Archiwum klonów starych drzew sosny zwyczajnej w Puszczy Knyszyñskiej

Transkrypt

1 DOI: /v Leœne Prace Badawcze (Forest Research Papers), 2010, Vol. 71 (1): ORYGINALNA PRACA NAUKOWA Adolf F. Korczyk 1 Archiwum klonów starych drzew sosny zwyczajnej w Puszczy Knyszyñskiej Clone archive of the old Scots pine trees in the Knyszyñska Primeval Forest Abstract. Between the inventory of old trees was carried out in the Knyszynska Primeval Forest. In total 47 pines were described; they grew on the fresh coniferous forest (Bœw), fresh mixed coniferous forest (BMœw) and fresh broadleaved forest (LMœw) and reached average height of 31 m, mean diameter breast height (DBH) of 75,3 cm and age at breast height among 223 to 302 years. The vegetative progeny was obtained from 36 pines using grafting. Grafted trees were planted in 1994 and 2004 and clone archive was made in the compartment number 170 h of the Supraœl Forest District. After 12 years of growth the survival rate calculated in spring 2007 reached 22,64% of total grafts (in particular years from 10,53% to 72,41%. Key words: Pinus sylvestris, pine grafts, pine seed, seedbase 1. Wstêp Puszcza Knyszyñska o powierzchni 114 tys. ha (Wroczyñska 1981) po³o ona jest w pó³nocno-wschodniej Polsce w dorzeczu Narwi. Wschodnia jej czêœæ graniczy bezpoœrednio z Bia³orusi¹. W Puszczy dominuj¹ gleby bielicowe (89% powierzchni) wytworzone z piasków i glin moreny dennej zlodowacenia œrodkowopolskiego (Reindl 1964). Na glebach tych przewa aj¹ siedliska borowe (66,82%), w tym BMœw 43,37%, i Bœw 19,20% (G¹tkiewicz, To³wiñski 1995). Do XVI w. Puszcza by³a królewskim terenem ³owieckim, i by³a wydzielona z królewszczyzny jako dobra sto³owe (prywatna w³asnoœæ króla). Od XVII w. rozpoczê³a siê intensywna eksploatacja zasobów drzewnych puszczy, g³ównie sosny, któr¹ sp³awiano rzekami do Gdañska, gdzie ze wzglêdu na dobr¹ jakoœæ, nazywano j¹ sosn¹ suprask¹. W latach Puszcza nale a³a do Prus, a po powstaniu Ksiêstwa Warszawskiego, a do I wojny œwiatowej do Cesarstwa Rosyjskiego. W latach przeprowadzono urz¹dzenie lasów knyszyñskich metod¹ okresowo-powierzchniow¹, w której przewidziano dla obrêbów dêbowych 180- letni¹ kolej rêbnoœci, dla sosnowych 120-letni¹, œwierkowych letni¹, a dla olszowych letni¹. Stosowano zrêby zupe³ne w uk³adzie ³¹cznym lub kulisowym. Na zrêbach pozostawiano nasienniki w liczbie drzew na hektarze. Na powierzchniach pozrêbowych stosowano g³ównie odnowienia naturalne lub odnowienia z odroœli. Rzadziej wprowadzano odnowienia sztuczne poprzez wysiewanie nasion lub szyszek (Miklaszewski 1907, G¹tkiewicz, To³wiñski 1995). Do po³owy XIX w. w Puszczy Knyszyñskiej panowa³a sosna zwyczajna (70,30%). Udzia³ innych gatunków lasotwórczych by³ znacznie skromniejszy: œwierka pospolitego 10,57%, brzozy brodawkowatej i omszonej 7,38%, dêbu szypu³kowego 6,45%, olszy czarnej 4,37%, innych gatunków 1%. Proces ocieplania siê klimatu oraz intensyfikacja pozyskiwania drewna powodowa³y stopniowe zmiany iloœciowe w strukturze gatunkowej lasów puszczy. Aktualnie udzia³ poszczególnych gatunków jest nastêpuj¹cy: œwierk pospolity 30%, sosna zwyczajna 21 %, olsza czarna 17%, d¹b szypu³kowy 9%, brzozy (brodawkowata i omszona) 9%, grab zwyczajny 6%, jesion wynios³y 4%, osika 2,5%, lipa drobnolistna ok. 1% i klon zwyczajny ok. 0,5% (Soko³owski 2006). 1 Politechnika Bia³ostocka, Zamiejscowy Wydzia³ Zarz¹dzania Œrodowiskiem w Hajnówce, ul. Pi³sudzkiego 8, Hajnówka; a.korczyk@pb.edu.pl; Instytut Badawczy Leœnictwa, Zak³ad Lasów Naturalnych, ul. Park Dyrekcyjny 6, Bia³owie a

2 6 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Dziêki XIX-wiecznym metodom zagospodarowania lasu do dnia dzisiejszego w puszczy zachowa³y siê, choæ nieliczne, drzewa w wieku powy ej 200 lat, które powsta³y z naturalnego odnowienia. Drzewa te, ze wzglêdu na rodzime pochodzenie, s¹ niezwykle cenne zarówno dla badañ genetycznych, jak i dla hodowli lasu. Dlatego w latach wykonano inwentaryzacjê tych drzew, a tak e rozmno ono czêœæ z nich metodami wegetatywnymi. Uzyskane wyniki przedstawiono w niniejszym opracowaniu. 2. Cele i za³o enia Stare drzewa, nasienniki sosny zwyczajnej, pozostawione przez leœników w Puszczy Knyszyñskiej osi¹gnê³y wiek, w którym zaczynaj¹ one w sposób naturalny obumieraæ, zostaj¹ wywrócone czy z³amane przez wiatr lub zostaj¹ wyciête. Dlatego podjêto dzia³ania, których celem by³o ich zinwentaryzowanie i trwa³e zachowanie ich zasobów genowych. Zastosowano szczepienia drzew jako najtañsze i stosunkowo ³atwe do wykonania. Celem szczepieñ by³o wysadzenie ich w archiwum klonów, które stanie siê baz¹ dla badañ genetycznych oraz prac selekcyjnych ukierunkowanych na doskonalenie ró nych cech u ytkowych dla gospodarki leœnej. Poza tym archiwum klonów bêdzie pe³niæ funkcjê plantacji nasiennej, która swoim zasobom genowym bêdzie wzbogacaæ ró norodnoœæ genetyczn¹ lokalnych populacji tego gatunku. 3. Metodyka badañ Inwentaryzacja drzew Przy inwentaryzacji starych drzew stosowano kryteria i metody opisu opracowane w trakcie takich prac prowadzonych w Puszczy Bia³owieskiej (Korczyk 2008a). Na ka dym opisanym drzewie zawieszono metalow¹ tabliczkê o wymiarach mm pokryt¹ czerwon¹ emali¹ z bia³ym napisem Obiekt badañ naukowych. Nr. xx. Instytut Badawczy Leœnictwa w Bia³owie y. Ka de zinwentaryzowane drzewo zosta³o opisane w Karcie identyfikacyjnej, w której, obok nazwy gatunkowej i numeru identyfikacyjnego, wpisano nazwê nadleœnictwa, obrêbu, leœnictwa i oddzia³u, a tak e dane z pomiaru i opisu zestawu cech fenotypowych, typ siedliska, krótki opis drzewostanu, w którym roœnie, oraz szkic sytuacyjny tego drzewa w wydzieleniu. Dla ka dego wybranego drzewa pomierzono i opisano nastêpuj¹ce cechy: wiek pierœnicowy drzewa okreœlony na podstawie wywiertu pobranego œwidrem przyrostowym od pó³nocnej strony pnia na wysokoœci 1,30 m od jego podstawy; wysokoœæ ca³kowit¹ drzewa, mierzon¹ z dok³adnoœci¹ do 0,5 m; pierœnicê drzewa, mierzon¹ z dok³adnoœci¹ do 5 mm; wysokoœæ nasady korony, mierzon¹ od podstawy drzewa do najni szej ywej ga³êzi, z dok³adnoœci¹ do 0,5 m; d³ugoœæ korony, wyliczan¹ z ró nicy wysokoœci ca³kowitej drzewa i wysokoœci nasady korony, okreœlan¹ w metrach; œredni¹ gruboœæ kory, wyliczan¹ z 4 pomiarów gruboœci kory wykonanych z ka dej strony pnia (N, E, S, W) na wysokoœci 1,30 m z dok³adnoœci¹ do 1 mm; wysokoœæ oczyszczenia strza³y, mierzon¹ jako wysokoœæ od podstawy drzewa do pierwszego sêka, z dok³adnoœci¹ do 0,5 m; prostoœæ strza³y szacowan¹ wed³ug indeksu: 4 strza³a prosta, 3 strza³a skrzywiona w jednej p³aszczyÿnie, 2 ma³e skrzywienia strza³y w kilku p³aszczyznach, 1 silne skrzywienie strza³y w kilku p³aszczyznach. Karty identyfikacyjne drzew oraz utworzona na ich podstawie elektroniczna baza danych w pliku Old tree znajduj¹ siê w Zak³adzie Lasów Naturalnych IBL w Bia³owie y. Metody szczepienia drzew Do wegetatywnego rozmno enia sosen zastosowano metody szczepienia drzew leœnych, których efektywnoœæ w odniesieniu do starych drzew przetestowano w Puszczy Bia³owieskiej (Korczyk 2008b). Korony starych sosen wytwarzaj¹ najczêœciej bardzo cienkie i krótkie pêdy jednoroczne. Stwarza to du e trudnoœci przy ich zaszczepianiu na strza³kach 2-letnich podk³adek. Jesieni¹ 1989 r. w szkó³ce Zak³adu Lasów Naturalnych IBL w Bia³owie y posadzono 1-letnie siewki wyhodowane z nasion pozyskanych w wy³¹czonym drzewostanie nasiennym sosny zwyczajnej w oddz. 199n Nadleœnictwa Supraœl. Zim¹ 1991 r. pozyskano pêdy na zrazy do szczepienia z 38 sosen (tab. 1). Szczepienie 2-letnich sadzonek sosny przeprowadzono w kwietniu 1991 r. Wykona³ je autor razem ze swoimi wspó³pracownikami, stosuj¹c przy cienkich zrazach metodê szczepienia w kieszeñ, a grubszych metodê na przystawkê boczn¹ (Wilczkiewicz 1971). Zrazami pozyskanymi z poszczególnych drzew zaszczepiono po 40 podk³adek. Ca³kowit¹ lub czêœciow¹ redukcjê podk³adki, w zale noœci od kondycji szczepu, wykonywano w roku nastêpnym przed ruszeniem wegetacji lub póÿn¹ jesieni¹. W kwietniu 1994 r. 3-letnie

3 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Tabela 1. Charakterystyka sosny zwyczajnej z Puszczy Knyszyñskiej wykorzystanej w 1994 r. i 2005 r. do za³o enia archiwum klonów w oddz. 170 h Nadleœnictwa Supraœl Table 1. Characterization of Scots pine from the Knyszyñska Forest used in 1994 and 2005 to establish the clone archive in the compartment No.170 h of the Supraœl Forest District Lp No. Nadleœnictwo Forest District 1 Kamionka (baræ) Obrêb Forest working circle Sokó³ka Oddzia³ Compartment pastwisko grass land Typ siedliska Site type* Nr drzewa Tree No. Wiek pierœ. w 2007 r. Age at DBH in 2007 Wysokoœæ Height m Pierœnica DBH cm Uwagi Remarks BMœw ,0 97,00 pp sucha dry 2 Supraœl Supraœl 201 i BMœw ,0 76,00 3 Supraœl Supraœl 68 h BMœw ,0 90,00 4 Supraœl Supraœl 143 d BMœw ,0 70,00 œciêta / cut 5 Supraœl Supraœl 11 g BMœw ,0 69,00 sucha 2003 dry Supraœl Supraœl 11 g BMœw ,0 64,00 7 Supraœl Supraœl 11 g BMœw ,0 79,00 8 Supraœl Supraœl 11 g BMœw ,0 74,00 9 Supraœl Supraœl 11 g BMœw ,0 71,00 10 Supraœl Supraœl 24 g BMœw ,0 76,00 11 Supraœl Supraœl 243 a BMœw œwiêta so ,0 91,00 sucha 2003 dry Supraœl Sokó³ka 316 g BMœw ,0 82,00 13 Supraœl Sokó³ka 328 b BMœw ,0 78,00 14 Supraœl Sokó³ka 328 b BMœw ,0 89,00 15 Supraœl Sokó³ka 328 b BMœw ,5 79,00 16 Czarna Bia³ost. Czarna Bia³ost. 130 f BMœw ,0 103,00 17 Supraœl Sokó³ka 79 a Bœw ,0 72,50 18 Supraœl Sokó³ka 154 b LMœw ,0 68,00 19 Supraœl Sokó³ka 141 f LMœw ,0 86,50 widlasta forked 20 Supraœl Supraœl 102 j(n) LMœw ,5 76,00 21 Supraœl Supraœl 140 g LMœw ,0 75,00 22 Supraœl Sokó³ka 175 f LMœw ,0 81,00 23 Supraœl Sokó³ka 25 f LMœw ,0 104,00 24 Supraœl Sokó³ka 25 f LMœw ,0 101,00 25 Supraœl Sokó³ka 154 b LMœw ,0 82,50 26 Wali³y Wali³y 153 a LMœw ,0 97,00 27 Wali³y Wali³y 153 a LMœw ,0 76,50 28 Wali³y Wali³y 153 a LMœw ,0 97,50 29 Wali³y Wali³y 153 a LMœw ,0 82,00 30 Wali³y Wali³y 153 a LMœw ,0 83,50 31 Wali³y Wali³y 153 a LMœw ,0 93,00 32 Supraœl Sokó³ka 19 a Lœw ,0 85,00 33 Supraœl Sokó³ka 19 a Lœw ,0 89,50 34 Supraœl Sokó³ka 19 a Lœw ,0 92,00 35 Supraœl Sokó³ka 19 a Lœw ,0 95,00 36 Supraœl Sokó³ka 18 c Lœw ,0 93,50 37 Czarna Bia³ost. Czarna Bia³ost. 144 j Lœw ,0 85,00 38 Czarna Bia³ost. Czarna Bia³ost. 144 j Lœw ,0 83,00 Site type: Bœw fresh coniferous forest site type, BMœw fresh mixed coniferous forest site, LMœw fresh mixed broadleaved forest site, Lœw fresh broadleaved forest site type

4 8 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Tabela 2. Prze ywalnoœæ szczepów sosny zwyczajnej z Puszczy Knyszyñskiej w archiwym klonów w oddz. 170 h Nadleœnictwa Supraœl Table 2. Surviving of the Scots pine grafts of Knyszyñska Forest in the clone archive in the compartment No. 170 h of the Supraœl Forest District Lp. No. Nr klonu Clone No. Wiek pierœ. w 2006 r. Age at DBH in 2006 Zaszczepione IV Grafted IV Liczba ywych szczepów Number of living grafts Sadzone IV.1994 r. X 1994 X 1995 VIII 1996 IX 2006 Planted IV Razem Total % ,14 36,21 35,29 30,43 22,64 Cyfry pogrubione oznaczaj¹ szczepy z szyszkami / Figures in bold mark the grafts with cones szczepy sosny zosta³y posadzone w archiwum klonów w oddz. 170h Nadleœnictwa Supraœl (ryc. 1). W celu zwiêkszenia liczby szczepów dla 11 starych sosen wykonano szczepienia uzupe³niaj¹ce. Wykonali je pracownicy Nadleœnictwa om a. W kwietniu 2004 r. zrazami z ka dego drzewa zaszczepiono po 38 dwuletnich podk³adek hodowanych na substracie torfowym w 2-litrowych woreczkach foliowych. Szczepy bez adnych iloœciowych strat wysadzono na powierzchniê archiwum klonów w paÿdzierniku 2005 r. (tab. 3, ryc. 2).

5 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Rycina 1. Rozmieszczenie klonów sosny zwyczajnej w archiwum klonów w oddz. 170 h Nadleœnictwa Supraœl w 1994 r. Figure 1. Distribution of Scots pine clones in the clone archive in the compartment No.170 h of the Supraœl Forest District in 1994 Za³o enie archiwum klonów W 1988 r., za zgod¹ RDLP w Bia³ymstoku, otrzymano w oddz. 170h Nadleœnictwa Supraœl powierzchniê na za³o enie archiwum klonów (ryc. 1). Œrodki finansowe na ten cel i pomoc techniczn¹ zapewni³o Nadleœnictwo Supraœl.

6 10 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Powierzchnia w oddz. 170h znajduje siê w obrêbie Supraœl, w po³udniowo-zachodniej czêœci Puszczy Knyszyñskiej. Obejmuje ona siedlisko boru mieszanego œwie ego (BMœw) na glebach œwie ych, typu darniowobielicowych, s³abo zbielicowanych, powsta³ych z piasków s³abo gliniastych. Na rok przed sadzeniem szcze- Rycina 2. Rozmieszczenie klonów sosny zwyczajnej w archiwum klonów w oddz. 170 h Nadleœnictwa Supraœl w 2007 r. Figure 2. Distribution of Scots pine clones in the clone archive in the compartment No.170 h of the Supraœl Forest District in 2007

7 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Tabela 3. Prze ywalnoœæ szczepów sosny zwyczajnej z Puszczy Knyszyñskiej w archiwym klonów w oddz. 170 h Nadleœnictwa Supraœl Table 3. Surviving of the Scots pine grafts from the Knyszyñska Forest in the clone archive in the compartment No.170 h of the Supraœl Forest District Lp. No. Nr klonu Clone No. Wiek pierœ. w 2006 r. Age on DBH in 2006 pów w archiwum oczyszczono powierzchniê i przygotowano rêcznie talerzy o œrednicy 1 m, z których zdarto pokrywê roœlinn¹, a glebê spulchniono i oczyszczono z drobnych korzeni. Placówki przygotowano w wiêÿbie 5 7 m. Wiosn¹ 1993 r. powierzchniê ogrodzono siatk¹ metalow¹ 2-metrowej wysokoœci. Archiwum klonów zajmuje obecnie powierzchniê 3,35 ha. 4. Wyniki i dyskusja Zaszczepione IV Grafted IV Inwentaryzacja starych drzew Sadzone X.2005 Planted X.2005 Liczba ywych szczepów V 2007 Number of living grafts V Razem Total % ,7 48,3 Cyfry pogrubione oznaczaj¹ szczepy z szyszkami Figures in bold mark the grafts with cones Przeprowadzon¹ w Puszczy Knyszyñskiej w latach inwentaryzacj¹ objêto stare drzewa sosny zwyczajnej, które w XVIII wieku pozostawiano na zrêbach jako nasienniki. Opisano ³¹cznie 47 sosen, które ros³y na siedliskach Bœw, BMœw i LMœw i osi¹gnê³y przeciêtnie 31 m wysokoœci i 75,3 cm w pierœnicy. Wiek pierœnicowy najstarszej sosny wynosi w 2007 r. 305 lat, a pozosta³ych waha³ siê od 224 do 282 lat (tabela 1). Szanse na znalezienie dalszych starych sosen s¹ niewielkie. Szczepienie sosny zwyczajnej Zim¹ 1991 r. pozyskano pêdy na zrazy do szczepieñ jedynie z 38 sosen, gdy 9 drzew w miêdzyczasie zginê³o na skutek wiatrów i burz (tab. 1). Szczepienia wykonano w kwietniu 1991 r. stosuj¹c przy cienkich zrazach metodê szczepienia w kieszeñ, a grubszych metodê na przystawkê boczn¹ (Wilczkiewicz 1971). Udatnoœæ szczepieñ by³a stosunkowo niska i wynios³a œrednio 55,4%, a w poszczególnych klonach od 2% do 85%. Sosny nr 14 i 11 (tzw. œwiêta sosna rosn¹ca na wschodnim skraju miejscowoœci Supraœl) nie da³y ani jednego ywego szczepu (tab. 2). Porównywalne wyniki uzyskali zawodowi szczepiarze Nadleœnictwa om a. Œrednia udatnoœæ z ich szczepieñ wynios³a 51,7%, a w poszczególnych klonach od 31,58% do 65,79% (tab. 3). Bardzo ró nie kszta³towa³a siê prze ywalnoœæ szczepów w trakcie ich 3-letniego rozwoju w szkó³ce. Do momentu wysadzenia w archiwum klonów prze ywalnoœæ szczepów wynios³a œrednio 49,14%, a w poszczególnych klonach od 15% do 72,5% (tab. 2). Archiwum klonów W kwietniu 1994 r. posadzono w archiwum klonów Nadleœnictwa Supraœl w oddz. 170h pierwsz¹ partiê 688 szczepów reprezentuj¹cych 35 klonów (tab. 2, ryc. 1). Liczba szczepów w poszczególnych klonach waha³a siê od 6 do 29. Od momentu posadzenia szczepów w kwietniu do paÿdziernika tego samego roku wypad³o a 181 szczepów (26,31%). Stosunkowo wysok¹ œmiertelnoœæ szczepów (w granicach ok. 10% rocznie) odnotowano w kolejnych latach z wyj¹tkiem drugiego roku od posadzenia, gdy wypad³o tylko 2,56%. W 2006 r. stwierdzono, e po 12 latach rozwoju klonów w archiwum prze y³o ³¹cznie 22,64% szczepów, a w poszczególnych klonach od 10,53% do 72,41%. Stwierdzono równie, e 43,21% szczepów reprezentuj¹cych 34 klony mia³o po kilka lub kilkanaœcie szyszek. Klon nr 49 nie obradza³ (tab. 2, ryc. 2). W paÿdzierniku 2005 r. wysadzono w tym archiwum kolejnych 216 szczepów reprezentuj¹cych 11 klonów (tab. 3, ryc. 2). W maju 2007 r. w archiwum ros³y 202 szczepy (93,52%), a w poszczególnych klonach od 85,71% do 100% szczepów. Mimo tak m³odego wieku szczepów (4-letnie) stwierdzono u 10 klonów nieliczne szyszki, a brak obradzania jedynie u klonu nr 18 (tab. 3, ryc. 2). W maju 2007 r. w archiwum klonów starej sosny zwyczajnej w oddz. 170 h Nadleœnictwa Supraœl ros³o ³¹cznie 519 szczepów reprezentuj¹cych 36 klonów (ryc. 2).

8 12 A. F. Korczyk / Leœne Prace Badawcze, 2010, Vol. 71 (1): Podsumowanie i dyskusja W Puszczy Knyszyñskiej intensywne pozyskiwanie surowca drzewnego zapocz¹tkowane pod koniec XVIII wieku trwa do dzisiaj. Z tego wzglêdu nie zachowa³o siê w niej zbyt wiele starych drzew. Nieliczne nasienniki, które uda³o siê odszukaæ w latach , s¹ prawdopodobnie ostatnimi drzewami wyros³ymi z naturalnego obsiewu, przy czym stan zdrowotny tych drzew jest bardzo z³y. Œwiadczyæ o tym mo e fakt, e w 1991 r. ros³o ju tylko 38 sosen, czyli 19% drzew wypad³o w ci¹gu 6 lat. Udatnoœæ szczepieñ i prze ywalnoœæ szczepów w archiwum klonów by³a stosunkowo niska. Porównuj¹c te wyniki z danymi uzyskanymi przy zak³adaniu archiwum klonów w Puszczy Bia³owieskiej (Korczyk 2008b), które by³y znacznie gorsze, mo na przyj¹æ, e kondycja fizjologiczna starych sosen z Puszczy Knyszyñskiej by³a lepsza od sosny bia³owieskiej. Przy czym udatnoœæ szczepienia starych sosen tak z Puszczy Knyszyñskie jak i Bia³owieskiej by³a równie mocno zró nicowana. Zrazy z niektórych sosen przyjmowa³y siê w wysokim procencie, inne w znacznie ni szym, a z niektórych sosen w ogóle nie przyjê³y siê. Prawdopodobnie wynika to z ró nej kondycji fizjologicznej starych sosen. Od 2006 r. w stadium organizacji znajduje siê Archiwum klonów drzew i innej roœlinnoœci leœnej dla Polski pó³nocno-wschodniej (Zarz¹dzenie nr 50 Dyrektora Generalnego Lasów Pañstwowych z dnia 19 wrzeœnia 2007 r. w sprawie leœnego archiwum klonów drzew i innej roœlinnoœci leœnej dla Polski pó³nocno-wschodniej). W archiwum tym znajd¹ siê z pewnoœci¹ wszystkie stare drzewa opisane w niniejszym opracowaniu. 6. Wnioski 1. Wegetatywne potomstwo starych sosen Puszczy Knyszyñskiej winno powiêkszyæ istniej¹ce archiwum klonów Nadleœnictwa Supraœl oraz znaleÿæ siê w Archiwum klonów drzew i innej roœlinnoœci leœnej Polski pó³nocno-wschodniej. 2. Nale y kontynuowaæ inwentaryzacjê starych sosen oraz ich rozmna anie metodami wegetatywnymi 3. Archiwum mo e stanowiæ bazê kwalifikowanego materia³u rozmno eniowego Literatura G¹tkiewicz T., To³wiñski J Gospodarka leœna w Puszczy Knyszyñskiej. [w] Puszcza Knyszyñska. Monografia przyrodnicza, (red. A. Czerwiñski) Supraœl, Zespó³ Parków Krajobrazowych w Supraœlu, 1995: Korczyk A Zachowanie zasobów genowych starych drzew i gin¹cych gatunków drzewiastych w pó³nocnowschodniej Polsce. Dokumentacja IBL, Warszawa 1997, ss. 29. Korczyk A.F. 2008a. Inwentaryzacja drzew starych i drzew gatunków gin¹cych w Puszczy Bia³owieskiej. Leœne Prace Badawcze, 69 (2): Korczyk A.F. 2008b. Archiwa klonów rodzimych i starych drzew sosny zwyczajnej i œwierka pospolitego z Puszczy Bia³owieskiej. Leœne Prace Badawcze, 69 (4): Miklaszewski J Ogólny rzut oka na rozwój leœnictwa w Królestwie Polskim w XIX wieku. Pierwszy Zjazd polskich leœników w Krakowie Referaty. 125 lat Polskiego Towarzystwa Leœnego. Wydawnictwo PTL, Kraków 2007: Reindl A Puszcza Knyszyñsko-Bia³ostocka. [W:] Dzieje lasów, leœnictwa i drzewnictwa w Polsce. (Red. J. Broda, W. Krajski, T. Marsza³ek) Warszawa, PWRiL, Soko³owski A. W Lasy pó³nocno-wschodniej Polski. Warszawa, Centrum Informacyjne Lasów Pañstwowych, ss: 359. Wilczkiewicz M. 1971: Szczepienie gatunków iglastych. Dok. Inst. Bad. Leœ., Warszawa, ss. 37. Wroczyñska E Eksploatacja lasów na Podlasiu w XVI w. [W:] Studia nad spo³eczeñstwem i gospodark¹ Podlasia w XVI XVIII w. (red. A. Wyrobisz). Warszawa, Uniwersytet Warszawski, Praca zosta³a z³o ona r. i po recenzjach przyjêta r. 2010, Instytut Badawczy Leœnictwa