ul. Wał Miedzeszyński 397, 03-942 WARSZAWA Warszawa, dn. 1 października 2012 r. Uwagi do Projektu Rozporządzenia MSiT w sprawie uprawiania turystyki wodnej Korekty w 3. Należy przeredagować cały 3. Dotychczas osoba zdająca egzamin, a więc ubiegająca się o wydanie patentu przedstawiała komisji egzaminacyjnej wszystkie wymagane dokumenty na dany egzamin. Po zakończonym egzaminie dokumentacja egzaminacyjna przekazywana była do właściwego polskiego związku sportowego. Osoba ubiegająca się o wydanie patentu w przypadku możliwości uzyskania patentu bez egzaminu lub ubiega się o wystawienie duplikatu, składała wszystkie wymagane dokumenty do właściwego polskiego związku sportowego. System ten funkcjonuje bardzo dobrze i powinno się go zachować. Załącznik nr 1 jest niepotrzebny. Protokół zbiorczy KE wraz z kartami egzaminacyjnymi, wnioskami o wystawienie patentu oraz wymaganymi załącznikami, całkowicie do tej pory wystarczały. Występuje dodatkowo duże ryzyko podrabiania tak ważnego dokumentu jakim jest to zaświadczenie. Ust 1. pkt 5. Znieść wymagalność zaświadczeń lekarskich o braku przeciwwskazań do uprawiania turystyki wodnej. Wprowadzić oświadczenie własne lub prawnych opiekunów w przypadku osób niepełnoletnich, zawierające informację o stanie zdrowia, pozwalającym uprawiać turystykę wodną. W oświadczeniu tym powinna także być informacja o umiejętności pływania. Jest to szczególnie ważne, gdyż w przypadku wywrotki jachtu, lub innej awarii wymagającej opuszczenia jachtu, osoba ta jako kierownik jachtu odpowiadający za bezpieczeństwo całej załogi nie byłaby w stanie tego realizować. Dotychczasowy brak wykazu tych przeciwwskazań oraz specjalizacji lekarskich, które uprawniają do wystawienie tego dokumentu, był powodem dużych kłopotów z uzyskaniem takiego dokumentu. Powodowało to różnego typu nieporozumienia i nadużycia przy jego uzyskiwaniu. Oświadczenie własne przy tego typu amatorskim uprawianiu turystyki wodnej całkowicie wystarcza, szczególnie mając na uwadze odpowiedzialność cywilną. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 1
Korekty w 4 Ust 1. pkt 1. Zmienić 12 na 16 rok życia Stopień ten dotyczy pełnego zakresu uprawnień do prowadzenia rekreacyjnego jachtu żaglowego po wodach śródlądowych. Uzyskiwanie tak dużych uprawnień przez osoby poniżej 16 roku życia jest nie tylko niewskazane, ale wręcz niemożliwe do praktycznego wykorzystania przez właściciela takiego uprawnienia. Ukłon jaki wiele lat temu został wykonany, aby zachęcić młodszą młodzież do uprawiania żeglarstwa (wiek początkowo od 10 lat, następnie od 12 lat) na dużo mniejszych zresztą wtedy jachtach, jest teraz nie tylko niepotrzebny ale wręcz szkodliwy. Prowadzenie jachtu żaglowego o długości ponad 7,5 m wymaga nie tylko dobrych warunków fizycznych (wzrost, siła mięsni, ogólna sprawność fizyczna), szczególnie w trudniejszych warunkach atmosferycznych ( wiatr o sile od 3 0 B ), ale spełnienia warunków psychicznych (odporność na stres, umiejętność podejmowania decyzji, radzenia sobie w trudnych sytuacjach). Niebagatelną rolę odgrywa tu także umiejętność kierowania załogą takiego jachtu i odpowiadania za ich bezpieczeństwo. Osoby poniżej 16 roku życia nie ponoszą prawnej i cywilnej odpowiedzialności za tego typu działanie. Tak więc nie tylko w większości przypadków słabe warunki psychofizyczne, ale także brak osobistej odpowiedzialności, jednoznacznie wskazuje na proponowaną granicę wieku 16 lat. Wychodząc temu naprzeciw od pewnego czasu bardzo popularne stają się dla młodzieży do 16 roku życia (i nie tylko) żeglarskie szkolenia wstępne lub podstawowe, stwarzające możliwość uzyskania pewnego zakresu wiedzy i umiejętności żeglarskich (tzw. korporacyjne certyfikaty umiejętności żeglarskich). Stowarzyszenie HALS wprowadza z powodzeniem etapowy i elastyczny (w zależności od potrzeb i możliwości kursanta) proces szkolenia wstępnego i podstawowego. Obserwujemy coraz większe zapotrzebowanie na tego typu formę edukacji żeglarskiej. Wszyscy chętni, po odbyciu szkolenia mogą w bezpieczny sposób, zgodny z prawem i swoimi możliwościami, prowadzić małe jachty żaglowe. (np. certyfikat ŻEGLARZ w Systemie Szkolenia Żeglarskiego HALS) Po ukończeniu 16 roku życia, osoby te dużo łatwiej i z większą efektywnością ukończą szkolenia i zdawać będą egzaminy na śródlądowy, państwowy stopień żeglarski (żeglarz jachtowy). Ust. 2. Wykreślić z uprawnień zapis dotyczący wód morskich. W wymaganiach egzaminacyjnych nie występuje tematyka związana z żeglowaniem po wodach morskich. Żeglowanie przy brzegu morskim w przypadku szybko pogarszających się warunków pogodowych,, osoby niedoświadczonej w żeglowaniu po morzu, a taką jest osoba posiadająca tylko patent żeglarza jachtowego, jest bardzo niebezpieczne i może doprowadzić do zagrożenia życia załogi. Poza tym, w obecnych zapisach Ustawy o żegludze śródlądowej, osoby nie posiadające uprawnień żeglarskich mogą prowadzić jacht żaglowy o długości do 7.5 m bez ograniczeń rodzaju akwenów i ich obszarów. Występuje więc kuriozalny przypadek, że osoba bez uprawnień, a więc posiadająca dużo mniejsza wiedzę i umiejętności żeglarskie niż osoba posiadająca patent żeglarza jachtowego, może pływać jachtem przykładowo o długości 7.4 m po dowolnych wodach morskich i dowolnym ich zakresie, a osoba z patentem żeglarza jachtowego tylko do 2 Mm od brzegu w porze dziennej na jachcie tylko niewiele większym, bo o długości do 8.5m. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 2
Ust 3. Wykreślić Definiowane w poprzednich rozporządzeniach pływanie pod nadzorem dla nieletnich (do 16 roku życia) posiadaczy państwowego stopnia żeglarskiego, jest zapisem martwym i praktycznie nierealizowanym. Zgodnie z tymi zapisami, nadzór musi prowadzić osoba pełnoletnia, posiadająca uprawnienie do prowadzenia takiego jachtu, i to ta osoba, ponosi pełną odpowiedzialność za wszystko co się dzieje z jachtem i jego załogą. Osoba ta powinna ponadto posiadać dodatkowe uprawnienia z tytułu opieki nad nieletnią osobą, mianowicie uprawnienie wychowawcy tzn. opiekuna dzieci i młodzieży (niestety brak tej informacji w dotychczasowych zapisach rozporządzeń). Żeby tego było mało, to nadzór taki można tylko realizować na akwenie pozwalającym prowadzić pełną obserwację i przeprowadzić natychmiastową akcję ratowniczą. Do realizacji takiej akcji ratowniczej musi być wykorzystany sprzęt ratowniczy (będący w stanie gotowości), a osoba prowadząca taką akcję musi posiadać niezbędne uprawnienia do użytkowania takiego sprzętu. (np. odpowiednie uprawnienia motorowodne). Nie posiadamy informacji, czy kiedykolwiek ktoś nawet w znikomym zakresie, organizował tego typu pływanie pod nadzorem dla młodocianych posiadaczy uprawnień. Należy także nie mylić tego typu pływania pod nadzorem z nadzorem w procesie szkolenia żeglarskiego, którego organizacja i sposób realizacji wynika z innych zadań i potrzeb oraz obwarowany jest innego rodzaju wymaganiami i przepisami. Korekty w 5. Ust. 1 pkt. 3 Odbyła staż co najmniej 200 godzin żeglugi po wodach morskich, w minimum dwóch rejsach morskich na jachtach żaglowych o długości całkowitej kadłuba do 20 m. Uwaga: Wymagane jest wprowadzenie do rozporządzenia definicja rejsu morskiego, jaki powinien być brany pod uwagę do uznawania stażu. Przedstawiamy propozycję takiej definicji. Za rejs morski uznawany do stażu na wodach morskich, uznaje się żeglugę na jachcie żaglowym prowadzoną poza wodami wewnętrznymi lub osłoniętymi, pod żaglami i na silniku, którego czas trwania wynosi co najmniej 24 godziny. Do rejsu wlicza się także żeglugę po wodach wewnętrznych i osłoniętych leżących na trasie do odwiedzanych portów. Do wymiaru czasu rejsu nie wlicza się postoju w portach lub na kotwicy. Rejs morski uznawany do stażu powinien być realizowany na jachcie o zbliżonej konstrukcji i wielkości określonych w uprawnieniach sternika jachtowego. Staż na sternika jachtowego na wielkich żaglowcach nie daje możliwości uzyskania wiedzy i umiejętności żeglarskich, pozwalających bezpiecznie użytkować takie jachty. Bardzo ważne jest określenie sposobu wyliczania czasu rejsu i rodzaju akwenu, na którym ten staż można uzyskać. Brak tych zapisów był często przyczyną uznawania do stażu rejsów daleko odbiegających od możliwości uzyskania nawet minimalnej wiedzy i umiejętności w żeglowaniu po wodach morskich. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 3
Ust. 2. Osoba posiadająca patent sternika jachtowego jest uprawniona do prowadzenie jachtów żaglowych po wodach śródlądowych i prowadzenia jachtów żaglowych o długości całkowitej do 12 m, po wodach morskich w odległości do 150 Mm (lub do 1 doby żeglugi w danych warunkach pogodowych) od miejsca schronienia. Za miejsce schronienia uznawany jest osłonięty akwen zapewniający ochronę przed niesprzyjającymi warunkami pogodowymi pozwalający na przerwanie żeglugi, usunięcie awarii lub nawiązanie komunikacji VHF. Przykładem bezpiecznego miejsca schronienia może być port (marina żeglarska, przystań, port rybacki itp.), półwysep lub wyspa mogąca osłonić jacht i jego załogę przed silnym wiatrem i zafalowaniem. Zmiana zakresu nadawanych uprawnień sternikom jachtowym jest niezgodna z obowiązującą od lat zasadą zachowana dotychczasowych uprawnień (występować już będą już trzy zakresy uprawnień tego samego stopnia żeglarskiego). Wprowadzenie ograniczenia w postaci kreski na mapie, do której wolno będzie im żeglować, jest czystym anachronizmem i naraża ich na prowadzenie żeglugi w najbardziej niebezpiecznej strefie (intensywny ruch statków na torach wodnych, rybołówstwo, ruch promów, mielizny, pływy). Dotychczasowe uprawnienia umożliwiające żeglowanie po tzw. morzach zamkniętych (m.in. Bałtyk, Adriatyk) w pełni zaspakajało potrzeby i wykorzystywało możliwości osób stawiających swoje pierwsze kroki w żeglarstwie morskim. W pełni zasadne jest podtrzymanie maksymalnej długości całkowitej jachtu do 12 m. Wprowadzenie odległości od miejsca schronienia (do 150 Mm lub do 1 doby żeglugi w danych warunkach pogodowych) daje możliwość pełnej kontroli stanu bezpieczeństwa załogi i jachtu. Proponowane w projekcie Rozporządzenia określenie, że całe morza wewnętrzne i 20 Mm pas wód oceanicznych są wystarczająco bezpieczne jest czystym anachronizmem. W pełni zasadny jest też zakres merytoryczny egzaminu na stopień sternika jachtowego (dla osób nie posiadających patentu żeglarza jachtowego), obejmujący zarówno program szkolenia na stopień sternika jachtowego (uprawnienia morskie), jak i osobno na stopień żeglarza jachtowego (uprawnienia śródlądowe). Niedopuszczalne jest organizowanie tego egzaminu jedynie z zakresu programowego żeglarstwa morskiego. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 4
Korekty w 6 Ust 1. Proponowana jest likwidacja stopnia żeglarskiego: jachtowy sternik morski. Konstrukcja układu trzech stopni morskich, w którym różnica w zakresie uprawnień pomiędzy jachtowym sternikiem morskim a kapitanem jachtowym jest nieznaczna i wynosi tylko 6 m długości jachtu ( do 24 m ) nie jest dobrym rozwiązaniem. Rzadko kiedy żegluje się na jachtach w tym zakresie ich długości. Prowadzenie większych jachtów ( powyżej 24m długości kadłuba) i tak wymaga uzyskania dodatkowych uprawnień. Rezygnacja ze stopnia jachtowego sternika morskiego i wprowadzenie egzaminu dla kapitana jachtowego podniesie rangę tego stopnia. Uzyskanie jego będzie wymagało zdania egzaminu i jednoznacznie zweryfikuje osoby ubiegające się o uzyskanie tych uprawnień. Korekty w 7 Ust 1. Propozycja nr 1: W przypadku likwidacji stopnia jachtowego sternika morskiego należy utrzymać proponowany staż żeglarski, ale od uzyskania sternika jachtowego. Propozycja nr 2: W przypadku podtrzymania stopnia jachtowego sternika morskiego proponowany staż ten należy zmniejszyć o połowę lub liczyć również od uzyskania stopnia sternika jachtowego, a nie jachtowego sternika morskiego. Propozycja nr 3: Stopień kapitana jachtowego nadawany jest osobie legitymującej się odpowiednim stażem (patrz propozycje nr 1 i nr 2) i zdanym egzaminem na stopień kapitana jachtowego. Wymagalność tak dużego stażu na kapitana jachtowego spowodowałoby nierealne podniesienie kosztów takiego stażu rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych. Wprowadzenie egzaminu na stopień kapitana jachtowego spowodowałoby ostateczną weryfikację rzeczywistych umiejętności i wiedzy żeglarskiej. Nadawanie tego stopnia na zasadzie decyzji administracyjnej dewaluuje ten stopień, jak i ideę państwowych stopni żeglarskich. Korekta w 12. Wprowadzić licencję na prowadzenie skutera wodnego. Szczególny przypadek uzyskiwania uprawnień do prowadzenia tak obecnie popularnych skuterów wodnych powinien być określony zupełnie innym zakresem wiedzy i skalą umiejętności niż obecnie. Nauczenia nawigacji i wielu innych przedmiotów i umiejętności wymaganych przy starszym sterniku motorowodnym jest całkowicie niepotrzebne w tym przypadku. Racjonalnie określony zakres wiedzy i umiejętności dający prawo prowadzenia skutera wodnego jako licencji tylko na takie urządzenie całkowici wystarczy. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 5
Korekty w 13. Całkowicie oddzielić uprawnienia żeglarskie od motorowodnych. Bez jakiejkolwiek wymienności. Wymagane umiejętności do prowadzenia jachtu żaglowego różnią się tak bardzo od umiejętności prowadzenia jachtu motorowego (szczególnie w przypadku manewrowania dużym jachtem pod żaglami) i odwrotnie, mając na uwadze wielkość i moc silników jachtów motorowych, że bezwzględnie należy odejść od dotychczasowej praktyki wymienialności tych uprawnień. Tym bardziej, że wymienialność dotyczy tych największych zakresów uprawnień. Oczywiście część wiedzy się uzupełnia, co może znacznie ułatwić zdanie wymaganego egzaminu i uzyskanie wymaganych staży rejsowych. Korekty w 14. Ust. 4 pkt. 1 Przewodniczący posiadający stopień odpowiednio żeglarski lub motorowodny, co najmniej o jeden wyższy w zakresie uprawnień na który odbywa się egzamin, uzyskany co najmniej 10 lat wcześniej, oraz stopień instruktora sportu lub trenera odpowiedniego sportu, lub instruktora właściwego polskiego związku sportowego uzyskany co najmniej 10 lat wcześniej. Ust. 4 pkt. 3 Członkowie w liczbie co najmniej jeden. Każda z osób pełniących funkcję członka komisji egzaminacyjnej powinna posiadać odpowiednio stopień żeglarski lub motorowodny co najmniej o jeden wyższy w zakresie uprawnień na który odbywa się egzamin, uzyskany co najmniej 5 lat wcześniej, oraz stopień instruktora sportu lub trenera sportu, lub instruktora właściwego polskiego związku sportowego uzyskany co najmniej 5 lat wcześniej. Ilość egzaminatorów w Komisji Egzaminacyjnej (minimum 3 osoby) nie powinna być ograniczana od strony maksymalnej mając właśnie na uwadze sprawne przeprowadzenie egzaminów z dużą ilością zdających. Należy także uwzględnić częste przypadki bardzo mało licznych egzaminów szczególnie na stopnie morskie (ale nie tylko) gdzie do przeegzaminowania 3-5 osób całkowicie wystarczy trzy osobowa Komisja Egzaminacyjna. Związane jest to także z optymalizacją kosztów egzaminu. Problem ten omawiany jest w oddzielnym uzasadnieniu. Osoby pełniąca tak ważne funkcje egzaminatorów na egzaminie na państwowe stopnie żeglarskie, powinny mieć odpowiednio większą wiedzę, umiejętności i co jest bardzo ważne doświadczenie w żeglowaniu i szkoleniu. Osoby te biorą na siebie bardzo dużą odpowiedzialność za decyzje dotyczące uzyskanie przez poszczególne osoby odpowiednich uprawnień żeglarskich lub motorowodnych. Dlatego funkcje te powinny być obwarowane dodatkowymi warunkami dotyczącymi posiadanych stopni oraz doświadczenia z tego wynikającego. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 6
Korekta w 18 Ust. 2. Skreślić ten zapis. Tego typu protokół jest zbędny. Całkowicie wystarczą w dokumentach egzaminacyjnych zawarte informacje o warunkach pogodowych w których odbywał się egzamin oraz na jakim sprzęcie był realizowany. Korekty w 20. Zmienić proponowane opłaty za egzaminy 1) na stopień żeglarza jachtowego.- 300 zł 2) na stopień sternika jachtowego 400 zł - (500 zł gdy osoba zdająca egzamin nie ma stopnia ż.j.) 3) na stopień jachtowego sternika morskiego ( lub kapitana jachtowego) 500 zł Opracowane w 2005 roku stawki opłat egzaminacyjnych, które pojawiły się obecnym jeszcze Rozporządzeniu z dnia 9 czerwca 2006 roku, już wtedy nie uwzględniały wprowadzonych zniżek dla młodzieży uczącej się do 26 roku życia. Mając na uwadze, że w zakresie procentowym na większości egzaminów żeglarskich ta właśnie grupa przeważa, jeżeli chodzi o ilość podchodzących do egzaminu, przez ostatnich kilka lat organizatorzy egzaminów borykali się z poważnymi trudnościami deficytowych egzaminów na stopnie żeglarskie. Po upływie ponad siedmiu lat te koszty jeszcze wzrosły. W oddzielnym punkcie dokonana została analiza obecnie występujących przychodów i kosztów w przykładowych egzaminach żeglarskich. Egzamin na stopień sternika jachtowego dla osoby, która nie posiada stopnia żeglarza jachtowego wymaga dodatkowych nakładów czasowych i sprzętowych. Egzamin musi dodatkowo zawierać cały zakres wiedzy i umiejętności określony na stopień żeglarza jachtowego i musi być przeprowadzony na jachcie śródlądowym (na wodach śródlądowych). Koszty egzaminu dla tej osoby są dużo wyższe, więc opłaty za taki egzamin oczywiście muszą być większe. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 7
Uwagi do załączników Załącznik nr 1. Załącznik całkowicie niepotrzebny. Protokół zbiorczy KE wraz z kartami egzaminacyjnymi i wnioskami o wystawienie patentu całkowicie do tej pory wystarczały. Wystąpić może dodatkowe ryzyko podrabiania tak prostego dokumentu. Patrz uwaga dotycząca korekty 3. Wskazane jest aby przekazanie wyniku egzaminu do podmiotu (PZŻ lub PZMiNW) zajmującego się wystawianiem dokumentu kwalifikacyjnego (patentu) do końca pilotowane było przez organizatora egzaminu (zapobiegnie to ewentualnym nadużyciom i nieporozumieniom). Niezbędnym jest określenie wzorów dokumentów egzaminacyjnych (druków): - karta egzaminacyjna, - wniosek o wydanie patentu, - protokół egzaminu, - oświadczenie własne lub zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do uprawiania żeglarstwa i innych sportów wodnych, oraz oświadczenie własne o umiejętności pływania. Załącznik nr 4. Korekty 1. Ust. 1 pkt. 3. Proponowany zapis: Zasady manewrowania jachtem żaglowym pod żaglami i na silniku, oraz standardy czynności żeglarskich towarzyszących eksploatacji tego jachtu: - cumowanie jachtu, - zmiany kursu (ostrzenie, odpadanie), - wykonanie zwrotów: przez sztag, przez rufę, - stawianie jachtu w dryf, - dojście do boi, odejście od boi (na żaglach i na silniku), - kotwiczenie (na żaglach i na silniku), - odejście i dojście do nabrzeża (na żaglach i na silniku), - manewr ratowniczy alarm: człowiek za burtą (na żaglach i na silniku), - holowanie na silniku, - umiejętność żaglowania w trudnych warunkach pogodowych. Całkowite pomylenie pojęć, to nie jest wiedza teoretyczna, a umiejętności praktyczne. Określony powinien być tutaj zakres wiedzy z wymaganych manewrów na żaglach i na silniku. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 8
Ust. 2. Wprowadzić uzupełniający zapis: Osoba zdająca egzamin kieruje jachtem obsługując ster i szot grota (ster i silnik). Osoba zdająca egzamin wykonuje co najmniej wszystkie manewry podstawowe na żaglach i na silniku: Ust 2. pkt. a) - manewry podstawowe: zwrot przez sztag, zwrot przez rufę, alarm człowiek za burtą, stawanie w dryf, dojście do boi i odejście od boi - manewry dodatkowe (zmienić nazwę z pomocniczych) : odejście od nabrzeża, dojście do nabrzeża, stawanie na kotwicy, zejście z kotwicy, refowanie żagli na akwenie Ust. 2 pkt. b) manewry dodatkowe ( nie pomocnicze): dojście od boi, odejście od boi, stawanie na kotwicy, zejście z kotwicy, holowania jachtu. Ust. 5 pkt. a) Należy podać wymaganą listę węzłów żeglarskich. Ust. 3. Zmienić słowo można na należy Egzamin należy Należy precyzyjnie określić w wymaganiach egzaminacyjnych w jaki sposób i jakie manewry ma wykonywać osoba egzaminowana. Brak tego zapisu daje możliwość dowolnego interpretowania sposobu prowadzenia jachtu śródlądowego. ( patrz ust. 2). Manewry odejścia na żaglach od nabrzeża i dojścia na żaglach do nabrzeża mając na uwadze małą skalę praktycznego ich stosowania ( w większości przypadków takie manewry wykonuje się obecnie na silniku) należy przesunąć do grupy manewrów dodatkowych. Manewrem sprawdzającym umiejętność poprawnego zatrzymania jachtu w określonym punkcie na wodzie płynąc pod żaglami byłby manewr podejścia do boi. Manewr stanięcia w dryfie należy bezwzględnie umieścić w grupie manewrów podstawowych. Umiejętność wykonania tego manewru mając na uwadze bezpieczeństwo żeglowania jest niezwykle ważne. Istotne jest także podanie listy węzłów żeglarskich wymaganych na egzaminie. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 9
Ust. 1. Pkt. 8. Korekty paragrafu 2. Uprościć zapis na: znajomość przepisów regulujących żeglugę morską. Ust 2. Wprowadzić dodatkowy zapis: Osoba zdająca egzamin, obsługuje ster i szot grota (ster i silnik). Osoba zdająca egzamin wykonuje co najmniej wszystkie manewry podstawowe na żaglach i na silniku. Pkt. 2 a) manewry pod żaglami sprawdza się na jachcie morskim typu slup o długości kadłuba 9-12 m, wyposażonym we wszystkie niezbędne instalacje i urządzenia wymagane na jachcie morskim w zakresie: - manewry podstawowe: zwrot przez sztag, zwrot przez rufę, stawanie w dryf, alarm człowiek za burtą, dojście do boi, odejście od boi - manewry dodatkowe ( a nie pomocnicze) : odejście od nabrzeża, dojście do nabrzeża, stawanie na kotwicy, zejście z kotwicy, refowanie żagli na akwenie b) manewry na silniku sprawdza się na jachcie morskim typu slup o długości kadłuba 9-12 m, wyposażonym w silnik zapewniający uzyskanie prędkości nie mniejszej niż 4 węzły oraz wszystkie niezbędne instalacje i urządzenia wymagane na jachcie morskim, w zakresie: Ust. 3. Zmienić słowo można na należy Egzamin należy Należy podobnie jak w przypadku żeglarza jachtowego, precyzyjnie określić w wymaganiach egzaminacyjnych w jaki sposób i jakie manewry ma wykonywać osoba egzaminowana. Brak tego zapisu daje możliwość dowolnego interpretowania sposobu prowadzenia małego jachtu morskiego. (patrz ust. 2). Podobnie jak w przypadku żeglarza jachtowego manewry odejścia na żaglach od nabrzeża i dojścia na żaglach do nabrzeża mając na uwadze małą skalę praktycznego ich stosowania ( w większości przypadków takie manewry wykonuje się obecnie na silniku) należy przesunąć do grupy manewrów dodatkowych. Manewrem sprawdzającym umiejętność poprawnego zatrzymania jachtu w określonym punkcie na wodzie płynąc pod żaglami byłby manewr podejścia do boi. Manewr stanięcia w dryfie należy bezwzględnie umieścić w grupie manewrów podstawowych. Umiejętność wykonania tego manewru mając na uwadze bezpieczeństwo żeglowania jest niezwykle ważne. Jacht przeznaczony do egzaminowania powinien posiadać wszystkie niezbędne urządzenia i instalacje wymagane na jachcie morskim. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 10
Korekty paragrafu 3. Ust 2. Wprowadzić dodatkowy zapis: Osoba zdająca egzamin kieruje jachtem poprzez komendy i polecenia wydawane załodze jachtu. Osoba zdająca egzamin wykonuje co najmniej wszystkie manewry podstawowe na żaglach i na silniku. Pkt. 2. Umiejętność manewrowania a) manewry pod żaglami sprawdza się na morskim jachcie balastowym o długości kadłuba 12 18 m, w zakresie: - manewry podstawowe: zwrot przez sztag, zwrot przez rufę, dojście do boi, odejście od boi, stawanie w dryf, alarm człowiek za burtą - manewry dodatkowe: odejście od nabrzeża, dojście do nabrzeża, stawanie na kotwicy, zejście kotwicy, refowanie żagli na akwenie a) manewry na silniku sprawdza się na morskim jachcie balastowym o długości kadłuba 12-18 m, wyposażonym w silnik zapewniający uzyskanie prędkości nie mniejszej niż 4 węzły w zakresie: - manewry podstawowe: odejście od nabrzeża, dojście do nabrzeża, alarm człowiek za burtą, - manewry dodatkowe: dojście do boi, odejście od boi, holowanie jachtu Pkt. 8. przy sile wiatru 1-6 0 B Pkt. 9. egzamin z manewrowania jachtem odbywa się wyłącznie Należy podobnie jak w przypadku sternika jachtowego, precyzyjnie określić w wymaganiach egzaminacyjnych w jaki sposób i jakie manewry ma wykonywać osoba egzaminowana. Brak tego zapisu daje możliwość dowolnego interpretowania sposobu prowadzenia dużego jachtu morskiego. (patrz ust. 2). Podobnie jak w przypadku żeglarza jachtowego manewry odejścia na żaglach od nabrzeża i dojścia na żaglach do nabrzeża mając na uwadze małą skalę praktycznego ich stosowania ( w większości przypadków takie manewry wykonuje się obecnie na silniku) należy przesunąć do grupy manewrów dodatkowych. Manewrem sprawdzającym umiejętność poprawnego zatrzymania jachtu w określonym punkcie na wodzie płynąc pod żaglami byłby manewr podejścia do boi. Manewr stanięcia w dryfie należy bezwzględnie umieścić w grupie manewrów podstawowych. Umiejętność wykonania tego manewru mając na uwadze bezpieczeństwo żeglowania jest niezwykle ważne. Jacht przeznaczony do egzaminowania powinien posiadać wszystkie niezbędne urządzenia i instalacje wymagane na dużym jachcie morskim. Skala siły wiatru powinna być analogiczna jak przy egzaminie na sternika jachtowego. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 11
Analiza kosztów egzaminów żeglarskich (obecne ustawowe opłaty) 1. Egzamin na stopień żeglarza jachtowego Składowe kosztów przelicznik kwota Jacht egzaminacyjny (w pełni wyposażony, silnik przyczepny, paliwo) Sala egzaminacyjna (pomieszczenie KE i sekretariat KE) Motorówka ratownicza (w pełni wyposażona, paliwo) Port jachtowy (postój jachtów, korzystanie z infrastruktury, toalety) Stawka dla członka KE (kwota brutto, minimum 4 os., max. 6 osób) Średni koszt transportu członków KE (dojazd całej KE na miejsce egzaminu) Ubezpieczenie od NNW dla każdego z uczestników egzaminu oraz członków KE Materiały egzaminacyjne (dydaktyczne), art. biurowe i korespondencja (m.in. arkusze i zestawy egzaminacyjne) liczone na uczestnika egzaminu za 1 godz. x 0.84 zł na 1 osobę/na 1 egzamin 200 zł 100 zł 100 zł 100 zł 40 zł 168 zł 5 zł 5 zł w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 12
KOSZTA PRZYCHÓD Przykładowe egzaminy: koszta organizacji egzaminu na stopień żeglarski ilość zdających: 5 osób, 1 dzień (6 h), 1 jacht, 4 os. KE ilość zdających: 10 osób, 1 dzień (8 h), 2 jachty, 4 os. KE egzamin na stopień ŻEGLARZA JACHTOWEGO ilość zdających: 20 osób, 1 dzień (9 h), 3 jachty, 5 os. KE ilość zdających: 25 osób, 1 dzień (11 h), 3 jachty, 5 os. KE ilość zdających: 30 osób, 2 dni (12 h), 3 jachty, 5 os. KE, ilość zdających: 40 osób, 2 dni (14 h), 3 jachty, 6 os. KE, ilość zdających: 50 osób, 2 dni (16 h), 4 jachty, 6 os. KE, uczestnicy egzaminu 2 os. x 200,- = 400,- 4 os. x 200,- = 800,- 8 os. x 200,- = 1600,- 10 os. x 200,- = 2000,- 12 os. x 200,- = 2400,- 18 os. x 200,- = 3600,- 22 os. x 200,- = 4400,- uczestnicy egzaminu > 26 lat 3 os. x 100,- = 300,- 6 os. x 100,- = 600,- 12 os. x 100,- = 1200,- 15 os. x 100,- = 1500,- 18 os. x 100,- = 1800,- 22 os. x 100,- = 2200,- 28 os. x 100,- = 2800,- wynagrodzenie członków KE 4 os. x 6h x 40,- = 960,- 4 os. x 8h x 40,- = 1280,- 5 os. x 9h x 40,- = 1800,- 5 os. x 11h x 40,- = 2200,- 5 os. x 12h x 40,- = 2400,- 6 os. x 14h x 40,- = 3360,- 6 os. x 16h x 40,- = 3840,- jachty egzaminacyjne 1 jacht x 1 dzień x 200,- = 200,- 2 jachty x 1 dzień x 200,- = 400,- 3 jachty x 1 dzień x 200,- = 600,- 3 jachty x 200,- = 600,- 3 jachty x 2 dni x 200,- = 1200,- 3 jachty x 2 dni x 200,- = 1200,- 4 jachty x 2 dni x 200,- = 1600,- sala egzaminacyjna i pomieszczenia KE 100,- = 100,- 2 dni x 100,- = 200,- 2 dni x 100,- = 200,- 2 dni x 100,- = 200,- motorówka ratownicza 1 moto. x 1 dzień x 1 moto. x 1 dzień x 1 moto. x 1 dzień x 100,- = 100,- 1 moto. x 100,- = 100,- 1 moto. x 2 dni x 100,- = 200,- 1 moto. x 2 dni x 100,- = 200,- 1 moto. x 2 dni x 100,- = 200,- port jachtowy 100,- = 100,- 2 dni x 100,- = 200,- 2 dni x 100,- = 200,- 2 dni x 100,- = 200,- średni koszt transportu członków KE x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- nocleg i wyżywienie członków KE - - - - 5 os. x 50,- = 250,- 6 os. x 50,- = 300,- 6 os. x 50,- = 300,- ubezpieczenie od NNW (uczestnicy + członków KE) (5 os. + 4 os.) x 5,- = 45,- (10 os. + 4 os.) x 5,- = 70,- (20 os. + 5 os.) x 5,- = 125,- (25 os. + 5 os.) x 5,- = 150,- (30 os. + 5 os.) x 5,- = 175,- (40 os. + 6 os.) x 5,- = 230,- (50 os. + 6 os.) x 5,- = 280,- materiały egzaminacyjne, art. biurowe i korespondencja dochód brutto organizatora egzaminu: 5 os. x 5,- = 25,- przychód (700,-) koszta (2498,-) = - 1698,- 10 os. x 5,- = 50,- przychód (1400,-) koszta (2368,-) = - 868,- 20 os. x 5,- = 100,- przychód (2800,-) koszta (3098,-) = - 258,- 25 os. x 5,- = 125,- przychód (3500,-) koszta (3543,-) = - 43,- 30 os. x 5,- = 150,- przychód (4200,-) koszta (4943,- ) = - 743,- 40 os. x 5,- = 200,- przychód (5800,-) koszta (6058,-) = - 258,- 50 os. x 5,- = 250,- przychód (7200,-) koszta (7038,-) = 162,- w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 13
2. Egzamin na stopień sternika jachtowego Składowe kosztów przelicznik kwota Jacht egzaminacyjny (w pełni wyposażony, posiadający odpowiednie zaplecze nawigacyjne i radiokomunikacyjne, silnik przyczepny, paliwo) Sala egzaminacyjna (pomieszczenie KE i sekretariat KE) Port jachtowy (postój jachtów, korzystanie z infrastruktury, toalety) Stawka dla członka KE (kwota brutto, minimum 4 os., max. 6 osób) Średni koszt transportu członków KE (dojazd całej KE na miejsce egzaminu) Ubezpieczenie od NNW dla każdego z uczestników egzaminu oraz członków KE Materiały egzaminacyjne (dydaktyczne), art. biurowe i korespondencja (m.in. arkusze i zestawy egzaminacyjne) liczone na uczestnika egzaminu za 1 godz. 300 km x 0.84 zł na 1 osobę/na 1 egzamin 300 zł 100 zł 100 zł 50 zł 252 zł 5 zł 20 zł w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 14
KOSZTA PRZYCHÓD Przykładowe egzaminy: koszta organizacji egzaminu na stopień żeglarski ilość zdających: 5 osób, 1 dzień (6 h), 1 jacht, 4 os. KE egzamin na stopień STERNIKA JACHTOWEGO ilość zdających: 10 osób, 1 dzień (9 h), 2 jachty, 5 os. KE ilość zdających: 20 osób, 2 dni (16 h), 2 jachty, 5 os. KE uczestnicy egzaminu 2 os. x 300,- = 600,- 4 os. x 300,- = 1200,- 8 os. x 200,- = 1600,- uczestnicy egzaminu > 26 lat 3 os. x 150,- = 450,- 6 os. x 150,- = 900,- 12 os. x 150,- = 1800,- wynagrodzenie członków KE 4 os. x 6h x 50,- = 1200,- 5 os. x 9h x 50,- = 2250,- 5 os. x 16h x 50,- = 4000,- jachty egzaminacyjne 1 jacht x 300,- = 300,- 2 jachty x 300,- = 600,- 2 jachty x 2 dni x 300,- = 1200,- sala egzaminacyjna i pomieszczenia KE 100,- = 100,- 100,- = 100,- 2 dni x 100,- = 200,- motorówka ratownicza 1 moto. x 1 moto. x 1 moto. x 2 dni x 100,- = 200,- port jachtowy 100,- = 100,- 100,- = 100,- 2 dni x 100,- = 200,- średni koszt transportu członków KE x 0.84 zł = 168,- x 0.84 zł = 168,- x 0.84 z x2 = 336,- nocleg i wyżywienie członków KE - - 5 os x 50,-=250,- ubezpieczenie od NNW (uczestnicy + członków KE) (5 os. + 4 os.) x 5,- = 45,- (10 os. + 4 os.) x 5,- = 70,- (20 os. + 5 os.) x 5,- = 125,- materiały egzaminacyjne, art. biurowe i korespondencja 5 os. x 5,- = 25,- 10 os. x 5,- = 50,- 20 os. x 5,- = 100,- dochód brutto organizatora egzaminu: przychód (1050,-) koszta (3088,-) = - 2038,- przychód (2100,-) koszta (3438,-) = - 1338,- przychód (2800,-) koszta (6611,-) = - 3211,- w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 15
Uwaga: Przy niesprzyjających warunkach atmosferycznych takich jak: brak wiatru, zbyt słaby wiatr, zbyt silny wiatr, intensywne opady deszczu, egzamin będzie się znacznie wydłużał w czasie. Tak więc w tej analizie należało by jeszcze uwzględnić współczynnik niekorzystnych warunków pogodowych, który będzie podwyższał koszty organizacji egzaminu Wnioski: Realizacja delegacji państwowej na organizowanie i przeprowadzanie egzaminu na państwowy stopień żeglarski, polegająca na wykonaniu postanowień proponowanego rozporządzenia w sprawie uprawiania turystyki wodnej, jest od strony finansowej przy proponowanych stawkach praktycznie niemożliwa. Przez ostatnie lata organizatorzy egzaminów żeglarskich (Polski Związek Żeglarski i Okręgowe Związki Żeglarskie) borykały się z bardzo poważnymi kłopotami organizacyjno-finansowymi, realizując zadania organizacji egzaminów żeglarskich. Najważniejsze z nich to: - zadane kwoty opłat egzaminacyjnych oraz zniżki z opłat pozwalały uzyskać dodatni bilans z egzaminu tylko przy dużej liczbie zdających i małej liczbie osób uprawnionych do zniżek. Mało liczne egzaminy lub ze znaczną procentowo ilością uprawnionych do zniżek były bardzo deficytowe. - organizator egzaminu chcąc korzystać ze swojego sprzętu żeglarskiego i zabezpieczającego (m.in. z jachtów żaglowych, motorówki itp.) lub wynajmując taki sprzęt ponosił koszta, które nie miały pokrycia w przychodach. Koszta te zmuszony był przerzucać na osobę prawną lub fizyczną będącą wnioskodawcą zorganizowania i przeprowadzenia egzaminu sytuacja taka jest wysoce niewłaściwa (ubezpieczenie jachtów, odpowiedzialność za jachty, bezprawne zmuszanie wnioskodawcy do ponoszenia kosztów), - koszta wynajęcia pomieszczeń dla KE (zbieranie i przetwarzanie danych osobowych, przeprowadzenie części teoretycznej egzaminu) i infrastruktury portu jachtowego (cumowanie jachtów egzaminacyjnych, przeprowadzenie części praktycznej egzaminu) w większości przypadków pokrywał wnioskodawca egzaminu. Wyzwalało to obawy co do poprawności tego stanu rzeczy. Z tego tez powodu miejsca do przeprowadzenia egzaminu bardzo często nie spełniały nawet podstawowych niezbędnych wymagań związanych z bezpieczeństwem manewrowania i poprawnym realizowaniem wszystkich zadań egzaminacyjnych. - wydłużanie czasu prowadzenia egzaminu w danym dniu, ażeby minimalizować koszty jego przesunięcia na kolejny dzień, nie tylko wprowadzało duży dyskomfort dla zdających i egzaminatorów, ale mogło doprowadzać do przypadków nie realizowania wszystkich niezbędnych zadań egzaminacyjnych, - bardzo skromne wynagrodzenie dla członków KE, którzy w większości przypadków realizowali te zadania z poczuciem misji propagowania żeglarstwa i działalności społecznej, nie pokrywało często kosztów osobistych prowadzenia egzaminu, takich jak koszta dojazdu i ewentualnych noclegów. Mogło mieć to wpływ na jakość realizacji tego zadania. Przedstawiona przykładowa analiza przychodów i kosztów egzaminów żeglarskich, jednoznacznie uzasadnia podjęcie następujących działań: 1. Należy podnieść stawki opłat za egzaminy. Przy określeniu wysokości stawek musza być uwzględnione wszystkie składniki kosztów egzaminu. 2. Jeżeli mają być zachowane ulgi dla młodzieży uczącej się do 26 roku życia, należy jednoznacznie wskazać jaka instytucja państwowa będzie dofinansować ustawowe ulgi. 3. Należy rozpatrzeć zasadność i konstytucyjność tych ustawowych ulg, mając na uwadze, że w przykładowym analogicznym uprawnieniu państwowym, jakim jest prawo jazdy, one nie występują. w sprawie uprawiania turystyki wodnej. str. 16