Źródło materiały szkoleniowe Kompetencje społeczne Joanna Żołądź Czy miałeś kiedyś taki dzień? Poznajmy dwóch kuzynów: Jana Negatywnego i Jana Pozytywnego. Zobaczmy, co przeżywali we wtorek, 30 lutego. Tak się złożyło, że u żadnego z nich nie zadzwonił budzik, obydwaj więc wstali o godzinę za późno. Poniżej możesz przeczytać, jak minął im dzień. Zwróć uwagę na to, jak każdy z nich reaguje na te same wydarzenia (stresory). Obydwaj mają możliwość wyboru. Podchodzą do sytuacji z określonym nastawieniem. Postawa Jana Negatywnego jest naprawdę szczególna! Budzik nie zadzwonił. Godzina opóźnienia. Jest zły, zdenerwowany, zmartwiony. Zaczyna się denerwować, lecz przygotowuje się do wyjścia. Wszystko leci mu z rąk, więc traci jeszcze więcej czasu. Zawsze przydarza mi się coś takiego. Pewnie wyleją mnie z pracy. W pośpiechu uświadamia sobie, że dłuższy sen dodał mu sił. Podczas pospiesznego ubierania się wykonuje ćwiczenia oddechowe. Zasłużyłem na dłuższy sen. Mam problem, ale poradzę sobie z nim. Nie oznacza on wcale, jest jestem nieudacznikiem. 1
Przyjeżdża przyjaciel, który podwozi spóźnialskiego do pracy Wszczyna sprzeczkę z przyjacielem. Jego oddech staje się szybszy. Czuje, że traci panowanie nad sobą. Będę miał fatalny dzień. Nikt mnie nie rozumie, nie chce mi pomóc. Zawsze tak jest. Prosi przyjaciela, by zatelefonował do trzeciego współpasażera. Wyjaśnia niefortunne opóźnienie. Chwyta pomarańcze, by poczęstować kolegów w samochodzie. Coś takiego może przydarzyć się każdemu. Przyjaciele na pewno zrozumieją, co się stało. Korek w mieście. Znów tracą czas. Wścieka się, że ugrzęźli w korku. Zachowuje się tak, że kolega też jest zdenerwowany. Cóż za okropny dzień. Nikt już dzisiaj nie umie dobrze prowadzić. Telefonuje do klientów, by zreorganizować planowane spotkania. Mówi wolno i z przekonaniem. Przygotowuje się na resztę dnia. Przepraszam, jeśli wywołałem jakiekolwiek zamieszanie. Chcę, by pan wiedział, że cenię punktualność, zarówno u siebie jak i u innych. 2
Pierwsze umówione spotkanie. Dwudziestominutowe opóźnienie. Chce szybko załatwić sprawę. Popełnia błędy. Upuszcza pióro i uderza się w głowę, próbując je podnieść. Rysy jego twarzy stają się napięte. Klient jest zażenowany. Ten dzień to katastrofa, fatalnie się zaczął i tak się też skończy. Przeprasza za spóźnienie. Słuchając uważnie klienta, próbuje rozluźnić mięśnie. Nadal ma opóźnienie, ale rozmowa jest efektywna. Jestem tu do dyspozycji klienta, bez względu na opóźnienie. Opóźniona przerwa. Je szybko. Nie rozmawia z nikim. Jedzenie mu nie smakuje. Biegnie z powrotem do biura, odczuwając pierwsze objawy niestrawności. Nawet lunch jest beznadziejny. Zresztą wczorajszy dzień wcale nie był lepszy, a jutro też na pewno przytrafi mi się coś okropnego. Przed wyjściem dzwoni do kolegi, że spóźni się na lunch 15 minut. Je powoli, myśląc o miejscu, do którego lubi urządzać wycieczki. Przed spotkaniem opłukuje twarz wodą. To moja chwila przerwy. Chce skoncentrować się na tym, co mam zrobić po południu. 3
Powrót do domu. Wieczór w domu. Rozpamiętuje trudności, które go spotkały. Opowiada o nich kolegom. Nadal odczuwa zaburzenia żołądkowe. Ma napięte ramiona i kark. Zaczyna boleć go głowa. W ogóle czuje się źle. To typowe kolejny fatalny dzień. Nie zasłużyłem na to. Los chce mnie za coś ukarać. To dlatego mam szefową, która nigdy mnie nie rozumie i zawsze się czepia. Popija mocnego drinka. Jest zły, że miał okropny dzień. Szybko połyka kolację, snuje się po domu. Daje psu kopniaka. Pokażę im, że nie mogą mnie tak traktować. Nie pozwolę na to, aby mnie o wszystko obwiniano. Ponieważ to nie on prowadzi samochód, zamyka na kilka minut oczy i rozluźnia mięśnie. Planuje spokojny wieczór chce być dla siebie wyrozumiały i sprawić przyjemność po trudnym dniu. Na dziś już koniec z pracą. Mam ochotę na miły wieczór. Zrobiłem wszystko, co mogłem, by dzień, który źle się zaczął, był ostatecznie udany. Wiedziałem, że dam sobie radę. Bierze długą relaksującą kąpiel. Przygotowuje ulubiony posiłek, słuchając ulubionej muzyki. Je powoli. Bawi się z psem. Dobrze jest zrelaksować się po trudnym dniu. Jutro na pewno wszystko pójdzie mi dobrze. 4
Pora snu. Podczas nastawiana budzika znów ogarnia go złość. Przez trzy kwadranse nie może usnąć. Mięśnie wciąż ma napięte. Przez całą noc kręci się i przewraca się z boku na bok. Co za okropny dzień. Życie nie jest nic warte, jeśli musi się toczyć w ten sposób. Nigdy nic mi się nie udaje. Niczego nie umiem osiągnąć. Poświęca kilka minut, by zapisać w pamiętniku dobre rzeczy, które go dzisiaj spotkały. Potem czyta w łóżku ulubioną powieść. Zrelaksowany i spokojny, zasypia. Gdy patrzę na życie z odpowiedniej perspektywy, widzę wiele rzeczy, za które mogę być wdzięczny losowi. 5