ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE 753105 O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja przed recenzją (wersja robocza) z dn. 29.06.2012 Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY... 2 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY... 2 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA:... 2 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 2 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 2 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO... 3 7. INFORMAJA O ZAWODZIE KRAWIE... 4 8. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE... 4 9. OWIĄZANIA ZAWODU KRAWIE Z INNYMI ZAWODAMI... 5 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE... 5 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE... 6 12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW... 8 1. Stylizacja ubiorów... 9 2. Materiałoznawstwo odzieżowe... 13 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych... 18 4. Konstrukcja odzieży... 22 5. Język obcy w odzieżownictwie... 29 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym... 33 7. Konfekcja odzieży zajęcia praktyczne... 40 ZAŁĄZNIKI... 47 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1
TY SZKOŁY: ZASADNIZA SZKOŁA ZAWODOWA 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Elżbieta Mamełka, mgr inż. Krystyna Kaźmierczak, mgr inż. Ewa Jachura Recenzenci: Konsultanci: mgr inż. Grażyna Krogulec 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu KRAWIE opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011 r. Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie co najmniej następujących celów ogólnych kształcenia zawodowego. elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2
udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu krawiec uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu krawiec uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, biologia, chemia, podstawy przedsiębiorczości, edukacja dla bezpieczeństwa. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3
W przedmiocie podstawy działalności gospodarczej występuje korelacja z przedmiotem podstawy przedsiębiorczości. Kształcenie umiejętności objętych przedmiotem podstawy działalności gospodarczej w zasadzie bazuje na treściach i umiejętnościach zawartych w podstawach przedsiębiorczości, a w szczególności w takich obszarach jak: sporządzanie biznesplanu, zakładanie działalności gospodarczej itp. W nabywaniu umiejętności zawartych w ogólnych celach kształcenia bezpieczeństwo i higiena pracy występuje ścisła korelacja z przedmiotem edukacja dla bezpieczeństwa. Rozpoznawanie zagrożeń dla życia i zdrowia występujące w związku z procesami produkcyjnymi w przemyśle odzieżowym, udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach i zdarzeniach w związku z pracą w przemyśle odzieżowym, rozpoznawanie i reagowanie na sygnały alarmowe bazują na wiedzy i umiejętnościach zawartych w treściach kształcenia i nauczania w przedmiocie edukacja dla bezpieczeństwa. 7. INFORMAJA O ZAWODZIE KRAWIE Krawiec zajmuje się konfekcjonowaniem wyrobów odzieżowych. Główne zadania zawodowe to: rozpoznawanie materiałów odzieżowych i określanie ich zastosowania na podstawie właściwości; dobieranie fasonu odzieży do typu sylwetki klienta; interpretowanie rysunków żurnalowych i modelowych oraz wykonanie prostych projektów plastycznych; konstruowanie i modelowanie formy odzieży zgodnie z zamówieniem klienta, eksploatowanie maszyn szwalniczych np. overlock, stębnówka, guzikarka, dziurkarka i urządzeń odzieżowych: pras i manekinów prasowalniczych; obsługiwanie programów komputerowych wspomagających realizację zadań zawodowych, wykonanie i montowanie węzłów technologicznych odzieży, wykonanie różnych asortymentów odzieży z materiałów odzieżowych dla wszystkich grup wiekowych; wykonanie przeróbek i napraw wyrobów odzieżowych; zorganizowanie stanowiska pracy zgodnie z zasadami ergonomii oraz bezpieczeństwa i higieny pracy w procesie produkcji odzieży, zorganizowanie własnej działalności gospodarczej związanej z produkcją odzieży; współdziałanie z innymi pracownikami. 8. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE Odzieżownictwo to branża, która po kilkuletnim kryzysie zaczyna się rozwijać w olsce. Wprowadzenie modnego wzornictwa, innowacyjnych technologii, szybkie reagowanie na zmieniające się trendy mody, minimalizacja czasu potrzebnego do wprowadzenia nowego produktu oraz wysoka jakość odzieży wpływa na wzrost produkcji. Odradzanie się branży odzieżowej powoduje, że pracodawcy poszukują wykwalifikowanych pracowników. Sytuację na rynku pracy potwierdzają dane zawarte w publikacji Regionalnego Obserwatorium Rynku racy w Łodzi pt. Analiza treści ofert pracy zamieszczanych w Internecie kierowanych do mieszkańców województwa Łódzkiego - listopad 2011. Według ROR istnieje popyt na pracowników w dziale rodukcja Odzieży (KD), w roku 2009 wzrost ofert pracy wynosił 2,2% a w roku 2011-4%. Natomiast dane GUS informują o wzroście produkcji odzieży, w październiku 2011r. odnotowano wzrost produkcji sprzedanej. dla przedsiębiorstw zajmujących się rodukcją odzieży(dział 14 klasyfikacji KD 2007). Nastąpił istotny wzrost wielkości produkcji sprzedanej w porównaniu z październikiem 2010r. (12,3%) (http://przemyslmody.pl/). otwierdza to tezę, że popyt na pracowników branży odzieżowej będzie się utrzymywał. Kolejnym argumentem jest wzrost usług krawieckich. Klient oczekuje usług krawieckich, ponieważ panująca od kilku lat moda na zakupy w sieciówkach, second handach i outletach zabija indywidualizm. Klient nie chce stracić szansy na zakup modnych ubrań w niskiej cenie, nawet jeśli nie pasują idealnie do jego sylwetki. Opłaca się kupić tanie ubranie i zanieść do krawca, który świadczy usługi z zakresu przeróbek i napraw oraz dopasowania odzieży do figury. Z usług krawieckich rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4
korzystają osoby, które mają sylwetki nietypowe, dla których odzieży w sklepach nie ma. Krawiectwo odradza się w olsce, potrzebny jest krawiec, który z zaangażowaniem i fachowo uszyje odzież na miarę, dokona poprawek i przeróbek(http://biznes.gazetaprawna.pl/). 9. OWIĄZANIA ZAWODU KRAWIE Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu krawiec wyodrębniona została kwalifikacja A.12., która stanowi podbudowę kształcenia w zawodzie technik technologii odzieży. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach: krawiec, technik technologii odzieży określone kodem KZ(A.h). Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne 753105 Krawiec A.12 Wykonywanie usług krawieckich KZ(A.h) 311924 Technik technologii odzieży Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie krawiec po potwierdzeniu kwalifikacji A.12. Wykonywanie usług krawieckich może uzyskać dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie technik technologii odzieży po potwierdzeniu dodatkowo kwalifikacji A.48. rojektowanie wyrobów odzieżowych i A.49. Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych oraz uzyskaniu wykształcenia średniego. 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie krawiec powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: konstruowania i modelowania wyrobów odzieżowych zgodnie z zamówieniem klienta; dobierania materiałów odzieżowych i dodatków do wyrobu odzieżowego; obsługiwania maszyn i urządzeń stosowanych podczas wytwarzania wyrobów odzieżowych; wykonywania wyrobów odzieżowych; świadczenia usług związanych z przeróbką i naprawą wyrobów odzieżowych. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (H, DG, JOZ, KS); efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów KZ(A.h); efekty kształcenia właściwe kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie krawiec: A.12. Wykonywanie usług krawieckich. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5
11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w zasadniczej szkole zawodowej minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1600 godzin, z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 630 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 970 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie krawiec minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.12. przeznaczono minimum 800 godzin. - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 250 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla zawodu krawiec dla programu o strukturze przedmiotowej Lp Obowiązkowe zajęcia edukacyjne rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym Klasa I II III I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania Liczba godzin w trzyletnim okresie nauczania 1. Stylizacja ubiorów 2 2 1 1 3 96 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2 2 2 2 1 1 5 160 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 2 2 2 2 1 1 5 160 4. Konstrukcja odzieży 2 2 3 3 5 160 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 1 1 1 32 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 1 1 1 32 Łączna liczba godzin 6 6 7 7 7 7 20 640 rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym* 7. Konfekcja odzieży - zajęcia praktyczne 8 8 10 10 12 12 30 970 Łączna liczba godzin 8 8 10 10 12 12 30 970 *zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6
Wykaz działów programowych dla zawodu krawiec Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1. Stylizacja ubiorów 1.1. Rysunki wyrobów odzieżowych 52 1.2. Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży 44 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2.1. Surowce włókiennicze 36 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie 104 2.3. Magazynowanie i konserwacja materiałów i wyrobów odzieżowych 20 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 3.1. odstawowe maszyny szwalnicze 100 3.2. Maszyny i urządzenia krojcze i do termicznej obróbki odzieży 60 4. Konstrukcja odzieży 4.1. Antropometria 20 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych 125 4.3. Modelowanie form na figury nietypowe 15 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 5.1. Terminologia z zakresu odzieżownictwa w języku obcym 16 5.2. orozumiewanie się w środowisku pracy w języku obcym 16 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 6.1. Zadania pracodawcy i pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy 7 6.2. odstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 15 6.3. rowadzenie małej firmy odzieżowej 11 7. Konfekcja odzieży - zajęcia praktyczne 7.1. Wykonywanie szwów technologicznych. 128 7.2. Miarowo-usługowa wytwórczość odzieży 298 7.3. rzeróbki i naprawy odzieży 544 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7
12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu krawiec zastosowano taksonomię celów AD. Niemierko. 1. Stylizacja ubiorów 96 godzin 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 160 godzin 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 160 godzin 4. Konstrukcja odzieży 160 godzin 5. Język obcy w odzieżownictwie 32 godziny 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 32 godziny 7. Konfekcja odzieży zajęcia praktyczne 970 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8
1. Stylizacja ubiorów 1.1. Rysunki wyrobów odzieżowych 1.2. Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży 1.1.Rrysunki wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(1)1. wykonać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(1)2. określić zasady projektowania wyrobu odzieżowego KZ(A.h)(1)3. określić zasady wykonania rysunku modelowego wyrobu odzieżowego; KZ(A.h.)(2)1. wskazywać kompozycje kolorystyczne dla różnych wyrobów odzieżowych; KZ(A.h)(3)1. odczytać projekt wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(3)3. skorzystać z projektów przy dobieraniu wyrobów odzieżowych na różne typy figur; KZ(A.h)(4)1. opracować rysunek techniczny wyrobu odzieżowego na podstawie aktualnych norm; KZ(A.h)(4)2. posługiwać się rysunkiem technicznym; KZ(A.h)(4)3. odczytać rysunki techniczne; KZ(A.h)(14)1 zastosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie projektów wyrobów odzieżowych; KS(1)1. stosować zasady kultury osobistej; KS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej; roporcje sylwetki ludzkiej. Rysunki sylwetek statycznych: dziecka, kobiety, mężczyzny. Zasady perspektywy zbieżnej. omiary antropometryczne. Rysunek odzieżowy - modelowy żurnalowy, techniczny. odstawy kompozycji plastycznej. odstawy kolorystyki. Kolorystyka i moda w projektowaniu odzieży. Zasady projektowania wyrobów odzieżowych. Rodzaje odzieży. Fasony w ubiorach. Style w ubiorze współczesnym. Zmiany stylów na przestrzeni wieków. Sposoby tuszowania wad figury. rogramy komputerowe do projektowania. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9
KS(2)1. proponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2.realizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; H(5)2. określić zagrożenia podczas obsługi maszyn i urządzeń na wszystkich etapach procesu produkcyjnego; H(7)1. zorganizować stanowisko pracy w produkcji odzieży zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii; lanowane zadania(ćwiczenia) Wykonanie projektów wyrobów Zaprojektuj od 4 do 6 ubiorów damskich o określonej linii mody, przedstaw projekty na plakacie ; prezentacji pracy dokonuje lider grupy. rzy projektowaniu zwrócić uwagę na zgodność projektów z linią mody, estetykę pracy sposób i czas prezentacji(7-10 min). odczas prac możesz korzystać z żurnali mody, przewodników po świecie mody oraz stron internetowych promująych modę.. rzed przystąpieniem do wykonania zadania należy wybrać lidera grupy, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne. Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, plansze, żurnale mody, dokumentacja techniczno-technologiczna: rysunek modelowy, nożyce, klej, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, stojaki na plansze. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, metoda projektów, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10
Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji, wykonanego plakatu oraz obserwacji czynności uczniów podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zgodność projektów z linią mody, estetykę pracy, sposób i czas prezentacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 1.2.Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ (A.h.)(2)2. wskazywać kompozycje kolorystyczne dla różnych odbiorców; KZ(A.h)(3)2. wskazywać materiały i dodatki krawieckie do projektu wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze; KZ(A.h)(5)2. określić zastosowanie surowców włókienniczy na podstawie ich właściwości; KZ(A.h)(5)3. wskazywać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze; KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania; KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego; A12.1.(2)1. dobrać rodzaj materiału odzieżowego,, Klasyfikacja materiałów i dodatków krawieckich. Zasady doboru materiałów odzieżowych do poszczególnych asortymentów wyrobów odzieżowych. Dobór dodatków krawieckich i zdobniczych do materiałów odzieżowych. Ubiór, fryzura, makijaż. Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody. Odzież damska i męska na różne okazje. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11
dodatki krawieckie i zdobnicze do wyrobu odzieżowego; A12.1.(2)2. zastosować materiał odzieżowy, dodatki krawieckie i zdobnicze do asortymentu odzieży; A12.1.(2)3. zaprezentować projekt stroju kompletnego łącznie z wizażem; lanowane zadania(ćwiczenia) Dobór materiałów odzieżowych i dodatków. Zaprojektuj 3 ubiory (damski, męski, dziecięcy )w różnych stylach. Do zaprojektowanych ubiorów dobierz materiały odzieżowe z uwzględnieniem ich właściwości do wyrobu oraz dodatki krawieckie. Wyniki swojej pracy przedstaw na plakacie; prezentacji dokona lidera grupy. odczas wykonywania zadania możesz korzystać z katalogu materiałów odzieżowych, dodatków krawieckich i zdobniczych, żurnali oraz ze stron internetowych promujących modę., Zwrócić uwagę na zgodność projektów ze stylem odzieży, dobór materiału odzieżowego do właściwości i przeznaczenie wyrobu, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji (10 min). rzed przystąpieniem do wykonania zadania należy wybrać lidera grupy, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, katalogi materiałów odzieżowych, dodatków krawieckich i zdobniczych, żurnale, czasopisma, literatura zawodowa, oraz inne źródła informacji, plansze kolorystyki dla typów urody, chusty do określania typu urody, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, nożyce, klej. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, metoda projektów, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji, wykonanego plakatu oraz obserwacji czynności uczniów podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zgodność projektów ze stylem odzieży, dobór materiału odzieżowego na podstawie jego właściwości i przeznaczenia wyrobu, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12
2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2.1. Surowce włókiennicze 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie 2.3. Magazynowanie i konserwacja wyrobów 2.1. Surowce włókiennicze Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A. h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze Klasyfikacja włókien. Włókna naturalne i ich właściwości. KZ(A. h)(5)2 określić zastosowanie surowców na podstawie ich właściwości Włókna chemiczne i ich właściwości. KZ(A. h)(5)3. wskazywać na podstawie właściwości Zastosowanie włókien. surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego;. Zasady identyfikacji włókien. H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny rzepisy bhp obowiązujące w pracowni. pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; lanowane zadania: Mikroskopowa identyfikacja włókiem. Obejrzyj pod mikroskopem włókna, narysuj to, co zaobserwowałeś a następnie sprawdź poprawność wykonania zadania z wzorcami. rzygotowane próbki włókien otrzymasz od nauczyciela, zaobserwuj włókna pod mikroskopem i narysuj ich widok wzdłużny i poprzeczny. Zadanie powinno być wykonane w grupach 2-3. osobowych. o wykonaniu zadania wyniki pracy powinien zaprezentować lider grupy na forum klasy. Kryterium oceny zadania - rozpoznanie surowca, określenie jego właściwości i zastosowanie. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań surowców (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: mikroskop z oprzyrządowaniem do identyfikacji włókien, sprzęt laboratoryjny wraz z rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13
odczynnikami chemicznymi do identyfikacji włókien, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; Środki dydaktyczne w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek surowców włókienniczych, normy dotyczące klasyfikacji włókien i zasad przeprowadzania Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 12 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji surowca Ze względu na różnorodność wyrobów włókienniczych, należy kształtować u uczniów umiejętności rozróżniania surowców oraz określania ich właściwości. Zaleca się,, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji o nowych wyrobach włókienniczych i możliwościach ich zastosowania. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. W kryterium oceny należy zwrócić uwagę na poprawność wykonania zadań i właściwe zidentyfikowanie surowców. Kryterium oceny wykonania zadania -rozpoznanie surowca, określenie właściwości i zastosowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A. h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze; KZ(A. h)(6)2. określić właściwości wyrobów włókienniczych; KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; Rodzaje wyrobów włókienniczych. Wyroby włókiennicze liniowe i płaskie. Właściwości i zastosowanie wyrobów włókienniczych. Techniki wytwarzania wyrobów włókienniczych. Właściwości materiałów odzieżowych. KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania; Nazwy handlowe wyrobów włókienniczych. Dodatki krawieckie. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14
KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału Materiały podszewkowe, usztywniające, ocieplające. odzieżowego; Guziki i inne zapięcia. KZ(A.h.)(7).3. określić właściwości materiałów Nowości w tekstyliach. odzieżowych A.12.1(2).4. scharakteryzować materiały odzieżowe, dodatki krawieckie i zdobnicze; KS(3)1. planować przedsięwzięcia; KS(6)1. aktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe KS(10)2.stosować zasady pracy grupowej H(9)3. przestrzegać zasad ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych lanowane zadania: Dobór materiału do wyrobu odzieżowego Spośród otrzymanych próbek materiałów włókienniczych wybierz te które mogą być przeznaczone na wykonanie kostiumu damskiego na jesień. Uzasadnij swój wybór. Zadanie powinno być wykonane w grupach 2-3. osobowych. o wykonaniu zadania wyniki pracy powinien zaprezentować lider grupy na forum klasy. Kryterium oceny wykonania zadania wybór materiału o właściwościach odpowiadających przeznaczeniu, uzasadnienie doboru materiału. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany y w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań materiałów i wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: wagę laboratoryjną, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; środki dydaktyczne w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek wyrobów włókienniczych, materiałów odzieżowych wykonanych różnymi technikami, zestawy dodatków krawieckich, normy dotyczące klasyfikacji materiałów i zasad przeprowadzania Zalecany poddział klasy na grupy do 12 osób Środki dydaktyczne: Kolekcja tkanin i dzianin, włóknin i innych wyrobów włókienniczych lansze splotów tkackich zasadniczych i pochodnych; róbki tkanin o splotach modyfikowanych, złożonych, ażurowych i żakardowych. Wzory splotów dzianin rządkowych i kolumienkowych; plansze przedstawiające schemat krosna, plansze przedstawiające schematy powstawania splotów dziewiarskich. Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia Dominującymi metodami powinny być: metoda ćwiczeń praktycznych, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15
Formy organizacyjne: praca w grupie, indywidualna Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 12 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji wyrobu włókienniczych. Ze względu na różnorodność wyrobów włókienniczych, należy kształtować u uczniów umiejętności rozróżniania wyrobów oraz określania ich właściwości. Zaleca się,, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji o nowych wyrobach włókienniczych i możliwościach ich zastosowania. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. Kryterium oceny wykonania zadania wybór materiału o właściwościach odpowiadających przeznaczeniu oraz uzasadnienie dokonanego wyboru. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 2.3 Magazynowanie i konserwacja wyrobów Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A. h)(11)1. rozróżnić metody konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych; KZ(A.h)(11)2. rozpoznać oznaczenia konserwacji materiałów i wyrobu odzieżowego; KZ(A. h)(11)3. wskazywać sposoby konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych ze względu na rodzaj surowca włókienniczego KS(3)2. przewidywać skutki podejmowanych działań; KS(6)2. aktualizować wiedzę z zakresu przepisów H: H(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas p p Magazyn surowców i wyrobów gotowych. Konserwacja wyrobów odzieżowych. Znaki określające sposób konserwacji wyrobu. Magazynowanie i przechowywanie surowców, materiałów oraz wyrobów gotowych. Zasady bhp obowiązujące podczas wykonywania konserwacji wyrobów. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16
wykonywania zadań zawodowych H(9)2. przestrzegać wszystkich zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych lanowane zadania: Oznakowania na etykiecie uwzględniające sposób konserwacji wyrobu Zaproponuj znaki informacyjne na etykiecie jaką należy umieścić w sukience wełnianej wykonanej z dzianiny. zas wykonania 10 minut. Kryterium oceny -poprawność doboru znaków informacyjnych do składu surowcowego wyrobu(wełna), techniki wykonania wyrobu (dzianina) oraz czas opracowania etykiety. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany y w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań materiałów i wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: wagę laboratoryjną, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, Środki dydaktyczne: w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek wyrobów włókienniczych, materiałów odzieżowych wykonanych różnymi technikami, zestawy dodatków krawieckich, Instrukcje do ćwiczeń, tablice z symbolami konserwacji wyrobów, fachowa literatura Zalecane metody dydaktyczne, pogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne: praca w grupie, indywidualna Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 12 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji wyrobu włókienniczych. Zaleca się,, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji zawodowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. Kryterium oceny zadania to poprawność, doboru znaków informacyjnych, staranność opracowania etykiety oraz czas wykonania zadania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17
3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 3.1. odstawowe maszyny szwalnicze 3.2. Maszyny i urządzenia krojcze i do termicznej obróbki odzieży 3.1. odstawowe maszyny szwalnicze Uszczegółowione efekty kształcenia oziom wymagań programowych: Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: lub KZ(A.h)(12)5. wymienić kryteria klasyfikacji maszyn szwalniczych; KZ(A.h)(12)6. opisać budowę podstawowych maszyn do szycia i ich zastosowanie; KZ(A.h)(13)1, rozróżniać podstawowe mechanizmy w maszynach szwalniczych; KZ(A.h)(10)3. opisać klasyfikacje ściegów maszynowych według obowiązujących norm; Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Kategoria taksonomiczna KZ(A.h)(10)1. zidentyfikować ściegi maszynowe; KZ(A.h)(10)4. określić zastosowanie ściegów podstawowych maszyn szwalniczych; KZ(A.h)(10)5. określać parametry podstawowych rodzajów ściegów; A.12.1.(7)1. dobrać maszyny i urządzenia odzieżowe do szycia w zależności od rodzaju materiału odzieżowego i rodzaju operacji technologicznej; A.12.1.(7)2. wskazywać zastosowanie różnych rodzajów szwów technologicznych; A.12.1.(8)1. dobrać oprzyrządowanie maszyn szwalniczych do rodzaju materiału i rodzaju operacji technologicznej; A.12.1.(8)2. dokonać klasyfikacji igieł maszynowych i określić zasady ich doboru; H(4)1. dokonać analizy możliwych zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych podczas Materiał kształcenia/treści kształcenia Klasyfikacja maszyn szwalniczych. udowa zewnętrzna maszyny szwalniczej. Mechanizmy biorące udział w procesie tworzenia ściegu maszynach szwalniczych. Zasada tworzenia ściegu stębnowego i zyg zag Igły maszynowe, rodzaje igieł. Klasyfikacja ściegów i szwów według norm. arametry ściegów. Mechanizmy transportu zszywanych warstw materiału. Maszyny specjalistyczne. Automaty szwalnicze. Oprzyrządowanie maszyn szwalniczych. Zasady bhp przy obsłudze maszyn szwalniczych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18
wykonywania wzorów odzieży; H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; H(5)2. określić zagrożenia podczas wykonywania zadań na wszystkich etapach proces produkcyjnego; KS(5)1. określić sposoby radzenia ze stresem KS(5)2. radzić sobie ze stresem podczas wykonywania zadań zawodowych KS(6)1. aktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; lanowane zadanie: Dobór oprzyrządowania do maszyn szwalniczych. Wyjaśnij cel stosowania oprzyrządowania maszyn przy konfekcjonowaniu wyrobów? Wymień rodzaje oprzyrządowania stosowane w maszynach szwalniczych i określ rodzaj operacji technologicznych, w których stosuje się różne rodzaje oprzyrządowania. race przedstaw w tabeli. Zwróć uwagę na cel stosowania oprzyrządowania maszyn szwalniczych, rodzaje oprzyrządowania maszyn i ich zastosowanie do określonych operacji technologicznych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologii wyposażonej w: modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, schematy kinematyczne maszyn szwalniczych, plansze przedstawiające działanie mechanizmów tworzących ścieg oraz powstawanie ściegów w maszynach szwalniczych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; środki dydaktyczne Aktualne normy dotyczące szwów maszynowych, Instrukcje obsługi, czyszczenia i konserwacji maszyn do szycia, katalogi z oprzyrządowaniem maszyn szwalniczych, katalogi przedstawiające rodzaje igieł szwalniczych oraz w miarę możliwości programy multimedialne z zakresu budowy i zastosowania podstawowych maszyn szwalniczych Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Ocenie podlega prawidłowa analiza celowości stosowania oprzyrządowania maszyn szwalniczych, oraz przejrzyste przedstawienie różnych rodzajów oprzyrządowania i jego zastosowania do poszczególnych operacji technologicznych w formie tabelarycznej. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru lub ćwiczeń praktycznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19
3.2 Maszyny i urządzenia krojcze i do termicznej obróbki odzieży Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych: lub Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia/treści kształcenia KZ(A.h)(12)7.okreslić maszyny i urządzenia krojowni i ich zastosowanie; Klasyfikacja maszyn i urządzeń KZ(A.h)(13)2. rozróżniać podstawowe mechanizmy w maszynach krojczych; krojowni. Maszyny przygotowawcze. KZ(A.h)(13)3. rozróżniać podstawowe mechanizmy w maszynach i Maszyny krojcze przenośne i urządzeniach do termicznej obróbki odzieży; stacjonarne. KZ(A.h)(12)8, określić maszyny i urządzenia prasowalnicze i ich zastosowanie; Komputerowe metody i programy KZ(A.h)(12)9. określić rodzaje pras do klejenia i ich zastosowanie; stosowane do rozkroju materiałów. H(4)1. dokonać analizy możliwych zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych podczas rzepisy bhp podczas obsługi maszyn i urządzeń krojowni. wykonywania wzorów odzieży; Obróbka parowo cieplna odzieży. H(4).2. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania zagrożeniom przy arametry prasowania. wykonywaniu zadań zawodowych Narzędzia i przybory do prasowania H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony ręcznego. przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; Maszyny i urządzenia do obróbki parowo cieplnej. H(5)2. określić zagrożenia podczas wykonywania zadań na wszystkich etapach Techniki prasowania. proces produkcyjnego; Zasady bhp przy prasowaniu. KS(5)1. określić sposoby radzenia ze stresem KS(5)2. radzić sobie ze stresem podczas wykonywania zadań zawodowych KS(6)1. aktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; lanowane zadanie: Obsługa maszyn i urządzeń do termicznej obróbki odzieży. Uzasadnij jakie środki ostrożności zachowasz przy prasowaniu żelazkiem i jakie przy prasowaniu prasą prasowalniczą? Zwróć uwagę na zagrożenia występujące na stanowisku prasowania ręcznego i stanowisku prasowania maszynami prasowalniczymi - rozpoznaj je. odaj przykłady zagrożeń i zastosowania odpowiednich środków ochronnych i przepisów bhp obowiązujących na tych stanowiskach pracy. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20
Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologii wyposażonej w: modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, schematy kinematyczne maszyn szwalniczych, plansze przedstawiające działanie mechanizmów tworzących ścieg oraz powstawanie ściegów w maszynach szwalniczych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; Środki dydaktyczne Aktualne normy dotyczące szwów maszynowych, Instrukcje obsługi, czyszczenia i konserwacji maszyn do szycia, katalogi z oprzyrządowaniem maszyn szwalniczych, katalogi przedstawiające rodzaje igieł szwalniczych oraz w miarę możliwości programy multimedialne z zakresu budowy i zastosowania podstawowych maszyn szwalniczych Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Uczniowie powinni rozpoznać zagrożenia jakie występują podczas obsługi różnych urządzeń do obróbki parowo cieplnej wyrobów odzieżowych oraz podać sposoby i środki ochrony tym zagrożeniom przeciwdziałające. Ocenie powinna podlegać również znajomość przepisów bhp obowiązujących w tym zakresie. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru lub ćwiczeń praktycznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21
4. Konstrukcja odzieży 4.1. Antropometria. 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych. 4.3. Modelowanie form odzieży na figury nietypowe. 4.1. Antropometria Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(8)1. dokonać interpretacji pojęć z zakresu Modelowanie form odzieży. antropometrii; krawieckich; KZ(A.h)(8)3. ocenić poprawność przeprowadzonych KZ(A.h)(8)4. określić sposób przeprowadzenia pomiaru D KZ(A.h)(8)2. określić zasady wykonywania pomiarów pomiarów krawieckich; krawieckiego; Oznaczenia i symbolika pomiarów. omiary antropometryczne. Tabele antropometryczne. omiary krawieckie. KZ(A.h)(8)5. wskazać pomiary krawieckie potrzebne do roporcje sylwetki ludzkiej. wykonania projektu wyrobu odzieżowego; KZ(A. h)(8)6 stosować symbolikę pomiarów ciała; Metody wykonywania form odzieży. A.12.1(1)1. zastosować zasady wykonywania pomiarów krawieckich; A12.1(1)2. wykonać pomiary krawieckie dla określonego wyrobu odzieżowego; KS(2)1. proponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań KS(2)2.realizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22
lanowane zadania omiary krawieckie. Wykonaj pomiary krawieckie niezbędne do uszycia spódnicy damskiej dla określonego odbiorcy. omiarów krawieckich do wykonania spódnicy dokonaj na uczestniku z grupy (koleżanka/kolega)a następnie zapisz je za pomocą symboli. Zwrócić uwagę na poprawne przeprowadzanie pomiarów krawieckich i symbolikę pomiarów ciała. Zadanie należy wykonać w grupach 2-osobowych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni modelowania odzieży, posiadającej stanowiska do modelowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie, taśmy krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, plansze z podstawowymi i kontrolnymi pomiarami krawieckimi, literatura zawodowa z zakresu antropometrii, tabele antropometryczne. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, metoda projektów, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie przeprowadzonych pomiarów krawieckich i obserwacji czynności podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: poprawność przeprowadzonych pomiarów krawieckich i symbolikę zapisu. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(1)1. wykonać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(1)3. określić zasady wykonania rysunku modelowego wyrobu odzieżowego; KZ(A.h.)(2)1. wskazywać kompozycje kolorystyczne dla różnych wyrobów odzieżowych; Wzornictwo i funkcjonalność ubiorów dziecięcych. Surowce włókiennicze na ubiory dziecięce. Konstrukcja wybranych standardów odzieży dla I i II grupy wiekowej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23