św.Trójcy ul. Jeziorna 8 tel. 95 7493 492 Przedszkole Gminne ul.parkowa 7 tel. 95 7494 328 S Szkoła Podstawowa Wierzbno tel. 95 7494 323 Szkoła Podstawowa Przytoczna ul. Jana Bosco 1 tel. 95 7494 322 U Urząd Gminy Przytoczna ul. Rokitniańska 4 tel. 95 7494 310 tel./fax 95 7494 311 Urząd Pocztowy ul. Pocztowa 23 tel. 95/ 749 30 14
V Vita S.C Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej ul. Główna 1a tel.95 7493 285