Zmiany pokrywy lodowej na globie ziemskim

Zmiany pokrywy lodowej na globie ziemskim

Zmiany pokrywy lodowej Piętnaście tysięcy lat temu ogromne obszary Ameryki Północnej i Eurazji były pokryte lodem. Na Antarktydzie lody zajmowały powierzchnię całego szelfu, a zatem wchodziły około 200 km dalej w morze niż obecnie. Po zakończeniu epoki lodowej i ociepleniu się klimatu większość lodów stopniała.

CYKLE IVERSENA

Zmiany osi ziemskiej Oś ziemska ulega wahaniom do 5% w okresie 100 000 lat. To wpływa na ilośd energii dopływającej do Ziemi. Im orbita bardziej okrągła tym różnice w ilości energii dostarczanej mniejsze. Obecnie Ziemia otrzymuje o 6% energii więcej w lipcu niż w styczniu

Nachylenie osi Nachylenie osi zmienia się co 41 000 lat. Waha się od 21,5 do 24,5. Im mniejsze nachylenie tym mniejsza różnica w napromieniowaniu między zimą i latem. Większe nachylenie sprzyja rozwojowi pokrywy lodowej. Rosną kontrasty termiczne, wydłuża się dzieo i noc polarna.

Precesja Oś ziemska wiruje jak bąk wokół swojej osi w czasie 22 000 lat. Obecnie Ziemia jest najbliżej Słooca 3 stycznia, najdalej 4 lipca. Dlatego kontrasty termiczne między zimą i latem na płk. pn są nieduże. Za 11 000 lat będą największe.

Teoria Milankovica Wzrost lądolodów następuje gdy: Ziemia jest najbliżej Słooca zimą, a nachylenie osi do ekliptyki jest małe. Wówczas zima jest ciepła, opady śniegu duże, lato chłodne śnieg nie topi się w całości w skali rocznej. Następuje GLACJAŁ. Gdy Ziemia jest najbliżej Słooca latem i nachylenie osi jest duże panują dogodne warunki do topienia się lodu - INTERGLACJAŁ

Temperatura powietrza Półkuli Północnej ściśle zależy od aktywności promieniowania kosmicznego W 1997 roku duoscy naukowcy Svensmark i Friss-Christensen znaleźli zależnośd pomiędzy wielkością zachmurzenia a natężeniem promieniowania kosmicznego i nasłonecznieniem. Głównym mechanizmem okazały się promienie kosmiczne, których strumieo docierający do Ziemi z głębi Wszechświata regulowany jest aktywnością Słooca, zmieniającą się cyklicznie co około 11 lat. W okresie dużej aktywności linie pola magnetycznego w rejonach tzw. plam słonecznych przebijają się ponad powierzchnię naszej gwiazdy, uciekają z wiatrem słonecznym aż do kraoców Układu Słonecznego i odpychają po drodze nadlatujące ku nam promienie kosmiczne. W okresach małej aktywności Słooca więcej cząstek tego promieniowania dociera do troposfery, gdzie zderzają się z atomami powietrza i tworzą jądra kondensacji, wokół których skrapla się para wodna. Powstaje wtedy więcej chmur, które jak parasol chronią nas przed nadmiarem ciepła i chłodzą atmosferę.

Nowa epoka lodowa? Przez ponad 100 lat, od roku 1890 do 2000, trwała faza tzw. współczesnego optimum solarnego. Po niej weszliśmy w fazę współczesnego minimum solarnego. Od 2002 r. pomiary temperatury globu wskazują ochłodzenie, a nie ocieplenie. Astronomowie przewidują, że 25. cykl może stad się początkiem długotrwałej, znacznie obniżonej aktywności Słooca, podobnej do okresu Małej Epoki Lodowej (od około 1350 do 1900). W jej najzimniejszym okresie, zwanym minimum Maundera, średnia temperatura była o 2 C niższa niż obecnie. Wtedy rzeki w Europie i Bałtyk zamarzały całkowicie a susze, nieurodzaje i głód były zjawiskiem powszechnym. Lodowce alpejskie wpływały w doliny, pokrywając domy i pola zwałami lodu i moren. Tak niska aktywnośd słoneczna i temperatura jak w minimum Maundera przewidywana jest około 2200 r. Ale już wcześniej, w latach 2012-2015 cykl słoneczny nr 24 przyniesie znaczne ochłodzenie a największe zimno przypadnie na lata 2050-2060

Dowody!!! Rok 2007 r. Chiny przeżyły najmroźniejszą zimę od 100 lat. W Bagdadzie śnieg pojawił się po raz pierwszy w historii. W Północnej Ameryce od 50 lat nie widziano tak wielkich opadów śnieżnych - rekordy zimna zanotowano w stanie Minnesota, w Teksasie, Arkansas, na Florydzie. W Australii ubiegły czerwiec był najzimniejszy w historii. W Buenos Aires śnieg pojawił się pierwszy raz od 89 lat, w Peru setki ludzi zmarło wskutek zimna a rząd ogłosił stan wyjątkowy na terytorium ponad połowy kraju. W Chile, gdzie zimno w 2007 r. było największe od pół wieku, straty w rolnictwie oceniono na 200 mln dolarów. Rekordy chłodu zanotowano na Nowej Zelandii. W Arabii Saudyjskiej po raz pierwszy od 30 lat temperatura spadła do -2 C w stolicy, w górach do -6 C a samochody grzęzły w śniegu. Na Syberii mróz sięgał ponad -60 C. W Afganistanie wskutek mroźnej i śnieżnej zimy zmarło ponad 1500 osób i zginęło 300 tys. sztuk bydła. W Tybecie niska temperatura zabiła pół miliona zwierząt domowych a 3 mln osób głoduje. W Szwecji Wielkanoc była najmroźniejsza od 100 lat - w Laponii temperatura spadła do - 41 C.

Zlodzenie Oceanu Arktycznego oraz zasięg powierzchni pokrytej śniegiem w styczniu i sierpniu 1993 r.

Minimalny zasięg lodu na Oceanie Lodowatym w 1979 i 2003 r.

Przeciętny zasięg lodu arktycznego we wrześniu 1973-1976 1999-2002

Powierzchnia lodów morskich W Antarktyce lód morski zajmuje największą powierzchnię we wrześniu. Wynosi ona około 19 mln km 2. W lutym powierzchnia lodów morskich wokół Antarktydy jest najmniejsza i wynosi tylko około 4 mln km 2. Różnica powierzchni zajętej przez lód morski w lecie i zimie wynosi zatem 15 mln km 2.

Zasięg lodu morskiego wokół Antarktydy w lutym 1994 r. Zasięg lodu morskiego wokół Antarktydy we wrześniu 1994 r.

Lodowiec Larsena Półwysep Antarktyczny zobrazowany na mikrofalowym zdjęciu satelitarnym

Lodowiec szelfowy Larsena

Kurczenie się lodowców Alaski Lodowce Alaski kurczą się od 50 lat. W ciągu ostatnich 10 lat tempo ich zanikania zwiększyło się aż trzykrotnie. Średnia temperatura powietrza w Arktyce w ciągu ostatnich 30 lat rosła w tempie 0,5 0 na 10 lat. Najnowsze dane wskazują na 2-3 stopniowe ocieplenie od 1986 r. Przełom XX i XXI w. jest najcieplejszym okresem w ciągu ostatnich 400 lat.

Cofanie się lodowca Muir (południowo-wschodnia Alaska) Od 12 września 1973 r. do 6 września 1986 r. lodowiec cofnął się o ponad 7 000 m.

Kurczenie się lodowców górskich

Lodowce Europy