Nad tą kwestią zastanawiało się wielu myślicieli. W ten sposób doszło do głosu wiele różnych grup. Jedne mówią o możliwości zbawienia po śmierci, inne zupełnie wykluczają potępienie... Takie spekulacje nie wnoszą jednak do sprawy nic nowego. Zapytajmy więc Tego, który sam potrafi nam pomóc: Boga, w Jego Słowie. Autor: Werner Gitt Najpierw powinniśmy sprawdzić w tekstach biblijnych, czy istnieje jakakolwiek możliwość ratunku po śmierci. A że chodzi tu o sprawę bardzo istotną, możemy założyć, że Bóg w Biblii nie pozostawił nam najmniejszej niejasności. W rzeczywistości tak właśnie jest. Samo Pismo pomaga nam rozpoznać w samym zarodku fałszywe nauki, by nie dać im się zwieść. 1. Po śmierci czeka nas sąd W świetle Biblii, wszystkie wyobrażenia o tym, że człowiekowi proponowane są możliwości zbawienia po śmierci, okazują się być złudnymi, ludzkimi fantazjami, gdyż postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd" (Hbr 9,27). Dotyczy to zarówno ludzi, którzy zetknęli się z nauką Chrystusa, jak też tych, którzy nie słyszeli Słowa Bożego: Wszyscy przecież staniemy przed trybunałem Boga" (Rz 14,10). Bóg przekazał ten sąd swemu Synowi. Przedmiotem sądu nie będzie to, co stało się już po drugiej stronie muru śmierci", lecz to, co miało miejsce tutaj, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre" (2 Kor 5,10). Z tego sądu nie jest zwolniony nikt: wierzący, obojętni, wolnomyśliciele, zwiedzeni pokusami, poganie... Krótko mówiąc: będą nim objęci wszyscy żyjący na tej ziemi (Dz 17,31). 1 / 5
2. Kryteria sądu Kryteria sądu Bożego nie podlegają żadnej manipulacji: nikt nie będzie uprzywilejowany, nikt nie będzie pokrzywdzony (1 P 1,17; Rz 2,11). Bóg zapoznał nas z warunkami. Będziemy sądzeni według reguł objawionych w Biblii: Słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym" (J 12,48). Przyjrzyjmy się zatem owym najważniejszym kryteriom zawartym w Piśmie: a) Według sprawiedliwości Bożej: możemy być pewni, że Bóg nie działa zdradliwie" i Wszechmocny praw niczyich nie łamie" (Hiob 34,12), bo jest sprawiedliwym sędzią (2 Tm 4,8). Tu nie ma żadnych błędów ani wypaczeń. Do głosu dochodzą jedynie prawda i sprawiedliwość: Tak, Panie, Boże Wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe" (Ap 16,7). b) Według miary tego, co nam powierzono: Każdy człowiek jest inny, każdemu też dano odmienne możliwości. Poganie, do których nie dotarło słowo Ewangelii, znają Boga w o wiele mniejszym stopniu mianowicie tylko dzięki dziełu stworzenia (Rz 1,20) i swojemu sumieniu (Rz 2,15) niż ludzie, którzy słyszeli Ewangelię. Bogaci dysponują większymi niż biedni możliwościami, by czynić dobro i wspierać rozpowszechnianie Ewangelii. Ktoś obdarzony darami duchowymi, posiada szczególną odpowiedzialność. Nie jest też obojętne, czy człowiek musiał żyć pod rządami dyktatora, czy też działał w wolnym kraju. Pan mówi w Ewangelii Łukasza 12,48: Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie, a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą". c) Według naszych uczynków: Bóg zna działania każdego z nas i odda każdemu według 2 / 5
uczynków jego" (Rz 2,6). Uczynkami są zarówno podjęte działania (Mt 25,34-40), jak też działania zaniechane (Mt 25,41-46). Czyny każdego człowieka odnotowane są w księgach Boga, które stanowią podstawę oceny przed Sądem (Ap 20,12-13). d) Według owoców naszych działań: Wszystko, co czyniliśmy w imieniu Jezusa (Łk 19,13) nasze zachowanie, nasze oddziaływanie Biblia nazywa trwałym owocem (J 15,16). To jest właśnie podstawowa miara na Sądzie (Łk 19,16-27). Jeśli w ogniu próby dzieło spłonie", człowiek poniesie szkodę" (1 Kor 3,15), ale dzieło zbudowane na fundamencie przetrwa" (1 Kor 3,14). e) Według naszej miłości: Miłość jest szczególnym, największym owocem (1 Kor 13,13). Jest spełnieniem prawa (Rz 13,10). Chodzi tu o wszystko, co uczyniliśmy z miłości do Boga (Mt 22,37) i z miłości do Jezusa (J 21,15). Bezinteresowna miłość musi tu być odróżniona od miłości z wyrachowania: Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie?" (Mt 5,46). Faryzeusz Szymon zaprosił Jezusa do swego domu, jednak nie podał mu nawet wody, by mógł obmyć nogi (Łk 7,44). Grzesznica natarła natomiast nogi Chrystusa swoim kosztownym olejkiem. Z powodu jej miłości, odpuszczone zostały jej liczne grzechy (Łk 7,47). Miłość jest owocem ducha (Ga 5,22) i ma wieczne znaczenie. f) Według naszych słów: Zgodnie z tym, co mówił Jezus, nasze słowa decydują o naszej wieczności. Ten aspekt Sądu jest nam chyba najmniej znany: A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony" (Mt 12,36-37). g) Według naszej odpowiedzialności: Jako Boże stworzenia jesteśmy skazani na odpowiedzialność. Bóg wyznaczył nam bardzo duży obszar swobody działań, za które sami jesteśmy odpowiedzialni. Gdy ktoś nas zwiedzie, również ponosimy odpowiedzialność za nasze działanie. Adam, chociaż nie działał z własnej woli, tylko został zwiedziony, musiał ponieść tego konsekwencje. Zwiedzenie w sprawach wiary kończy się wiecznym potępieniem, dlatego ostrzeżenia biblijne są tu wyjątkowo dosadne (np. Mt 24,11-13; Ef 4,14; Ef 5,6; 2 Tm 2,16-18). Z tego też powodu nie należy lekceważyć oddziaływania zwodniczych nauk różnych sekt. h) Według naszego stosunku do Jezusa Chrystusa: Nasz osobisty stosunek do Syna Bożego jest kwestią rozstrzygającą: Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew 3 / 5
Boży " (J 3,36). Grzech przyniósł wszystkim ludziom wieczne potępienie (Rz 5,18). Jedyną drogą wyjścia z tej sytuacji jest związanie się z Chrystusem: Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia " (Rz 8,1). 3. Wyrok Sądu Każdy zostanie indywidualnie osądzony według wyżej omówionych kryteriów. Nie zostanie pominięty żaden aspekt w życiu człowieka. Jak będzie brzmieć ostateczny wyrok? Dojdzie do podziału całej ludzkości na dwie grupy, które Jezus określił w swoim zaproszeniu: Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują" (Mt 7,13-14). Dla niezdecydowanych nie ma żadnego złotego środka", żadnej drogi pośredniej, ani schronienia pomiędzy niebem a piekłem. W końcu jak to już można dostrzec w tym życiu ostatecznie ludzkość zostanie podzielona tylko na zbawionych lub potępionych. Pierwszej grupie Pan powie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata (Mt 25,34), druga grupa usłyszy: Nie wiem, skąd jesteście" i odstąpcie ode Mnie" (Łk 13,25+27). W tej ostatniej grupie znajdą się nie tylko wolnomyśliciele i poganie, lecz również ci, którzy znali posłannictwo Chrystusa, ale Mu nie służyli. Zdumieni będą wołać: Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś" (Łk 13,26). 4. Konsekwencje Nie ma żadnej możliwości z biblijnego punktu widzenia uzyskania zbawienia po śmierci. Decyzja zapada w tym życiu, dlatego Pan Jezus mówi: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi" (Łk 13,24). Na sądzie otwarte zostaną wszystkie księgi z naszymi uczynkami, opisanymi w detalach (Ap 20,12). Szczęśliwy będzie ten, który został zapisany w księdze życia. Religie niechrześcijańskie nie mają żadnej mocy zbawienia. Jak wielu spośród tych, którzy nie zetknęli się z dobrą nowiną, a jednak żyli zgodnie ze wskazaniami Boga (Dz 17,27) i oczekiwali życia wiecznego (Rz 2,7), dostąpi zbawienia? Tego nie wiemy. Dla nas zaś, którzy słyszeliśmy Ewangelię i mieliśmy szansę na zbawienie, ale zrezygnowaliśmy z niego, nie będzie żadnego usprawiedliwienia i żadnej ucieczki (Hbr 2,3). 4 / 5
Werner Gitt Pytania stawiane wciąż na nowo" Christliche Literatur-Verbreitung Cytaty z Pisma Świętego: Biblia Tysiąclecia 5 / 5