Program Modlitwy o Pokój na Świecie oraz ceremonii palenia ognia Goma w Oświęcimiu

Program Modlitwy o Pokój na Świecie oraz ceremonii palenia ognia Goma w Oświęcimiu O nabożeństwie Goma Co to jest Gomagu? Nabożeństwo Goma jest jedną z ceremonii religijnych. Polega ono na wrzucaniu do świętego ognia drewnianych deseczek Gomagi z wypisanymi życzeniami, a następnie na modlitwie o ich spełnienie. Święty ogień Goma symbolizuje nauki buddyjskie (mądrość Buddy = prawda niezbędna dla życia ludzkiego) i kryje w sobie oczyszczającą wszystko moc. Ogień ten sprawia, że z drogi do szczęścia usunięte zostają wszelkie przeszkody i spełniają się prośby żywych, którzy osiągają spokój, dzięki oczyszczeniu duszy. Ogień ten dociera również do umarłych, którzy dzięki Gomagu niemu mogą wreszcie udać się na wieczny spoczynek. Nabożeństwo Goma posiada zatem moc przywracania pokoju zarówno żywym, jak i umarłym. Święty ogień, którego Agon Shu używa do Gomagu, jest ogniem specjalnym. Nazywany jest Nenriki-no goma (Goma psychokinezy) i jest świętym ogniem, który rodzi się z połączenia siły ducha z łaską Buddy, co O nabożeństwie Goma Co to jest Gomagu? Co to jest Gomagi? Znaczenie planowanego nabożeństwa buddyjskiego O muzyce granej w trakcie ceremonii Agon-no hoshimatsuri-jokyoku (Uwertura gwiezdnego święta Agon) Daibutsu-sanka (Hymn do Buddy) Program ceremonii 1. Hora 2. Muzyka Agon-no hoshimatsuri-jokyoku (Uwertura gwiezdnego święta Agon) 3. Yamabushi-gyoretsu (Pochód mnichów Yamabushi) 4. Dai-dohshi-nyudan (Wejście Dai-dohshi) 5. Modlitwa i przemówienie 6. Gagaku-hono (Złożenie w darze muzyki Gagaku) Urayasu-no mai (Taniec Urayasu) Etenraku Nincho-mai (Taniec Nincho) 7. Shinre-kaji (Zaklęcia przy wtórze dzwonków) 8. Yamabushi-mondo (Dialog mnichów Yamabushi) 9. Goshin-bo (Praktyka chroniąca ciało) 10. Ono-saho (Praktyka przygotowania i oczyszczenia miejsca do odprawienia nabożeństwa) 11. Hokyu-saho (Praktyka strzelania z łuku) 12. Hoken-saho (Praktyka świętego miecza) 13. Dai-dohshi-gammon (Prośba prowadzącego nabożeństwo) 14. Taimatsu (Pochodnia) 15. Tenka (Zapalenie ognia) 16. Muzyka Daibutsu-sanka (Hymn do Buddy) 17. Agon Shu shugen-daiko (Bębny Agon Shu) 18. Dai-dohshi-himitsu-kuji (Dziewięć tajemnych znaków Dai-dohshi) 19. Tokubetsu-gomagi-shuho (Praktyka szczególnych Gomagi) 20. Eko (Echo) 21. O Agon Shu

w ostatnich latach, w świecie buddyjskim udaje się jedynie Seiyu Kiriyamie. Co to jest Gomagi? To drewniana deseczka z wypisanym życzeniem. Do życzeń zaliczane są również słowa wyrażające zadumę kierowaną ku zmarłym. Z jednej strony deseczki Gomagi, na samej górze znajdują się znaki Bakuji symbolizujące Buddę. Są one również swoistym logo Agon Shu. Na odwrocie natomiast zapisuje się życzenie, imię oraz wiek piszącego. Gomagi Jej twórcą jest światowej sławy japoński kompozytor, nieżyjący już Toshiro Mayuzumi. Agon Shu jest jedyną organizacją, która wykorzystuje muzykę do japońskich tradycyjnych praktyk religijnych Shugendo (praktyka ascezy). Odprawiane przez Agon Shu nabożeństwo Gomagu zaczyna się omówionym poniżej utworem Agon-no hoshimatsuri-jokyoku (Uwertura gwiezdnego święta Agon), a kończy utworem Daibutsu- -sanka (Hymn do Buddy). * Agon-no hoshimatsuri-jokyoku (Uwertura gwiezdnego święta Agon) To symfonia, którą jest chlubą Agon Shu. Podczas nabożeństwa Gomagu utwór ten informuje o rozpoczęciu ceremonii, towarzysząc nieodłącznie pierwszej jej części, jaką jest Yamabushi-gyoretsu (Pochód mnichów Yamabushi). Jego pełen mocy temat muzyczny maluje obraz, na którym pochód mających oddać się ascezie mnichów Yamabushi, kroczy majestatycznie poprzez górską zieleń w kierunku miejsca, gdzie mnisi będą pozostawać podczas medytacji. Podczas nabożeństwa Gomagu, oprócz chwili rozpoczęcia, utwór ten rozlega się po rozpaleniu ognia w ciągu trwania całej ceremonii. Znaczenie planowanego nabożeństwa buddyjskiego W czasie planowego w Oświęcimiu nabożeństwa pragniemy modlić się w intencji wszystkich ofiar KL Auschwitz oraz innych ofiar nazistowskich Niemiec i ofiar II wojny światowej w ogóle, a także o pokój na świecie, o rozkwit państwa polskiego oraz o szczęście wszystkich uczestników ceremonii. Gorąco prosimy więc o modlitwę płynącą prosto z serca. O muzyce granej w trakcie ceremonii Agon Shu dysponuje własną muzyką, której używa podczas swoich ceremonii. * Daibutsu-sanka (Hymn do Buddy) Jest to hymn na cześć Kyoto-daibutsu (Wielkiego Buddy w Kioto), który znajduje się w głównej świątyni Agon Shu - Shaka- -zandai-bodaiji w Kioto. Kyoto-daibutsu, postać Wielkiego Centralnego Buddy (Mahavairocana Tathagata), który pozostaje głównym obiektem wiary w buddyzmie, jest największym w Kioto pomnikiem Buddy siedzącego pod gołym niebem. Hymn na jego cześć grany jest od chwili rozpalenia ognia w ciągu trwania całego nabożeństwa Gomagu i zawsze rozlega się podczas modlitwy w intencji zmarłych, która kończy ceremonię. 2

Program ceremonii 1 mnichów, z których wszyscy są wyznawcami Agon Shu. Stroje Yamabushi są zgodne ze 1. Hora Gomagu rozpoczyna się dźwiękiem Hora. Hora jest rodzajem fletu zrobionego z muszli trytona i stanowi nieodłączny element wyposażenia ceremonialnego (Hogu) mnichów Yamabushi. Dźwięk Hora symbolizuje rozprzestrzenianie się nauk Buddy. Dawniej miał Yamabushi-gyoretsu wskazaniami liczącej sobie blisko 1400 lat, japońskiej religii tradycyjnej i każdy z nich symbolizuje nauki Buddy. 4. Dai-dohshi-nyudan (Wejście Dai-dohshi) Hora również bardziej praktyczne zastosowanie jako przyrząd obronny, służący do odganiania dzikich zwierząt w górach. Grający na Hora mnisi Yamabushi zawsze kroczą na czele Yamabushi-gyoretsu. Osobę, która prowadzi nabożeństwo buddyjskie, nazywamy Dai-dohshi. Dzisiejsze nabożeństwo Gomagu poprowadzi przywódca Agon Shu, mistrz Seiyu Kiriyama, który ma na sobie czerwoną szatę Yamabushi. W chwili, gdy Dai-dohshi dojdzie do miejsca modlitwy zwanego Kekkai, przygotowania do Gomagu zostaną zakończone. 2. Start muzyki Utwór, który Państwo właśnie słyszą, to Agon- -no hoshimatsuri-jokyoku (Uwertura gwiezdnego święta Agon), dzieło światowej sławy japońskiego kompozytora, Toshiro Mayuzumiego. Utwór ten zapowiada rozpoczęcie nabożeństwa Agon Shu. 3. Yamabushi-gyoretsu (Pochód mnichów Yamabushi) Jest to moment, w którym pojawiają się mnisi Yamabushi, którzy będą odprawiać nabożeństwo. W pochodzie kroczy około dwustu Dai-dohshi-nyudan 5. Modlitwa i przemówienie 3

6. Gagaku-hono (Złożenie w darze muzyki Gagaku) Agon Shu dziedziczy najstarszą tradycję japońską i podczas wszelkich świąt dedykuje bóstwom dworską muzykę Gagaku, modląc się o pokój i o powodzenie wszystkich ludzi. Gagaku jest najstarszym rodzajem muzyki w Japonii. Odmiana ta ukształtowała się ostatecznie w X w., w oparciu o połączenie starojapońskich pieśni i tańca z muzyką instrumentalną, która w okolicach V w. przywędrowała na archipelag z kontynentalnych Chin przez półwysep koreański. Można wyróżnić w niej trzy formy różniące się sposobem wykonania. Kangen to utwory na instrumenty dęte, strunowe i perkusję, Bugaku do muzyki instrumentalnej dołącza taniec, a śpiewanie starych pieśni i recytacja poezji chińskiej nazywane jest Kayoh. Muzycy wykonujący powyższe utwory mają na sobie szaty wzorowane na tych z X w. * Urayasu-no mai (Taniec Urayasu) Jest to wykonywany przez młode dziewczęta, taniec poświęcony bogini Miko. Utwór ten jest świętą odmianą Bugaku, która ma przekazać * Etenraku Jest to jeden z utworów Kangen, od dawna najbardziej znany w Japonii spośród repertuaru Gagaku. Często wykonywany przy okazji świąt japońskich. Etenraku * Nincho-mai (Taniec Nincho) Tytułowe słowo Nincho oznacza talent wykonawcy utworu. Jest to poświęcony bóstwom, utwór Buraku. Tancerz trzyma w ręku gałązkę z zamieszkanego przez bóstwa, świętego drzewa Sakaki, na której znajduje się owinięta białym materiałem obręcz. Biały materiał ma kształt zwierciadła symbolizującego bóstwo. Akompaniament do tańca wykonywany jest na instrumencie strunowym Wagon, który jest rodzajem starojapońskiego Koto. Urayasu-no mai bóstwom pragnienie, aby przepełniony pokojem świat pozostawał tak spokojny, jak poranne morze bez najmniejszej fali. Tytułowe Urayasu oznacza duszę modlącą się o pokój. Nincho-mai 4

7. Shinre-kaji (Zaklęcia przy wtórze dzwonków) Shinre-kaji wykonywane jest przez zespół Iyasaka-shinju-gagaku-bu z Agon Shu. Czysty dźwięk dzwonków, potrząsanych przez Miko, odgania złe moce z nieba i ziemi, całkowicie oczyszczając święte miejsce Kekkai, gdzie odprawione zostanie nabożeństwo Gomagu. 9. Goshin-bo (Praktyka chroniąca ciało) Jest to praktyka mająca na celu oczyszczenie ciała i duszy mnichów oddających się ascezie, a także odpędzenie od nich złych mocy. Praktyka ta, będąca wcześniej jednym z podstawowych elementów buddyzmu ezoterycznego, została później włączona do Shugendo. Składa się ona z pięciu czynności i ma tak cudotwórcze działanie, że zdarzyły się przypadki, gdy wysokiej rangi mnisi doznawali oświecenia jedynie dzięki odbyciu tej praktyki. Shinre-kaji 8. Yamabushi-mondo (Dialog mnichów Yamabushi) Jest to jeden z tradycyjnych elementów praktyki Shugendo. Odbywa się on w formie dialogu między wędrującymi mnichami, którzy zgłosili chęć udziału w nabożeństwie Gomagu, a mnichami, którzy to nabożeństwo odprawiają. W trakcie tej rozmow y w y j a - śniane jest znaczenie samego nabożeństwa, h i s t o r i a Shugendo, poszczególne elementy tej praktyki i ich sens, a także wiedza na ten t e m a t s a - mych mnichów. Yamabushi-mondo Goshin-bo 10. Ono-saho (Praktyka przygotowania i oczyszczenia miejsca do odprawienia nabożeństwa) Jest to praktyka mająca przygotować i oczyścić miejsce do odprawienia nabożeństwa. Nabożeństwo Gomagu było pierwotnie ceremonią odprawianą na szczycie świętej góry, gdzie Ono-saho 5

dostąpiono objawień. Ono-saho jest zatem elementem, który obrazuje, jak machając siekierą, wycina się górski las i przygotowuje miejsce pod nabożeństwo. 11. Hokyu-saho (Praktyka strzelania z łuku) Jest to tradycyjna praktyka pokazująca, jak po zakończeniu Ono-saho, porządkowane jest miejsce pod nabożeństwo. Strzelanie z łuku ma odgonić zamieszkujące wszechświat, złe moce i oczyścić przestrzeń, w której odbędzie się nabożeństwo. Jest to ostatnia praktyka oczyszczająca w tradycji Shugendo, następująca po Ono-saho i Hokyu-saho. Pogrążony w modlitwie, prowadzący nabożeństwo bierze do rąk zamieszkany przez święte moce miecz i odcina wszelkie zmartwienia ludzkie, czyniąc ciało i duszę człowieka nieskalanym, a także oczyszcza Kekkai, święte miejsce, w którym odbędzie się nabożeństwo. 13. Dai-dohshi-gammon (Prośba prowadzącego nabożeństwo) Jest to część, w której w oczyszczonej poprzez stare praktyki, świętej przestrzeni Kekkai, prowadzący nabożeństwo Dai-dohshi Seiyu Kiriyama przedstawia bóstwu cel nabożeństwa i prosi o spełnienie skierowanych do niego modlitw. Hokyu-saho 12. Hoken-saho (Praktyka świętego miecza) Dai-dohshi-gammon 14. Taimatsu (Pochodnia) Hoken-saho Prowadzący Dai-dohshi oczyszcza płonącą pochodnię Taimatsu przy pomocy Kuji (dziewięciu magicznych znaków) i modli się o pomyślny przebieg nabożeństwa Gomagu. Zapalenie stosu Goma odbywa się przy pomocy pochodni Taimatsu. Płomień pochodni Taimatsu jest świętym ogniem narodzonym z połączenia siły ducha z łaską Buddy, czyli tzw. Nenriki-no goma. 6

17. Agon Shu shugen-daiko (Bębny Agon Shu) Głośne granie na bębnach jest jedną z form oddawania czci bóstwu. Wszyscy grający na Taimatsu 15. Tenka (Zapalenie ognia) Na sygnał Tenka! mnisi Yamabushi rozdzielają się na dwie grupy i biegną w stronę stosu, po czym przykładają do niego płonące Agon Shu shugen-daiko bębnach wykonawcy są wyznawcami Agon Shu i grają pod kierownictwem najwybitniejszego w Japonii mistrza gry na bębnach Rosetsu Tosha. 18. Dai-dohshi-himitsu-kuji (Dziewięć tajemnych znaków Dai-dohshi) Tenka Prowadzący Dai-dohshi będzie modlił się za wszystkie ofiary Holocaustu, poczynając od ofiar obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, za ofiary II wojny światowej w ogóle, pochodnie Taimatsu i podpalają go. W tej samej chwili Yamabushi podbiegają do stosu i zdejmują ozdabiające go Sho-gohei. Ozdoby Sho-gohei zostają przekazane potem jako talizmany. 16. Muzyka Utwór, który Państwo właśnie słyszą, to Daibutsu-sanka (Hymn do Buddy), dzieło światowej sławy japońskiego kompozytora, Toshiro Mayuzumiego. Dai-dohshi-himitsu-kuji 7

a także o pokój na świecie w XXI w., o rozkwit państwa polskiego oraz o szczęście wszystkich uczestników nabożeństwa. 19. Tokubetsu-gomagi-shuho (Praktyka szczególnych Gomagi) Tokubetsu-gomagi to specjalne deseczki Gomagi, na których można wypisać swoje szczególne życzenia i modlitwy. Podczas nabożeństwa Tokubetsu-gomagi-shuho Gomagu, prowadzący Dai-dohshi będzie brał pojedynczo do ręki zebrane od Państwa Tokubetsu- -gomagi i z całego serca pomodli się za spełnienie każdego z zapisanych na nich życzeń. dobre uczynki, lecz przekazujemy je zmarłym w tragicznych okolicznościach ofiarom, modląc się o ich wieczny odpoczynek. Eko jest bardzo ważną nauką Buddyzmu. 21. O Agon Shu Agon Shu jest organizacją buddyjską, założoną w 1978 roku przez Seiyu Kiriyama, który wciąż pozostaje jej przywódcą duchowym (kancho). Kancho jest słowem oznaczającym w buddyzmie najwyższego rangą mnicha, który sprawuje rolę przywódcy duchowego. Seiyu Kiriyama połączył nurty buddyzmu Theravada, Mahajana oraz tybetańskiego buddyzmu ezoterycznego, a następnie powiązał je ze starożytnymi wierzeniami Japonii. Nazwa organizacji Agon Shu wywodzi się z Sutry Agama, która uważana jest za jedyny prawdziwy zapis słów Buddy. Natomiast symbolizujące Agon Shu znaki Bakuji to święte znaki oznaczające również Buddę. Główna świątynia organizacji Shaka-zandai- -bodaiji (miejsce: Kioto, powierzchnia: ok. 50ha) została zbudowana w 1991 roku i jest największą w Japonii budowlą buddyjską, wybudowaną w XX wieku. Liczba wiernych zgromadzonych w organizacji sięga około 300 tysięcy. 20. Eko (Echo) Jest to praktyka, w której modlitwa podczas nabożeństwa sprawia, że nie przyjmujemy błogosławieństwa zesłanego nam za nasze * Co to są znaki Bakuji? Eko Znaki Bakuji symbolizują Agon Shu. Znaki te są częścią świętych znaków pochodzących ze starożytnych Indii i symbolizują założyciela buddyzmu Buddę. Ponieważ Agon Shu przekazuje wiernie nauki Buddy, przyjęła za swój symbol właśnie te znaki. 8

Buddyjska szkoła Agon Shu Założycielem i duchowym przywódcą Buddyjskiego Stowarzyszenia jest Seiyu Kiriyama, który po wielu latach surowej buddyjskiej praktyki, założył Agon Shu w Japonii. Zwykle nazywa się go Kancho. Jest to tytuł nadany duchownemu, który jest przewodnikiem duchowym tradycji buddyjskiej. Kancho Kiriyama szczęśliwie połączył tradycje Terawada, Mahayana i tybetańskiego ezoterycznego buddyzmu i uzupełnił je o starożytne i rodzime wierzenia Japonii. Dzięki stworzeniu holistycznej i kompletnej kosmologii buddyzmu i ostatecznej metodyki, buddyzm Agon stał się na jego własnych warunkach ostatecznym wcieleniem buddyzmu. Agon Shu opiera swoje nauczanie i metody na Agama Sutras, które zawierają głębokie przemyślenia, mądrość i autentyczne rozprawy Buddy. Te Sutras podkreślają zdyscyplinowane podejście Seiyu Kiriyama Kancho - założyciel Agon Shu 9

do medytacji tak, aby osiągnąć oczyszczenie umysłu. Zachęcają one każdego do dobrowolnego wejścia na ścieżkę osobistego wyzwolenia, zbawienia i oświecenia ujawnionego przez Buddę. Buddyzm Agon przejmuje unikalne i współczesne podejście, które jest powstało Kancho Kiriyama aby przygotować mężczyzn i kobiety na wyzwania XXI stulecia. Zaangażowanie Kancho Kiriyama w nauczanie trwałej i cierpliwej wnikliwości Sutras Agama doprowadziło do rozprzestrzenienia buddyzmu Agon, z nadzieją wniesienia znaczenia i prawd do życia ludzi mieszkających w nowoczesnym i dalece złożonym świecie. Wierzę, że ludzie w każdym wieku na całym świecie zawsze pragnęli pokoju. Tamto życzenie nigdy nie było bardziej intensywne niż dzisiaj. Nikt nigdy nie powinien wszczynać wojen. Należy ich unikać. Chociaż istnieje nadzieja pośród ludzi, czuję, że karma zniszczenia i zagubienia pokrywająca Ziemię z każdym dniem staje się coraz bardziej widoczna. Jako człowiek religii nie pragnę apelować o pokój na świecie za pomocą polityki czy ekonomii. Jako człowiek religii muszę walczyć o pokój poprzez modlitwę. Modlitwa oczyszcza ludzi Modlitwa podnosi ludzi na duchu Porusz Buddę poprzez modlitwę Porusz Boga poprzez modlitwę Pokój na świecie musi być spełniony poprzez modlitwę Poruszającą Niebo i Ziemię Czuję teraz nawet większą potrzebę przesłania tej modlitwy do każdego zakątka świata. Agon Shu głosi prawdziwe nauczanie Buddy w sposób odpowiadający na potrzeby dzisiejszych kobiet i mężczyzn. Będąc głęboko K a n c h o K i r i y a m a wierzy, że możliwe jest oczyszczenie świata z niezgody i zamanifestowanie globalnego pokoju w nowym tysiącleciu. Utrzymuje on silne więzi z innymi wybitnymi światowymi przywódcami religijnymi by osiągnąć te cele. Wierzy, że osobiste oświecenie to jedyna ścieżka do pokoju i harmonii pośród ludów i narodów ziemi. Kancho Kiriyama mówi: 10

zakorzenioną w duchu i mądrości starożytnego buddyzmu, szkoła Agon Shu jest jednocześnie bardzo współczesna. Agon Shu posiada narzędzia potrzebne do przygotowania ludzi do stawienia czoła wyzwaniom XXI-go wieku. Organizacja buddyjska Agon Shu rozpoczęła swoją działalność w Japonii, ale jej wizja i sprawy, o które się troszczy mają zasięg ogólnoświatowy. Agon Shu czerpie natchnienie od Buddy zachęcając każdego, aby podążył ścieżką do wyzwolenia i zbawienia, którą sam Budda odkrył i której nauczał. Agon Shu wierzy, że jest to jedyna droga to osobiste- go spełnienia oraz pokoju i harmonii wśród narodów ziemi. Seiyu Kiriyama Kiriyama Kancho doświadczył wiele trudnych i bolesnych przeżyć w swoim młodym życiu. Będąc nastolatkiem chorował na gruźlicę i w momencie wybuchu II wojny światowej został uznany jako niezdolny do walki przez wojskową komisję lekarską i przez to odrzucony przez wojskową komisję poborową. Lekarze diagnozowali, że dożyje najwyżej wieku 25- -ciu lat. Po latach przewlekłej choroby w końcu 11

dominującej w Japonii i na Dalekim Zachodzie. W czasie swych długoletnich poszukiwań studiował wiele tradycji (szkół) buddyzmu północnego. Nauczył się wielu rzeczy, które są wciąż niezwykle dla niego wartościowe. wyzdrowiał mimo złych prognoz lekarskich. Jednakże towarzyszyła mu seria dalszych trudności, rozczarowań i poważnych komplikacji. Jego życie tak bardzo się skomplikowało, że nie był w stanie temu podołać i postanowił zakończyć wszystko popełniając samobójstwo. W tym właśnie momencie natknął się na buddyjską sutrę ( sutra to nazwa pism i skryptów przedstawiających Buddę i jego nauczanie). Słowa sutry były źródłem głębokiej osobistej przemiany oraz zmieniły na zawsze kierunek, w którym zaczęło zdążać jego życie. Sutra napełniła go nową nadzieją i uratowała go od krańcowej rozpaczy i samobójstwa. Kiriyama Kancho rozpoznał w tym doświadczeniu życzliwą i opiekuńczą rękę Buddy. Jednakże naczelny cel jego poszukiwań wciąż mu umykał: nie mógł go odnaleźć w buddyzmie północnym. Cel, który w swojej naturze musi być ostatecznym celem buddyzmu, można by podsumować jednym japońskim zwrotem: Jobutsu-ho. Ten zwrot ma dominujące znaczenie w buddyzmie. Można je zrozumieć analizując jego części składowe: Jo oznacza osiąganie, osiągnięcie lub stawanie się, Butsu oznacza Buddę, HO to słowo oznaczające w języku japońskim dharmę, jedno z najbogatszych i najbardziej znaczących słów w buddyzmie. Znaczenie słowa HO lub dharma zależy w dużym stopniu od konkretnego kontekstu, w którym się go użyje. Dharma może oznaczać uniwersalne normy i prawa rządzące ludzkim życiem. Częściej używa się tego słowa do określenia nauczania Buddy. Może ono oznaczać również duchową dyscyplinę i metody praktykowania, których naucza się i które stosują wyznawcy buddyzmu. Jobutsu-ho oznacza zatem dharmę, nauczanie, drogę naprzód lub nawet duchowe metody O d t e g o momentu całe życie Kiriyama Kancho stało się osobistą pielgrzymką w poszukiwaniu prawdziwego nauczania Buddy. Jego podróż rozpoczęła się od intensywnego studiowania i praktykowania nauczania buddyzmu północnego tzw. buddyzmu Mahayana tradycji buddyjskiej 12

wymagane to osiągnięcia buddyjskości. Innymi słowy, zwrot ten oznacza ścieżkę, potężny i skuteczny środek do osiągnięcia Oświecenia, którego doznał sam Budda. Właśnie to Oświecenie Budda głosił swoim uczniom jako cel, którego wszyscy mają szukać i w kierunku którego mają podążać. Pielgrzymowanie Kiriyamy Kancho w poszukiwaniu tego celu zawiodło go do najważniejszego odkrycia jego życia: Jobutsu-Ho Buddy, które można odnaleźć w buddyzmie południowym. Podczas, gdy buddyzm północny (buddyzm Mahayana) przybył z Indii do Japonii przez Chiny i Koreę, buddyzm południowy rozprzestrzenił się z Indii na Sri Lankę i południowo-wschodnią Azję. Nigdy głęboko nie zakorzenił się w Japonii. Po latach studiowania i praktyk, Kiriyama Kancho odkrył w sutrach Agon w sercu buddyzmu Theravada (zwanymi w sanskrycie sutrami Agama), że właśnie tu zachowały się, były czczone i umiłowane Jobutsu-ho B u d d y. P o - nownie odkrył najważniejsze prawdy buddyjskiej wiary i życia, a mianowicie Ho - metody i techniki, tzw. ho ścieżki prowadzącej do Jobutsu. Zrozumienie relacji między buddyzmem północnym i południowym jest skomplikowane i głębokie. Bez zagłębiania się w pełni w tę kwestię, można stwierdzić, że Kiriyama Kancho zdał sobie sprawę, że buddyzm północny (buddyzm Mahayana) rozwinął wiele aspektów, które mogą być opisane jako teoria buddyzmu i rozpoznał ich wielką wartość. Kiedy jednak buddyzm północny odszedł od oryginalnego nauczania kultywowanego przez buddyzm Theravada, stracił on coś istotnego z prawdziwego i autentycznego buddyzmu: tzw. ho ścieżki prowadzącej do Jobutsu. W wieloletniej tradycji buddyzmu południowego pojawiło się i rozwinęło wiele szkół. Niektóre z nich w dużej mierze zniknęły, podczas gdy inne przetrwały w różnych formach. Jedną ze szkół, która rozkwitła i wciąż się rozwija jest szkoła Theravada, często określana mianem buddyzmu Theravada. Nazwa Theravada pochodzi z języka Pali i oznacza ortodoksyjne nauczanie dokonywane przez starszych lub drogę starszych. 13

Buddyzm południowy zachował te istotne wartości buddyzmu, ale z czasem w wielu regionach wykazywał on tendencje do stania się ruchem monastycznym, nie przywiązującym wielkiej wagi do świeckości. Aspekt przepaści między mnichami a świeckimi, którą często można znaleźć w buddyzmie południowym, to sposób w jaki nauczanie Buddy było tu praktykowane i rozumiane. Niektórzy południowo- -buddyjscy nauczyciele głosili inną ścieżkę dla mnichów, a inną dla świeckich. Budda nauczał zarówno samego Jobutsu- -ho, jak i przestrzegania przykazań. Techniki nauczane przez Buddę w Jobutsu-ho, nazwane w Agon Shu Shichika Sanjhushichi Dobon czyli Siedem Systemów i Trzydzieści Siedem Programów, są niezwykle trudne do opanowania. Wielu wyznawców ma problemy z dążeniem do Jobutsu-ho. Dlatego też, niektórzy południowobuddyjscy nauczyciele zaczęli, co zrozumiałe, nawet jeżeli błędnie, szukać sposobów, aby wyjść naprzeciw tym wyznawcom, zwłaszcza świeckim. Dwie ścieżki, jedna dla mnichów, a jedna dla świeckich, zaczęły wynurzać się z ich przemyśleń. Doszli do wniosku, że mnisi powinni bardzo ściśle przestrzegać przykazań Buddy. Nauczali oni, że przez doskonałe przestrzeganie tych przykazań mogliby osiągnąć Jobutsu. Dlatego właśnie większość buddyzmu południowego opisywana jest jako buddyzm przykazaniowy. Bardzo ścisłe przestrzeganie wszystkich przykazań rozumiane przez południowobuddyjskich mnichów było praktycznie niemożliwe dla większości świeckich żyjących na świecie. Mnisi zatem zachęcali świeckich do oddania się pracy charytatywnej i składania datków na świątynie i klasztory. Mnisi nauczali, że jeżeli będą to wypełniać dobrze, to choć świeccy nie będą w stanie osiągnąć buddyjskości lub nie staną się buddami, jak to często opisywane jest w buddyzmie południowym, będą mogli osiągnąć stan bardzo zbliżony do buddyjskości. Jednakże, wierzymy, że taki sposób praktykowania nie zgadza się z oryginalnym nauczaniem Buddy, 14

zachowanym i umiłowanym przez buddyzm południowy sam w sobie. On początkowo nauczał, że ludzie osiągną Jobutsu przez praktykowanie Jobutsu-ho lub Shichika Sanjhushichi Dobon wraz z przestrzeganiem przykazań. W rzeczywistości istniała tendencja w praktykach religijnych buddyzmu południowego, nawet w samej szkole Theravada zachowującej nauczanie Jobutsu-Ho w swych sutrach, aby porzucić praktykowanie Jobutsu-ho i przyjąć buddyzm przykazaniowy. Z drugiej strony, buddyzm północny odrzucił praktykowanie Shichika Sanjhushichi Dobon już na samym początku. Dodatkowo, w porównaniu do buddyzmu południowego, buddyzm północny przyjął dużo mniej przykazań Pana Naszego Buddy i był dużo bardziej elastyczny, jeżeli chodzi o ich interpretację. Droga do Jobutsu, według nauczania wielu północnobuddyjskich wyznawców, miała polegać całkowicie na przychylności Pana Naszego Buddy. Aby odbudować prawdziwy buddyzm będącym nauczaniem Buddy, wraz z praktykowaniem Jobutsu-Ho, należy go głosić w całej jego pełni. Agon Shu - główna świątynia 15

To jest właśnie cel, który wyznaczył sobie Kiriyama Kancho. Założył on szkołę Agon Shu, aby sprawić, by prawdy pierwotnego buddyzmu były znane i praktykowane. Wierzy on głęboko, że to doprowadzi to odnowy oblicza buddyzmu nauczanego przez samego Pana Naszego Buddę. Agon Shu to wyjątkowe Połączenie Trzech Buddyjskich Tradycji. Kiriyama Kancho postrzega Agon Shu jako otwartą proklamację prawd zachowanych w sutrach Agon w sercu buddyzmu Theravada. On sam, w istocie, został odznaczony nagrodą najwyższego rangą duchownego zarówno przez buddystów z Myanmar, jak i buddystów ze Sri Lanki. Jednakże, w miarę rozwoju Agon Shu, Kiriyama Kancho także stopniowo łączył ze sobą trzy główne prądy (tradycje), które ewoluowały w ramach buddyzmu przez wieki: mowa tu o buddyzmie północnym (tradycja Mahayana), południowym (tradycja Theravada) i tradycji ezoterycznego buddyzmu tybetańskiego. Najpierw przeszczepił wartości i mocne strony buddyzmu północnego do oryginalnego drzewa buddyzmu południowego. Następnie włączył do buddyzmu Agon Shu inny ważny wymiar buddyjskiej mądrości i doświadczenia. Poznał go gruntownie w latach swojej pielgrzymki i poszukiwań. Tym wymiarem jest ezoteryczny Synteza Trzech Buddyjskich Tradycji buddyzm, a zwłaszcza tajemnicze i potężne duchowe tradycje tybetańskiego buddyzmu. Agon Shu uznaje wyjątkowe cechy buddyzmu tybetańskiego, jak również daży ogromnym szacunkiem buddystów tybetańskich i ich duchowe tradycje. Przez ponad 15 lat Agon Shu towarzyszył kształceniu wielu tybetańskich duchownych i mnichów. Kiriyama Kancho, założyciel Agon Shu często mówił i pisał o unikalnych cechach i tajemniczych siłach, które ewoluowały Kiriyama Kancho otrzymuje najwyższy stopień duchowieństwa w tybetańskim buddyźmie (Kyoto, 1993 r.) 16

Spotkanie Dalaj Lamy z Kiriyama Kancho i początek wielkiej przyjaźni (Tokyo, 1980) w obrządkach i duchowych praktykach tybetańskiej odmiany ezoterycznego buddyzmu. Kiriyama Kancho i Jego Świątobliwość Dalai Lama Czternasty byli ze sobą w kontakcie na długo przed tym, jak się spotkali. Pierwsze spotkanie Kiriyamy Kancho z Dalaj Lamą miało miejsce w Tokio w listopadzie 1980 roku, na krótko po jego pielgrzymce do historycznych miejsc związanych z Buddą w Indiach. Od pierwszego spotkania rozwinęła się między nimi silna przyjaźń. Wciąż pozostają w stałym kontakcie. Dzisiejsza Agon Shu to unikalne połączenie wszystkiego, co najlepsze w tych trzech wielkich tradycjach buddyjskich. Zatem głównym pytaniem, jakie stawia sobie cały buddyzm jest to, co Budda, ten o ś w i e c o n y, przekazywał swym uczniom jako ścieżkę do buddyjskości i Nirvany. Agon Shu przez swoje nauczanie, czczenie i praktykowanie chroni prawdziwą i autentyczną odpowiedź na to pytanie. Oferuje ona każdemu Jobutsu-Ho samego Buddy. Agon Shu postrzega tą część jako tzw. Ruch Duchowego Oczyszczenia. Jest ono konieczne ze względu na to, że świat jest duchowo zanieczyszczony. Nasz świat gnębią okropieństwa, Wraz z nauczaniem Buddy, uniwersalnym celem buddyzmu jest osiągnięcie stanu Nirvany czyli ostatecznego zbawienia. Ten cel świetnie koresponduje z pytaniem stawianym przez wszystkie religie: jak możemy zostać ocaleni? Zasadnicze przesłanie buddyzmu polega na odkryciu Nirvany. Budda sam jest tym, który wkroczył na tą ścieżkę i otwarł przejście do zbawienia. 17

wrogość i wojny; dręczą go zbrodnie, przemoc, chciwość, uprzedzenia, nienawiść i zła wola. Okropieństwa te powodują nieoszacowane cierpienie i ból. One wszystkie są dowodem duchowego zepsucia, które musi zostać oczyszczone mocą dharmy Pana Naszego Buddy. Żaden człowiek, żadna rodzina, żadna społeczność, ani żaden naród nie jest całkowicie wolny od skutków tego duchowego brudu. Jeśli zatem pokój i harmonia Buddy mają przetrwać, każdy człowiek, każda rodzina, każda społeczność, a nawet każdy naród na tym świecie musi zostać duchowo oczyszczony. Oczywistym jest, że oczyszczenie jednostki doprowadzi do duchowego oczyszczenia społeczeństwa. Ponadto, Agon Shu naucza, że do oczyszczenia żyjących potrzebne są dusze zmarłych, a do oczyszczenia zmarłych potrzebne jest wyzwolenie żyjących. Oczyszczenie i wyzwolenie żyjących oraz oczyszczenie i wyzwolenie zmarłych to dwie strony tej samej monety, przez co są one ze sobą nierozerwalnie połączone. 18

Agon Shu poświęca się pokojowi i harmonii na świecie. Naszym celem w Agon Shu jest możliwie najpełniejszy rozwój każdej osoby. Jesteśmy przekonani, że nauczanie Jobutsu-Ho Pana Naszego Buddy proponuje prawdziwą ścieżkę do pełnego osobistego rozwoju. W Agon Shu najpierw i nade wszystko staramy się pomóc każdemu człowiekowi w pełnym rozwijaniu swoich zdolności niezależnie od wieku, środowiska i ścieżki życiowej. To sprawdziło się w przypadku samego Buddy. Wiemy, że pełna realizacja potencjału każdego człowieka pociągnie za sobą całe społeczeństwo w sposób tak naturalny, jak spadanie dojrzałych owoców z drzewa. Buddyjska Mądrość i Współczucie Prowadzą do Pokoju. W miarę jak osoba wzrasta w rytuałach, medytacji i dyscyplinach duchowych Agon Shu, wzrasta również w mądrości i współczuciu Buddy. 19

Jednym z dojrzałych owoców tej mądrości i współczucia jest głębsze poczucie odpowiedzialności społecznej. Dlatego właśnie członkowie Agon Shu, wierni w swoich poszukiwaniach Jobutsu-Ho staną się siłą dobra gdziekolwiek są: w rodzinie, w pracy, w kraju i na świecie. Agon Shu naucza, że zbawienie jednostki i pokój na świecie są nierozdzielnie połączone. Zbawienie jednostki prowadzi do zbawienia rodziny podstawowej komórki społecznej. Zbawienie rodzin przyczynia się do zbawienia społeczności lokalnych; zbawienie społeczności lokalnych zatacza coraz większe koła, aż do zbawienia większej społeczności ludzkich rodzin. Nie ma innej drogi i nie może być do prawdziwego i trwałego pokoju na świecie. W Agon Shu angażujemy się w modlitwę i pracę dla świata i pokoju. Kiriyama Kancho, założyciel Agon Shu głosi: Rozwój moralny i duchowy musi podążać za rozwojem technologicznym. Wierzymy, że rozwój osobisty, do którego zachęcamy, nie tylko przyniesie człowiekowi spełnienie i sukces osobisty, ale również uwolni jego umysł i serce od niszczących pragnień i przesadnego przywiązania do rzeczy materialnych. Stworzy to lepsze umysły, które przyczynią się do pokoju na świecie. Musimy Zmierzyć się z Duchowymi Przyczynami Cierpienia i Przemocy. Wszyscy ludzie dobrej woli chcą stworzyć stabilizację i harmonię w życiu społecznym, które pozwolą każdemu człowiekowi żyć szczęśliwym i spełnionym życiem. Chcemy wszyscy przyczynić się do świata pełnego pokoju; świata, w którym każdy człowiek może pewnie i radośnie 20

znaleźć prawdziwą drogę do buddyjskości. Jeśli jednak myślimy tylko o stabilizacji i dobrobycie naszego własnego świata i zaniechamy dbania o świat duchowy i duchowe potrzeby naszych przodków, wtedy nie będzie nadziei na osiągniecie prawdziwego pokoju tutaj na ziemi dla nas i naszych potomków. Niedola, cierpienia i przemoc na świecie mają swoje duchowe korzenie. Jedynie niszcząc te duchowe przyczyny u podstaw, można uniknąć i odwrócić eskalację cierpień i przemocy. Agon Shu ma swój istotny wkład w szerzenie pokoju na świecie, nie tylko przez propagowanie osobistego rozwoju każdego ze swoich członków przy pomocy szkoły i jej programów edukacyjnych. Ich rozwój następuje przez nieustające starania, aby osiągnąć Jobutsu-Ho dla żyjących i tych, którzy odeszli. Hoshi Matsuri: Gomas (Buddyjski obrządek palenia gałęzi cedrowych przyp. tł.) dla żyjących oraz dla umarłych. Gomagi (gałązki cedrowe przyp. tł.) układane są w stosy, gdzie każdy z nich ma inny cel. Jeden stos (goma-dan) jest przeznaczony dla modlitw, próśb i pragnień żywych; inny jest dla wyzwolenia udręczonych dusz tych, którzy odeszli. Choć te goma-dan są osobne, to są ze sobą ściśle powiązane. Dusze umarłych mają wrogi lub dobrotliwy wpływ na żyjących; zatem pacyfikacja i uwolnienie udręczonych dusz są niezbędne zarówno dla żyjących, jak i dla umarłych. Hoshi Matsuri zaczyna się wcześnie rano wielką procesją członków Agon Shu w tradycyjnych strojach yamabushi (przyp.tł strój wędrownych mnichów). Ceremonia jest uroczyście otwarta przez Kiriyama Kancho. Błogosławi on święty ogień, który zostanie użyty do zapalenia goma-dan oraz prosi o miłosierną opiekę i współczucie Pana Naszego Buddy. W ciągu dnia tysiące yamabushi, którzy obeznani są z rytuałami goma, dorzucają modlitewne gałązki gomagi to palących się stosów przy akompaniamencie sutr. Hoshi Matsuri, w którym regularnie uczestniczy ponad pół miliona ludzi jest powszechnie znany w Japonii. Członkowie Agon Shu z odległych zakątków, którzy nie mogą uczestniczyć w uroczystościach śledzą ceremonię w telewizji, modląc się ze swoimi współwyznawcami na 21

wzgórzu Yamashina. Oprócz tego, setki tysięcy ludzi niebędących członkami Agon Shu ogląda uroczystości w telewizji. Łączą się duchowo w tym głęboko duchowym dniu modlitwy dla dobrobytu żyjących oraz wyzwolenia i zbawienia dusz zmarłych. Pierwszego dnia każdego miesiąca ma miejsce ceremonia Agon Shu zwana Tsuitachi Goma. Znaczy to dosłownie obrządek ognia pierwszego dnia miesiąca. Celem tego rytuału jest modlitwa o pokój na świecie oraz w intencjach członków Agon Shu na początku nowego miesiąca. Członkowie Agon Shu uznają ten obrządek, jako dostarczający im cnót, dobrobytu, dostatku na nowy miesiąc. Choć Tsuitachi Goma regularnie przyciąga tysiące wyznawców do ośrodków Agon Shu w całej Japonii, uroczystość ta ma dużo większą popularność. Trzydziestominutowy obrządek transmitowany jest przez telewizję na cały Archipelag Japoński za pomocą własnego satelity Agon Shu. Ceremonia rozpoczyna się o 6.30 rano i składa się z dwóch części. Część pierwsza, 22

swojego potencjału przez medytację i ćwiczenia duchowe. Namawia ich również do wykorzystania w możliwie najbardziej pozytywny sposób nadchodzącego miesiąca i dążenia do dobrobytu całej ludzkości. Agon Shu w Europie prowadzona przez Kiriyamę Kancho przy Shinsei-Busshari (święte prochy przyp. tł.) Pana Naszego Buddy jest rytualnym spektaklem goma. Czytanie mantry przez prowadzącego i jego rytualne odgrywanie goma odbywają się przy akompaniamencie nieustannej modlitwy i śpiewu wyznawców, zarówno w Tokio (lub Kioto), jak i w ośrodkach A g o n S h u, k t ó r e śledzą uroczystość w całej Japonii przez satelitę. Agon Shu ma wiele kontaktów w Europie. Kontakty te mają zarówno kulturalny, jak i religijny charakter. Kontakty rozciągają się od obecności przedstawicieli rosyjskiego kościoła prawosławnego na inauguracji głównej świątyni Sohonzan do odwiedzin sierot we Włoszech i odwiedzenia wielkich centrów kulturowych we Francji. W drugiej części ceremonii Kiriyama Kancho przemawia do zgromadzonych i wyznawców przed telewizorami. Daje on praktyczne rady na temat życia codziennego. Zachęca członków Agon Shu to pełnego rozwoju 23

Kiriyama Kancho wiele razy wyrażał swój głęboki szacunek dla Jego Świątobliwości Jana Pawła II i jego moralnego i duchowego przywództwa na arenie międzynarodowej. W 1985 roku przewodniczył delegacji czterystu członków Agon Shu do Watykanu. W trakcie tej wizyty Kiriyama Kancho został przyjęty na prywatnej audiencji u Papieża. Spotkał się również z przewodniczącym i władzami Rady Watykańskiej ds. Dialogu między Religiami. Okazją do wizyty była uroczystość zorganizowana w Watykanie z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży ONZ. Członkowie Agon Shu połączyli się w modlitwie o pokój z młodymi ludźmi z ponad 90 krajów. Pięć lat później, w 1990 roku, Kiriyama Kancho ponownie spotkał się na prywatnej audiencji z Janem Pawłem II. Okazją do wizyty, było przybycie wraz z ogromną grupą członków Agon Shu na IV Pokojową Konferencję Światowych Przywódców Religijnych w Bari we Włoszech. Z tej to okazji Kiriyama Kancho spotkał się z włoskim prezydentem Francesco Cossiga, z merami Wiednia, Paryża i Rzymu. Rola młodzieży w budowaniu lepszego jutra jest stałym tematem w pismach, konferencjach i comiesięcznych programach Kiriyamy Kancho. Troszczy się o to, aby podążyli ścieżkami Pana Naszego Buddy i uświadomienia sobie swojego potencjału dla ich własnego dobra i dla dobra całej ludzkości. 24