SPIS TREŚCI WPROWADZENIE JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA HORYNIEC-ZDRÓJ... 4

SPIS TREŚCI WPROWADZENIE... 2 1. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA HORYNIEC-ZDRÓJ... 4 Emisja zanieczyszczeń do powietrza... 4 Ocena jakości powietrza... 4 2. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA IWONICZ-ZDRÓJ... 8 Emisja zanieczyszczeń do powietrza... 8 Ocena jakości powietrza... 9 3. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA POLAŃCZYK...15 Emisja zanieczyszczeń do powietrza...15 Ocena jakości powietrza...16 4. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA RYMANÓW-ZDRÓJ...2 Emisja zanieczyszczeń do powietrza...2 Ocena jakości powietrza...2 PODSUMOWANIE...28 BIBLIOGRAFIA...31 1

WPROWADZENIE Rys. 1. Uzdrowisko Horyniec-Zdrój [5] Na terenie województwa podkarpackiego znajdują się cztery uzdrowiska w tym: trzy podgórskie (Iwonicz-Zdrój, Rymanów-Zdrój i Polańczyk) i jedno nizinne (Horyniec-Zdrój). Uzdrowisko Horyniec-Zdrój położone jest na północno-wschodnim krańcu województwa podkarpackiego w powiecie lubaczowskim i obejmuje obszar 12 925 ha. Na terenie uzdrowiska występuje naturalna woda lecznicza siarczkowosiarkowodorowa zaliczona do wód leczniczych oraz borowina lecznicza. Właściwości surowców leczniczych uzdrowiska określiły kierunki lecznicze obejmujące choroby: ortopedyczno-urazowe, układu nerwowego, reumatologiczne, skóry, kobiece oraz osteoporozę. Uzdrowisko Iwonicz-Zdrój położone jest na południu województwa podkarpackiego w powiecie krośnieńskim i obejmuje obszar 4 55 ha. Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane naturalne surowce lecznicze takie jak: wody jodkowe, kwasowęglowe, wodorowęglanowochlorkowo-sodowe, hipotermalne oraz chlorkowowodorowęglanowo-sodowe. Rys. 2. Uzdrowisko Iwonicz-Zdrój [5] Właściwości surowców leczniczych uzdrowiska określiły kierunki lecznicze obejmujące choroby: ortopedyczno-urazowe, górnych dróg oddechowych, układu nerwowego, układu trawienia, reumatologiczne, skóry, kobiece, osteoporozę oraz otyłość. Uzdrowisko Polańczyk położone jest w południowo-wschodniej części województwa podkarpackiego w powiecie leskim. i obejmuje obszar 1 457,4 ha. Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane wody o właściwościach leczniczych: wody wodorowęglanowo-sodowe, chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowe, bromkowe, jodkowe, borowe oraz fluorkowe, które zaliczone zostały do wód leczniczych o szczególnych walorach. Rys. 3. Uzdrowisko Polańczyk [5] W oparciu o wydane świadectwa wód leczniczych i leczniczego klimatu uzdrowisko posiada kierunki lecznicze w zakresie chorób: ortopedyczno-urazowych, neurologicznych, górnych i dolnych 2

dróg oddechowych, reumatologicznych, endokrynologicznych, kardiologicznych i nadciśnienia oraz cukrzycy. Uzdrowisko Rymanów-Zdrój położone jest w południowej części województwa podkarpackiego w powiecie krośnieńskim. i obejmuje obszar 7 899 ha. Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane wody mineralne: chlorkowowodorowowęglanowo-sodowe, wodorowęglanowochlorkowo-sodowe, jodkowe oraz kwasowęglowe. Właściwości surowców leczniczych uzdrowiska określiły kierunki lecznicze obejmujące choroby: ortopedyczno-urazowe, kardiologiczne i nadciśnieniowe, górnych i dolnych dróg oddechowych, nerek Rys. 4. Uzdrowisko Rymanów-Zdrój [5] i dróg moczowych. Dodatkowo w regionie Uchwałą Rady Gminy Dębica Nr IX/135/211 z dnia 23 września 211 r. ustanowiony został Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Latoszyn znajdujący się w granicach administracyjnych miejscowości Latoszyn i Podgrodzie w gminie Dębica. Na terenie tym znajdują się udokumentowane naturalne surowce lecznicze tj. naturalna mineralne woda lecznicza,26 % siarczanowo-wapienna. Właściwości surowców leczniczych Obszaru Ochrony Uzdrowiskowej Latoszyn wskazują kierunki lecznicze obejmujące choroby: reumatologiczne, neurologiczne i ortopedyczno-urazowe. W 216 r. rozpoczęto budowę Przychodni Zdrojowej, zaś na drugą połowę 218 r. Gmina Dębica planuje reaktywację uzdrowiska Latoszyn- Rys. 5. Nowa Przychodnia Zdrojowa w Latoszynie [4] Zdrój. Wielkość emisji z obszaru podkarpackich uzdrowisk określona została na podstawie bazy emisyjnej zinwentaryzowanej na zlecenie GIOŚ przez ATMOTERM S.A. na potrzeby rocznej oceny jakości powietrza za rok 217. Baza obejmująca te tereny podzielona została na obszary zestawiające emisję: ze źródeł powierzchniowych (sektor komunalno-bytowy), ze źródeł liniowych związanych z transportem (drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne), z rolnictwa (w tym uprawa, hodowla i nawożenie), a także ze źródeł naturalnych (lasy). Zakres bazy emisyjnej obejmował źródła emisji, których działalność i występowanie powoduje emisję dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, tlenku węgla, pyłów drobnych oraz benzo(a)pirenu. Jakość powietrza na terenie podkarpackich uzdrowisk w zakresie dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, pyłu zawieszonego PM1 i PM2,5, benzo(a)pirenu oraz ozonu określona została na podstawie wyników modelowania zanieczyszczenia powietrza wykonanego na poziomie krajowym na zlecenie GIOŚ przez firmę ATMOTERM S.A. W ocenie jakości powietrza na terenie Uzdrowiska Iwonicz- Zdrój i Rymanów-Zdój wykorzystano również wyniki pomiarów ze stacji monitoringu powietrza. Na stacji zlokalizowanej w Iwoniczu-Zdroju przy ul. Ks. Rąba prowadzone są manualne pomiary pyłu PM1 i bezno(a)piranu. Zaś na stacji zlokalizowanej w Rymanowie-Zdroju przy ul. Parkowej prowadzone są automatyczne pomiary pyłu zawieszonego PM1, pyłu PM2,5 oraz manualne pomiary pyłu PM1, w którym oznaczane są cztery metale ciężkie (arsen, kadm, nikiel, ołów) i bezno(a)piren. 3

udział emisji [%] 1. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA HORYNIEC- ZDRÓJ EMISJA ZANIECZYSZCZEŃ DO POWIETRZA Według danych zawartych w bazie, emisja zanieczyszczeń do powietrza ze źródeł antropogenicznych na terenie uzdrowiska wyniosła 679,8 Mg, w tym: 41,72 Mg dwutlenku siarki, 5,7 Mg dwutlenku azotu, 512,9 Mg tlenku węgla, 55,96 Mg pyłu PM1 i 46,5 Mg pyłu o średnicy ziaren poniżej 2,5 μm oraz 2 kg benzo(a)pirenu. Głównym źródłem emisji dwutlenku siarki (99,7 %), tlenku węgla (95,7 %), pyłu PM1 (8 %), pyłu PM2,5 (94 %) oraz benzo(a)pirenu (99,9 %) był sektor komunalno-bytowy. Natomiast głównym źródłem emisji dwutlenku azotu była komunikacja (51 %) - rys. 1.1. Łącznie na terenie uzdrowiska emisja zanieczyszczeń do powietrza wyniosła: 622,32 Mg ze źródeł powierzchniowych, 19,9 Mg ze źródeł liniowych oraz 37,58 Mg z rolnictwa. 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 powierzchniowa liniowa rolnictwo SO2 NO2 PM1 PM2,5 b(a)p CO Rys. 1.1. Udział poszczególnych źródeł emisji w emisji ogółem na obszarze Uzdrowiska Horyniec-Zdrój w 217 r. [1] OCENA JAKOŚCI POWIETRZA Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku siarki, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego i dobowego. Na terenie uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku siarki w przedziale 1,8-3,1μg/m 3, zaś stężenia 1-godzinnego w przedziale 5,8-16,9 μg/m 3 tj. 2-5 % wartości dopuszczalnej. W przypadku stężeń 24-godzinnych wyniki modelowania wykazały występowanie stężeń w przedziale 6,7-13,8 μg/m 3 tj. 5-11 % wartości dopuszczalnej (rys. 1.2.). 4

Rys. 1.2. Rozkłady stężeń dwutlenku siarki na obszarze uzdrowiska Horyniec-Zdrój w 217 r. Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem azotu nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku azotu, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego. Na obszarze uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku azotu w przedziale 4,4-5,3 μg/m 3 tj. 11-13 % poziomu dopuszczalnego. Wartości stężenia 1-godzinnego zawierały się w przedziale 36,1-39,2 μg/m 3 tj. 18-2 % wartości dopuszczalnej (rys. 1.3.). 5

Rys. 1.3. Rozkłady stężeń dwutlenku azotu na obszarze uzdrowiska Horyniec-Zdrój w 217 r. W przypadku zanieczyszczeń pyłowych wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza pyłem PM1 na obszarze uzdrowiska wykazały występowanie stężenia średniorocznego pyłu PM1 w przedziale 14,5-2,2 μg/m 3 tj. 36-51 % wartości dopuszczalnej. Modelowanie nie wykazało również przekroczenia dopuszczalnej liczby dni ze stężeniem dobowym powyżej 5 μg/m 3 (rys. 1.4.). Rys. 1.4. Rozkłady stężeń pyłu PM1 na obszarze uzdrowiska Horyniec-Zdrój w 217 r. Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza pyłem PM2.5 wykazały występowanie stężenia średniorocznego w przedziale 13,-17, μg/m 3 tj. 52-68 % wartości dopuszczalnej (rys. 1.5.). 6

Rys. 1.5. Rozkład stężeń średniorocznych pyłu zawieszonego PM2,5 na obszarze uzdrowiska Horyniec-Zdrój w 217 r. W przypadku zanieczyszczenia powietrza benzo(a)pirenem wyniki modelowania wykazały występowanie na obszarze uzdrowiska stężenia średniorocznego w przedziale,68-1,7 ng/m 3 tj. 68-17 % wartości docelowej (rys. 1.6.). Rys. 1.6. Rozkład stężeń średniorocznych benzo(a)pirenu oraz wyznaczony obszar przekroczenia w zakresie benzo(a)pirenu na obszarze uzdrowiska Horyniec-Zdrój w 217 r. Zgodnie z Wytycznymi Komisji Europejskiej do decyzji 211/85/UE, przekroczenia normy jakości powietrza występują wtedy, gdy wartość odpowiedniej statystyki (np. średniej rocznej) po zaokrągleniu do ilości miejsc znaczących z jaką podana jest norma, przekracza wartość normowaną. Poziom docelowy dla benzo(a)pirenu wynosi 1 ng/m 3. Jeżeli stężenie średnioroczne benzo(a)pirenu 7

wynosi 1,5 ng/m 3 to zgodnie z ww. wytycznymi otrzymany wynik zaokrągla się do 2 ng/m 3 (co jest przekroczeniem normy), jeżeli stężenie średnioroczne benzo(a)pirenu wynosi 1,49 ng/m 3 to otrzymany wynik zaokrągla się do 1 ng/m 3 (co nie jest przekroczeniem normy). Zgodnie z ww. wytycznymi na terenie uzdrowiska obszar przekroczenia dla tego zanieczyszczenia objął obszar o powierzchni ok.,5 km 2 (rys. 1.6.). Na obszarze uzdrowiska w 217 r. wystąpiło od 8 do 1 dni z maksymalnym stężeniem 8-godzinnym ozonu ponad 12 μg/m 3. Dotrzymanie poziomu docelowego ozonu w kryterium ochrony zdrowia określane jest na podstawie średniej z trzech lat. Średnia trzyletnia liczba dni z maksymalnym stężeniem 8-godzinnym ozonu ponad 12 μg/m 3 za lata 215-217 na obszarze uzdrowiska wyniosła od 12 do 14 dni, co oznacza dotrzymanie poziomu docelowego (25 dni) rys. 1.7. Na terenie uzdrowiska nie dotrzymany został poziom celu długoterminowego ozonu. Rys. 1.7. Liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu w 217 r. oraz średnia liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu za lata 215-217 na obszarze uzdrowiska Horyniec-Zdrój - wyniki modelowania [3], [7] 2. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA IWONICZ-ZDRÓJ EMISJA ZANIECZYSZCZEŃ DO POWIETRZA Według danych zawartych w bazie, emisja zanieczyszczeń do powietrza ze źródeł antropogenicznych na terenie uzdrowiska wyniosła 1 189,2 Mg, w tym: 73,7 Mg dwutlenku siarki, 11,7 Mg dwutlenku azotu, 918,8 Mg tlenku węgla, 93,8 Mg pyłu PM1 i 84,8 Mg pyłu PM2,5 oraz 37,9 kg benzo(a)pirenu. Głównym źródłem emisji dwutlenku siarki (99,7 %), tlenku węgla (97,3 %), pyłu PM1 (88,4 %), pyłu PM2,5 (96,2 %) oraz benzo(a)pirenu (99,9 %) był sektor komunalno-bytowy. Natomiast głównym źródłem emisji dwutlenku azotu była komunikacja (69,2 %) - rys. 2.1. Łącznie na terenie uzdrowiska emisja zanieczyszczeń do powietrza wyniosła 1134,74 Mg ze źródeł powierzchniowych, 39,82 Mg ze źródeł liniowych oraz 14,7 Mg z rolnictwa. 8

udział emisji [%] 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 powierzchniowa liniowa rolnictwo SO2 NO2 PM1 PM2,5 b(a)p CO Rys. 2.1. Udział poszczególnych źródeł emisji w emisji ogółem na obszarze Uzdrowiska Iwonicz-Zdrój w 217 r. [1] OCENA JAKOŚCI POWIETRZA Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku siarki, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego i dobowego. Na terenie uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku siarki w przedziale 2,1-4,3 μg/m 3, zaś stężenia 1-godzinnego w przedziale 12,3-27,4 μg/m 3 tj. 4-8 % wartości dopuszczalnej. W przypadku stężeń 24-godzinnych wyniki modelowania wykazały występowanie stężeń w przedziale 9,3-17,1 μg/m 3 tj. 7-14 % wartości dopuszczalnej (rys. 2.3.). Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem azotu nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku azotu, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego. Na obszarze uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku azotu w przedziale 5,7-1,1 μg/m 3 tj. 14-25 % poziomu dopuszczalnego. Wartości stężenia 1-godzinnego zawierały się w przedziale 45,1-67, μg/m 3 tj. 23-34 % wartości dopuszczalnej (rys. 2.4.). Rys. 2.2. Stacja monitoringu powietrza w Iwoniczu Zdroju ul. Księdza Rąba [5] 9

Rys. 2.3. Rozkłady stężeń dwutlenku siarki na obszarze uzdrowiska Iwonicz-Zdrój w 217 r. 1

217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] Rys. 2.4. Rozkłady stężeń dwutlenku azotu na obszarze uzdrowiska Iwonicz-Zdrój w 217 r. Wyniki pomiarów wskazują, że na stacji pomiarowej w 217 r. nie wystąpiło przekroczenie dopuszczalnego stężenia średniorocznego pyłu PM1, które wyniosło 23 μg/m 3 (58 % normy średniorocznej). Na stacji pomiarowej dotrzymana została również norma dobowa pyłu PM1. Na stacji odnotowano 21 dni z przekroczeniem dobowego poziomu dopuszczalnego pyłu PM1 (rys. 2.5.). 12 1 stężenie dobowe pyłu PM1 dobowy poziom dopuszczalny 8 6 4 2 Rys. 2.5. Stężenia dobowe pyłu PM1 na stacji pomiarowej w Iwoniczu-Zdroju w 217 r. [7] Przekroczenia dobowe pyłu PM1 zanotowano głównie w sezonie grzewczym. Najwięcej przekroczeń wystąpiło w styczniu i lutym (po 8 dni). Maksymalna wartość stężenia dobowego pyłu PM1 zanotowana na stacji pomiarowej wystąpiła w styczniu i wyniosła 18 μg/m 3-216 % normy (rys. 2.6.). 11

liczba przekroczeń dobowych PM1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Rys. 2.6. Liczba przekroczeń dobowych PM1 w Iwoniczu-Zdroju w 217 r. w rozbiciu na miesiące [7] Modelowanie potwierdziło, że na obszarze uzdrowiska został dotrzymany zarówno średnioroczny poziom dopuszczalny pyłu PM1, jak i dopuszczalna ilość przekroczeń dobowych. Stężenia średniorocznego pyłu PM1 wskazane w modelowaniu zawierały się w przedziale 16,1-23,9 μg/m 3 tj. 4-6 % wartości dopuszczalnej. W zakresie stężeń dobowych pyłu PM1 na podstawie wyników modelowania określono wartość 36 max. wskazującego wystąpienie ponad 35 dni w ciągu roku ze stężeniem dobowym pyłu PM1 wyższym od 5 g/m 3. Na terenie uzdrowiska wartość 36 max. wyniosła maksymalnie 45,2 g/m 3, co wskazuje, że dopuszczalny poziom dobowy pyłu PM1 został dotrzymany (rys. 2.7.). Rys. 2.7. Rozkłady stężeń pyłu PM1 na obszarze uzdrowiska Iwonicz-Zdrój w 217 r. Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza pyłem PM2.5 wykazały występowanie stężenia średniorocznego w przedziale 14,-21, μg/m 3 tj. 56-84 % obowiązującej wartości dopuszczalnej (rys. 2.8.). 12

217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] b(a)p [ng/m 3 ] Rys. 2.8. Rozkład stężeń średniorocznych pyłu zawieszonego PM2,5 na obszarze uzdrowiska Iwonicz-Zdrój w 217 r. Badania benzo(a)pirenu prowadzone na stacji monitoringu jakości powietrza wykazały przekroczenie wartości docelowej ustalonej dla tego zanieczyszczenia na poziomie 1 ng/m 3. Średnioroczne stężenie benzo(a)pirenu wyniosło 1,8 ng/m 3 (18 % poziomu docelowego). Na stacji pomiarowej stężenia średniotygodniowe benzo(a)pirenu zawierały się w przedziale,1-8,4 ng/m 3. Maksymalna wartość benzo(a)pirenu wystąpiła w styczniu. (rys. 2.9). 12 1 pył PM1 b(a)p 9 8 7 8 6 6 5 4 4 3 2 2 1 Rys. 2.9. Przebieg stężeń tygodniowych bezno(a)pirenu w Iwoniczu-Zdroju w 217 r. [7] Średnie stężenia miesięczne kształtowały się w przedziale,1-5,7 ng/m 3. Najwyższe wartości miesięczne benzo(a)pirenu wystąpiły w styczniu, listopadzie, lutym i grudniu (rys. 2.1). 13

średnie miesięczne stężenie b(a)p [ng/m 3 ] 9 8 7 6 5 4 3 2 1 I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Rys. 2.1. Średnie miesięczne stężenia bezno(a)pirenu w Iwoniczu-Zdroju w 217 r. [7] Modelowanie potwierdziło, że na obszarze uzdrowiska nie został dotrzymany średnioroczny poziom docelowy benz(a)pirenu. Wartości stężenia średniorocznego określone w modelowaniu zawierały się w przedziale 1,-2,5 ng/m 3 tj. 1-25 % wartości docelowej (rys. 2.11.). Zgodnie z ww. wytycznymi Komisji Europejskiej przekroczenie poziomu docelowego benzo(a)pirenu na obszarze uzdrowiska wystąpiło na powierzchni ok. 33 km 2 - cały obszar strefy A i B oraz 83 % strefy C (rys. 2.11.). Rys. 2.11. Rozkład stężeń średniorocznych benzo(a)pirenu oraz wyznaczony obszar przekroczenia w zakresie benzo(a)pirenu na obszarze uzdrowiska Iwonicz-Zdrój w 217 r. Na terenie uzdrowiska w 217 r. wystąpiło od 5 do 9 dni z maksymalnym stężeniem 8-godzinnym ozonu ponad 12 μg/m 3. Średnia trzyletnia liczba dni za lata 215-217 wyniosła od 12 do 16 dni, co oznacza dotrzymanie poziomu docelowego (rys. 2.12.). 14

Na terenie uzdrowiska nie dotrzymany został poziom celu długoterminowego ozonu. Rys. 2.12.Liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu w 217 r. oraz średnia liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu za lata 215-217 na obszarze uzdrowiska Iwonicz-Zdrój - wyniki modelowania [3], [7] 3. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA POLAŃCZYK EMISJA ZANIECZYSZCZEŃ DO POWIETRZA Według danych zawartych w bazie, emisja zanieczyszczeń do powietrza ze źródeł antropogenicznych na terenie uzdrowiska wyniosła 181,2 Mg, w tym: 11,4 Mg dwutlenku siarki, 1,9 Mg dwutlenku azotu, 14,2 Mg tlenku węgla, 14,8 Mg pyłu PM1 i 12,7 Mg pyłu PM2,5 oraz 5,7 kg benzo(a)pirenu. Głównym źródłem emisji dwutlenku siarki (99,5 %), tlenku węgla (95,1 %), pyłu PM1 (81,8 %), pyłu PM2,5 (94, %) oraz benzo(a)pirenu (99,9 %) był sektor komunalno-bytowy. Natomiast głównym źródłem emisji dwutlenku azotu była komunikacja (82,5 %) - rys. 3.1. Łącznie na terenie uzdrowiska emisja zanieczyszczeń do powietrza wyniosła 169, Mg ze źródeł powierzchniowych, 11,1 Mg ze źródeł liniowych oraz 1,1 Mg z rolnictwa. 15

udział emisji [%] 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 powierzchniowa liniowa rolnictwo SO2 NO2 PM1 PM2,5 b(a)p CO Rys. 3.1. Udział poszczególnych źródeł emisji w emisji ogółem na obszarze Uzdrowiska Polańczyk w 217 r. [1] OCENA JAKOŚCI POWIETRZA Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki na terenie uzdrowiska Polańczyk nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku siarki, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego i dobowego. Na terenie uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku siarki w przedziale 1,9-2,4 μg/m 3, zaś stężenia 1-godzinnego w przedziale 11,3-14,6 μg/m 3 tj. 3-4 % wartości dopuszczalnej. W przypadku stężeń 24-godzinnych wyniki modelowania wykazały występowanie stężeń w przedziale 8,5-11,2 μg/m 3 tj. 7-9 % wartości dopuszczalnej (rys. 3.2.). Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem azotu nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku azotu, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego. Na obszarze uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku azotu w przedziale 4,-4,8 μg/m 3 tj. 1-12 % poziomu dopuszczalnego. Wartości stężenia 1-godzinnego zawierały się w przedziale 37,-38,3 μg/m 3 tj. 18,5-19 % wartości dopuszczalnej (rys. 3.3.). Rys. 3.2. Rozkłady stężeń dwutlenku siarki na obszarze uzdrowiska Polańczyk w 217 r. 16

Rys. 3.2. Rozkłady stężeń dwutlenku siarki na obszarze uzdrowiska Polańczyk w 217 r. - wyniki modelowania c.d. [2], [7] Rys. 3.3. Rozkłady stężeń dwutlenku azotu na obszarze uzdrowiska Polańczyk w 217 r. W przypadku zanieczyszczeń pyłowych wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza pyłem PM1 na obszarze uzdrowiska wykazały występowanie stężenia średniorocznego pyłu PM1 w przedziale 15,3-17,6 μg/m 3 tj. 38-44 % wartości dopuszczalnej. Modelowanie nie wykazało przekroczenia dopuszczalnej liczby dni ze stężeniem dobowym powyżej 5 μg/m 3 (rys. 3.4.). 17

Rys. 3.4. Rozkłady stężeń pyłu PM1 na obszarze uzdrowiska Polańczyk w 217 r. Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza pyłem PM2.5 wykazały występowanie stężenia średniorocznego w przedziale 14,-15,5 μg/m 3 tj. 56-62 % wartości dopuszczalnej (rys. 3.5.). Rys. 3.5. Rozkład stężeń średniorocznych pyłu zawieszonego PM2,5 na obszarze uzdrowiska Polańczyk w 217 r. W przypadku zanieczyszczenia powietrza benzo(a)pirenem wyniki modelowania wykazały występowanie na obszarze uzdrowiska stężenia średniorocznego w przedziale,85-1,38 ng/m 3 tj. 85-138 % wartości docelowej (rys. 3.6.). Zgodnie z ww. wytycznymi Komisji Europejskiej w Polańczyku norma określona dla bezno(a)pirenu nie została przekroczona. 18

Rys. 3.6. Rozkład stężeń średniorocznych benzo(a)pirenu na obszarze uzdrowiska Polańczyk w 217 r. Na obszarze uzdrowiska w 217 r. wystąpiło od 1 do 11 dni z maksymalnym stężeniem 8-godzinnym ozonu ponad 12 μg/m 3. Średnia trzyletnia liczba dni za lata 215-217 wyniosła 15-16 dni, co oznacza dotrzymanie poziomu docelowego (rys. 3.7.). Nie dotrzymany został poziom celu długoterminowego ozonu. Rys. 3.7. Liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu w 217 r. oraz średnia liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu za lata 215-217 na obszarze uzdrowiska Polańczyk - wyniki modelowania [3], [7] 19

udział emisji [%] 4. JAKOŚĆ POWIETRZA NA TERENIE UZDROWISKA RYMANÓW-ZDRÓJ EMISJA ZANIECZYSZCZEŃ DO POWIETRZA Według danych zawartych w bazie, emisja zanieczyszczeń do powietrza ze źródeł antropogenicznych na terenie uzdrowiska wyniosła 1 123,7 Mg, w tym: 69,9 Mg dwutlenku siarki, 12,7 Mg dwutlenku azotu, 863,5 Mg tlenku węgla, 89,7 Mg pyłu PM1 i 78,9 Mg pyłu PM2,5 oraz 35,6 kg benzo(a)pirenu. Głównym źródłem emisji dwutlenku siarki (99,6 %), tlenku węgla (96,3 %), pyłu PM1 (84,8 %), pyłu PM2,5 (94,9 %) oraz benzo(a)pirenu (99,9 %) był sektor komunalno-bytowy. Natomiast głównym źródłem emisji dwutlenku azotu była komunikacja (77,2 %) - rys. 4.1. Łącznie na terenie uzdrowiska emisja zanieczyszczeń do powietrza wyniosła 1 54,7 Mg ze źródeł powierzchniowych, 5,7 Mg ze źródeł liniowych oraz 18,3 Mg z rolnictwa. 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 powierzchniowa liniowa rolnictwo SO2 NO2 PM1 PM2,5 b(a)p CO Rys. 4.1. Udział poszczególnych źródeł emisji w emisji ogółem na obszarze Uzdrowiska Rymanów-Zdrój w 217 r. [1] OCENA JAKOŚCI POWIETRZA Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku siarki, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego i dobowego. Na terenie uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku siarki w przedziale 2,-3,4 μg/m 3, zaś stężenia 1-godzinnego w przedziale 1,5-23,7 μg/m 3 tj. 3-7 % wartości dopuszczalnej. W przypadku stężeń 24-godzinnych wyniki modelowania wykazały występowanie stężeń w przedziale 7,6-15,8 μg/m 3 tj. 6-13 % wartości dopuszczalnej (rys. 4.3.). Rys. 4.2. Stacja monitoringu powietrza w Rymanowie Zdroju ul. Parkowa [5] 2

Rys. 4.3. Rozkłady stężeń dwutlenku siarki na obszarze uzdrowiska Rymanów-Zdrój w 217 r. Wyniki modelowania zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem azotu nie wskazały przekroczenia zarówno dopuszczalnego stężenia średniorocznego dwutlenku azotu, jak i dopuszczalnego stężenia 1-godzinnego. Na obszarze uzdrowiska wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego dwutlenku azotu w przedziale 4,9-9,6 μg/m 3 tj. 12-24 % poziomu dopuszczalnego. Wartości stężenia 1-godzinnego zawierały się w przedziale 42,2-64,2 μg/m 3 tj. 21-32 % wartości dopuszczalnej (rys. 4.4.). 21

217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 stężenie pyłu PM1 [ug/m 3 ] Rys. 4.4. Rozkłady stężeń dwutlenku azotu na obszarze uzdrowiska Rymanów-Zdrój w 217 r. Na stacji pomiarowej w Rymanowie-Zdroju w 217 r. nie wystąpiło przekroczenie dopuszczalnego stężenia średniorocznego pyłu PM1, które wyniosło 21 μg/m 3 (53 % normy średniorocznej). Nie odnotowano również przekroczenia dopuszczalnej liczby dni ze stężeniem dobowym pyłu powyżej 5 μg/m 3 (2 dni) (rys. 4.5.). stężenie dobowe pyłu PM1 dobowy poziom dopuszczalny 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 Rys. 4.5. Stężenia dobowe pyłu PM1 na stacji pomiarowej w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Przekroczenia dobowe pyłu PM1 zanotowano głównie w sezonie grzewczym. Najwięcej przekroczeń wystąpiło w styczniu (9 dni) i lutym (7 dni). Maksymalna wartość stężenia dobowego pyłu PM1 zanotowana na stacji pomiarowej wystąpiła w styczniu i wyniosła 94 μg/m 3 (188 % normy) (rys. 4.6.). 22

liczba przekroczeń dobowych PM1 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Rys. 4.6. Liczba przekroczeń dobowych PM1 w Rymanowie-Zdroju w 217 r. w rozbiciu na miesiące [7] Modelowanie potwierdziło, że na obszarze uzdrowiska został dotrzymany zarówno średnioroczny poziom dopuszczalny pyłu PM1, jak i dopuszczalna ilość przekroczeń dobowych. Stężenia średnioroczne pyłu PM1 zawierały się w przedziale 15,3-22,4 μg/m 3 tj. 38-56 % wartości dopuszczalnej. W zakresie stężeń dobowych pyłu PM1 wartość 36 max. wyniosła maksymalnie 41,7 g/m 3, co wskazuje, że dopuszczalny poziom dobowy pyłu PM1 został dotrzymany (rys. 4.7.). Rys. 4.7. Rozkłady stężeń pyłu PM1 na obszarze uzdrowiska Rymanów-Zdrój w 217 r. Wyniki pomiarów pyłu PM2.5 na stacji pomiarowej nie wykazały przekroczenia dopuszczalnego stężenia średniorocznego określonego dla tego zanieczyszczenia. Średnioroczne stężenie pyłu PM2.5 wyniosło 18 g/m 3 (72 % normy rocznej). W rocznej serii pomiarowej, na stacji pomiarowej, liczba dni ze stężeniem dobowym PM2.5 wyższym od 25 g/m 3 wyniosła: 69 (ryc. 4.8.). Maksymalne dobowe stężenie pyłu PM2.5 na stanowisku pomiarowym wyniosło 91 g/m 3. 23

217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 stężenie pyłu PM2.5 [ug/m 3 ] 125 1 75 5 25 Rys. 4.8. Stężenia średniodobowe pyłu PM2,5 na stacji pomiarowej w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Modelowanie potwierdziło, że na obszarze uzdrowiska został dotrzymany średnioroczny poziom dopuszczalny pyłu PM2,5. Wyniki modelowania wykazały występowanie stężenia średniorocznego w przedziale 14,-19, μg/m 3 tj. 56-76 % obowiązującej wartości dopuszczalnej (rys. 4.9.). Rys. 4.9. Rozkład stężeń średniorocznych pyłu zawieszonego PM2,5 na obszarze uzdrowiska Rymanów-Zdrój w 217 r. Stan zanieczyszczenia powietrza metalami ciężkimi oznaczanymi w pyle PM1: arsenem, kadmem, niklem i ołowiem na obszarze uzdrowiska określony został na podstawie wyników pomiarów ze stacji monitoringu powietrza. Badania arsenu wykazały, że wartości stężeń tego zanieczyszczenia utrzymywały się na niskim poziomie. Średnioroczne stężenie arsenu wyniosło,71 ng/m 3 docelowego. tj. 12 % średniorocznego poziomu Wartości stężeń średniotygodniowych arsenu zawierały się w przedziale,5-2,3 ng/m 3. Maksymalna wartość wystąpiła w styczniu. (rys. 4.1.). 24

217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] kadm [ng/m 3 ] 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] arsen [ng/m 3 ] 1 pył PM1 As 2,5 9 8 2 7 6 1,5 5 4 1 3 2,5 1 Rys. 4.1. Przebieg stężeń tygodniowych arsenu w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Badania kadmu wykazały, że wartości stężeń tego zanieczyszczenia utrzymywały się również na niskim poziomie. Średnioroczne stężenie kadmu wyniosło,29 ng/m 3 tj. 6 % średniorocznego poziomu docelowego. Wartości stężeń średniotygodniowych kadmu zawierały się w przedziale,1-,78 ng/m 3. Najwyższe wartości wystąpiły w maju i styczniu (rys. 4.11.). 1 pył PM1 Cd,9 9,8 8,7 7,6 6,5 5 4,4 3,3 2,2 1,1 Rys. 4.11. Przebieg stężeń tygodniowych kadmu w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Badania niklu wykazały, że wartości stężeń tego zanieczyszczenia utrzymywały się na bardzo niskim poziomie. Średnioroczne stężenie niklu wyniosło,59 ng/m 3 tj. 3 % średniorocznego poziomu docelowego. Wartości stężeń średniotygodniowych niklu zawierały się w przedziale,5-1,54 ng/m 3. Maksymalna wartość wystąpiła w grudniu (rys. 4.12.). 25

217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] ołów [ug/m 3 ] 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] nikiel [ng/m 3 ] 1 pył PM1 Ni 1,6 9 1,4 8 1,2 7 6 1 5,8 4,6 3,4 2 1,2 Rys. 4.12. Przebieg stężeń tygodniowych niklu w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Badania ołowiu wykazały, że wartości stężeń tego zanieczyszczenia utrzymywały się również na bardzo niskim poziomie. Średnioroczne stężenie ołowiu wyniosło,1 μg/m 3 tj. 2 % średniorocznego poziomu dopuszczalnego. Wartości stężeń średniotygodniowych ołowiu zawierały się w przedziale,3-,2 μg/m 3. Maksymalna wartość wystąpiła w lutym (rys. 4.13.). 1 pył PM1 Pb,25 9 8,2 7 6,15 5 4,1 3 2,5 1 Rys. 4.13. Przebieg stężeń tygodniowych ołowiu w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Badania benzo(a)pirenu prowadzone na stacji monitoringu jakości powietrza wykazały niedotrzymanie normy ustalonej dla tego zanieczyszczenia. Średnioroczne stężenie benzo(a)pirenu wyniosło 2,1 ng/m 3 (21 % poziomu docelowego). Na stacji pomiarowej stężenia średniotygodniowe benzo(a)pirenu zawierały się w przedziale,1-11,8 ng/m 3. Maksymalna wartość wystąpiła w styczniu (rys. 4.14.). Średnie stężenia miesięczne kształtowały się w przedziale,1-8,1 ng/m 3. Najwyższe wartości miesięczne wystąpiły w styczniu i lutym (rys. 4.15.). 26

średnie stężenie miesięczne b(a)p [ng/m 3 ] 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-2-5 217-2-12 217-2-19 217-2-26 217-3-5 217-3-12 217-3-19 217-3-26 217-4-2 217-4-9 217-4-16 217-4-23 217-4-3 217-5-7 217-5-14 217-5-21 217-5-28 217-6-4 217-6-11 217-6-18 217-6-25 217-7-2 217-7-9 217-7-16 217-7-23 217-7-3 217-8-6 217-8-13 217-8-2 217-8-27 217-9-3 217-9-1 217-9-17 217-9-24 217-1-1 217-1-8 217-1-15 217-1-22 217-1-29 217-11-5 217-11-12 217-11-19 217-11-26 217-12-3 217-12-1 217-12-17 217-12-24 217-12-31 pył PM1 [ug/m 3 ] b(a)p [ng/m 3 ] 1 pył PM1 b(a)p 14 9 12 8 7 1 6 8 5 4 6 3 4 2 1 2 Rys. 4.14. Przebieg stężeń tygodniowych bezno(a)pirenu w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] 9 8 7 6 5 4 3 2 1 I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Rys. 4.15. Średnie miesięczne stężenia bezno(a)pirenu w Rymanowie-Zdroju w 217 r. [7] Modelowanie potwierdziło, że na obszarze uzdrowiska nie został dotrzymany średnioroczny poziom docelowy benz(a)pirenu. Wartości stężeń średniorocznych określone w modelowaniu zawierały się w przedziale,87-2,1 ng/m 3 tj. 87-21 % wartości docelowej (rys. 4.16.). Rys. 4.16. Rozkład stężeń średniorocznych benzo(a)pirenu oraz wyznaczony obszar przekroczenia w zakresie benzo(a)pirenu na obszarze uzdrowiska Rymanów-Zdrój w 217 r. 27

emisja do powietrza [Mg/rok] Zgodnie ww. wytycznymi Komisji Europejskiej przekroczenie poziomu docelowego benzo(a)pirenu wystąpiło na obszarze 31,5 km 2 (4 % obszaru uzdrowiska) obejmując w całości lub częściowo wszystkie strefy ochrony uzdrowiskowej (rys. 4.16.). Na obszarze uzdrowiska w 217 r. wystąpiło od 6 do 1 dni z maksymalnym stężeniem 8-godzinnym ozonu ponad 12 μg/m 3. Średnia trzyletnia liczba dni za lata 215-217 wyniosła od 13 do 17 dni, co oznacza dotrzymanie poziomu docelowego (rys. 4.17.). Na terenie uzdrowiska nie dotrzymany został poziom celu długoterminowego ozonu. Rys. 4.17. Liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu w 217 r. oraz średnia liczba dni z przekroczeniem wartości docelowej ozonu za lata 215-217 na obszarze uzdrowiska Rymanów-Zdrój - wyniki modelowania [3], [7] PODSUMOWANIE Na terenie podkarpackich uzdrowisk emisja zanieczyszczeń do powietrza wyniosła ogółem 3 173,9 Mg. Najwięcej zanieczyszczeń ze źródeł antropogenicznych zostało wprowadzonych do atmosfery z terenu uzdrowiska Iwonicz-Zdrój (37,5 %) i Rymanów-Zdrój (35,4 %), zaś najmniej z terenu Uzdrowiska Polańczyk (5,7 %). (rys. 6.). Podstawowym źródłem emisji 14 12 1 8 6 4 zanieczyszczeń do powietrza był 2 sektor komunalno-bytowy. Emisja ze źródeł liniowych odpowiadała za Iwonicz-Zdrój Rymanów-Zdrój Horyniec-Zdrój Polańczyk wprowadzanie do powietrza tlenków azotu, natomiast rolnictwo miało znikomy Rys. 6. Emisja ze źródeł antropogenicznych z terenów podkarpackich uzdrowisk w 217 r. [1] udział w emisji zanieczyszczeń ogółem na tych terenach. Na terenie miejscowości uzdrowiskowych w 217 r. dotrzymane zostały normy w zakresie dwutlenku siarki. Najniższe maksymalne stężenie średnioroczne dwutlenku siarki modelowanie wskazało na terenie Uzdrowiska Polańczyk, zaś najwyższe na terenie Uzdrowiska Iwonicz-Zdrój. 28

max. stężenie średnioroczne pyłu PM1 [ug/m 3 ] max. stężenie średnioroczne dwutlenku azotu [ug/m 3 ] max. stężenie średnioroczne dwutlenku siarki [ug/m 3 ] W żadnej podkarpackiej miejscowości uzdrowiskowej nie wystąpiły przekroczenia zarówno normy godzinowej, jak i normy dobowej określonej dla dwutlenku siarki (rys. 7.). Na terenach tych nie wystąpiły również przekroczenia zarówno normy średniorocznej, jak i 1-godzinnej określonej dla dwutlenku azotu. Tak, jak w przypadku dwutlenku siarki najniższe maksymalne stężenie średnioroczne dwutlenku azotu wystąpiło 45 4 35 3 25 2 15 1 5 Iwonicz-Zdrój Rymanów-Zdrój Horyniec-Zdrój Polańczyk Rys. 8. Maksymalne stężenia średnioroczne dwutlenku azotu na terenie podkarpackich uzdrowisk w 217 r. na obszarze uzdrowiska Polańczyk, zaś najwyższe na terenie uzdrowiska Iwonicz-Zdrój (rys. 8.). Na obszarze podkarpackich uzdrowisk, zarówno prowadzone pomiary zanieczyszczeń pyłowych, jak i wyniki modelowania wykazały dotrzymanie poziomów dopuszczalnych ustalonych dla pyłów drobnych na tych terenach. Maksymalne stężenia średnioroczne pyłu PM1 nie przekroczyły 6 % średniorocznego poziomu dopuszczalnego. Najniższe maksymalne stężenie średnioroczne pyłu PM1 modelowanie wskazało na terenie Uzdrowiska Polańczyk, zaś najwyższe na terenie Uzdrowiska Iwonicz-Zdrój. Nie została przekroczona również dopuszczalna liczba dni w roku ze stężeniem dobowym pyłu PM1 wyższym od 5 g/m 3 (rys. 9.). Maksymalne stężenia średnioroczne pyłów o średnicy ziaren poniżej 5 4 3 2 1 Iwonicz-Zdrój Rymanów-Zdrój Horyniec-Zdrój Polańczyk Rys. 7. Maksymalne stężenia średnioroczne dwutlenku siarki na terenie podkarpackich uzdrowisk w 217 r. 45 4 35 3 2,5 m nie przekroczyły 85 % średniorocznego 25 poziomu dopuszczalnego. 2 Najniższe maksymalne stężenie średnioroczne pyłu PM2,5 modelowanie wskazało na terenie Uzdrowiska Polańczyk, 15 1 5 zaś najwyższe na terenie Uzdro- wiska Iwonicz-Zdrój (rys. 1.). Iwonicz-Zdrój Rymanów-Zdrój Horyniec-Zdrój Polańczyk Badania zanieczyszczenia powietrza metalami ciężkimi prowadzone na Rys. 9. Maksymalne stężenia średnioroczne pyłu PM1 na terenie podkarpackich uzdrowisk w 217 r. terenie Uzdrowiska Rymanów-Zdrój wykazały, dotrzymanie wartości kryterialnych ustalonych dla tych zanieczyszczeń. 29

max. liczba dni z przekroczeniem max. stężenie średnioroczne pyłu PM2,5 [ug/m 3 ] 3 25 2 15 1 5 Iwonicz-Zdrój Rymanów-Zdrój Horyniec-Zdrój Polańczyk Rys. 1. Maksymalne stężenia średnioroczne pyłu PM2,5 na terenie podkarpackich uzdrowisk w 217 r. uzdrowisk nie wystąpiło przekroczenie poziomu docelowego ozonu. W miejscowościach uzdrowiskowych zanotowano maksymalnie 11 dni ze stężeniem 8-godzinnym ozonu ponad 12 μg/m 3. Średnia trzyletnia liczba dni za lata 215-217 wyniosła maksymalnie 17 dni. Dla danych trzyletnich najwięcej dni z przekroczeniami poziomu docelowego zlokalizowano na terenie uzdrowiska Rymanów-Zdrój (17), zaś najmniej 3 25 2 15 1 5 Na obszarze podkarpackich uzdrowisk norma ustalona dla benzo(a)pirenu dotrzymana została jedynie na terenie Uzdrowiska Polańczyk. Incydentalnie przekroczenie odnotowano na terenie Uzdrowiska Horyniec-Zdrój, natomiast obszary przekroczeń o powierzchniach powyżej 3 km 2 wskazane zostały na terenie Uzdrowiska Iwonicz- Zdrój i Rymanów-Zdrój. Na obszarze podkarpackich rok 215 średnia z lat 215-217 dopuszczalna liczba dni Iwonicz-Zdrój Rymanów-Zdrój Horyniec-Zdrój Polańczyk Rys. 11. Maksymalna liczba dni z przekroczeniem poziomu docelowego ozonu na terenie podkarpackich uzdrowisk w 217 r. oraz średnia liczba dni z lat 215-217 - wyniki modelowania [3], [7] na terenie uzdrowiska Horyniec-Zdrój i Iwonicz-Zdrój (12) - rys. 11. Na terenach wszystkich podkarpackich uzdrowisk nie został dotrzymany poziom celu długoterminowego ozonu, którego termin osiągnięcia określony został na 22 r. Osiągniecie celu długoterminowego ozonu powinno być dokonane za pomocą ekonomicznie uzasadnionych działań technicznych i technologicznych w ramach wojewódzkich programów ochrony środowiska. 3

LITERATURA 1. ATMOTERM S.A.: Baza emisyjna zinwentaryzowana na potrzeby rocznej oceny jakości powietrza za rok 217. Opole 218. 2. ATMOTERM S.A.: Wyniki modelowania stężeń PM1, PM2,5, SO 2, NO 2, B(a)P na potrzeby rocznej oceny jakości powietrza dla roku 217. Opole 218. 3. ATMOTERM S.A.: Wyniki modelowania stężeń ozonu troposferycznego na potrzeby rocznej oceny jakości powietrza dla roku 217. Opole 218. 4. Materiały Gminy Dębica. Strona: http://ugdebica.pl/aktualnosci/dni-otwarte-latoszyn-zdroj-55218-r- 7.html. 5. Materiały Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Rzeszowie. 6. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie. Program Państwowego Monitoringu Środowiska Województwa Podkarpackiego na lata 216-22. Rzeszów 215. 7. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie: Wyniki badań i ocen przeprowadzonych w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska. 8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 212 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 212 r., poz. 131). 31