SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 27.11.2013 r. COM(2013) 829 final SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Siódme sprawozdanie Komisji w sprawie funkcjonowania systemu kontroli dotyczących tradycyjnych zasobów własnych (2010-2012) (art. 18 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r.) PL PL

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Siódme sprawozdanie Komisji w sprawie funkcjonowania systemu kontroli dotyczących tradycyjnych zasobów własnych (2010-2012) (art. 18 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r.) 1. WSTĘP Komisja regularnie sporządza sprawozdanie z funkcjonowania systemu kontroli dotyczących tradycyjnych zasobów własnych (zwanych dalej TZW ) 1 dla Parlamentu Europejskiego i Rady. Kontrole TZW przeprowadza się na podstawie decyzji Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. 2, rozporządzenia Rady nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. 3 oraz rozporządzenia Rady nr 1026/1999 z dnia 10 maja 1999 r. 4. Tradycyjne zasoby własne (TZW): cła i opłaty rolne należne w przypadku przywozu produktów z państw trzecich, a także opłaty wyrównawcze od cukru. W latach 2010 2012 kwota udostępniona z tego tytułu wynosiła ponad 48,8 mld EUR (netto). W niniejszym siódmym z kolei sprawozdaniu tego rodzaju opisano i przeanalizowano funkcjonowanie systemu kontroli dotyczących TZW w latach 2010 2012. Opisano w nim środki kontroli stosowane przez Komisję w tym okresie, oceniono je i wyciągnięto wnioski 5. W sprawozdaniu przedstawiono również konsekwencje finansowe, prawne i regulacyjne tych kontroli. W załączniku 1 do niniejszego sprawozdania opisano cele kontroli i omówiono funkcjonowanie systemu kontroli na poziomie UE. 2. DZIAŁANIA KONTROLNE KOMISJI W LATACH 2010-2012 Kontrole na miejscu, które przeprowadza Komisja, opierają się na precyzyjnej metodyce i służą sprawdzeniu, czy procedury są zgodne z normami UE. Kontrole planuje się podczas sporządzania rocznego planu kontroli. Obejmuje on kilka zagadnień określonych na podstawie analizy ryzyka i mających stanowić przedmiot kontroli w jednym lub kilku państwach członkowskich. Podczas kontroli stosuje się standardowe procedury dla wszystkich kontroli oraz narzędzia kontrolne dostosowane do szczególnych potrzeb, tj. kwestionariusze przesyłane państwom członkowskim z wyprzedzeniem oraz listy kontrolne używane na miejscu. Ma to zapewnić przeprowadzanie kontroli i sporządzanie sprawozdań w sposób jednolity. 1 2 3 4 5 Art. 18 ust. 5 rozporządzenia nr 1150/2000. Dz.U. L 163 z 23.6.2007, s. 17. Dz.U. L 130 z 31.5.2000, s. 1 9, zmienione rozporządzeniem Rady nr 105/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. (Dz.U. L 36 z 5.2.2009, s. 1). Dz.U. L 126 z 20.5.1999, s. 1. Sprawozdanie dotyczy kontroli przeprowadzonych przez instytucje UE (Komisję i Trybunał Obrachunkowy). Nie obejmuje natomiast kontroli, które zostały przeprowadzone przez państwa członkowskie i których szczegółowe wyniki są zamieszczane w rocznym sprawozdaniu sporządzanym na podstawie art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. PL 2 PL

2.1. Główne wyniki kontroli W latach 2010 2012 6 Komisja przeprowadziła 94 kontrole na podstawie art. 18 rozporządzenia nr 1150/2000. W sześciu z nich zastosowano metodę wspólnej kontroli 7. Przyjęto 372 ustalenia, 120 z nich miało bezpośrednie skutki finansowe (32,2 %), a 125 skutki regulacyjne (33,6 %). Komisja podjęła odpowiednie kroki w związku z finansowymi konsekwencjami dokonanych ustaleń. W wyniku 94 kontroli przyjęto 372 ustalenia. Metoda wspólnej kontroli: rodzaj wspólnej kontroli, w przypadku której służby audytu wewnętrznego państwa członkowskiego przeprowadzają kontrolę (audyt) zgodnie z metodą zatwierdzoną przez Komisję. 2.1.1. Kontrole dotyczące kwestii celnych W 2010 r. środki kontrolne dotyczące krajowych strategii kontroli celnej kontynuowano w tych państwach członkowskich, w których nie przeprowadzono kontroli przed 2010 r. Służyły one sprawdzeniu, czy państwa członkowskie wprowadziły kompleksową, efektywną i skuteczną strategię kontroli celnej w odniesieniu do TZW, wraz z odpowiednimi strukturami i procedurami umożliwiającymi ochronę interesów finansowych Unii poprzez efektywne kontrole celne oparte na analizie ryzyka. Uchybienia odnotowane podczas kontroli przy odprawie celnej i kontroli po odprawie miały zostać wyeliminowane. Miały także zostać podjęte działania w celu poprawy efektywności kontroli celnych. Dyrekcja Generalna ds. Budżetu sporządziła sprawozdanie tematyczne dotyczące strategii kontroli celnej w państwach członkowskich i przedstawiła je państwom członkowskim reprezentowanym w Komitecie Doradczym ds. Zasobów Własnych (ACOR) dnia 7 lipca 2011 r. oraz Grupie ds. Polityki Celnej (CPG) 8 dnia 30 czerwca 2011 r. Wyniki kontroli przeprowadzonych w 2009 i 2010 r. wykazały, że zasadniczo państwa członkowskie podjęły działania w celu dostosowania swoich strategii kontroli celnej do wymogów prawa, tak by zapewnić ochronę interesów finansowych UE. 163 ustalenia przekazano jednak państwom członkowskim. Wśród nich były m.in. kwestie związane ze zgodnością oraz wnioski o udoskonalenie procedur kontroli. W przypadku większości ustaleń państwa członkowskie albo już podjęły, albo jeszcze kontynuują działania, co potwierdza ich zaangażowanie w udoskonalanie swoich systemów kontroli celnej. W 2010, 2011 i 2012 r. kontrole dotyczące poboru ceł antydumpingowych i wyrównawczych wykazały, że w większości państw członkowskich pobór tego rodzaju ceł oraz związana z tym strategia kontroli są zgodne z prawem UE i odzwierciedlają konieczność zapewnienia odpowiedniej ochrony interesów finansowych UE. W niektórych państwach członkowskich wykryto jednak uchybienia dotyczące księgowania ceł tymczasowych, które stały się ostateczne, oraz oceny ryzyka. Komisja zwróciła się do odpowiednich państw członkowskich o ich niezwłoczne usunięcie. W 2011 r. kontrole dotyczące odprawy uproszczonej w miejscu wykazały poważne uchybienia w zarządzaniu tą procedurą i jej kontroli. Kontrole te przeprowadzono w następstwie ustaleń Komisji i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z poprzednich lat, aby ocenić zgodność wspomnianej procedury z prawem UE oraz stwierdzić, czy interesy finansowe UE były odpowiednio chronione. Odprawa uproszczona w miejscu: procedura umożliwiająca zgłoszenie towarów bez posiadania wszystkich niezbędnych danych i dokumentów lub bez konieczności przedstawienia towarów w urzędzie celnym. 6 7 8 Podział zagadnień będących przedmiotem kontroli między państwa członkowskie znajduje się w załączniku 2. Kontrole przeprowadzone w Danii, Niderlandach i Austrii. Niderlandy wstrzymały swój udział począwszy od 2012 r. Członkami CPG są dyrekcje generalne krajowych organów administracji celnej. PL 3 PL

Dyrekcja generalna ds. budżetu sporządziła sprawozdanie tematyczne w tej sprawie i przestawiła je komitetowi ACOR dnia 6 grudnia 2012 r. oraz CPG dnia 12 grudnia 2012 r. Ze sprawozdania wynika, że państwa członkowskie podjęły działania w celu wprowadzenia elektronicznych powiadomień i zgłoszeń celnych, a także ponownej oceny i dostosowania poprzednich zezwoleń do nowych wymogów prawnych. Dzięki temu rozwiązano wiele kwestii, na które zwrócono uwagę we wcześniejszych ustaleniach. Niektóre zagadnienia nadal wymagały jednak szczególnej uwagi. Kontrole przeprowadzone w 2011 r. w czterech państwach członkowskich, dotyczące wiążącej informacji taryfowej (WIT), wykazały ogólnie wysoki poziom zgodności z prawem UE. Poważniejsze niedociągnięcia dotyczyły uzyskiwania TZW po odprawie w przypadku uchylenia WIT lub braku strategii kontroli służącej sprawdzeniu, jak korzysta się z okresów karencji. Kontrole przeprowadzone w 2012 r. w 21 państwach członkowskich, dotyczące procedury tranzytu unijnego, były uzasadnione wysoką liczną uchybień stwierdzonych w 2006 r. podczas kontroli dotyczących tej samej kwestii oraz wysokim poziomem nadużyć finansowych wykrytych w tym obszarze. Komisja stwierdziła, że sytuacja uległa poprawie w większości z tych państw członkowskich, szczególnie jeżeli chodzi o monitorowanie (w tym monitorowanie finansowe) operacji tranzytu niezakończonych w terminie. Odnotowano uchybienia dotyczące obliczania kwoty zabezpieczenia pokrywającego dane przemieszczenie w ramach tranzytu, treści zgłoszeń tranzytowych, a także liczby kontroli przemieszczeń w ramach tranzytu oraz upoważnionych wysyłających i odbiorców. Dyrektor generalny ds. budżetu sporządza sprawozdanie tematyczne w tej sprawie i ma je przedstawić na posiedzeniu ACOR dnia 5 grudnia 2013 r. Następnie konieczne jest dopełnienie wszystkich formalności. WIT: pisemna informacja taryfowa wydawana przez organy celne, dotycząca klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej lub nomenklaturze, która jest na niej oparta, np. TARIC. Okres karencji: okres przedłużonego stosowania unieważnionej WIT, przyznawany pod pewnymi warunkami przez organy celne. Procedura tranzytu unijnego: procedura umożliwiająca przemieszczanie towarów pochodzących z państwa trzeciego bez ceł i opłat pomiędzy dwoma punktami na terytorium UE. Tranzyt niezakończony: tranzytowe przemieszczenie towarów, w którego przypadku nie ma dowodów na to, że towary dotarły do miejsca przeznaczenia. Należy wówczas pobrać cła i podatki. 2.1.2. Kontrole dotyczące kwestii księgowych Zarządzanie odrębnym rachunkiem jest często przedmiotem działań kontrolnych Komisji we wszystkich państwach członkowskich 9. Te odrębne rachunki są cennym źródłem informacji na temat tego, jak administracje wywiązują się z obowiązków w zakresie zarządzania TZW (ustalenie należności, zarządzanie zabezpieczeniami, monitorowanie poboru, anulowanie należności, odpisanie należności nieściągalnych). Kontrole w tej dziedzinie w latach 2010 2012 potwierdziły, że większość błędów była jednostkowa i że błędy systemowe stanowiły wyjątek. Państwa członkowskie poniosły konsekwencje finansowe wykrytych nieprawidłowości. Kontrole przeprowadzone przez Komisję potwierdziły, że ogólna sytuacja ulega poprawie dzięki presji wynikającej z kontroli Komisji oraz dzięki wprowadzeniu w większości państw członkowskich celnych i księgowych narzędzi informatycznych, które zmniejszają ryzyko Państwa członkowskie ujmują TZW na jednym z dwóch rachunków: - na zwykłym rachunku, gdzie wpisuje się kwoty uzyskane lub objęte zabezpieczeniem (te kwoty są wpłacane do budżetu UE) - na odrębnym rachunku, gdzie wpisuje się kwoty, które nie zostały uzyskane lub kwoty zabezpieczone, które zakwestionowano. System poboru TZW: wszystkie systemy i procedury wdrożone przez państwa członkowskie w celu zapewnienia ustalenia, 9 Podczas każdej wizyty kontrolnej uwzględnia się tę kwestię w uzupełnieniu głównego zagadnienia będącego przedmiotem kontroli. PL 4 PL

błędów jednostkowych. Więcej kompleksowych kontroli przeprowadzono w 7 państwach członkowskich, aby ocenić ich system poboru TZW. Ustalenia pokontrolne prowadzą do ogólnego wniosku, że państwa te wprowadziły odpowiednie systemy poboru, chociaż ujawnione zostały pewne błędy strukturalne i jednostkowe. Specjalną uwagę zwrócono na system TZW w Belgii w związku z wątpliwościami co do wiarygodności belgijskich zautomatyzowanych procedur odprawy celnej i księgowania, a co za tym idzie prawidłowości kwot TZW przekazanych przez Belgię do budżetu UE. Zważywszy na te wątpliwości dyrektor generalny ds. budżetu zamieścił zastrzeżenie w swoich deklaracjach zarządczych umieszczonych w rocznych sprawozdaniach z działalności za 2011 i 2012 r. Komisja przeprowadziła kilka specjalnych kontroli na miejscu i zażądała podjęcia działań, w tym m.in. poprawy systemu kontroli wewnętrznej oraz kompleksowych zewnętrznych audytów systemu rachunkowości. Władze belgijskie zaakceptowały kierunek działań wyznaczony przez Komisję i zleciły obszerny audyt zewnętrzny, który rozpoczął się dnia 17 stycznia 2013 r. Ma on zostać zakończony w 2013 r., a jego wyniki zostaną poddane przeglądowi przed ewentualnym wycofaniem zastrzeżenia dyrektora generalnego. Ponadto przeprowadzono kilka szczególnych kontroli w celu zbadania, jak państwa członkowskie postępują z nieściągalnymi kwotami TZW. Wykryto poważne uchybienia (kwoty, w przypadku których odstąpienie od odzyskania było nieuzasadnione, kwoty niezgłoszone Komisji itp.). Niektóre wiązały się z konsekwencjami finansowymi. zapisania na rachunku, poboru i udostępnienia TZW. Należności nieściągalne są usuwane z odrębnego rachunku. Odnośna kwota musi zostać udostępniona (wypłacona) Komisji, chyba że brak możliwości poboru wynika z siły wyższej lub z powodów, których nie można przypisać członkowskiemu (odstąpienie). państwu 2.2. Skutki działań kontrolnych Komisji 2.2.1. Skutki regulacyjne W przypadku stwierdzenia wad lub luk w krajowych przepisach wykonawczych lub administracyjnych przy okazji kontroli, państwa członkowskie są proszone o przedsięwzięcie niezbędnych kroków, włącznie z tymi o charakterze ustawodawczym lub regulacyjnym, by dostosować te przepisy do wymogów UE. Takie zmiany stanowią ważny skutek działań kontrolnych Komisji. Ponadto przyjęte ustalenia są ważnym źródłem informacji na temat problemów napotykanych przez państwa członkowskie w stosowaniu przepisów celnych i wpływu tych problemów na TZW. 2.2.2. Wynik sporów Niektóre elementy przepisów prawa stanowią źródło rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją. Wtedy Komisja musi wszcząć postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego (art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Na dzień 31 grudnia 2012 r. na różnym etapie zaawansowania były dwa tego rodzaju postępowania. W latach 2010 2012 w wyniku postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wszczętych przez Komisję Trybunał Sprawiedliwości wydał kilka ważnych wyroków. Gdy było to konieczne, odnośne państwa członkowskie musiały ponieść konsekwencje finansowe. W przypadku niektórych wyroków te konsekwencje finansowe są nadal w trakcie oceny lub rozliczenia. PL 5 PL

W swoich wyrokach z dnia 17 czerwca 2010 r. 10, 1 lipca 2010 r. 11 i 7 kwietnia 2011 r. 12 Trybunał podtrzymał stanowisko Komisji dotyczące konsekwencji opóźnień w zapisywaniu na rachunku zaległych należności celnych w przypadkach ich uzyskania po odprawie lub gdy organy państwa trzeciego będącego państwem wywozu informują, że towary nie kwalifikują się do preferencyjnego traktowania i że świadectwa przewozowe były wystawione niezgodnie z prawem. W swoim wyroku z dnia 17 marca 2011 r. 13 Trybunał podtrzymał stanowisko Komisji, wskazując, że poprzez systematyczne przyjmowanie przez organy zgłoszeń celnych o dopuszczenie do swobodnego obrotu świeżych bananów, podczas gdy organy te wiedziały lub w rozsądny sposób powinny były wiedzieć o tym, że zadeklarowana masa nie odpowiadała rzeczywistej masie bananów, organy te nie przestrzegały unijnych przepisów celnych. Państwo członkowskie powinno w takiej sytuacji zrekompensować stratę TZW. W swoim wyroku z dnia 8 lipca 2010 r. 14 Trybunał także podtrzymał stanowisko Komisji i stwierdził, że gdy brak ustalenia lub pobrania (w odpowiednim terminie) TZW wynika z niegodnego z prawem postępowania urzędników celnych, taki brak należy przypisać państwu członkowskiemu, do którego organów należą urzędnicy celni. W takiej sytuacji państwo członkowskie powinno zrekompensować stratę TZW, a odsetki za zwłokę byłyby naliczane od dnia, w którym TZW miały zostać udostępnione Komisji, gdyby zostały prawidłowo ustalone w związku z wystąpieniem długu celnego. Zapisanie na rachunkach: wpisanie kwoty należności do celnej ewidencji księgowej. Preferencyjne traktowanie: preferencyjne środki taryfowe określone w umowach zawieranych przez UE lub przyjmowane przez nią jednostronnie, dotyczące towarów pochodzących z państwa będącego beneficjentem. Świadectwo przewozowe: dokumentacja pochodzenia. Udostępnienie: faktycznie dokonanie zapłaty na rzecz Komisji. 2.2.3. Skutki finansowe W omawianym okresie (2010 2012) Komisja otrzymała wpłaty z tytułu dodatkowych należności na kwotę ponad 249 mln EUR 15 w następstwie spostrzeżeń, które sformułowała w sprawozdaniach z kontroli oraz podczas innych działań kontrolnych, a także podejmowanych przez nią działań następczych dotyczących ustaleń Trybunału Obrachunkowego oraz decyzji Trybunału Sprawiedliwości w postępowaniach w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego dotyczących TZW 16. Ponadto pobrano odsetki za zwłokę za spóźnione udostępnienie TZW. Odsetki za zwłokę wpłacone przez państwa członkowskie wynoszą ogółem ponad 484,5 mln EUR 17. 10 11 12 13 14 15 16 17 Sprawa C-423/08. Sprawa C-442/08. Sprawa C-405/09. Sprawa C-23/10. Sprawa C-334/08. Z tego ponad 103 mln EUR jest związane z działaniami podjętymi w następstwie decyzji Trybunału z 15.12.2009 r. w sprawie przywozu sprzętu wojskowego, wspomnianej w szóstym sprawozdaniu w sprawie funkcjonowania systemu kontroli TZW (COM(2010)219). Wartość ta nie obejmuje kwot, których zażądano od państw i które nie zostały jeszcze udostępnione. W tym ponad 302 mln EUR związane jest z działaniami podjętymi w następstwie decyzji Trybunału z 15.12.2009 r. w sprawie przywozu sprzętu wojskowego. PL 6 PL

2.3. Działanie Komisji w celu poprawy poboru TZW Oprócz kontroli przeprowadzanych na miejscu w państwach członkowskich Komisja ma do dyspozycji również inne środki, które pozwalają jej nadzorować pobór TZW. Właściwe wykorzystanie tych środków pozwala zwiększyć skuteczność poboru. 2.3.1. Analiza odpisanych należności nieściągalnych Państwa członkowskie muszą przedsięwziąć niezbędne kroki w celu udostępnienia TZW, z wyjątkiem przypadków, gdy ich pobór okazuje się niemożliwy z powodu siły wyższej lub z powodów, których nie można im przypisać (art. 17 ust. 2 rozporządzenia nr 1150/2000). Zgodnie z przepisami UE Komisja może zwolnić państwo członkowskie z obowiązku udostępnienia przez nie kwoty nieściągalnej przekraczającej 50 000 EUR. W przypadku niższych kwot państwa członkowskie same decydują, czy warunki odstąpienia zostały spełnione (bez uszczerbku dla kontroli na miejscu przeprowadzanych przez Komisję). Aby pomóc państwom członkowskim w podjęciu tej decyzji, członkom ACOR przekazano dokument (kompendium), w którym przedstawiono w zarysie, w jaki sposób w latach 1992 2012 Komisja oceniała, czy warunki odstąpienia były spełnione. Wszystkie wnioski o zwolnienie z obowiązku udostępnienia należności nieściągalnej należy przekazywać Komisji za pomocą wielojęzycznej bazy danych WOMIS (Write-Off Management and Information System system zarządzania odpisami i informacji o odpisach), działającej od 1 stycznia 2010 r. Narzędzie to umożliwia efektywną i bezpieczną obsługę wniosków państw członkowskich. Wniosek o zwolnienie z obowiązku udostępnienia należności nieściągalnych po ich odpisaniu: procedura pozwalająca Komisji sprawdzić, czy nieściągalność należności wynika z przyczyn, które można przypisać państwu członkowskiemu. W przypadku odmowy kwota musi być przekazana Komisji. Rozpatrzenie przez Komisję zgłoszonych spraw ma na celu ocenę staranności wykazanej przez państwa w wykonywaniu poboru. W okresie 2010 2012 wpłynęły 424 wnioski o odstąpienie, opiewające łącznie na kwotę ponad 114 mln EUR. W odpowiedzi na wnioski rozpatrzone w tym okresie (sprawy w toku i nowe wnioski) Komisja przyznała 395 zwolnień na kwotę ponad 153 mln EUR. Zwolnień odmówiono natomiast w przypadku 268 wniosków na kwotę ponad 90 mln EUR (brutto), którą odpowiednie państwa członkowskie muszą udostępnić. W przypadku około jednej trzeciej rozpatrywanych wniosków Komisja musiała zwrócić się do państw członkowskich o dodatkowe informacje. 2.3.2. Postępowanie w przypadku błędów w ustalaniu należności prowadzących do utraty TZW W swoim wyroku z dnia 15 listopada 2005 r. 18 Trybunał podtrzymał stanowisko Komisji i uznał, że obowiązek państwa członkowskiego dotyczący ustalenia należności unijnej z tytułu TZW (a następnie jej udostępnienia) powstaje z chwilą, gdy warunki przewidziane przepisami celnymi są spełnione. Nie jest więc konieczne, by ustalenie miało rzeczywiście miejsce. Ponieważ zwolnienie z udostępnienia jest możliwie tylko wtedy, gdy kwota jest nieściągalna z powodu siły wyższej lub z powodów, których nie można przypisać państwu członkowskiemu, państwa członkowskie muszą ponieść konsekwencje finansowe swoich błędów. 18 Sprawa C 392/02 PL 7 PL

W oparciu o to orzecznictwo Komisja prowadziła działania następcze dotyczące błędów administracyjnych popełnionych przez państwa członkowskie ze szkodą dla interesów finansowych UE w latach 2010 2012 (kontrole na miejscu, sprawozdania z decyzji krajowych w sprawie zwrotu lub umorzenia należności z powodu błędu administracyjnego itp.). Dzięki temu w latach 2010 2012 Komisja mogła zażądać od państw członkowskich udostępnienia prawie 88 mln EUR (kwota brutto). W konsekwencji wyroku z dnia 8 lipca 2010 r. wspomnianego w pkt 2.2.2 powyżej, odsetki za zwłokę oblicza się obecnie od dnia, w którym kwota powinna zostać udostępniona, jeżeli nie popełniono błędu administracyjnego. 2.3.3. Baza danych OWNRES Zgodnie z rozporządzeniem nr 1150/2000 państwa członkowskie muszą przekazywać Komisji informacje dotyczące przypadków nadużyć finansowych i nieprawidłowości, gdy kwoty należności przekraczają 10 000 EUR. Informacje te przekazywane są przy pomocy bazy danych OWNRES. Zapewnia ona Komisji informacje, które są konieczne do monitorowania poboru i przygotowania kontroli na miejscu. Przekazane dane są również wykorzystywane przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) do różnego rodzaju analiz. 2.4. Działania w zakresie monitorowania prowadzone wobec państw przystępujących do UE W czasie przygotowań do przystąpienia Chorwacji do UE Komisja odbyła wizyty związane z monitorowaniem TZW w 2010, 2011 i 2012 r. Dzięki tym wizytom oraz przeprowadzonej symulacji rachunkowej Komisja uzyskała wystarczającą pewność co do zdolności administracji Chorwacji do stosowania unijnego dorobku prawnego w odniesieniu do TZW. 3. OCENA SYSTEMU KONTROLI Podobnie jak w latach poprzednich ustalenia dokonane w okresie 2010 2012 potwierdzają korzyści, jakie Komisja może uzyskać z systemu kontroli TZW. W swoich sprawozdaniach rocznych Europejski Trybunał Obrachunkowy uznał ten system za skuteczny. Skutki finansowe kontroli są wyraźnie widoczne, ale nie jest to jedyne uzasadnienie kontroli. Głównym celem różnych kontroli jest zapewnienie prawidłowego finansowania budżetu UE pod względem TZW. Ze względu na informacje uzyskane od państw członkowskich kontrole mogą także przyczynić się do lepszego przestrzegania przepisów UE, a nawet doprowadzić do ulepszenia przepisów, by zapewnić lepszą ochronę interesów finansowych UE. W dniach 27 28 października 2011 r. zorganizowano w Berlinie seminarium poświęcone TZW, aby omówić z państwami członkowskimi funkcjonowanie systemu kontroli TZW i sposoby jego udoskonalenia w przyszłości. W oparciu o wyciągnięte wnioski podjęto środki, które mają służyć lepszemu przygotowaniu kontroli (plan, wypełnienie kwestionariusza przed kontrolą, przekazanie list kontrolnych itp.). Zachęca się też teraz państwa członkowskie do składania propozycji tematów kontroli przy okazji przygotowywania rocznego planu kontroli. Ponadto postanowiono także podjąć działania, aby wzmocnić kontrole/audyty dotyczące TZW, które przeprowadzają państwa członkowskie i w które Komisja może zostać włączona zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia nr 1150/2000. W tym celu w 2012 r. powołano grupę projektową zgodnie z tym, co przewidziano w programie działań Cła 2013. Reprezentowanych jest w niej 13 państw członkowskich. Grupa ma opracować zalecenia dotyczące wspólnych celów oraz narzędzi kontrolnych dla służb audytu wewnętrznego (lub służb przeprowadzających kontrole dotyczące TZW) administracji celnej, aby umożliwić PL 8 PL

państwom członkowskim przejęcie większej odpowiedzialności za samodzielne przeprowadzenie kontroli TZW. Wnioski i zalecenia grupy mają zostać przedstawione wszystkim członkom ACOR przed końcem 2013 r. 4. WNIOSEK Wyniki odnotowane w latach 2010 2012 wskazują, że kontrole dotyczące TZW przeprowadzane przez Komisję oraz systematyczne monitorowanie stwierdzonych uchybień są konieczne. Świadczy o tym lepsze przestrzeganie przepisów UE, a także skutek finansowy (dodatkowa kwota netto przekazana do budżetu UE wyniosła ok. 733,5 mln EUR). Te działania kontrolne pozwalają również zagwarantować równe traktowanie państw członkowskich zarówno z punktu widzenia stosowania przepisów celnych i księgowych, jak i z punktu widzenia ochrony finansowych interesów UE. W przyszłości Komisja zamierza więc: dalej pełnić swoją rolę w kontrolach na miejscu; kontynuować wzmocniony nadzór nad czynnościami w zakresie poboru w państwach członkowskich; kontynuować monitorowanie w państwach przystępujących do UE; rozwijać zdolność państw członkowskich do samodzielnego przeprowadzania kontroli dotyczących TZW oraz zachęcać je do tego. PL 9 PL