INWESTYCJE TELEKOMUNIKACYJNE W OPRACOWANIACH PLANISTYCZNYCH

Transkrypt

1 INWESTYCJE TELEKOMUNIKACYJNE W OPRACOWANIACH PLANISTYCZNYCH

2 INWESTYCJE TELEKOMUNIKACYJNE W USTAWIE O PLANOWANIU I ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM Art. 1 ust. 2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: ( ) 10)potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci szerokopasmowych. ( )

3 INWESTYCJE TELEKOMUNIKACYJNE W USTAWIE O PLANOWANIU I ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM Art. 10 ust. 1. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z: ( ) 13) stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami; 2. W studium określa się w szczególności: ( ) 5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; 6 / 7) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym/ponadlokalnym ( )

4 INWESTYCJE TELEKOMUNIKACYJNE W USTAWIE O PLANOWANIU I ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM Art. 15 ust. 2.W planie miejscowym określa się obowiązkowo: ( ) 10)zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; ( ) ust. 3.W planie miejscowym określa sięw zależności od potrzeb: 4a/4b) granice terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym/ponadlokalnym ( )

5 ŹRÓDŁA INFORMACJI O ISTNIEJĄCEJ INFRASTRUKTURZE TELEKOMUNIKACYJNEJ Art.29 ust.1.prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem pokrycia łączami światłowodowymi oraz sieciami bezprzewodowymi, oraz budynkami umożliwiającymi kolokację. Inwentaryzacja jest na bieżąco weryfikowana i aktualizowana, nie rzadziej niż raz na rok. 2.Prezes UKE może żądaćod: 1) państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne, 2) podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej, 3) przedsiębiorców telekomunikacyjnych - w przypadku gdy dane pozyskane od podmiotów, o których mowa w pkt 1 i 2, oraz dane pozyskane z innych źródeł okażą się niewystarczające - posiadanych przez nich aktualnych, zgodnych ze stanem faktycznym, kompletnych oraz adekwatnych do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych i budynkach umożliwiających kolokację.

6 ŹRÓDŁA INFORMACJI O ISTNIEJĄCEJ INFRASTRUKTURZE TELEKOMUNIKACYJNEJ Art. 29 ust. 3.Informacje przekazuje sięw terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania. Do informacji stosuje się przepis art. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne. 4. Główny Geodeta Kraju, na wniosek Prezesa UKE, udostępnia informacje z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego niezbędne dla potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Informacje udostępnia się w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. 5.Prezes UKE może, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa, przekazać Głównemu Geodecie Kraju inwentaryzację, o której mowa w ust. 1, celem zamieszczenia na geoportalu infrastruktury informacji przestrzennej oraz w krajowej bazie danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu. 6. Inwentaryzacja, o której mowa w ust. 1, jest jawna i każdy ma prawo wglądu do tej inwentaryzacji oraz otrzymania z niej wypisów i wyrysów, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa.

7 ŹRÓDŁA INFORMACJI O ISTNIEJĄCEJ INFRASTRUKTURZE TELEKOMUNIKACYJNEJ Art. 29 ust. 7. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaj infrastruktury podlegającej inwentaryzacji i skalę map, na których dokonuje się inwentaryzacji, o której mowa w ust. 1, 2) elektroniczny format przekazywania danych, 3) szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji, 4) wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE informacji, o których mowa w ust. 2, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania - kierując się potrzebą zapewnienia rzetelnego i wiarygodnego zbioru informacji o istniejącej infrastrukturze telekomunikacyjnej i publicznych sieciach telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, a także potrzebą usprawnienia i ujednolicenia procesu przekazywania danych.

8 RODZAJE INWESTYCJI TELEKOMUNIKACYJNYCH Pojęcia: infrastruktura telekomunikacyjna - urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji; (art. 2 pkt 8 upt) publiczna sieć telekomunikacyjna - sieć telekomunikacyjna wykorzystywana głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; (art. 2 pkt 29 upt) telekomunikacyjny obiekt budowlany - linia kablowa podziemna, linia kablowa nadziemna, kanalizacja kablowa, kontenery telekomunikacyjne, szafy kablowe oraz wolno stojące konstrukcje wsporcze anten i urządzeń radiowych, w tym wolno stojące maszty antenowe i wolno stojące wieŝe antenowe; ( 3. pkt 2. r-wt.tob)

9 RODZAJE INWESTYCJI TELEKOMUNIKACYJNYCH KTÓRE MOGĄ KOLIDOWAĆ Z WARTOŚCIAMI CHRONIONYMI NA MOCY ART. 1 UST. 2 UPIZP Telekomunikacyjny obiekt budowlany to ( 3. pkt 2. r-wt.tob): linia kablowa podziemna, linia kablowa nadziemna, kanalizacja kablowa, kontenery telekomunikacyjne, szafy kablowe wolno stojące konstrukcje wsporcze anten i urządzeńradiowych, w tym wolno stojące maszty antenowe i wolno stojące wieże antenowe. Do takich obiektów nie należy natomiast zaliczaćstacji bazowej telefonii komórkowej, choćby z tego powodu, że jej formy mogą być bardzo różne.

10 Art. 46 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych w relacji do przepisów odrębnych Art.46.1.Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej "planem miejscowym", nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowaniainwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. 2.Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza sięjej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacjąinwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu. Konsekwencje: ust zakazy i rozwiązania uniemożliwiające lokalizację wymienionych inwestycji muszą znajdować uzasadnienie w przepisie odrębnym ust. 2. -można sporządzaćplan miejscowy, w którym nie przesadza sięo lokalizacji wymienionych inwestycji

11 Art. 46 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych w relacji do przepisów odrębnych Gdyby znaczenie przepisu art. 46 ust. 1 odczytywać w ten sposób, że zakazy lub ograniczenia są dopuszczalne jedynie wówczas, gdy wynikająz przepisu prawa formułującego jednoznacznie i bezpośrednio zakazy lub ograniczenia mielibyśmy do dyspozycji jedynie krótką listę przepisów dotyczących szczególnych sytuacji i przypadków Najbardziej istotne przykłady: - parki narodowe i rezerwaty Zakaz budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeńtechnicznych - art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody; - parki kulturowe, strefy ochrony konserwatorskiej Na terenie parku kulturowego lub jego części mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia robót budowlanych art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami; W studium i planie ( ) ustala się, w zależności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. art. 19 ust. 3 ustawy jw. - obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią Zakaz wznoszenia obiektów budowlanych art. 82 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne; - strefy ochronne ujęć wód W granicach terenu ochrony bezpośredniej zabronione jest użytkowanie gruntów do celów niezwiązanych z eksploatacją wody, oznacza to w konsekwencji również zakaz lokalizowania inwestycji z zakresu łączności - art. 53 ust. 1 ustawy Prawo wodne;

12 - strefa ochronna uzdrowiska A oraz częściowo strefa ochronna B W strefie ochronnej A : Zakaz lokalizacji trwałych i tymczasowych obiektów i urządzeń, które mogą utrudniać lub zakłócać przebywanie pacjentów na tym obszarze, a w szczególności stacji bazowych telefonii komórkowej, stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych, stacji radiolokacyjnychi innych emitujących fale elektromagnetyczne art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. j ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych; W strefie ochronnej B :zakaz lokalizacji i uruchamiania stacji paliw lub urządzeńfale elektromagnetyczne mogących znacząco oddziaływaćna środowisko, nie bliżej niz 500 m od granicy obszaru strefy ochronnej A art. 38 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawyjw.; - obszary lotnisk Obiekty trudno dostrzegalne z powietrza, w tym napowietrzne linie, maszty, anteny sytuowane w zasięgu podejścia ( ) powinny byćniższe o co najmniej 10 m od dopuszczalnej wysokości zabudowy wyznaczonej przez powierzchnie ograniczające 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska; - pomniki zagłady i ich strefy ochronne Zabrania się budowy obiektów budowlanych, tymczasowych obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych na terenie Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej art. 10 ust. 1ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady. Ponadto ograniczenia dotyczątakże dróg, terenów kolejowych, a także wielu sytuacji, w których przepisy o warunkach technicznych szczegółowo określają możliwości lokalizacji inwestycji.

13 Jednak interpretacja przepisu art. 46 ograniczona tylko do powyższych przepisów i sytuacji byłaby poważnym błędnym. Należy zauważyć, że jednym z przepisów odrębnych, o których mowa w art. 46,jest ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy -za podstawęwszelkich działańzwiązanych z kształtowaniem polityki przestrzennej (w tym zwłaszcza przeznaczanie terenów na określone cele i określanie zasad ich zagospodarowania) przyjmuje sięład przestrzennyi zrównoważony rozwój. Ład przestrzenny i zrównoważony rozwój sąpojęciami zdefiniowanymi w ustawach. Zasada zrównoważonego rozwoju jest zasadą konstytucyjną(art. 5 Konstytucji R.P.). Te dwa pojęcia wyznaczajągranice legalności wszelkich działańpodejmowanych w oparciu o przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W tym kontekście aby ocenić, czy zamierzone przedsięwzięcie planistyczne jest zgodne z przepisami prawa, należy na nie spojrzeć właśnie z punktu widzenia wymagań ładu przestrzennego oraz zrównoważonego rozwoju.

14 Podkreślićnależy, że wymóg poszanowania ładu przestrzennego nie oznacza tylko i wyłącznie uwzględniania odpowiednich przepisów prawa. Równie istotne sąbowiem czynniki pozaprawne, jak chociażby wymienione w definicji tego pojęcia wymagania kompozycyjnoestetyczne. Przykładem, iżczynniki te mogąodegraćdecydującąrolęprzy ocenie, czy zamierzona inwestycja pozostaje w zgodzie z ładem przestrzennym, jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2009 r., II OSK 439/08, w którym za naruszającąład przestrzenny uznano inwestycjępolegającąna usytuowaniu masztu telefonii komórkowej o wysokości 8 12 m na dachu budynku otoczonego przez zabudowęjednorodzinnąo jednolitych gabarytach wysokościowych nieprzekraczających dwóch kondygnacji z poddaszem. W wyroku tym NSA stanąłna stanowisku, że w ramach przysługującego organowi gminy władztwa planistycznego może on odmówićustalenia lokalizacji inwestycji chociażby tylko ze względu na naruszenie ładu przestrzennego spowodowanego dysonansem pomiędzy wysokościąplanowanej inwestycji a inwestycjami, które zostały jużzrealizowane w jej otoczeniu.

15 Art. 2 ust. 1 ustawy p.z.p nakazuje, aby w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględniać m.in. wymagania urbanistyki i architektury, ochrony środowiska, ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, potrzeby osób niepełnosprawnych, ochrony dziedzictwa kulturowego, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz ekonomiczne przestrzeni, a także potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, potrzeby interesu publicznego oraz prawo własności (art. 1 ust. 2 u.p.z.p.). Nie jest to katalog zamknięty i w zależności od konkretnych potrzeb przy planowaniu przestrzennym uwzględniane mogą być także inne czynniki i wartości niż wymienione powyżej. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: 1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; 2) walory architektoniczne i krajobrazowe; 3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; 4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby osób niepełnosprawnych; 6) walory ekonomiczne przestrzeni; 7) prawo własności; 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) potrzeby interesu publicznego; 10) potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci szerokopasmowych.

16 Wreszcie, ustawa nakazuje, aby w dokumentach planistycznych zawierać określone treści i ustalenia, z których niektóre musząbyćwyrażane poprzez nakazy, zakazy lub ograniczenia. Art W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z: ( ) 2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony; 3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia; ( ) 9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych; 2. W studium określa się w szczególności: 2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym tereny wyłączone spod zabudowy; 3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk; 4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

17 Art W planie miejscowym określa się obowiązkowo: 1) ( ); 2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; 3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych; 6) zasady kształtowania zabudowyoraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalnąi minimalnąintensywnośćzabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udziałprocentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalnąwysokośćzabudowy, minimalnąliczbęmiejsc do parkowania i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów; 7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; 8) ( ); 9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy; ( ) 3. W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb: 8) sposób usytuowania obiektów budowlanych w stosunku do dróg i innych terenów publicznie dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości, kolorystykęobiektów budowlanych oraz pokrycie dachów;

18 Realizacja powyższych wymagańmusi prowadzićdo wniosku, że nawet w przypadkach, gdy przepisy nie mówiąwprost o zakazach lub ograniczeniach w ustaleniach planów miejscowych należy formułowaćzasady i regulacje w dostosowaniu do występujących uwarunkowańi założonych celów. Powyższy punkt widzenia jest zbieżny z tezami zawartymi w stanowisku Prezesa UKE przedstawionym podczas debaty w listopadzie ub. roku. Jeżeli określonego rodzaju inwestycja celu publicznego z zakresu łączności publicznej (np. instalacja radiokomunikacyjna) jest zgodna z przepisami prawa, to w planie miejscowym mogą być ustanawiane odnoszące się także do niej warunki i ograniczenia, o ile są uzasadnione wartościami z art. 1 ust. 2, konieczne dla ochrony tych wartości, racjonalne i proporcjonalne (wymogi z art. 32 i 64 Konstytucji RP), jak również nie uniemożliwiają lokalizacji tego rodzaju inwestycji (art. 46 ust. 1 ustawy szerokopasmowej Ponadto, art. 46 ust. 1 ustawy szerokopasmowej nie może byćrozumiany w taki sposób, że wykluczone jest, by postanowienia planu uniemożliwiały lokalizowanie każdej, o dowolnych cechach inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, np. każdego masztu antenowego jaki chciałby zrealizować dowolny inwestor. W świetle powyższych ustaleń zasadniczym problemem jest rozstrzygnięcie, w jaki sposób formułować ograniczenia, aby nie doprowadzićdo sytuacji, w której realizacja infrastruktury telekomunikacyjnej byłaby niemożliwa.

19 Wymagania określone w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym sąjednoznacznie powiązane z innymi przepisami, które stanowiąpodstawędo formułowania ustaleńw studiach uwarunkowań i planach miejscowych. W wielu przypadkach obowiązujące przepisy nie zawierająjednoznacznych zakazów lub ograniczeń. Można to prześledzićna przykładzie ustawy o ochronie przyrody. Można postawićtezę, że ustawa o ochronie przyrody narzuca tak szeroki zakres ochrony,że można z jej przepisów wywodzićkoniecznośćograniczeńm.in. w zakresie lokalizacji i gabarytów różnych obiektów budowlanych, w tym np. masztów i wieżtelekomunikacyjnych wystarczy przeanalizowaćtylko jeden z elementów - ochronę walorów krajobrazowych. Ustawa o ochronie przyrody Regulacje ogólne, nie związane z poszczególnymi formami ochrony przyrody: Art.2.1.Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody: ( ) 7) krajobrazu; ( ) 2. Celem ochrony przyrody jest: ( ) 5) ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień;

20 Art. 3. Cele ochrony przyrody są realizowane przez: 1) uwzględnianie wymagańochrony przyrody wpolityce ekologicznej państwa, programach ochrony środowiska przyjmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego, koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategiach rozwoju województw, planach zagospodarowania przestrzennego województw, strategiach rozwoju gmin, studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennegoi planach zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz w działalności gospodarczej i inwestycyjnej; Art.4.1.Obowiązkiem organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych jest dbałośćo przyrodębędącądziedzictwem i bogactwem narodowym. Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 8) ochrona krajobrazowa - zachowanie cech charakterystycznych danego krajobrazu; 20) środowisko przyrodnicze -krajobraz wraz z tworami przyrody nieożywionej oraz naturalnymi i przekształconymi siedliskami przyrodniczymi z występującymi na nich roślinami, zwierzętami i grzybami; 23) walory krajobrazowe -wartości ekologiczne, estetyczne lub kulturowe obszaru oraz związane z nim rzeźbęterenu, twory i składniki przyrody, ukształtowane przez siły przyrody lub działalność człowieka;

21 Regulacje związane z poszczególnymi formami ochrony przyrody: Art.8.1.Park narodowyobejmuje obszar wyróżniający sięszczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszejniż1.000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. 2.Park narodowy tworzy sięw celu zachowaniaróżnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów. Art Na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę parku narodowego. otulina-strefęochronnągraniczącąz formąochrony przyrody i wyznaczonąindywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka; zagrożenie wewnętrzne-czynnik mogący wywołaćniekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka w granicach obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej; zagrożenie zewnętrzne-czynnik mogący wywołaćniekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka, mający swoje źródło poza granicami obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej.

22 Art.13.1.Rezerwatprzyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające sięszczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi. 2. Na obszarach graniczących z rezerwatem przyrody może być wyznaczona otulina. Art.16.1.Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowew celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. 2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina. Art.18.1.Dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych sporządza sięi realizuje plan ochrony. Plany ochrony określają m.in.: ustalenia do studiów uwarunkowańi kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ( ) dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń wewnętrznych lub zewnętrznych. Art Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwośćzaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.

23 Art. 10 ust. 6, art. 13 ust. 3a, art. 16 ust. 7, art. 23 ust. 5,art. 30 ust. 3: Projekty studiów uwarunkowańi kierunków zagospodarowania gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ( ) w części dotyczącej (odpowiednio): parku narodowego i jego otuliny rezerwatu przyrody i jego otuliny parku krajobrazowego i jego otuliny, obszaru chronionego krajobrazu, istniejącego lub projektowanego obszaru Natura 2000 wymagająuzgodnienia z właściwym miejscowo regionalnym dyrektorem ochrony środowiska w zakresie ustaleńtych planów, mogących miećnegatywny wpływ na ochronęprzyrody (w przypadku obszaru Natura mogących znacząco negatywnie oddziaływaćna obszar Natura 2000): parku narodowego i jego otuliny, rezerwatu przyrody i jego otuliny parku krajobrazowego, obszaru chronionego krajobrazu, obszaru Natura 2000.

24 Do podobnych wniosków prowadzi analiza szeregu innych aktów prawnych związanych z pozostałymi zagadnieniami stanowiącymi przedmiot regulacji planów miejscowych w szczególności z zakresu: prawa budowlanego, ochrony zabytków, ochrony środowiska, ochrony gruntów rolnych i leśnych i wielu innych.

25 Problem relacji studium plan Art. 46 dotyczy planów miejscowych. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymaga, abyprojekt planu był zgodny z ustaleniami studium. Zatem warto dostrzec znaczenie studium zwłaszcza, że dokument ten z zasady obejmuje całe jednostki terytorialne. Oznacza to, że właśnie studium może w sposób kompleksowy i w odniesieniu do obszaru całej gminy -określićmożliwości i ograniczenia dla inwestycji telekomunikacyjnych. Jeżeli powyższe warunki zostanązdefiniowane w studium w sposób racjonalny i czytelny to późniejsze ich określanie w planach miejscowych będzie ułatwione. Także w przypadkach planów sporządzanych dla obszarów, na których inwestycje telekomunikacyjne będą podlegały szczególnym ograniczeniom.

26 ZASADY POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ZAKRESIE LOKALIZOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ ZASADA 1 Infrastrukturę telekomunikacyjną należy jak w najmniejszym stopniu wyróżniać(w zapisach) spośród innych obiektów, które podlegają regulacjom dokumentów planistycznych. W większości zapisy o niej powinny być formułowane generalnie - jak dla całej infrastruktury technicznej. Dotyczy to przeważającej ilości elementów składających się na infrastrukturę telekomunikacyjną, w tym w szczególności: sieci zarówno podziemnych, jak i napowietrznych, oraz urządzenia, których wielkość mieści się w skali występującej na danym obszarze zabudowy i zagospodarowania.

27 ZASADY POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ZAKRESIE LOKALIZOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ ZASADA 2 Na terenach zurbanizowanych zasada 1 powinna prowadzićdo sytuowania niezbędnych anten przede wszystkim na obiektach budowlanych pełniących nie tylko funkcje łączności (takich jak np. wysokie budynki, wieże widokowe czy inne wysokie budowle, takie jak m.in. silosy, kominy czy inne konstrukcje przemysłowe). ZASADA 3 W dokumentach planistycznych należy określaćobszary, na których ze względu na potrzebęochrony, w tym walorów krajobrazu naturalnego lub kulturowego, nie należy lokalizowaćobiektów (m.in. z zakresu infrastruktury telekomunikacyjnej), które zakłócałyby, w szczególności w istotny sposób te walory.

28 ZASADY POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ZAKRESIE LOKALIZOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ ZASADA 4 W odniesieniu do urządzeń, takich jak np. anteny, które ze względu na wymagania techniczne, muszą być umieszczone (wyraźnie) powyżej występującej na danym obszarze zabudowy i zagospodarowania, a także wymagające usytuowania na terenach otwartych należy: 1) nowe maszty, wieże lub inne nowe nośniki anten (także nowe budynki) przewidywać nie tylko na potrzeby telekomunikacji (mogą to zatem być w szczególności wieże widokowe czy wieże obserwacyjne); 2) dla nośników anten należy wskazywać lokalizacje: a) właściwe dla dominant przestrzennych ze względów krajobrazowych (tego typu lokalizacje będą wymagały także odpowiedniej formy architektonicznej) lub b) na obszarach, na których przypadkowa lokalizacja dominant nie będzie w istotny sposób obniżała wartości krajobrazu (np.: w strefach przemysłowych czy infrastrukturalnych).

29 Przykład ustaleńplan miejscowego Plan miejscowy dla obszaru całej gminy położonej w województwie małopolskim i objętej różnymi formami ochrony przyrody: Ojcowski Park Narodowy (ok. 5 % pow. gminy) z otuliną(ok. 35% pow. gminy), obszary Natura 2000 (ok. 5 % powierzchni gminy), Parki Krajobrazowe Dolinki Krakowskie, Tenczyński (ok. 50 % pow. gminy), korytarze ekologiczne (struktury pasmowe o zmiennej szerokości, ok. 10 % pow. gminy). Plan dopuszcza realizacjęinwestycji telekomunikacyjnych na całym obszarze, z wyjątkiem obszaru parku narodowego. Ponadto wprowadza ograniczenia co do wysokości i lokalizacji obiektów (m.in. w 30).

30

31 Przykład ustaleńplan miejscowego 29 ust Jeżeli nie stoi to w sprzeczności z zakazami, ograniczeniami i pozostałymi ustaleniami planu, to na obszarze objętym ustaleniami planu, z wyłączeniem obszaru Ojcowskiego Parku Narodowego oraz terenów przyległych do Parku, położonych w odległości do 150 metrów od jego granic, dopuszcza się: 1) remonty i przebudowęistniejącej zabudowy mieszkaniowej, usługowej, zagrodowej i gospodarczej, a także, na zasadach określonych w ust. 5, jej rozbudowęlub nadbudowę; ustalenie powyższe dotyczy wyłącznie obiektów, które powstały zgodnie z przepisami prawa, 2) realizacjęsieci i urządzeńinfrastruktury technicznej niezbędnych dla potrzeb lokalnych, w szczególności z zakresu: a) zaopatrzenia w wodę(w tym m. in. ujęćwód, stacji uzdatniania wody, zbiorników wody, hydroforni), b) odprowadzania i oczyszczania ścieków (w tym m.in. przepompowni ścieków, przydomowych i grupowych oczyszczalni ścieków), c) zaopatrzenia w energięelektryczną(w tym m.in. stacji transformatorowych), d) zaopatrzenia w gaz i ciepło oraz telekomunikacji (w tym m.in. stacji redukcyjnych gazu, masztów telefonii bezprzewodowej), e) ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, 3) wytyczanie dróg dojazdowych, ciągów pieszych, szlaków turystycznych, rowerowych i narciarskich.

32 Przykład ustaleńplan miejscowego 30 ust. 10 i Wysokośćlokalizowanych na obszarze gminy obiektów budowlanych innych niżbudynki nie może byćwiększa niż: a) 10 metrów dla obiektów położonych w wyznaczonej w planie strefie korytarzy i pasm powiązań ekologicznych, b) 20 metrów dla obiektów położonych na pozostałym obszarze gminy; ograniczenie powyższe wynika z potrzeb ochrony krajobrazu oraz ochrony awifauny; ograniczenie nie dotyczy obiektów istniejących, dla których dopuszcza sięmożliwośćich utrzymania, przebudowy lub wymiany, jednakże bez zwiększania dotychczasowej wysokości. 11. Ewentualna lokalizacja obiektów inżynierskich przewyższających zabudowęmieszkaniową, z wyłączeniem linii energetycznych i telekomunikacyjnych prowadzonych na zasadach określonych w 56 i 59, powinna uwzględniaćwarunek, aby obiekty te nie były widoczne z wnętrz Doliny Prądnika, Doliny Będkowskiej i Doliny Kluczwody.