TEE (Tillig) 31.01.2008. Swego czasu bardzo popularnymi połączeniami miedzynarodowymi w zachodniej Europie były pociągi TEE (Trans Europ Express). Były to pociągi kwalifikowane o bardzo wysokim standardzie podróży. Tillig zaprezentował nam TEE w malowaniu DB. Teścior poniżej. Historia: Trans Europ Express (TEE) były to eleganckie pociągi, komfortowe i szybkie, które kursowały między dawnymi krajami EWG i Szwajcarią. Miały wyłącznie wagony pierwszej klasy. W1954 roku została założona Komisja Trans Europ Express z siedzibą w Hadze. Założycielami były koleje: belgijskie, holenderskie, niemieckie, francuskie, włoskie, luksemburskie i szwajcarskie, potem dołączyły też hiszpańskie. W 1957 pociągi rozpoczęły regularne kursy. Próby ujednolicenia ich kształtu nie powiodły się, czego konsekwencją były różnorodne lokomotywy, spalinowe lub elektryczne w zależności od kraju. Jedynie co do koloru udało się osiągnąć porozumienie: pociąg miał być czerwono-beżowy. 1987 zlikwidowano prawie wszystkie połączenia TEE, jednocześnie utworzono nowy rodzaj pociągów: pociągi EuroCity. W Szwajcarii jeszcze w 2002 roku połączenie z Berna przez Neuenburg do Frasne było obsługiwane przez TEE. Nasza skala: By mieć pełny skład TEE, trzeba podrążyć kieszeń i wysupłać na dwa pudełka. Ich numerki to: 01478 a tam mamy lokomotywę BR 112,3 i wagony WR 132 i przedziałowy AVmz 111. 01479 a tam z kolei znajdziemy drugi przedziałowy Avmz 111 i dwa bezprzedziałowe Apmz 121. Łączymy to w całość i otrzymujemy długaśny skład! Przyjrzyjmy się bliżej poszczególnym częściom zestawu. BR 112.3: Lokomotywa. Producent wreszcie zaczyna pasować elementy do samodzielnego montażu. Wchodzą na wcisk i trzymają pięknie. Jedynie górne poręcze trzeba podklejać. Ja jakoś podkleiłem z rozpędu
większość (dla spokojności snu). Kolejna niespodzianka, to dopasowanie kolorystyczne poręczy. Wreszcie pasują. Na niektórych zdjęciach mogą wydawać się jaśniejsze, ale jest to spowodowane padaniem światła na poręcz, podczas, gdy bok jest delikatnie zacieniony. Niestety nie jestem w stanie tak ustawić aparatu, by lokomotywa była na wprost okna. Jest z boku i trzeba się z tym pogodzić. Musisz mi wierzyć na słowo! Wymiary lokomotywy dobrane prawidłowo, wyskalowanie prędkości także nienajgorsze. Do samodzielnego montażu producent dodaje stopnie, osłoby wózków ze stopniami (jest przewidziane do innych lokomotyw serii 112, poręcze i podesty. Wykonanie modelu prawidłowe, detale mogą się podobać. Czy to z boku, czy z przodu, czy na oddaleniu czy zbliżeniu lokomotywa prezentuje się nienagannie! Wózki wykonane starannie, napisy ładne i czytelne, stojące na najwyśzym poziomie.
Patrząc na dach także nie mamy powodów do zmartwień. Ładnie wykonana instalacja, detale na dachu poprawne, pantografy realistyczne. Jedyne, co razi, to śruby pod pantografami - producent mógłby je pomalować. Zdejmujemy obudowę i witamy dobrze znany układ napędowy. Taki, jak ma E 42, czyli bezbłędnie pracujący pięciopolowy silnik, duże koła zamachowe i spora ilość diod do oświetlania (po trzy żółte i po jednej czerwonej na każdą stronę. Widzimy też gniazdo dekodera, a digitalizacja lokomotywy jest banalna. Tyle o lokomotywie, Czas na wagony: Avmz 111: Wagon z przedziałami klasy pierwszej. Przyciemnione szyby mające chronić pasażerów przed promieniami słonecznymi i ciekawskimi spojrzeniami na peronach. Ponadto siedząc w takim przedziale przy oknie w lato docenimy zalety tego rozwiązania, jak nie będzie nas słoneczko aż tak bardzo piekło. Szyby izotermiczne w tamtych latach były niemalże nieznane, a ich przyciemnienie gwarantowało nie nagrzewanie się siedzeń oraz pasażerów od promieni słonecznych. Wagon Avmz111 od początku produkcji tj. od 1962 roku był wyposażony w klimatyzację "Jet-Air". Zresztą najlepszym przykładem wyposażenia w klimatyzacje jest brak wywietrzników dachowych. Wagon ten był konstruowany na potrzeby luksusowych pociągów "Reingold-Zug", stad takie wyposażenie. Złote ramki, osłona dolna, kolorystyka identyczna z całym zestawem. Do tego KKS, masywne kraty wlotu powietrza od strony korytarza i mamy całkiem fajny wagon. Poręcze i elementy wózka do samodzielnego montażu! Wózki znane z wagonów m. Doskonałe właściwości trakcyjne! Wagony są wyważone, dosyć ciężkie i stabilnie i pewnie jadą po makiecie! Długość wagonów (220 mm w TT) jest idealna i po przeliczeniu 26400 mm, czyli tyle, ile powinna. Napisy staranne i czytelne, każdy z obu wagonów ma inny numer boczny i te numery co oczywiste są inne niż pozostałych wagonów w zestawie.
Apmz 121: Wagon besprzedziałowy klasy pierwszej. Szyby także przciemnione. Szyby izotermiczne w tamtych latach były niemalże nieznane, a ich przyciemnienie gwarantowało nie nagrzewanie się siedzeń oraz pasażerów od promieni słonecznych. Wagon Apmz121 od początku produkcji był wyposażony w klimatyzację "Jet- Air". Złote ramki szyb, osłona dolna, kolorystyka identyczna z poprzednim wagonem. Do tego KKS, masywne kraty wlotu powietrza po jednej stronie wagonu i mamy całkiem fajny wagon. Poręcze i elementy wózka do samodzielnego montażu! Wózki znane z wagonów m. Doskonałe właściwości trakcyjne! Wagony są wyważone, dosyć ciężkie i stabilnie i pewnie jadą po makiecie! Długość wagonów (220 mm w TT) jest idealna i po przeliczeniu 26400 mm, czyli tyle, ile powinna. Napisy staranne i czytelne, każdy z obu wagonów ma inny numer boczny i te numery co oczywiste są inne niż pozostałych wagonów w zestawie.
WR 132: Na koniec opiszę wagon WR 132, bo taki został dodany do kompletu. Ogromny napis Trans Europ Express nie pozwala nam zapomnieć z jakim setem mamy do czynienia. Malowanie i kolorystyka identyczna jak w lokomotywie. Czyli srebrny dach, beżowy pas, pas czerwony, mały beżowy pasek i siwy dół. Wagon jest świetny i tyle! Po podklejeniu elementów dodatkowych zobaczyłem lampki na stolikach, pomarańczowo przyciemniane szyby i już wiedziałem, że to jest to! Tabliczki kierunkowe z logo TEE (jak w reszcie składu), masa drobnych napisów, wózki jak w M wagenach, KKS, osłona ciągnąca się przez cały spód wagonu, czy imitacje kratek wentylacji rozkładają na czynniki pierwsze! Poniżej zdjęcia, trzeba tylko patrzeć i podziwiać, fajne jest to, że układ okien po obu stronach wagonu jest różny. A złote ramki dookoła szyb dodają wagonowi nieziemskiego kopa! Długość wagonu? Patrz powyżej. Ten sam standard długości! Teraz ciut o cechach wspólnych. Po podłączeniu do lokomotywy okazuje się, że mały beżowy pasek jest w wagonach wyżej niż w lokomotywie. Od razu zastanawiamy się Co jest? A ja odpowiadam - jest dobrze i tak powinno być. Dla niedowiarków polecam zdjęcia TEE, gdzie wagony były ciągnięte przez 112.3. Gdyby ten pasek był na jednym poziomie, to wtedy to byłby poważny błąd. A tak, to jest jak być powinno! Dopiero malowanie zielone i skład z M wagenami mają dolny pasek na tym samym poziomie! To skoro się wypaskowaliśmy, przejdźmy do dalszej części testu. Przejścia międzywagonowe wykonane poprawnie, wózki wykonane także bardzo dobrze.
Właściwości jezdne: Jako, że lokomotywa to E 42 w innej obudowie, to właściwości jezdne są bez zarzutu. Jeździ przepięknie, cudownie wyskalowana prędkość. Lokomotywa jest cicha. Rozjazdy pokonuje bez najmniejszego wysiłku. Nie zatrzymuje się w miejscu, a jej wybieg podczas zasilania analogowego jest potężny. W DCC takie rzeczy jak wybieg są nieistotne, ciężarki na osiach silnika służą raczej po to, by w razie jakiejś przerwy w zasilaniu lokomotywa nie szarpała, a jechała dalej. Wagony podobnie jak osobowe wagony m jadą pewnie i bez najmniejszych problemów. Właściwości jezdne składu są be z zarzutu. Na makiecie. Lokomotywa ma diodowe oświetlenie czołowe zgodne z kierunkiem jazdy. A ponieważ lokomotywa miała, a wagony nie, to oświetliłem wagony. Listwy dorobił Darek, nasz spec od światełek w wagonach i lokomotywach. Każdy wagon ma oświetlenie DCC, każdy można włączyć i wyłączyć osobno, nad każdym można zapalić inne przedziały, a także dodatkowo włączyć lub wyłączyć oświetlenie ubikacji oraz oświetlenie końca pociągu (o ile takie jest zamontowane). Z racji przyciemnianych szyb wagony wyglądają szałowo! Ja dodatkowo WR 132 zapragnąłem sobie oświetlić dwukolorowo i Darek sprostał moim wymaganiom. I teraz jest cacy! Skład rozwala podczas jazdy nocą.
A na makiecie to czyste szaleństwo. Nie będe pisał, co podpiąć do loki i jaką lokę podpiąć do wagonów, bowiem to już jest zdeterminowane przez producenta. Zatem podpinamy, wzdychamy z radością i jedziemy! DCC: Rewelacja. I nic więcej nie da się powiedzieć. Raz pojedziesz tym składem w DCC i przepadłeś! Podsumowanie: Cóż więcej można dodać. Warto oszczędzać i fundnąć sobie taki jednolity składzik pasażerski. Jako całość - rewelacja. Warto kupić od razu dwa pudła z TEE. Bo same wagony wylądają durnie, a lokomotywa z tylko dwoma wagonami - debilnie. A jak tylko TEE zostanie skompletowany w całości - zaczyna się ostra jazda bez trzymanki! Ja szczerze polecam zakup, żałował nie będziesz! Zalety: - dokładność zwymiarowania lokomotywy i wagonów
- niesamowicie duża ilość detali do podklejania - staranność wykonania - pięciopolowy silnik w lokomotywie - gniazdo dekodera w lokomotywie - kinematyka krótkiego sprzęgu - wzorowe zachowanie się składu na torach - dość spory uciąg - potężny wybieg - bardzo dobre wyważenie lokomotywy - bardzo czytelne napisy - szał w DCC - cudne wykonanie wagonów, a fartuchy i brązowe okna rozwalają! Wady: - patrząc pod pewnym kątem diody delikatnie przeświecają do kabiny - brak fabrycznego oświetlenia wagonów - można nabyć tylko w zestawach i cena całości jednak odstrasza... Oto lista sklepów, gdzie można kupić opisywany model. Ocena modelu: Jednym zdaniem: Fanie ruchu pasażerskiego! Supergratka dla Ciebie!