Zestawienie uwag do projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej L. p. Podmiot zgłaszający 1 Ministerstwo Infrastruktury Treść uwagi Projektowany artykuł 9 nakłada na osobę, która zauważyła pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, obowiązek niezwłocznego powiadamiania centrum powiadamiania ratunkowego (CPR), jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz Policji. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej (w ramach stanowisk kierowania), zgodnie z proponowanym art. 14a, zasiadać będą w CPR, tak więc dodatkowe powiadamianie jednostki ochrony przeciwpożarowej skutkować może konsekwencjami podobnymi do opisanych w uzasadnieniu projektu ustawy w punkcie 2, opisującym sytuację, w której dochodzi do jednoczesnego przyjęcia kilku zgłoszeń dotyczących tego samego zdarzenia w następstwie czego informacja o zdarzeniu trafia zarówno do CPR, jak i do pozostałych służb ratowniczych. Proponowany zapis może zatem prowadzić do swoistego chaosu informacyjnego, gdyż na przykład, łączność pomiędzy Policją a CPR określa art. 14b ust. 3 noweli. W związku z powyższym proponuję zmianę treści art. 9 w sposób następujący: Art. 9. Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, obowiązany jest niezwłocznie powiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz centrum powiadamiania ratunkowego bądź jednostkę ochrony przeciwpożarowej, albo Policję lub wójta albo sołtysa. Wyjaśnienie KG PSP Uwaga została uwzględniona. Art. 9 otrzymał brzmienie: Art. 9. Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz jeden z następujących podmiotów: centrum powiadamiania ratunkowego, jednostkę ochrony przeciwpożarowej, Policję, wójta albo sołtysa.
2 Ministerstwo Infrastruktury 3 Ministerstwo Infrastruktury 4 Ministerstwo Infrastruktury W art. 1 pkt 4 przedmiotowego projektu, w dodanym art. 14a proponuję w ust. 4 po wyrazie powiat dodać wyrazy lub miasto na prawach powiatu. Proponowana zmiana doprecyzuje zapis dotyczący terenu działania centrum powiadamiania ratunkowego. Omawiane centrum, może być utworzone nie tylko dla obszaru powiatu, ale również dla miasta na prawach powiatu. Może być organizowane przez starostę lub prezydenta miasta na prawach powiatu. Dlatego też terenem działania omawianego centrum może być odpowiednio, albo powiat, albo miasto na prawach powiatu. Proponowana zmiana usunie wątpliwości w tym zakresie. W art. 1 pkt 4 przedmiotowego projektu, w dodanym art. 14a proponuję w ust. 5 i ust. 7 po wyrazie powiatowych dodać zapis (miejskich). Proponowana zmiana w ust. 5 doprecyzuje zapis dotyczący wykorzystania infrastruktury komend do tworzenia omawianego centrum, które może być utworzone na bazie infrastruktury komendy powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, ale również na bazie infrastruktury komendy miejskiej Państwowej Straży Pożarnej. Natomiast proponowana zmiana w ust. 7 literalnie wskaże również komendanta miejskiego (nie tylko powiatowego) Państwowej Straży Pożarnej, przy pomocy którego wojewoda organizuje i koordynuje funkcjonowanie systemu powiadamiania ratunkowego na obszarze województwa. Proponowana zmiana dookreśli zapis w tym zakresie. W art. 1 pkt 4 przedmiotowego projektu, w dodanym art. 14d w pkt 3 po wyrazie alarmowych proponuję dodać zapis: i dyspozytorów centrum powiadamiania ratunkowego i wojewódzkiego centrum powiadamiana Uwaga została uwzględniona Uwaga została uwzględniona Uwaga została uwzględniona, jedynie w odniesieniu do operatorów numerów alarmowych, poprzez dodanie w art. 14 d ust. 3 wyrażenia oraz ich kwalifikacje. W zakresie szkoleń
5 Ministerstwo Infrastruktury 6 Ministerstwo Infrastruktury ratunkowego oraz ich kwalifikacje. Proponowana zmiana ma na celu zapewnienie omawianym centrom personelu odpowiednio przygotowanego (wyszkolonego) w zakresie zawodowych i ogólnych kwalifikacji, w tym ze znajomością języków obcych. W art. 4 przedmiotowego projektu, w zapisie zmiany w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2008 r. o stanie klęski żywiołowej, proponuję wyraz ustawie zastąpić wyrazami w art. 14a - 14e ustawy. Proponowana zmiana ma charakter porządkowy i wyraźnie wskaże, w tej ustawie, miejsce definiowania tworzonych i organizowanych centrów powiadamiania ratunkowego. Pragnę wskazać na potrzebę, jednoznacznego uregulowania w ustawie o ochronie przeciwpożarowej, że system ratowniczo-gaśniczy i system powiadamiania ratunkowego obejmuje także obszar wód morskich. Dotyczy to głownie wykonywania zadań w zakresie ochrony przeciwpożarowej na obszarze portów i przystani morskich oraz morskich wód wewnętrznych np. na wodach Zalewu Szczecińskiego. Istotnym jest przy tym wyraźne rozgraniczenie kompetencji w tym zakresie pomiędzy Służbą SAR (Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa), a ośrodkami powołanymi na podstawie opiniowanej ustawy. Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej ( Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 ze zm.) do zadań organów administracji morskiej należą m.in. sprawy nadzoru przeciwpożarowego w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach. W żadnych jednak przepisach nie jest unormowane w jaki dyspozytorów medycznych i dyspozytorów PSP, należy zaznaczyć, iż regulują to odrębne przepisy. W związku z powyższym uwaga w tym zakresie nie została uwzględniona. Uwaga została uwzględniona Uwaga, w ocenie projektodawcy, wykracza poza materię projektu ustawy. Zaproponowana przez Ministerstwo Infrastruktury uwaga, dotyczy kwestii ochrony przeciwpożarowej w portach i przystaniach, co w znaczący sposób odbiega od treści przedmiotowego projektu ustawy. Natomiast KG PSP dostrzega potrzebę uregulowania spraw ochrony przeciwpożarowej na obszarach morskich portów i przystaniach, m.in. w zakresie konieczności jednoznaczności kompetencji organów i służb. W związku z powyższym, uwaga nie została uwzględniona.
sposób nadzór ten ma być sprawowany, jakie środki prawnego oddziaływania przysługują organom administracji morskiej tj. ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej jak i dyrektorom urzędów morskich w celu prawidłowego sprawowania tego nadzoru, a także kto wykonuje zadania ratownicze w zakresie ochrony przeciwpożarowej na morskich wodach wewnętrznych oraz w portach i przystaniach morskich tzn. czy są to jednostki wchodzące w skład krajowego systemu ratowniczogaśniczego, o którym mowa w ustawie o ochronie przeciwpożarowej, czy też Służba SAR, powołana na podstawie art. 41 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim ( Dz. U. 2006 r. Nr 99, poz. 693 z późn. zm.). W praktyce odczuwa się brak przepisów, które normowałyby kwestie ochrony przeciwpożarowej w portach i przystaniach morskich. Do dnia 27 marca 1992 r. obowiązywały w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej z dnia 24 lutego 1981 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej na obszarze morskich portów i przystani ( Dz. U. Nr 5, poz. 20 z późn. zm.) wydane na podstawie art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 20, poz. 106). Utraciły one jednak moc na podstawie art. 45 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz.1229 z późń. zm.). W związku z powyższym proponuję wprowadzenie w ustawie o ochronie przeciwpożarowej przepisu, który stanowiłby delegację ustawową dla ministra właściwego do spraw wewnętrznych i administracji lub ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, do określenia
7 Ministerstwo Finansów 8 Ministerstwo Finansów zasad ochrony obiektów portowych, zachowania bezpieczeństwa pożarowego w czasie postoju i przeładunku statku, składowania materiałów niebezpiecznych, postępowania na wypadek pożaru w porcie, bunkrowania statku, przeładunku materiałów niebezpiecznych i łatwopalnych itp. Zgodnie z dodanym w zmienianej ustawie o ochronie przeciwpożarowej art. 14a ust. 2 pkt 1) lit. b, przez wojewódzkie centrum powiadamiania ratunkowego rozumie się wspólne stanowisko kierowania w skład którego wchodzi m.in. stanowisko lekarza koordynatora ratownictwa medycznego. Skoro art. 14b ust. 1 projektowanej ustawy stanowi, że działalność wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego finansowana jest z budżetu państwa, z części której dysponentem jest właściwy wojewoda to zbędnym wydaje się proponowany zapis art. 29 ust. 1a w ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym (art. 2 pkt 2 lit. b projektu), zgodnie z którym działalność lekarza koordynatora ratownictwa medycznego jest finansowana z budżetu państwa, z części której dysponentem jest wojewoda. 1) W myśl art. 14a ust. 2 pkt 2) - przez centra powiadamiania ratunkowego rozumie się wspólne stanowiska kierowania, w skład których wchodzą m.in. dyspozytorzy medyczni zatrudnieni przez dysponentów jednostek określonych w ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym (tj. zakładów opieki zdrowotnej, w skład których wchodzą szpitalne oddziały ratunkowe i/lub Przedmiotowy projekt ustawy nie znosi systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, tak więc szereg przepisów dotyczących lekarza koordynatora ratownictwa medycznego pozostaje w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.).biorąc pod uwagę, że projekt ustawy uchyla art. 25 ustawy o PRM, zachodzi potrzeba jasnego wskazania w ustawie systemowej dla lekarza koordynatora ratownictwa medycznego, sposobu jego finansowania. Jednakże, biorąc pod uwagę, iż lekarz koordynator będzie wchodził w skład systemu powiadamiania ratunkowego, niezbędne jest określenie sposobu jego finansowania również w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej. Z powyższych względów uwaga nie została uwzględniona. 1) Centra powiadamiania ratunkowego będą jednostką systemu powiadamiania ratunkowego, tworzoną w oparciu odpowiednio o infrastrukturę komend powiatowych lub wojewódzkich PSP. CPR-y stanowić będą punkt przyjmowania zgłoszeń z numeru 112 oraz pozostałych numerów alarmowych, dysponując siłami
zespoły ratownictwa medycznego). Z projektu ustawy nie wynika czyją jednostką organizacyjną ma być centrum powiadamiania ratunkowego i jaka ma być jej forma organizacyjna. W przepisie art. 14a ust. 5 zostało jedynie określone, iż centra będą tworzone z wykorzystaniem infrastruktury komendy wojewódzkiej i komend powiatowych Państwowej Straży Pożarnej. (analogiczna wątpliwość dotyczy wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1) ww. artykułu). ratowniczymi i koordynując akcje ratownicze na własnym obszarze działania; wcpr zaś stanowić będą jednostkę systemu koordynującą działania ratownicze na obszarze województwa. Z powyższych względów uwaga nie została uwzględniona. 2) Jeśli zaś chodzi o dyspozytorów medycznych powstaje pytanie, czy będą oni oddelegowywani do pracy w centrum powiadamiania ratunkowego przez zatrudniających ich dysponentów jednostek. Ponadto, jaki podmiot będzie finansował ich działalność (w tym wynagrodzenia) czy, tak jak do tej pory, zatrudniający dyspozytora, dysponenci jednostki, czy może centrum powiadamiania ratunkowego. Kwestie te budzą wątpliwości zwłaszcza w świetle proponowanego zapisu art. 14b ust. 1 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, zgodnie z którym działalność centrów powiadamiania ratunkowego jest finansowana z budżetu państwa, z części której dysponentem jest właściwy wojewoda. W uzasadnieniu do projektu i załączonej Ocenie Skutków Regulacji należałoby zatem zamieścić szczegółowe wyjaśnienia w tym zakresie, a w szczególności wskazać jakie koszty działalności centrów powiadamiania ratunkowego będą finansowane z budżetu państwa. Należy zamieścić także informację, z jakiego działu i rozdziału będzie finansowana działalność centrum 2) Kwestia zatrudnienia i finansowania dyspozytorów jest jasno określona w projekcie ustawy, tj. dyspozytorów medycznych zatrudnia w dalszym ciągu dysponent jednostki,(o którym mowa w ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym), a co za tym idzie również finansuje jego działalność. Zmiana miejsca, w którym dyspozytor medyczny wykonuje swoją pracę (z placówki dysponenta jednostki na cpr) nie wpływa w żaden sposób na jego formę zatrudnienia i finansowania. Z powyższych względów uwaga nie została uwzględniona.
9 Ministerstwo Finansów 10 Ministerstwo Finansów 11 Ministerstwo Finansów powiadamiania ratunkowego, wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego i lekarza koordynatora ratownictwa medycznego. Wyjaśnienia wymaga, na jakich zasadach w systemie powiadamiania ratunkowego mogą uczestniczyć operatorzy numerów alarmowych i na czym ma polegać fakultatywność takiego udziału. Zapis proponowanego art. 14a ust. 3 nie precyzuje na jakiej podstawie miałaby odbywać się ta współpraca (czy np. na podstawie pisemnej umowy) i czy za przyjmowanie zgłoszeń alarmowych i podejmowanie czynności określonych procedurami należałaby się tym operatorom jakaś rekompensata lub wynagrodzenie. Zasady takie zostały określone np. w proponowanym art. 14c ust. 3 w stosunku do zadań innych podmiotów oraz jednostek samorządu terytorialnego, realizowanych przez centra powiadamiania ratunkowego Zgodnie z projektowanym art. 14a ust. 6 Komendant Główny Straży Pożarnej koordynuje oraz kontroluje funkcjonowanie systemu powiadamiania ratunkowego, z wyłączeniem świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Wprowadzenie przedmiotowego wyłączenia wydaje się zbędne, bowiem do zadań tego systemu, integrującego system ratowniczo-gaśniczy i system Państwowego Ratownictwa Medycznego, nie należy udzielanie świadczeń zdrowotnych. Projektowany zapis art. 14c ust. 1 mówi, iż komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, w uzgodnieniu z wojewodą, określi liczbę, lokalizację i teren działania centrów powiadamiania ratunkowego oraz liczbę dyspozytorów medycznych. Przepis ten budzi wątpliwość. Skoro dyspozytora medycznego zatrudnia dysponent Uwaga została uwzględniona. Nadano nowe brzmienie art. 14 a ust. 3 w brzmieniu: 3. W celu zapewnienia sprawnej obsługi numerów alarmowych w centrach powiadamiania ratunkowego mogą być zatrudnieni operatorzy numerów alarmowych, przyjmujący zgłoszenia alarmowe oraz podejmujący określone procedurami czynności. Fakultatywność zatrudnienia operatora numerów alarmowych wynika z faktu, że nie muszą być oni zatrudnieni we wszystkich cpr-ach. Uzasadnienie zatrudnienia może wynikać np. z dużej liczby zgłoszeń w danym cpr. Wyłączenie świadczeń zdrowotnych, dla jasności kompetencji, zostało wpisane w związku z uwagą Departamentu Zdrowia i Departamentu Zarządzania Kryzysowego i Spraw Obronnych MSWiA. Uwaga nie została uwzględniona Zgodnie z projektem dyspozytor medyczny działa w ramach systemu powiadamiania ratunkowego. Biorąc pod uwagę, że cpry mają być organizowane przez komendantów powiatowych (miejskich) PSP, w liczbie i lokalizacji określanej przez komendanta wojewódzkiego PSP w
12 Ministerstwo Finansów 13 Ministerstwo Finansów jednostki (tj. zakład opieki zdrowotnej w skład którego wchodzi jednostka systemu szpitalny oddział ratunkowy i/lub zespół ratownictwa medycznego), to dlaczego komendant wojewódzki ma decydować o liczbie dyspozytorów medycznych oraz w których zakładach opieki zdrowotnej zostaną zatrudnieni. Jedynie w przypadku, gdyby dyspozytorzy medyczni stali się pracownikami centrów powiadamiania ratunkowego, a nie jednostek systemu miałoby to uzasadnienie. W przypadku przyjęcia przedmiotowej koncepcji funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego, należałoby rozważyć możliwość przeniesienia przepisów dotyczących lekarza koordynatora ratownictwa medycznego oraz dyspozytora medycznego z ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym do nowelizowanej ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Ocenę skutków regulacji pkt 2, należy uzupełnić o informację o wpływie projektu na budżety jednostek samorządu terytorialnego. uzgodnieniu z wojewodą - z wymienionymi przesłankami wiąże się ściśle uprawnienie do określenia liczby dyspozytorów medycznych. Uwaga nie została uwzględniona. Już wcześniej wyjaśniano, że system powiadamiania ratunkowego nie znosi systemów: Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Integruje te systemy w zakresie pewnych elementów, które można określić jako dyspozytorsko-operatorskie. Podstawowym celem tej integracji jest osiągnięcie wzrostu poczucia bezpieczeństwa obywateli, odciążając służby ratownicze w zakresie konieczności obsługi przyjmowania zgłoszeń alarmowych, dysponowania siłami ratowniczymi itd. Powyższe nie uzasadnia przeniesienia przepisów dotyczących lekarza koordynatora ratownictwa medycznego jak i dyspozytora medycznego z ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym do ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Z powyższych względów uwaga nie mogła być uwzględniona. Zgodnie z projektem ustawy, system powiadamiania ratunkowego, organizowany będzie ze środków pochodzących z budżetu państwa. Tworzenie cprów przez jednostki
14 UKE Potwierdzenie, że ustalenia dotyczące rozwiązań związanych z wzajemnym połączeniem budowanego przez Prezesa UKE systemu, o którym mowa w art. 78 ust. 4 ustawy Prawo telekomunikacyjne, dla którego przyjęto nazwę Platforma Lokalizacyjno-Informacyjna z Centralną Bazą Danych, pozostają bez zmian samorządowe będzie możliwe na podstawie porozumienia zawieranego z wojewodą, które powinno określać źródła finansowania cprów tworzonych na tej podstawie. Jak ta forma tworzenia cpró wpływać będzie na budżety jednostek samorządu terytorialnego w chwili obecnej nie da się oszacować. Koncepcja budowy systemu powiadamiania ratunkowego zakłada połączenie z PLI CBD. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 z późn. zm.), zgodnie z jej art. 1, dotyczy ochrony przeciwpożarowej, która polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem poprzez: 1) zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 2) zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 3) prowadzenie działań ratowniczych. Mimo, iż funkcjonowanie systemu powiadamiania ratunkowego wiąże się z zakresem spraw uregulowanych w Wątpliwość tej treści była rozpatrywana na etapie uzgodnień wewnatrzresortowych. Nie można podzielić powyższej wątpliwości, z następujących powodów: 1) ustawa o ochronie przeciwpożarowej już wcześniej wykroczyła poza ramy określone przy jej uchwalaniu, albowiem w rozdział organizacja ochrony przeciwpożarowej został wpisany krajowy system ratowniczo-gaśniczy, którego elementy są w systemie powiadamiania ratunkowego zintegrowane z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego. 2) Co więcej, ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem. Ksrg zaś chroni te
ustawie o ochronie przeciwpożarowej to jednak regulacja sposobu jego funkcjonowania wykracza poza zakres przedmiotowy ustawy. W tym miejscu zauważyć należy, iż regulacja ta jest materią, łączącą elementy ochrony przeciwpożarowej, systemu ratownictwa medycznego oraz obowiązków realizowanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Wniosek taki potwierdza dodatkowo art. 1 pkt 4 projektu dodający art. 14a w ustawie o ochronie przeciwpożarowej. Zgodnie, z projektowanym brzmieniem tego przepisu system powiadamiania ratunkowego ma integrować krajowy system ratowniczo-gaśniczy i system państwowego ratownictwa medycznego. W mojej ocenie, uregulowanie powyższych kwestii w ustawie o ochronie przeciwpożarowej jest niezgodne z 3 ust. 2 załącznika do rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100 poz. 908), zwanego dalej Zasadami techniki prawodawczej. Zgodnie z tym przepisem w ustawie nie zamieszcza się przepisów, które regulowałyby sprawy wykraczające poza wyznaczony przez nią zakres przedmiotowy (stosunki, które reguluje) oraz podmiotowy (krąg podmiotów, do których się odnosi). Z powyższych względów trudno jest znaleźć uzasadnienie dla regulacji systemu powiadamiania ratunkowego w ustawie dotyczącej ochrony przeciwpożarowej. Ponadto pragnę zauważyć, że projektowane art. 14a-14e zostały umieszczone w rozdziale 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, zatytułowanym Organizacja ochrony przeciwpożarowej. Tym samym projektowane przepisy wykraczają poza zakres spraw, jaki zgodnie z intencją ustawodawcy ma być uregulowany w tym rozdziale ustawy. dobra m.in. poprzez ratownictwo medyczne i współpracę z jednostkami systemu PRM. 3) Ustawa o ochronie przeciwpożarowej jest więc tym aktem prawnym, który w obowiązującym stanie prawnym jest jedynym aktem prawnym w który system powiadamiania ratunkowego może być wpisany; w perspektywie ustawodawczej może to być ustawa o ochronie ludności; 4) Jak zauważa autor uwagi, funkcjonowanie systemu powiadamiania ratunkowego wiąże się z zakresem spraw uregulowanych w ustawie o ochronie przeciwpożarowej, tak więc zgodnie z pkt 3 zarzut niezgodności z zasadami techniki prawodawczej nie może być uznany za zasadny.
Rozwiązanie takie jest wadliwe z punktu widzenia formalnoprawnego. 15 UKE Projektowany art. 14b ust. 2 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, w części dotyczącej zatrudnienia dyspozytorów medycznych, powtarza dyspozycję art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.). Taka regulacja w mojej ocenie ma charakter informacyjny i tym samym jest niezgodna z 4 ust. 1 Zasad Techniki Prawodawczej. Jednocześnie projektowany przepis wykracza poza zakres przedmiotowy ustawy o ochronie przeciwpożarowej. 16 UKE Projektowany art.14e ustawy o ochronie przeciwpożarowej stanowi powtórzenie normy wynikającej z art. 78 ust. 4 ustawy Prawo telekomunikacyjne, zgodnie z którym informacje i dane(...) powinny być przekazywane do systemu, w którym są gromadzone i nieodpłatnie udostępniane centralnemu punktowi systemu centrów powiadamiania ratunkowego (...) i tym samym jest niezgodny z 4 ust. 1 Zasad Techniki Prawodawczej. Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę Pana Premiera na fakt, że przedmiotowe informacje i dane są przekazywane z PLI-CBD, poprzez centralny punkt systemu centrów powiadamiania ratunkowego. Rozwiązanie takie odpowiadało przyjętej koncepcji, zgodnie z którą punktem tym, po stronie centrów powiadamiania ratunkowego, jest Centrum Nadzoru i Monitoringu Technicznego. UKE W projektowanym art.14a ustawy o ochronie 17 przeciwpożarowej nie określono, kto tworzy centra powiadamiania ratunkowego oraz wojewódzkie centra powiadamiania ratunkowego. Ponadto, w projektowanym Uwaga nie została uwzględniona. Dyspozytor medyczny, zgodnie z projektem, realizować będzie zadania systemu powiadamiania ratunkowego. I w tym systemie ma być także usytuowany. Uwaga nie została uwzględniona. Zawarta w projekcie ustawy propozycja brzmienia art. 14e, jest powtórzeniem, uchylanego przez projekt w art. 2 pkt 1, art. 28 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Przeniesienie brzmienia art. 28 ustawy o PRM do ustawy o ppoż. wynika z pełnego uregulowania tematyki cpr-ów w ustawie o ppoż. Obecne brzmienie art. 28 ustawy o PRM, wprowadzone zostało ustawą z dnia 11 stycznia 2008 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 17, poz. 101). Uwaga została uwzględniona
art. 14c ust. 2 mowa jest jedynie o uprawnieniu wojewody do powierzenia tworzenia centrów powiadamiania ratunkowego starostom lub prezydentom miast na prawach powiatu. Jednocześnie, zgodnie z projektowanym art. 14a ust. 4 ustawy, przez teren działania centrum powiadamiania ratunkowego rozumie się przynajmniej jeden powiat, a ich liczbę, lokalizację i teren działania określi komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w uzgodnieniu z wojewodą. W praktyce doprowadzić to może do sytuacji, w której centra powiadamiania ratunkowego będą funkcjonowały w każdym albo prawie każdym powiecie na terenie kraju. Projekt nie określa, w jaki sposób będzie następowało połączenie tych centrów z PLI-CBD. Z powyższych względów zaproponowana regulacja jest niespójna z art. 78 ustawy - Prawo telekomunikacyjne. 18 UKE W projektowanym art. 14c ust. 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej przewiduje się możliwość przekazania centrom powiadamiania ratunkowego zadań, o których mowa w art. 14a ust. 1 ustawy, w tym zadań jednostek samorządu terytorialnego, na podstawie porozumienia z wojewodą. Wydaje się, że przepis ten, w zakresie dotyczącym zadań własnych samorządu terytorialnego jest niezgodne z art. 16 i 166 Konstytucji RP (Dz. U. Nr. 78, poz. 483 z późn. zm.). 19 UKE Do projektu, zgodnie z 10 ust. 7 Uchwały Nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy Rady Ministrów (M. P. Nr.13, poz. 221 z późn. zm.), powinien być dołączony projekt rozporządzenia, jakie ma być wydane na Uwaga nie została uwzględniona. Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm.) powiat może zawierać z organami administracji rządowej porozumienia w sprawie wykonywania zadań publicznych z zakresu administracji rządowej, jak również może w drodze porozumienia z województwem powierzyć prowadzenie zadań publicznych. Projekt rozporządzenia jest przygotowywany we współpracy z komendantami wojewódzkimi PSP, wojewodami i środowiskami państwowego ratownictwa medycznego.
podstawie projektowanego art. 14d ustawy o ochronie przeciwpożarowej. 20 UKE Z pkt 2 Oceny Skutków Regulacji nie wynika czy koszty, o których w nim mowa, uwzględniają budowę centralnego punktu systemu centrów powiadamiania ratunkowego, za pośrednictwem którego następowałoby połączenie z PLI- CBD. 21 Min. Skarbu Państwa 22 Min. Skarbu Państwa 23 Ministerstwo Zdrowia 24 Ministerstwo Zdrowia Proponuje następujące brzmienie art. 9: Art. 9. Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz centrum powiadamiania ratunkowego dzwoniąc na numer 112. Proponuje następujące brzmienie przepisu: Art. 6. Wojewoda powierza, w drodze porozumienia, wykonywanie do dnia 31 grudnia 2011 r. wszystkich lub wybranych zadań centrów powiadamiania ratunkowego innym podmiotom, w szczególności jednostkom organizacyjnym Państwowej Straży Pożarnej, Policji lub jednostkom samorządu terytorialnego.. Proponuje się rozważnie do projektu ustawy definicji systemu powiadamiania ratunkowego Należałoby dopuścić również inne sposoby integracji służb w ramach centrów powiadamiania ratunkowego. W dobie rozwijających się technologii teleinformatycznych istnieje W kosztach budowy systemu powiadamiania ratunkowego będa przewidziane środki na ten cel. Uwaga nie została uwzględniona w art. 9 Nie można ograniczyć numerów alarmowych jedynie do nr 112, pomijając krajowe numery alarmowe, czyli 9xx, które nadal będą funkcjonowały. Zdaniem ZP uwaga jest bezzasadna. Do dnia 31 grudnia 2011, system powiadamiania ratunkowego musi funkcjonować zgodnie z przyjętymi w projekcie ustawy założeniami. Do tej daty, dopuszcza się powierzenie zadań centrów, wybranym podmiotom w drodze porozumienia. Trzeba jednak zaznaczyć, iż ma to być działanie fakultatywne, a nie obligatoryjne jak proponuje Ministerstwo Skarbu Państwa. Wprowadzenie zaproponowanego brzmienia, doprowadziłoby do sytuacji, iż do dnia 31 grudnia 2011 r., nie można by tworzyć centrów powiadamiania ratunkowego. W ocenie projektodawcy definicja ta wynika z art. 14a ust. 1. Podstawowym założeniem koncepcji systemu powiadamiania ratunkowego, jest stworzenie faktycznej integracji służb ratowniczych, celem
25 Ministerstwo Zdrowia 26 Ministerstwo Zdrowia 27 Ministerstwo Zdrowia 28 Ministerstwo Zdrowia bardzo wiele mechanizmów ściśle integrujących różne podmioty. Wprowadzenie przepisu dopuszczającego w uzasadnionych wypadkach funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego na zasadzie technicznej lub teleinformatycznej integracji stanowisk umożliwiającej pełną wymianę informacji i danych pomiędzy służbami. Decyzję w takich przypadkach podejmowałby Wojewoda. Przepis art. 14a ust 5 stwierdza, że wojewódzkie centra powiadamiania ratunkowego oraz centra powiadamiania ratunkowego tworzone są z wykorzystaniem infrastruktury odpowiednich komend Państwowej Straży Pożarnej. Rodzi się pytanie, czy istnieją analizy, jaki procent istniejącej infrastruktury PSP można wykorzystać bez dodatkowego dostosowania. Rzetelnej analizy wymaga oszacowanie kosztów, które ten przepis wygeneruje, w szczególności kosztów dysponentów zespołów ratownictwa medycznego, którzy zostaną zobowiązani do przeniesienia się w nowe miejsce pracy. W odniesieniu do Art 14c należałoby określić dodatkowy mechanizm weryfikacji np. przez Ministra Spaw Wewnętrznych w uzgodnieniu z Ministrem Zdrowia lokalizacji centrów powiadamiania ratunkowego lub wprowadzić dodatkowe kryteria lokalizacji, tak by ograniczyć zbytnią swobodę w decydowaniu o tworzeniu infrastruktury, która w przyszłości generować będzie znaczące koszty dla budżetu Państwa. Z projektu nie wynika kto będzie sprawował merytoryczny nadzór nad lekarzami koordynatorami ratownictwa medycznego umiejscowionymi w Komendach Wojewódzkich PSP. Wskazane wydaje się w tym wypadku wyraźne określenie nadzoru nad lekarzem koordynatorem podniesienia jakości świadczonych usług, w zakresie przewidzianym dla systemu powiadamiania ratunkowego. W ocenie projektodawcy jedynie faktyczna integracja, a nie tzw. integracja wirtualna zapewni wykonanie założonego celu, tj. poprawy bezpieczeństwa obywateli. W celu płynnego zoorganizowania cpru, wprowadzono art. 6. W związku ze zmianą brzmienia art. 14 a ust. 5 (obecny art. 14 c ust. 1) uwaga pozostaje bezzasadna. Dodatkowe mechanizmy weryfikacji liczby, lokalizacji i terenu działania centrów powiadamiania ratunkowego, oraz liczby stanowisk dyspozytorów medycznych i stanowisk operatorów numerów alarmowych będa określone w rozporządzeniu. W zakresie nadzoru nad lekarzami koordynatorami ratownictwa medycznego projekt nie uchyla przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
29 Ministerstwo Zdrowia 30 Rządowe Centrum Legislacji przez Wojewodę. Projekt wymaga znacznie bardziej rzetelnej oceny skutków regulacji, w szczególności pod kątem faktycznych kosztów wdrożenia systemu oraz późniejszych kosztów utrzymania. Obecna ocena w tym zakresie wydaje się zbyt powierzchowna i nie oddaje faktycznego zakresu zmian organizacyjnych w obu systemach ratowniczych i związanych z tym konsekwencji finansowych. Uwaga ogólna z powodu braku aktu wykonawczego w stosunku do zmienianej ustawy nie mozna ocenić, czy nie zawierał treści ustawowej oraz czy przepisy materialne ustawy nie wymagają uzupełnienia. W związku z uwagami Ministerstwa Finansów doprecyzowane zostało uzasadnienie.(?) Uwaga niezrozumiała. Przedłożony do opinii projekt ustawy, co do swojej treści, a nie tylko w zbiegu z aktem wykonawczym.