Routing dynamiczny... 2 Czym jest metryka i odległość administracyjna?... 3 RIPv RIPv Interfejs pasywny... 5 Podzielony horyzont...

Transkrypt

1 Routing dynamiczny... 2 Czym jest metryka i odległość administracyjna?... 3 RIPv RIPv Interfejs pasywny... 5 Podzielony horyzont... 5 Podzielony horyzont z zatruciem wstecz... 5 Vyatta i RIP... 5 Komendy... 6 Wyłączenie komunikatów zdarzeń RIP... 6 Wyłączenie komunikatów debugowania pakietów RIP... 6 Odległość administracyjnej - zmiana... 6 Rozgłoszenie trasy domyślnej bardzo ważne, domyślnie RIP nie rozgłasza trasy domyślnej 6 Rozgłoszenie trasy statycznej... 6 Rozgłoszenie trasy uzyskanej z protokołu OSPF... 6 Zmiana domyślnej metryki RIP... 6 Funkcjonowanie RIP na interfejsie... 6 Odległość administracyjna dla sieci... 6 Interfejs pasywny... 6 Trasa statyczna RIP... 6 Odstęp czasowy pomiędzy aktualizajami (domyślnie 30)... 7 Autoryzacja RIP na interfejsie... 7 Podzielony horyzont [ z zatruciem wstecz ]... 7 Zadania... 7

2 Routing dynamiczny Jak to już zostało wspomniane w poprzednim laboratorium protokoły routingu dynamicznego ułatwiają wymianę informacji pomiędzy routerami. Pozwalają dynamicznie pozyskiwać informacje o zdalnych sieciach i automatycznie wprowadzać stosowne informacje do tablicy routingu. Protokoły dynamicznie same ustalają najlepszą trasę w oparciu o różne parametry a następnie zapisują ją w tablicy routingu. Niewątpliwą zaletą jest to iż tablice routingu modyfikowane są automatycznie np. w momencie awarii jakiegoś węzła sieci. Minusem są zasoby niezbędne do działania protokołu routingu dynamicznego w związku z koniecznością wymiany komunikatów dotyczących tras wzrasta użycie procesora oraz wykorzystanie pasma. Protokoły routingu mogą zostać podzielone w kilku różnych płaszczyznach. Ze względu na domenę routingu podział wygląda następująco: IGP (interior Gateway protocols) protokoły bramy wewnętrznej, używane w routingu wewnątrz konkretnej domeny, EGP (exterior Gateway protocols) protokoły bramy zewnętrznej, wykorzystywane do routingu pomiędzy różnymi domenami. W trakcie laboratoriów omawiane będą tylko protokoły z rodziny IGP. Protokoły te można podzielić ze względu na sposób wyznaczania tras: Protokoły wektora odległości trasy rozgłaszane są jako wektory odległości i kierunku. Odległość definiowana jest przy użyciu metryki (np. liczba skoków), kierunek z kolei to router następnego skoku. Tego typu protokoły wykorzystują do wyznaczania najlepszej trasy algorytm Bellmana-Forda. Protokoły wektora odległości wysyłają pełne tablice routingu co powoduje wzrost przepływu informacji w sieci. Routery nie są w stanie poznać całej topologii sieci interesuje je tylko następny skok dla danej sieci oraz metryka i odległość administracyjna. Niektóre protokoły wektora odległości wysyłają okresowe aktualizacje informacji o trasach. Protokoły łącze-stan informacje na temat topologii zbierane są ze wszystkich węzłów dzięki czemu router zna całą topologię sieci. Protokoły wykorzystują informację łącze-stan do utworzenia mapy topologii i wyboru najlepszej trasy z pośród wszystkich dostępnych. W przypadku protokołów łącze-stan aktualizacje wysyłane są tylko gdy w topologii nastąpi jakaś zmiana. Kolejnego podziału protokołów routingu można dokonać na podstawie informacji zawartych w aktualizacji: Klasowe protokoły routingu nie wysyłają w aktualizacji informacji o masce podsieci. Oznacza to, że klasowych protokołów nie można stosować w sieciach w których podział na podsieci dokonany został przy wykorzystaniu więcej niż jednej maski. Router użyje maski podsieci skonfigurowanej na lokalnym interfejsie gdy adresy są w tej samej sieci głównej lub zastosuje domyślną maskę podsieci w oparciu o klasę adresu. Dla poszczególnych klas domyślne maski wyglądają następująco (w tabeli pominięte zostały sieci klasy D i E): Klasa Zakres IP Domyślna maska klasy Adresy prywatne A / /8 B / /12 C / /16

3 Bezklasowe protokoły routingu w aktualizacjach oprócz adresu sieci umieszczana jest również maska. Bezklasowe protokoły routingu są stosowane w większości współczesnych sieci. W przypadku powyższego przykładu dla obu przypadków protokoły routingu bezklasowego prawidłowo obsłużą sieć. Co więcej możliwe jest również wykorzystanie sieci nieciągłych o których mówimy gdy np. po jednej stronie sieci znajduje się podsieć /28 a po drugiej stronie sieci podsieć /28. Przykład sieci nieciągłej: Routing w przypadku powyższej sieci i protokołu RIPv2 będzie się odbywał prawidłowo. Gdy w powyższej sieci zastosujemy RIPv1 komunikacja pomiędzy siecią /28 i /28 nie będzie możliwa. Czym jest metryka i odległość administracyjna? Metryka jest sposobem mierzenia i porównywania, wykorzystywana jest przez protokoły routingu do ustalenia najlepszej trasy. W przypadku gdy router dowie się o kilku trasach do sieci docelowej koniecznym jest podjęcie decyzji, którą trasę wybrać. Wówczas router skorzysta z metryki wybierze trasę o najlepszej metryce. W ramach każdego protokołu routingu wykorzystywane są inne metody obliczania metryki. Przykładowo RIP wykorzystuje liczbę skoków (routerów) do sieci docelowej. Oprócz liczby skoków metryki mogą być wyznaczana na przykład na podstawie: Szerokości pasma, Obciążenie łącza, Opóźnienie, Niezawodność. Odległość administracyjna jest wykorzystywana w momencie gdy router dowiaduje się o trasie do sieci zdalnej z kilku źródeł. Wówczas aby podjąć decyzję o wyborze źródła trasy router skorzysta z odległości administracyjnej. Krótko mówiąc odległość administracyjna określa pierwszeństwo źródła routingu. Każdy protokół routingu, sieci statyczne i podłączone bezpośrednio mają swój priorytet. Router w momencie gdy dowie się o kilku trasach do sieci docelowej z więcej niż jednego źródła może wykorzystać odległość administracyjną aby wybrać najlepszą trasę. Odległość administracyjna może znajdować się w przedziale od 0 do 255 przy czym im niższa wartość tym wyższy priorytet. Tylko sieć podłączona bezpośrednio ma odległość administracyjną 0. Odległość 255 oznacza, że źródło nie jest zaufane. Podsumowując metryka wykorzystywana jest w procesie instalowania trasy w tablicy routingu wybrana zostanie trasa z najlepszą metryką. W przypadku wykorzystania jednego protokołu routingu dynamicznego w tablicy nie mogą istnieć dwa wpisy dotyczące tej samej sieci docelowej. Ponieważ różne protokoły routingu w różny sposób obliczają metrykę wprowadzona została odległość administracyjna. Stosowana jest gdy router otrzymuje informację o trasie do sieci docelowej z więcej

4 niż jednego źródła protokołu routingu. Decyzja o tym którą trasę wybrać podejmowana jest na podstawie odległości administracyjnej. Wartości odległości administracyjnej dla poszczególnych protokołów routingu wyglądają następująco: 0 interfejs podłączony bezpośrednio, 1 trasa statyczna, 5 trasa sumaryczna EIGRP, 20 trasa zewnętrzna BGP, 90 trasa wewnętrzna EIGRP, 100 IGRP, 110 OSPF, 115 IS-IS, 120 RIP, 140 EGP, 170 trasa zewnętrzna EIGRP, 200 trasa wewnętrzna BGP, 255 odległość nieznana. Jeśli przyjrzymy się tablicy routingu i konkretnemu wpisowi dotyczącemu danej trasy ujrzymy taką informację: [120/1] oznacza to trasę o odległości administracyjnej 120 i metryce 1. Do sprawdzenia jakie protokoły routingu działają na routerze wykorzystać można następujące polecenia: show protocols konfiguracja protokołów routingu działających na routerze. show ip protocol wyświetlenie informacji o trasach uzyskanych z poszczególnych protokołów routingu. RIPv1 RIP w wersji pierwszej jest klasowym protokołem routingu wektora odległości. Jedyną metryką jest liczba skoków. Aktualizacje tablic routingu wysyłane są co 30 sekund. RIP wykorzystuje dwa typy komunikatów żądanie i odpowiedź. Komunikat żądanie oznacza, iż router chce od wszystkich pozostały routerów uzyskać pełne tablice routingu. Komunikat odpowiedź jest skutkiem otrzymania żądania. W przypadku RIPv1 maksymalna liczba skoków to 15. Komunikaty w RIPv1 przesyłane są w formie rozgłoszenia. RIPv2 RIP w wersji drugiej jest bezklasowy protokołem routingu wektora odległości. Tak jak w przypadku RIPv1 metryką jest liczba skoków. Niewątpliwą zaletą RIPv2 jest to iż w aktualizacjach umieszczane są maski podsieci bezklasowość. Wersja druga protokołu RIP jest udoskonalenie wersji pierwszej w związku z czym poza pewnymi różnicami pozostałe założenia zostały nie zmienione. RIPv2 jest kompatybilny wstecz z wersją pierwszą. W związku z tym zachowano ograniczenie do 15 hopów. Wersja druga wykorzystuje transmisję multicast do przekazywania informacji o trasach.

5 Interfejs pasywny Każdy interfejs może zostać skonfigurowany jako interfejs pasywny. Wówczas przez dany interfejs informacje RIP nie będą rozgłaszane. Dzięki temu zmniejszamy obciążenie sieci i unikamy problemów związanych z bezpieczeństwem informacji. Podzielony horyzont Protokoły routingu wektora odległości zazwyczaj umożliwiają wykorzystanie tzw. Podzielonego horyzontu. Zapobiega on wysyłaniu informacji z tego samego interfejsu na którym została odebrana. Domyślnie podzielony horyzont jest włączony. Podzielony horyzont z zatruciem wstecz Wysyłając aktualizacje z określonego interfejsu należy wszystkie sieci o których router dowiedział się przez ten interfejs oznaczyć jako nieosiągalne. Domyślnie podzielony horyzont z zatruciem wstecz jest wyłączony. Vyatta i RIP W systemie Vyatta można korzystać z protokołu RIPv2. Konfiguracja protokołu RIPv2 sprowadza się do wydania kilku poleceń. W pierwszej kolejności należy skonfigurować wszystkie karty sieciowe. Następnie można przystąpić do konfiguracji protokołu RIP. Rozpoczynając konfigurację do dyspozycji mamy dwa podejścia: Uruchomienie rozgłaszania RIP na interfejsach sieć podłączona do interfejsu zostanie automatycznie rozgłoszona. Każdy interfejs, który działa w RIP rozgłasza też swoje podłączone sieci. Nie należy rozgłaszać RIP do sieci w których nie działają routery. set protocols rip interface ethx Skonfigurowanie sieci, do których rozgłaszane będą informacje RIP set protocols rip network IP/maska Dalsze kroki są wspólne i nie zależą od wcześniej wybranej opcji: 1. Następnie należy uruchomić rozgłaszanie tras podłączonych bezpośrednio set protocols rip redistribute connected 2. Potwierdzenie wprowadzonej konfiguracji commit 3. Sprawdź poprawność konfiguracji show protocols show ip route show ip rip ping

6 Komendy Wyłączenie komunikatów zdarzeń RIP monitor protocol rip disable events Wyłączenie komunikatów debugowania pakietów RIP monitor protocol rip disable packet [recv send ] Odległość administracyjnej - zmiana set protocols rip default-distance distance show protocols rip default-distance delete protocols rip default-distance Rozgłoszenie trasy domyślnej bardzo ważne, domyślnie RIP nie rozgłasza trasy domyślnej set protocols rip default-information originate show protocols rip default-information originate delete protocols rip default-information originate Rozgłoszenie trasy statycznej set protocols rip redistribute static [metric metryka] show protocols rip redistribute static [metric] delete protocols rip redistribute static [metric] Rozgłoszenie trasy uzyskanej z protokołu OSPF set protocols rip redistribute ospf [metric metryka] show protocols rip redistribute ospf [metric] delete protocols rip redistribute ospf [metric] Zmiana domyślnej metryki RIP set protocols rip default-metric metric show protocols rip default-metric delete protocols rip default-metric Funkcjonowanie RIP na interfejsie set protocols rip interface ethx show protocols rip interface ethx delete protocols rip interface ethx Odległość administracyjna dla sieci set protocols rip network-distance ipv4 show protocols rip network-distance ipv4 delete protocols rip network-distance ipv4 Interfejs pasywny set protocols rip passive-interface ethx show protocols rip passive-interface delete protocols rip passive-interface ethx Trasa statyczna RIP set protocols rip route ipv4 show protocols rip route delete protocols rip route ipv4

7 Odstęp czasowy pomiędzy aktualizajami (domyślnie 30) set protocols rip timers update seconds show protocols rip timers update delete protocols rip timers update [seconds] Autoryzacja RIP na interfejsie set interfaces ethernet ethx ip rip authentication [md5 md5-key password md5- password plaintext-password password] delete interfaces ethernet ethx ip rip authentication [md5 md5-key password plaintext-password] show interfaces ethernet ethx ip rip authentication [md5 md5-key password plaintext-password] Podzielony horyzont [ z zatruciem wstecz ] set interfaces ethernet ethx ip rip split-horizon [disable poison-reverse] show interfaces ethernet ethx ip rip split-horizon delete interfaces ethernet ethx ip rip split-horizon [disable poison-reverse] Zadania 1. Zestaw połączenia i wirtualne maszyny zgodnie z poniższym schematem. Wykorzystaj pulę adresów /16. Uruchom RIPv2 i skonfiguruj wszystkie niezbędne informacje. Sprawdź czy możliwa jest transmisja pomiędzy PC1<->PC2, PC1<->PC3 oraz PC2<->PC3. (Router Rx maszyna vyatta_czysty, Komputer PCx maszyna debian_czysty, opcja I copied it dla wszystkich maszyn) 2. Dla sieci z zadania 1 sprawdź poleceniem traceroute ściężkę pakietów z PC1 do PC2. Jak ścieżka jest aktualnie wykorzystywana? Spróbuj uszkodzić tę trasę (np. poprzez wyłączenie karty sieciowej) i sprawdź czy i po jakim czasie router zmieni wpis w tablicy routingu. Sprawdź ponownie jaką trasą podróżują pakiety z PC1 do PC2.

8 3. Uzupełnij konfigurację z zadania 1 o połączenie do sieci WAN routera R1. Zmodyfikuj konfigurację tak aby możliwa była transmisja z dowolnego komputera do sieci WAN. Wykorzystaj połączenie routingu statycznego i dynamicznego. 4. Uruchom wirtualne maszyny: lab3_r1_p, lab3_r2_p, lab3_r3_p, lab3_r4_p, lab3_pc1_p, lab3_pc2_p, lab3_pc3_p oraz lab3_pc4_p, wybierz opcję I moved it dla każdej maszyny. Zdiagnozuj wszystkie problemy występujące w komunikacji pomiędzy poszczególnymi urządzeniami w sieci. Przetestuj komunikację pomiędzy wszystkimi węzłami sieci. Przyjęta adresacja: Węzeł Interfejs IP Maska R1 R2 R3 R4 Eth Eth Eth Eth Eth Eth Eth Eth Eth Eth PC1 Eth PC2 Eth PC3 Eth PC4 Eth