Renault jest obecne w Formule 1 od ponad 35 lat i odnosi w tej dziedzinie duże sukcesy zarówno jako dostawca silników, jak i jako konstruktor.

WSTĘP Historia Renault dowodzi, że sporty samochodowe były zawsze ważnym elementem globalnych działań marketingowych koncernu i jego strategii rozwoju technicznego. Ta dziedzina sportu okazała się także idealnym poligonem doświadczalnym dla testów kolejnych wersji masowo produkowanych samochodów, bo opracowywane dla F1 nowatorskie rozwiązania związane ze zmniejszeniem pojemności silnika, podnoszeniem jego wytrzymałości lub napędem elektrycznym są później stopniowo wprowadzane do gamy konsumenckiej. Atrakcyjny wizerunek i prestiż sportów samochodowych, a zwłaszcza Formuły 1, wzmacniają pozycję marki na tradycyjnych rynkach i budują jej świadomość w nowych regionach. Renault Sport F1 to sportowa jednostka powołana przez Renault, aby reprezentować interesy koncernu w Mistrzostwach Formuły 1 FIA. Do jej zadań należy także projektowanie i budowanie jednostek napędowych o optymalnych osiągach, które napędzają bolidy teamów współpracujących z RSF1. Renault zadebiutowało w Formule 1 w 1977 roku i ma w tej chwili na koncie 11 pucharów mistrzostw świata konstruktorów, 10 mistrzostw kierowców, ponad 200 miejsc na podium i 150 wygranych wyścigów. RS27 to ośmiocylindrowy silnik o mocy 750 KM, który jest wykorzystywany od 2007 roku. Renault dostarcza identyczne jednostki czterem partnerskim ekipom: trzykrotnym mistrzom świata z teamu Red Bull Racing, zespołowi Lotus F1 Team, który jako Renault F1 Team zdobył mistrzostwo świata w latach 2005 i 2006 oraz zespołom Caterham F1 i Williams F1. Wszystkie cztery ekipy zakończyły sezon 2012 z bilansem dziewięciu zwycięstw i zgromadziły razem 839 punktów. W ostatnim sezonie Red Bull Racing zapewniło sobie kolejne podwójne zwycięstwo w mistrzostwach świata kierowców i konstruktorów. RSF1 realizuje większość swoich projektów we francuskiej fabryce w Viry-Châtillon, który od wielu lat wiedzie prym w pracach technicznych związanych z Formułą 1.

HISTORIA STARTÓW RENAULT W FORMULE 1 Renault jest obecne w Formule 1 od ponad 35 lat i odnosi w tej dziedzinie duże sukcesy zarówno jako dostawca silników, jak i jako konstruktor. Przygoda koncernu z wyścigami rozpoczęła się, gdy konstruktor Amédée Gordini, który początkowo budował samochody wyścigowe pod własnym nazwiskiem, został zatrudniony przez Renault, by projektować pod jego marką modele wyczynowe. Premiera modelu Dauphine Gordini odbyła się w 1957 roku. Niedługo potem na rynku pojawiły się kolejne sportowe modele takie, jak R8 Gordini, R12 i R17. Współpraca z firmą założoną przez Gordiniego była tak udana, że koncern Renault podjął decyzję o starcie w słynnym wyścigu Le Mans. Szybko okazało się, że paryska fabryka Gordiniego jest zbyt mała, by realizować w niej tak ambitny projekt i postanowiono przenieść prace do nowego budynku położonego poza granicami miasta. Odpowiednie miejsce znaleziono w Viry-Châtillon, miejscowości położonej tuż przy autostradzie A6, która łączy Paryż z południem Francji. Fabryka Gordini rozpoczęła działalność 6 lutego 1969 roku i to właśnie tam, przez kolejne dziesięciolecia tworzono podstawy sukcesu Renault w sportach samochodowych. W ramach pierwszego projektu podjęto prace nad nowym 2- litrowym silnikiem wyposażonym w sześć cylindrów, który został zaprezentowany w styczniu 1973 roku. Jednostka doskonale sprawdziła się w prestiżowej serii wyścigów samochodów 2- litrowych. Niedługo potem, podczas Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych wykorzystano nową, turboładowaną wersję tej jednostki. Startujący w barwach Renault Gerard Larrousse i Jean-Pierre Jabouille sięgnęli po pierwsze mistrzostwo serii WSC w Mugello w 1975 roku. Spółka Renault Sport powstała w 1976 roku. W tym samym okresie rozpoczęto prace nad zaprojektowaniem jednoosobowego bolidu

Formuły 2 napędzanego 6-cylindrową jednostką. Jean-Pierre Jabouille zdobył mistrzostwo F2 w 1976 roku, a Rene Arnoux powtórzył jego sukces rok później. Na pierwszym miejscu na podium stawali także Patrick Tambay i Didier Pironi, których pojazdy były wyposażone w silniki Renault. Montowane w samochodach sportowych turboładowane silniki Renault były bezkonkurencyjne podczas wyścigów: osiągały dużą prędkość, gwarantowały miejsce na podium i najlepszy czas okrążenia, ale niefortunny splot okoliczności sprawiał, że korzystające z nich ekipy nie osiągały dobrych wyników. Kolejnym celem zespołu RSF1 było zwycięstwo w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Jabouille zdobywał pole position rok po roku w latach 1976-1977, ale pomimo, iż napędzany jednostką Renault bolid Mirage ukończył wyścig z drugą lokatą, jej konstruktorzy nadal pozostawali w cieniu. Sytuacja uległa zmianie w 1978 roku, kiedy Pironi i Jean-Pierre Jaussaud sięgnęli po historyczne zwycięstwo w wyścigu Le Mans, a inny samochód wyposażony w silnik Renault przekroczył metę z czwartą lokatą. Cel został w końcu osiągnięty i zespół działu sportowego Renault mógł zająć się realizacją innego zadania przygotowań do debiutu w Formule 1. Przepisy FIA, które dopuszczały montowanie w bolidach turboładowanych silników zostały wprowadzone wiele lat wcześniej, ale ekipa Renault była pierwszą, która zdecydowała się na taki krok. W 1976 roku, nie nagłaśniając swojej decyzji, zespół rozpoczął testy 1,5-litrowej turboładowanej jednostki na torze wyścigowym i postanowił wystąpić w kilku wyścigach w kolejnym roku. Silnik RS01 został po raz pierwszy zamontowany w bolidzie prowadzonym przez Jean-Pierre a Jabouilla podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w 1977 roku. Pojazd nazywany przez widzów żółtym czajnikiem nie ukończył pierwszego wyścigu, ale zrobił na wszystkich ogromne wrażenie. Cztery kolejne starty pod koniec roku przyniosły znacznie lepsze wyniki.

Jednostkę udoskonalono w 1978 roku. Jabouille, który ścigał się bolidem z turdoładowanym silnikiem podczas Grand Prix USA, zdobył pierwsze punkty dla Renault, kończąc wyścig z czwartą lokatą. Po zwycięstwie w wyścigu Le Mans, w 1979 roku, ekipa Renault postanowiła skupić się na Formule 1 i zbudować drugi bolid dla Arnoux. Jabouille zdobył dla zespołu pierwsze pole position w RPA, a w czerwcu zapewnił sobie pierwsze, historyczne zwycięstwo podczas wyścigu w Dijon. Kierowca Alain Prost dołączył do zespołu w 1981 roku. W tym samym sezonie podjęto prace nad budową bolidu wyścigowego, który mógłby z powodzeniem walczyć o mistrzowski tytuł. W 1983 roku Prost był o włos od jego zdobycia. W tym samym czasie koncern Renault nawiązał także współpracę z teamami Lotus, Ligier i Tyrrell, którym zaczął dostarczać silniki. W 1985 roku Ayrton Senna zdobył w Portugalii pierwsze Grand Prix jadąc bolidem napędzanym jednostką Renault. Brazylijski kierowca był w tym sezonie jedną z największych gwiazd Formuły 1. Kierownictwo Renault postanowiło zamknąć fabrykę pod koniec 1985 roku i skoncentrować się wyłącznie na dostawach jednostek napędowych dla innych ekip. W 1986 roku trio Senna/Lotus/Renault było bezkonkurencyjne na torze, a brazylijski kierowca aż osiem razy startował z pole position i dwukrotnie wygrywał wyścig. Pod koniec 1986 roku koncern Renault postanowił przerwać prace rozwojowe nad turboładowanymi jednostkami dla Formuły 1, ale projekt został bardzo szybko wznowiony. Kilka miesięcy później, w okresie zdominowanym przez jednostki wolnossące, inżynierowie z Viry rozpoczęli prace nad 10-cylindrowym silnikiem. W 1988 roku nawiązano współpracę z zespołem Williams, który okazał się idealnym partnerem w kontekście planowanych prac rozwojowych. Już pierwszy rok współpracy przyniósł zwycięstwa w dwóch Grand Prix. Na kolejne nie trzeba było długo czekać w 1990 roku zespół znów dwukrotnie stawał na podium. W końcówce sezonu do

zespołu Williamsa dołączył Adrian Newey, który objął stanowisko szefa działu technicznego. W tym samym czasie do teamu wrócił Nigel Mansell, który w Lotusie korzystał z jednostek napędowych Renault. Był to początek niezwykłej, nowej ery. Pod koniec 1991 roku stało się jasne, że team wybrał najlepszego dostawcę silników, a w 1992 roku Nigel Mansell miał w połowie sezonu tak miażdżącą przewagę punktową nad rywalami, że zapewnił Renault pierwszy tytuł mistrzowski już w sierpniu. Były kierowca ekipy Renault Alain Prost przeszedł do Williamsa w 1993 roku i niedługo przed wycofaniem się ze sportu sięgnął po kolejny mistrzowski tytuł. Zdobywcami kolejnych pucharów byli Damon Hill w 1996 roku i Jacques Villeneuve w 1997 roku. Ekipa Williams-Renault zdobywała mistrzostwa konstruktorów w latach 1992, 1993, 1994, 1996 i 1997. Współpraca Renault z Williamsem nie ograniczała się do Formuły 1. Oba zespoły prowadziły także prace rozwojowe nad budową samochodu klasy Touring, w ramach których sportowe wersje Renault Laguny startowały w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych. Na sukces nie trzeba było długo czekać już w 1997 roku koncern Renault zdobył tytuł mistrzowski kierowców, konstruktorów i najlepszej ekipy BMST. Kolejnym efektem tej udanej współpracy było zaprojektowanie i zbudowanie kultowej wersji Renault Clio Williams, jednego z najbardziej podziwianych hatchbacków tamtych czasów. W 1995 roku Renault nawiązało współpracę z teamem Benetton, jeszcze silniej zaznaczając swoją obecność w Formule 1. W 1995 roku startujący w barwach zespołu Michael Schumacher został mistrzem świata kierowców, a ekipa Benettona zdobyła mistrzostwo konstruktorów. Dzięki współpracy z oboma partnerami koncern Renault aż sześciokrotnie sięgał po najwyższe laury w latach 1992-1997. Od 1995 do 1997 roku silniki Renault wygrały aż 74% wyścigów.

Koncern Renault oficjalnie wycofał się z Formuły 1 pod koniec 1997 roku, ale zaprojektowane przez niego jednostki napędowe, dostarczane później pod nazwami Supertex, Mechachrome i Playlife, były w dalszym ciągu wykorzystywane przez zespoły Williamsa, Benettona, a później nowy team BAR, a w małej fabryce w Viry nadal toczyły się prace nad kolejnymi projektami. Nieobecność marki Renault w Formule 1 nie trwała długo. Na początku 2001 roku koncern ogłosił, że wykupił udziały w teamie Benettona i po raz kolejny wraca do gry. W tym samym sezonie silniki Renault były już montowane w bolidach Benettona, który w 2002 roku zmienił nazwę na Renault F1 Team. Dział nadwoziowy zespołu mieści się w Enstone, w Wielkiej Brytanii. Znajduje się tam ośrodek, który prowadzi bliską współpracę z działem silnikowym z Viry. W 2003 roku Fernando Alonso zapewnił swojej nowej ekipie pierwsze pole position podczas wyścigu w Malezji, i pierwszy raz stanął w barwach Renault na podium podczas Grand Prix Węgier. Rok później Jarno Trulli zapewnił Renault zwycięstwo w najbardziej prestiżowym wyścigu sezonu w Monako. W 2005 roku Alonso jako lider klasyfikacji zdobył dla zespołu Renault mistrzostwo kierowców i konstruktorów. Pomimo ogromnej zmiany, jaką było przejście w 2006 roku z silników V10 na jednostki zaprojektowane w technologii V8, kolejny sezon był także udany dla zespołu, który po raz kolejny triumfował w obu klasyfikacjach. Ponieważ współpraca z innymi zespołami była od dawna wpisana w politykę Renault, w 2007 roku koncern pozyskał nowego partnera ekipę Red Bull Racing. Charakterystyczne ciemnoniebieskie bolidy Red Bulla szybko znalazły się w czołówce stawki, a w 2009 roku Sebastian Vettel zapewnił ekipie RBR pierwsze zwycięstwo i drugie miejsce w klasyfikacji generalnej konstruktorów. W 2010 roku obaj kierowcy zespołu byli zdecydowanymi faworytami już na początku sezonu, a pod koniec roku Vettel został najmłodszym mistrzem w całej historii

Formuły 1. W tym samym sezonie zespół Red-Bull-Renault zdobył mistrzostwo konstruktorów. W 2010 roku koncern Renault postanowił sprzedać swoje udziały w zespole. W sezonie 2011 team zyskał nowego właściciela, a po sprzedaży ostatniego pakietu akcji Renault skupiło się na swojej podstawowej działalności dostawcy silników dla Formuły 1. Ekipa pod nowym zarządem zmieniła nazwę na Lotus Renault GP, ale nadal korzystała z jednostek napędowych Renault. W tym samym czasie trwała dobra passa Sebastiana Vettela, który pobił wszystkie możliwe rekordy w Mistrzostwach Świata Formuły 1, zapewniając sobie kolejny mistrzowski tytuł na cztery wyścigi przed końcem sezonu. Napędzane silnikami Renault bolidy Red Bull Racing obroniły także pierwszą lokatę w klasyfikacji generalnej. W 2012 roku koncern Renault kontynuował współpracę z ekipą Red Bulla, a Sebastian Vettel został najmłodszym trzykrotnym mistrzem Formuły 1. Po raz trzeci z rzędu zespół zakończył sezon na pierwszym miejscu klasyfikacji konstruktorów, dołączając do elitarnej grupy ekip, które trzykrotnie sięgały po najwyższe laury. Zespół Lotus Renault GP zmienił nazwę na Lotus F1 Team i w wielkim stylu wrócił do gry podczas Grand Prix Abu Zabi. W tym samym sezonie Williams F1 Team odnowił współpracę z Renault, którą przerwał w 1997 roku. Partnerstwo szybko zaowocowało sukcesem Pastor Maldonado dojechał pierwszy do mety podczas Grand Prix Hiszpanii. Team Lotus, który zmienił nazwę na Caterham F1 Team, zakończył sezon plasując się w pierwszej dziesiątce klasyfikacji generalnej konstruktorów z łączną liczbą 839. punktów i dziewięcioma zwycięstwami na koncie. Był to najbardziej udany sezon w całej historii startów Renault w Formule 1.

STATYSTYKI STARTÓW RENAULT W FORMULE 1 Rok Wydarzenie Samochód Silnik Kierowca (y) 1977 Renault po raz pierwszy startuje w Formule 1. Pierwszym kierowcą zespołu jest Jean-Pierre Jabouille. Nowy team debiutuje podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. W tym samym roku startuje jeszcze w trzech innych wyścigach GP. 1978 Zespół, którego pierwszym kierowcą jest nadal Jabouille występuje w 14. wyścigach Grand Prix i szybko awansuje do czołówki. W Austrii kończy kwalifikacje z trzecią lokatą i plasuje się na czwartym miejscu podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Renault RS01 Renault RS01 1,5l V6 turbo 1,5l V6 turbo Jean-Pierre Jabouille Jean-Pierre Jabouille 1979 Pierwszy pełny sezon, w którym Jean-Pierre Jabouille i René Arnoux ścigają się w barwach Renault. Dzięki mniejszej liczbie awarii bolidu zespół zapewnia sobie pierwsze pole position w RPA i po raz pierwszy wygrywa wyścig podczas Grand Prix Francji. 1980 Jabouille i Arnoux stają na podium w Brazylii, RPA i Afryce i czterokrotnie startują z pierwszej Renault RS01 / RS10 Renault RE20 1,5l V6 turbo 1,5l V6 turbo Jean-Pierre Jabouille René Arnoux Jean-Pierre Jabouille René Arnoux

linii. 1981 Alain Prost dołącza do zespołu, w którym nadal jeździ Arnoux. Prost wygrywa trzy GP i kończy sezon na czwartym miejscu klasyfikacji. Arnoux po raz pierwszy wygrywa wyścig. Obaj kierowcy mają razem na koncie sześć startów z pole position. Renault RE20B 1,5l V6 turbo Alain Prost René Arnoux 1982 Prost i Arnoux mają w sezonie po dwa zwycięstwa na koncie. Ich bolid jest niesamowicie szybki RE30B rozpoczyna wyścig z pierwszej linii podczas 10. z 16. wyścigów sezonu. 1983 Najlepszy sezon w historii startów Renault w Formule 1. Team jest drugi w klasyfikacji generalnej mistrzostw, a do mistrzowskiego tytułu brakuje Prostowi zaledwie dwóch punktów. Renault RE30B Renault RE40 1,5l V6 turbo 1,5l V6 turbo Alain Prost René Arnoux Alain Prost Eddie Cheever 1984 Renault jako dostawca silników rozpoczyna współpracę z teamem Lotus. Napędzane jednostkami z Viry bolidy Lotusa i Renault trzykrotnie rozpoczynają wyścig z pole position, ale ani razu go nie wygrywają. De Angelis Renault RE50 Lotus 95T 1,5l V6 turbo Patrick Tambay (Renault) Derek Warwick (Renault) Philippe Streiff

kończy sezon z trzecią lokatą w klasyfikacji mistrzostw kierowców. Team Lotus jest trzeci w rankingu konstruktorów. (Renault) Elio de Angelis (Lotus) Nigel Mansell (Lotus)

1985 W kolejnym sezonie Renault dostarcza silniki ekipiom Lotus i Ligier. Senna i de Angelis są pierwsi w trzech wyścigach i zajmują piątą lokatę w mistrzostwach. Ligier kończy sezon na piątym miejscu, a zespół Renault jest siódmy w klasyfikacji konstruktorów. W tym samym roku koncern Renault ogłasza, że w kolejnym sezonie ograniczy swoją obecność w F1 do dostaw silników. 1986 Jednostki Renault napędzają bolidy zespołów Lotus, Ligier i Tyrrell. Senna triumfuje w dwóch wyścigach i ośmiokrotnie startuje z pole position. Renault RE60 / RE60B Lotus 98T Ligier JS27 Tyrrell 014 1.5l V6 turbo 1.5l V6 turbo François Hesnault (Renault) Patrick Tambay (Renault) Derek Warwick (Renault) Elio de Angelis (Lotus) Ayrton Senna (Lotus) Andrea de Cesaris (Ligier) Jacques Laffite (Ligier) Johnny Dumfries (Lotus) Ayrton Senna (Lotus) René Arnoux (Ligier) Jacques Laffite (Ligier) Philippe Alliot (Ligier) Martin Brundle (Tyrrell) Philippe Streiff

1987 Renault wycofuje się z dostaw silników. (Tyrrell) 1988 W czerwcu Renault podpisuje z ekipą Williamsa umowę o współpracy w sezonie 1989. 1989 Na torze debiutują bolidy Williamsa wyposażone w jednostki Renault. Pomimo mokrej nawierzchni, Thierry Boutsen wygrywa wyścigi w Kanadzie i Australii. 1990 Dwa zwycięstwa i pierwsze pole position potwierdzają, że współpraca Williamsa z Renault ma ogromny potencjał. 1991 Do zespołu Riccardo Patrese przechodzi Nigel Mansell. Pod koniec sezonu obaj kierowcy mają na koncie siedem zwycięstw oraz drugie i trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Ekipa Williamsa zdobywa wicemistrzostwo konstruktorów. 1992 Rozpoczyna się okres dominacji na torze duetu Williams-Renault i Nigela Mansella. Mansell jest niepokonany w pięciu pierwszych wyścigach Williams FW12 / FW12B Williams FW13 / FW13B Williams FW14 Williams FW14B 3.5l V10 Thierry Boutsen Riccardo Patrese 3.5l V10 Thierry Boutsen Riccardo Patrese 3.5l V10 Nigel Mansell Riccardo Patrese 3.5l V10 Nigel Mansell Riccardo Patrese

sezonu i już na półmetku rywalizacji podczas Grand Prix Węgier zapewnia sobie mistrzowski tytuł. Pod koniec sezonu bolid FW14B triumfuje w 10. z 16 wyścigów. 1993 Mansella zastępuje w Alain Prost. Ekipa Williamsa jest w dalszym ciągu niekwestionowanym faworytem na torze. Francuski kierowca wygrywa siedem wyścigów, a w kolejnych trzech triumfuje nowy nabytek zespołu Damon Hill. W latach 1992-1993 ekipa Williams-Renault aż 24. razy pod rząd startuje z pole position. Williams FW15C 3.5l V10 Alain Prost Damon Hill

1994 Zespół Williams-Renault zdobywa mistrzostwo konstruktorów, a Damon Hill o włos przegrywa rywalizację o tytuł mistrza kierowców z Michaelem Schumacherem. W tym samym roku Ayrton Senna ginie w wypadku na torze w Imoli. Aby podnieść morale w zespole, do ekipy wraca Mansell, który wygrywa jeden wyścig. Po sześć kolejnych zwycięstw sięga Damon Hill. 1995 Benetton jest drugim po Wiliamsie zespołem, który korzysta z silników dostarczanych przez Renault. Jednostki zapewniają kierowcom zwycięstwo w 16. z 17 wyścigów sezonu i 16. startów z pierwszej linii. Trwa ostra rywalizacja o mistrzostwo między Hillem a Schumacherem, z której zwycięsko wychodzi niemiecki kierowca. W pierwszym roku współpracy team Benetton-Renault zdobywa mistrzostwo konstruktorów. 1996 Williams dobrze rozpoczyna sezon i w świetnej formie wraca do gry. Po ośmiu wygranych wyścigach Damon Hill zostaje mistrzem świata Formuły 1. W czterech Grand Prix triumfuje nowy kierowca teamu Jacques Villeneuve, a Benetton kończy sezon mając na koncie jedną wygraną i Williams FW16 / FW16B Benetton B195 Williams FW17 Williams FW17B Williams FW18 Benetton B196 3.5l V10 Damon Hill Ayrton Senna Nigel Mansell David Coulthard 3.5l V10 Damon Hill (Williams) David Coulthard (Williams) Michael Schumacher (Benetton) Johnny Herbert (Benetton) 3.5l V10 Damon Hill (Williams) Jacques Villeneuve (Williams) Jean Alesi (Benetton)

trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej konstruktorów. 1997 Po odejściu Damona Hilla pierwszym kierowcą Williamsa zostaje Jacques Villeneuve, który wygrywa sześć wyścigów i po dramatycznym finale w Jerez zdobywa mistrzowski tytuł. Swoje pierwsze zwycięstwo świętuje Heinz-Harald Frentzen, jego nowy kolega z zespołu. Kolejny sukces jest dziełem ścigającego się w barwach Benettona Gerharda Bergera. Pod koniec roku Renault wycofuje się z dostaw silników. 1998 Renault oficjalnie nie uczestniczy w mistrzostwach F1, ale dostarczane ekipom Williamsa i Benettona jednostki Mecachrome i Playlife są zaprojektowane w oparciu o silnik z Viry. 1999 Bolidy Wiliamsa są napędzane silnikami Mecachrome, które są dostarczane pod nową nazwą Supertec. Benetton korzysta w tym sezonie z jednostek Playlife. Williams FW19 Benetton B197 Gerhard Berger (Benetton) Alexander Wurz (Benetton) 3.5l V10 Jacques Villeneuve (Williams) Heinz-Harald Frentzen (Williams) Jean Alesi (Benetton) Gerhard Berger (Benetton) Alexander Wurz (Benetton)

2000 Benetton pozostaje wierny silnikom Playlife. Williams podejmuje współpracę z BMW, a jednostki Supertec montuje w swoich bolidach team Arrows. 2001 Renault oficjalnie wraca do Formuły 1. Koncern podpisuje umowę o przejęciu teamu Benettona. Początkowo zespół ściga się pod dawną nazwą. 2002 Team Benetton zmienia nazwę na Renault F1. Nowy bolid doskonale radzi sobie na torze i zapewnia ekipie czwartą lokatę w mistrzostwach. Benetton B201 Renault R202 3.0l V10 Giancarlo Fisichella Jenson Button 3.0l V10 Jarno Trulli Jenson Button

2003 Pierwsze zwycięstwo w barwach RF1 odnosi Fernando Alonso, który po starcie z pierwszej linii wygrywa GP Węgier. Hiszpański kierowca zapewnia sobie kolejne pole position w Malezji, ale zespół kończy sezon na czwartym miejscu klasyfikacji. 2004 Zespół zdobywa trzecie miejsce w mistrzostwach, a Trulli wygrywa legendarne Grand Prix Monako. 2005 Alonso wygrywa siedem wyścigów i ostatnie Grand Prix w Brazylii, zapewniając sobie tytuł mistrza Formuły 1. Fisichella ma koncie jedno zwycięstwo, co daje Renault pierwszy tytuł mistrzowski konstruktorów. 2006 Ścigając się na bolidzie wyposażonym w nowy silnik Renault V8, Alonso triumfuje w siedmiu wyścigach i po raz drugi zdobywa mistrzowski tytuł. Po wyścigu wygranym przez Fisichellę Renault broni mistrzostwo konstruktorów. 2007 Renault nawiązuje współpracę z ekipą Red Bull Racing. FIA utrzymuje w mocy przepisy dotyczące silników, które ograniczą prace Renault R23 3.0l V10 Jarno Trulli Fernando Alonso Renault R24 3.0l V10 Jarno Trulli Jacques Villeneuve Fernando Alonso Renault R25 3.0l V10 Fernando Alonso Giancarlo Fisichella Renault R26 2.4l V8 Fernando Alonso Giancarlo Fisichella Renault R27 Red Bull RB3 2.4l V8 Heikki Kovalainen (Renault) Giancarlo Fisichella

rozwojowe i możliwości podnoszenia osiągów. 2008 Alonso wraca do zespołu Renault, w którego barwach wygrywa dwa wyścigi. Zespół kończy sezon na czwartej pozycji. Jest to bardzo udany sezon dla duetu Red Bull-Renault. 2009 Team Red Bull Racing-Renault po raz pierwszy sięga po zwycięstwo i startuje z pole position podczas Grand Prix Chin. Po pięciu wygranych wyścigach kończy sezon na drugim miejscu. Alonso raz zajmuje pierwsze miejsce na linii startu, ale ani razu nie wygrywa wyścigu. 2010 Renault ogłasza plany sprzedaży części udziałów w teamie spółce Genii Capital. Zespół Renault R28 Red Bull RB4 Renault R29 Red Bull RB5 Renault R30 Red Bull RB6 (Renault) Mark Webber (RBR) David Coulthard (RBR) 2.4l V8 Fernando Alonso (Renault) Nelson Piquet (Renault) Mark Webber (RBR) David Coulthard (RBR) 2.4l V8 Fernando Alonso (Renault) Nelson Piquet (Renault) Romain Grosjean (Renault) Mark Webber (RBR) Sebastian Vettel (RBR) 2.4l V8 Robert Kubica (Renault)

nadal ściga się pod nazwą Renault F1. Rozpoczyna się okres dominacji Red Bulla, która zostaje przypieczętowana zwycięstwem podczas ostatniego wyścigu sezonu. Vettel zostaje mistrzem Formuły 1, a jego zespół zdobywa pierwsze mistrzostwo konstruktorów. Witalij Pietrow (Renault) Mark Webber (RBR) Sebastian Vettel (RBR)

2011 Renault koncentruje się na dostawach silników i tworzy jednostkę Renault Sport F1. Do grona partnerów koncernu dołącza Team Lotus. Red Bull Racing broni obu mistrzowskich tytułów, a Sebastian Vettel zostaje najmłodszym dwukrotnym mistrzem świata Formuły 1. Po sprzedaży ostatniego pakietu akcji zespół Renault zmienia nazwę na Lotus Renault GP i dwukrotnie staje na podium. Team Lotus kończy sezon na dziesiątym miejscu. 2012 Po wznowieniu historycznej współpracy Williams jest czwartym zespołem F1, którego bolidy są napędzane silnikami Renault. Lotus zmienia nazwę na Caterham, a ekipa LRGP przyjmuje nazwę Lotus F1 Team. Red Bull Racing zdobywa po raz trzeci mistrzostwa świata kierowców i konstruktorów. Lotus i Williams wygrywają po jednym wyścigu, a pod koniec Renault R31 Red Bull RB7 Lotus T128 Lotus E20 Red Bull RB8 Caterham CT01 Williams FW34 2.4l V8 Witalij Pietrow (LRGP) Nick Heidfeld (LRGP) Bruno Senna (LRGP) Mark Webber (RBR) Sebastian Vettel (RBR) Heikki Kovalainen (Lotus) Jarno Trulli (Lotus) Karun Chandhok (Lotus) 2.4l V8 Kimi Raikkonen (Lotus) Romain Grosjean (Lotus) Mark Webber (RBR) Sebastian Vettel (RBR) Heikki Kovalainen

sezonu ekipa Caterham zajmuje dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej konstruktorów. (Caterham) Witalij Pietrow (Caterham) Pastor Maldonado (Williams) Bruno Senna (Williams)

Mistrzostwa świata kierowców 1992 : Nigel Mansell 1993 : Alain Prost 1995 : Michael Schumacher 1996 : Damon Hill 1997 : Jacques Villeneuve 2005 : Fernando Alonso 2006 : Fernando Alonso 2010 : Sebastian Vettel 2011 : Sebastian Vettel 2012 : Sebastian Vettel Mistrzostwa świata konstruktorów 1992: Williams 1993: Williams 1994: Williams 1995: Benetton 1996: Williams 1997: Williams 2005: Renault 2006: Renault 2010: Red Bull Racing 2011: Red Bull Racing 2012: Red Bull Racing Statystyki startów Renault w Formule 1 Liczba startów 500 Liczba 151 zwycięstw Liczba pole 202 position Najszybszy czas 151

okrążenia Liczba przejechanych okrążeń Liczba przejechanych km Liczba wyścigów, w których silniki Renault utrzymywały prowadzenie Liczba okrążeń, na których silniki Renault utrzymywały prowadzenie Liczba kilometrów, na których silniki Renault utrzymywały prowadzenie Liczba punktów (kierowcy) 86645 416845 277 10199 49178 5226,5

2013: OSTATNIE WYZWANIE V8 Rok 2013 będzie ostatnim sezonem, w którym w Formule 1 będą wykorzystywane wolnossące silniki V8. Wprowadzone w 2006 roku ośmiocylindrowe jednostki charakteryzują się dużymi osiągami i dostarczają moc 750 KM. W 2007 roku FIA wstrzymała prace rozwojowe i zamroziła zmiany w specyfikacji silników. Obecne jednostki napędowe zostaną wycofane z użycia w Formule 1 po kończącym sezon Grand Prix Brazylii i zastąpione turboładowanymi silnikami V6, które są wyposażone w niezwykle skuteczny system odzyskiwania energii i zapewniają niższe spalanie. STATYSTYKI DOT. WYNIKÓW UZYSKANYCH PRZEZ BOLIDY NAPĘDZANE SILNIKIEM RENAULT V8 128 startów w Grand Prix 48 startów z pierwszej linii 46 zwycięstw 37 najszybszych okrążeń 4 mistrzostwa kierowców 4 mistrzostwa konstruktorów NAJWAŻNIEJSZE WYŚCIGI BOLIDÓW WYPOSAŻONYCH W SILNIKI V8 GP Bahrajnu w 2006 roku: Pierwszy bolid wyposażony w jednostkę V8 wygrywa w barwach Renault (Fernando Alonso) GP Malezji w 2006 roku: Silnik V8 zapewnia ekipie Renault pierwsze pole position (Giancarlo Fisichella) GP Brazylii w 2006 roku: Pierwsze bolidy napędzane silnikiem V8 zapewniają Renault mistrzostwo świata konstruktorów GP Chin w 2009 roku: Pierwsze zwycięstwo zespołu Red Bull Racing GP Brazylii w 2010 roku: Red Bull Racing zdobywa pierwsze mistrzostwo konstruktorów GP Włoch w 2011 roku: Bolid Renault RS27 triumfuje w Grand Prix Włoch

GP Bahrajnu w 2012 roku: Czterech kierowców bolidów wyposażonych w silnik V8 zajmuje kolejno 1.,2.,3. i 4. miejsce GP Monako w 2012 roku: Napędzane silnikiem V8 Renault bolidy zwyciężają w trzech kolejnych Grand Prix Monako GP Stanów Zjednoczonych w 2012 roku: Team Red Bull Racing jest trzykrotnym mistrzem świata GP Brazylii w 2012 roku: Vettel zostaje najmłodszym trzykrotnym mistrzem świata

SILNIK RS27 RS27 jest ośmiocylindrową jednostką o wysokich osiągach, która jest wykorzystywana w wyścigach Formuły 1 od prawie ośmiu lat. Celem prac prowadzonych w 2013 roku jest zapewnienie maksymalnej niezawodności silnika oraz elastyczności w doborze jednostek. Silniki V8 zostaną zastąpione pod koniec roku przez nowe jednostki V6. Osiem lat to dużo zarówno dla tak dopracowanych w każdym szczególe silników, jak i obowiązujących od dłuższego czasu przepisów FIA, ale pomimo to, każdego roku udaje się nam znaleźć coś, co jeszcze można poprawić - mówi Rob White, dyrektor techniczny Renault Sport F1. W ramach współpracy z naszymi partnerami oferujemy im wsparcie, jakiego od nas oczekują na tym poziomie. Na przykład, w tym sezonie będziemy mogli wydobyć większą moc z silnika dzięki wykorzystaniu układu wydechowego z efektem Coandy, który pojawił się na torze w ubiegłym roku. Dzięki drobnym zmianom w pracy silnika, każda jego część może dać nam cenną przewagę liczoną w dziesiętnych i setnych częściach sekundy. Naturalnie, każdego roku mamy coraz mniejsze pole manewru dodaje Rémi Taffin, szef operacji torowych ekipy Renault Sport F1. Możemy wprowadzić kilka zmian do mapowania silnika, aby jeszcze bardziej zoptymalizować wskaźniki spalania, ale ponieważ era V8 dobiega końca, będziemy starać się ograniczyć modyfikacje samej jednostki do minimum, a to wymaga jeszcze ściślejszej współpracy między teamem wyścigowym i dostawcą silników. W ubiegłym roku udało się nam w pełni dopracować stronę operacyjną. Dzięki wprowadzonym procedurom i strukturom zyskaliśmy elastyczność i możemy bez problemu dostosować się do kultury każdego zespołu. Prace rozwojowe nad jednostkami napędowymi są zawsze spójne z kierunkiem prac nad nadwoziem. Nasze projekty uwzględniają także układ wydechowy z efektem Coandy, który po raz pierwszy pojawił się na torze w zeszłym sezonie. W ubiegłym roku włożyliśmy bardzo dużo pracy, aby szybko reagować na tego rodzaju ważne zmiany i chcemy działać w podobny sposób w 2013 roku. Nasze procedury są spójne, ale staramy się je nieco odchudzić, aby uzyskać jeszcze większą niezawodność we wszystkich sferach naszych działań. W ubiegłym sezonie przekonaliśmy się, że na każdym kilometrze testów

wszystko musi być dopięte na ostatni guzik, bo tylko to gwarantuje stuprocentową niezawodność. W poprzednich latach FIA często doprecyzowywała obowiązujący regulamin lub zaostrzała przepisy dotyczące silników, ale w nadchodzącym sezonie nie zostaną wprowadzone żadne większe zmiany. Jest to dla nas bardzo korzystna sytuacja, bo będziemy mogli skorzystać z doświadczeń zdobytych w ubiegłych latach. Niezawodność jest kluczowym obszarem zainteresowania zespołu Renault, bo jak wyjaśnia Rob: Nie zamierzamy wprowadzać do jednostki napędowej zasadniczych zmian, ale opracowaliśmy specjalny plan działań, aby zapobiec pojawianiu się problemów, które nękały nas w 2012 roku i w pełni zaspokoić oczekiwania współpracujących z nami zespołów. SPECYFIKACJA TECHNICZNA SILNIKA RS27 OZNACZENIE: RS27-2013 KONFIGURACJ 2,4 L V8 A: LICZBA 8 CYLINDRÓW: LICZBA 32 ZAWORÓW: POJEMNOŚĆ: 2 400 cm 3 WAGA: 95 kg ROZSTAW 90 CYLINDRÓW: MAKSYMALNY 18 tys. obr./min. MOMENT OBROTOWY PALIWO: Total OLEJ: Total MOC: >750 KM ŚWIECE Typu U ZAPŁONOWE: UKŁAD Wysoka energia indukcyjna ZAPŁONU: TŁOKI: Stop aluminium BLOK SILNIKA: Stop aluminium WAŁ Azotowana stal stopowa z przeciwwagą ze stopu KORBOWY: wolframu KORBOWODY: Stop tytanu