Lekcja 5 na 4. sierpnia 2018

Lekcja 5 na 4. sierpnia 2018

Po ukamienowaniu Szczepana Sanhedryn zezwolił Saulowi z Tarsu (Pawłowi) na prześladowanie naśladowców Jezusa z Nazaretu. Saul stał się apostołem Sanhedrynu, aby zniszczyć sektę zwaną Droga. Ale Jezus interweniował, aby poddać go pod swoją komendę. Miał miejsce dla Pawła w swych szeregach jako apostoła pogan. Apostoł Sanhedrynu Prześladowca Kościoła. Dzieje Ap. 9,1-2 Wierzganie przeciw ościeniowi. Dzieje Ap. 9,3-9 Apostoł Jezusa Nawrócenia Pawła. Dzieje Ap. 9,10-18 Paweł w Damaszku. Dzieje Ap. 9,19-25 Paweł w Jerozolimie. Dzieje Ap. 9,26-31

Dzieje Ap. 9,1-2 A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana. I prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy (Dzieje Ap. 9,1-2) Saul wyjaśnia, że szczerze wierzył, iż jego obowiązkiem było surowe prześladowanie tych, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa (Dzieje Ap. 26,9-11). Osoba, która umierała zawieszona na drzewie, była przeklęta przez Boga, więc nie mógł zaakceptować, że Mesjasz umarł w ten sposób (V Mojż. 21,22-23). Sanhedryn dał mu władzę, więc stał się ich szeliach, oficjalnym posłańcem. Greckim odpowiednikiem słowa szeliach jest apóstolos (czyli apostoł). Saul był apostołem Sanhedrynu. Przez 135 mil podróżował na północ do Damaszku. Zamierzał aresztować wyznawców Drogi, a następnie przyprowadzić ich do Jerozolimy, aby byli sądzeni za herezję.

Dzieje Ap. 9,3-9 Tedy rzekł: Ktoś jest, Panie? A Pan rzekł: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno tobie przeciw ościeniowi wierzgać (Dzieje Ap. 9,5 BG) Wszyscy podróżujący z Pawłem zobaczyli światłość i upadli na ziemię, ale tylko Paweł oślepł. Jedynie Paweł zrozumiał, co powiedział głos, ponieważ ta wizja była przeznaczona dla niego. Saul prześladował Kościół, ale Jezus uważał, że prześladował Jego samego. Kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka (Zachariasz 2:8). Oścień jest długim kijem z ostrym żelaznym zakończeniem. Pasterze używali go do pędzenia lub prowadzenia trzody. Bodzenie nim powodowało ból. Paweł został ugodzony ościeniem w swoim sumieniu, ponieważ wątpił, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem. Kiedy zobaczył twarz zmartwychwstałego Jezusa, jego przekonania upadły.

Dzieje Ap. 9,10-18 I natychmiast opadły z oczu jego jakby łuski i przejrzał, wstał i został ochrzczony (Dzieje Ap. 9,18) Paweł wraził chęć podążania za Jezusem i zapytał Go, co chcesz, abym czynił? Następnie pozostał ślepy przez trzy dni. Paweł zrzekł się swojej pozycji jako apostoła Sanhedrynu i został apostołem Jezusa. Musiał poznać Kościół i stać się jego częścią. Wtedy mógł pracować razem z Kościołem. Do tego celu został powołany Ananiasz. Miał uzasadnione wątpliwości, lecz w końcu spotkał Pawła. Przywrócił mu wzrok i potwierdził jego boskie powołanie. Ananiasz zachęcił Pawła do chrztu i przyłączenia się do Kościoła.

Dzieje Ap. 9,19-25 a już zaczął zwiastować w synagogach Jezusa, że On jest Synem Bożym. [ ] Po upływie dłuższego czasu uknuli Żydzi spisek na jego życie (Dzieje Ap. 9,20.23) Ten sam człowiek, który przybył aresztować naśladowców fałszywego mesjasza bronił ich w synagogach. Także udowadniał z Pism, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem. Żydzi zostali zaalarmowani i szukali wsparcia władz cywilnych w aresztowaniu Pawła (2 Koryntian 11,32-33). Wierzący pomogli Pawłowi i spuścili go z murów w wielkim koszu. Ten incydent nie zniechęcił nowego apostoła, ponieważ został on wcześniej ostrzeżony, że może cierpieć dla swojego Nauczyciela (Dzieje Ap. 9,16).

Dzieje Ap. 9,26-31 A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem (Dzieje Ap. 9,26) Kościół w Jerozolimie nie wierzył, że nawrócenie okrutnego prześladowcy było prawdziwe, chociaż Paweł został nawrócony trzy lata wcześniej. Bóg użył Barnabę aby przełamać to uprzedzenie. Paweł kontynuował dzieło Szczepana w Jerozolimie, to samo dzieło które wcześniej przerwał. Jego kazanie zostało tak samo odrzucone, jak kazanie Szczepana. Życie Pawła było w niebezpieczeństwie. Otrzymano wizję, aby wyprowadzić go z Jerozolimy (Dzieje Ap. 22,17-21). Bracia pomogli mu ponownie uciec.

Księga Dziejów Apostolskich i list do Galacjan opowiadają o drodze Pawła od jego nawrócenia, do pierwszej podróży misyjnej. Nawrócenie Saula w Damaszku (Dzieje Ap. 9,1-18) Powrót do Damaszku i ucieczka po murze miejskim (Dzieje Ap. 9,23-25) Kazanie w Damaszku (Dzieje Ap. 9,19-22) Pobyt w Arabii (Galacjan 1,17) Odwiedziny w Jerozolimie po trzech latach od nawrócenia (Galacjan 1,18) Kazanie w okolicach Syrii i Cylicji (Galacjan 1,21) Zostaje wysłany jako misjonarz razem z Barnabą (Dzieje Ap. 13,1-3) Barnaba przyprowadza Pawła do Antiochii (Dzieje Ap. 11,25-26)

Pan zawsze wyznacza ludziom pracę. Na tym polega współdziałanie Boga z człowiekiem. Człowiek ma pracować w posłuszeństwie światłu udzielonemu przez Boga. Gdyby Szaweł powiedział: Panie, nie mam ochoty podążać w kierunku wskazanym przez Ciebie, aby sprawować swoje zbawienie, to nawet gdyby Pan dał mu dziesięć razy więcej światła, zdałoby się ono psu na budę. Dzieło człowieka to współpracować z Bogiem. Najsilniejszy i najbardziej zawzięty konflikt towarzyszy postanowieniu i decyzji człowieka, by nagiąć swą wolę i kierunek postępowania do woli Boga i do kierunku wskazanego przez Niego oraz by polegać na wpływie łaski, która ma towarzyszyć człowiekowi do końca życia[ ] Podążaj za kierownictwem Ducha Świętego i bądź mu posłuszny. E.G.W. (Umysł, Charakter, Osobowość, tom 2, rozdz. 84, str. 757)