Adam Mickiewicz Dziady cz. II. Wstęp Jest to nazwisko uroczystości obchodzonej dotąd między pospólstwem w wielu powiatach Litwy, Prus i Kurlandii, na pamiątkę dziadów, czyli w ogólności zmarłych przodków. Uroczystość ta początkiem swoim zasięga czasów pogańskich i zwała się niegdyś ucztą kozła, na której przewodniczył Koźlarz, Huslar, Guślarz, razem kapłan i poeta (gęślarz). W teraźniejszych czasach, ponieważ światłe duchowieństwo i właściciele usiłowali wykorzenić zwyczaj połączony z zabobonnymi praktykami i zbytkiem częstokroć nagannym, pospólstwo więc święci D z i a d y tajemnie w kaplicach lub pustych domach niedaleko cmentarza. Zastawia się tam pospolicie uczta z rozmaitego jadła, trunków, owoców i wywołują się dusze nieboszczyków. Godne uwagi, iż zwyczaj częstowania zmarłych zdaje się być wspólny wszystkim ludom pogańskim, w dawnej Grecji za czasów homerycznych, w Skandynawii, na Wschodzie i dotąd po wyspach Nowego Świata. D z i a d y nasze mają to szczególnie, iż obrzędy pogańskie pomieszane są z wyobrażeniami religii chrześcijańskiej, zwłaszcza iż dzień zaduszny przypada około czasu tej uroczystości. Pospólstwo rozumie, iż potrawami, napojem i śpiewami przynosi ulgę duszom czyscowym. Cel tak pobożny święta, miejsca samotne, czas nocny, obrzędy fantastyczne przemawiały niegdyś silnie do mojej imaginacji¹; słuchałem bajek, powieści i pieśni o nieboszczykach powracających z prośbami lub przestrogami / /. Sformułowanie w teraźniejszych czasach oznacza w tym tekście wiek A. XVII. B. XIX. C. XX. D. XXI Obrzęd dziadów odprawiano przede wszystkim po to, aby A. przypomnieć o zmarłych przodkach. B. pomóc duszom, które nie dostały się do nieba. C. uzyskać informacje o losie duszy po śmierci. D. oddać hołd tym, którzy odeszli. Zadanie 3.1 Według Mickiewicza Dziady obchodzone były potajemnie, ponieważ: A. Tak nakazywał stary pogański obyczaj B. Uczestnicy obrzędu wstydzili się zabobonów C. Uroczystość poświęcona była zmarłym D. Księża zwalczali pogański obrzęd Zadanie 4. Z tekstu wynika, że Mickiewicz został zainspirowany do napisania II części Dziadów A. eposami homeryckimi. B. przypowieściami biblijnymi. C. kronikami parafialnymi. D. opowieściami ludowymi.
Zadanie 5. Które słowo z pierwszego akapitu używane jest dziś w innym znaczeniu? A. nazwisko B. pamiątka C. przodek D. uczta Zadanie 6. Jeden z duchów przybyłych na obrzęd dziadów w utworze A. Mickiewicza wypowiada słowa: Kto nie doznał goryczy ni razu,/ Ten nie dozna słodyczy w niebie. Słowa te oznaczają, że każdy człowiek powinien doświadczyć w życiu A. miłości. B. rozkoszy. C. cierpienia. D. współczucia
Jan Sztaudynger Do poety Inność to powinność Co autor fraszki zaleca poecie? A. Dążenie do oryginalności. B. Udziwnianie tekstów. C. Podążanie za modą. D. Wrażliwość na piękno. Najbardziej charakterystyczną cechą tej fraszki jest A. narracyjność. B. stroficzność. C. lakoniczność. D. dialogowość. Żona do męża Jeśli nie chcesz mojej zguby, Daj mi banknot, ale gruby. Ta fraszka jest inspirowana słowami wypowiedzianymi przez postać z A. Krzyżaków H. Sienkiewicza. B. Romea i Julii W. Szekspira. C. Dziadów cz. II A. Mickiewicza. D. Zemsty A. Fredry. W utworze oryginalnym zdanie ma postać: Jeśli nie chcesz mojej zguby, A. krrrokodyla daj mi, luby. B. kochaj mnie na zawsze, luby. C. nie zostawiaj mnie, o luby. D. daj mi siebie, o mój luby.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Ja Było raz dziecko zabawne i tłuste. Umarło. Nie ma go nigdzie. Biegało po domu, krzyczało. Są jeszcze jego fotografie w salonie. Aż śmiać się i istnieć przestało, i nikt się nie zdziwił tej krzywdzie, choć było tak kochane i rozpieszczone. Gdy z domu powoli znikało, obyło się jakoś bez płaczu i pisku. Zabawki, sukienki, niepotrzebne pamiątki zalegają poddasze. Mama nieraz i do późnej nocy czuwała nad jego kołyską, a jednak dzisiaj, gdy je wspomina - nie płacze. Nazywało się tak jak ja, więc wszyscy myślą, że ja to ono, i nie usypali mu gróbka, choćby takiego jak kopiec kreta. Toteż płacze nocami w kominie, że je zapomniano, zgubiono, że miejsce jego zajęła jakaś niedobra kobieta... Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Wiersze wybrane, Warszawa 1985, Czytelnik W wierszu Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej mówi: A. rozpieszczone dziecko. B. matka zmarłego dziecka. C. dorosła kobieta. D. każdy z nas. Zadanie1.1 Wiersz kończy się słowami: niedobra kobieta. O czym informuje nas zastosowany epitet? A. O rozżaleniu z powodu upływu czasu B. O złych uczynkach kobiety C. O braku akceptacji przez bliskich D. O tym, że kobiety są złe 2 Wyliczenie: Zabawki, sukienki, niepotrzebne pamiątki zalegają poddasze zwraca uwagę na: A. Upływ czasu B. Trwałość przedmiotów C. Nieuchronność śmierci D. Wagę bezcennych pamiątek 3 Epitety zawarte w pierwszej zwrotce określają cechy dziecka oraz: A. Ujawniają okoliczności odejścia dziecka B. Podkreślają stosunek otoczenia do dziecka C. Wyrażają współczucie podmiotu lirycznego D. Ukazują smutek panujący w domu
Nikt w rodzinie nie zmartwił się z powodu zniknięcia dziecka, ponieważ A. było niekochane. B. spodziewano się jego powrotu. C. zabrali je dobrzy ludzie. D. nie zauważono jego odejścia. Zadanie 3. Dziecko istnieć przestało - to oznacza w wierszu, że A. umarło. B. dorosło. C. zaginęło. D. schowało się.
Olga Tokarczuk Bieguni Istnieją kraje, w których ludzie mówią po angielsku. Ale nie mówią tak jak my, którzy mamy własny język ukryty w bagażach podręcznych, w kosmetyczkach, angielskiego zaś używamy tylko w podróży, w obcych krajach i do obcych ludzi. Trudno to sobie wyobrazić, ale angielski jest ich językiem prawdziwym! Często jedynym. Nie mają do czego wracać ani zwrócić się w chwilach zwątpienia. Jakże się muszą czuć zagubieni w świecie, gdzie każda instrukcja, każde słowo najgłupszej piosenki, menu w restauracjach, najbłahsza korespondencja handlowa, przyciski w windzie są w ich prywatnym języku. Mówiąc, mogą być w każdej chwili zrozumiani przez każdego, a ich zapiski trzeba chyba specjalnie szyfrować. Gdziekolwiek się znajdą, wszyscy mają do nich nieograniczony dostęp, wszyscy i wszystko. Są już projekty, słyszałam, żeby wziąć ich pod ochronę, a może nawet przyznać im jakiś jeden mały język z tych wymarłych, których nikt już nie potrzebuje, żeby mogli mieć coś dla siebie, własnego. Wydawnictwo Literackie 2008. Język prawdziwy, o którym mowa w pierwszym akapicie, to język A. polski B. ojczysty. C. obcy. D. jedyny. Przenośnia język ukryty w bagażach podręcznych, w kosmetyczkach oznacza A. prywatność. B. podróże. C. higienę D. obce kraje. Zadanie 3. Które słowo w ostatnim zdaniu podkreśla wymowę całego tekstu? A. projekty B. słyszałam C. wymarłych D. własnego