Fabian Kocot IB Kacper Wilga IB
Konflikt zbrojny w którym brało udział 11 państw. Państwa Etenty : Wielka Brytania, Francja, Rosja, Serbia, Japonią, Włochy, Stany Zjednoczone Państwa centralne : Austro-Węgry i Niemcy wspierane przez Turcję i Bułgarię.
Uczestnicy I wojny światowej: kolor zielony ententa i jej sojusznicy, pomarańczowy trójprzymierze, szary kraje neutralne
1. Spory na tle etnicznym w Austro Węgrzech i na Bałkanach.(szczególnie tam gdzie mieszkały narody Słowiańskie) 2. Imperializm Wielkiej Brytanii, Niemiec i Francji które potrzebowały terenów zamorskich aby sprzedać swoje towary. 3. Istnienie dwóch wrogich sojuszy (Trójporozumienia i Trójprzymierza. 4. Wyścig zbrojeń państw europejskich głównie Francji i Niemiec
Bezpośrednią przyczyną wybuchu I wojny światowej stało się zamordowanie 28 czerwca 1914 roku w Sarajewie austriackiego następcy tronu, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Mordercą okazał się Gavrilo Princip (ur. 1894, zm. 1918) serbski nacjonalista należący do organizacji Czarna Ręka. Franciszek Ferdynand
Po zamachu na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Niemcy ogłosiły poparcie dla działań Austrii i prowokując do wypowiedzenia wojny Serbii. Francja wspierała Rosję. Kolejne kroki przypominały efekt domina. 28 lipca 1914 Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii. 29 lipca Rosja zarządziła mobilizację armii ale przeciwko Austro-Węgrom jako pomoc Serbii. 30 lipca Rosja ogłosiła powszechną mobilizację. 1 sierpnia Francją również ogłosiła mobilizację armii., W tym samym dniu II rzesza wypowiedziała wojnę Rosji, a 2 dni później Francji.
Plan Schlieffena, strategiczny plan wojny na dwa fronty opracowany w 1905 przez szefa niemieckiego sztabu generalnego gen. A. von Schlieffena. Zakładał wyprzedzające uderzenie większością sił niemieckich poprzez neutralną Belgię, na Francję i zmuszenie jej do kapitulacji w ciągu kilku tygodni. Następnie cała siła armii niemieckiej miała być zwrócona na wschód w celu pokonania Rosji. Plan został zmodyfikowany i przygotowany do praktycznej realizacji przez gen. H. von Moltkego młodszego. Użyty w początkowej fazie I wojny światowej, załamał się w praktycznej realizacji (bitwa nad Marną 5 12 września 1914).
W przygotowaniach do wojny (wyścigu zbrojeń) przodowały cesarskie Niemcy. Większość ówczesnych państw skopiowała rozwiązania zastosowane z takim powodzeniem w armii pruskiej podczas wojny z Francją w 1870. Wprowadzono powszechny obowiązek wojskowy, opracowano system rezerw materiałowych oraz szczegółowe plany działań wojennych na wypadek konfliktu. Rozwój technologiczny i organizacyjny doprowadził do utworzenia sztabów generalnych z precyzyjnymi harmonogramami mobilizacji i działań ofensywnych. Niemcy nie zbudowali żadnego obronnego wału zachodniego, ponieważ ich strategia zakładała od pierwszego dnia wojny przystąpienie do ataku
Karabiny maszynowe Samoloty Czołgi Gazy bojowe
Po raz pierwszy karabiny maszynowe skonstruowali Niemcy i były jednym z elementem wyposażenia wojsk niemieckich w czasie wojny. Żołnierze armii niemieckiej z MG08 na podstawie przeciwlotniczej
Podstawowym zadaniem lotnictwa na początku I wojny światowej było rozpoznanie i korygowanie ognia artyleryjskiego.
Pierwsze czołgi, oznaczone Mark I zostały użyte bojowo w 1916 roku przez Brytyjczyków w bitwie nad Sommą w roli wsparcia piechoty. Pierwsze zmasowane natarcie czołgów miało miejsce podczas bitwy pod Cambrai. Czołg Mark I
W czasie I wojny światowej po raz pierwszy zaczęto korzystać z gazów bojowych. Do najważniejszych z gazów był Iperyt zwany Gazem Musztardowym. Gaz ten w kontakcie ze skórą powodował rozległe oparzenia co powodowało że przeciwnik tracił zdolność do ataku. Jedynym problemem było to że masy powietrza mogły przenieść gaz na agresora.
W czasie I wojny światowej zmienił się sposób ataków na przeciwników. Wojska budowały okopy aby utrzymywać własne pozycje jak najdłużej żeby przeciwnicy ponosili jak najwięcej strat.
Kilkudniowa bitwa I wojny światowej pomiędzy wojskami francusko-brytyjskimi a niemieckimi, która powstrzymała dalszy marsz Niemców na zachód. Plan "wojny błyskawicznej" Alfreda von Schlieffena nie powiódł się, tym samym nie udało się Niemcom wyeliminować z wojny Francji.
Bitwa nad Marną
I bitwa pod Ypres pierwsza większa bitwa I wojny światowej w roku 1914. Część tzw. wyścigu do morza. Brytyjski Korpus Ekspedycyjny pod wodzą marszałka Johna Frencha został przerzucony na północ i zasilony dwiema nowymi dywizjami, które właśnie wylądowały w Belgii. W pobliżu miasta Ypres napotkano i zatrzymano oddziały niemieckie. Belgowie otworzyli śluzy rzeki Yser, zalewając nisko położone tereny i powstrzymując Niemców przed dalszym marszem.
Największa bitwa I wojny światowej, która pochłonęła ponad milion ofiar. Bitwa rozegrała się między siłami brytyjskimi i niemieckimi nad rzeką Sommą w północnej Francji (Pikardia).
Bitwa nad rzeką Sommą toczyła się od dnia 1 lipca do 18 listopada roku 1916. Na czele wojsk Wielkiej Brytanii oraz Francji stali: Douglas Haig oraz Ferdynand Foch. Niemiecką armią kierował Fritz von Below oraz Max von Gallwitz. Rozpoczęła się od ataku brytyjskich żołnierzy, pod dowództwem gen. Douglasa Haiga, na niemieckie pozycje wojskowe. Przez kilka dni trwało zaciekłe bombardowanie. Drugie uderzenie przyszło wraz z połową lipca, gdzie natarła połączona armia brytyjskofrancuska pod dowództwem Ferdynanda Focha. Niemcy bronili się jednak wytrwale, chociaż zasoby ludzkie ulegały szybkiemu wyczerpaniu. Miało to duży wpływ na inną bitwę, toczoną w tym samym czasie - pod Verdun, skąd Niemcy ściągnęli posiłki wojskowe. Do końca walk strona zarówno brytyjska, jak i niemiecka straciła ok. 400 tys. Żołnierzy, a francuska o połowę mniej - 200 tys.
Bitwa pod Verdun jedna z bitew I wojny światowej, toczona od 21 lutego do grudnia 1916 roku w miejscowości Verdun we Francji. W zamierzeniu dowództwa niemieckiego walki te miały spowodować wykrwawienie się armii francuskiej; po serii ataków i kontrataków, w których obydwie strony poniosły ciężkie straty (Niemcy 338 tysięcy żołnierzy, Francja 348 tysiące) Verdun pozostało w rękach Francuzów; walki te przeszły do historii jako "piekło Verdun" lub "młyn verdeński", ponieważ obie strony dziesiątkowały się wzajemnie, zaś niektóre z epizodów, np. obrona fortu Vaux, stały się symbolem żołnierskiego męstwa.
Bitwa pod Verdun, zmiany linii frontu od 21 II 1916 do końca roku
6 kwietnia Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę Niemcom. Po zatopieniu transatlantyku Lusitania w 1915, Niemcy wstrzymali swoją strategię nieograniczonej wojny podwodnej na Atlantyku właśnie z uwagi na to, że mogłoby to spowodować wciągnięcie USA do wojny. Teraz, wraz z rosnącym niezadowoleniem niemieckiej opinii publicznej, w lutym 1917 sztab postanowił wznowić ataki na wszystkie statki zmierzające do portów alianckich. Tonący statek Lusitania, storpedowany przez niemiecki okręt podwodny U-20
Niemcy zostały zmuszone do bezwarunkowego uznania suwerenności Belgii, Polski, Czechosłowacji i Austrii oraz do wycofania się z traktatu z Brześcia Litewskiego i traktatu bukareszteńskiego. Ponadto utraciły 71 tys. km² terytorium (około 13% ze stanu sprzed wojny). Alzacja i Lotaryngia wróciły do Francji. Do Polski włączono jedną trzecią część Górnego Śląska oraz Wielkopolskę, Pomorze i niewielkie okręgi na Pojezierzu Mazurskim. Litwa otrzymała port w Kłajpedzie, a Gdańsk stał się wolnym miastem. Powstała Liga Narodów z siedzibą w Genewie (1920 rok)
raj Zmobilizowani Polegli i zmarli Ranni Jeńcy i zaginieni Łączne straty Ententa osja 12 mln 1,7 mln 4,95 mln 2,5 mln 9,15 mln rancja 8,41 mln 1 357 800 4,266 mln 537 tys. 6,16 mln ielka rytani 8 904 467 908 371 2 090 212 191 652 3 190 235 Państwa Centralne iemcy 11 mln 1 773 700 4 216 058 1 152 800 7 142 558 ustroęgry 7,8 mln 1,2 mln 3,62 mln 2,2 mln 7,0 mln
8 stycznia 1918 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Thomas W. Wilson przedstawił 14-punktowy program powojennego ładu w Europie, w którym punkt 13. postulował utworzenie niezawisłego państwa polskiego z dostępem do morza. Droga do odrodzenia się państwa polskiego po 123 latach zaborów została więc otwarta. Tymczasem na wschodnim teatrze wojennym Niemcy bez większego oporu zdemoralizowanych propagandą pacyfistyczną bolszewików armii rosyjskich, zajęli kraje nadbałtyckie po Zatokę Fińską, Białoruś i prawie całą Ukrainę po rzekę Don, wymuszając na Rosji zawarcie 3 marca 1918 roku w Brześciu Litewskim separatystycznego traktatu pokojowego.
I wojna światowa odbiła się głośnym echem w gospodarce. Do podstawowych skutków gospodarczych I wojny światowej należy zaliczyć przede wszystkim ogromne wydatki wojenne. W trakcie trwania wojny było było to opłacalne dla przemysłu zbrojeniowego, który produkował broń, maszyny, wyposażenie dla żołnierzy. W czasie wojny także wiele zakładów przebranżowiło się na produkcje militariów, co za tym idzie - po zakończeniu wojny brakowało sektorów w gospodarce, produkujących coś innego, a potrzebne było sporo materiałów budowlanych, odzieżowych, w końcu żywnościowych. Zmniejszył się dochód narodowy w państwach centralnych, Holandii, Francji, Rosji, natomiast zwiększył w państwach alianckich. W wielu państwach, m.in. w Rosji, panował głód i bieda. Można powiedzieć, że wiele krajów odbudowywało się dzięki zaciągniętym kredytom ze Stanów Zjednoczonych. Po zakończeniu działań wojennych jednak, USA domagało się zwrotu pożyczek. Sytuacja była ciężka, zniszczono wiele zakładów, nastąpiła inf lacja i wzrost cen.
Konsekwencją I wojny światowej były istotne zmiany polityczne gospodarcze, a także społeczne. Do tych ostatnich należy w pierwszej kolejności zaliczyć obniżenie standardu życia, głód i kalectwo wielu osób. Państwo zaczęło silnie wkraczać w życie obywateli, nastąpił zatem rozwój biurokracji i co za tym idzie niezadowolenie społeczne, protesty, rewolucje (m.in. w Niemczech i w Rosji). Coraz większą popularność zaczęli zyskiwać populiści i pacyfiści. Skutkiem I wojny światowej była emancypacja kobiet, mająca swe źródło w pracy (podejmowanej niejednokrotnie z przymusu: śmierć męża/ojca/braci na wojnie). Nastąpił rozwój kultury i sztuki, która zaczęła propagować postawy pacyfistyczne poprzez pokazanie okrucieństwo i bezsensu wojny. Ludzie byli rozczarowani, nastąpił rozwój bezrobocia. Podatny grunt znalazł socjalizm i nazizm, który obiecywał polepszenie sytuacje i miał być receptą na głód.