Urazy rdzenia kręgowego prof. Marek Harat Klinika Neurochirurgii 10 Wojskowy Szpital Kliniczny w Bydgoszczy Polska Szkoła Neurochirurgii 2017
Randomizowane badania dotyczące skutecznosci sterydow w ostrym urazie rdzenia 1. National Acute SCI Study I( NASCIS I) 1984, 330 pacjentow, podwójnie zaslepione 2. NASCIS II, 1990, 487 pacjentow, wieloosrodkowe podwójnie zaslepione 3. Otani et al. 1994, niezaslepione badanie z 11 osrodkow, 117 pacjentow 4. NASCIS III, 1997, 499 pacjentow, wieloosrodkowe 5. Pointillart et al. 2000, jeden osrodek, 106 pacjentow, podwojnie zaslepione
Wyniki badań NASCIS I Porównanie dużych dawek methylprednisolonu z mniejszymi, bez grupy placebo. Nie zaobserwowano różnic w poprawie neurologicznej między grupami. Stwierdzono statystycznie znamiennie większą ilosć infekcji w grupie dużych dawek( 9,3% vs. 2,6%) Stwierdzono trend wzrostu częstosci w grupie dużych dawek - sepsy( 8,6% vs. 5,2%) - zatorowosci płucnej( 4,6% vs. 2,6%) - smierci w pierwszych 14 dniach po urazie( 5,9% vs. 1,9%
Wyniki badań NASCIS II 3 grupy: a) Methylprednisolone 30 mg/kg bolus, 5,4 mg/kg przez 23h, b) Naloxone 5,4 mg/kg bolus, 0,5 mg/kg przez 23h, c) Placebo Nie zaobserwowano różnicy w skalach zaburzeń ruchu i czucia po roku leczenia. Analiza post- hoc wykazała, że pacjenci, którzy otrzymali sterydy w pierwszych 8h po urazie wykazywali statystycznie znamiennie lepsze wyniki, niż ci pacjenci, którzy otrzymywali po 8h. Kontrowersje: Krytyczna analiza wykazała jednak, że charakterystyka grup nie była zbalansowana. Pacjenci, którzy otrzymali sterydy 8h po urazie byli w gorszym stanie niż ci którzy otrzymali sterydy do 8h.
Wynik badań Otani et al. Dwie grupy: a) Methylprednisolone 30 mg/kg bolus, 5,4 mg/kg przez 23 h, b) Kortykosterydy w dawce równoważnej 100 mg/ dobę methylprednisolonu przez 7 dni Po roku leczenie nie uzyskano statystycznie znamiennej różnicy w skalach bólu i czucia pomiędzy grupami.
Wyniki badań NASCIS III 3 grupy. W każdej grupie pacjenci otrzymywali bolus methylprednisolonu 30 mg/kg do 8 h po urazie a) Ciągły wlew methylprednisolonu 5,4 mg/kg przez 24 h b) Ciągły wlew methylprednisolonu 5,4 mg/kg przez 48 h c) Ciągły wlew tirilazadu 2,5 mg/kg przez 48 h Nie stwierdzono statystycznie znamiennej różnicy w wynikach leczenia pomiędzy grupami. Analiza post- hoc wskazywała na poprawę funkcji ruchowej w grupie pacejntów otrzymujący methylprednisolone 48 h z rozpoczeciem wlewu pomiędzy 3 a 8 h po urazie. Stwierdzono statystycznie znamienny wzrost ryzyka ciężkiego zapalenia płuc w grupie pacjentów otrzymujących sterydy 48 h.
4 grupy: Wyniki Pointillart et al. a) Methylprednisolone typowo b) Nimodypine 0,5 mg/kg przez 2 h, potem 0,03 mg/kg przez 7 dni c) Methylprednisolone + nimodypine d) Placebo Wyniki leczenia po roku nie różniły się między grupami. Stwierdzono statystycznie znamiennie większą częstosć infekcji w grupie pacjentów leczonych sterydami. We wszystkich badaniach jedynym czynnikiem istotnym rokowniczo było czesciowe uszkodzenie rdzenia.
Wnioski American Association of Neurological Surgeons( AANS) i Congress of Neurological Surgeons( CNS) w 2013 wydały wspólne oswiadczenie, że zastosowanie glukokortykoidów w leczeniu ostrego urazu rdzenia kręgowego nie jest już rekomendowane. Oswiadczenie to zostało zrównoważone oswiadczeniem American Academy of Emergency Medicine, że leczenie glukokortykoidami ostrego urazu rdzenia kręgowego pozostaje akceptowaną opcją terapeutyczną, lecz nie standardem.
Wnioski Są przekonujące dane, że glukokortykoidy poprawiają wyniki leczenia ostrych urazów rdzenia kręgowego, szczególnie u tych pacjentów, którzy mają objawy częsciowego uszkodzenia redzenia. Przedłużenie terapii powyżej 23 h podnosi ryzyko powikłań zapalnych. Oceniana grupa ponad 1500 pacjentów w tych 5 programach badawczych jest grupą niejednorodną. Okreslenie ostrego urazowego uszkodzenia rdzenia kręgowego( acute traumatic SCI) jest użyteczne jako konstrukcja intelektualna, obejmuje jednak szerokie spektrum stanów chorobowych po urazie, różne mechanizmy urazu i różną ciężkosć urazu, stąd nie jest grupą jednorodną.
Przypadek 1 Mężczyzna 46 lat mistrz świata na żużlu Uraz 23 kwietnia 2017 roku o godzinie 11 20 w czasie jazdy motocyklem na motokrosie. O godzinie 1310 przywieziony transportem lotniczym do szpitala wojskowego w Bydgoszczy W chwili przyjecie Porażenie kk. Dolnych, cięte zab. Czucia od lini sutków, inne obrażenia stłuczenie płuc Wykonane badanie Ct polytrauma
Złamanie kompresyjne trzonu TH 7 z podwihnięciem TH6 TH 7, złamanie łuku Th7
Przy przyjęciu do szpitala Solu Medrol O godzinie 14 20 rozpoczęto operację Usunięto złamany łuk TH7 i odłamy kostne z kanału oraz łuk TH6, usunięto stawy mk TH6-7, Usunięto niewielki krwiak z kanału kręgowego i niewielki krwiak wewnątrz oponowy. Opona twarda w 3 miejscach rozdarta na długości 3 mm. W jednym z uszkodzeń widoczne skrzepy krwi, Rozerwany korzeń TH 7 po stronie prawej. Naczynia żylne rdzenia wypełnione skrzepliną rdzeń nie tętnił. Wykonano repozycję złamania i ustabilizowano kręgosłup stosując śruby przeznasadowe Th6-8, założono drenaż opłucnej.
Przypadek 2 Mężczyzna 21 lat Uraz w wyniku upadku na trampolinie instruktor Porażenie kk. dolnych i masywny niedowład kk. górnych Zachowane czucie głębokie
Ocena stawów międzykręgowych
Przy przyjęciu do szpitala Solu - Medrol Discektomia C4/C5 Repozycja zwichnięcia ułożenie wyciąg Stabilizacja cage i płyta
Znaczna poprawa Po 10 dniach chodzący samodzielnie Utrzymujacy się niedowład wiotki głownie w zakresie prawej k. górnej wycofujący się stopniowo
Przypadek 3 Mężczyzna 35 lat Wypadek motocyklowy w parkingu podziemnym Porażenie 4 kończynowe Zaintubowany
Przy przyjęciu do szpitala Solu-Medrol Wyciąg bezposredni za czaszkę Laminektomia C6 i C7
1 etap odbarczenie i wyciąg
2-gi etap po 3 dniach Stabilizacja cage i płyta przednia
2-gi etap - stabilizacja
Brak poprawy Tetraplegia Oddech zastępczy Zmarł po 1,5 roku na powikłania w zakładzie opiekuńczo leczniczym prowadzącym respiratoroterapię
Przypadek 4 Wypadek komunikacyjny Złamanie kości udowej zaopatrzone chirurgicznie inny ośrodek Bóle głowy i karku CT głowy bez cech urazu W 5 dobie niedowład kk. górnych w części proksymalnej 3 wg Lovetta Przy ruchach głową wrażenie przebiegania prądu wzdłuż pleców obj. Lermita
W pilnej CT złamanie C2 t.2 Przetransportowana do Szpitala Wojskowego w Bydgoszczy
3 mies. 6 mies.
Ustąpienie dolegliwości bólowych Wycofanie się niedowładu w ciągu 5 dni Powolna pionizacja złamanie kości udowej Obecnie zdrowa bez ograniczeń ruchowych
Przypadek 5 Mężczyzna 25 lat Wypadek komunikacyjny Dachowanie samochodu Chory bez pasów Porażenie kk. dolnych Cięte zaburzenia czucia pow. od Th 12 Brak czucia głębokiego Stłuczenie płuca prawego Złamanie obojczyka
Laminektomia odbarczająca th 11, th 12 Repozycja zwichnięcia Stabilizacja 4 pary śrub Th10,11,12,L1
Chory porażony Brak czucia głębokiego Pionizacja bierna do pozycji siedzącej Przekazany na Oddział Paraplegii celem adaptacji do kalectwa ćwiczenie automatyzmów pęcherza, przystosowanie do wózka inwalidzkiego
Kobieta 52 lata Przypadek 6 Wypadek komunikacyjny Złamanie C2 t.2 Leczone unieruchomieniem w kołnierzu (Inny Ośrodek) Brak kompetentnej kontroli Po 5 latach ponowny uraz upadek na śliskiej powierzchni W ciągu 3 mies. narastający niedowład 4 kończynowy ¾ wg Lovetta
Po ocenie stabilności i potwierdzeniu zrostu kostnego wykonano laminektomię C1 Stopniowa poprawa stanu neurologcznego Chodząca samodzielnie Przekazana do rehabilitacji ambulatoryjnej