Wstęp... 2 Ruting statyczny... 3 Ruting dynamiczny... 3 Metryka i odległość administracyjna... 4 RIPv1... 5 RIPv2... 5 EIGRP... 5 EIGRP komunikaty... 5 EIGRP metryka... 6 EIGRP tablice... 6 EIGRP trasy... 6 OSPF... 7 OSPF - komunikaty... 7 OSPF - przyległość... 7 OSPF DR i BDR... 7 OSPF system autonomiczny... 8 OSPF metryka... 8 Interfejs pasywny... 8 Podzielony horyzont... 8 Podzielony horyzont z zatruciem wstecz... 8
Wstęp Ruting można podzielić na dwie grupy: Statyczny trasy definiowane są ręcznie poprzez podanie adresu następnego skoku dla danej sieci docelowej, Dynamiczny, protokoły: o RIP (Routing Information Protocol) v1/v2/ng, o IGRP (Interior Gateway Routing Protocol), o EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), o OSPF (Open Shortest Path First), o IS-IS (Intermediate System-to-Intermediate System), o BGP (Border Gateway Protocol). Każdy ruter przechowuje tablice rutingu w której znaleźć można informacje na temat tras takie jak: typ trasy, adres sieci docelowej wraz z maską, odległość administracyjna oraz metryka, interfejs następnego skoku. Informacje te są niezbędne do przekierowania pakietu we właściwe miejsce. Możliwe typy tras to: Bezpośrednio podłączona w momencie gdy na interfejsie skonfigurowany zostanie adres IP i maska sieci wówczas w tablicy rutingu pojawi się wpis dotyczący tej sieci z literą C na początku. Litera C oznacza connected czyli sieć przyłączoną bezpośrednio. Trasa statyczna jest to trasa do sieci zdalnej skonfigurowana ręcznie przez administratora systemu. Wpis w tablicy rutingu musi zawierać adres sieciowy wraz z maską podsieci oraz IP rutera następnego skoku. Trasa statyczna zawiera na początku identyfikator S (static). Przykładowa trasa statyczna została przedstawiona na poniższym zrzucie ekranu. Analizując powyższy zrzut ekranu widzimy, że gdy pakiet ma trafić do jakiegoś komputera w sieci 10.0.0.0/8 wówczas zostanie on przekazany do rutera następnego skoku o adresie 192.168.1.1. Trasa dynamiczna wpisy dotyczące zdalnych sieci mogą być dodawane do tablicy rutingu za pomocą dynamicznych protokołów rutingu. Rutery wymieniają między sobą informacje o dostępności sieci zdalnych. Zadaniami dynamicznych protokołów rutingu są wykrywanie sieci zdalnych i aktualizacja oraz utrzymanie tablic rutingu. W związku z automatyczny wykrywaniem sieci zdalnych nie ma konieczności konfigurowania tras statycznych. W przypadku gdy pojawi się jakiś problem w działaniu danej trasy wówczas protokół rutingu może zmienić trasę którą podróżują pakiety. Trasy dynamiczne identyfikowane są przez literę początkową zgodnie ze schematem: R RIP, I IGRP, D EIGRP, O OSPF, I ISIS, B BGP.
Ruting statyczny W przypadku rutingu statycznego bardzo istotną rzeczą jest skonfigurowanie sieci w obu kierunkach tzn. aby pakiety w sieci przekazywane były w obie strony - wszystkie rutery muszą posiadać pełną informację na temat wszystkich sieci. W tym miejscu należy wprowadzić pojęcie trasy domyślnej. Trasa domyślna to taka, którą kierowane będą wszystkie pakiety, które nie mogą zostać dopasowane do żadnej innej reguły znajdującej się w tablicy rutingu. Wpis dotyczący trasy domyślnej może wyglądać następująco: Ruting dynamiczny Jak to już zostało wspomniane wcześniej protokoły rutingu dynamicznego ułatwiają wymianę informacji pomiędzy ruterami. Pozwalają dynamicznie pozyskiwać informacje o zdalnych sieciach i automatycznie wprowadzać stosowne informacje do tablicy rutingu. Protokoły dynamicznie same ustalają najlepszą trasę w oparciu o różne parametry a następnie zapisują ją w tablicy rutingu. Niewątpliwą zaletą jest to, iż tablice rutingu modyfikowane są automatycznie np. w momencie awarii jakiegoś węzła sieci. Minusem są zasoby niezbędne do działania protokołu rutingu dynamicznego w związku z koniecznością wymiany komunikatów dotyczących tras wzrasta użycie procesora oraz wykorzystanie pasma. Protokoły rutingu dynamicznego mogą zostać podzielone w kilku różnych płaszczyznach. Ze względu na domenę rutingu podział wygląda następująco: IGP (Interior Gateway Protocols) protokoły bramy wewnętrznej, używane w rutingu wewnątrz konkretnej domeny, EGP (Exterior Gateway Protocols) protokoły bramy zewnętrznej, wykorzystywane do rutingu pomiędzy różnymi domenami. W trakcie laboratoriów omawiane będą protokoły z rodziny IGP. Protokoły te można podzielić ze względu na sposób wyznaczania tras w następujący sposób: Protokoły wektora odległości trasy rozgłaszane są jako wektory odległości i kierunku. Odległość definiowana jest przy użyciu metryki (np. liczba skoków), kierunek z kolei to ruter następnego skoku. Tego typu protokoły zazwyczaj do wyznaczania najlepszej trasy wykorzystują algorytm Bellmana- Forda. Protokoły wektora odległości wysyłają pełne tablice rutingu co powoduje wzrost przepływu informacji w sieci. Rutery nie są w stanie poznać całej topologii sieci interesuje je tylko następny skok dla danej sieci oraz metryka i odległość administracyjna. Niektóre protokoły wektora odległości wysyłają okresowe aktualizacje informacji o trasach. Protokoły łącze-stan informacje na temat topologii zbierane są ze wszystkich węzłów dzięki czemu ruter zna całą topologię sieci. Protokoły wykorzystują informację łącze-stan do utworzenia mapy topologii i wyboru najlepszej trasy z pośród wszystkich dostępnych. W przypadku protokołów łączestan aktualizacje wysyłane są tylko gdy w topologii nastąpi jakaś zmiana. Kolejnego podziału protokołów rutingu można dokonać na podstawie informacji zawartych w aktualizacji: Klasowe protokoły rutingu nie wysyłają w aktualizacji informacji o masce podsieci. Oznacza to, że klasowych protokołów nie można stosować w sieciach w których podział na podsieci dokonany został przy wykorzystaniu więcej niż jednej maski. Ruter użyje maski podsieci skonfigurowanej na lokalnym interfejsie gdy adresy są w tej samej sieci głównej lub zastosuje domyślną maskę podsieci w oparciu o klasę adresu. Dla poszczególnych klas domyślne maski wyglądają następująco (w tabeli pominięte zostały sieci klasy D i E):
Klasa Zakres IP Domyślna maska klasy Adresy prywatne A 1.0.0.0 126.0.0.0 255.0.0.0 /8 10.0.0.0 10.255.255.255 B 128.0.1.0 191.254.0.0 255.255.0.0 /16 172.16.0.0 172.31.255.255 C 192.0.1.0 223.255.254.0 255.255.255.0 /24 192.168.0.0 192.168.255.255 Bezklasowe protokoły rutingu w aktualizacjach oprócz adresu sieci umieszczana jest również maska. Bezklasowe protokoły rutingu są stosowane w większości współczesnych sieci. W przypadku przykładu zaprezentowanego poniżej dla obu przypadków protokoły rutingu bezklasowego prawidłowo obsłużą sieć. Co więcej możliwe jest również wykorzystanie sieci nieciągłych o których mówimy gdy np. po jednej stronie sieci znajduje się podsieć 172.16.1.0/28 a po drugiej stronie sieci podsieć 172.16.1.16/28. Przykład sieci nieciągłej: Ruting w przypadku powyższej sieci i protokołu RIPv2 będzie się odbywał prawidłowo. Gdy w powyższej sieci zastosujemy RIPv1 komunikacja pomiędzy siecią 172.16.1.0/28 i 172.16.1.16/28 nie będzie możliwa. Metryka i odległość administracyjna Metryka jest sposobem mierzenia i porównywania, wykorzystywana jest przez protokoły rutingu do ustalenia najlepszej trasy. W przypadku gdy ruter dowie się o kilku trasach do sieci docelowej koniecznym jest podjęcie decyzji, którą trasę wybrać. Wówczas ruter wybierze trasę z najniższą wartością metryki. W ramach każdego protokołu rutingu wykorzystywane są inne metody obliczania metryki. Przykładowo RIP wykorzystuje liczbę skoków (ruterów) do sieci docelowej. Oprócz liczby skoków metryka może być wyznaczana na przykład na podstawie: Szerokości pasma, Obciążenie łącza, Opóźnienie, Niezawodność. Odległość administracyjna jest wykorzystywana w momencie gdy ruter dowiaduje się o trasie do sieci zdalnej z kilku źródeł (protokołów). Wówczas aby podjąć decyzję o wyborze źródła trasy ruter skorzysta z odległości administracyjnej. Krótko mówiąc odległość administracyjna określa pierwszeństwo źródła rutingu. Każdy protokół rutingu, sieci statyczne i podłączone bezpośrednio mają swój priorytet. Odległość administracyjna może znajdować się w przedziale od 0 do 255 przy czym im niższa wartość tym wyższy priorytet. Tylko sieć podłączona bezpośrednio ma odległość administracyjną 0. Odległość 255 oznacza, że źródło nie jest zaufane. Wartości odległości administracyjnej dla poszczególnych protokołów rutingu wyglądają następująco: 0 interfejs podłączony bezpośrednio, 1 trasa statyczna, 5 trasa sumaryczna EIGRP, 20 trasa zewnętrzna BGP, 90 trasa wewnętrzna EIGRP, 100 IGRP, 110 OSPF, 115 IS-IS, 120 RIP,
140 EGP, 170 trasa zewnętrzna EIGRP, 200 trasa wewnętrzna BGP, 255 odległość nieznana. Podsumowując metryka wykorzystywana jest w procesie instalowania trasy w tablicy rutingu wybrana zostanie trasa z najlepszą metryką. W przypadku wykorzystania jednego protokołu rutingu dynamicznego w tablicy nie mogą istnieć dwa wpisy dotyczące tej samej sieci docelowej. Ponieważ różne protokoły rutingu w różny sposób obliczają metrykę wprowadzona została odległość administracyjna. Stosowana jest gdy ruter otrzymuje informację o trasie do sieci docelowej z więcej niż jednego źródła protokołu rutingu. Decyzja o tym którą trasę wybrać podejmowana jest na podstawie odległości administracyjnej. Jeśli przyjrzymy się tablicy rutingu i konkretnemu wpisowi dotyczącemu danej trasy ujrzymy np. taką informację: [120/1] oznacza to trasę o odległości administracyjnej 120 i metryce 1. RIPv1 RIP w wersji pierwszej jest klasowym protokołem rutingu wektora odległości. Jedyną metryką jest liczba skoków. Aktualizacje tablic rutingu wysyłane są co 30 sekund. RIP wykorzystuje dwa typy komunikatów żądanie i odpowiedź. Komunikat żądanie oznacza, iż ruter chce od wszystkich pozostały ruterów uzyskać pełne tablice rutingu. Komunikat odpowiedź jest skutkiem otrzymania żądania. W przypadku RIPv1 maksymalna liczba skoków to 15. Komunikaty w RIPv1 przesyłane są w formie rozgłoszenia. RIPv2 RIP w wersji drugiej jest bezklasowy protokołem rutingu wektora odległości. Tak jak w przypadku RIPv1 metryką jest liczba skoków. Niewątpliwą zaletą RIPv2 jest to iż w aktualizacjach umieszczane są maski podsieci bezklasowość. Wersja druga protokołu RIP jest udoskonalenie wersji pierwszej w związku z czym poza pewnymi różnicami pozostałe założenia zostały niezmienione. RIPv2 jest kompatybilny wstecz z wersją pierwszą. W związku z tym zachowano ograniczenie do 15 hopów. Wersja druga wykorzystuje transmisję multicast do przekazywania informacji o trasach. EIGRP Jest bezklasowym protokołem hybrydowym (stanowi połączenie protokołu wektora odległości i stanu łącza), Cisco klasyfikuje go jako protokół wektora odległości. Stworzony został przez Cisco dla urządzeń Cisco. Informacje wymieniane są w ramach tego samego systemu autonomicznego. Został stworzony jako następca protokołu klasowego IGRP. W EIGRP wykorzystywany jest algorytm DUAL umożliwiający rozpoznanie tras (podział na trasy podstawowe i zapasowe, odrzucenie tras w których występują pętle). EIGRP komunikaty W EIGRP można spotkać się z następującymi 5 typami komunikatów: Hello służą do wykrywania i podtrzymywania przyległości z sąsiednimi ruterami. Domyślny czas pomiędzy pakietami hello wynosi 5 sekund. Wykorzystywany jest multicasting (adres 224.0.0.10). W momencie gdy ruter nie otrzyma pakietu hello od przyległego urządzenia w określonym czasie przetrzymania (domyślnie 3*hello) to algorytm DUAL rozpocznie proces przeliczania tablic. Acknowledgment pakiety wysyłane jako potwierdzenie otrzymania danego pakietu. Wysyłane bezpośrednio między poszczególnymi ruterami. Update pakiet wysyłany w momencie gdy wykryte zostanie nowe urządzenie lub zmianie ulegnie topologia sieci. Query wysyłane gdy ruter potrzebuje dodatkowych informacji.
Reply odpowiedź na komunikat Query. EIGRP metryka W EIGRP wykorzystywana jest metryka złożona wyliczona przy użyciu następującego wzoru: [(K 1 Przepustowość + K 2 Przepustowość 256 Obciążenie + K K 5 3 Opóźnienie) K 4 + Niezawodność ] 256 Gdzie: Przepustowość najniższa przepustowość (kb/s) na całej ścieżce od źródła do celu, Obciążenie zakres 1-255 przy czym 1 oznacza sieć obciążoną, Opóźnienie opóźnienie w dziesiątkach µs na całej ścieżce od źródła do celu (w konfiguracji opóźnienie podawane jest w ms), Niezawodność zakres 1-255 przy czym 255 oznacza najbardziej niezawodną trasę. Domyślnie stałe K 1 i K 3 mają ustawioną wartość 1 natomiast pozostałe (K 2, K 4, K 5 ) mają ustawioną wartość 0 co powoduje uproszczenie wzoru do postaci: (Przepustowość + Opóźnienie) 256 Administrator może samodzielnie zmienić wartości stałych K w zależności od potrzeb. EIGRP wykorzystuje również informację dotyczącą liczby skoków jest ona wykorzystywana wyłącznie do ograniczenia zasięgu EIGRP. Domyślna wartość to 100. Dopuszczalny przedział 1-255. EIGRP tablice Protokół EIGRP wykorzystuje następujące tablice: Rutingu standardowa tablica rutingu znana z innych protokołów, Sąsiadów zawiera informację dotyczącą sąsiednich ruterów. W przypadku wykrycia nowego urządzenia w tablicy zapisana zostanie informacja o adresie i interfejsie. Wpis przechowywany jest dopóki sąsiednie urządzenie wysyła pakiety Hello. W pakiecie hello określony jest tzw. Czas przetrzymania tzn. Jak długo w przypadku nie otrzymania hello wpis ma znajdować się w tablicy sąsiadów. Po tym czasie wpis jest usuwany. Topologii zawiera wszystkie trasy rozgłaszane przez sąsiednie rutery. W tablicy topologii można znaleźć następujące informacje: o Feasible Distance najniższa metryka dla każdego celu transmisji, o Reported Distance odległości do poszczególnych miejsc uzyskane o przyległego sąsiada, o Informację dotyczącą interfejsu za pośrednictwem którego można dotrzeć do celu, o Stan trasy pasywna (można wykorzystać) lub aktywna (trwa proces obliczania). EIGRP trasy W protokole EIGRP spotkać można trzy typy tras: Wewnętrzne informacje dotyczące tras tego typu pochodzą z systemu autonomicznego nadzorowanego przez EIGRP, Zewnętrzne informacje pochodzą z innych protokołów rutingu, Zapasowe trasa ustalona w czasie wyznaczania podstawowych tras, zapisana w tablicy topologii. Wykorzystywana jest w przypadku awarii trasy podstawowej. W przypadku gdy trasa zapasowa nie występuje ruter w momencie awarii ustawi trasę podstawową jako aktywną i wyśle zapytania do sąsiadów w celu wyznaczenia topologii.
OSPF OSPF czyli Open Shortest Path First jest bezklasowym wewnętrznym (IGP) protokołem rutingu łączestan. W OSPF wprowadzono obszary dzięki czemu protokół jest dobrze skalowalny. OSPF wykorzystuje algorytm Dijkstry (SPF). OSPFv2 dotyczy rutingu w IPv4, OSPFv3 stworzony został dla IPv6. OSPF - komunikaty W OSPF można spotkać się z następującymi 5 typami komunikatów: Hello służą do tworzenia i podtrzymania przyległości z innymi ruterami OSPF, zawiera informację o identyfikatorze rutera, DBD database description, skrócona lista bazy danych rutera wysyłającego, LSR żądanie LSR służy do pozyskania szczegółów dotyczących wpisu DBD, LSU używane do odpowiadania na LSR oraz do ogłaszania nowych informacji. Mogą zawierać jeden z następujących typów ogłoszeń LSA: o 1 LSA rutera, o 2 LSA sieci, o 3 lub 4 LSA z podsumowaniem, o 5 zewnętrzne LSA, o 6 grupowe pakiety LSA OSPF, o 7 zdefiniowany dla obszarów niezbyt szczątkowych, o 8 LSA dla OSPFv3, o 9, 10, 11 LSA nieprzeźroczyste. LSAck komunikat potwierdzający odebranie LSA. OSPF - przyległość W pierwszej kolejności po uruchomieniu rutery wysyłają pakiety hello poszukując bezpośrednio połączonych sąsiadów. Jeśli ruter odbierze na interfejsie pakiet hello oznacza to iż na tym łączu znajduje się inny ruter OSPF. W związku z tym ruter tworzy częściową przyległość z sąsiadem. Pełna przyległość ma miejsce gdy rutery wymienią wszystkie potrzebne pakiety LSU i mają dokładnie takie same bazy danych łączestan. Aby rutery mogły stworzyć przyległość muszą ustalić następujące parametry: interwał hello, czas uznania za nieczynny oraz typ sieci. Domyślnie pakiety hello wysyłane są co 10s w sieciach wielodostępowych i punkt-punkt. Zazwyczaj pakiety hello wysyłane są grupowo. Czas uznania za nieczynny to czas w który jeśli ruter nie otrzyma pakietu hello to uzna ruter sąsiadujący za niedostępny. Domyślnie czas ten wynosi 40s. Jeśli czas uznania za nieczynny upłynie wówczas taki sąsiad jest usuwany z bazy danych i wysyłana jest informacja o nieczynnym sąsiedzie na wszystkich interfejsach. OSPF DR i BDR OSPF wybiera ruter desygnowany (DR) i zapasowy ruter desygnowany (BDR). DR odpowiedzialny jest za aktualizowanie wszystkich ruterów OSPF gdy wystąpi jakaś zmiana, z kolei BDR monitoruje ruter DR i przejmuje jego rolę gdy ten ulegnie awarii. W przypadku sieci punkt-punkt nie ma konieczności definiowania ruterów DR i BDR. Ruter DR to ruter, który ma najwyższy priorytet interfejsu OSPF, BDR to ruter z drugim co do wysokości priorytetem interfejsu OSPF. W momencie gdy priorytety są takie same dla kilku ruterów wybierany jest ten z wyższym identyfikatorem. Pozostałe rutery zwane są DROTHER. Rutery DROTHER tworzą przyległości tylko z ruterami DR i BDR. Mimo to ustanawiają przyległości sąsiedzkie z pozostałymi ruterami w sieci. Zmiana rutera DR może nastąpić gdy: DR przestanie działać, OSPF na DR przestanie działać, Wielodostępowy interfejs na DR przestanie działać.
OSPF system autonomiczny Obszar OSPF to grupa ruterów, które posiadają wspólne informacje łącze-stan. Wszystkie rutery w danym obszarze (systemie) muszę mieć takie same informacje w bazie danych. Wszelkie informacje wymieniane są w ramach ruterów należących do tego samego AS (autonomous system). Zdefiniowano następujące obszary: Backbone Area inaczej obszar 0 lub 0.0.0.0, stanowi rdzeń sieci OSPF. Wszystkie pozostałe obszary podłączone są do backbone area. Ruting między obszarami odbywa się zawsze przez obszar 0. Standard Area obszar przyłączony do obszaru 0. Rutery posiadają informację o wszystkich ruterach w obszarze. Tablica rutingu zależy od położenia rutera. Stub Area obszar w którym informacje z innych protokołów rutingu są blokowane (LSA typ 5). Możliwa jest tylko komunikacja w ramach OSPF informacje sumaryczne z innych obszarów. Totally Stubby Area blokowane są pakiety LSA typu 3, 4 i 5. Blokowane są wszelkie informacje z innych protokołów rutingu. Blokowane są również informacje z innych obszarów OSPF. Not So Stubby Area blokowane są pakiety LSA typu 4 i 5. Zewnętrzne ścieżki nie są akceptowane. Dopuszczalne są wyłącznie trasy sumaryczne. Informacje o trasach z innych obszarów są rozsyłane przy pomocy LSA typu 7. OSPF metryka Metryka OSPF definiowana jest jako koszt. W dokumentacji protokołu OSPF zdefiniowano iż koszt związany jest ze stroną wyjściową każdego interfejsu rutera. Koszt może zostać skonfigurowany przez administratora, a im mniejszy koszt tym większa szansa, że interfejs zostanie wykorzystany do transmisji. Metryka obliczana jest w oparciu o następujący wzór: Domyślnie referencyjna szerokość pasma wynosi 100Mb/s. Interfejs pasywny Każdy interfejs może zostać skonfigurowany jako interfejs pasywny. Wówczas przez dany interfejs informacje dotyczące rutingu nie będą rozgłaszane. Dzięki temu zmniejszamy obciążenie sieci i unikamy problemów związanych z bezpieczeństwem informacji. Podzielony horyzont Protokoły rutingu wektora odległości zazwyczaj umożliwiają wykorzystanie tzw. Podzielonego horyzontu. Zapobiega on wysyłaniu informacji z tego samego interfejsu na którym została odebrana. Domyślnie podzielony horyzont jest włączony. Podzielony horyzont z zatruciem wstecz Wysyłając aktualizacje z określonego interfejsu należy wszystkie sieci o których ruter dowiedział się przez ten interfejs oznaczyć jako nieosiągalne. Domyślnie podzielony horyzont z zatruciem wstecz jest wyłączony.
Podstawy Sieci Komputerowych Laboratorium Cisco zbiór poleceń Tryby wprowadzania poleceń... 2 Uzyskanie pomocy... 2 Polecenia interfejsu użytkownika... 4 Wyświetlanie banerów (komunikatów)... 4 System plików... 4 Prefixy sieciowe... 4 Prefixy lokalne... 4 Komendy systemu plików... 5 Komendy plików konfiguracyjnych... 5 Komendy systemowe... 6 Diagnozowanie problemów... 6 CDP (Cisco Discovery Protocol)... 6 Konfiguracja interfejsu Serial... 7 Konfiguracja interfejsu FastEthernet... 7 Konfiguracja haseł... 7 Kody protokołów w tablicy rutingu... 8 Ruting statyczny... 8 RIPv1... 9 EIGRP... 9 RIPv2... 9 OSPF... 10 REDYSTRYBUCJA TRAS W RAMACH RÓŻNYCH PROTOKOŁÓW... 10 RIP... 10 EIGRP... 11 OSPF... 11 1
Wszelkie szczegóły dotyczące poleceń i ich zastosowania znaleźć można w dokumentacji Cisco dostępnej pod adresem: http://www.cisco.com/c/en/us/support/ios-nx-os-software/ios-15-2m-t/productscommand-reference-list.html http://www.cisco.com/c/en/us/td/docs/iosxml/ios/fundamentals/command/cf_command_ref/l_through_mode.html#wp2675249815 Tryby wprowadzania poleceń Uzyskanie pomocy Wykorzystanie? w celu wyświetlenia dostępnych komend: 2
Wykorzystanie? do wyświetlenia uzupełnień danej komendy Użycie TAB do uzupełnienia komendy Wykorzystanie TAB i? Strzałka w górę i w dół historia poleceń 3
Enable Disable End Exit Logout Help History No history History size Show history Terminal history Terminal no history Terminal history size Polecenia interfejsu użytkownika Przejście z trybu EXEC użytkownika do trybu uprzywilejowanego Opuszczenie trybu uprzywilejowanego EXEC i przejście do trybu użytkownika Opuszczenie trybu konfiguracji i przejście do trybu uprzywilejowanego EXEC Opuszczenie aktualnego trybu i przejście poziom wyżej, w trybie EXEC użytkownika spowoduje wylogowanie Z poziomu EXEC użytkownika oznacza wylogowanie z systemu Wyświetlenie pomocy Włączenie zapamiętywania historii poleceń Wyłączenie zapamiętywania historii poleceń Ile ostatnich poleceń ma zapamiętać system Wyświetlenie zapamiętanych komend Włączenie zapamiętywania historii poleceń dla aktualnej sesji Wyłączenie zapamiętywania historii poleceń dla aktualnej sesji Ile ostatnich poleceń ma zapamiętać system (dotyczy wyłącznie aktualnej sesji) Do uruchomienia procesu konfiguracji rutera wykorzystać można polecenie setup. Dzięki niemu wprowadzić można podstawową konfigurację na zasadzie pytań i odpowiedzi. (strona 66 Configuration Fundamentals Command Reference) Banner exec % tekst % No banner exec Banner login % tekst % No banner login Banner motd % tekst % No banner motd Wyświetlanie banerów (komunikatów) Tekst zostanie wyświetlony w momencie przejścia do trybu EXEC Wyłączenie wyświetlania komunikatu Komunikat wyświetlany przed wprowadzeniem loginu i hasła Wyłączenie wyświetlania komunikatu Tekst zostanie wyświetlony jako wiadomość dnia Wyłączenie wiadomości dnia System plików Prefixy sieciowe Prefixy lokalne 4
Komendy systemu plików Copy źródło cel Skopiowanie pliku ze źródła do celu Przykład: Copy running-config startup-config wprowadzona konfiguracja staje się konfiguracją startową rutera Copy running-config tftp skopiowanie konfiguracji na serwer tftp Copy ftp running-config pobranie konfiguracji z serwera ftp Delete plik Usunięcie pliku Dir Wyświetlenie listy plików Mkdir nazwa Utworzenie katalogu Rename nazwa_pierwotna nowa_nazwa Zmiana nazwy pliku Rmdir nazwa Usunięcie katalogu Boot config prefix:nazwa_pliku Configure terminal Show configuration Komendy plików konfiguracyjnych Ustawienie konfiguracji startowej rutera Przejście z trybu EXEC użytkownika do trybu uprzywilejowanego trybu EXEC Wyświetlenie aktualnej konfiguracji 5
Show startup-config Show running-config Show version Alternatywa dla powyższej komendy, konfiguracja startowa Alternatywa dla powyższej komendy, aktualna konfiguracja Wyświetlenie informacji dotyczących oprogramowania urządzenia Alias tryb alias komenda No alias tryb alias Calendar set gg:mm:ss dzień miesiąc rok Clock set gg:mm:ss dzień miesiąc rok Hostname nazwa Prompt tekst No prompt [tekst] Show calendar Show clock Komendy systemowe Utworzenie aliasu komendy wykonywanej danym trybie (np. Exec) Usunięcie aliasu Ustawienie daty/godziny sprzętowej Ustawienie daty/godziny programowej Ustawienie nazwy hosta Tekst wyświetlany w trybie konfiguracji (domyślnie: %h%s%p) W tekście można wykorzystać następujące zmienne: %h nazwa hosta %n numer terminala tty %p symbol > dla EXEC użytkownika i # dla uprzywilejowanego %s spacja %t tabulator %% - znak % Wyłączenie wyświetlania tekstu Wyświetlenie aktualnej daty/godziny sprzętowej Wyświetlenie aktualnej daty/godziny programowej Diagnozowanie problemów Ping adres_ip wysłanie pakietów ICMP i oczekiwanie na odpowiedź, zmierzenie opóźnienia odpowiedzi Ping możliwość zdefiniowania rozszerzonych parametrów dla programu ping (adres IP, ile pakietów wysłać, rozmiar, timeout) Show protocols wyświetlenie informacji o skonfigurowanych protokołach Show ip interface brief wyświetlenie stanu interfejsów rutera Show ip route wyświetlenie tablicy rutingu Tracer adres_ip wyznaczenie ścieżki od rutera do konkretnego adresu IP CDP (Cisco Discovery Protocol) działa w warstwie łącza danych modelu OSI, umożliwia pozyskiwanie informacji odnośnie sąsiednich urządzeń działających w sieci. Cdp enable No cdp enable Cdp holdtime sekundy Cdp run No cdp run Komendy CDP Włączenie CDP na interfejsie (komenda wydawana w trybie konfiguracji interfejsu) Wyłączenie CDP na interfejsie Jak długo pakiet CDP powinien być przechowywany w ruterze który go odebrał Włączenie CDP Wyłączenie CDP 6
Cdp timer sekundy Clear cdp counters Clear cdp table Show cdp Show cdp entry nazwa_urzadzenia Show cdp interfaces Show cdp neighbors Show cdp traffic Jak często ruter wysyła pakiety CDP Wyczyszczenie liczników CDP Wyczyszczenie tablicy CDP Wyświetlenie ogólnych informacji dotyczących CDP Wyświetlenie szczegółów dotyczących danego urządzenia Na których interfejsach uruchomiono CDP Wyświetlenie informacji o sąsiadach wykrytych przy użyciu CDP Wyświetlenie informacji zebranych przez CDP Configure terminal Interface serial NUMER Ip address IP MASKA Clock rate WARTOSC Description OPIS No shutdown Exit Konfiguracja interfejsu Serial Przejście do trybu konfiguracji Przejście do trybu konfiguracji interfejsu serial o danym numerze Nadanie adresu IP interfejsowi WARTOSC zazwyczaj 56000, parametr ten jest konfigurowany na jednym z ruterów (tym który będzie odpowiedzialny za synchronizację transmisji). Należy pamiętać, że kable posiadają złącze DCE (ruter odpowiada za synchronizację) i DTE (ruter korzystający z synchronizacji) Dodanie opisu interfejsu Włączenie interfejsu Opuszczenie trybu konfiguracji interfejsu Configure terminal Interface fastethernet NUMER Ip address IP MASKA Description OPIS No shutdown Show interface fastethernet NUMER Konfiguracja interfejsu FastEthernet Przejście do trybu konfiguracji Przejście do trybu konfiguracji interfejsu fastethernet o danym numerze przy czym numer może mieć następującą postać: X numer interfejsu X/Y numer slotu / numer interfejsu w danym slocie Nadanie adresu IP interfejsowi Dodanie opisu interfejsu Włączenie interfejsu Wyświetlenie informacji dotyczących interfejsu fastethernet o danym numerze Konfiguracja haseł Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Line console 0 Konfiguracja konsoli 0 Password HASLO Ustawienie hasła Login Umożliwienie logowania Exit Opuszczenie trybu konfiguracji konsoli 0 Line console vty 0 4 Konfiguracja wirtualnych terminali 0-5 Password HASLO Ustawienie hasła Login Umożliwienie logowania 7
Exit Enable password HASLO Enable secret HASLO Opuszczenie trybu konfiguracji terminali wirtualnych Ustawienie hasła dla trybu uprzywilejowanego, hasło przechowywane w formie tekstu jawnego Ustawienie hasła dla trybu uprzywilejowanego, hasło przechowywane w formie szyfrogramu Kody protokołów w tablicy rutingu Wartości odległości administracyjnej: 0 interfejs podłączony bezpośrednio, 1 trasa statyczna, 5 trasa sumaryczna EIGRP, 20 trasa zewnętrzna BGP, 90 trasa wewnętrzna EIGRP, 100 IGRP, 110 OSPF, 115 IS-IS, 120 RIP, 140 EGP, 170 trasa zewnętrzna EIGRP, 200 trasa wewnętrzna BGP, 255 odległość nieznana. Configure terminal Ip route ADRES_SIECI MASKA NASTEPNY_SKOK No ip route ADRES_SIECI MASKA Ruting statyczny Przejście do trybu konfiguracji Dodanie statycznej trasy do sieci o adresie ADRES_SIECI i masce MASKA. NASTEPNY_SKOK to adres IP sąsiedniego rutera lub interfejs konfigurowanego rutera przez który pakiety mają być przesyłane Usunięci trasy statycznej 8
NASTEPNY_SKOK Ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 NASTEPNY_SKOK Dodanie trasy domyślnej. Za pośrednictwem NASTEPNY_SKOK kierowane będą wszystkie pakiety dla których nie został znaleziony wpis w lokalnej tablicy rutingu Configure terminal Router rip Network ADRES_SIECI Passive-interface INTERFEJS RIPv1 Przejście do trybu konfiguracji Przejście do konfiguracji RIP Które sieci ruter ma rozgłaszać Wyłączenie komunikatów RIP na konretnym interfejsie W przypadku gdy ruter jest urządzeniem brzegowym (ustawiony jest pomiędzy siecią LAN i siecią WAN) należy skonfigurować trasę domyślną oraz jej rozgłaszanie przy użyciu protokołu RIP: Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 Dodanie trasy domyślnej. Za pośrednictwem NASTEPNY_SKOK kierowane będą NASTEPNY_SKOK wszystkie pakiety dla których nie został znaleziony wpis w lokalnej tablicy rutingu Router rip Przejście do konfiguracji RIP Default-information originate Włączenie rozgłaszania trasy domyślnej Configure terminal Router eigrp NUMER_AS Network ADRES_SIECI Passive-interface INTERFEJS EIGRP Przejście do trybu konfiguracji Przejście do konfiguracji EIGRP. Numer_AS to identyfikator systemu autonomicznego w ramach którego działają dane rutery. Aby rutery wymieniały między sobą informacje muszę znajdować się w tym samym AS (1:65535) Które sieci ruter ma rozgłaszać Wyłączenie komunikatów EIGRP na konkretnym interfejsie Configure terminal Ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 NASTEPNY_SKOK Router eigrp Redistribute static Trasa domyślna Przejście do trybu konfiguracji Dodanie trasy domyślnej. Za pośrednictwem NASTEPNY_SKOK kierowane będą wszystkie pakiety dla których nie został znaleziony wpis w lokalnej tablicy rutingu Przejście do konfiguracji RIP Włączenie rozgłaszania trasy statycznej Configure terminal Router rip RIPv2 Przejście do trybu konfiguracji Przejście do konfiguracji RIP 9
Version 2 No auto-summary Network ADRES_SIECI Passive-interface INTERFEJS Włączenie RIP v2 Wyłączenie automatycznego podsumowania tras Które sieci ruter ma rozgłaszać Wyłączenie komunikatów RIP na konkretnym interfejsie Configure terminal Ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 NASTEPNY_SKOK Router rip Default-information originate Trasa domyślna Przejście do trybu konfiguracji Dodanie trasy domyślnej. Za pośrednictwem NASTEPNY_SKOK kierowane będą wszystkie pakiety dla których nie został znaleziony wpis w lokalnej tablicy rutingu Przejście do konfiguracji RIP Włączenie rozgłaszania trasy domyślnej OSPF Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Router ospf ID_PROCESU Przejście do trybu konfiguracji OSPF, ID_PROCESU 1:65535 Network ADRES_SIECI MASKA_WILDCARD area ID Określenie interfejsu na którym OSPF będzie rozgłaszany. MASKA_WILDCARD maska odwrotna tzn. dla maski 255.255.255.0 wildcard będzie 0.0.0.255. ID oznacza obszar OSPF ważne aby obszary były takie same na sąsiednich ruterach. Zakres 0:4294967295 Passive-interface INTERFEJS Wyłączenie komunikatów OSPF na konkretnym interfejsie Trasa domyślna Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 NASTEPNY_SKOK Dodanie trasy domyślnej. Za pośrednictwem NASTEPNY_SKOK kierowane będą wszystkie pakiety dla których nie został znaleziony wpis w lokalnej tablicy rutingu Router ospf ID_PROCESU Przejście do trybu konfiguracji OSPF, ID_PROCESU 1:65535 Default-information originate Włączenie rozgłaszania trasy domyślnej REDYSTRYBUCJA TRAS W RAMACH RÓŻNYCH PROTOKOŁÓW RIP Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Router rip Przejście do konfiguracji RIP Redistribute eigrp NUMER_AS metric 0 Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu EIGRP o określonym numerze Redistribute ospf ID_PROCESU metric 0 Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu OSPF o określonym identyfikatorze procesu Redistribute connected metric 0 Redystrybucja tras podłączonych Redistribute static metric 0 Redystrybucja tras statycznych * metric oznacza ustawienie domyślnej wartości metryki dla redystrybuowanych tras należy dobrać odpowiednią wartość 10
EIGRP Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Router eigrp NUMER_AS Przejście do konfiguracji eigrp Redistribute rip metric 1 1 1 1 1 Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu RIP Redistribute ospf ID_PROCESU Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu OSPF o określonym metric 1 1 1 1 1 identyfikatorze procesu Redistribute connected metric 1 1 Redystrybucja tras podłączonych 1 1 1 Redistribute static metric 1 1 1 1 1 Redystrybucja tras statycznych * metric oznacza ustawienie domyślnych wartości parametrów wykorzystywanych do wyliczenia metryki dla redystrybuowanych tras należy dobrać odpowiednie wartości OSPF Configure terminal Przejście do trybu konfiguracji Router ospf ID_PROCESU Przejście do trybu konfiguracji OSPF, ID_PROCESU 1:65535 Redistribute rip Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu RIP, wyłącznie sieci z maską klasową Redistribute eigrp NUMER_AS Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu EIGRP o określonym numerze, wyłącznie sieci z maską klasową Redistribute connected Redystrybucja tras podłączonych, wyłącznie sieci z maską klasową Redistribute static Redystrybucja tras statycznych, wyłącznie sieci z maską klasową Redistribute rip metric 1 subnets Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu RIP, maska bezklasowa Redistribute eigrp NUMER_AS Rozgłoszenie tras uzyskanych za pośrednictwem protokołu EIGRP o określonym metric 1 subnets numerze, maska bezklasowa Redistribute connected metric 1 Redystrybucja tras podłączonych, maska bezklasowa subnets Redistribute static metric 1 Redystrybucja tras statycznych, maska bezklasowa subnets * metric oznacza ustawienie domyślnej wartości metryki dla redystrybuowanych tras należy dobrać odpowiednią wartość 11
Podstawy Sieci Komputerowych Laboratorium 1 Cisco podstawy systemu Zadanie 1. Uruchom program packet tracer, spróbuj dodać po jednym urządzeniu każdego typu. Jakich funkcjonalności dostarczają poszczególne urządzenia? Zadanie 2. Spróbuj zestawić połączenia pomiędzy urządzeniami. Jakie typy łączy są dostępne? Do jakich celów wykorzystać poszczególne media? Zadanie 3. Otwórz okno konfiguracyjne jednego z ruterów. W zakładce physical sprawdź jakie moduł są dostępne. Dodaj po jednym module serial i fastethernet. Zadanie 4. Usuń stworzony schemat sieci. Dodaj jeden ruter 2620XM. Otwórz okno konfiguracyjne rutera i przejdź do zakładki CLI. Na pytanie o configuration dialog odpowiedz no. Zaprezentuj po kolei wszystkie tryby wprowadzania poleceń (EXEC użytkownika, uprzywilejowany EXEC, tryb globalnej konfiguracji, tryb konfiguracji interfejsu). Zadanie 5. W jaki sposób można uzyskać pomoc w przypadku korzystania z Cisco IOS? Zadanie 6. Zmień liczbę zapamiętywanych w historii poleceń na 20. Zadanie 7. Utwórz użytkownika student z hasłem student. Nadaj mu odpowiednie uprawnienia. (polecenie: username ) Zadanie 8. Włącz lokalne sprawdzanie loginu i hasła dla użytkownika konsoli. (system ma prosić o podanie loginu i hasła, polecenie: login local) Zadanie 9. Ustaw wiadomość dnia o treści twoje imię i nazwisko, ustaw komunikat wyświetlany przed wprowadzeniem hasła o treści wprowadz login i haslo. W jaki momencie pojawią się poszczególne komunikaty? Zadanie 12. Ustaw datę i godzinę. Wyświetl wprowadzone informacje. Zadanie 13. Zmień nazwę hosta na IMIĘ_NAZWISKO. Zadanie 14. Jaka wersja IOS działa na Twoim ruterze? Zadanie 15. Utwórz nowy katalog, nazwij go BACKUP. Wylistuj pliki znajdujące się w bieżącym katalogu. Zadanie 16. Przeprowadź konfigurację swojego rutera przy użyciu polecenia setup. Opisz poszczególne kroki procesu.
Podstawy Sieci Komputerowych Laboratorium 2 konfiguracja interfejsów, CDP i ruting statyczny Zadanie 1. Zestaw połączenia zgodnie z poniższym schematem: Zadanie 2. Dokonaj optymalnego podziału sieci 192.168.0.0/24 na podsieci. Dla podsieci w których są komputery zarezerwuj po 29 adresów dla użytkowników. Zadanie 3. Skonfiguruj wszystkie niezbędne interfejsy. Zadanie 4. Ustaw nazwy hostów zgodnie ze schematem. Zadanie 5. Sprawdź czy komunikacja między sąsiednimi urządzeniami przebiega prawidłowo (sekcja Diagnozowanie problemów). Zadanie 6. Włącz CDP na wszystkich interfejsach. Zadanie 7. Wyświetl i przeanalizuj informacje dotyczące sąsiednich ruterów. Zadanie 8. Skonfiguruj ruting statyczny tak żeby wszystkie urządzenia w sieci widziały siebie nawzajem. Zadanie 9. Skonfiguruj trasę domyślną zgodnie ze schematem.
Podstawy Sieci Komputerowych Laboratorium 3 RIPv1/v2 Zadanie 1. Zestaw połączenia zgodnie z poniższym schematem: Zadanie 2. Skonfiguruj wszystkie niezbędne interfejsy. Wykorzystaj adresację z poniższej tabeli: Urządzenie Interfejs Adres IP/maska Brama domyślna PC1 Fa0 192.168.0.2/27 192.168.0.1 PC2 Fa0 192.168.0.34/27 192.168.0.33 PC3 Fa0 192.168.0.66/27 192.168.0.65 R1 Fa0/0 192.168.0.1/27 R1 Se0/0 192.168.1.2/30 R2 Se1/0 clock rate 192.168.1.1/30 R2 Fa0/0 192.168.10.1/30 R2 Se1/1 clock rate 192.168.2.1/30 R2 Se1/2 clock rate 192.168.3.1/30 R3 Se0/0 192.168.2.2/30 R3 Fa0/0 192.168.0.33/27 R4 Se0/0 192.168.3.2/30 R4 Fa0/0 192.168.0.65/27 Zadanie 3. Ustaw nazwy hostów zgodnie ze schematem. Zadanie 4. Sprawdź czy komunikacja między sąsiednimi urządzeniami przebiega prawidłowo (sekcja Diagnozowanie problemów). Zadanie 5. Skonfiguruj RIPv1 tak żeby wszystkie urządzenia w sieci widziały siebie nawzajem. Zadanie 6. Skonfiguruj trasę domyślną zgodnie ze schematem. Włącz redystrybucję trasy domyślnej. Sprawdź wpisy w tablicach rutingu poszczególnych ruterów czy transmisja pomiędzy urządzeniami odbywa się prawidłowo? Jeśli nie to co należy zmienić? Zapisz konfigurację i wprowadź niezbędne zmiany (nie modyfikuj zapisanej konfiguracji!!!) Zadanie 7. Dla konfiguracji przed zmianami zmień wersję RIP z 1 na 2 i wyłącz automatyczne podsumowanie tras.
Zadanie 8. Sprawdź wpisy w tablicach rutingu poszczególnych ruterów czy transmisja pomiędzy urządzeniami odbywa się prawidłowo?
Podstawy Sieci Komputerowych Laboratorium 4 EIGRP i OSPF Zadanie 1. Zestaw połączenia zgodnie z poniższym schematem: Zadanie 2. Dokonaj optymalnego podziału sieci 172.16.0.0/16 na podsieci. Dla podsieci w których są komputery zarezerwuj po 250 adresów dla użytkowników. Zadanie 3. Skonfiguruj wszystkie niezbędne interfejsy. Zadanie 4. Ustaw nazwy hostów zgodnie ze schematem. Zadanie 5. Sprawdź czy komunikacja między sąsiednimi urządzeniami przebiega prawidłowo (sekcja Diagnozowanie problemów). Zapisz konfigurację do pliku. Skopiuj plik będzie potrzebny w zadaniu 8 i 9 (konfiguracja bez rutingu). Zadanie 6. Skonfiguruj EIGRP tak żeby wszystkie urządzenia w sieci widziały siebie nawzajem. Zadanie 7. Skonfiguruj trasę domyślną zgodnie ze schematem. Włącz redystrybucję trasy domyślnej. Sprawdz jakie są wpisy w tablicach rutingu poszczególnych ruterów. Zadanie 8. Wykorzystaj plik z zadania 5. Skonfiguruj OSPF tak żeby wszystkie urządzenia w sieci widziały siebie nawzajem. Zadanie 9. Skonfiguruj trasę domyślną zgodnie ze schematem. Włącz redystrybucję trasy domyślnej. Sprawdz jakie są wpisy w tablicach rutingu poszczególnych ruterów.